آملیا & رون VS دورا & لایتینا
نقشه گنج
خونه گریمولد که زمانی متعلق به خانواده بلک بود، مدتها بود که مقر محفل ققنوس شده بود و همه جلساتشون اونجا برگذار میشد. دامبلدور، اون روز هم جلسه ای برگذار کرده بود و از همه محفلیا خواسته بود که حتما شرکت کنن.
- فرزندانم... همونطور که احتمالا دقت کردین، غذای ما فقط سوپ پیاز بوده... و الان هم که پیاز گرون شده و پولمون نمیرسه پیاز بخریم...
دامبلدور کمی وقفه کرد و به چهره مشتاق محفلیا که کم کم روی صندلیاشون خم میشدن، نگاه کرد و ادامه داد:
- از طرفی هم مالی، تنها آشپزمون مریضه. میخوام یه ماموریت بدم بهتون!
کمی وقفه ایجاد کرد تا اثر هیجان دیالوگشو ببینه؛ و وقتی احساس کرد که محفلیا دیگه دارن از شدت بی طاقتی، میپرن بغلش، گفت:
- باید یه راهی برای پول دراوردن پیدا کنید!
خیلی وقت بود که محفلیا همچین چیزی میخواستن؛ اما ظاهرا حرفهای دامبلدور هنوز تموم نشده بود. اون اهم اهمی کرد و به محفلیایی که میخواستن سریع برن، چشم غره ای رفت و صندلیشو صاف کرد. همه هیجان زده تر از اونی بودن که بتونن بیشتر منتظر بمونن.
- این ماموریت، دوتا شرط خاص داره! اولیش، اینه که باید به سبک مشنگی پول در بیارید!
-
آره!خیلیا با عصبانیت به سمت آرتور برگشتن؛ خیلیا اصیل زاده بودن و تابه حال به سبک مشنگی زندگی نکرده بودن. یه عده هم مثل آرنولد، نمیتونستن به سبک جادویی هم پول در بیارن، چه برسه به سبک مشنگی! اما خب... دامبلدور حتما دلیلی برای این کارش داشت! اونا برگشتن که ببینن شرط بعدی دامبلدور چیه.
- شرط دوم هم اینه که گروهی کار کنید! دونفر دونفر همگروه بشین و برین پول در بیارین. عشق بورزید!
محفلیا عشقی ورزیدن و رفتن دنبال همگروهی. چند ثانیه ای نگذشت که هرکس با همگروهیش بیرون رفت و اون وسط، رون و آملیا موندن. اونا نگاه پر از غم و اندوهی به هم انداختن و بیرون رفتن.
- شاید توی خرت و پرتای بابا، یه چیزی پیدا کنیم... هرچی نباشه خیلی درمورد مشنگا میدونه!
- الو؟ مامان من مشنگ زادست ها!
خونه ویزلیا - انبار آرتور- خب تو اونور رو بگرد، من اینور رو.
هرکدوم مشغول گشتن یه قسمت انبار آرتور شدن. یه عالمه برگه پیدا کردن که توشون شغل های زیادی معرفی شده بود، اما همشون یا نیاز به مدرک داشتن، یا بدرد دوتا نوجوون نمیخوردن.
- عه عه! اینجا رو ببین! به یک فروشنده خانم جهت پیچاندن مشتری نیازمندیم!
- قرار بود دوتایی کار کنیم!
- خب؟
- خب اون فروشنده خانم میخواد، اونم یه نفر!
- او!
دوباره شروع به گشتن کردن.
- پلیس؟
نه!
- کارگر؟
- دکتر؟
این جستجو ادامه داشت؛ آرتور وارد انبار شد و با دیدن اوضاع انبارش، رفت سراغ رون و آملیا. سعی میکرد جلوی دختر مردم، خودشو کنترل کنه و با لبخند زورکی، به رون گفت:
- عزیزم، داری توی انبار من چه غلطی میکنی؟
رون که این قیافه پدرشو میشناخت، سریع خودشو جمع و جور کرد و گفت:
- خب... راستش... دنبال پول میگشتیم!
آرتور باید از همسر وفادارش مراقبت میکرد، ولی از اونجا که اعتقاد داشت پول یه نفر به کل خانواده میرسه، تصمیم گرفت چیزی که امروز صبح پیدا کرده، به پسرشم بده. پس روی زانوهاش نشست و یه کاغذ از جیبش بیرون آورد و تاشو باز کرد.
-
-
-
آرتور در حالیکه با رضایت به چهره های متعجبشون نگاه میکرد، شروع کرد به توضیح دادن.
- ببینید، این یه نقشه گنجه. این با خیلی از نقشه ها فرق میکنه و واقعیه. من از کجا میدونم؟ خب... این یه رازه!
با نگاه دوباره به چهره هاشون، فهمید اصلا براشون مهم نیست و فقط به توضیحات بیشتری نیاز دارن. اخمی کرد و گفت:
- خب دیگه! فقط از نقطه شروع حرکت کنید برید نقطه پایان! همین!
رون و آملیا نگاهی به هم انداختن؛ نمیدونستن چرا احساس میکنن نقشه یه مشکلی داره!
=====
- نه! من دیگه نمیتونم!
- منـــــم!
آرتور با تعجب بهشون نگاه کرد؛ تا الان همچین موجوداتی ندیده بود.
- شما که هنوز یه متر جلو نرفتین!
بعد سری به نشونه تاسف تکون داد و برگشت به خونه؛ چون اعتقاد داشت همچین افرادی، هرگز موفق نمیشن! رون و آملیا برگشتن و یه نگاهی به عقب انداختن؛ حق با آرتور بود. خودشونو جمع و جور کردن. با این اوضاع نمیتونستن گنج پیدا کنن. جارو هم نمیتونستن قرض بگیرن؛ چون این کار باید به روش مشنگی انجام میشد...
- ام... بابام یه ماشین پرنده داره!
=====
مسیر زیادی رو با ماشین پرنده طی کرده بودن، اما هنوز به نقطه شروع نرسیده بودن. توی طول مسیر، رون هزار بار تاکید کرده بود که آرتور سرشو میکنه، و آملیا با کمک ستاره ها، فهمیده بود که بابای رون فقط کتکش میزنه و قرار نیست بکشتش. رون آرزو میکرد که کاش کشته میشد!
- آملیا، من پشت فرمونم، بیا یه چک کن ببین الان کجاییم...
- خب...
آملیا یه نگاهی به نقشه و یه نگاه به پایین انداخت. توی نقشه خبری از ابر نبود؛ ولی از بالا، کلی ابر دیده میشد.
- اشتباه اومدیم!
- چی؟
رون دور زد و برگشت. وقتی از بالای پناهگاه رد میشد، به وضوح صدای تهدیدات آرتور و مالی رو میشنید.
- عیبی نداره؛ وقتی گنج رو پیدا کنم، همه چی حله!
رون با این خیال، پاشو روی پدال گذاشت و با سرعت بیشتر حرکت کرد.
چند دقیقه بعد- نرسیدیم؟
- نه! جاده پایینی با جاده توی نقشه همخونی نداره!
چند دقیقه بعد- نرسیدیم؟
- نه بابا! اون دایره توی نقشه رو نمیبینم!
رون آهی از سر افسوس کشید. خیلی قرار بود طول بکشه. بهونه های آملیا کاملا قانع کننده بودن. توی این فکرها بود که مالی و آرتور قراره چه فنی روش بزنن و اون چجوری آماده باشه که خیلی دردش نیاد که یهو، صدای جیغ آملیا، حواسشو پرت کرد؛ طوری که کم مونده بود با اتوبوس کبوترا تصادف کنه.
- نقطه پایان! نقطه پایان!
رون با تعجب به جلو خیره شد؛ اونا هنوز نقطه شروعو پیدا نکرده بودن... نقطه پایان؟!
به هرحال، فرود اومد و دوتایی با بیل، به سمت نقطه پایان دویدن؛ اما چیزی که دیدن، خیلی متعجبشون کرد. تنها چیزایی که روی نقطه پایان دیده میشد، یه مرغ بود.
شونه بالا انداختن و با مرغ، سوار ماشین شدن.
=====
- پولدار شدیم!
-
رون و آملیا، با حیرت به مالی و آرتور نگاه میکردن؛ چطور میخواستن با یه مرغ پولدار بشن؟ مالی که ظاهرا متوجه منظورشون شده بود، گفت:
- مگه نمیبینی قیمت تخم مرغ چقد داره زیاد میشه؟ ما گنج تو خونه داریم!
ولی رون هنوز داشت خودشو برای کتکایی که قرار بود بخوره آماده میکرد... آرتور هنوز ندیده بود مرغه توی ماشینش چه خرابی به بار آورده!