سوجه ای جدید:

- طنابا رو گرفتین؟ شامپو؟ کارت تبریک تولد؟ مسواک؟ کتاب درسی و دفترچه یادداشت آماده ـست؟

هلگا هافلپاف چشمانش را بست و در سعی برا رسیدن به آرامش درونی، زمزمه کرد: آره! دانگ، آماده ـن. هر چند فکر نمی کنم کارت تبریک... :proctor:

دانگ شادان و خندان و با تیریپ "قدر دنیا را می دانم" از جایش بلند شد و گفت: پس منتظر چی هستین؟ باید بریم و شیون آوارگان رو آباد کنیم. دشمنان دارن علیه ما جنگ نرم می کنم. ما باید جلوشون رو بگیریم. :

دانگ بعد از آن کلمه مشتش را بالا برد و داد زد: کی با منه؟

همه افراد غیر از هلگا نوشیدنی های پر کفشان را بالا آوردند و داد زدند: ما!

جنگجو ها زمین لرزید. چند لحظه فضا را سکوت فرا گرفت و یک دفعه دانگ فریاد زد: پس افراد من، به پیش! هیچ کس نمی تونه جلوی شما رو از آزادی خُرمشَ... شیون آوارگان بگیره. ما نمی تونیم بگذاریم یکی از جاهای خوب دنیای جادوگری واسه آوارگان باشه که توش گریه کنن و فراموش نکنین؛عقب نکشین؛ فریاد نکشین؛ قایم نشین؛ نذارین بفهمن...

دانگ با اسبش و پشتش لشکری از سوارده نظام و سپاهی از افراد پیاده به سرعت در گرد و خاک به طرف شیون آوارگان تاختند.

دانگ فرمان صبر کردن داد. از اسبش پیاده شد و به درخت روبرویش نگاه کرد. مهم نبود چقدر از افرادش را از دست می داد. باید از این درخت می گذشت. با کم ترین تلفات انسانی.

او چند سال پیش، در کتاب آمادگی دفاعیش خوانده بود که فریب، یکی از روش های دفاع غیر عامل است و عبارت ست جلب کردن توجه دشمن به اهداف غیر مهم بجای اهداف اصلی و مهم. دشمن این جا درخت بود و هدف فرعی... ؟

(پست پایانی)

-با توام پیری...اومدی؟
-نه!هنوز تو راهم.ولی به زودی میرسم.
دامبلدور که مطمئن نبود لرد این جواب را قبول کرده باشد، رو به تدی کرد.
-اینا کجان پس؟الان میرسن...نه؟بگو که میرسن!من بهشون اعتماد دارم.به همشون.مطمئنم که میان.:worry:

تدی با ناامیدی سرش را تکان داد.
-خب...از محفل به این بزرگی جز خودتون کسی بلد نیست آپارات کنه.هی اینو بهتون گفتیم، شما جواب دادین که فرزندان روشنایی من بهتون اعتماد دارم.شما میتونین.دیدین که نتونستیم!

دامبل در حال تفکر بود که با صدای پاق و پاق و پاقی دیگر رشته افکارش از هم گسیخته شد.
-فرزندان روشنایی...شما موفق شدین؟کارتون عالی بود.گرچه پای چپ رون و ابروهای مینروا و هر دو دست سیریوس رو نمیبینم.ولی مهم نیست.بیشتر شما اینجاست!ماره کو؟

سیریوس بدون دست سعی کرد به نقطه ای اشاره کند ولی چون دست نداشت موفق نشد.به جای او مینروا که فقط ابرو نداشت بطرف ساختمان شیون آوارگان اشاره کرد.
-از صدای آپاراتمون ترسید...خزید رفت اون طرف.


شیون آوارگان

-فکر کرده بچه گول میزنه؟صدای پاق همراه با ترق و توروق مفاصلشو از هشت کیلومتری میشناسم.میگه نرسیدم...هنوز تو راهم!دایناسور.. فسیل!اینطور نیست نجینی؟

لرد سیاه بعد از پرسیدن سوالش سرگرم نوازش نجینی شد.

-ارباب؟
-خفه!
-آخه ارباب...:worry:
-آخه نداره.گفتم خفه.نمیخوام صدای هیچکدومتونو بشنوم.

لی جردن که متوجه شد لرد اجازه صحبت به او نخواهد داد شروع به اشاره کرد.خیلی زود توجه لرد سیاه جلب شد.
-چته تو؟چرا همچین میکنی؟چی؟...سه کلمه اس؟کلمه دوم...بالا؟رو؟روی؟

لی جردن سرش را به نشانه تایید تکان داد.

-خب...کلمه سوم.ارباب؟لرد؟من؟شونه های من؟...خب سومی هم شونه مبارک ماست.بعدا کروشیوت میکنیم که صفت مبارک رو بکار نبردی...حالا کلمه اول...دراز؟شلنگ؟طناب؟گراز؟نخ؟نخ ریسی؟حنا دختری در مزرعه؟نجینی؟...بله؟...خب...نجینی روی شونه مبارک؟

با کشف معما، تازه لرد متوجه نجینی شد.
-نجیییینی!نجینی عزیزم.تو برگشتی؟اون پیرمرد اذیتت که نکرد؟چی؟شبا جوراب میکرد تو دمت؟وادارت میکرد قرصای فشار خونشو براش ببری؟آه فرزند بیچاره من.

لرد سیاه مجددا رو به لی کرد.
-حالا چیکار باید بکنیم؟نجینی صحیح و سالم برگشته.اونا منتظر ققنوسشونن.ققیه هم از ایوان جدا نمیشه...
لی: !


ده روز بعد، محفل ققنوس:

صدای مالی ویزلی که لباس خرگوش پوشیده بود و احساس بامزگی مفرط میکرد، از آشپزخانه به گوش رسید.
-غذاااااا حاضره!!!

-نه، خواهش میکنم.بازم غذا؟بازم سوپ سیب زمینی؟اونم بدون سیب زمینی.آخه شما که مواد غذایی ندارین چه اصراریه روزی هشت وعده غذا بخورین؟این مالی عشق آشپزیه، ما برای چی باید دائم بوی وحشتناک غذاهاشو...

لنگه جوراب نه چندان تمیزی در دهان ایوان چپانده شد.
-ببند دهنتو اسکلت!قرار شد بی حرکت همون گوشه بمونی.من قراره موزه محفلو تشکیل بدم و تو اولین شیء موزه منی.ولی باید ساکت باشی.حالا دماغتو در بیار که فاوکس بتونه بیاد غذاشو بخوره.

ایوان با اکراه استخوانهای صورتش را کمی جابجا کرد تا فاوکس که در این ده روز رشد قابل ملاحظه ای کرده بود بتواند خارج شود.فاوکس بعد از زدن نوکی به گونه ایوان به همراه جیمز، سر میز رفت.ایوان به ناله و فریاد ادامه داد.
-ارباااااب...این چه کاری بود با من کردین؟بعد از اون همه خدمات صادقانه، منو همراه این جوجه خروس به محفل بخشیدین.سندمم به اسمشون کردین.من چه تقصیری داشتم که این پرنده حاضر نمیشد ازم جدا بشه؟آخه من تا کی روی این سکو بی حرکت وایسم؟این بود سرنوشت یک مرگخوار وفادار؟ارباااااااااااااااب!

در خانه ریدل لرد سیاه به همراه یارانش سرگرم خوردن شام مفصلی بود.جای خالی مرگخوار استخوانی را کسی احساس نمیکرد...

پایان سوژه

محفل ققی

دامبل و رفقا به جلوی در مقر رسیدن. دامبلدور برای آخرین بار از زیر و روی عینکش به جمعیت محفلی ها خیره شد و درحالی که سعی میکرد حالت خیلی مرموز و خفن و مقدسی به خودش بگیره به آرامی بینشون نجوا کرد:

_دوستان محفلی ِ شجاع من! بار دیگه باید ازتون یه کار خیلی سخت بخوام... باید به دهکده ی هاگزمید آپارات کنید... خواهش میکنم تلاشتون رو بکنید که سالم برسید. اوکی؟!

و عینک ش رو روی بینی اش جابجا کرد . محفلی ها هم لبخندی با ته مایه ی "بابا دیگه آپارات کاری نداره " تحویلش دادند و به دامبلدور که جلو چشمشون غیب شد نگاه کردند.


شیون آوارگان

_دهنتو واااا کن! وااااا ! آفرین !

بشَه ققنوس دهانش رو بسته بود و در مقابل تلاش ایوان برای قرار دادن قاشق محتوی یه مایع غلیظ تو دهنش ، سرش رو به شدت تکون میداد. ایوان که دیگه به ستوه اومده بود، بیخیال شد:
_ یعنی چی؟! چرا نمیخوری؟ ویتامین داره... تو تبلیغ میگفت غذای کامله... شامپو به این خوشمزگی!

لرد سیاه که از دیدن وضعیت بغرنج توجه ساحره ها و ایوان به بشَه ققنوس به حالت رسیده بود، دستی به کله ی کچل مبارک کشید و از پنجره به بیرون خیره شد. با خودش فکر میکرد که چرا دامبل اینا هنوز نیومدن... که ناگهان صدای پاق ضعیفی را از 60،70 متر اونورتر با کمک گوشهای سیاه برتر اصیل زادگی اش شنید!


هاگزمید _ 60،70 متر اونورتر از شیون آوارگان

_پاااااوق

در فضای سرد و مه زده ی هاگزمید، این دامبلدور بود که از غیب ظاهر شده بود. به اطرافش نگاهی انداخت و انداخت و انداخت و انداخت تا دیگه خسته شد و روی تخته سنگی نشست. با خودش فکر میکرد که محفلی ها باید تا اون لحظه میرسیدند... که حرکتی را پشت سرش احساس کرد.
_هی تدی! فرزند راستین راه روشنایی! اگه تو درست آپارات کردی... پس بقیه ی محفل هم میتونن!
تدی پیچ و تابی به خودش خورد و شکمش را گرفت و به پشت تخته سنگ رفت و بالا آورد و برگشت و گفت:
_ من به پای شما چسبیده بودم ... میخواستم ببینم که چطور شما فوکس رو میگیرید ولی نجینی رو تحویل نمیدید؟!
دامبلدور نگاهی به دور و برش انداخت و متوجه شد نجینی همراهشون نیست. از دور صدای فریاد آشنایی در هاگزمید پیچید:
_هی پیـــــری! اومدی؟
دامبل::worry:
تدی:

با شنیدن این حرف بلاتریکس جوجه ققنوس رو تو دستاش گرفت و یه عکس ظاهر کرد.
- اینو می بینی جوجه خروس؟ این باباته. خوب نگاش کن...

ققنوس مفلوک به عکس دامبلدور زل زده بود.
- تو باید بری پیش این. می فهمی؟

ققنوس ابتدا نگاهی به کله ی کچل مامان و بعد ارباب مامانش انداخت و دوباره به عکس دامبلدور نگاه کرد. روی ریش بلند دامبلدور زوم کرد، حسی سرشار از تنفر وجودشو در بر گرفت و مشغول تیکه پاره کردن عکس پیرمرد شد!!

بلا با عصانیت جوجه رو تو دستاش چلوند و گفت: این واسه چی باباشو به جای دشمنش شناخته؟ :vay:

مورفین ققنوس رو از بلا گرفت، یه فندک از تو جیبش در آورد و اونو به سمت ققنوس روشن کرد.
- شاید اگه دوباره آتیش بگیره و متولد بشه درشت شه!

بلافاصله ساعد استخونی ای تو هوا به حرکت در اومد، چند تا چرخ زد، توی صورت مورفین فرود اومد و اونو پخش زمین کرد. ایوان به سمت جوجه ققنوس شیرجه زد و با دست سالمش اونو گرفت. مرگخوارا ــ مخصوصا ساحره ها ــ که از سالم بودن ققنوس مطمئن شده بودن، نفس راحنی کشیدن.

ایوان همونطور که ساعدش رو نصب می کرد گفت: مهم نیست این ققنوس چطور رفتار کنه، کافیه اول نجینی رو پس بگیریم و بعد ققنوسو بهشون بدیم، رفتار ققنوس به خودشون مربوطه! خب... من فعلا می رم یکم غذا تو دهن این جوجه مارمولک بریزم.

ایـتوان بی توجه به جوجه ققنوس که پرهایش را به او می مالید و به استخوان انگشت های پایش نوک میزد گفت:یــعنــِ چــی؟!گشـنشه؟!

دافنه تیریپ ریونی ای گرفت (تیریپ ریونی: مدل من همه چیز را می دانم ایستادن و زدن عینکی به چشم از این مدل خانوم دکتریا!) و گفت: یــعنی نیــاز مند مقـادیری غذای جادوییـه تا از طریق مری جادوییــش به معــده جادوییش برسه.

ایوان با چشم غره ای گفت: ایــن جوجه قــقـنوسه خجالت نمیکشه جلو من از غــذا حرف میزنه؟!

جوجه ققنوس با دیدن بغض مادرش(...پدرش؟!پدر بزرگش؟!فامیل دورش؟!پسـر خاله اش؟دختر خاله اش...؟!) دست از ترک انداختن روی استخوان های او برداشت و در تقلید از او در چشمهایش اشک جمع شد...!

ایوان با عصبانیت زبان نداشته اش را برای ققنوس در آورد و در حالی که به جوجه ققنوسی که سعی می کرد زبانس را از دهانش بیرون اورد نگاه می کرد، غرید: اصن یعنی چــی؟!مــن هر کاری میکنــم اینم می کنــه!

جوجه ققنوس با شنیدن حرف های ایوان انگار که درک می کند او چه می گوید پرهایش را باد کرد و گوشه ای از اتاق قایم شد و کز کرد!

-جــــــــانم! قیــافه ایــنو... توبیاس قــربونــش بشه...!چه قــد نازه!

لرد با شنیدن این حرف ها از آیلین سرش را بلند کرد کمی ساحره ها را که قربون صدقه ی ققنوس می رفتند نگاه کرد و با صدای بلندی نتیجه ی تفکــرات طولــانی اش را بر زبــان آورد!

-قبــل از ایــن که برسیـم اون جــا باید یه جــوری بی این جــوجه بفهمونیم ایــوان مامانش نیست!اربـتاب کر نمی کنه نجیــنی سالم برســه دستش اگــه یه جوجه ققنوس عشق مرگخواریت تــحویــلشون بدیم!

محفل ققنوس

دامبلدور نگاهی عمیق به یارانش انداخت و گفت: دوستداران ققنوس اماده باشید که به سوی قرار برویم.
بیل با نگرانی در حالی که به دستاش نگاه میکرد گفت: امشب.
دامبلدور در حالی که شک کرده بود گفت: بله امشب. چطور فرزندم؟
- اخه امشب ماه کامله.
- خب تو نیا.
مالی در حالی که به بچه هاش نگاه میکرد پرسید: همه باید بیایم؟
- بله همه.
- حتی 12399857 فرزند من.
- حتی 12399857 فرزند تو.
سیریوس دستش را بالا برد و پرسید: من از خونه مواظبت نکنم؟
- منم اگه بیام لرد می فهمه خیانتکارم.
دامبلدور:

خانه ریدل

-جغجغغوجکجیک.
لرد که میخواست زود تر از دست ققنوس راحت بشه فریاد زد: این چی میگه؟
- اجازه ارباب؟
- بگو رز. زودتر، وراجی هم نکن.
- من ققنوس زبانم.
لرد: . چطور؟
- خب وقتی هفت جدت با ققنوس همنشین باشن اینطوری میشه دیگه.
- بابا مامانت میدونن؟
- نچ!
- زود بگو ایت توله خروس چی میگه.
- میگه مامان من گشنمه!

محفل بی ققنوس

دامبلدور که در شلوغی بهانه های محفلی ها برای نیامدن بود گمشده بود نعره زد: بسه!
ناگهان تمام محفلیان خفقان گرفتند و با قیافه های دامبلدورو نگاه کردند.دامبلدور عینکش را صاف کرد و با ملایمت گفت: راه میوفتیم.

محفل ققنوس:

دامبلدور در میان احساسات به غلیان در آمده محفلی ها، چند ورق کاغذ را از ناکجا آباد ردایش در آورد و جلوی فرزندان روشنایی پرتاب کرد.
-اینا رو ببینین...فرم های درخواست عضویت محفلن که توسط شماها پر شدن.سوال شماره 3 رو یادتون میاد؟

محفلیان به خوبی سوال شماره سه و جوابهای پرشوری که به آن داده بودند را به خاطر داشتند!

دامبلدور ادامه داد:
-فراموش کردین در قسمت توضیحات انجمن محفل ققنوس چی نوشتیم؟دوستداران ققنوس!شما همگی ققنوس دوست دارین الان...خودتون متوجه نیستین.

به نظر میرسید محفلیان کاملا آماده نجات فاوکس هستند.

خانه ریدل:

-ببین جوجه، من مامانت نیستم.فوقش شاید بتونم بابات باشم.ولی اونم نیستم.من کلا از موجودات پردار خوشم نمیاد.متوجهی که؟:vay:

جوجه ققنوس اصلا متوجه نبود.تلو تلو خوران جلو رفت و روی پای ایوان پرید.
-مامان!

لرد سیاه از سرو صدای ققنوس کلافه شده بود.
-ایوان اون بچه تو ساکت کن.دارم نامه جدید دامبل رو میخونم...هوم....برای تعویض پرنسسم با این خروسه قرار گذاشته.گفته تو همون محل جنگ همدیگه رو میبینم.یعنی جلوی ساختمون شیون آوارگان.ایوان!بچه تو ور دار بریم.

ایوان با ناراحتی جوجه ققنوس را بدست گرفت.مطمئن نبود ققنوس کوچک، به این سادگی ها حاضر به جدایی از مادر جدیدش شود!

دامبلدور با ناراحتی به تدی نگاه کرد.

- تو به من گفتی مهربون باش مهربون شدم. اون وقت به من میگی "این"؟ حرفمو قبول نمیکنی؟ نمیای به خاطر دوری از فاوکس عزیزم بهم دلداری بدی؟

قبل از اینکه تدی تحت تاثیر قرار بگیره، هری خودشو انداخت وسط.

- به من بگو ببینم چه جوری میخوای نجینی رو بهشون ندی؟ فاوکس بود و نبودش هیچ فرقی نداره.

هری اینو گفت و هی مردمکشو دور حدقه ی چشمش چرخوند.

- اگه فاوکس عزیز ما نبود تو از پسری که زنده موند تبدیل شده بودی به کیموس معده ی باسیلیسک الان و ما کار و کاسبی مون کساد شده بود.فاوکس مهربون و فداکار من!

با شنیدن این جمله، همه ی محفلی ها تغییر عقیده دادن. برای یه لحظه به هری خیره شدن. بعد همه جامه دریدند و زار زدند و موی کندند و فاوکس را صدا زدند.

خانه ی ریدل


بلا با شنیدن این حرف به سمت فلور برگشت.

- نه بابا. چی چیو ایوانو بشکنیم. جای اون ققنوس همون جا امنه. یه وقت درش بیاریم فرار میکنه.

این جمله ی بلا به نظر مرگخوارا منطقی می اومد. همه شون میدونستن که احتمال اینکه محفلیا بخوان به کسی ( حتی یه مار) آسیب بزنن خیلی کمه.

اما ایوان که از این وضعیت خسته شده بود، دستش رو جلو آورد و با یک حرکت بینی خودش رو کند. جوجه ققنوس رو در آورد و بینی رو سر جاش نصب کرد.
اما فاوکس حرکت نکرد. هر چی باشه این هم یه جوجه بود که یکی دو روز از به دنیا اومدنش می گذشت. به پای ایوان نزدیک تر شد و با صدای ظریف و با زبان ققنوسی گفت:

- مامان!

دامبلدور نگاه وحشیانه دیگری به تد میندازد و میگوید: شماها یه چیزیتون شده! یادم میاد یه دورانی من تو محفل حرف میزدم کسی جرات نمیکرد روی حرفم حرف بزنه. من از اسنیپ حمایت میکردم، هری زیر لب به شعور من فحش میداد ولی جلوی روی به تصمیمم اعتراض نمیکرد. من اسم رمزهای اجق وجق روی دفتر کارم میذاشتم ولی کسی نمیگفت برای شان و مقامم ضرر داره. بعد حالا کارتون به جایی رسیده که نقشه های استراتژیک من رو نقد میکنین!؟

تدی شانه ای بالا انداخت و گفت: منم یادم میاد دامبلدور یه دوره ای آدم مهربونی بود. از این چشم غره های مرگخوار شاد کن هم بلد نبود!
دامبلدور آهی کشید و روی صندلی اش نشست و بر طبق عادت دستش را برد تا فاوکس را نوازش کند. اما به جای سر فاوکس دستش را روی سر نجینی گذاشت که او هم در جواب دست دامبلدور را تا مچ بلعید!

او که با سراسیمگی دستش را از داخل حلقوم نجینی بیرون میکشید با عصبانیت گفت:کی این رو گذاشته کنار دست جای فاوکس؟ نزدیک بود دستم رو از دست بدم!...هووووووووف.درسته تدی، پس آبی موی ما!ما همه الان از لحاظ روانی به شدت تحت فشار هستیم چون فاوکس عزیزمون اینجا نیست.

هری سرش رو به طرف رون میگیره و میگه:آلبوس چرا اینقدر فکر میکنه که ما نگران فاوکس هستیم!؟غیر خودش کسی اینجا نگران اون پرنده نیست اینطوری!
دامبلدور دمپایی ابری اش را به طرف هری پرت کرد و گفت:شنیدم چی گفتی!خجالت بکش!ققنوس نماد انجمن ماست. اسم انجمن ماست. هویت انجمن ماست!چطوری روت میشه اینطوری در موردش صحبت کنی؟

بعد نگاهی به نجینی که هنوز کنار صندلی اش دور خودش چنبره زده بود انداخت، به وسیله جادو قلم و کاغذ ظاهر کرد و مشغول نوشتن نامه شد. سپس نامه را به پای جغدی که با صدای سوت احظارش کرده بود بست و او را رها کرد. جغد از بالای سر محفلی ها به پرواز در آمد و از آنجا خارج شد.
هری:میگم آلبوس جان، اون نامه چی بود؟
آلبوس لبخندی محفلی کشی تحویل هری داد و گفت:با تام و مرگخوارهاش برای تعویض فاوکس و نجینی قرار گذاشتم. مخالفتی هم در کار نباشه چون قاطی میکنم!:vay:

بعد نگاه دیگه ای به نجینی کرد و گفت:همون طور که گفتم ما فقط فاوکس رو میگیریم و نجینی رو تحویل نمیدیم.
تدی دوباره آهی کشید و با صدای بلند حرف قبلش را تکرار کرد:ای بابا، آخه این چرا فکر میکنه مرگخوارا همین طوری بی تفاوت صبر میکنن تا به ما همچین اجازه ای بدن!؟

دامبلدور یهو حالت جدی ای به خودش میگیره و با نگاه خشم آلودش تک تک محفلیارو از وسط نصف میکنه. محفلیا که ترسیدن یکم به هم نزدیک تر میشن و هری آهسته زیر لب زمزمه میکنه:

- تنها دفعه ای که دامبلدورو اینقدر خشمگین دیدم وقتی بود که اسمم از جام آتش بیرون اومده بود و دامبلدور عین وحشیا ...

جیمز وسط حرف هری جیغ بلندی میکشه و ابراز وجود میکنه: بابا تو چطور میتونی جلوی من از عمو دامبل اینطوری حرف بزنی؟ نمیگی بچه میشنوه یاد میگیره تکرار میکنه؟

هری چشم غره ای به جیمز میره و میگه: بی تربیت. اول یاد بگیر اسم دامبلدورو کامل بگو. همراه من تکرار کن، د ا مـ بـ ِ لـ د و ر!

و پدر و پسر با گفتگوهای توخالی از کادر اصلی داستان خارج میشن. دامبلدور گلوشو صاف میکنه بلکه توجه محفلیا دوباره به خودش جلب بشه و وقتی مطمئن شد ترس قبلی دوباره بهشون برگشته میگه:

- فرزندان روشنایی! شما از کی تا حالا اینقدر خشن شدین که میخواین به این شکل بی رحمانه فوکسو به کشتن بدین؟ اینه اعتماد و وفاداری شما به دیگر محفلیون؟

محفلیا با تعجب همدیگه رو از نظر میگذرونن و سوروس میگه: یعنی شما فوکسو عضوی از محفل ققنوس میدونین که باید بهش وفادار باشیم و اعتماد کنیم؟

دامبلدور ابروشو بالا میندازه و به اسنیپ خیره میشه. فقط خیره ... اسنیپ سرشو برمیگردونه و میگه: خیله خب حالا فهمیدم. میگی چی کار کنیم پس؟

دامبلدور ریشاشو از روی میز جمع میکنه و با خودش تا جلوی جماعت محفلی حمل میکنه و میگه: فوکسو میگیریم، اما نجینی رو نمیدیم. وانمود میکنیم که میخوایم بهشون بدیم، اما نمیدیم!

تدی: اونام همینطور بیکار نشستن تا ما گولشون بزنیم!