یه قهرمان که همه توی هاگوارتز دوستش داشتن... یه گریفیندور خوش تیپ و جذاب... و صد البته صاحب کلی قدرت.

حداقل در ظاهر خوشحال بودم که لباس ها و کلاه سیاه رنگ و کاغذ های پوستی پر از طرح‌های عجیب اون لعنتی رو میسوزوندم؛ ولی یه لحظه تردید کردم، نوشته های یکی از کاغذها چشممو گرفت.

موقع برداشتن کاغذ دود آتیش باعث شد عطسه های شدیدی کنم ؛ مزه تلخی شدیدی توی دهنم حس کردم ولی بعد چند دقیقه بهتر شدم.

وقتی برگشتم به هاگوارتز، اون احمق با دوستانش توی پله ها با خنده و تمسخر نگاهم میکردن.
نگاهی به کاغذ انداختم و لحظه ای سرم گیج رفت؛ یعنی واقعا دختری که دوستش داشتم رو از دست دادم؟



خوب بود. فقط چرا اخیرا هیچ‌کس کلمات رو متمایز از سایر متن نمی‌کنه؟ نکنید با ما همچین.

تایید شد.

مرحله بعد: گروهبندی