آواز - شب - مشغول - ترس - کنار - رها - وحشت - هیس - مرگ – آرام
هری در کنار دریا مشغول آواز خواندن بود.
دابی آرام آرام به دنبال هری می رفت و بهش می گفت :
چرا امشب اینقدر هوا هیس است .
هری گفت:
نمی دونم ، آخه اون روزی که من و سدریک توی مسابقه می خواستیم برنده بشیم ، ولی ما قصد رفتن به قبرستان را نداشتیم .
نمی دونم چطوری ما رفتیم اونجا که یک دفعه ولردمورت جلوی ما ظاهر شد .
که پیتر چوب دستی اش را از جیبش درآورد و به سدریک شلیک کرد .
وبعد ولردمورت می خواست مرا بکشه ولی من و سدریک از آنجا دور شدیم و مسابقه تمام شد .
که همه از ترس و و حشت داد و فریاد کشیدند ! و گریه می کردند اما :
دامبلدور می خواست مرا از جلوی مرگ رهایم کند که دیگه به اون فکر نکنم .

خواهش می کنم آنرا قبول کنید بعد برم مرحله بعد
متشکرم


سلام...!
خوبی...؟ خوش اومدی به جادوگران!

خب...پستت....به نظر من هنوز جای بهتر شدن خیلی داری! یه کم سعی کنی پستات بهتر از این هم میشه!

مثلا ببین، وقتی یه داستان، یا یه داستان کوتاه مثل این، مینویسی....باید یه سوژه ای هم داشته باشی! مثلا فکر کن ببین وقتی این کلمات داده شده رو می خونی چی به ذهنت میاد....یه کم فکر کن...ممکنه مثلا یه شب تاریک بی ستاره به نظرت بیاد که کسی تو اون کشته میشه! یا اصلا شبی که ماه می درخشه و جونورای شب زی دارن حرکت می کنن.....هرچیزی میشه! فقط بستگی به تو و تخیلت داره!

بذار تخیلت خودش حرکت کنه و خودشبنویسه! اونجوری خیلی قشنگ تر میشه....!

یکی هم....خب از کلمات باید به معنی خودشون استفاده کرد، نه؟ مثلا این جمله رو ببین:

چرا امشب اینقدر هوا هیس است .

خب هیس یه کم اینجا...ناجوره! هیس بودن هوا یعنی چی؟ معمولا هیس رو واسه وقتی بکار می بریم که مثلا می خوایم به یکی بگیم ساکت باش! یا اصلا....برای نشون دادن صدای مار! یا چیزهای دیگه.... اما خب...هیس بودن هوا یه کم بی مفهومه!

یکی هم....ببین، الان اینجا هری آواز می خونه، بعد دابی میاد پیشش میگه امشب چرا هوا اینجوریه، بعدش هری یهو شروع می کنه به تعریف کردن ماجرای سدریک!! خب ماجرای سدریک یه جورایی هیچ ربطی به وضع هوا نداره! باید خب حرفایی که هری می زنه یه کم هم مربوط باشه دیگه!!


یه بار دیگه بنویس، اگه یه کم سعی کنی مطمئنم که خیلی قشنگ می تونی بنویسی! بذار تخیلت هر چی دلش می خواد واسه خودش تصور کنه! تو هم همونو بنویس! مطمئنم که می تونی!


فعلا تایید نشد!

مرگ آرام آرام در دل شب قدم بر میداشت. از زمانی که لرد ولدمورت، ارباب مرگ وارد دهکده ی لیتلوینگینگ شده بود تنها چیزی که در دهکده به چشم می خورد، ترس و وحشتی بود که بر دل مردم شهر سایه انداخته بود.
کنار در خانه ایستاد که تا چند دفبفه ی دیگر بدون خانه نشینان همیشگی اش رها میشد. از داخل خانه صدای آواز خواننده ای می آمد، به آرامی و با آرامش مشغول شد: در خانه را با کمک اَبَر چوب دستی اش باز کرد. قبل از اینکه اعضای خانواده متوجه آمدن او شده باشند جسدشان با صدای "هیس" عجیب ارباب مرگ، خوراک نجینی شده بود…



سلام....ممنون، تایید شد!!

جینی آرام آرام در قلعه پیش می رفت. می ترسید مبادا یکی از معلم ها یا برادرانش او را ببینند. به طرف دستشویی دختران می رفت. می ترسید شاید اشتباه می کرد شاید تام فقط یک کابوس وحشتناک بود. آواز شب در قلعه طنین می انداخت باید از دست این دفترچه راحت می شد . چرا از اول به برادرش نگفته بود که مقصر همه ی این وقایع خودش است؟ انگار درون یک خلصه فرو رفته بود. انگار نیرو یی مبهم او را وادار به این کار ها می کرد .
-(لوموس) نوک چوبدستی اش روشن شد. هنگام حمل دفترچه گویی مرگ را در دستانش حس می کرد. ولی باید دفترچه را نابود می کرد. ترس سراسر وجودش را فرا گرفته بود. او هری را دوست داشت و ذهنش فقط مشغول به نجات هری بود. به دستتشویی رسید. دفترچه داغ شده بود هیس تاریکی در کنار قلعه آشیانه کرده بود. شمشیر گریفندور را از زیر ردایش بیرون کشید و دفترچه را به دو نیم کرد.
جینی ناتوان تر از همیشه به زمین افتاد.مرگ را در آغوش خود می دید. ولی خوشحال بود با نابود کردن دفترچه هری نجات یافته است.
جینی مرده بود برای یک عشق نافرجام و بی ریا...



سلام
نوشتنت خوبه....فقط یه مشکل کوچولو هست، اونم اینه که نقطه ( . ) یا ویرگول ( ، ) ها رو نذاشتی...اگه بذاری پستت خیلی بهتر میشه و راحت تر هم میشه خوندش...و آدم هم بیشتر جذبش میشه! یه جورایی میتونه نشون دهنده این هم باشه که وقتی پستتو می نوشتی براش ارزش قائل شدی!


اینجا که تایید میشی....اما اگه اینارو توی کارگاه نمایشنامه نویسی و ایفای نقش هم رعایت کنی...خیلی خوب میشه...خوبی،می تونی، میدونم که بهتر هم می تونی بشی!!!


تایید شد!

آواز - شب - مشغول - ترس - کنار - رها - وحشت - هیس - مرگ - آرام

شب آرام آرام بر فراز تپه های غول پیکر سایه می افکند.همه چیز بوی ترس و وحشت می داد.انگار درختان هم به امید اینکه مورد حمله قرار نگیرند سکوت کرده بودند.آواز دخترکی با شنل مشکی و بلند که جز چند تار طلایی رنگ از مویش دیده نمیشد آن سکوت مرگبار را شنید.دختر به سرعت از کناره های رود دور شد.انگار به دنبال چیزی میگشت.دستی روی چشمانش را پوشاند و بعد صدایی شنیده شد:"هیس."پس از آن همه جا تیره و تار شد.می دانستم جز مرگ معنی دیگری ندارد.کاش می فهمیدم مشغول چه کاری بود اما زودتر از آنکه بتوان تصور کرد زندگی نه چندان طولانی اش را رها کرد.جواب ارباب را چه بدهم؟!



سلام
قشنگ بود فقط من یه جمله رو نفهمیدم:

آواز دخترکی با شنل مشکی و بلند که جز چند تار طلایی رنگ از مویش دیده نمیشد آن سکوت مرگ بار را شنید.

آواز دخترک سکوت مرگ بار را شنید...؟ یه کم گنگه، جمله ها اگه کوتاه تر باشند و ساده تر، نوشته های قشنگ تری درست می کنن....البته نوشته ات قشنگ بودا، ولی با جمله های کوتاه و مفهوم قشنگ تر میشه!



تایید شد!

آواز - شب - مشغول - ترس - کنار - رها - وحشت - هیس - مرگ – آرام


شب آوازی دل انگیز به وجود می آورد به آرامــی ترس را در وجود همه ، حتی رها شدگان از بند می نهاد . وحشت از مرگ تنها چیزی بود که در کناره های شهر در دل مردم مشغول به کار که به تازگی نور مهتاب را دیده بودند موج می زد ...

آواز - شب - مشغول - ترس - کنار - رها - وحشت - هیس - مرگ – آرا

آی مرگ!
هیس! ساکت شو؛ مگه نمی بینی مشغول آراستن شبم!؟! درگیر حس دلهره آور وحشت و ترس...

آی مرگ!
کنار بزن اون مخمل تیره ی آویخته بر نگاهت رو؛ برو و بگذار با آواز غم انگیز اون جغد مرموز و رها, افسرده تر بشم...







چه قشنگ....

آواز - شب - مشغول - ترس - کنار - رها - وحشت - هیس - مرگ – آرام

با احساسی آکنده از ناتوانی به دیوار سرد و نمناک زندان تکیه داد. وقتی از آزکابان رها شده بود فکر می کرد میتواند مرگ آرامی را برای خود تصور کند، اما حالا دوباره در قفسی سنگی محبوس شده و با تحمل احساس غم و اندوه که دیگر جزئی از وجودش شده بودند به استقبال دلتنگی رفت و به یاد هری افتاد که انگار همان جیمز بود که جوان شده و بار دیگر به زندگی بازگشته...

قطره اشکی از گوشه چشمش سرازیر شد. زانوهایش بدون هیچ مقاومتی سست شدند و هیکل آن مردی را که دیگر وحشت و ترس و حتی مرگ برایش بی معنا شده بودند را به آرامی از دیوار استوار جدا کرد و به زمین سفت سپرد . در حالی که به جایی نامشخص خیره شده بود و به اتفاقاتی که در جنگل رخ داده بود فکر میکرد، صدایی شبیه آواز موجودی عجیب از فاصله ای نزدیک شنیده شد، سپس صدای به هم خوردن بال هایی قدرتمند و قدم های شتابان چند نفر، ناخودآگاه ایستاد و تمام افکارش را کنار گذاشت و به در زندان خیره شد، ناگهان نوری از پشت در درخشید و در با شدت باز شد، صدای هری را شنید که گفت "سیریوس" ....و از طرفی صدای هرمیون که با حالت اخطار دائما میگفت "هیس" و هری و سیریوس را به عجله وامیداشت. وقتی هر سه روی آن پرنده چالاک و با ابهت نشستند و از فراز آسمان صاف شب از برج زندان دور شندند سیریوس از ته دل میخندید و به این فکر میکرد که ممکن است از این همه خوشی بمیرد...حداقل مرگ آرامی خواهد بود ....و با این فکر دوباره شروع به خندیدن کرد.


شما که قبلا تایید شده بودی....اینو به عنوان یه پست دل بخواهی می بینم.....

قشنگ بودش...!

آواز - شب - مشغول - ترس - کنار - رها - وحشت - هیس - مرگ - آرام

دست هایشان را درهم گره کرده بودند و در ایستگاه قطار منتظر بودند. پسرک آوازی را شروع کرد. دختر کوچولو به برادرش گفت: هیس. آروم حرف بزن. می خوای از ترس بمیرم ؟

پسرک که وحشت مرگ را می شناخت، رو به خواهرش کرد: من یه بار مردم و نمیخوام ذهنمو بهش مشغول کنم. بیا کنار هم بمونیم و آواز بخونیم. شب آواز خوندن باعث میشه از ترسمون رها بشیم . اونوقت قطار ارواح که میاد، لوکوموتیوران ما رو می بینه و سوارمون می کنه.

خواهرش حرفی برای مخالفت نداشت.


تایید شد..!!

آواز - شب - مشغول - ترس - کنار - رها - وحشت - هیس - مرگ - آرام

در حالی که در جنگلی بی درو پیکر در حال قدم زدن بود به یاد چند روز پیش افتاد که در جنگی بین محفل و مرگ خوران تمام زندگیش را از دست داده بود و چیزی نداشت دیگر از دست بدهد.

آواز شب او را به خود آورد.
او دیگر توان حرکت نداشت .
او داشت از ترسها و وحشتهای چند روز گذشته به کجا فرار می کرد .
او دیگر توان این همه بدبختی را نداشت و آرام آرام خود را از زندگی رها کرد و به سوی مرگ قدم برداشت تا شاید بار دیگر زن و فرزند خود را ببیند.

آواز - شب - مشغول - ترس - کنار - رها - وحشت - هیس - مرگ - آرام
در کنار دریاچه دراز کشید.خون همچنان از بدنش جاری میشد.
آواز شب ترس و وحشت را از دلش رها نمود و وی را بسوی سرنوشت خود راهی کرد:مرگی ارام!