او بزرگترین جادوگر بود ولی چیزی در چهره اش ظهور اتفاق های بدی را نوید می داد.در امتداد چشم های این جادوگر پسری نوجوان ایستاده بود که لباسش به خون خودش آغشتهشده بود ولی مصمم برای انتقام به نظر می رسید به طوری که لرد ولدمورت هیچ تدبیری برای خلاصشدن از این موقعیت را بعید میدانست.هری رغبتی به کشتن ولدمورت نداشت ولی هری ذلت او را می خواست.

چشمایش را گشود.به نظر میرسید از چیزی ترسیده است.نمیدانست برای خلاص شدن از خوابی که هرشب میبند چه تدبیری بیندیشد.مدتها بود که دیگر رغبتی برای خوابیدن نداشت فقط در ظلمت مینششت و به امید ظهور خورشید در امتداد افق چشم میدوخت.اما هر از گاهی که پلکهایش خسته میشدند به خوابی کوتاه فرو میرفت و دوباره خود را آغشته به خون میدید.اما بعید میدانست که آن خون خودش باشد.حتی فکر کشتن ولدرمورت هری را میترساند.

صبح شد و ظهور ناگهاني آفتاب از پس پنجره در نظر استيو همچون ظلمت شترگلوي چاه توالت ميماند. اما او براي خلاصي از اين ذلت شروع به تدبير نمودن نمود! پس از لحظه اي تفكر با رغبت تمام خود را به آب داغ حمام آغشت و در امتداد نور ايستاد. سپس متوجه ظهور دوباره آفتاب شد و اين بار در نظر وي همچون روشنايي لامپ دستشويي ميماند. بعيد نيست روزي شما نيز همچون وي به اين احساس كشيده شويد.

روزنامه ها خبر ظهور اربابش را چاپ كرده بودند.ديگر ميل و رغبتش را به غذا خوردن از دست داده بود.بايد تدبير ميكرد و چاره اي مي انديشيد.اگر همان جا مينشست و با دست آغشته به خونش كه از شنيدن خبر بازگشت اربابش به اين روز افتاده بود ، بازي ميكرد، بعيد به نظر ميرسيد كه چند روزي را بيشتر زنده بماند.اما در اين زمان تدبير كردن برايش خنده دار به نظر ميرسيد.
ناگهان صداي قدمهايي را از بيرون شنيد.به پشت پنجره رفت.سايه اي را در امتداد سنگفرش ها ديد.به نظر ميرسيد تاريكي دوست دارد افراد را در ظلمت بكشد!!
"بگذاريد مرا بكشند! بهتر از پذيرفتن ذلت سياه بودن است!....بيا و خلاصم كن!"

ثانيه هايي ديگر به جز صداي زوزه باد و قدم هايي كه دورتر ميشدند صدايي شنيده نميشد.

بعید میدانم کسی خاطره آنشب را از یاد برده باشد.با اینکه رغبتی به بازگویی آن اتفاق ندارم اما در نظرم یاد آوریش شاید باعث خلاصی از این ظلمتی باشد که در جانم نهفته است.هرگز تدابیر هولناک آن شب را فراموش نمیکنم. تدبیری که باعث شد من در امتداد راهی حرکت کنم که آخرش باعث نابودی خودم گشت.چگونه توانستم بخاطر قدرت و شایدم ترس باعث ظهور دوباره کسی شوم که هنوز با وجود گذشت زمان آغشته به ننگیست که هرگز پاک نخواهد شد.من با کمک به ولدرمورت ذلتی را برای خودم خریدم که فرار تر از هر تصوریست.

خورشید داشت در ظلمت شب ظهور میکرد و در امتداد افق می تابید که ناگهان مردی ظاهر شد.در آن روستای ماگلها آمدن چنین جادوگری بعید به نظر می رسید.این جادوگر را لرد ولدمورت می نامیدند.لرد ولدمورت برای عملی کردن نقشه اش تدبیرهای زیادی اندیشیده بود که آمدن به این روستا به نظرش بهترین آنها بود.ولی لرد ولدمورت نیزرغبت زیادی به آمدن به اینجا نداشت چون می دانست که ماگل های این روستا را به ذلت کشانده است و سودای خلاص شدن از او را در سر می پرورانند.لرد ولدمورت کسی است که دست خود را با خون بسیاری از این مردمان آغشت.

کلمان جدید:
ظهور - ذلت - ظلمت - بعید - خلاص - نظر - رغبت - امتداد - تدبیر - آغشت

* ظهور = آشکار شدن * ذلت = خواری *ظلمت=تاریکی * بعید = غیرممکن * خلاص = آزاد *رغبت = میل * امتداد = طول *


سایه ای از ظلمت سراسر شهر را فرا گرفته بود.هیچ نور و صدایی دیده و شنیده نمیشد.درآن سوی لندن مردی در امتداد دیوار به آرامی قدم برمیداشت.خسته به نظر میرسید.رغبتی برای فرار نداشت.منتظر ظهور علامتی از دل شب بود تا شاید تدبیری باشد برای خلاص شدن از رنجش.حاضر بود برای رهایی از غم برگی که در دل داشت تن به هر ذلتی دهد.آرزو میکرد هیچگاه دستش به خون دامبلدور آغشته نشده بود.اسنیپ بعید میدانست کسی حرفش را باور کند.

و آنگاه كه لوئي چهاردهم سوار بر اسب رعناي خود همراه با مريدانش در اطراف شهر يورتمه ميرفت، هنوز در فكر نامه اي بود كه چند شب پيش از ديدنش شوكه شده بود.
اول كار فكر ميكرد كه آن نامه را فردي براي مزاح با او فرستاده بود.
چند روز پيش وقتي كه براي پناه از سرماي هوا لباس گرمي به تن كرده بود، به كنار شومينه رفت و شروع به نظاره ي نور شعله هاي آتش درون شومينه كرد كه ناگاه......... انگار كه آب سردي به روي او ريختند.در وسط فرشي كه روبروي شومينه پهن كرده بودند نامه اي خود به خود ظاهر گشت.به خود گفت"اين ديگر چيست؟" و بعد نامه را باز نمود و از آن اتفاق شوم آگاه گشت.لرد ولدمورت براي ديدن او مي آمد!
مضمون نامه اين بود:ساعت 12 شب روز 13 ژانويه لرد ولدمورت ارباب تاريكي ها خواهان ملاقات با شماست.
و حالا ساعت 12 شب بود و او در حال فرار بود.چه پيش خواهد آمد؟پاك عقلش را از دست داده بود!

آيا تا به حال ديده ايد كسي از دست لرد تاريكيها بگريزد و جان سالم به در ببرد؟

زمان از نیمه شب به سرعت در حال گریز بود، از نور شومینه در ساعتی از بامداد و در آن هوای سرد بیدار شدم بر حسب اتفاق از میان لباس های در هم و بر هم که اطراف ميزم پخش شده بودند پلیوری برداشتم که در وسط آن اول اسم خودم بافته شده بود، آن را الیسای عزیزم با دست های پاکش برایم بافته بود انگار آن حرف تمام گفتنی ها را گفته بود هر چند که دیگر میان ما نبود.

ماری که کنار شومینه حلقه زده بود در تششع نور شومینه که با رنگ های سرد پوستش در هم آمیخته بود هیبتی خوفناک داشت.هنوز ساعتی نشده بود که موشی را که در وسط پرچین گیر کرده و تقلا می کرد را فرو بلعیده بود.
اربابش به او گفته بود که اگر باز هم اتفاقی به انسانی حمله کند او را خواهد کشت. او با کسی شوخی نداشت.ازهمه قوی تر بود و از هر ماری وحشتناک تر.
ولی مار میدانست که کشتن انسان ها چه لذتی دارد. خون گرمی که از بین لباس هایشان در دهانش میریخت لذتی جنون آسا داشت،لذتی که فقط او میدانست...