آماندا با دیدین قیافه ی سوروس که انگار یه خمره ی واسکازین رو موهاش خالی کرده بود، شمشیر آغشته به خونش رو از غلاف بیرون کشید و فریاد زد:

_یعنی چی؟! چرا باید اون رو اینجا احضار کنی؟ اون خائن به لرد سیاهه... اصن این یه مجلس زنونه است!

در همین لحظه، بعد از شونصد دیقه تازه متوجه شد دری که بهش تکیه داده، چند دیقه پیش خورد خاکشیر شده و اصن وجود نداره؛ به همین دلیل یهو میخوره زمین و بیهوش میشه.

آیلین از فرصت استفاده میکنه و پسرش رو به سمت خودش صدا میزنه رو به جمعیت ساحره ها که درحال پچ پچ بودند، رو میکنه و میگه:

_سواحریون! اصن نگران نباشید... من سوروس رو تح تاثیر طلسم فرمان اینجا آوردم. اومده تسترال حمالی ما ساحره ها رو بکنه ... درحالی که رستوران رو مرتب میکنه ما هم در مورد کارمون صحبت میکنیم!

و لبخندی به پهنای فرق از وسط سوروس به ساحره ها تحویل داد. ساحره ها دوباره مشغول پچ پچ و صحبت های خاله زنکی شدند. آیلین که صحنه رو از دست رفته میدید فریاد زد:

_کی یه لیوان نوشیدنی کره ای رژیمی میخواد؟!

ساحره ها با شنیدن این حرف، مثل گله ی هیپوگریف ها به داخل پاتیل درزدار حمله ور شدند و مندی رو که جلو در بیهوش شده بود زیر دست و پا له کردند.


(چند دیقه بعد_ همونجا_یکم اونورتر)


آیلین نوشیدنی کره ای اش را سر کشید و رو به جمعیت ساحره ها که دور میزی که با کمک جادو سرپا بود، گفت:

_خب بیاین در مورد اداره ی اینجا صحبت کنیم! کی حاضره مسئولیت اداره ی اینجا رو به عهده بگیره؟

ساحره ها به همدیگه نگاهی انداختند . دافنه پووووفی کرد و نشان جام آتشش رو جوری که همه ببینن، تکونی داد و گفت:

_شخص من که شصخی تر از این هست که کلا کار کنه... کسی که با این موضوع موشکل نداره؟!

ساحره ها در همهمه ای حرف دافنه رو تایید کردند.

مینروا عینکش رو جابجا کرد: من هم که تو هاگوارتز تدریس میکنم...

فلور آه سوزناکی کشید و دست به روی قلبش گذاشت: آآآآآه! من درگیر دادگاه پاسگاه هستم.. واسه مهریه ... میدونید که... آه بیل!

جمعیت ساحره آهی کشیدند و سرشان را به نشانه تایید تکان دادند. هر کدوم بهانه ای می آوردند. در نهایت آیلین اخمی کرد و گفت:

_خب منم که نمیتونم... هرچی باشه من ریاست سازمان بین المللی حمایت از ساحره ها رو بر عهده دارم... تازه تو یه تاپیک دیگه لرد سیاه میخواد زنش بشم ... اصن راه نداره که بیام اینجا کار کنم... چی کنیم حالا؟

آیلین بار دیگه به جمعیت ساحره نگاه کرد. در پس زمینه با نور متمرکز، سوروس که پیشبند خدمتکاری زنانه ای بسته بود در حال جارو کردن آماندای نیمه بهوش اومده از جلوی در پاتیل درزدار بود.

بقیه ساحره ها به آیلین خیره شده بودن و آیلین دست به چوب دستی به آماندا خیره شده و زیر لب فحش های بی ناموسی میداد . بالاخره فحش هایی که بلد بود تموم شد و به سمت بقیه ساحره ها که خسته و عصبی به نظر میرسیدن نگاه کرد . سعی کرد قیافه ای مظلوم بگیره و تا اونجا که میتونست صداش رو ناراحت به نظر برسونه .

-خب ساحره های عزیز ، ما باید از تمیز کردن و رسیدگی به در و جلوی مغازه شروع کنیم تا بتونیم مشتری ها رو جذب کنیم .

همین حرف باعث شد که بقیه ساحره ها رو عصبی کنه . همهمه ای در بین جمع ساحره ها شروع شد و کم کم صداشون رو برای اعتراض بلند کردن .

-ما اینقد برای حقوق ساحره ها جنگیدیم تا دوباره برسیم به تمیز کردن مغازه ؟
-به ما چه پول ندارید مغازه بهتر بخرید ، خودتون تمیز کنید اگر پولتون نمیرسه .

آیلین کمی عقب رفت و دوباره نگاهی به آماندا انداخت . آماندا شونه اش رو تکونی داد و به طرف در مغازه رفت و بهش تکیه داد . آیلین که میدونست خودش به تنهایی باید ساحره ها رو راضی کنه به فکر فرو رفت و چون ما وقت کافی نداریم تو این برنامه ، آیلین به سرعت فکری به ذهنش رسید . چوب دستیش رو از گردنش جدا کرد و وردی خوند . رعد و برقی زده شد و آسمون سیاه شد . باد شدیدی به وزش در اومد و همین باعث شد که ساحره ها ساکت بشن تا ببینن چه اتفاقی داره میفته . بعضی هاشون از ترس اینکه آیلین قصد کشتشون رو داشته باشه کمی عقب رفتن و آمده در آوردن چوب دستی هاشون شدن .
بالاخره رعد و برق تموم شد و باد ها به پایان رسید . ساحره ها لباسشون رو تکونی دادن و به اطرافشون نگاه کردن . شخصی با روغن موی زیاد و لباس سفید و خیلی عصبی جلوشون و در کنار آیلین ظاهر شده بود .

آیلین دوباره چوب دستیش رو به طرف گردنش گرفت و با صدای پر هیجان تر و بلند تری گفت :

-برای حفظ احترام ساحره ها ، من سوروس اسنیپ رو آوردم اینجا تا کارهای مغازه رو برامون انجام بده و ما فقط بهش نظارت کنیم .

ساحره ها :
اسنیپ :

آماندا رفت تا این موضوع را به ساحره ها توضیح بده.
ساحره ها که انگار تازه برای حرف زدن وقت پیدا کرده بودن هی حرف میزدن وهی حرف میزدن.
آماندا گفت:اهم اهم خانوما! خانوما!
آمانداکه دیگه عصابش خورد شده بود چوب دستی شو کنار گلویش گرفت تا مانند بلند گو عمل کند سپس گفت:ساکت
بلاخره آرامش حکم فرما شد و آماندا شروع کرد :ساحرهگان محترم خوش آمدین.
پادماگفت:اینجا ارزش خوش آمدن نداره اینجا کجاست ما را آوردید؟
آماندا که صورتش ازخجالت () قرمز شده بود گفت:من واقعا متاستفم بودجه ما فقط همین قدر بود اما مطمئنم با کمک شما میتوانیم این جارا مرتب کنیم .
جماعت ساحره:
آماندا:

دافنه گفت:حالا آماندا باید از کجا شروع کنیم؟

آماندا که دیگه برای جواب این سوال خجالت میکشید گفت:خوب این را همکارم آیلین به خدمتتون عرض میکنه.

آیلین که نه راه پست داشت و نه راه پیش چوب دستیش را جلوه گلویش گرفت وشروع به سخنرانی کرد.

آیلین با قیافه ی به آماندا که با فلک زدگی در حال ورود به ساختمونه نگاه میکنه.

آماندا درو به آرومی هل میده و همون موقع در از جا کنده میشه و همراه با گرد و خاک زیادی رو زمین میفته. آماندا با دلخوری چشم غره ای به آیلین میره و آیلین سوت زنان به یه طرف دیگه برمیگرده.

وارد ساختمون میشه و تنها چیزی که توجهشو جلب میکنه تاریکیه! پس ورد "دابل لوموس" رو اجرا میکنه و با روشنایی زیادی که بوجود آورده شروع به حرکت بین میزا و صندلیای شکسته میکنه.

جلوی میزی توقف میکنه، انگشتشو روش میکشه و انگشت سیاهش نگاه میکنه.

- معلوم نیست چند وقته اینجا رفت و آمد نشده!

آماندا بازم به حرکت ادامه میده، اما با شنیدن صدای تق تق ضعیفی سریع برمیگرده و دنبال منبع صدا میگرده. همون موقع میز مذکور تق بلندتری میکنه و پایه هاش میشکنن و پخش زمین میشه.

- یعنی چی؟ مگه اینجا جنگ جهانی شده که همه چی پکیده؟

به سمت پیشخوان میره و لیوانا و جام هایی رو که با انواع و اقسام حشرات تزئین شدن میگذرونه و به تار عنکبوت های بزرگ و ضخیمی که در گوشه ها و سوراخ سمبه های اونجا تشکل شده زل میزنه. عنکبوتای بزرگی که گوشه ی تار در کمین نشستن هم از نظرش دور نمیمونه.

- هووووف! این چه وضعشه آخه؟

آماندا آهی میکشه و دست از بررسی پاتیل درزدار برمیداره و برای پیوستن به آیلین حرکت میکنه. احتمالا تا الان بقیه هم رسیدن، اما خوشحاله که این خودش نیست که باید خبری به این بدی رو به ساحره ها بده.

از روی در شکسته میپره و رو سنگفرشای پیاده رو قدم میذاره.

- عه اومدی مندی؟ همین الان همه ی ساحره ها رسیدن و منتظرن که تو دلیل حضورشون در اینجارو شرح بدی. :pretty:

آماندا:

آیلین لبخند ساختگی ای میزنه و آماندارو به جلو هل میده و میگه: همه منتظرن آماندا. زودباش!

رزرو

سوژه جدید

آیلین لحظه ای مقابل ساختمان پاتیل درزدار ایستاد تا موقعیت آن را ارزیابی کند. ظاهرش اسفناک تر از آن چیزی بود که تصورش را میکرد. آه سوزناکی کشید. به هرحال او هم چاره ای نداشت. برای ترویج اهداف سازمان و نیز یافتن یک منبع درآمد برای آن لازم بود تا از وزارت خانه خارج شوند و به میان مردم بیایند. این تصمیم نیز سختی های خودش را داشت. از جمله یافتن یک مکان.
متاسفانه در کل شهر لندن با بودجه ی ناچیزی که توانسته بود به دست آورد به هیچ عنوان قادر نبود تا جایی بهتر از این ساختمان نیمه ویران را بیابد. با چهره ای عبوس نگاهش را به پنجره های شکسته و درب ورودی که از لولایش آویزان مانده بود دوخت. از زمان مرگ صاحب بی دندان آن تا وقتیکه توانست با قیمت ناچیز اینجا را از ورثه ی او بخرد مدت زمان زیادی گذشته و در تمام مدت ساختمان به حال خود رها شده بود.
آه سوزناک دیگری کشید. بعید می دانست اعضا از فهمیدن این موضوع که باید در تعمیر این مکان قدیمی و نیمه ویران مشارکت فعال داشته باشند چندان خوشنود شوند.
در همان لحظه آماندا که با نارضایتی ساختمان را از نظر می گذراند به آیلین نزدیک شد. درحالیکه با نفرت به ساختمان خیره شده بود گفت:
- اینجا قراره از حقوق زنان دفاع کنیم؟ اینجا؟اینجا که تمام حقوق زنان رو برده زیر سوال!
آیلین گفت:
- مگه چاره ای هم داریم؟ وقتی وزارت خونه بودجه سازمان رو صرف آزادسازی ظرفیت ها میکنه خودمون باید هزینه هارو بپردازیم. قیمت خونه و زمین هم که سر به فلک میکشه. تازه این جارو هم نمیخواستن به همین راحتی بدن. مجبورم کردن چندتا کروشیو نثارشون کنم.
آماندا با ناراحتی گفت:
- حتی بعد از اون همه تلاشی که کردیم؟ دافنه همه تیله هاشو فروخت. فلور هم مهریه اشو گذاشته اجرا. ارباب هم که ماه هاست حقوق نداده. برای همین الا و لینی دارن تو مترو دست فروشی میکنن. تازه دیروز مینروا و پادما رو تو خیابون دیدم که داشتن فال می گرفتن. می دونین اگه مامورای مترو یا شهرداری بگیرنشون اعتبار سازمان میره زیر سوال؟ منم که به خاطر قتل های سریالی نمی تونم جایی استخدام شم.شما که شوهرتونو کشتین یعنی هیچی ازش ارث نبردین؟
آیلین با لحن تحقیرآمیزی گفت:
- مشنگا به قاتلا ارث نمیدن. تازه تحت تعقیبشونم هستم اونم فقط به خاطر کشتن یه مشنگ نفرت انگیز بی خاصیت. این مشنگا خیلی موجودات ابلهی ان. اینم جای تشکر کردنشونه.
سپس نگاهی به دور و برش انداخت.
- خیلی خب. بیا بریم تو ببینیم چه خبره. بقیه کجان پس؟
آماندا که آشکارا از رفتن داخل آن بیغوله وحشت زده شده بود گفت:
- بهشون خبر دادم. تازه همین الان دو تا عضو جدیدم بهمون پیوستن. هرچند فکر نکنم وقتی بفهمن قراره اینجا چی کار کنن خیلی خوشحال بشن.
و دوباره نگاه نگرانی به ساختمان انداخت. آیلین نیز حالا نگران شده بود. ظاهر ساختمان طوری بود که به نظر می رسید با یک تکان آماده ی فروپاشی است. درحالیکه گامی به عقب بر میداشت با لحنی که می کوشید مهربان و تاثیر گذار به نظر برسد گفت:
-خب چیزه... راستش آماندا میدونی که من وظیفه امه برای اعضای تازه واردمون سخنرانی کنم و حقوقشونو یاداور بشم. پس مجبورم اینجا وایسم تا برسن. چون تو معاونی من بهت اجازه میدم بری تو و وضعیت ساختمونو ارزیابی کنی. :pretty:
آماندا:

(پست پایانی)

مورفین، بلاتریکس و ایوان ــ غایبین جمع ــ به سمت زیر زمین هجوم بردن تا اون یه مقدار کار رو هم تموم کنن. مورفین در حالی که تو جیب هاش به دنبال پاکت سیگارش می گشت پرسید: حالا که شی؟ ارباب که فهمیده ما شی کار کردیم. فهمیده ما کارا رو شر وقت تموم نکردیم... ما رو می کشه!!

بلاتریکس با عصبانیت گفت:‌خفه مورفین! مطمئن باش ارباب سخاوت مندمون وقتی ببینه همه چیز مرتبه ما رو می بخشه! اصلا شاید فکر کنه ما شوخی...
- یافتم!

مورفین پاکت سیگارش رو که داخل جورابش بود بیرون کشید و با خوشحالی تکون داد. بلاتریکس با آرنج ضربه ای به گردن مورفین وارد کرد و گفت: وسط حرف من نپر!

پاکت سیگار مورفین از دستش دراومد و بعد از چند دور چرخیدن تو هوا، پشت چند تا بشکه ی پر از نوشیدنی الکلی افتاد.
- شیگارم...

بلا که دندون هاش رو به هم می سایید فریاد زد: ما الان اینجاییم که 1٪ کار باقی مونده رو به انجام برسونیم اونوقت تو... صب کن الان حسابتو می رسم!

ایوان که دید داره بهش بی محلی میشه و بر خلاف سایر سوژه ها، تو این پست ازش استفاده نشده؛ وسط دو مرگخوار پرید و اونها رو به آرامش دعوت کرد.
- همونطور که بلا گفت، باید بریم کارمونو تموم کنیم. بلا تو مورفین رو ول کن. با خودت و من هم کار راه میفته!

و همونطور که شونه های بلا رو گرفته بود، خیلی آروم و سنجیده اون رو به سمت گوشه ای برد که دیوارش احتیاج به کمی گچ کاری و رنگ داشت.
- بیا بلا...بهتره عجله کنیم. هر آن ممکنه لرد الستور رو کله پا کنه و وارد کافه بشه. فکر کن چقدر ناراحت میشه اگه ببینه از این وقت اضافه ای که بهمون داده استفاده نکردیم...

ایوان بعد از اینکه متوجه لرزش خفیف بلاتریکس و مشغول شدنش به کار شد لبخند پیروز مندانه ای زد. سپس رو به مورفین برگشت که کنار بشکه های نوشیدنی، روی زمین دراز کشیده بود.
- ااااه مورفین! چه وقت خوابه؟ بجای اینکار پاشو نگهبانی بده!

مورفین تکون خورد، سرش رو بالا آورد و جواب داد: هیچم خواب نبودم! داشتم دنبال این می گشتم.

دستش رو بالا آورد و پاکت سیگار رو تکون داد. ایوان روزیه آهی کشید و روش رو برگردوند تا به بلاتریکس کمک کنه. بعد از چند دقیقه دوباره صدای مورفین رو شنید: بشه ها، کبریت دارین؟ فندک شی؟

ایوان چشمای نداشته ش رو تو حدقه چرخوند و جواب داد: تو جادوگری ناسلامتی! خب از چوبدستیت استفاده کن...ورد اینسندیو. اینقدرم مزاحم ما.... نه! صبر کن! اینجا نه!

اما کار از کار گذشته بود. مورفین گانت ورد رو زمزمه کرد، از نوک چوبدستیش، برای لحظه ای نور خفیفی بوجود اومد و بعد به سمت بشکه ها کشیده شد. آتش قدرتمند و جادویی به سمت منبع گاز جادویی مهمونخونه که از طریق لوله کشی در تمام قسمت های ساختمون در جریان بود رفت و... بوم!


دقایقی قبل، کوچه ی دیاگون

- ایول ایوله ایول! ارباب چه یله، ایول!

در حالی که مرگخوارا از خوشحالی به حرکات موزون رو آورده بودن، محفلی ها با جیغ و گریه جسد الستور مودی رو زیر بغلشون زدن و آپارت کردن.

لرد ولدمورت چشم غره ای به مرگخوارا که رفت که باعث شد مرگخوارا به طور ناگهانی خفه خون بگیرن و بعد از چند لحظه سکوت به ابراز تاسف بپردازن.
- ارباب...غلط کردیم...
- ارباب...
- مامان!
- الان تمومش می کنیم! :worry:

لرد ولدمورت چند قدم از درب ساختمون فاصله گرفت و با خودش فکر کرد: سالازارا... آخه من چی کار کردم که همچین مرگخوارای بی عرضه ای به من دادی؟ ای کاش می شد همشونو از من بگیری راحتم کنی!

ناگهان، لرد با نیروی زیاد انفجار به عقب پرت شد. به سختی برگشت و به جایی که ساختمون پاتیل درزدار قرار داشت نگاه کرد.
-

از مرگخوار ها و ساختون، تنها تلی از خاکستر بجا مونده بود.

پایان سوژه

دم در کافه

الستور، ارتور، و سیریوس با دیدن لرد در پنج قدمیشان خشکشون زد ولی پرسی که از همه شجاع تر( ) بود چوبدستس اش را دراورد و روبه لرد نشانه گرفت.
- استوپفای!
طلسم از کنار لرد رد شد ولی محفلی ها به این صورت به پرسی نگاه می کردند.
- تو چی کار کردی؟
- توگفتی استوپفای؟
- تو اکسپلیارموس نزدی؟
پرسی که شرایط را برای سخنرانیش محیا می دید سینه سپر کرد و گفت: پیروان من، فکر نکنید که چون هری با اکسپلیارموس لرد را شکست داد ما نیز باید همین کار را بکنیم، دامبلدور را به یاد بیاورید...
ولی پرسی با برخورد اشعه ی قرمز رنگی نقش بر زمین شد و سخنرانیش نیمه تمام ماند. سیریوس فریاد زد: بگیر... اس... استو... استوپف...
ولی از او نیز به سرنوشت پرسی دچار شد. ارتور لبخند شیطانی لرد را دید و فریاد زد : اکسپلیارموس!
به گمان لرد این هم یک طلسم ساده بود ولی خبر نداشت که ارتور ویزلی طلسمش را سرشار از عشق و محبت کرده و به سمت قلب او نشانه رفته. عاطفه همان چیزی است که می تواند لرد را از این رو به ان رو کند. همان چیزی که در طلسم ارتور ویزلی بود. ولی خب لرد جا خالی داد و طلسم محبت ارتور به ان نخورد و در عوض یک استوپفای دیگر را شلیک کرد تا ارتور کف خیابون ولو شه!
- حالا فط من موندمو تو.
لرد این جمله را خطاب به الستور گفت.

- مدت ها منتظر این لحظه بودم.
- تو ضعیفی.
- درسته که بازنشست شدم ولی مطمئن باش همون قدرت را دارم.
مرگخواران که بیشترشان را مودی دستگیر کرده بود از کار نظافت غافل شدند و پشت پنجره شروع به دیدن مشاجره ی ان دو نفر کردند. ولی در ان جمع سه نفر غایب بودند...

ولدمورت که هنوز فاصله ی 10 سانتی متری اش را به مورفین حفظ کرده بود گفت: خوبه که خودتو آب نبرده! شما ها منم عین خودتون ابله فرض کردین؟ برا چی هی سد راه من میشین؟

- نه بوخودا ( به قول دافنه!) خواشتم فقط ...

در همین حین صدای فریادی از چوبدستی مورفین بگوش رسید و متعاقب آن صدای بلاتریکس آمد که:

- مورفین بیچاره شدیم! فورا دوباره برو سراغ ارباب و سرش رو گرم کن. فقط دو دقیقه... صدا مو داری؟مورفین؟

مورفین:

لرد:

بلاتریکس:

ملت جادوگر:

لرد پس از کروشیو های متوالی، مورفین را که بخاطر شدت درد روی زمین ولو بود را رها کرد و به سمت کافه که حالا در حدود چند متری آن بود به راه افتاد.

در کافه

- بچه ها بدبخت شدیم، الان لرد میاد... قضیه رو هم فهمیده... الان عزت و احترامی که پیش لرد بزرگ، لرد سیاه داشتم...

لودو: خفه شو ببینم چه خاکی-

در همین حین دوباره صدای مورفین از چوبدستی رسید: بـ..بـ ... بلا لرد با شما فقط به انداژه ی 15 شانیه فاشله داره!

آیلین که تا حالا ساکت مانده بود فریاد می زند: یافتم ! یافتم!

- محل قبر عمه ی مرحومتو یافتی؟

- نخیر! تنها چیزی که میتونه سر اربابو حسابی گرم کنه چند تا محفلی تپل مپله!

- تو چطوری می خوای ظرف چند ثانیه چندتا محفلی بیاری اینجا ینی؟

شترق!

چند تا محفلی به سردستگی پرسی جلوی در کافه ظاهر می شوند.

ملت مرگخوار:

10 دقیقه قبل - خانه ی شماره ی دوازده میدان گریمولد

الستور: پرسی بدو بیا اینجا! بالاخره فرکانس چوبدستی مرگخوارا رو پیدا کردم!

پرسی در حالی که دوان دوان به سمت آشپزخانه می آمد فریاد زد: امکان نداره! خدایا!

ریموس هم که حسابی کلافه بود گفت: دیوونه ها مگه نمی دونین اونا هر 5 ساعت فرکانسشونو عوض میکنن؟

- مهم اینه که حداقل برای چند دقیقه میتونیم مکالماتشون رو شنود کنیم!

- درسته! ریموس تو هم بیا اینجا تا ببینیم چه اطلاعاتی میشه از مکالماتشون در آورد.

چند دقیقه بعد

- ببینم مطمئنی این همون فرکانسه؟ هنوز که هیچ مکالمه ای صورت نگرفته!

- نمیدونم والا... چرا چرا! یه صدا هایی داره میاد.

چوبدستی:

-خش .. خش خش ... از هویج به پیکسی...6 دقیقه وقت خریدم،لرد داره نزدیک میشه!

- اوکی سالازار فرستاده شد!

ریموس: میبینی؟ اونا میخوان وقت بخرن... می خوان ولدک رو از جایی دور نگه دارن تا کاری رو اونجا انجام بدن.

- درسته، ولی چه کاری؟ کجا؟

دنگ! دنگ دنگ! دنگ دنگ دنگ!

سیریوس: لعنتی ها! صد دفعه نگفتم...

و در را بازمیکند...

- ببخشید شما؟

در آشپزخانه

الستور در حالی که هنوز چوبدستی اش را نزدیک گوشش نگه داشته بود گفت: سیریوس کی بود؟

- از دوستای ماندانگاس بود! به من گفت که ماندانگاس با اسم مستعار کور ممد میرفته و خونه ی مشنگا رو ...

... بعدش اون به بهونه ی آوردن دوستاش به کافه میره بیرون و این دوستشو میفرسته اینجا...

- حالا همه چی مشخص شد.حالا تو بهش چی گفتی؟

- گفتم یه ذره خرابکاری کنن اونجا تا ما برسیم!

- ما برسیم؟

اما از صحنه حذف میشه و بلافاصله مورفین جلوی لرد سد میشه.

- اااا شلام ارباب. پش شما تشریف آوردین؟ راشتش میخواشتم در مورد موژوع خیلی مهمی باتون حرف بزنم. اژاژه هشت؟

لرد نگاهی به مورفین آش و لاش که کت و شلوار نویی به تن کرده بود میندازه و میگه: حتی با این لباسا هم نتونستی گوهر وجودتو پنهان کنی.

مورفین با شگفتی میپرسه: ااا ارباب یعنی شما هم فهمیدین؟

لرد با بیخیالی جواب میده: فک کنم تنها کسی که نفهمیده خودت هستی.

- نه ارباب منکه خودم از توانایی های خارق العاده م با خبر هشتم. این همه شال شعی کردم از شما پنهونش کنم پش فهمیدین چه گوهر ارزشمندی تو وژودمه. حقا که نواده ی شالاژار اشلایترینی! :zogh:

لرد نگاهی به ساعتش میندازه و با انگشتش(!) مورفینو یه ور دیگه هل میده و بدون کوچک ترین تعجبی با همین ضربه ی انگشت مورفین به سمتی همانند موشک پرتاب میشه و دیگه تو تصویر دیده نمیشه.

لرد که به چند قدمی در رسیده دستشو از توی رداش در میاره تا درو وا کنه که ...

- مورفین مورفین ... صدا میاد؟ هنوز تموم نشده! یه جوری سرگرم کن دیگههه!

مورفین که دستپاچه شده سعی میکنه هیکل له شده ش در اثر اصابت با سطل آشغالو از رو زمین بلند کنه و رو به لرد که دستش تو چند سانتی متریه دره فریاد میزنه:

- مژده بدین ارباااااااب مژده! ارباب نقشه محفلیارو یافتم.

صدا از تو چوبدستی فریاد میزنه: بیشتر تحریک کن!

- تمام تاشیشات محفل ققنوشو در آوردم.

- بیشتر!

- اشن هرچی از محفل ققنوش اژ ژمان تاشیش بوده تا الان دشت خودمه!

دست لرد متوقف میشه. مورفین به نزدیک شدن لرد به خودش نگاه میکنه و زیرلب میگه: ای بمیرین همه تون! الان شه غلطی کنم من؟ :worry:

- فقط چند ثانیه مونده، تحمل کن آخرشه!

لرد به دو قدمی مورفین میرسه که همون موقع دوباره صدا شنیده میشه که میگه:حللللللله! میتونی بذاری ارباب بیاد.

مورفین به لرد که فاصله ی صورتاشون به 10 سانتی متر رسیده خیره میشه و سعی میکنه قیافه مظلومی به خودش بگیره و میگه: اربااااااب همین الان از وزارت خونه خبر دادن که مدارکو آب برد. :worry: