هری پاتر نخستین مرجع فارسی زبان هواداران هری پاتر

هری پاتر نسخه موبایل


در حال دیدن این عنوان:   2 کاربر مهمان





پاسخ به: كلاس مراقبت از موجودات جادويي
پیام زده شده در: ۱۳:۵۸ چهارشنبه ۱۷ تیر ۱۳۹۴

فلورانسو


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۷:۱۰ پنجشنبه ۱۶ مرداد ۱۳۹۳
آخرین ورود:
۱۹:۰۴ چهارشنبه ۱۴ بهمن ۱۳۹۴
گروه:
شناسه های بسته شده
پیام: 350
آفلاین
تعريف شما از جانور:

استاااااد به نظر من نمى شه گفت چى يا کى جانوره. استااااد معمولا افراد از درون جانورن. يعنى منظورم اينه که استاااااد انسان هاى زيادى داريم که خوشگلن اما جانورى بيش نيستند. به نظر من جانور کسى هستش که ذاتش خراب باشه. توى حيوانات هم اگه بخوايم بگيم، به نظر من همشون ماهن و جانور نيستن. اونا هم حق زندگی دارن حتى عنکبوت هاى غول پيکر.

با ابوالهول بريد گردش:

ايستاده بوديم، من و ابوالهول، و بر و بر همدیگر را نگاه مى کرديم. وظیفه ى نگهدارى از من داشت و چشمش را از من بر نمى داشت. با بى حوصلگى نفسم را بيرون دادم و گفتم:
- خب ببین خوشگله! من خوشم نمياد کسى بهم زل بزنه.
-
- اسمتم خيلى سخته پس تو از اين به بعد اسمت عبدل هستش.
- drool:
- مى خوام طلسم سرخوردگى روت اجرا کنم.
-
-

بدن شير مانندش قهوه اي و نرم بود و بي توجه به اينکه دارد نامرئى مى شود بى وقفه زل زده بود به من. دستش! را گرفتم و راه افتاديم. حرفى نمى زد.. شاید هم بلد نبود حرف بزند اما خب يک اهمى، نعره اى، جيغى.. با آن هيکل بزرگش. رسيديم به جمعه بازار لندن و کلى هم شلوغ بود و عملا امكان نداشت به كسي برخورد نكنيم.
- خب كجا بريم؟
-

قبل از اينكه بتوانم عكس العملي به حركت زشتش نشان بدهم، هاگريد را ديدم و قبل از اينکه او هم من را ببيند سریع دست عبدل را گرفتم و به سمت مردى که زيورآلات مى فروخت کشيدم. دست بند قرمزى را برداشتم و درحالی که سعى مى کردم صورتم را در کلاه ردایم پنهان کنم پولش را دادم. همه چيز داشت خوب پيش مى رفت که چند نفر به سمت همان فروشنده آمدند. مستقیم داشتند به سمت کمر عبدل مى رفتند و تا چند ثانیه بعد سرشان مى خورد به او. بيخيال هاگريد شدم و داد زدم:
- نههههههه!

همين جيغ باعث وقفه ي آن چند نفر شد. بى توجه به نگاه مردم و صورتم که اينطور شده بود، دست عبدل را گرفتم تا از بازار بروم که هاگريد صدايم کرد. لبخند زورکى اى تحویلش دادم.
- سلام هاگريد! اهم.. از اين ورا؟ :worry:
- سلام. فلو جيغ چرا زدى دختر؟

و طبق عادت هميشگى اش دستش را برد بالا و به شوخی محککککم کوبيد روى شانه ام. در چند ثانیه اتفاقاتى افتاد که هنوز هم فکر به آن کمرم را خم مى کند.

همین که هاگريد من را زد، عبدل عصبانی شد و به سوى هاگريد خيز برداشت. با دستانش هاگريد را گرفت و درحالی که هاگريد از ترس روح جيغ مى کشيد، عبدل دندان هايش را برد تا شانه ى هاگريد گاز بگيرد.. پریدم تا جلوى اتفاق را بگیرم که طلسم سرخوردگى باطل شد. هاگريد درحال جيغ زدن، عبدل با آن قيافه ى ترسناکش درحال گاز گرفتن هاگريد و من که عبدل را از پشت گرفته ام.. و مردم که جيغ زنان بازار را ترک مى کردند.

ولى دستبند قرمز خيلى به دست عبدل مى آمد.





ویرایش شده توسط فلورانسو در تاریخ ۱۳۹۴/۴/۱۷ ۱۵:۰۶:۰۲

تصویر کوچک شده


I'm James.


پاسخ به: كلاس مراقبت از موجودات جادويي
پیام زده شده در: ۱۶:۱۱ یکشنبه ۱۴ تیر ۱۳۹۴

تری  بوت


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۶:۰۵ یکشنبه ۱ اردیبهشت ۱۳۸۷
آخرین ورود:
۱۴:۲۲ چهارشنبه ۲۹ اردیبهشت ۱۴۰۰
گروه:
کاربران عضو
پیام: 474
آفلاین
ارشد ریونکلاو


1.

جانوران موجوداتی هستند که توانایی درک هیچ حرفی رو ندارن و حتی اگر هم فوق العاده باهوش باشن بازم نمیتونن حالت درنده خویی خودشون رو مهار کنن!

2.


تری که شدیدا" ناامید شده بود، چشمانش را در حدقه می چرخانَد، نیم نگاهی به ابولهول می اندازد، و نفسش را با صدای بلندی بیرون می دهد.

- این دیگه دفعه ی آخره! اگه بازم اجرا نشد همین چوب دستیو تا نخاعت فرو میکنم! لینی؟ ببین ناپدید شد یا نه؟!

لینی که از چک کردنِ ابوالهولِ تری خسته شده بود، دهانش را برای مخالفت کردن باز میکند که ناگهان متوجه میشود سر ابوالهول ناپدید شده است.

- تری تری تری! داره ناپدید میشه! بالاخره تونستی! هوراااا!

و جست و خیز کنان، قبل از اینکه تری دوباره اشتباهی بکند، او و ابوالهولش را تنها میگذارد.

چند ساعت بعد - لندن

- هوشت... پیشت... ابول... به چیِ من اینطوری نگاه میکنی؟!

با هر قدمی که تری بر میدارد ، سر ابوالهول هم به دنبال پای او تکان میخورد. پس از چند قدم، تری می ایستد تا ابوالهول را براندازی کند.
ابوالهول به طرف مارک کفش تری خم می شود.

- اوه نه! منو نخور!

ابوالهول کنار کفش تری روی زمین می نشیند و به هرکس که از کنار کفش رد میشود، خرخری از سرِ تهدید میکند.

تری دستش را به طرف مارک براق کفشش می برد، ابوالهول دندان هایش را (!) به تری نشان می دهد. تری دستش را عقب میکشد و با تعجب به ابوالهول نگاه میکند.

- هی! چیکار به کفش من داری! نکنه فکر کردی از این باید مراقبت کنی؟ این که قیمتی نیس آخه!

دختر بچه ای که دستش در دست پدرش بود و از کنار ابوالهول می گذشتند، با دهانی بر زمین افتاده و با چشمانی گرد شده به ابوالهول زل میرند، دست پدرش را می کشد و او را وادار به ایستادن میکند.

- اوه نه! دیسیلوشنمنت! دیسیلوشنمنت!

- چیه دخترم؟ باید عجله کنیم نمیتونیم بایستیم!

- دیسیلوشنمنت!
خواهش میکنم زودتر غیب شو!

مرد دخترش را میکِشد، دخترک در حینِ کشیده شدن با کفش تری برخورد میکند و باعث عصبانیت ابوالهول میشود. ابوالهول از جایش بلند میشود و به سمت دختر خیز می گیرد.

دختر پدرش را صدا میزند و با انگشت اشاره به تری و موجود عجیب و عصبانیِ کنارش اشاره میکند. مرد با چشمانش انگشت دخترش را دنبال میکند و نگاهش در جایی که تری و ابوالهول ایستاده بودند، ثابت می ماند.

- به چی داری اشاره میکنی؟ اینجا که چیز عجیبی نیست؟

- اما با... ماااع!

- بیا بریم دخترم.

تری که فهمیده بود در اجرای این طلسم هیچ استعدادی ندارد، با تعجب به اطراف نگاه میکند تا ببیند چه کسی آن را به این خوبی روی ابوالهول اجرا کرده است.

- عه! لینی!

لینی با عصبانیت به سمت تری میرود، دست او را می گیرد و او را به دنبال خودش میکشد. ابوالهول هم با عصبانیت و خرخر کنان به دنبال کفش تری به راه می افتد.

- باید به پروفسور بگم یه فکری واسه تو بکنه!

و به سمت هاگوارتز به راه می افتند.





Only Raven!


تصویر کوچک شده


پاسخ به: كلاس مراقبت از موجودات جادويي
پیام زده شده در: ۱۴:۴۱ یکشنبه ۱۴ تیر ۱۳۹۴

سيريوس بلك قدیمی


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۵:۰۰ یکشنبه ۲۸ تیر ۱۳۸۸
آخرین ورود:
۱۶:۲۲ چهارشنبه ۷ مرداد ۱۳۹۴
از موتور خونه جهنم !
گروه:
شناسه های بسته شده
پیام: 1086
آفلاین
نکته:

چون شما روی ابوالهول طلسم دلسردی رو اجرا می کنین، خودتون می تونین ببینینش، ولی بقیه مشنگا و جادوگرا و ساحره ها نمی تونن ببینن.


تصویر کوچک شده


پاسخ به: كلاس مراقبت از موجودات جادويي
پیام زده شده در: ۱۴:۲۱ جمعه ۱۲ تیر ۱۳۹۴

سيريوس بلك قدیمی


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۵:۰۰ یکشنبه ۲۸ تیر ۱۳۸۸
آخرین ورود:
۱۶:۲۲ چهارشنبه ۷ مرداد ۱۳۹۴
از موتور خونه جهنم !
گروه:
شناسه های بسته شده
پیام: 1086
آفلاین
تدریس جلسه اول

بعد از ظهر جمعه بود و دانش آموزان خوشحال و خندان از اینکه امروز آخرین روز تدریس جلسه اول کلاس هاست به سمت دریاچه، جایی که قرار بود از این به بعد محل برگزاری کلاس مراقبت از موجودات جایی باشد، رهسپار بودند.

هوا آفتابی و دلپذیر بود. کنار دریاچه نسیم خنکی می وزید. تلالو نور خورشید بر سطح آب منظره دل پذیری را ایجاد کرده بود. هنگامی که دانش آموزان به آنجا رسیدند، سیریوس را دیدند که زیر درخت راش قدیمی نشسته و محو طبیعت رو به روی خود است.

سیریوس با شنیدن صدای پای دانش آموزان از جای خود برخواست. با لبخندی بر لب تک تک آنهارا از نظر گذراند. او ردایی سبز رنگ به تن کرده بود و زیر آن لباسی مشکلی پوشیده بود.

دانش آموزان در فاصله ای ده متری رو به روی دریاچه ایستادند. سمت راست آنها محوطه ای با حصار هایی چوبی محصور شده بود. ولی چیزی داخل آن نبود.

سیریوس به سمت آنها آمد و شروع به صحبت کرد:
- سلام خدمت همه شما دانش آموزان عزیز. ارشد ها و تازه وارد ها. از همه میخوام که بشینین روی زمین و فعلا به توضیحاتم گوش بدید.

دانش آموزان کیف هایشان را از روی کولشان برداشتند و بر روی چمن های خوشرنگ سبز و پرپشت نشستند.

- خب... من استاد بلک هستم. این ترم مراقبت از موجودات جادویی رو تدریس می کنم. امیدوارم که ترم خوبی رو داشته باشیم و بهمون خوش بگذره. مدرسه صرفا تکلیف و درس نیست.

نیش دانش آموزان باز شد:

سیریوس کماکان شیطنت های درونی اش را داشت. ادامه داد:
- مدیریت مدرسه خیلی اصرار داره که تدابیر امنیتی باید رعایت بشه! یه سری کتاب هایی هم پیشنهاد دادن. مثلا یکیش هست جانوران شگفت انگیز و زیستگاه آنها! خب این کتاب خوبیه. مطالب خوبی هم داره و ما هم در جلساتمون از مطالبش استفاده می کنیم. اما من میگم شما باید با موجودات جادویی رو به رو بشین. لمسشون کنین. و بذارین اونها هم شمارو ارزیابی کنن! اما اول نیازه که به جواب این سوال برسیم که جانور چیست؟

پسری دستش را بالا برد (نکته: پسرا و دخترا پخش هستن، تفکیک صورت نگرفته. نکته مهمی هم نیست، هدف نشون دادن صمیمیت و جنبه بالای دانش آموزاست ) .

- بله؟ شما بگو.
- استاد، جانور یعنی موجودات گنده پشمالو با پاهای زیاد!
- آه... شما احیانا از خاندان ویزلی نیستین؟
- بله استاد، نتیجه رون ویزلی هستیم.
- مشخصه بچه ها منظور ایشون عنکبوت های بزرگ مانند آکرومانتیولا هست.

سیریوس ادامه داد:
- جالبه بدونین وزارت سحر و جادو به هیچ تعریف واحدی از جانور نرسیده. هر تعریفی که گذاشتن، یه دردسری براشون درست شد. یه بار سانتور ها اعتراض کردن، یه بار مردم دریایی اعتراض کردن. خلاصه هر بار یه مشکلی پیش اومد. تکلیف اول شما برای جلسه بعد، همینجا معلوم میشه:

1- تعریف شما از جانور چیست؟ (5 نمره)

مثلا یه بار گفتن هر موجودی که بتونه روی دو پا راه بره جانوره... از همه موجودات عجیب و غریبی که اومده بودن بگذریم، از اون غول غار نشین های 5 متری و مردم دریایی با صدای گوش خراش نمی تونیم بگذریم!

اما بریم سراغ بحث اصلی. کی میتونه به من بگه دو مورد از تمهیدات وزارت سحر و جادو برای پنهان کردن موجودات جادویی از دید مشنگ ها چیه؟ بله دوشیزه بلک.

لاکرتیا:
- ایجاد زیست گاه های امن، و استفاده از افسون دلسردی یا همون سرخوردگی.

ریگولوس کف کلاس پخش شد:
- صرخوردگی

- بله آقای بلک؟ مشکلی پیش اومده؟

ریگولوس که به سختی جلوی خنده اش را گرفته بود:
- نه استاد... ادامه بدین.

- بله می گفتم. افسون سرخوردگی یا دلسردی، افسونیه که شما چوبدستی رو روی هر جایی از اون چیزی که میخواین از دید عموم مخفیش کنین میذارین و وردش رو به زبون میارین. اون وسیله یا شی یا هر چیزی که هست کم کم شروع به ناپدید شدن می کنه. اما حواستون باشه تاثیر این طلسم کمه و معمولا بین 2 تا 3 ساعت هست. و اما موجود جادویی امروز مورد بحث ما، ابوالهول هست. این جانور در طبقه بندی وزارت سحر و جادو جزء موجودات خطرناک به حساب میاد. اونها میگن که فقط متخصصین ورزیده می تونن بر ابوالهول غلبه کنن. اما من نظرم اینه که شما هم می تونین. ابوالهول ها موجودات منطقی هستن. سرشون مانند آدمیزاد ولی بدن شیر رو دارن. وظیفه شون نگهبانی از وسایل و اشیا و به طور کلی هر چیزی هست که مراقبت از اون بهشون محول شده. تا وقتی کسی قصد اذیت و آزار و دزدین اون وسیله مورد نگهبانی و به طور کلی تعدی به حریمی که واسشون تعریف شده رو نداشته باشه، با کسی کاری ندارن. بسیار هم باهوش هستن.

همان طور که سیریوس در حال توضیح بود، در محوطه ای که دورش حصار کشیده شده بود. پیکر هایی عجیب اندک اندک نمایان شدند. پس از چند لحظه که دیگر کاملا قابل مشاهده بودند، دانش آموزی فریاد زد:
- ابوالهوووووووووووووووووووووووووووووول!

ناگهان همگی از جای خود پریدند و شروع به جیغ زدن و دویدن به این طرف و آن طرف کردند. سیریوس که خنده اش گرفته بود به درخت راش تکیه داد و مشغول تماشای آنها شد.

ابولهول ها:

دانش آموزان:

ابوالهول1: مگم کا... اینا چرا عی طوری ان؟
ابوالهول2: ها عبول راس میگی! بعد به ما میگن هول! آقای استاد! عی بچه هات که از ما هول ترن که!

سیریوس که از خنده ریسه می رفت فریاد زد:
- برگردید! بیاید بابا! اینا اصلا به شما کاری ندارن که! هر کسی نیاد سر جاش نشینه 5 امتیاز از گروهش کم میشه!

با این حرف، همگی ساکت شدند و رو به روی سیریوس روی زمین نشستند.

- منکه بهتون گفتم اینا موجودات منطقی هستن. به کسی هم کاری ندارن تا وقتی اون چیزایی رو که گفتم رعایت کنین. و اما دومین تکلیفی که واستون در نظر دارم:

2- نفری یدونه از این ابوالهول هارو بر میدارین، روشون افسون سرخوردگی اجرا می کنین و می برین در شهر لندن پای پیاده دور دور می کنین. با توجه به جثه بزرگشون و اخلاقای خاص دیگه شون که با خلاقیت خودتون اونها رو اضافه می کنید، در رولی شرح بدید که چه اتفاقاتی در این بین رخ میده. ممکنه یکیشون یه دفعه یه چیزی ببینه که شبیه یکی از اشیایی باشه که قراره ازش حفاظت کنه، هر اتفاقی ممکنه بیفته. با توجه به اینکه با افسون دلسردی نامرئی هستن، مراقب باشید گمشون نکنید! (25 نمره)

-----

استفاده لهجه خاص صرفا جهت شوخی بود. امیدوارم به کسی بر نخوره.

لطفا در تکالیف از این شوخی ها پرهیز کنید. تا حد کمش اشکالی نداره. شورش در بیاد نمره کم می کنم!


تصویر کوچک شده


پاسخ به: كلاس مراقبت از موجودات جادويي
پیام زده شده در: ۹:۰۶ جمعه ۱۲ تیر ۱۳۹۴

سیوروس اسنیپ old


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۷:۵۴ یکشنبه ۲ شهریور ۱۳۹۳
آخرین ورود:
۱۴:۲۸ پنجشنبه ۲ اردیبهشت ۱۳۹۵
گروه:
شناسه های بسته شده
پیام: 499
آفلاین
کلاس مراقبت از موجودات جادویی با تدریس پروفسور سیریوس بلک - ترم 19(تابستانی)مدرسه علوم و فنون جادوگری هاگوراتز

برنامه درسی و زمان بندی این کلاس در طول ترم به شرح زیر خواهد بود:

نقل قول:
جلسه اول= جمعه 12 تیر ماه 94
جلسه دوم= جمعه 26 تیرماه 94
جلسه سوم= جمعه 9 مرداد ماه 94
جلسه چهارم= جمعه 23مرداد ماه 94
جلسه پنجم= جمعه 6 شهریور 94


تذکر: لطفا قوانین را به دقت مطالعه کنید.

با آرزوی موفقیت برای ایشان.


ویرایش شده توسط سیوروس اسنیپ در تاریخ ۱۳۹۴/۴/۱۲ ۱۰:۵۶:۳۹


پاسخ به: كلاس مراقبت از موجودات جادويي
پیام زده شده در: ۱۹:۴۰ پنجشنبه ۱۰ مهر ۱۳۹۳

ماندانگاس فلچر


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۰:۴۶ شنبه ۶ اردیبهشت ۱۳۹۳
آخرین ورود:
۱۸:۰۵:۵۲ دوشنبه ۱۶ بهمن ۱۴۰۲
از مرگ برگشتم! :|
گروه:
ایفای نقش
کاربران عضو
پیام: 416
آفلاین
نمرات جلسه چهارم مراقبت از موجودات جادویی

گریفیندور: 34

گیدیون پریویت: 26 => 24
بتی برسویت: 22 => 24

رون ویزلی: 18 => 24
جیمز سیریوس پاتر: 30 => 24

هافلپاف: 16

فرد جرج ویزلی: 26 => 13
اوون کالدرون: 0 => 13



پاسخ به: كلاس مراقبت از موجودات جادويي
پیام زده شده در: ۴:۴۶ یکشنبه ۳۰ شهریور ۱۳۹۳

دافنه گرینگراسold


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۴:۴۱ پنجشنبه ۸ تیر ۱۳۹۱
آخرین ورود:
۲۲:۵۴ چهارشنبه ۱۱ فروردین ۱۳۹۵
گروه:
شناسه های بسته شده
پیام: 1174
آفلاین
×امتیازات جلسه آخر×

تکلیف این بود که شخصیت پردازی کنین در این شرایط و من خیلی مبنا رو روی همین گذاشتم. شاید رول بعضی ها می تونست اگه فقط اساس رول زدن بود؛ نمره بیشتری بگیره؛ اما این جا بحث شخصت پردازیه.

هافلپاف

پاپا تونده: 30
باری ادوارد رایان: 29
رز زلر: 24
سارا کلن: 30
مادام هوچ: 9
نیمفادورا تانکس: 27

گریفندور
رون ویزلی: 10
نجینی: 25
فرد ویزلی: 19
یوآن ابرکوییمبی: 25
لاوندر براون: 27
گیدیون پریوت: 30

اسلیترین

فلورانسو: 21


* همون طور که می دونین ویولت مرحومه و نمی تونه امتیاز بده!


تنها گیاهِ سیاهِ فتوسنتز کننده ی بدون ریشه ی گرد، با ترشح مواد گازی سیاه از واکوئلش. چرا ایمان نمی آورید؟


پاسخ به: كلاس مراقبت از موجودات جادويي
پیام زده شده در: ۱۷:۰۵ پنجشنبه ۲۷ شهریور ۱۳۹۳

محفل ققنوس

یوآن آبرکرومبی


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۰:۰۸ جمعه ۹ خرداد ۱۳۹۳
آخرین ورود:
امروز ۰:۲۱:۱۵
از اکسیژن به دی‌اکسید کربن!
گروه:
کاربران عضو
ایفای نقش
محفل ققنوس
پیام: 436
آفلاین
- بدو الان شلوغ میشه ها!
- اووهــــــم.. تـــد.. نمیشه یه ساعتِ آآآه.. دیگه؟ .. اصن خودت.. هــــم.. برو.

تدی بی توجه به خمیازه های پی در پی یوآن، دست راست او را که در حالت کش و قوس بالا آمده بود، پایین آورد و چند عدد سکه ی طلایی رنگ را کف آن گذاشت.

- این تاوونه.. تاوون اینکه تو هاگ شرکت نمیکنی تـوله روباه!

دلیل منطقی ای نبود. تد که اینگونه از دیگران کار نمیکشید. باید دلیل دیگری را بیان میکرد. همچنین او باید در این مواقع در برایر نیروی فراطبیعی "کاستوم صحنه" مقاومت می نمود.

یوآن اما چهره ای مسکینانه به خود گرفت و سعی کرد تدی را قانع کند.

- حالا نمیشـه..
- هرچی من میگم همونه!
- اینو که جیمز میگفت!
- فرقی نداره.. آواتارمون یکیه. مورفین، باشد که سر به تنش نباشد، میگه آواتار مثل چهره و نحوه ی رفتار آدما میمونه.

و پس از مشاهده ی نگاه کماکان ملتمس یوآن، یک عدد "گریندلوالده میگه..." به زبان آورد، یقه ی او را با خشونت گرفت، پیکرش را صد و هشتاد درجه چرخاند و با دو دست به جلو هل داد.

- د بـرو دیگـــــه!

روباه ناکام، رو به جلو تلوتلو خورد و دو متر بعد پاهایش متوقف شدند. سعی کرد بر خودش مسلط شود اما همینکه از خشم به نفس نفس زدن افتاد، برگشت و...

شــتــرق!

تدی دیگر در ورودی قلعه ی هاگوارتز را بسته بود و یوآن می بایست میرفت.. او باید میرفت.. میرفت و به سوپرمارکت "داوش فایرنز و سانتورها" سر میزد. آن هم در گرگ و میش! یعنی موقعی که گرگ ها و میش ها در جنگل ممنوعه کمین میکردند و شکارچی طعمه های بد اقبالی میشدند که از آنجا میگذشتند.

هنوز خورشید حتی پرتوئک های کرمی رنگش را بر سطح زمین نتابانده بود و باد نیز گاهی اوقات روی تار موهای آتشی رنگ روباهک، اسکیت سواری میکرد و آنها را بهم میریخت.

به ناچار با گام هایی سست و لرزان به جلو خیز برداشت. نمیدانست آن گرگینه ی فیروزه ای موی، دیشب به چه مشروباتی لب زده که امروز رفتارش به کلی تغییر یافته و با خشونت هرچه تمام تر او را با کف گرگی از خواب بیدار نموده و وادار کرده بود که از سوپرمارکت مذکور، کره و مربا تهیه فرماید.

- تـوله گــرگِ.. اوف..

با دستانی مشت کرده، بر سرعت گام هایش افزود. جیرینگ جیرینگ گالیون ها که در جیبش جاخوش کرده بودند، او را آزار میداد.

حتی به او اجازه نداده بود دستی به سر و وضعش بزند و اکنون او با یک زیر پیراهنی و شلوار جین، انتظار یک عدد "کارل جانسون" را داشت که جلوی راهش سبز شود و به او بگوید..

به او بگوید: "دیگ به دیگ میگه روت سیاه!" ...

اوه متیــــــــو! چه دردنـــاک!

و با این فکر، تا آنجا که امکان داشت به ساق های کرخت و خواب آلودش سرعت بخشید.

چند دقیقه بعد

تازه به جنگل ممنوعه رسیده بود و فکر نمیکرد با جنگلی رو به رو شود که هیچ جغدی در آن، اینطرف و آنطرف نمی پلکید و از خود هوهو سر نمیداد. علاوه بر آن، انتظار داشت با درختانی با ژست مخوف مواجه شود اما وقتی آنها را خیلی ساده و بی افکت و جلوه دید، لحظه ای به ترس خود خندید امــا..

هـنوز هــم..

مــیــتــرســیــد..

وحشـــت داشـت.. از اینکه پشت این نقاب آرام و زیبای جنگل، چهره ای هولناک پنهان شده باشــد..

حالا دیگر میتوانست متوجه تابش اولین پرتوهای نیمه درخشان خورشید شود که قسمت کوچکی از سطح زمین را نورانی کرده بودند اما دیگر برایش "نــور" مهم جلوه نمیداد. چراکه از خطِ مقدمِ جنگل گذشته بود و ترس و اضطراب لحظه به لحظه بر وجودش غلبه میکرد.

نکند یک هو...

تصمیم گرفت زیر لب آهنگی زمزمه کند بلکه روحش کمی آرامش یابد.

- حالا که امید بودن تو در کنارم داره میمیره.. منم و گریه و ممتد نصفه شب و دوباره دلم میگیره..

نگاهی به سمت چپ و راست انداخت اما چیز قابل توجهی دستگیر چشمان تیز و دقیقش نشد. فقط خودش بود و خش خش برگ هایی که زیر کفش هایش خرد میشدند.

- حالا که نیستی و بغض گلوم رو گرفته.. چه جوری بشکنمش؟!

تــرق!

فیوز هم جایش بود، به اندازه ی او از جایش نمیپرید. رشته های عصبی اش به لرزیدن روی آوردند و قلبش چنان تپیدن گرفت که چیزی نمانده بود به درجه ی "دابـس دوبـس" برسد.

همانطور که فکرش را میکــرد.. پشت آن نقاب زیبا، چهره ای هولناک پنهان گشته بــود..

پس از اینکه تکه شاخه ی نو ظهور را دید، آب دهانش را به زحمت فرو داد و به جیبش دست برد تا به چوبدستی اش مسلح شود اما او.. فهمید سلاحش را به همراه نیاورده!

عرق از نوک بینی اش سرازیر شــد. پس.. چگونـه؟

تــوروق!

یک تکه شاخه ی دیگر.. از پـشـت!

- یا مورگانـــوس!

همانطور که سرجایش میخکوب شده بود، چشمانش را بست و آرام آرام چرخیــد..

و همینکه پلکهایش را باز نمود، مالیده شدن به ماست را در اعماق وجود خود حس کرد.

- نــه.. نــه.. مـن..

باورش برایش سخت بود اما یک اژدهــا.. یک اژدهای زرشکی رنگ با قامت دو و نیم متر در فاصله ی سی قدمی اش داشت بر او نظر می افکند.

- یا عزرائــوس!

نخست، بر این مصمم شد که با گام هایی استوار و چهره ای نترس به نزدش برود و خطاب به آن بگوید:

- آی اژدهــا! چـه از جانم خواهی که بـر ســر راهم ایستـاده ای چنیــن اینچونــان!؟

اما با مشاهده ی کم شدن فاصله شان آن هم به دست خود اژدها، تصمیم گرفت هرچه زودتر پا به فرار بگذارد اما با بدشانسی مواجه شده، پای چپش به پشت پای راستش برخورد کرد، تعادلش را از دست داد و به پشت به زمین افتاد.

- آوووخ!

باسنش با چند عدد سنگ برخورد کرده و دردی به وحشتناکی پنی سیلین در وجودش پخش شده بود. چنان دردنــاک بود که به زحمت روی پاهایش ایستاد و وقتی اژدها را در دو متری خود یافت، به شلغمش متوسل شد.

- جلو نیــا.. جلو بیای کارت تمومــه!

اما خودش خیلی خوب میدانست که تا چند ثانیه دیگر دار فانی را وداع خواهد گفت. اکنون به خوبی میتوانست جزئیات چهره ی اژدها را ببیند. حدس زد اهل چین باشد. چراکه یکی از چشمانش چپ بود و همچنین پای راستش کمی می لنگید.

در حالی که فاصله شان اندک و اندکتر میشد و احتمال وقوع اتفاقات خطرنـاک فزونی می یافت، قبل از اینکه پوست شلغم با نوک دندانهایش تماس پیدا کند، ناگهان اژدها چرخید و پشت به او و رو به خورشید، سر جایش نشست.

ابروهای یوآن بالا پرید. باور نمیکرد. به هیچ وجه من الوجوه باور نمیکرد. چه اتفاقی در شرف وقوع بود؟ چرا اژدها به چنین عملی دست زده بود؟

نـــــــه! چطور ممکن بود؟ اژدهــا؟! اژدهـــــــــــــــــــــــا؟!

- نــه.. من دارم خــواب.. می بیـنم..

یک قدم به عقب برداشت و چشمانش را مالید.

- نـــــه..

همان صحنه.. خواب و خیال نبود. بیدار بود. او بازیچه ی جماعت بیکار نبود. همه ی این ها واقعیت داشت.

و وقتی تصمیم گرفت یک قدم دیگر به عقب بردارد..

- ویولت!

اما به همان سرعت که کنار اژدها پدید آمده بود، ناپدید شد.

دستانش لرزیدند. خودش بود. بودلر ارشد.. ساحره ای که خیلی زود از میان جادوگران. رحلت کرده بــود.

- اینــا دروغــه..

بر این مصمم بود تا آن را نادیده بگیرد اما وقتی ناگهان نگاهش روی روبـان نسبتا بزرگ قرمز رنگی که روی گوش چپ اژدها بسته شده بود، قفل شد، شکش برطرف شد.

باورش سخت بود اما.. بـلــه.. ویولت بودلر قبل از آنکه به ملکوت اعلی بپیوندد، کادویی را برای او آماده کرده بود.. کادویی بسیار گنده که نشان از میزان نیکوکار و محسن بودنش و همچنین خسیس نبودش داشت.

و واقعا هم چه لحظه ی باشکوهی بود..

نیرویی بی نـام و نشــان، او را به آرامی به سمت اژدها هدایت کرد. وقتی به اژدها یا به عبارتی بهتر، کادویش رسید، دستش را روی پوست نرم و لطیفش گذاشت و به آسمان آبی و روشن، خیره شد.

- نـــــه تو نرفتی، نـــــــه.. تو هنوزم اینجایی!

و کمی بعد، پاهایش را روی خارهای واقع بر کمرش جا داد و آرام آرام بالا رفت و در عرض چند ثانیه به پشت گردنش رسید.

هـــــــووو!

بالهای اژدها به حرکت در آمدند و لحظاتی بعد، کم کم از روی زمین اوج گرفت. باد با موهای یوآن بازی میکرد و اکنون خورشید به او نزدیکتر شده بود. نزدیکتر از هر موقع!

به زحمت به بالهایش چسبیده بود ولی ترسی که از پرواز در ارتفاع پانزده متری به وجودش نفوذ کرده بود، در برابر لذت غیر قابل وصفی که او را رها نمیکرد، زانو میزد.

حالا دیگر خیلی اوج گرفته بود و اکنون اگر به پایین نگاه میکرد، میتوانست نقطه ای را ببیند که در اصـل، قلعه ی جادوگری هاگوارتز بود.

صحنه ی زیبایی بود.. صحنه ای بی سابقه که حتی جاناتان، مرغ دریایی نیز به چشم ندیده بود!

چه صحنه ی جالبی!

ساکنان زمین در برابرش کوچک و کوچکتر میشدند و او..

بزرگ و بزرگتــر..

- صـــــــحــــــنــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــه!


ویرایش شده توسط یـوآن آبرکومبـی در تاریخ ۱۳۹۳/۶/۲۷ ۱۷:۴۶:۴۸

If you smell what THE RASOO is cooking!


پاسخ به: كلاس مراقبت از موجودات جادويي
پیام زده شده در: ۱۲:۳۸ پنجشنبه ۲۷ شهریور ۱۳۹۳

لاوندر براون


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۶:۳۴ سه شنبه ۲۸ مرداد ۱۳۹۳
آخرین ورود:
۱۷:۴۲ یکشنبه ۶ مهر ۱۳۹۳
گروه:
شناسه های بسته شده
پیام: 76
آفلاین
لاوندر نفس عمیقی کشید.نه از سر آسودگی؛که کاش اینطور بود!از سر ترس و وحشت.جنگل ممنوعه...اژدها سواری...سرش به دوران افتاد:
-چرا من اینقدر تنهام؟
جوشش اشک را در چشمخانه اش احساس کرد:«آروم باش!مگه تو عضو الف.دال نیستی؟اگه هرمیون یا رون بودن حتما اینکارو میکردن!»
با این فکر جان تازه ای به وجودش دمیده شد.نگاهی به ساعت انداخت:9شب را نشان میداد.فقط3 ساعت دیگر برای منصرف شدن وقت داشت.اما پس غرورش چه؟غرور لاوندر برای بار دوم نباید میشکست.از آخرین باری که غرور خود را بخاطر رون شکسته بود؛احساس بدی داشت.نمیخواست تکرار آن اتفاق را شاهد باشد.پلک هایش تمایل زیادی به روی هم افتادن داشت ولی مگر مهم بود؟تنها سه ساعت دیگر...اما خارج شدن از قلعه و ورود به جنگل ممنوعه تنها نیمی از مسئله بود.سوار شدن بر بال اژدها هم به کنار؛باید به نزد سیریوس میرفت!تنها راه ارتباطی آن ها با دنیای بیرون نیز کنترل میشد.مدت ها بود که اخبار مهم را به امید چنین روزی گرد آوری میکردند.و حالا؛او مسئول رساندن این اخبار بود.و چه کسی از خطرات این راه آگاه بود؟
لاوندر چنان غرق در فکر شده بود که متوجه گذر زمان نشد.و حالا،سه ساعت از 9 گذشته بود.جرعت نداشت خودِ ساعت را یاد آوری کند.به آهستگی از جا برخواست.رخوت و سستی وجود او را در بر گرفته بود.شنلی که از هری قرض کرده بود بدنش را در آغوش گرفت.چوب دستی را به حالت آماده باش در دستش نگاه داشت.پاورچین پاورچین از میان تخت ها میگذشت.در میانه ی راه هرمیون را دید که با نگرانی نشسته و به در زل زده است.شنل را کنار زد و به سوی هرمیون رفت:
-بر میگردم هرمی!حواسمم هست!
-مرسی لاو!مرسی که برمیگردی!
دشمنی ها فراموش شده بود.هر دو در اعماق وجود به این نتیجه تلخ رسیده بودند که ممکن است این آخرین دیدار آن ها باشد.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
هوای بیرون از قلعه با بی رحمی تمام سرد بود.باد بر سر و صورت لاوندر ترسان شلاق میزد و صدای حیوانات درون جنگل بر هراسش می افزود.قدم هایش لرزان بود.خودش را زیر شنل جمع کرده بود.همانطور که از کنار بید کتک زن میگذشت پایش را بر روی جسم لزجی گذاشت.از ترس جرعت تکان دادن خود را نداشت خشک شده بود:
-لوموس!
با دیدن لاشه ی یک دم انفجاری جیغش را در گلو خفه کرد.هوا هنوز هم سرد بود.به آرامی از کنار لاشه گذشت.فضای جنگل ممنوعه همچنان تاریک بود.
راه را در پیش گرفت.هر لحظه احساس سرمای بیشتری میکرد.وقتی به مرکز جنگل رسید با احساساتش که بشدت برای جیغ زدن تحریک شده بودند مبارزه میکرد:یک اژدها ی 100فوتی را در مقابلش میدید.این اژدها میخواست او را تا خانه شماره 12 گریمولد همراهی کند؟توصیه های شکاربان خوش قلب هاگوارتز را بیاد آورد:
-اول از همه باید آرامش داشته باشی!اژدها میتونه اضطراب تورو تشخیص بده.و اگر بفهمه ازش میترسی اونوقته که...فراموشش کن!میری جلو قوزک پای بزرگترش رو نوازش میکنی،اژدها به شدت به این نقطه حساسه.بعد هم به جای پاش روی زمین بوسه میزنی.اژدها یی که منتظرت هست خیلی متکبره.حواست باشه بی احترامی نکنی.وقتی اونجا رسیدی هم شنلت رو بر میداری.اگر نامرئی بمونی مرگت حتم...
لاوندر بیاد آورد که هاگرید این قسمت از حرفش را با اشاره هرمیون بلعید:
-برو ببینم چیکار میکنی!موفق باشی سرباز کوچولوی دامبلدور!
لبخند کم رنگی بر لب های لاو نشست.چقدر این واژه دوستداشتنی بود!زیر لب تکرار کرد:
-سرباز کوچولوی دامبلدور!
سر اژدها به سوی او چرخید.لاوندر چشمانش را بست.نفس عمیقی کشید که سعی کرد محکم و بی تردید باشد.پشت درختی پنهان شد و شنل را تا کرد و در ردایش گذاشت.از پشت درخت بیرون آمد و برای محکم کاری تعظیم بلند بالایی کرد(هرچند بخاطر آورد که این عمل را باید در برابر هیپوگریف ها انجام میدادند.)جلو رفت و قوزک پای بزرگتر اژدها را با مهربانی نوازش کرد.بر جای پای او بوسه زد و دست بر بال او کشید.اژدها با رضایت سکوت کرده بود.لاوندر زیر لب مرلین را خطاب قرار داد و دستش را بر بال اژدها تکیه کرد.به آهستگی خودش را بالا کشید و اژدها پرواز کرد.قلب لاو گنجشکی میزد اما کار از کار گذشته بود.نگاهی به قلعه انداخت.تا مدت ها بعد باید با او و دانش آموزانی که تحت حمایت او بودند؛خداحافظی میکرد.همانگونه که با تمام توانش گردن اژدها را چسبیده بود و به پایین نگاه نمیکرد،گفت:
-خداحافظ هاگوارتز دوستداشتنی من!!!!!!!!!!خداحافظ مینروا مک گونکال!!!!خداحافظ آلبوس دامبلدور!!!!!!!!!خداحافظ پروفسور اسپراوت!!!!!خب...خداحافظ...اسنیپ!!!!!
و فریاد زد:
-خداحافظ بچه ها!!!!!!!!!!!!!!!!!



پاسخ به: كلاس مراقبت از موجودات جادويي
پیام زده شده در: ۱۸:۰۳ چهارشنبه ۲۶ شهریور ۱۳۹۳

گيديون پريوت


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۹:۰۳ پنجشنبه ۱۴ آذر ۱۳۹۲
آخرین ورود:
۲:۵۳ چهارشنبه ۱۲ شهریور ۱۳۹۹
از ش دور بمون
گروه:
کاربران عضو
پیام: 533
آفلاین
- حالت خوبه؟

دستی بر روی شانه اش قرار گرفت، روی خود را برگرداند و به تدی لوپین خیره ماند، سرش را به علامت تایید تکان داد، سپس بار دیگر به آتش شومینه نگاه کرد. چند دقیقه ای به رفتنشان به جنگل ممنوعه باقی مانده بود. استرسی او را فرا گرفته بود، در زنگی اش خیلی چیز ها دیده بود، اما دیدن یک اژدها آن هم از نزدیک و رام کردنش، کار مشکلی به نظر آمد.

تدی به آرامی کنار او نشست و با چشمان کهربایی خود به او نگاه کرد. تالار گریفیندور برای اولین خیلی خالی بود، تقریبا" همه ی دانش آموزان به جنگل رفته بودند. بالاخره تدی سکوت را شکست و گفت:
- گیدیون با نگرانی هیچی درست نمیشه، اعتماد به نفس داشته باش پسر.

برای چندمین با دقیقه شجاعتش فوران کرد، به سرعت از جای خود بلند شد و به سوی تابلوی بانوی چاق رفت. وقتی به نزدیکی آن رسید روی خود را به سوی تدی برگرداند و نیشخندی زد.

- بیا بریم اژدها سواری رفیق!

با این حرف گیدیون، تدی هم به همراه او راهی جنگل ممنوعه شد.

جنگل ممنوعه.

- موفق باشی!

تدی ضربه ای به شانه ی او زد و در میان درختان انبوه ناپدید شد. در حقیقت گیدیون بی نهایت نگران بود، آن نیشخند ساختی و لحنش فقط و فقط برای این بود که تدی او را یک ترسو نخواند. شاخه ای را با دستش کنار زد و با احتیاط به اطراف نگاه کرد.

ترق!

چوبدستی خود را در آورد و به اطراف نگاه کرد، بعد از چند دقیقه دریافت که آن صدا، صدای خرد شدن شاخه ی خشکی در زیر پایش بود. با دهانش را قورت داد و از روی کنده ی درختی پرید و بیش تر در جنگل در پیش رفت.

ناگهان نفس گرمی را پشت سرش احساس کرد. چشمانش را بست و آماده مردن شد، اما اتفاقی نیفتاد. به آرامی برگشت و اژدها ای را دید. زیر لب گفت:
- سبز چمنی ولزی!

اژدها ی سبز رنگ با چشمان بزرگ خود گیدیون را برانداز کرد. درست بود گیدیون تا به حال اژدها را به آن نزدیکی ندیده بود اما آن قدر احمق نبود که با یک حرکت عجیب و غیر عاقلانه، اژدها را عصبانی کند. سنگی را با کمک وردی به گوسفند تبدیل کرد و با سختی گوسفند را به سوی اژدها هدایت کرد.
بالاخره مطالعاتش درباره ی انواع اژدها به کمکش آمد.

اژدها در یک حرکت سریع، گوسفند را زنده زنده بلعید. با ترس به موجود غول پیکر نگاه کرد. چوبدستی خود را به سوی اژدها نشانه گرفت، اژدها با دیدن چوبدستی، از خشم نعره ی رعب آور سر داد. به نظر آمد با وجود طلسم های بیهوشی و دیگر طلسم هایی که بر روی آن ها اجرا کردند، از چوبدستی خوشش نیامده بود.

گیدیون عقب رفت و چوبدستی خود را روی یک سنگ گذاشت، سپس دو دستش را بالا گرفت تا نشان بدهد چوبدستی در دست ندارد. حدسش درست بود، اژدها با دیدن گیدیون بدون چوبدستی، آرام شد. گیدیون به سوی اژدها رفت.

- آروم باش پسر، من باهات کاری ندارم.

بالاخره دست خود را بر روی پوزه ی سخت و زبر گذاشت. بالاخره اژدها را رام کرده بود، سعی کرد از گردن اژدها بالا برود، بالاخره بعد از 4 دفعه تلاش، بر پشت اژدها سوار شد. افساری را بر پشت موجود غول پیکر دید، به نظر رسید ویولت خود اژدها را زین کرده بود. کمی افسارش را تکان داد، اژدها بال هایش را به هم زد و کم کم از زمین فاصله گرفت.

- یوهو!

اژدها با سرعت در آسمان پرواز کرد. باد به مو هایش خورد و باعث حس خوبی در او شد. بعد از چند دقیقه بی خیال نگه داشتن افسار شد. گیتارش را از داخل ردایش در آورد و شروع به نواختن کرد. از صدا موسیقی و وزش باد، لذت برد.

- کاش میتونستم پرواز کنم!




ارزشی نیمه اصیل!


تصویر کوچک شده







شما می ‌توانید مطالب را بخوانید
شما نمی توانید عنوان جدید باز کنید
شما نمی توانید به عنوان‌ها پاسخ دهید
شما نمی توانید پیام‌های خودتان را ویرایش کنید
شما نمی توانید پیام‌های خودتان را حذف کنید
شما نمی توانید نظر سنجی اضافه کنید
شما نمی توانید در نظر سنجی ها شرکت کنید
شما نمی توانید فایل‌ها را به پیام خود پیوست کنید
شما نمی توانید پیام بدون نیاز به تایید بزنید
شما نمی توانید از نوع تاپیک استفاده کنید.
شما نمی توانید از HTML در نوشته های خود استفاده کنید
شما نمی توانید امضای خود را فعال/غیر فعال کنید
شما نمی توانید صفحه pdf بسازید.
شما نمی توانید پرینت بگیرید.

[جستجوی پیشرفته]


هرگونه نسخه برداری از محتوای این سایت تنها با ذکر نام «جادوگران» مجاز است. ۱۴۰۳-۱۳۸۲
جادوگران اولین وبسایت فارسی زبان هواداران داستان های شگفت انگیز هری پاتر است. به عنوان نخستین خاستگاه ایرانی ایفای نقش مبتنی بر نمایشنامه نویسی با محوریت یک اثر داستانی در فضای مجازی، پرورش و به ارمغان آوردن آمیزه ای از هنر و ادبیات برجسته ترین دستاورد ما می باشد.