آرسینوس شاخه خشکیده را با لبخندی که زیر ماسکش بود بالا آورد و با مهربانی تمام گفت:متشکرم!
مادر بزرگ ارباب هم که هنگ کرده بود پس از وصل کردن خودش به وای فای خانه ریدل و آپدیت ویندوزش جواب داد:
-واسه چی متشکری؟
آرسینوس که تازه به عمق فاجعه پی برده بود گل را بالا تر گرفت و گفت:
-متشکرم که این گلو .. یعنی شاخه زیبا رو که تیغاش... نه ! که هیچ مشکلی نداره رو از من قبول میکنین و میمیر...اهم با من شام میخورین.
مادربزرگ که در زیبایی چیزی از زیبای خفته و سیندرلا کم نداشت دستش را بالا آورد تا شاخه را از دست آرسینوس بگیرد.
آرسینوس هم با هر اینچ تغییر جای دست مادربزرگ هیجان زده تر میشد،دست مادربزرگ در حدود یک میلیمتری یکی از تیغ های رز بود که نور فضا کم شد و باد ها شروع به وزیدن کردند.
-ای احمق دوباره مشنگ آوردی تو خونه ریدلمون؟ یا رودولف آورده؟
ارباب سفید تر و خوشتیپ تر از همیشه به آرسینوس و مادربزرگ ناشناسش نزدیک شد.
-ا..ارباب ایشون مشنگ نیس..
ولدمورت که دهانش از زیبایی مادربزرگ جوانش باز مانده بود و نفس کشیدن از آن دوحفره برایش سخت تر گفت:
-این خانوم زیبا..اهم ینی با ادب اینجا تو خونه ما چیکار دارن؟
مادربزرگ با لحن مودبی جواب داد:
-میخواست بهم گل بدن بریم شام بخوریم!
پس از خاموش شدن آتش سر ولدمورت توسط آتش نشانان خانه ریدل آرسینوس به سرعت قبرش را کند و خودش را در آن خاک کرد.
ارباب هم که دید اوضاع خوب است و شاخه خشکیده همانجا، شاخه را برداشت و به سمت مادربزرگش دراز کرد.
مادربزرگ هم که محو ابهت و سفیدی و خوشتیپی او بود گل را گرفت و در کسری از ثانیه روی چمن ها ولو شد.
ولدمورت برای اولین بار از مرگ کسی خوشحال نشد و شروع به فریاد های جومونگی کرد.
-نههههههههههه سوسانو..اهم یعنی خاااانومهههه.هکتوررررر احمقااا بیاین اینو نجاتش بدیننن.
در همین هنگام جسیکا آرام آرام نزدیک آنها شد و در گوش ارباب حرف قانع کننده ایی زد اما ارباب از مرگ مادر بزرگ پیرش خوشحال میشد نه مادربزرگ جوان...