-آواداکداورا!

یکی از مرگخوارای بی نام و نشون یهو سرنگون میشه و میمیره.

این اصولا طلسم مورد علاقه ی هر مرگخواری بود. ولی اینجوری و جلوی لرد سیاه؟
لرد با عصبانیت رو به جمع میکنه و در حالی که چوب دستیشو توی هوا تکون میده میپرسه:
-کدوم بی وجودی بود؟ در یک جمع سیاه، این ماییم که آواداکداورا میزنیم.

همین که کلمه ی آواداکداورا از دهن لرد خارج میشه یکی دیگه از مرگخوارا نقش زمین میشه.
لرد یه نگاهی به نوک چوب دستیش که داره ازش دود خارج میشه میندازه:
-ما فقط داشتیم توضیح میدادیم جوگیر! چرامردی؟ این معنیش اینه که ما از ته دل میخواستیم تو بمیری. پس خوب شد که مردی. ما کلا از ته دل مایلیم همه بمیرن. برای همین باید حواسمون باشه زیاد نگیم آوادا...

همه ی مرگخوارا وحشت زده پشت وسایل اتاق سنگر میگیرن.

-بیایین بیرون ترسوها...ما حواسمون هست.

مرگخوارا میان بیرون و لرد یهو فریاد میزنه: آوادا...

مرگخوارا دوباره وحشتزده میپرن پشت وسایل و لرد به این نتیجه میرسه که از این بازی خیلی خوشش اومده و گاهی باید انجامش بده. ولی الان وقت رسیدگی به مسئله ی مهم تریه.
-اون آوادای اولی رو کدوم بی فرهنگی زد؟

سکوت...

-کی زد؟ فوری دستشو ببره بالا.
-بردیم ارباب!
-چرا ما نمیبینیم؟...نکنه...بانز؟
-بله ارباب. با اجازه تون من بودم. من تا حالا مرگ ندیدم. در نتیجه تسترال هم ندیدم. گفتم قبل از اعزام به خرید، این مشکل کوچیکو حل کنم.

لرد قانع میشه که مرگخوارش خیلی بافکر بوده.

بقیه ی مرگخوارا شروع به پچ پچ میکنن.
-کجا میشه تسترال خرید؟ اصلا جایی تسترال میفروشن؟
-حتما میفروشن خب. باید بریم بازار.
-باید تسترال های شایسته ای برای ارباب پیدا کنیم.

سوژه جدید:

لرد و مرگخواران در سر میز صبحانه جمع شده بودند. مرگخواران به تازگی از مراسم صبحگاه برگشته بودند و همگی خسته بودند. امروز صدای زنگ هشدار چوبدستی هایشان که لرد آن را تنظیم کرده بود، زودتر از همیشه به صدا در آمده بود و آن ها را به مراسم صبحگاه فراخوانده بود. مراسمی که باید سه دور، دورِ خانه ریدل ها می دویدند و در نهایت هر کسی زودتر به خانه ریدل ها می رسید، برنده می شد و جایزه ای که به وی می رسید، سرو غذای لرد بود!

- خیلی خب! دستمون درد نکنه بابت غذای خوشمزه ای که خوردیم. از شکم و دهنمون هم بابت زحماتی که کشیدن، تشکر می کنیم. شما هم تشکر کنید!

مرگخواران یکصدا گفتند:
- ارباب به سلامت باشند! ما از سخاوت شما بسیار ممنونیم.

لرد که میزان تملق خونش دوباره به حالت عادی برگشته بود، لبخندی از سر رضایت زد. دستهایش را روی شکمش گره کرد و با حالتی طلبکارانه گفت:
- چند بار باید به شما یه حرفی رو بزنیم تا عملی بشه؟ اگه می خواستیم بهتون پول بدیم هم باید چند بار بهتون می گفتیم تا بیایین و پولتون رو بگیرین؟
- نه ارباب! شما امر بفرمایین، اون موقع با کله میاییم!

لرد به مرگخوار حاضر جواب نگاهی انداخت... از آن نگاه هایی که در عرض یک ثانیه، فرد مورد نظر پودر شده و به هوا می رفت. ولی مرگخوار بسیار پر رو بود، اما لرد سیاه نیز دست بردار نبود!
لرد باز هم نگاه کرد...
بازهم...
و باز هم...
در انتها، مرگخوار پررو خورد و خاکشیر شده و به تاریخ پیوست. لرد ولدمورت دوباره سخنش را از سر گرفت:
- چندین ماهه که بهتون گفتیم که پاشین برین واسه ما تسترال بگیرین. از بار آخری که کراب تسترال های ما رو پروند، دیگه ما تسترال نداشتیم و اگه ما به چیزی که می خوایم، نرسیم، مطمئنا شما نیز به چیز هایی که لازم دارید، نخواهید رسید. مثل نیاز های اولیه و ضروری! آب، غذا، خوراک، پوشاک و مسکن! تا وقتی که برای ما تسترال نگرفتید، از هیچ کدوم از این ها خبری نیست. و در ضمن، یادتون باشه، ما ارباب هستیم، تسترال های ما باید از هر نظر بی نقص باشند و انتظارات بسیار زیاد ما رو برآورده کنند!

مرگخواران:
-

(پست پایانی)


مرگخواران همگی با عجله خودشان را به حیاط رساندند. ولی مادربزرگی در کار نبود!

-نیستن...نیستن...غیبشون زده. انگار آب شدن و رفتن تو زمین!

کسی اهمیتی به فریادهای الکتو که هیجان زده به طرف مرگخواران می دوید نداد.

-می دونیم!
-خودمون داریم می بینم. لازمه داد بزنی؟
-اگه مادربزرگ برنگرده، دیگه نه من نه اون!

ولی الکتو همچنان با هیجان دست هایش را در هوا تکان می داد و فریاد می زد.
-نیستن! حتی یکیشون هم سرجاش نیست.

-مگه چند تا بودن؟
-مادربزرگ پدری ارباب هم اومدن؟
-الان باید دو مادربزرگ بکشیم؟

الکتو بالاخره به جمع مرگخواران رسید...ولی متوقف نشد! به دوی هیجان زده و پر سرو صدایش ادامه داد.
-ارباااااااب...نیستن!

مرگخواران از این میزان خودشیرینی و آدم فروشی متحیر شدند.

-رفت به ارباب بگه؟
-عجب آدمیه ها!


ساعتی بعد...

کراب از یک پا به طور واژگون از سر در خانه ریدل ها آویخته شده بود. لرد سیاه با حالتی خشمگین رو به مرگخواران کرد.
-می بینین؟ اینه سزای کسی که به ما دروغ بگه. همه پیشگویی ها رو تسترال ها می کردن. آخرشم از دست این خسته شدن. یه نامه نوشتن و گذاشتن رفتن. حتی یکیشون هم نمونده.

آماندا مثل همیشه بی اهمیت ترین سوال را یافت و پرسید.
-چی نوشتن ارباب؟

-نمی دونیم! با سُم نوشتن. خیلی بدخطه...ولی مطمئنیم چیزای دردناکی نوشتن...این ده دوازده ساعتی همینجوری بمونه. خون جمع شه تو مغزش که بفهمه هرگز نباید سعی کنه ما رو فریب بده! برین بازار برای ما تسترال بخرین!


پایان

پس لرد سیاه و بقیه ی مرگخواران جلسه ای برپا کردن برای راه نجات مادربزرگ جوان.

جلسه در اشپزخانه ی خونه ی ریدل

-اهم اهم، خوب همگیتون میدونین که چرا اینجا جمع شدیم.
-من نمیدونم لینی.
-رز!نمیدونی؟!ما میخوایم راهی برای نجات مادربزرگ جوان کنیم.
-مگه شما نمیخواستین مادربزرگ فوت شن؟
-نه! یعنی امم...چیزه ما میخواستیم مادربزرگ پیر فوت شن نه مادربزرگ جوان.

بعد از گفتن این جمله از زبان لینی سکوت همه جارو فرا گرفت.ارسینوس هم از قبرش بیرون امد و به سرعت خودشو به ابن جلسه رسوند.
-ااا...ارسینوس، تو هم بیا در این جلسه شرکت کن.

ارسینوس هم اول کرواتش رو سفت کرد و بعد گفت:
-پس واسه چی این همه راه اومدم اینجا.راستش اومدم یه چیزی رو هم بگم.اون بیرون داره یه اتفاقایی میفته.
-چه اتفاقایی ارسینوس؟
-زمین ابی شده.درختان هم قرمز شدن.
ملت مرگخوار:
-شوخی کردم، راستش حقیقت اینه که مادربزرگ سرجاش نیست.
-واضح تر بگو.
-یعنی نیست دیگه، انگاری یکی اونو با خودش برده.
ملت مرگخوار:

مرگخواران دست از ادامه دادن به جلسه برداشتن و به سمت حیاط خونه ی ریدل رفتن تا ببینن ایا ارسینوس راست میگه یا نه.

آرسینوس شاخه خشکیده را با لبخندی که زیر ماسکش بود بالا آورد و با مهربانی تمام گفت:متشکرم!
مادر بزرگ ارباب هم که هنگ کرده بود پس از وصل کردن خودش به وای فای خانه ریدل و آپدیت ویندوزش جواب داد:
-واسه چی متشکری؟
آرسینوس که تازه به عمق فاجعه پی برده بود گل را بالا تر گرفت و گفت:
-متشکرم که این گلو .. یعنی شاخه زیبا رو که تیغاش... نه ! که هیچ مشکلی نداره رو از من قبول میکنین و میمیر...اهم با من شام میخورین.
مادربزرگ که در زیبایی چیزی از زیبای خفته و سیندرلا کم نداشت دستش را بالا آورد تا شاخه را از دست آرسینوس بگیرد.
آرسینوس هم با هر اینچ تغییر جای دست مادربزرگ هیجان زده تر میشد،دست مادربزرگ در حدود یک میلیمتری یکی از تیغ های رز بود که نور فضا کم شد و باد ها شروع به وزیدن کردند.
-ای احمق دوباره مشنگ آوردی تو خونه ریدلمون؟ یا رودولف آورده؟
ارباب سفید تر و خوشتیپ تر از همیشه به آرسینوس و مادربزرگ ناشناسش نزدیک شد.
-ا..ارباب ایشون مشنگ نیس..
ولدمورت که دهانش از زیبایی مادربزرگ جوانش باز مانده بود و نفس کشیدن از آن دوحفره برایش سخت تر گفت:
-این خانوم زیبا..اهم ینی با ادب اینجا تو خونه ما چیکار دارن؟
مادربزرگ با لحن مودبی جواب داد:
-میخواست بهم گل بدن بریم شام بخوریم!
پس از خاموش شدن آتش سر ولدمورت توسط آتش نشانان خانه ریدل آرسینوس به سرعت قبرش را کند و خودش را در آن خاک کرد.
ارباب هم که دید اوضاع خوب است و شاخه خشکیده همانجا، شاخه را برداشت و به سمت مادربزرگش دراز کرد.
مادربزرگ هم که محو ابهت و سفیدی و خوشتیپی او بود گل را گرفت و در کسری از ثانیه روی چمن ها ولو شد.
ولدمورت برای اولین بار از مرگ کسی خوشحال نشد و شروع به فریاد های جومونگی کرد.
-نههههههههههه سوسانو..اهم یعنی خاااانومهههه.هکتوررررر احمقااا بیاین اینو نجاتش بدیننن.
در همین هنگام جسیکا آرام آرام نزدیک آنها شد و در گوش ارباب حرف قانع کننده ایی زد اما ارباب از مرگ مادر بزرگ پیرش خوشحال میشد نه مادربزرگ جوان...

خلاصه:

کراب معجونی نوشیده و موفق به حرف زدن با تسترال ها شده. تسترال ها قدرت پیشگویی دارن و حاضرن این کار رو برای کراب انجام بدن.
پیشگویی اینه که مادربزرگ مادری لرد به خانه ریدل میاد. طولی نمی کشه که مادر بزرگ از راه می رسه.
لرد سیاه از کراب می خواد پیشگویی کنه که مادربزرگش می میره و ارث خوبی به لرد می رسه. کراب دست به دامن تسترال ها می شه. اونا هم قبول می کنن. ولی قبلش ازش می خوان بچه ای براشون پیدا کنه که بخورنش! ولى كراب موفق نميشه بچه اى پيدا كنه. پس تصميم ميگيره خودش با كمك مرگخوارا مادربزرگ لرد رو بكشه. ولى تو اقدام اولش، مادر بزرگ سى،چهل سال جوونتر شد. حالا رز رو سمى كردن و آرسينوس مامور شده كه بره و يه شاخه از رز رو بچينه و بده به مادر بزرگ.
.................................

رز عصبانى شده بود و تيغ هاى سمى اش به طرز ترسناكى برق ميزدند. آرسينوس هم كه اعتقاد داشت هنوز جوان است و كلى آرزوهاى قد و نيم قد دارد، اصرار بيشتر را جايز ندانست. پس با احتياط، شاخه ى خشكيده ى رز را چيد و به سرعت، از او دور شد.

-تشكر كن! تششششكر!

آرسينوس با صداى رز، سر جايش ميخكوب شد.
او از رز تشكر نكرده بود!...او كى اينقدر آرسينوس بى نزاكتى شده بود؟!
برگشت تا تشكر كند كه با زنى جوان و زيبا، صورت در نقاب شد.
مادر بزرگ لرد، پيش رويش ايستاده بود. دقيقا در يك قدمى اش!
وقت عمل فرا رسيده بود!

آرسینوس نقابشو صاف و صوف میکنه و میره پایین.
رز یه گوشه ای وایساده و در حال حرف زدن با یکی از غنچه هاشه که کم کم داره باز میشه.

-ببین عزیزم...مرتب و منظم. اول اون گلبرگتو باز میکنی. بعد پایینیشو. تو از پایین شروع میکنی. این کار به انرژی زیادی احتیاج داره.سخته. به محض باز شدن پژمرده میشی. در این فاصله سعی کن از نور هم استفاده کنی. برای رنگت خوبه. چیزی میخوای آرسینوس؟

-اومدم بچینمت!

آرسینوس خیلی سعی کرده بود مودب باشه، ولی هر چی فکر میکرد میدید که خب برای چیدن رز اومده دیگه.
غنچه ی لوس رز همون نصفه و نیمه ای که باز شده بود رو هم بست!
رز غنچه هاشو بغل میکنه و تیغای تیزشو به طرف آرسینوس میگیره.

-رز تو که میدونی جریان چیه. تیغاتو برای همین سمی کردی. ما باید مادربزرگه رو بکشیم. یه شاخه تو بده بچینم برم دیگه.

رز میفهمه که چاره ای نداره.یه شاخه ی بی غنچه و بی گل و تقریبا خشکیده شو انتخاب میکنه و به آرسینوس نشون میده. آرسینوس شاخه رو کمی بررسی میکنه.
-خب...رز...واقعا بعیده که کسی علاقه ای به گرفتن این شاخه نشون بده. یه غنچه دارشو نمیتونی بدی؟ همین لوسه رو بده!

رز غنچه هاشو در آغوش میگیره.
-بچه هامو؟ بدم بچینی؟ اونم در حالی که هنوز باز هم نشدن؟ تو زده به سرت انگار! همین شاخه رو بچین و برو تا نظرم عوض نشده!

-با شماهام. یه زُلی هم به من بزنین!

هیچ زلی به طرف رودولف برنگشت.دیدن همچون چهره کریهی در یک نگاه هم کار سختی بود، چه برسد به این که قصد زل زدن هم داشته باشند.

-مورفین پسرشه!

مرگخواران نمیخواستند این واقعیت را قبول کنند، ولی واقعیت خودش را به آنها قبولاند!

-ما چرا به پسرش زل زدیم؟ عاشقش بشه و بره بهش رز بده؟

منطقی بود.

همه مرگخواران به طرف آرسینوس برگشتند و به او زل زدند. آرسینوس کمی معذب به نظر میرسید.
-چتونه؟ من اصلا با قضیه کنار نیومدم! چرا زل زدین؟ اون ورو نگاه کنین. احساس میکنم لختم!

آرسینوس لخت نبود. بانز بود، ولی آرسینوس نبود. به هر حال مرگخواران انتظارهای غیر اخلاقی از آرسینوس داشتند.

-ببین سینوس...
-خفه! فقط ارباب حق داره منو سینوس خطاب کنه.
-خب...ببین آرسی...تو نقاب داری. این باعث میشه کمی مرموز به نظر برسی و شاید مادربزرگ لرد جذبت بشه. برو اون رز لعنتی رو بچین و بده به مادربزرگ.

این وسط کمی هم به رز توهین شده بود، ولی مهم نقشه بود!

مادر بزرگ لرد درحال زمزمه آهنگ های مشنگی در باغ میگشت گل میچید
با نزدیک شدنش به رز همه مرگخواران با نهایت دقت خود به فاصله بین مادر بزرگ لرد و رز زل زده بودند!

ناگهان صدایی مانند جیغ در سر تا سر خانه ریدل ها پیچید و دست مادر بزرگ از چند سانتی رز کنار رفت
مرگخواران با عصبانیتی وصف ناپذیر پخش شدند تا دنبال منبع صدا بگردند

در یکی از اتاق ها جوانی تازه وارد را در مقابل چیزی مانند سینمای مشنگی دیدند که با کمی توجه به مچ دستش میشد گفت به هیچ عنوان مرگخوار نیست!

آستوریا با صورتی قرمز شده از خشم گفت:با صدای اون فیلم مشنگیت مادر بزرگ لرد رو از چیدن رز منصرف کردی!میدونی اگه نمیره چی میشه؟

پالی با دیدن صحنه ی گل دادن بازیگر فیلم مشنگی به مشنگ رو به روش گفت:هیچوقت هیچکس به من گل نداد!

کراب فیلم مشنگی رو با ورد نگه داشت و گفت:رز!

استوریا درحالی که چوب دستیش رو به طرف جوانک غیر-مرگخوار گرفته بود گفت:میدونم! بخاطر این مهاجم ناشناس نقشه ی رز جواب نداد!

کراب دستش رو روی چوب دستیه استوریا گذاشت و گفت :نه ببین!رز!یکی باید مثلا عاشق مادر بزرگ لرد بشه و رز رو بهش بده!

همه نگاه ها به سمت مورفین برگشت

رودولف اعتراض کرد:هی!تا وقتی من هستم چرا همتون زل زدین به مورفین؟

ولی جمعیت مرگخواران بی توجه به رودولف همچنان به مورفین زل زده بودند

-رز
-نوچ!
-اما رز...
-نوچ من آوند هامو به خون کسی آلوده نمیکنم!
-اهم ... اهم..میدونی ارباب گفتنا گفتن جسد مامان بزرگشون تا یه ساعت دیگه باید حاضر باشه!
رز که اسم ارباب برایش کافی بود تا دست به هر کاری بزند یکی از تیغ هایش را بالا آورد و گفت:یالا بدو برو از آستوریا خفن ترین زهری که داره رو بگیر تا حرف ارباب انجام بشه!
کراب که از خوشحالی در حال گریه بود به خاطر سلامتی ریمل هایش هم که شده بود دست از گریه برداشت و به سمت خانه راه افتاد.
-آستوریا جونم!لطفا....!
آستوریا با چشم غره ایی سوهان ناخنش را به حالت تهدید آمیزی بالا آورد و بعد با مهربانی گفت:
برو از اون شوهر بی عرضم بگیر!

کراب هم که در عمرش آستوریا را انقدر آرام ندیده بود با خوشحالی به سمت اتاق دراکو راه افتاد.
-تق تق تق!
-چیه؟ کیه؟ کیو باید بکشم؟اسکورپیوس چش شده؟حموم رو که شستم!سوهان جدید هم که خریدم تورو جون پسرمون دست از سرم بردار!
-اهم چیزه من کرابم!
دراکو بعد از کشیدن نفس عمیقی در اتاق را باز کرد ، و با لبخند ملیحی گفت:بله؟
-چیزه زنت گفت بیام ازت سم بگیرم!
-
-
-الان میارم!
حدود نیم ساعت پس از آویزان شدن از پشت پنجره و نگاه کردن به مادربزرگ لرد، رز تیغ هایش را سمی کرده بود و منتظر مادربزرگ جوان بود تا او را بچیند...