نخستین مرجع فارسی زبان هواداران هری پاتر
نسخه موبایل
اونقدر کوچیک بود که وقتی انگشتم رو کنارش گرفتم، دیدم تقریباُ هم اندازه‌ی اون شده. از روی رنگ طوسیش، سریع تشخیص دادم که از طرفای استرالیا آوردنش. ولی جلیقه و کلاهِ آبیش که روشون بته جقه کشیده شده بود، کمی منو به شک انداخت. ممکن بود که یه مِیمونِ دست آموزِ شرقی باشه؟ 
ممکن بود! چون به جای این که جیغ بزنه و خودش رو به در و دیوارِ قفس بکوبه، آروم نشسته بود و بال های سیاهِ خفاش‌طورش رو آروم به هم می‌زد، و دم درازش رو پشت سرش به صورت حلقه‌ای نگه داشته بود.
منم رفتم اون طرف قفس که دوباره باهاش رو در رو بشم ولی انگشتمو گاز گرفت. منم خواستم گازش بگیرم که اشتباهی رفت تو دهنم. 
ولی تفش کردما پروفسور! 
سالمه! خب مزه‌ی موز می‌داد. از نگاهش رضایت می‌بارید. بعد هی آدامس رو جوید...هی جوید...هی جوید...کم‌کم که دید نمی‌تونه قورتش بده، رضایت نگاهش تبدیل به یه چیزِ دیگه شد که من درست نفمیدم. 
چرا باید این حیوونا اینقدر وحشی باشن . چه نظارتیه به قول ماروولو تف .
چند تا از بچه ها منو دیدن و گفتن یه تسترال زیر پارچه بوده. مثل اینکه تسترالش کوچیک بود. چون صداش انگار از ته چاه میومد. 
(تام لعنت اللنین نبود.)اول تسترال اومد پشتشو به من کرد که معنیش این بود روش بشینم تا منو سوار خودش کنه. منم یا استالین گفتم و نشستم که یه دفعه پوزش رو حس کردم. فکر کنم جای اشتباه نشسته بودم. یه دفعه تسترال رم کرد و از زیر من عین موشک در رفت. یه دو سه نفری که تسترالو میدیدن دنبالش کردن ولی حالا تسترال مگه وایمیساد؟ تا اینکه تام جاگسن لعنت الاستالین گرفتش. 
آخرم همینا باعث میشن عضله اینا تحلیل بره. ا این تکلیف کلاس طلسم های باستانی بود. 
یه نفرو میخواستن که روشون نظارت کنه. یه کار بلد. 
Risk of biting
