تکلیف جلسه دوم پیشگویی
داشتم راه می رفتم و فکر می کردم مشقمان غیر ممکن است چون معمولا یادم نمی ماند چه خوابی دیدم و واقعی شدنشن دیگه واویلا. داشتم فکر می کردم چه کنم که پروفسور دلاکور پرید جلویم و گفت :
- سلام جسیکا ! دلت نمره اضافه می خواد ؟ آفرین حالا برو کلاسو تمیز کن آفرین !
و یک تی و یک گالن وایتکس بهم داد و به سمت کلاس راه افتادم و بوم ! کل دیوار ها و همه جا رنگی شده بودند و چند تفنگ پینت بال روی میز کتی ، دیزی ، رابرت و جیانا بود .
فلش بک
هفته قبل
- جسیکاااا.
ناگهان از خواب پریدم و گفتم :
- بله پروفسور ؟
- خواب جالبی می دیدی ؟
- نمی دونم.... همه جای کلاس رنگی شده بود و بچه ها داشتن پینت بال بازی می کردند بعد.....
- ساکت ! وسط کلاسیما !
بعد با خوشحالی گفت :
- چطوره امروز بعد کلاس اینجا رو قشنگ بسابی تا از این اتفاق جلوگیری بشه ؟
پایان فلش بک
پروفسور دلاکور وارد کلاس شد و ناگهان جیغ کشید :
- اینجا چه خبره ؟
- پروفسور خوابی که تعریف کرده بودمو یادتونه ؟
- آره ولی الان پینت بال چه ربطی به این وضع داره ؟
تفنگ های پینت بال را نشانش دادم و گفت :
- اوه پس قضیه از این قراره می تونی بری جسیکا فکر کنم چند نفر دیگه باید اینجا رو بسابن
- چشم... فقط این تکلیفم هم حساب می شه دیگه آره ؟
- آره فکر کنم... فعلا من با چند نفر کار دارم برو دیگه
- چشم . خداحافظ پروفسور .
و شاد و خندان از شکنجه خارج شدم

- حالا، من ازتون می‌خوام خوب به گذشته‌تون فکر کنید. به خواب‌هایی که دیدید، و خواب‌هایی که بعدا مشخص شده پیشگویی بودن و به هر شکلی "تعبیر" شدن. تکلیف شما اینه که خاطره‌ی یکی از این خواب‌ها و نحوه‌ی تعبیر شدنش در آینده رو برام بنویسید!

چند وقت پیش بود که جیانا خواب عجیب و غریبی دیده بود ولی نمی دونست که پیشگویی به حساب میاد یا نه که پروفسور رو دید.

-پروفسور یکم کمک میخواین؟
- نه ممنون .
-پروفسور میتونین بهم راجب ... خب راجبه ...
-نمره؟من نمره الکی به کسی نمی دم
-نه پروفسور منظورم این نبود من خوابی دیدم که شما هم توش بودین فقط می خواستم ببینم که خوابم پیشگویی بوده یا نه همین.
-چه خوابی؟
- خب دیدم که شما داشتین اینجا طی می کشیدین و بعد...
-بعد چی؟
-بعد پروفسور مک گانگال میان اینجا و ..
-پروفسور مک گانگال؟

پروفسور مک گانگال همون لحظه از در وارد میشن
-بله با من کاری داشتین؟
-بعد پاشون میگیره به وایتکس های شما و تمام وایتکس ها پخش زمین میشن و بعد....

همون لحظه پای پروفسور به وایتکس ها گیر می کنه و همه ی وایتکس ها پخش زمین میشن.

- و بعد وقتی کتی میخواد بره کمک پروفسور قارقارو لیز می خوره و بعد ردا شما رو میگیره تا وایسه ولی نمیتونه و شما تعادلتون رو از دست میدین و میخورین به شیشه معجون اما ونیتی که همراهش از معجون سازی آورده و تمام راهرو پر از گرد های درخشانی میشه که خیلی خیلی سخت از بین میرن...

وقتی بالاخره پروفسور میتونه پا بشه
- جیانا خوابت نه تها پیشگویی بود بلکه فراتر از اون بود ..... الان مجبورم که اینجا رو حسابی بسابم تو هم دفعه دیگه اگه از این خواب ها دید حتما زود تر اطلاع بده فهمیدی؟
-بله پروفسور فقط نمره ی من .....
- آه بله اونم لحاظ میشه
آلبوس پاتر با شنل نامرعی کننده ای که از جیمز بلند کرده کنار کلاس منتظره
- بیا جیانا آوردمش
- ممنون
-اینم جزو خوابت بود؟
-آره الانه که پروفسور با فهمیدن این که این سالن حالا حالا ها تمیز نمیشه از کوره در بره بزن بریم..............

چند دقیقه بعد پروفسور در حالی که به زمین و زمان بد و بیراه میگه و می سابه دنبال مقصر می گرده.

دافنه در فکر فرو رفته بود که چه خواب هایی را دیده که بعدا واقعی شده ، پرفسور دلاکور را دید که دارد تی و جارو می کشد .....
_استاد می خواهید کمکتان کنم ؟
+ نکنه فکر کردی با کمک به من می تونی از زیر تکلیفت در بری یا اینکه برای امتحانت من بهت نمره بدم ؟
_ نه پروفسور فقط گفتم شاید نیاز به کمک داشته باشید همین.
و دافنه با زدن این حرف راه خودش را گرفت و رفت .....
دافنه گوشه ای نشست و دفترچه یاداشت و قلمش را در آورد و تا خواب هایی که دیده بود و بعدا مشخص شده بود که انها پیشگویی هست را بنویسد
یادش آمد! روزی خواب دیده بود که یک ماگل وسیله تیزی در دست دارد و دنباله گربه ای می دود بعد یادش امد که هفته پیش در کلاس شفا بخشی انها کار با امپول هایی که ماگل ها درست کرده بودند را یاد گرفتند و آن آمپول را برای امتحان به قارقارو زده بودند و کلیییی دردسر درست شده بود ..... پیشگویی دیگری یادش آمد! آن روزی که دافنه کلاس های زیادی داشت و شب آن روز به خواب عمیقی رفته بود، خواب دیده بود که در برگه امتحانش در دستش بود و داشت در دره ای سقوط می کرد سه روز بعد آن روز فهمید که امتحان جادوی سیاه پیشرفته را افتاده و نمره پایینی آورده!
دافنه پیش خودش گفت : اصلا ممکنه پروفسور دلاکور این پیشگویی های من را قبول کند ؟ اصلا اینها پیشگویی هستند؟
دافنه که دید نسبت به خودش شکاک شده خواست که برود پیش پروفسور دلاکور که یادش امد پرفسور قدی عصبانی است که ممکن است تمام کابوس های دافنه را واقعی کند.......
دافنه تکلیف کلاس پیشگویی را انجام داد اما اون خیلی پیشگویی ها کرده بود که دوست نداشت بقیه بفهمند ......

الکساندر با چشمانی گشاد شده از کلاس خارج شد، او در هفته پیش کابوس های زیادی دیده بود، اما هیچ کدامشان تا به حال تبدیل به واقعیت نشده بود...
-عه! پروفسور!

پروفسور تی‌ای بزرگ در دست داشت و یکسره داشت می شست و می سابید و زیر لب به لکه بزرگی که روی زمین بود بد و بیراه می گفت.
-لکه بی صاحاب! لکه بی تربیت! لکه بی ادب! چرا اینجا افتادی؟ لکه بی لیاقت!
-پروفسور، اینجایین؟!
-لکه بی نزاکت! لکه کثیف!

در این میان که پروفسور مشغول جنگ با لکه بود، جادوآموزان می رفتند و می آمدند و کر کر زیر لب می خندیدند، تا اینکه ناگهان یکی از جادوآموزان به یک نفر دیگر تنه زد و آن یکی جادوآموز با سر و نوشیدنی اش پخش زمین شد...

-چی؟! مگه نمی بینی مشغول کارم! ای بی لیاقت! ای حادوآموز بد!
-پروفسور، خب حالا چیزی نشده، یک تیکه نوشیدنی دیگه! نوشیدنی روشناییه!
-احمق! نوشیدنی روشنایی نیست! آب روشناییه، یک تیکه نیست دقیقا نود و نه و نهصد و نود و نه هزارم سی سیه! تازه هم چون کره ایه جاش دائم الوجود هست، چرا هیچ کس به تمیزی اهمیت نــــــــــــــــــــــــمــــــــــــــــــــیــــــــــــــــــــــــــده!

الکساندر در این میان داشت پروفسور رو بر و بر نگاه می کرد، یعنی همه جادوآموزان آن اطراف بعد از شنیدن حرف آخر داشتند این کار را می کردند!

-پروفسور، می تونم یه چی بگم؟
-الکس! مگه حال منو نمی بینی؟ الان وقت حرف زدنه با من؟

پروفسور که جادوآموز بیچاره را در هوا برده بود، اصلا حواسش بهش نبود، و فقط حواسش به لکه بود که داشت با یک دست آن را تمیز می کرد، تا اینکه الکس با دست به جادوآموز اشاره کرد و گفت:
-پروفـــــــــــــســــــــــــــــور! جــــــــــــــــــادوآمـــــــــــــــــوزو! داره از دهنش کف میاد بیرون!

پروفسور با شنیدن صدای الکس، با پرخاش و خشم گفت:
-بــــــــــرو بــــــــابـــــــــا! بهتر که از دهنش کف میاد بیرون... اما نه! زمین رو کثیف می کنه! وای!

پروفسور جلوی دهان جادوآموز را گرفت و با حالتی پر از اضطراب و ترس و نگرانی و بغض کرده رو به جادوآموزان گفت:
-واااااااااای! زود باشید یک ملافه بیارید! زود بــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــاشـــــــــــــــــــــــــــــــــــــید!

جادوآموزان با سرعت شروع کردند به دنبال ملافه گشتن، اما پیدا نکردند، بار هم گشتند و باز هم پیدا نکردند، تا اینکه کتی فریاد زد:
-تو سطل آشــــــــــــــــــــــــــغـــــــــــــــــــــــــــــال! نایلــــــون آشــــــــــــــــغالی!

جادوآموزان هجوم بردند به سطل آشغال و نایلون آشغالی را درآوردند و بعد پروفسور جادوآموز بیمار را در درون کیسه انداختند و پروفسور با متانت گفت:
-ببرینش پیش خانم پامفری... عه نه ایشون بازنشست شدند! ببریدش پیش پروفسور استنفورد!

جادوآموزان او را بردند، اما الکس نرفت و گفت:
-پروفسور؟ حالا می تونیم حرف بزنیم؟
-نــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــه!

الکس عین بید بر خود لرزید و از شیشه راهرو به سمت حیاط هاگوارتز پرید!
-آخ آخ! چقدر پشتم درد می کنه! خب حالا برای تکلیف چی کار کنم؟

و بعد دوباره غم هایش یادش آمد و همچنین خوابی که دو شب پیش دیده بود...

فلـــش بــــک

-هان! ها، ها، ها! هان! نه، پسر، پـــــــــــــــــــــــروفسور!
-الکـــــــــــــــــس، بیدار شو!

این صدای ملانی بود، رئیس گروه گریفیندور و معلم درس شفابخشی جادویی!

-چی شده پروفسور؟
-الکس، خب ضایع است، خواب دیدی دوباره، عین سه شب پیش!

فلـــش بــــک اندر فلـــش بــــک

-عا! عااااا! غودا! پسر بیچاره، نجاتت می دم، پــــــــــــــــــــروفسور!
-الکس، الـــــــــــــــــــکـــــس، خواب دیدی!

الکس با چهره ای عرق ریزان بلند شد و گفت:
-پروفسور؟ چرا اینجایید؟
-خب خواب دیدی!
-آهان، باشه، باشه ببخشید، بیدارتون کردم...

پایان فلـــش بــــک اندر فلـــش بــــک

-آهان پروفسور! ببخشید، خیلی ببخشید! نمی دونم چرا اینطوری شدم...
-خب حالا چی خواب دیدی؟
-یک پسره داشت از دهنش کف میومد بیرون، یکی دیگه هم بود داشت تی می کشید شبیه پروفسور دلاکور بود ولی اصلا به من گوش نمی داد... خیلی بد بود.
-سر کلاسای پروفسور دلاکور زیاد حاضر میشی؟ زیادی به حرفاش گوش میدی؟ چیزی مصرف کردی؟ بگیر بخواب بابا!

و بعد پروفسور در تالار رو سفت بست به طوری که چند تا از لوستر ها سقوط کرد!

پایان فلـــش بــــک

الکس، تمام مشکلاتش حل شده بود! او حال با لی لی رفتن شادی می کرد و با خودش آهنگ "همه چی آرومه" می خوند و به سمت پروفسور دلاکور می رفت تا تکلیفش را تحویل بدهد!

وقتی گابریل وارد کلاس شد، جمعی از جادوآموزهایی را دید که مشخصا از تمیزکاری‌های شب قبل - که گابریل مجبورشان کرده بود برای کسب نمره انجام بدهند - حتی نمی‌توانستند چشم‌هایشان را هم باز نگه دارند.


گابریل نفس عمیقی کشید و با تِی رو میز کوبید.
- عزیزانم!

جادوآموزهای بخت برگشته هم انگار که برق گرفته باشدشان، از خواب پریدند.

- شواهدی وجود داره که می‌گه خواب‌های ما می‌تونن نشانی از اتفاقات آینده توی خودشون داشته باشن. برای مثال شما توی خواب اشخاصی رو می‌بینید که در آینده قراره توی زندگی شما باشن و وارد سرنوشتتون بشن. اصلا هم مهم نیست که صحت این موضوع تایید شده یا نه.

جرمی دستش را بلند کرد.
- این موضوع راجع به وقت‌هایی که خواب می‌بینیم سوار کاهو شدیم و داریم بهش گوشت خرگوش می‌دیم و یه تسترال داره اون پایین توی ساحل آفتاب می‌گیره و با تفنگ به سمتمون شلیک می‌کنه هم صدق می‌کنه؟
- بر همین اساس، من می‌خوام براتون تعریف کنم که چند وقت پیش چه خوابی دیدم.

البته که گابریل جرمی را نادیده گرفت.

- توی خوابم دیدم که دارم با تِی در دست راست با لشکری از لکه‌های سیاه و بد شکل می‌جنگم و کم کم دارم شکست می‌خورم، که یکهو بارانی از جنس شوینده‌های قوی بر سر همه می‌ریزه و جامعه به شکل کلی تطهیر می‌شه. بعدا فهمیدم که این خواب یک پیشگویی بود.
- از کجا اینو فهمیدید؟
- از اونجا که روز بعد روی همه با شیلنگ شوینده پاشیدم.

جادو آموزها کمی شک داشتند که این هم مثل جلسه‌ی قبل، تلاشی برای به زور عملی کردن پیشگویی‌ نباشد، ولی مسلما حوصله‌ی مخالفت، و سپس فرستاده شدن به حمام را نداشتند؛ پس به شدت خودشان را مشتاق نشان داده و سکوت کردند.

- حالا، من ازتون می‌خوام خوب به گذشته‌تون فکر کنید. به خواب‌هایی که دیدید، و خواب‌هایی که بعدا مشخص شده پیشگویی بودن و به هر شکلی "تعبیر" شدن. تکلیف شما اینه که خاطره‌ی یکی از این خواب‌ها و نحوه‌ی تعبیر شدنش در آینده رو برام بنویسید! حالا هم کلاس تمومه، می‌تونید برید!

جادو آموزها به شدت خوشحال بودند که کلاسشان به این زودی به پایان رسیده بود، اما وقتی گابریل را شیلنگ به دست در مسیر خروج از کلاس دیدند، آرزو کردند که کاش این درس را حذف می‌کردند.


پ.ن: لطفا تکالیفتون رو در قالب رول ارسال کنید. همچنین، هر سوالی که درباره‌ی تکلیف داشتید می‌تونید از من سوال بپرسید.

اسلیترین

آلبوس سوروس پاتر: 20
پستت خیلی خوب و بامزه بود آسپ، و توصیفات و دیالوگ‌هات هم قشنگ بودن. خسته نباشی!

دراکو مالفوی: ۱۹
با شخصیتت همخوانی داشت، و در کل خوب بود دراکو!
اما می‌تونست بهتر هم باشه، و کمی سریع از روی سوژه‌ها پریدی.
خسته نباشی!


ریونکلا


آلنیس اورموند: 20
پست قشنگی بود. خسته نباشی!

آلانیس شپلی: ۱۶
به نظر من اگه ایده‌ی اول که ابری شدن هوا بود رو دنبال می‌کردی پستت خیلی قوی و قشنگ‌تر می‌شد. مثلا می‌تونستی بری توی بلندترین نقطه‌ی زمین و با آسمون صحبت کنی و ... . ایده‌ای که اجرایی کردی و نوشتی تا حدودی ساده بود و سریع هم تموم شد.

رابرت هیلیارد: ۱۸
خوب نوشته بودی رابرت، ولی من یکم گناه دارم. وایتکسامو نریزید زمین.
پستت از لحاظ طنز خوب بود، اما ایده‌ی پیشگویی‌هات کم کم ضعیف از آب در اومد.
خسته نباشی.

جرمی استرتون: ۲۰
هر چند من واقعا بی‌گناهم و کاری با پلاکس نکردم ()، ولی کاری که تو با قاقارو کردی خیلی باحال‌تر بود!


دیزی کران: 19 + 1
دیزی! داستانت واقعا خلاقانه و بامزه بود و ازش لذت بردم. یک نمره بخاطر اشکالاتی که توی رعایت علائم نگارشی ( مثلا نداشتن علامت در پایان جمله) و همچنین غلط‌های املایی (مثلا «بزارید» غلطه و «بذارید» درسته) ازت کم شد. از طرفی هم با توجه به داستان جالبت یک امتیاز تشویقی بهت داده شده. توی کلاس‌های بعدی هم منتظرت هستم!


آمانو یوکاتا: 18
ایده‌ت و نحوه‌ی عملی کردنش خیلی خوب بود آمانو، ولی یه جورایی خیلی کوتاه بود و جای مانور بیشتری داشت. می‌تونستی پایانش رو مفصل‌تر بنویسی و توضیحات بیشتری بدی، چون من وقتی به پایان پستت رسیدم انتظار داشتم که هنوز هم ادامه داشته باشه.
خسته نباشی!


گریفیندور

لاوندر براون: ۲۰
خسته نباشی لاوندر! تو هم تا حدودی برای طرح ایده‌ی پیشگویی‌هات ضعیف عمل کردی ولی از اونجایی که بقیه‌ی موارد به خوبی رعایت شده بود می‌شد ازش چشم‌پوشی کرد.

لوسی ویزلی: ۲۰
طنز پستت خیلی خوب بود لوسی، آفرین!

الکس وندزبری: ۱۹
با اینکه از لحاظ ایده کمی ضعیف عمل کردی، ولی با توجه به زمان عضویتت در کل خیلی خوب می‌نویسی الکس!

اما ونیتی: 20
خسته نباشی اما، واقعا پست قشنگی بود!

کتی بل: ۱۹
داستان قشنگی بود کتی، و استفاده‌ت از قاقارو هم بامزه بود!
اما وقتی داشتی راجع به عملی کردن پیشگویی‌ت حرف می‌زدی من کمی گیج شدم و مجبور شدم دو سه بار بخونم تا متوجه منظورت بشم. می‌تونستی کمی توضیحاتت رو بیشتر و واضح‌تر بنویسی که این مشکل پیش نیاد، اما در کل خسته نباشی!


هافلپاف

جسیکا ترینگ: ۱۹
خسته نباشی جسیکا، بامزه بود!
فقط توی استفاده از شکلک اشتباهاتی کرده بودی، مثلا لازمه که بدونی استفاده از شکلک فقط توی دیالوگ هاست، از طرفی وقتی آخر جمله شکلک می‌ذاری باید علامت نگارشی هم رعایت بشه و شکلک کافی نیست.


پ.ن: برای دادن این نمرات، به میزان عضویت جادو آموز در سایت هم توجه شده. برای همین ممکنه کسی که دو سه هفته‌ست عضو سایت شده با کسی که یک ساله عضو سایته نمره‌ی یکسانی گرفته باشن که چون زمان عضویت هم در نظر گرفته شده، عادیه.

- خر...
- صدای خر خر کی بود؟

پروفسور دلاکور، دنبال فردی میگشت، که نظم کلاس را به هم ریخته بود. چشمانش را ریز کرد و کلاس را نگاه کرد. تمام جادو آموزان بیدار بودند، به جز کتی!
- کتی؟

بچه ها، بیخیالی کتی را، تحسین میکردند. چون خر خر دیگری کرد و بیشتر، روی زمین ولو شد. کتی، جایش را بسیار نرم و گرم درست کردم بود. قاقارو زیر سرش، و کیفش زیر پایش. گابریل، به قاقارو نگاه میکرد، که خشک شده بود و حرکت نمیکرد.
- خانم بل؟

کتی، پس از خر خر دیگری، با وحشت از جایش جهید و میز را وارونه کرد. موهایش به سمت راست خم شده بود و صورتش به یک سمت کج شده بود.
- بله پروفسور؟
- خواب بودین؟ مزاحمتون شدم؟

کتی، لبخندی کت و کلفت زد.
- بله! اتفاقا داشتم خواب خوبی...
- ساکت!

صورت گابریل، قرمز شده بود. خنده ای شیطانی کرد.
- خب، چرا برامون یه پیشگویی نمیکنین؟ البته... اگر جواب ندین، کل این ترمو براتون صفر میدم.

کتی، آب دهانش را قورت داد. خواست، قاقارو را از خشک شدگی در بیاورد که... فکری کرده بود، معرکه! قاقارو، بعد از اینکه از این حالت در می آمد، قطع به یقین، به فرد مقابلش حمله میکرد.
- پروفسور؟
- بله؟
- قاقارو، حواسمو پرت میکنه. میتونم بندازمش بیرون؟ ازپنجره منظورمه.

گابریل که گیج شده بود، سری تکان داد و منتظر شد. کتی، نگاهی به ساعت جیبی اش انداخت. یک دقیقه ی دیگر زنگ میخورد، و جرمی، قرار بود که در کلاس کتی، حاضر باشد. برای پس دادن کتاب اصول، حمله ی پشمالو ها. پس تا دو ثانیه ی دیگر، رو به روی پنجره بود. تا با تکان دادن دستش، اعلام حضوری، برای کتی کند. قاقارو را از پنجره بیرون انداخت و قبل از اینکه روی زمین فرود بیاید، قایمکی، چوب دستی اش را، تکان داد.
- من، پیشگویی میکنم که جرمی آسترتون، زمانی که زنگ میخوره، در کلاس ما میاد و لباساش پاره پاره و صورتش پر از زخمه..

دینگ! زنگ خورد و صورت بچه ها، به سمت در چرخید. همه، با جرمی مواجه شدند، که لباس هایش پاره پاره، و صورتش پر زخم بود... و قاقارو پایش را گاز گرفته بود.

به عنوان تکلیف، مثل گابریل که به زور پیشگوییشو واقعی کرد، شما هم در قالب رول پیشگویی کنید و برای تبدیلش به واقعیت دست به کارای مختلف بزنید.
•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•

-یعنی الان باید پیشگویی کنم؟ همین؟

آمانو که توی حیاط میچرخید و با خودش زمزمه هایی از این قبیل میکرد.

-چطوره پیشگویی کنم یکی از پله ها کله ملق میشه؟

ندای درونش گفت«اگه هرگز اتفاق نیوفته چی؟ »
آمانو کلافه بود. هر مثالی میزد افتضاح و پیش پا افتاده بود.

-فهمیدم!

آمانو که لامپ روی سرش جرقه زده بود با خوشحالی رفت به محل مورد نظر. توی راه هم یکسره با خودش تکرار میکرد:
-پیشگویی میکنم که لینی به مدت طولانی گم و گور میشه!

ولی همون لحظه آمانو لینی رو دید که همراه سو داشت به سمتش میومد. امانو پشت ستونی قایم شد و منتظر فرصت مناسب شد.

-یک، دو، سه...

آمانو وقتی حواس سو پرت بود لینی رو قاپید و در رفت. لینی توی دستای آمانو لگد پرونی میکرد و جیغ میزد.

-ولم کن ای دزد کثیف!!

-خیلی ببخشید لینی... ولی این مشقمه...

آمانو لینی رو انداخت توی صندوقچه و بهش قول داد هر روز براش کلی غذا بیاره

-متهم رو بیارید.
- درو باز کن باد بیاد متهم داره میاد
- ســــــــــــــکوت

قاضی با چکشی که در دست داشت، محکم بر روی میز کوبید و سکوت بر فضا حکم فرما شد سپس نفس عمیقی کشید و به متهم سر به زیری که جلوی میز بلندش ایستاده بود، نگاه کرد.
-این که بچه ست! متهم واقعی رو بیارید.
-متهم همینه قربان!
- یعنی این جوجه تونسته این همه گالیون به جیب بزنه؟
_بله قربان! لازم به ذکر است بگم که خودم تنها همه کاراشو انجام دادم!

دیزی که دید توجه افراد زیادی را به خودش جلب کرده است سرش را بلند کرد و سعی کرد خودش را خیلی خفن نشان بدهد.

-میدونید قربان اگه من تا یک ساعت دیگه تو خونه ارباب اینا باشم یهو دید یه چیزی هم دست شما رو گرفت
- واقعا! حالا چقدر دستـــ...
-عه قربان! پیشنهاد روشه بهتون داد! بزارید داخل صورت جلسه بنویسم

قاضی محترم که برای چند ثانیه حواسش پرت شده بود، حواسش را سر جایش گذاشت.

- هی پسر! یادت نری اون قسمتی من رشوه رو قبول نکردم رو درشت بنویسی
-اما قربان اگه من...
-عه گفتم درشت بنویس دیگه! بریم سر محاکمه. خانم کران از خودتون دفاع کنید.
-قربان من که الکی الکی نمیتونم از خودم دفاع کنم! خوانندگان و استاد دلاکور گرامی و خودم باید بدونیم که جرم من چیه یا نه؟
- شما به جرم کلاهبرداری کلان از مردم بیچاره در اینجا حضور دارید.
-با تشکر !
-حالا بفرمائید از خودتون دفاع کنید!

دیزی دوباره سرش را پائین انداخت. بغض قوی را در گلویش انداخت.
-میدونید قربان... من یه نوجون پونزده سالم... نه پدری دارم و نه مادری... باید یه جوری خرج خودمو در بیارم یا نه؟
-طبق لیستی که اداره مالیات به ما داده شما تا مدارس بازه داخل هاگوارتز سکونت داری، برای تابستونم که میری خونه ارباب اینایی که خودت گفتی، دیگه آیا خرجی برات می مونه؟

کف گیر دیزی به ته دیگ خورده بود!

- میدونید قربان همش تقصیره طَمعَمه! اصلا آدم نمیشه!
-بیشتر توضیح بده بفهمم چی میگی.
- با اجازه.
فلش بک- دو هفته پیش

- فک کن چقدر پول گیرم بیاد! آهان همینه، بزار الان می برمش
چیک
برق ورزشگاه اداره کل ورزش های جادویی به کل قطع شد.

صبح روز بعد _ کلوپ خانم های درست گو

- خانم های محترم! دیدید که پیشگویی خانم کران درست از آب در اومد

منشی کلوپ صفحه اول روزنامه را در مرکز دید ساحره های خندان گذاشت.
نقل قول:
-دقیقا مثل همون جمله ای که خود خانم کران گفت.
- دستش طلا! همون ساعت قرار بود قسمت آخر سریال مورد علاقم پخش شه!
- تو ام می بینی؟ بنظرم که آخرش دختره می میره
-عه وا! نگو....
- ساحره گرامی لطفا وسط اظهار نظراتون هزینه پیشگویی رو هم بدید بیاد!

ساحره های گرامی همانطور که درمورد سریال بحث می کردند، یکی یکی جلو آمده و هزینه را روی میز منشی می گذاشتند.
پایان فلش بک

-همش همین بود! میدونید من نیتم کمک کردن به اون خانمای محترم بود، همین!
- عه وا! دستت درد نکنه! اگه بازی پخش میشد دیگه از پخش سریال خبری نبود که!
-خواهش میکنم! وظیفه بود!

پیرزنی که جز هیئت شاکی بود بلند شد و برگه رضایت خود را روی میز قاضی گذاشت.

-بنظرم نیت ایشون مهم بوده و نه هیچ چیز دیگه ای! مرسی اه!

پشت سر پیرزن ساحره های دیگری هم آمدند و رضایت خود اعلام کرده و به سادگی از حق خود گذشتند.
دیزی کم کم داشت به تبرئه شدن نزدیک می شد.

قاضی که هنگ کرده بود، دوباره چکشش را روی میز کوبید.

- اصلا به جز جرم اول شما جرم دیگری هم داشتید. ما بهش میگیم خسارت زدن به اموال دولتی! درمورد این چی میگی؟
- مثل آب خوردن قابل حله! میدونستید وزیر ایوانا از آشنا های بنده هستند؟ اصلا من از ایشون پروانه کسب قطع برق دارم.

دیزی به سمت میز قاضی رفت وپروانه کسب را روی برگه های رضایت نامه گذاشت.
نقل قول:
پسر صورت جلسه نویس چکش را از قاضی هنگ کرده گرفت و خودش ضربه نهایی را زد.
- خانم کران با رفع کامل اتهامات تبرئه شد.
-با اجازه! ببخشید جناب قاضی لطفا به همسرتون بگید امشب در کلوپ جلسه داریم، حتما تشریف بیارند. خوشحال میشم.
دیزی پروانه کسب را برداشت و از دادگاه بیرون زد.
او خیلی راحت تبرئه شده بود.
در همان لحظه تلفن ماگلی اش زنگ خورد.

-جعل امضای وزیر راحت تراز چیزی بود که فکر می کردم! دستت طلا کیت! بعدا بهت زنگ میزنم!

دیزی تماس را قطع کرد و رفت تا به حساب پر گالیونش در گرینگوتز سری بزند.

روز گرمی بود. کتی بعد از خرابکاری ای که با پسر همسایه ماگل جرمی کرده بود، مدت ها بود که به خانه او نیامده بود. کتی مانند یک دهه شصتی داشت جلوی پنکه صدا در می آورد. قاقارو هم گوشه ای راحت لم داده بود و بیخیال از هر چیزی چرت می زد. این کار جرمی را حسابی کفری می کرد. جرمی زیر لب غر غر کرد:
- تن لش!

جرمی و کتی از کلاس پیشگویی بازگشته بودند. کلاس واقعا جرمی را خسته کرده بود. مخصوصا از اینکه گابریل با آن کارش باعث زمین خوردن پلاکس شده بود، حسابی ناراحت بود. گابریل واقعا حقش بود اگر که جرمی با معجون مرکب پیچیده خود را جای کتی جا می زد و از قاقارو می خواست که برود و طوری پای گابریل را گاز بگیرد که سر دیگر جلسه ها نتواند حاضر شود!

- آخه مگه چه پدرکشتگی ای با پلاکس داشت که حتما باید پیشگویی های مسخرش رو روی اون انجام می داد؟ رابطه پلاکس و گابریل که مثل من و قاقارو نبوده آخه!

وقتی حرف از شباهت رابطه جرمی و قاقارو و رابطه گابریل و پلاکس شد، فکری به ذهنش رسید. بله! جرمی می توانست کاری که گابریل با پلاکس کرده بود را با قاقارو انجام بدهد تا بتواند حداقل کمی از حرصش در آن لحظه را بکاهد. فقط نیاز بود تا پیشگویی کند و پیشگویی هایش را عملی کند! پیامدش بیشتر از این بود که مورد عنایت دمپایی کتی قرار بگیرد؟

- کتی!

کتی که هنوز پشت پنکه نشسته بود با صدای رباتی ای که پنکه ایجاد می کرد گفت:
- بـ ـ ـ لـ ـ ـه!
- پاشو کتی می خوام برات پیشگویی کنم.
- مثل گابریل که نمی خوای مسخره بازی در بیاری، می خوای؟
- اطمینان میدم که اینطور نیست! مطمئن باش عزیزم!

آن نقشه شوم آنقدر ناگهانی بود که حتی خود جرمی هم نمی دانست چه کاری باید انجام دهد. با این وجود که هنوز نقشه اش عملی نشده بود، می خواست خنده اش بگیرد ولی جلوی این کار را گرفت و لب هایش را به هم فشرد، که منجر شد به ریختن چند قطره تف روی صورت کتی.

- خب کتی! پیشگویی من از این قراره که قاقارو قراره تا کمتر از یک دقیقه دیگه، همون بلایی سرش بیاد که تو سر پسر همسایه مون آوردی.

منصفانه بود! کتی وسط سر پسر همسایه جرمی جاده ای باز کرده بود و برایش مصیبت تراشیده بود و حالا جرمی می توانست با این کار هم تلافی کند، هم حرصش را خالی. تا می خواست ماشین ریش تراش را بیاورد، کتی قاقارو را زیر بقل زده و فرار کرده بود؛ به همین دلیل جرمی قیچی ای که روی میز کنار دستش بود و قبلا داشت با آن عکس هایی که کتی از قاقارو گرفته و آنجا جا گزاشته بود را می برید را به سرعت برداشت و به سمت قاقارو حمله ور شد. چشم هایش را بست و سریع از نقاط مختلف بدنش هر چقدر مو می توانست قیچی کرد.
قچ قچ قچ قچ!

جرمی ابتدا زیر چشمی نگاه کرد تا ببیند خطری نباشد. وقتی که مطمئن شد خطری نیست، چشم هایش را کامل باز کرد. کتی با کله ای که نصفش کچل بود، داشت طوری به جرمی نگاه می کرد که انگار آدم کشته. آدم که نکشته بود! فقط به جای یک جاده وسط کله قاقارو، چندین و چند جاده کج و کوله وسط سر کتی باز کرده بود! این به اون در!


ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

سلام پروفسور! خوبید پروفسور؟ پیشگویی با موفقیت انجام شد پروفسور!