باد سردی که می وزید تن بچه های طبقه دوم مدرسه ی هاگوارتز را می لرزاند. بچه ها یکی پس از دیگری از بابت نداشتن معلم اعتراض می کردند. روندا سرش را از روی میز بلند کرد.

- آیا از وجود نداشتن معلم متنفرید؟ آیا احساس ضعف می کنید؟ آیا از همیشه ناراحت تر هستید؟ خب به من چه من خوابم میاد!

سر وصدای بچه ها مدام بیشتر و بیشتر میشد، به قدری که روندا دیگر نتوانست بخوابد و همین شروع یک بدبختی جدید بود!

- هرکی سر و صدا کنه اسمش مینویسم پای تخته، میدم به...میدم...میدمش به دامبلدور تا سال بعد ثبت نامش نکنه! فهمیدید!

تمامی دانش آموزان سکوت کردن و نگذاشتند کلمه ای از بین دهانشان عبور کند.

- گفتم فهمیدید؟

همه با صدای بله جمله ی روندا را تایید کردند و روندا هم اسم همه ی شان را روی تخته نوشت!

- شما ها چقدر زود تسلیم می شید! این مدرسه داره از شما به عنوان کارگر استفاده میکنه؟ من خودم تو هیچ کدوم از امتحان ها نمره ی خوب نگرفتم!

حالا تکلیفتون اینه گه رو مدرسه یه معحون بریزید و پیش ببینی کنید چه اتفاق های بدی می خواد بیفته!

کجا؟
تو کافه ی سر نبش

از اکسیو استفاده میکردم تا وسایلی که می خوام رو بدست بیارم!

کتاب هایش را درون کیفش گذاشت. هندزفری‌اش را درون گوشش کرد و اهنگ را پلی کرد:

Catch my eye, take my hand
This bond is tighter than we ever planned
Give me courage, so I can land
We know that divided we'll fall
So together we stand

Climb with me, share my dreams
Tomorrow's brighter than it's ever been
Fear no danger, make big plans
We know that divided we'll fall
So together we stand

Laugh and cry with me
Fly that high with me
See the sunset and the sunrise
The world looks so good through our eyes
Like the moon and stars at night

Rest your head, tell me your thoughts
Everything I have and called mine is all yours
Sail that ocean, find that sand
We know that divided we'll fall
So together we stand


Reach with me, see the sky
I'll always be here for the rest of your life
Side by side, hand in hand
We speak a language no one else can understand
Hear those cheers, strike up the band

We know that divi ded we'll fall
So together we stand
We know that divided we'll fall
So together we stand

****
با تمام شدن آهنگ دستگیره ی در را به سمت خودش کشید و در را بست. شاید این آخرین باری بود که آنجا را از نزدیک می دید.


پ.ن: together we stand

کی؟
هاگرید

چیکار؟ داشتن کنکور میدادن.
...
لوسیوس مالفوی وقتی که هافلپاف برنده ی جام شد تو دانشگاه پیام نور با استاد اسپلینتر داشتن کنکور میدادن.

روندا با نگاهی سرشار از انرژی که معلوم بود دارد از هیجان می ترکد شروع به پرسش سوال ها کرد:
۱- چند ساعت واسه ی نوشتن اسم خودتون و اسم پدرتون تو بالای ورقه ی امتحان وقت گذاشتید؟

۲- دنگ، دینگه یا دینگ دنگه؟ چرا حالا؟ (کی بود زنگ زد؟)

۳- شما گفتید "از پوشیدن رداهای جادوانه پرهیز نموده" چرا؟

۴- اون زمانی که مدرسه می رفتید هم اینجوری حرف می زدید؟ بچه ها می فهمیدن چی میگید؟

۵- چرا چینی؟

۶- این اسم رو کی براتون انتخاب کرده؟

۷- اگه یه اتفاق بد افتاد و به جز خودتون دو نفر دیگه هم می تونستی نجات بدید، اون دو نفر کیا بودن؟

۸- چرا مرگخواران؟

۹- نقاشید؟

۱۰- میشه چندتا از نقاشی هاتون رو با ما در میان بذارید؟

۱۱- چرا از دنگ متنفرید؟

۱۲- خط قرمزتون چیه؟

۱۵- از بین همه ی مرگخوار ها به جز خودتون کی رو بیشتر دوست دارید؟(فقط یکی)

۱۶- برخودتون با یه محفلی چه شکلیه؟

۱۷- معجون راستی چه طمعی میده؟

نارسیوس مالفوی یه مرد جدیه که با رفتارش همه رو جذب خودش میکنه. قدش بلنده و مو های قهوه ای کم رنگ با رگه های بلوند داره. مغروره و واسه ی بدست آوردن جایگاه هرکاری می کنه. وفاداره ولی اگه کاری به نفع خانوادش نباشه انجام نمیده.

با هم برابرن. هر کدوم توی یه زمینه خوبه. حتی اگه ما عضو یکی از جبهه ها باشیم به خاطر این نیست که رهبر اون گروه قوی تره.

دست میندازین منو! پس منچه شکلی از دروازه رد شدم؟ نکنه اینا همش توهمه! نکنه من روحم! نهههههههه!