سوژه لذت
کلمات : دنیا، شادی، آبی، لبخند، بادبان، باغچه، نور

دنیای سرشار از شادی. به آسمان آبی شب نگریست. پرده ها در هوا همچو بادبان پرسه می زدند.
گل های همیشه بهار در باغچه ی خانه اش می درخشیدن.
لبخند ماه از همیشه زیبا تر بود.
اولین ستاره نورانی شب را هدف گرفت و با بستن چشمانش آرزو کرد.
مو هایش در هوا می‌رقصیدند. در تاریکی شب چشمانش هم رنگ دریا شده بود.
گوشواره هایش همانند مروارید زیبا و جذاب بود.
کش موهایش را محکم کرد و خودش را در آغوش باد رها کرد.

کلمات‌نفر‌بعد:باد،خوشبختی،دریا،لطیف،دل‌نواز،طلایی،اغوش

کلمات فعلی: دنیا، شادی، آبی، لبخند، بادبان، باغچه، نور
سوژه: لذت

در این دنیا هنگامی که شادی را به دیگران هدیه می‌کنید، گویا همه چیز به شما لبخند می‌زند.
در آن لحظات، تماشای آسمان آبی لذت بخش تر از مواقع دیگر است.
نور خورشید بر باغچه‌ی دلت به گونه‌ای می‌تابد، که گرمای وجودت عاشقانه تو را در آغوش می‌گیرد.
پس شادی را به دل دیگران هدیه کنید تا کشتی کوچک افکارتان، بادبان‌هایش را باز کند و بر روی امواج احساسات خوب شناور شود.

ریگولوس، در حالی همیشه این حرف‌ها را به دیگران می‌زد، که خودش خیلی وقت بود از چنین احساسی لذت نبرده بود...!

سوژه: لذت
کلمات: زیبایی، لذت، مهربان، بی انتها، پنجره، آسمان، تنهایی

- مامان من رفتم!

و قبل از اینکه صدای فریاد مامانشو بشنوه در خونه رو می بنده.
می دونه مامانش با بیرون رفتن تو این هوای سرد مخالفه، برای همین تا لحظه ی خارج شدن از خونه، چیزی بهش نمیگه و بعد یهویی خداحافظی می کنه و وسط خیابون می پره.
- چه هوای عالی ای!

با ذوق اینو میگه و سرشو بلند می کنه تا به آسمون خیره بشه. دونه های برف آروم آروم از ابرای پشمکی بیرون میان و روی سر و صورتش جا خوش می کنن.

خیابونشون پر از برف شده و تا چشم کار می کنه همه جا یه دست سفیده. هیچکسی هم تو این سرما، اون اطراف پرسه نمی زنه.
یه نگاه به دور و برش می ندازه و با خودش فکر می کنه خیلی کیف میده تنهایی کل اون خیابون رو پیاده روی کنه.
پس هندزفریشو میذاره تو گوشش و شروع به راه رفتن می کنه.

حتی اگه عمیقا ناراحتی و سختی دیدی خودتو جمع کن. (همه تلاشتو بکن)
دنیا نامردی زیاد داره. عرق آدمای سخت جون رو هم در میاره.
ممکنه گریه کنی و بگی: امروزمون به هیچ جا نمی رسه.
پس رویاهایی که بچگیامون داشتیم کجای زمینه؟

با هر قدمی که بر میداره، یه جای پای تازه رو برفا برای خودش ثبت می کنه. چشمش به طرح های زیر پوتینش میفته که جای پاشو به زیبایی تزئین کرده.



برفا رو با ضربه ی پنجه پوتینش به هوا پرتاب می کنه و با علاقه به پخش شدن برفا تو هوا، خیره می شه.


و شروع می کنه چرخیدن دور خودش...

لای لای لای لای لای به دویدن ادامه بده و...
لای لای لای لای لای کم نیار!
لای لای لای لای لای موتور دلت رو روشن کن...
لای لای لای لای لای جوری که روحت هم به هیجان بیاد

تو همه‌ی جشن‌ها باخیال راحت برقص!

یهو پاش لیز می خوره، از پشت روی برفا می فته و صدای آخش هوا میره.
با دست پشتش رو آروم میماله. از اصابت با چنین زمین سردی، حسابی دردش اومده.
میاد از جاش بلند شه ولی دوباره لیز می خوره و زمین میفته.

انگار داخل یه سیاه چال گرفتار شدی
حس ناامیدی ای که داری به سختی قابل انتقاله.
تنش درونیت به حدی رسیده که سر و صداش بلند شده
به بیان عادی، واقعاً غیرقابل باوره.

می خواد از یکی کمک بگیره ولی تو خیابون هیچ جنبنده ای رو نمی بینه. یهو از شدت تنهایی بغض می کنه.


خیلی یه دفعه ای از تلاش کردن خسته میشه روی زمین برفی دراز می کشه. نگاهشو به آسمون بی انتها می دوزه و گوشش رو به آهنگ درحال پخش می سپره:

اما (اینو بدون که) بریدن و دست کشیدن، مثل شیاطینی هستن که باعث می شن تو اون وضعیت شناور بمونی
پس جای تسلیم شدن بیا خودمون بازی رو عوض کنیم!

حس خیلی خوبی درون وجودش ریشه می دوونه.
تموم وجودش سر شار از انرژی و شادی می شه. سرشار از قدرت!



دوباره تلاش می کنه تا از جاش بلند شه و همزمان همراه خواننده می خونه:

آره! از جاش بلند میشه. حسابی هم پر قدرت از جاش بلند میشه و با صلابت می ایسته.
از اون لحظه به بعد هیچی دیگه براش اهمیتی نداره. نه جای زخما. نه جای حرفا.
هیچکس و همچنین هیچ اتفاقی نمی تونه مانع لذت بردنش از زندگی بشه!



فریاد می زنه:


و خب با فریادی که می زنه پنجره‌ی چند تا خونه باز می شه و کله های کلی آدم از همشون بیرون می زنه.

لای لای لای لای لای به دویدن ادامه بده و...
لای لای لای لای لای فراتر برو!
لای لای لای لای لای موتور دلت رو روشن کن...
لای لای لای لای لای جوری که روحت هم به هیجان بیاد

هیچ کدوم از آدمای پشت پنجره شادی و اشتیاقشو درک نمی کنن. همشون فقط به حالش تاسف می خورن که تو این هوای سرد حماقت کرده و بیرون رفته. یه پیرزن هم با مهربونی بهش میگه که:
- بچه تو این هوای سرد سرما می خوری! زود برو خونه!

ولی اون اهمیتی به حرفای پیرزن نمیده.



و دوباره شروع به چرخیدن می کنه و صدای خنده هاش تا آسمون میره.
براش مهم نیست که بیفته، مهم نیست که سرما بخوره، می خواد با تموم وجودش از این زمستون لذت ببره.

حتی با یه ریتم ناشایست جوری قشنگ تو این دنیا برقص که به لرزه در بیاد!

کلمات نفر بعد: دنیا، شادی، آبی، لبخند، بادبان، باغچه، نور

*آهنگVS

سوژه:لذت
کلمات:زندگی، طلوع، خوشحالی، ایده، حس، ناب، عسل

هر فردی از چیز خاصی لذت می برد. دلیل این تفاوت سلیقه تفاوت عقاید و علاقه هاست. هیزل از مشکل پسند ترین افراد این کره خاکی بود. فردی که از هر چیزی لذت نمی برد. ولی این دلیل نمی شد که بگویید هیچ وقت لذتِ لذت بردن را نچشید...

برشی از دفتر خاطرات هیزل

حس می کنم که امروز بهترین روز از زندگی من بود. همه چیز از اینجا شروع شد:

صبحم را با پیام کای که توسط جغد انبارم سوزی به من رسیده بود شروع کردم.
نقل قول:

الان تنها چیزی که حس میکردم خوشحالی بود. وقعا هیچ ایده ای برای اون پایان نامه نداشتم. پس سریع به جای همیشگی رفتم.

30 دقیقه بعد درون کافه تریای خورشید و ماه

-سلام کای!
-هیزل! بالاخره اومدی؟!
-اره! چرا اینجا انقدر خلوته؟
-امروز اشپزمون نیومده و پیشخدمت دوم داره غذا درست میکنه!
-خوب پس...

باهم به سمت میز کنار پنجره رفتیم. معمولا یکم پنکیک با عسل سفارش میدادم ولی با توجه به دست پخت بد پیشخدمت دوم ترجیح دادم چیزی سفارش ندم.

-خوب ایده نابتون چیه جناب اقای کای استیکنی؟

کای پسرعموم بود. از زمان بچگی تا حالا باهم بودیم. تمام لحظات و ثانیه ها. از طلوع خورشید تا غروب و لحظات بین این دو اتفاق شگفت انگیز.

-خوب ایده من از این قراره...

کلمات نفر بعد: زیبایی، لذت، مهربان، بی انتها، پنجره، آسمان، تنهایی

آفتاب درخشان مانند شعله ای فروزان در آسمان می سوخت. نیوت اسکمندر همیشه از دیدن طلوع خورشید لذت می برد. او جدیدا عادت کرده بود که ساعت پنج صبح بیدار باشد. دیروز وقتی که باران می آمد، چترش را در کافه سه جارو جا گذاشته بود. هیچوقت در سه جارو، متوجه گذر زمان یا به یاد آوردن وسایلش نمی شد. زیرا آنجا تنها تمرکزش روی رفع خستگی بود و از دنیا و اتفاقاتش غافل بود.
نیوت حالا داشت از زندگی و گذرانش لذت می برد. چالش ها، مشکلات، خبرهای بد و درواقع دیگر هیچ چیزی نمی توانست خاطر اورا مکدر کند. او دیگر معنی زندگی را فهمیده بود.

کلمات بعد: زندگی، طلوع، خوشحالی، ایده، حس، ناب، عسل

کلمات به کار برده شده : رویا، خوشبختی، ستاره، شب، دنیا، دوست، رولت
___________

چشم های هری لبریز از خواب بود، اما نمی‌توانست از خیره شدن به آینه دست بکشد. این لحظات برای او گران‌بها تر از تمام ارثیه ای بود که خانواده اش باقی گذاشته بودند!
دیدن تصویر شفاف مادرش درحالی که برای او و پدرش چای و رولت پرتقالی آماده می‌کرد یا پدرش که برایش داستان هایی از زمانی که با دوستانش در هاگوارتز درس میخواند، تعریف می‌کرد، لبخند گرم آنها وقتی به او نگاه می‌کردند؛ دیدن همه ی این ها به رویا می ماند.
ساعت ها در شب می‌نشست و زیر نور چشمک زن ستاره ها به اعماق آینه خیره می‌شد.
وقتی زمان برگشت به خوابگاه میرسید، گاهی به این فکر می‌کرد که ای کاش می‌توانست باقی عمرش را رو به روی آینه بنشیند و به پدر و مادرش خیره شود.
هری این را از ته دل آرزو می‌کرد، اما به همان میزان که او اشتیاقش را داشت، این ناممکن بود.
دنیا از حرکت باز نمی ماند تا او زندگی اش را با خانواده خیالی اش سپری کند!
خوشبختی واقعی هری در گوشه ای نشستن و خیره شدن به تصویر کسانی که رفته بودند، نبود!
این را وقتی فهمید که در یک نیمه شب، صدایی آشنا پرسید: باز هم اومدی اینجا، هری؟!

کلمات بعدی: آفتاب، شعله، پنج، خستگی، زمان، چتر، هیچوقت

سوژه :لذت

کلمات:گیره، فیروزه، لاجوردی، چهره، نگران، شاهین، تخت

گیره ی لاجوردی رنگش را از سرش در آورد. کش موهایش را محکم کرد و سپس دوباره آن را به سرش زد.
از چهره اش نگرانی می شکفت. رنگ چشمانش به فیروزه ای تغییر کرد.

شاهینش را که مدت ها پیش برای رساندن نامه به جاهای دورتر فرستاده بود، از روی زمین برداشت و روی تخت درون اتاقش گذاشت.
بالش را با باند بست و پشت گردنش را کمی خاراند.
او مثل قبل نبود حتی رفتارش هم تغییر کرده بود.
او را بغل کرد و آرامش درونی خود را به او انتقال داد.
باد از پنجره ی کنار او وارد اتاق شد.
گرمای بدنش همواره کل اتاق را گرم می کرد.

کلمات بعدی:رویا،خوشبختی،ستاره،شب،دنیا،دوست،رولت

کلمات فعلی: سنگ لعل، پاتیل، پیام امروز، صفرای آرمادیلو، کوئیدیچ، معجون شانس، آزکابان

در جعبه جواهر، با صدای آرامی باز، و گردنبندی که با سنگ لعل، تزیین شده بود نمایان شد. گردنبند، از جایش برداشته و به گردن رنگ پریده دختری انداخته شد. دختر نگاهی به لباس هایش انداخت و موهایش را با گیره ای تزیینی، مرتب کرد.
بعد از مدت کوتاهی، از پله ها به طرف سالن خانه اش، پایین امد. به روی صندلی قرمز رنگی، کنار شومینه نشست و مانند هر روز، قهوه تلخش را روی میز کنارش گذاشت. روزنامه پیام امروز را برداشت و بی حوصله ای، شروع به خواندن آن کرد.
_دزد پاتیل ها، به آزکابان فرستاده شد.

بلند قهقهه زد. صفحه خبر دزد پاتیل ها را ورق زد و خبر دیگری را خواند.
_یک معجون ساز جوان، توانسته که با استفاده از صفرای آرمادیلو، معجون شانس تهیه کند.

لحظه ای مکث کرد. نفس عمیقی کشید و درحالی که پوست لبش را می جوید گفت:
_یه دروغ دیگه از پیام امروز!

خبر دیگری را خواند.
_کلاس های اموزش کوئیدیچ امسال برگزار نمیشود. خب که چی؟

روزنامه را به کناری پرتاب کرد.
_ نخوندنش مفید تر از خوندنشه!

کلمات نفر بعد: گیره، فیروزه، لاجوردی، چهره، نگران، شاهین، تخت

سوژه: لذت
کلمات فعلی: ترازو/ کابوس/ دریا/ معجون/ صدف/ شیفته/ مهتاب
جینی، ترازویش را برداشت و صدف حلزونش را در آن ریخت.

بعد از این که مقدار صدف حلزونش را اندازه گیری کرد، آن را در معجونی ریخت که باید به عنوان تکلیف درست می کرد.

آنقدر خسته بود که همانجا خوابش برد.

درخواب، دریایی را دید که موج های خروشانش به یک کشتی صدمه میزد. دانش آموزان هاگوارتز در آن بودند و با هر ضربه ی موج، یکی از آنها به داخل دریا می افتاد.

ناگهان از خواب پرید. خوشحال بود که کابوسش تمام شده است.

از پنجره، میتوانست نور مهتاب را ببیند.

از جایش بلند و شد و به سمت تختش رفت. کمی فکر کرد، او شیفته ی خیلی از چیز ها شده بود.

کلمات نفر بعد: سنگ لعل، پاتیل، پیام امروز، صفرای آرمادیلو، کوئیدیچ، معجون شانس، آزکابان

کلمات استفاده شده :صندلی، کفش، بنفش، کتاب، شکلات، عطر، موسیقی
______________
وقتی خورشید کم کم از پشت سیاهی شب سر برآورد و صدای موسیقی های مبتذل ماشین های ماگل هایی که به سرعت به طرف محل های کارشان می‌رانند شهر را پر کرد، گروه کوچک جانورشناسان بالاخره تصمیم گرفتند بحث بر سر رده بندی جانوران جدید را رها کنند.
ادوارد بدون هیچ مقدمه ای گفت:

- من امروز باید برم وزارتخونه ..

بعد به سمت در رفت و بلافاصله مشغول پوشیدن کفش هایش شد.
قبل از اینکه به تنهایی متواری شود، پرسیوال هم با لبخند مصنوعی اش از روی صندلی کنار پنجره بلند شد؛ و وقتی نگاه پرسشگر رولف را دید، ناچار به جور کردن بهانه شد: به هرحال اکتبر داره شروع میشه .. دیروز جغدها لیست لوازم بچه هارو آوردن!
سپس درست قبل از اینکه رولف موفق شود بگوید ‹اما هنوز دوماه به اکتبر مونده›، پرسیوال و ادوارد جیم زده بودند.
رولف آهی کشید، دسته های کاغذ و کتاب های پراکنده را از روی میز وسط اتاق برداشت تا قبل از اینکه مهمانشان برسد به آنها سر و سامان بدهد. واقعیت این بود که او از حقیقت ماجرا خبر داشت؛ هیچکس نبود که دیلی پرافت را بخواند و جانورشناس دیوانه ای که به تازگی مورد توجه مطبوعات قرار گرفته بود را نشناسد.
لونا لاوگود!
همین دو کلمه برای ایجاد آشفتگی در واحد آنها و تلاش ادوارد و پرسیوال برای ترک هرچه سریعتر آنجا، کافی بود.

- آخه چرا باید بخوان منتقلش کنن اینجا؟ .. اون واقعا یه دردسر سازه!

قبل از اینکه بیشتر به غر زدن ادامه دهد، کسی در زد. آهی کشید و زیرلب زمزمه کرد: شاید باید آرومتر می‌گفتمشون ..
به طرف در رفت و همزمان برای دیدن چهره ای حداقل عصبانی، آماده شد اما برخلاف انتظارش وقتی در را باز کرد، اولین چیزی که پس استشمام عطر غلیظ گلی که نمیشناخت، دید، دختری با لبخندی ملایم و نگاهی آرام تر از آن که بخواهد بابت شنیدن آن جمله ها ابراز ناخشنودی کند، بود که پشت در ایستاده بود.
موهای پلاتینی روشن اش، چشم های نقره ای شفاف و پوست بیش از حد سفیدش باعث شده بودند شبیه روحی سرگردان به نظر برسد. نگاه رولف به گوشواره های بنفش نامتعارف اش افتاد که اصلا مشخص نبود چه شکلی داشتند.

- میتونم بیام داخل؟

رولف با شنیدن صدایش از جا پرید؛ انگار انتظار نداشت بتواند حرف بزند!
از جلوی در کنار رفت: البته!
چند دقیقه ی بعدی صرف جای گرفتن روی مبل و سکوت ناخوشایندی شد که باعث شد رولف به این نتیجه برسد که تا خودش حرفی نزند قرار نیست چیزی بشنود؛ با معرفی مختصری شروع کرد:

- رولف اسکمندر هستم، جانورشناس رده دوم بخش ساماندهی و کنترل جانوران جادویی ..

لونا چند لحظه ای بر اندازش کرد و بعد گفت: میشناسمت!
دوباره سکوت برقرار شد. رولف که تلاشش برای ایجاد مکالمه شکست خورده بود، به جمله ی دیگری فکر کرد اما ناگهان لونا ادامه داد: تو کسی بودی که مقاله های نگهداری و مراقبت از هیپوگریف هایی که پدربزرگت نوشته بود رو کامل کردی، مگه نه؟

ابروهای رولف بالا پرید. انتظار نداشت که او ویرایشات مقاله هایی در آن حد قدیمی را خوانده باشد.

- پس .. خوندیشون؟

لونا سرتکان داد. حالا که او علاقه ی بیشتری به صحبت کردن با لونا پیدا کرده بود، تصمیم گرفت چای بهارنارنج و شکلات موردعلاقه اش را که تمام تلاشش را میکرد در مصرف آنها صرفه جویی کند، برای مهمانش سرو کند.
بوی عطر ناشناخته ی لونا لاوگود، حالا به نظرش آشناتر می آمد.

حدود چهارساعت بعد که پرسیوال از شدت فشار عذاب وجدان رها کردن رولف با آن زن عجیب و غریب، به دفتر برگشت و وضعیت را دید، تقریبا مطمئن شد که رولف دیوانه شده. نامه ی فوری ای با مضمون ‹برگرد دفتر ادوارد! نود و نه درصد مطمئنم رولف اسکمندر معجون عشق خورده› را به پای جغدش بست.

آن طرف اتاق، رولف اسکمندر با یادآوری دوباره ی چگونگی رخ دادن آن یک درصد، یواشکی خندید.


کلمات بعدی : ترازو/ کابوس/ دریا/ معجون/ صدف/ شیفته/ مهتاب