- عهههههههههه ... عررررررررررر
- چیلیک! چیلیک!
صدای گریه و زاری متوالی دراکو پس از نزدیک به یک ساعت قطع شد. چوبدستی کشید و با ترس و لرز نگاهی به دو طرف کرد و با شنیدن «چیلیک» سوم سرش را بالا گرفت و متوجه حضور روح سرگردان مقیم دستشویی های قلعه در بالای سرش شد.
- چی کار میکنی...؟
میرتل گریان که این بار بر خلاف همیشه خندان بود با نیشخندی شیطانی پاسخ داد:
- عکس میگیرم ... فکر کنم چند نفر حاضر باشن برای دیدن این عکسا هر کاری بکنن ... وای اگه یه سریا بفهمن مالفوی سر چی داشته اینطور گریه میکرده
- تو ... تو از کی اینجایی؟
- از اول اولش!
مالفوی لحظه ای در ذهن ناله ها و حرف های زیر لبی که در خلال گریه هایش بر زبان آورده بود را مرور کرد و وحشت زده از این که دشمنانی چون هری پاتر و اکیپ دور و بری هایش او را درر این وضع ببیند و علتش را بدانند فریاد زد:
- اون دوربین لعنتیو بدش به من
- نچز!
مگه الکیه؟ شـــــرط داره
دراکو بی درنگ فریاد زد «قبوله!» قطعا حاضر بود هر بهایی را بپردازد تا آبرویش را از دست ندهد و رازش بر ملا نشود. اشک هایش را با گوشه ردا پاک کرد و به میرتل خیره شد؛ منتظر اعلام بهای سکوت شبح سرگردان.
- هر شرطی باشه؟
- هر شرطی! فقط اون عکسای لعنتیو بده به من.
میرتل تصور میکرد در مقابل آِینه ی نفاق انگیز ایستاده ... باید عمیق ترین آرزو و خواسته قلبی اش را میدید و از طریق انسان زنده ای که اکنون در بند او بود، به آن میرسید. در حالی که دوباره به حالت گریان دیفالتش نزدیک میشد شروع به صحبت کرد.
- خوب راستش ... من همیشه دختر تنهایی بودم ... چه قبل از مرگم توی هاگوارتز که هیچ دوستی نداشتم چه بعدش که همیشه توی این دستشویی ها واسه خودم پرسه میزدم ... تو حاضری با من دوست شی؟!
دراکو انتظار هر شرطی را داشت جز آن که میشنید!
- من؟!
- آره! تو هم خوشتیپی هم اصیلی ...
دقیق نمیدانست باید بخندد یا خشمگین شود یا ... چه حسی باید پیدا میکرد؟! فقط میدانست شرط سختی نیست! کافی بود تظاهر به دوستی با میرتل کند.
- قبوله!
یک ماه بعد- وای دراکم چطولی عجقم؟
نمیگی انقد دیر به دیر میای پیشم دلم تنگ میشه؟
- قربونت برم خانومم من که همش پیشتم ... سر کلاس بودم خوب
- قول بده هیچوخت هیچوخت تنهام نذاری دراک ...
- همیشه باهاتم عسلم
تایید شد.
گروهبندی.
نخستین مرجع فارسی زبان هواداران هری پاتر
