اون روز، روز بدی بود!
گرمای شومینه و بوی مطبوع قهوه ی دمِ صبح توی تالار میپیچید.
ولی اون روز، روز بدی بود!
صدای خنده، جیغ های سر صبح و شور و هیجان همیشگی خوابگاه دخترا، همه ی خوابالو ها رو سر حال میاورد.
ولی اون روز، روز بدی بود!
نه برای همه، برای دختری که بر عکس مهمونی مخفیانه ی شب گذشته، کاملا غمگین و پژمرده شده بود!
مسلما عضویت توی گروه های کوچیک و بزرگِ دخترونه و اونم با دیوونه بازیای مخصوص این جور گروه ها، بهترین تفریح دخترای کم تعداد و سال اولی ریونکلاو بود!
ریون کلاوی که واسه ی تازه واردینش کسل کننده بود!
تعداد اعضای ریون که همیشه مشغول مطالعه نباشن و علاقه ای هم به جز مطالعه نداشته باشن، توی ریونکلاو به اندازه ی انگشت های دست نمیشد.
تازه امسال که ریونکلاو کمترین تعداد عضو جدید رو گرفته بود این وضعیت برای برخی ناراحت کننده تر بود!
راه کار دختر های سال اولی البته برای زنده نگه داشتن حس ماجراجویی و شیطنت های دخترونشون تشکیل همین گروه مخفی ای بود که اخر شب ها توی یکی از اتاق های مخفی تالار ریون دور همی برگزار میکرد!
دور همی هایی که پر بود از چالش هایی عحیب و غریب!
ولی اون روز صبح... روز خوبی نبود!

سارا که از ماجرای دیشب خواب به چشماش نیومده بود، حالا،صبح زود با سر و صدای بقیه دخترا از خواب بیدار شده بود، برای لحظه ای انگار همه چیز و فراموش کرده بود ولی وقتی اتفاقات دیشب و به یاد آورد، سراسیمه از تخت بلند شد و باند سفیدی که دور دستش پیچیده بود رو باز کرد، زیر لب خدا خدا میکرد که همه چیز پاک شده باشه ولی...
جای زخم عمیقی که روی دست سارا بود هیچ بهبودی پیدا نکرده بود و فقط ترکیب خون و معجونی که روی زخم گذاشته شده بود وضع دست سارا رو بد ریخت تر میکرد!
سارا به درد دستش توجهی نداشت فقط... فقط نگران وضع دستش بود!

بر خلاف سارا بعضی از دختر های تالار که از خواب بلند میشدند با افتخار زخم مشابهی رو به هم نشون میدادن و به یاد اتفاقاتی که بقیه اعضای خوابگاه ازش خبر نداشتند با افتخار به دست زخمی ها نگاه میکردند!
حتی بعضی از سال اخری های ریون که عضو گروه شبانه این دخترا بودن از وجود این زخم روی دستشون احساس غرور میکردند!
پیوندی که اونها اون شب با هم بسته بودند بیش از این ها ارزش داشت! ولی سارا...

سارا هم یکی از همون سال اخری هایی بود که خسته از درس خوندن های همیشگی ریونکلاو، عضو این گروه دخترونه شده بود و بالاجبار و در کنار بقیه اعضا برای پیوندی که بسته میشد دستش رو با چاقو بریده بود، اما...اما هیچکدوم از بقیه ی دختر ها قرار نبود روز بعد حلقه ی نامزدی به دست کنن...

زخم دست سارا شاید از دید اِدوارد چیز مهمی نبود اما واسه ی سارا خیلی اهمیت داشت که وقتی ادوارد حلقه ی نامزدی رو دستش میکنه اون زخم لعنتی روی دستش نباشه!

اون روز سر کلاس فلسفه سارا با دست هایی که زیر لباس سفیدش مخفی کرده بود گوشه ای از کلاس کنار ادوارد نشسته بود!
اما به جای اینکه به درس گوش بده یا دست شو توی موهای ادوارد فرو کنه سرش و روی میز گذاشته بود و خیره به بیرون از کلاس نگاه میکرد!
درست توی همین اوضاع بود که موضوع بریدن دست توی کلاس مطرح شد!

ناگهان برق شادی گوشه ی چشم های سارا نشست و چاقویی که دست به دست میشد و محکم توی دست گرفت، قبل از اینکه ادوارد بتونه جلوش رو بگیره جای زخم قبلیش و دوباره برید و چاقوی خونی رو بدون پاک کردن به ادوارد داد!

عصر اون روز، ادوارد و سارا هر دو با دست هایی باند پیچی شده کنار دریاچه ی هاگوارتز مشغول دیدن غروب افتاب بودن و هر دو از اینکه به شدت جو گیر شده بودن و دست هاشون و بد جوری بریده بودن میخندیدن!
حالا حلقه ی نامزدی ادوارد فقط قابل تماشا کردن بود و نمیشد از روی باند بزرگ و سنگین اون رو دست سارا کرد و مراسم محبوب سارا مجبور بود عقب بیفته!
خورشید که پشت درخت های جنگل پایین میرفت، جمعیت هم از کناره دریاچه دور میشد فقط سارا بود که لب ها شو رو لب های ادوارد قفل کرده بود و ...

اون شب سارا خسته تر از همیشه ولی با حس و حالی قشنگ روی تختش دراز کشیده بود و به زخم دستش نگاه میکرد!
حکمت اون همه دست بریده توی کلاس واسه ی سارا یه عصر رویایی کنار ادوارد بود، درسته که مراسم خواستگاری کنسل شده بود ولی سارا مجبور نبود به خاطر یه زخم مسخره ادوارد و محبور کنه که یه روز دیگه ازش خواستگاری کنه.
اتفاقات جور دیگه ای رقم خورد!

عه گبیه!

سلام گب! ایشالمرلینی حالت خوب باشه!

من فقط یه سوال دارم!

:) شخصیت پنه لوپه چه جذابیتی داره که هیچ وقت خالی نمیشه و از یه پنی به پنی دیگه میرسه!

۱. توی یه رول، تفاوت یا کاربرد دیگه ای از تلسکوپ جادویی رو شرح بدین. 20


مدت ها از خریدن تلسکوپ جدید آملیا میگذشت و اونقدر عشق و علاقه ی بین آملیا و تلسکوپ جدیدش زیاد بود که تا سال ها هیچ یک از اعضای محفل این دو عاشق رو جدا از هم ندیده بودن!

زیر اون همه نگاه محبت آمیزی که بین آملیا و تلسکوپ یه چشمش رد و بدل میشد، کمک همه ی محفل هم دلبسته ی تلسکوپ آملیا شده بودن و حالا دیگه اونم عضوی از محفل به حساب می اومد!
اما... هنوز هم دست کسی به جز آملیا به تلسکوپ نرسیده بود و همه ی محفل در حسرت یه نگاه از بین لنز های پر پیچ و خم تلسکوپ بودن!

روزه ها میومد و میرفت و از عشق آملیا به تلسکوپش چیزی کم نمیشد، در عوض حسرت محفلی ها برای استفاده از تلسکوپ کمکم داشت به فراموشی سپرده میشد تا اینکه یک روز...

یک روز یا بهتر بگم یه شب از راه رسید که عشقدونی آملیا سرما خورده بود و برای مدت کوتاهی از تلسکوپ فاصله گرفته بود!

این فرصت بهترین موقعیت استفاده از تلسکوپ برای محفل بود!

پس همون شب هنگام که آملیا برای اولین بار زیر نور ستاره ها مشغول زُلیدن به ستاره ها نبود، جماعت ذوق زده ی محفل پاورچین پاورچین با لباس خواب های کَل و گشادِ مالی دوز، راهی پشت بوم محفل شدن!

از پشت سر دامبلدور همه به نوبت سرک میکشیدن تا به تلسکوپ آملیا نگاهی بیندازن اما...
دست اولین محفلی که به تلسکوپ خورد صدای بلندی، بلند شد!
صدا از خود تلسکوپ در میومد و آژیر بلندی بود که قصد داشت آملیا رو پیدا کنه و ازش کمک بگیره!
محفلیون که گیج شده بودن، خیلی سریع و همون طور پاورچین پاورچین از همون راهی که اومده بودن برگشتن اما درب پشت بوم هم قفل شده بود!

روز بعد که عشقدونی آملیا حالش خوب شده بود، با عشق و علاقه ای که توی صورتش موج موج میزد راهی پشت بوم شد که...

که پشت درب پشت بوم نگاه آملیا به پوستر تلسکوپی افتاد که مدت ها پیش خریده بود، و هنوز هم اون پوستر خاطره انگیز روی همون درب پشت بومی چسبیده بود که آملیا شب های زیادی رو با آرزوی اون تلسکوپ، با چشم خالی به ستاره ها خیره میشد!

(جادویی ترین تلسکوپ قرن
تلسکوپی مجهز به دزدگیر متصل به درب پشت بام محصولی جدید از تلسکوپ فروشی جادویی دیاگون)

۲. سر تعمیر کار چه بلایی اومد؟ توی یه رول کوتاه شرح بدین. ۵

تعمیر کار که به دستور پروف خالی راهی دور دست های خارج از کلاس شده بود، به افق های دور نزدیک میشد!
افق های دور هم که ویزیتور داشتند شتابان به استقبال تعمیر کار شتافتند.
این بدو اون بدو، افق بدو تعمیر کار بدو...
بعد از لحظه ی وصال تعمیر کار و افق و در اثر اصابت بوسه ی عاشقانه ی این دو محبوب، رعدی به هوا خواست و هم افق دور و هم تعمیر کار رو غیب کرد.

۳. الان پروفسور خالی کجا قایم شده و چی به سرش میاد؟ توی یه رول بنویسین! ۵

پروفسور خالی مدت ها میشد که بین شن ها میدوید، اینقدر دوید و دوید و دوید تا جایی برای قایم شدن پیدا کنه که آسمون پرستاره روشن شد و ترس خالی ریخت، به عبارتی حتی فراموش کرده بود از چی ترسیده و یا اینکه وسط یه بیابون بی آب و علف با پای برهنه چه کار میکنه!

پروفسور از این که یادش نمیومد اونجا چه کار میکنه شروع به ترسیدن و دویدن کرد، اونقدر دوید و دوید که شب شد!

شب که شد...(با ریتم نخونین آواز که نمیخونم!)
پروفسور خالی سرگردون تر از قبل که به یاد نمیاورد که برای چی فرار میکنه، روی شن های سرد بیابون نشست و نگاهی به آسمون پرستاره انداخت و با خودش مرور کرد که چرا تنهای تنها، این بیرون داره به ستاره ها نگاه میکنه و بعد دوباره بلند شد و شروع به ترسیدن و دویدن کرد...

در افسانه ها اومده که اینقدر پروفسور خالی روز و شب توی بیابون ها ترسیده و دویده که اتوبان دو بانده ای زیر پای پروفسور ایجاد شده که از طرف موسسه ی ساخت و ساز های برتر جهان، جایزه نوبل دریافت کرده! اما هنوز خبری از پروفسور خالی نیست و همین باعث شده که جایزه نوبل وِل معتل توی همون سازمان باقی بمونه!

شما یا هر شخصیت دیگه ای که خودتون مایلید در موقعیتی قرار گرفته که میخواد اون معجون سیاه رو بخوره. تو یه رول توضیح بدین که کسی که معجون رو خورده چه اتفاقی براش میفته و چه چیزایی می بینه.
فقط و فقط طنز بنویسید. (30 نمره)


-سربازا... به خط!

بعد از بلند شدن صدای شَترقِ جفت شدن چکمه های نظامی، سرهنگ بدعنق و گند اخلاق همیشگی، با نگاه سرد بی روحش تک تک سرباز های ننه مرده ی پادگان رو از زیر نظر گذروند، تا بلکه بتونه اسباب تفریح دل مریضش و فراهم کنه!

از بین همه ی سرباز ها، البته سربازی هم پیدا میشد که اینقدر خنگ و کودن باشه که همیشه بند و آب بده و تا اخر روز مشغول پس گرفتن بندش باشه!
اون سرباز بیچاره کسی نبود جز یه چارلی چاپلین خنگ!
البته نه خود چاپلین! نه، این سرباز ما سیبیل های چاپلین و دوست میداشت و همین سبیل ها بود که از این سرباز یه چاپلین درست و حسابی میساخت!

-آهای سرباز! تفنگت و برعکس گرفتی!

چاپلین که انتهای صف ایستاده بود با فریاد بلند سرهنگ سریعا تفنگ قدیمی و وارونه اش رو راست کرد...
کاش نمیکرد!
سر تفنگ از دستان سرد و یخ کرده ی چاپلین لیز خورد و روی زمین ولو شد، از قضای روزگار تیری شلیک شد و کلاه روی سر سرهنگ رو به میله ی پرچم پشت سرش دوخت!

آخ که براتون نگم، بیچاره چاپلین به یک ماه کار اجباری، اونم زیرِ زمینِ پادگانِ نظامیِ محلِ خدمتش محکوم شد!
اون پایین مایینا پر بود از تونل های کوچیک و بزرگ و تاریک و بد بویی که چاپلین موظف به تمیز کاری اونها شده بود!
البت کارایی این تونل ها چی بود در این مقال نمیگنجد، باشد که پرهیزگار شوید!

یکی از اون روز های حصر زیر زمینی، چاپلین متوجه تونلی شده بود که تا به اون روز نه دیده بود و نه شنیده بود!
چاپلین حتی بیش از کل خدمت سربازیش و این پایین میگذروند ولی هیچوقت این تونل رو ندیده بود!
پس دسته ی جارو به دست و لنگ لنگ زنون راهی تونل تازه شکوفا شده شد که بلکه موشی چیزی ببینه تو اون گرسنگی و تحریم غذای زندونی ها، دلی از عذا در آره، ولی... چیزی جز مقداری آب سیاه رنگ اونم وسط یه سنگ بزرگ و بد ریخت توی یه تونل تنگ و تاریک ندید!

از قضایِ قضای روزگار، چاپلین که یه پاش از اون یکی پاش کوچیکتر بود لَنگی زد و به صورت وسط آب های سیاه رنگِ وسطِ سنگِ بزرگ و بد ریختِ تَه اون تونلِ تاریک و بد بو و بد رنگِ زیرِ زمینِ پادگانِ نظامیِ دور افتاده ترینِ مقرِ نظامیِ المان افتاد!
و قطره ای از اون آب سیاه وارد مجرای تنفسی چاپلین جَست که اون و به سرفه انداخت!

چاپلین که در حال خفه شدن بود مجبور شد تمام آب رو بنوشه تا بلکم زنده بمونه!

ولی خب دیگه همه میدونیم که اون ماده ی سیاه رنگ آب نبود و معجون سیاه رنگی بود که استاد کریچر ذکر کردن که همون منبع قدرتی بوده که ارباب ریگولوسشون کشف کرده که لرد ولدمورتشون قدرتش و از اون گرفته که بره سر وقت پسری که بعد ها به پسری که زنده ماند معروف شد و یه کم بعد هاش با هم دوئل کردن و کمی بعد ترش سایت جادوگران و ساختن که کریچر بیاد استاد هاگوارتزش بشه که ما توش شرکت کنیم که امتیاز بگیریم که گروهمون قهرمان بشه که مرلین میدونه حقشه...

بسه؟ باشه کجا بودم؟ آهان چاپلین معجون و خورد! یا به عبارتی نوشید!
میدونید من به شخصه معتقدم معجون رو هم میشه خورد هم نوشید! شما رو نمیدونم!

بله چاپلین معجون رو نوشید و از حال رفت!
یعنی همون جا شُل شد، وا رفت، بعد هم مرد!

تمام!





نه نه نه! صدای قلبش میاد! چاپلین به زندگی برگشت. هیچ حالت عجیب و غریبی هم نداشت که من بخوام براتون توضیح بدم، چاپلین همون آدم بدبخت و بیچاره ای بود که بود و هیچ اتفاق خاصی براش نیفتاده بود!
شاید معجون یاد شده صرفا سر کاری بود؟
بود؟

خیر نبود!

چاپلین سریعا از تونل های زیر زمینی بیرون اومد و رفت سر بخت سرهنگ کچله، کله ی کچل سرهنگ رو از بنا گوشش گرفت و توی چاه توالت دسشویی اتاقش فرو نمود. بعد هم آستین بالا زد و اسمش و گذاشت هیتلر و جنگ جهانی رو راه انداخت!
هیتلر جدید یا همون چاپلین قدیم میلیونها آدم و کشت اخرش هم خودشو کشت تموم شد رفت پی کارش!

البته بحث هایی وجود داره که این هیتلر ما یا همون چاپلینِ خنگِ قدیمیِ همون پادگانِ داغونِ محلِ خدمتش بعد از خودکشیش چند جایی از این گوشه کنار های زمین پیدا شده!
میگن لردولدمورت از همین راه به فکر درست کردن هورکراکس افتاده تا بعد مرگ دوباره زنده شه!

این یعنی اون معجونِ سیاهِ رنگِ بد بوییِ که فقط همون تو زیر زمینِ پادگانِ نظامیِ محلِ خدمتِ اون سربازِ قدیمیِ المانیِ که چاپلین بود شد هیتلر و زد جنگ جهانی راه انداخت و کلی آدم کشت و بعد خودش و کشت و بعد گوشه کنار این کره ی خاکی دوباره پیدا شد و تبدیل به الگوی لردولدمورت شد و باعث تولید هورکراکس شد و لرد و فرستاد دنبال کشتن پسری که بعد ها به پسری که زنده ماند معروف شد و اخرش دعوا شد وتوی دعوا دوئل شد و دوباره لرد کشته شد و هری پاتر معروف تر شد و رولینگ پولدار شد و جادوگران تأسیس شد و ادمای بیکاری (مثل من نوعی رو میگم دور از جون شما) نمایشنامه نویس شدن و واسه آدمهای کم شانسی که من شدم شاگرد کلاس معجون سازیشون و اوناهم مجبور شدن کل این مطالب عمیقا علمی و بخونن و نمره بدن و ما رو قهرمان کنن و جام بهمون بدن و که دوباره همین چرخه ادامه پیدا کنه تا یه روزی خسته بشیم! پیداه شده بود هم اکنون در موزه ی لوور پاریس نگه داری میشه و اسم زیبای چاپلین و هیتلرش کن و از آن خودش کرده!

(تذکر: این پست به شدت اعصاب خورد کن میباشد و توصیه میشود، خوانده نشده، نمره کامل و بدین ما که بریم تو گروهمون که یکی از اون گروه های چهار گانه ی هاگوارتزی که رولینگ تو کتابای هری پاتر گفتن و یکیش سبز بود یکیش آبی بود و یکیش قرمز و یکیش نمیدونم چه رنگی که از بالا اشاره میکنن سبز بوده و سبز خودش از رنگ های اصلی میباشد یا نمی باشد که نمیدونم و میتواند رنگ چمن های سبز بهاری حیاط بزرگ و تسخیر کننده هاگوارتزی باشد که در زمان چهار بنیان گذاری که روونا و گودریگ و سالازار و هلگا بودن تاسیس شده باشه و ما توش درس میخونیم، پزش و به دوس رفیقامون بدیم و آخر سال تحصیلی رو جشن بگیریم!)

سپاس از همراهی گرمتان!

فلش بک، بیست دقیقه قبل!

فرماندار سفت کلاهش رو گرفته بود تا باد سرد و بد بویی که از انتهای غار می وزید رو وارد یقه ی بازش نکنه!
اون قدیما هنوز یقه ی باز مد بود و البته که فرماندار هم قدیمی بود!

فرماندار همین طور که یقه پیرهنش رو سفت گرفت بود با قامتی خمیده از بین درخت های بزرگ و تنومندی که داخل غار رشد کرده بود میگذشت!

شرایط واقعا نابه سامانی بود و از طرفی انتخابات هم نزدیک بود و فرماندار هم سودای ریاست داشت!

فرماندار کمی به همراهیانش نگاه کرد، دو سه تا دوربین رو هم روشن کرد و پاچه ی شلوار بالا زنان و تبر به دست به جون درخت های بیچاره ای افتاد که راه ورود هوا رو بسته بود و اکسیژن رسانی به بقیه ی شهر رو هم مختلیده بودن!

بعد از دقایقی کار طاقت فرسا، انگار همه ی درخت ها هرس شده بود و باد شدید تر به داخل غار میوزید!

فرماندار که نگاهی پر ابهت به دوربین ها می انداخت چند باری هم شعار انتخاباتی اش رو با صدایی که در بین صدای وزش باد به گوش نمیرسید فریاد زد!

انگار همه چیز خوب پیش میرفت تا این که به نا گَه موجودی بی چشم و رو و بد بو و کپک زده از دهانه ی غار وارد شد!

خودش بود!

برای لحظه ای فکری از ذهن فرماندار گذشت!
چی میشد اگر به جای هرس درختان زائد ورودی هوای شهر، عکس فرماندار در حال شکار نفوذی بیگانه به شهر در تیتر روزنامه های هکتور فردا چاپ میشد؟!

پس در آن هنگام تبر ها بود که بالا میرفت و ضربه ها بود که به موجود بیگانه وارد میشد!

پایان فلش بک

هکتور در میان جیغ و داد هوریس به گوشه ای رفت و فین محکمی کرد تا انگشت شست قطع شده ی هوریس به بیرون پرتاب شه و بعد دوباره به جمع مرگخوار ها برگرده!

فیننننن!

سیلام پروف!

ایشون

هم تکلیف من!

برای لحظاتی سکوت و نگاه خیره ای بین شاخدم و گابریل شکل گرفته بود!
گَه گاهی هم بخار و دودی داغ و بد بو از پوزه ی بلند و آویزون شاخدم بلند میشد و موهای گابریل و آشفته میکرد!

انگار گابریل با نگاه خشمگینش از شاخدم میخواست که مثل یه اژدهای خوب خودش و بشوره، ولی شاخدم هم که معنی نگاه گابریل و میدونست مثل شتری بی ادب، لبهای سیاهش رو شتری طور تکون داد و گابریل بخت برگشته رو زیر آب دهن لزج و سبز رنگش دفن کرد!

گابریل که به شدت از این وضعیت چندشش شده بود جیغ کِشون و گیس زنان:/ به سمت نزدیک ترین شیر آب اطرافش حمله برد تا صورتش رو تمیز کنه!

در غیاب گابریل شاخدم که انگار سرمای کوچکی هم خورده بود با عطسه هایی پر از تُف، به هر کسی هشدار میداد که از کنارش رد نشه، مگه نه بلایی که سر گابریل اومد رو تجربه میکنه!

در این هنگام گوشی گابریل که از جیبش افتاده بود زنگی خورد و رفت روی پیغام گیر!
-اهممم اهممم... ریموند هستم از شرکت گوزن های تمیز، میشه در و باز کنید؟ لفْطا زودتر چون این وسایل خیلی سنگینه!

گابریل که صدای تلفن و شنیده بود سراسیمه خودش و رو به ریموند رسوند و اون و به سمت شاخدم راهنمایی کرد.
بعد هم گابریل با استشمام بوی بدی که جدیدا شاخدم از خودش تولید میکرد از حال رفت و کشون کشون خودش و از صحنه خارج کرد!

ریموند اما با دقت اطراف اژدها میچرخید و ریز به ریز اندام سنگین و نتراشیده اش رو نگاه میکرد.
انگار مشکلی وجود داشت، ریموند بارها اندام اژدها رو از زیر نگاه تیز نَبینش گذرونده بود اما انگار واقعععا مشکلی وجود داشت!

به نا گَه ریموند لوازم تمیز کاری اش رو زیر بغل زد و از همون راهی که اومده بود برگشت!

همزمان با مواجه شدن دوباره ی گابریل با ریموند، گابریل که احساس میکرد هر تمیز کاریه حرفه ای هم اینقدر کم طول نمیکشه به خوبی متوجه شد که ریموند کاری از پیش نبرده، اما با لبخند کار درستونه ی ریموند کمی خیالش راحت شد!
-تموم شد؟
-بله خانوم وزیر! اصن شروع نشد که تموم شه! این گوگل مَگول شما خودش مِث یه دسته ی گل بود! تمیز و خوش بو و ناناز!

ریموند که کار خاصی هم نکرده بود رو چهار دست پاش خم شد و چهار نعل از محل دور شد!

البتْ گابریل هم به خوبی متوجه شده بود معیار های زیبایی از دید یه گوزن ممکنه با دیدگاه خودش فرق داشته باشه!
پس تونست خودش و راضی کنه که از عصبانیت منفجر نشه و بشینه یه گوشه و دنبال راهکاری برای تمیز کردن این گولاخ تیغ تیغی شه!

1- به نظرتون به جز قابلیت پرواز و نامرئی شدن، با جادو چه قابلیت‌های دیگه‌ای میشه به خودروهای ماگلی اضافه کرد؟ (5 نمره)

آخ پروفسور، یعنی من عاشق این سوال شدم.
نمیدونی چه دل پری دارم از این ماشینای ماگلی، البته این ماشین ها هیچ موشکلی چی؟ ندارن!
اصل مشکل خود راننده هان، البت بغل دستیاشونم هستن، یا مثلا پشت خط تلفنیای راننده، یا جونورای ریز میزه ای که کیلویی سوار این فینگیلی های اغلب سفید میشن و از مدرسه میرن خونه!

خو حالا چی بشه که بهتر بشه؟ الان میگم!

یَک) یه لوله جادویی و کوچولو از اگزوز و بکشن تو صورت راننده، بعد بهش بگن حالا الکی گاز بده، حالا برو مبدل کاتالیستیت و بردار تا ماشینت نفس بکشه، حالا برو معاینه فنیت و بپیچون و...
البت راننده ی محترم ما میتونه پنجره ماشینش و بکشه پایین و از هوای لذت بخش بیرون تنفس کنه که دقیقادهمون همون تأثیر و داره، حتی خرج کمتری هم رو دست وزارت جادو میذاره!

دِو) نمیشه یه طلسم کوچیک بزنیم به ماشینایی که این پوست از تخمه گرفته تا پرتقال:) و که از شیشه میپاشن توی خیابون دیگه نپاشن؟
مثلا همشون بره تو یقه ی پیراهن اون ماگل منگلی که این کاری میکنه؟ مخصوصا ته سیگاراشون و!

سه) اصل موشکِل من همینه که آقو یه بلایی سر ماشینا بیاریم که مورچه های روی زمین و له نکنن.
والا خسته شدیم از بس آب میوه ی مورچه، پیشی، هاپو، گونگیشک و...( البت که گوزن حتی) رو از رو زمین جمع کردیم!
(#حامی حقوق بی حقوقان باشیم!(اَنیمالز))

چُهار) آیا نباید کاری کرد که اون ماشینی که شیش صبح از کنارت رد میشه و آب زیر لاستیک هاش و تا موهات(شاخام:() بالا میاره، راننده اش هم بی نصیب نشه؟

پنج) نمیشه انیشتین و زنده کنیم قانون پایستگی انرژیش و لغو کنه ماشینا مون همینجوری بدون سوخت برن جلو؟

شیش) ...
میترسم برگه کم بیارم مگه نه هنوز هست:)


2- طی یک رول، تلاش کنید یک وسیله‌ی مشنگی جدید رو با جادو ترکیب کنید تا کاراییش بیشتر شه یا قابلیت‌های جدیدی بهش اضافه بشه. (15 نمره)

-خب عرضم به حضورت آرتی که، تو این دنیای بزرگ یه جای خعلی خعلی دور افتاده و پرت و پلا از بقیه جا ها وجود داره که به بوی بدش معروفه.
البت اون جای پرت، الکی الکی بو نمیده ها، یا مثلا فاضلاب خونه هاش بالا نزده و کوچه هاش آشغال دونی نیست.
خلاصه آره آرتی جونم، پشت سر اون جای پرت و پلا حرف در نیار گناه داره.
اصل ماجرای این شهر بو گندو اینجاست که مردمش از آب میترسن و سالی یه بارم چی؟

مسئول سیبلو و بالا دست آرتور که لپ سرخ و یخ زده ی آرتور رو میکشید ادامه داد
-حموم چی؟ آره، نمیرن!
حالا اینکه بوی بد این شهر چه ربطی به تو داره رو من نمیدونم ولی پروژه شوماست دیگه، ببینم چیکار میکنی!
فقط تا آخر هفته وقت داری آرتی، حواست و جمع کن که دوباره گند چی؟ نزنی! چی؟ خدافففظ! چی؟...

پشت سر سیبلیو آرتور که مثل بید مجنون از سرما میلرزید حتی نا نداشت که حرف زدن سیبیلو رو مسخره کنه!
ولی هر چی بود خوشحال بود که یک هفته رو میتونست خارج از این اتاق یخ زده و داغون اداره بگذرونه، حتی اگه قصد سیبیلو از قطع کردن سیستم گرمایشی اتاق آرتور یا فرستادنش به این ماموریت بی ربط و بی فایده صرفا اذیت کردن آرتور میبود هیچ وقت موفق به قول خودش چی؟ نمیشد.
( زیرا آرتور آن پهلوان پهلوانان عاششششق کارش بود!)

اما!

شیش روز از فرصت یک هفته ای آرتور میگذشت و تحقیقات آرتور بی نتیجه مونده بود، البت به یه نتایجی هم رسیده بود منجمله اینکه مردم اون شهر بوگندو بیشتر از اینکه بخوان از آب بترسن حس و حال حموم رفتن و نداشتن، کلا هر کاری میکردن ها ولی پای حموم رفتن که وسط میومد انگار قراره سخت ترین کار دنیا رو بذارن جلوشون هیچکی زیر بار این مسئولیت نمیرفت!

در این لحظه های سخت آرتور همچنان مات و مبهوت جلوی ماشین لباسشویی داغون و قدیمی ای که دور از چشم مالی تو زیر زمین خونه روشن میکرد نیشسته بود و گردنش و همراه با لباس چرکی که تو ماشین میچرخید میچرخوند!

به ناگه برقی در چشمان آرتور جهیدن گرفت و از پلکان عمودی مغز خاک خورده اش بالا رفت و لامپ بالای سرش را روشن نمود.:|

آرتور سرا سیمه ماشین لباسشویی و رو زیر بغل زد و راهی کوچه دیاگون شد، البته یکم کمرشم درد گرفت ولی خب شور اشتیاق آرتور مثل مسکن عمل میکرد و هر چی به مغازه ی مورد نظر نزدیک تر میشد چراغ بالای سرش پر نور تر میشد!

پاقققق

آرتور خیلی با هیجان و با کوبیدن در مغازه وارد شده بود و چندی بعد با همون شور و هیجان از مغازه خارج شد!

اگه کنجکاوین بدونین مغازه چی بود باس بگم که به زودی میفهمین! شایدم نفهمین!

آرتور ماشین لباسشویی و محکم توی یه پارچه گنده بسته بود و این بار راهی معجون فروشی هکتور شد، معجونی روغنی و بد رنگ هم زد زیر اون بغلش و اینبار راهی شهر بو گندو شد!

سردر شهر بو گندو!

آرتور که تمام راه تا شهر بو گندو رو با جاروی داغون و کول کردن لباسشویی و معجونی سنگین به دست پرواز کرده بود نای نفس کشیدن هم نداشت، اما باز هم با شور و اشتیاق مخصوص خودش وسط میدون شهر معرکه ای گرفت و مردم و به سرعت دور خودش جمع کرد!

-آهای آرتور چه برایمان آورده ای؟
-اکسیری آورده ام از دیاگون زمین، از بین برنده ی بوی بد بدن، همراه با آنزیم های پاک کننده ی چربی! مطابق با استاندارد های شست و شوی عمه خانوم!

در این لحظه ی با شکوه، آرتور پارچه ی سفید رنگ روی ماشین لباسشویی رو برداشت و همزمان هم فریاد ها بود که به هوا خواسته ‌شد!

ورودی ماشین لباسشویی،(اره دیگه همون درش، یک و سه چهارم برابر بزرگتر شده بود:|) طوری که تا اون روز هیچ ماشین لباسشویی ای اونقدر درب ورودی بزرگی نداشت.

همین امر عجیب باعث شد که مردم شهر بو گنده نعره زنان و تو سر زنان خودشون بیان و کمی از معجون بد رنگ هکتور به خودشون بمالن و کنار هم توی ماشین لباسشویی بشینن تا مطابق این مد جدید، شسته بشن!

و اینگونه بود که آرتور با حل کردن مشکل شهر بو گندو جایزه خلاقانه ترین روش شست و شوی قرن رو به خودش اختصاص داد.

حالا اینکه چه جادویی توی اون ماشین لباسشویی به کار رفته بود که هم ترس از آب مردمون بو گندو رو از بین برده بود و هم درب ورودیش و یک و فلان قدر بزرگتر کرده بود و حتی اینکه چه جوری همه ی مردم شهر بو گندو با هم توی ماشین لباسشویی جا میشدن و منم نمیدونم.

والا آرتور از وقتی که اون جایزه خلاقانه ترین روش شست و شو رو گرفته واسه ما کلاس میذاره و این فوت کوزه گری ته کارشو برامون نمیگه! اسم اون مغازه هه رو هم بم نمیگه!
آرتور بد:(


3- جامعه‌ی جادویی لندن رو تصور کنید، با این تفاوت که جادوگرها نسبت به تکنولوژی دیدِ منفی ندارن و به طور روزمره از انواع لوازم ماگلیِ جدید و جادو شده استفاده می‌کنند. بخشی از زندگی روزمره‌ی یک جادوگر رو در همچین دنیایی توصیف کنید.

صبح خیلی خیلی زود بود و مثل همیشه دامبلدور در حالی که انگشت شستش و می مکید و سعی داشت ناخون شست پاش رو هم زیر ریش گرم و نرمش جا بده انتظار قوقولی قوقوی خروس محفل و میکشید تا نوید بخش صبح جدیدی باشه، اما، اما، امااا، این خیالی بیش، نبوووود!

دینگ دینگ... دی دینگ دینگ...

زنگ خیلی خیلی ملایم گوشی جدید( کادوی تولد ایشون) سعی داشت پروفسور و از خواب ناز بیدار کنه و این یعنی اینکه تا سال های سال طول میکشید محفل شاهد از خواب بیدار شدن پروفسورشون باشه!

زیر اتاق دامبلدور اما قضیه کمی فرق داشت، شب نشینی محفلی محفلیون به صرف مسابقات زنده و لایو کالاف دیوتی هنوز تایمی برای خواب به ریموند و سوجی نداده بود و کمکم میشد دید که سوجی از بی خوابی تبدیل به نارنگی شده بود و ریموند شاخ اندازی کرده بود.

از پله های زیر شیرونی محفل که بالا تر بریم اتاق اشتراکی آملیا و ماتیلدا هم وضع بهتری نداشت.
آملیا سخت خودش رو مشغول دیدن ستاره هایی میکرد که زیر میکروسکوپ گذاشته بود.
حالا آملیا به این نتیجه رسیده بود که دیدن جنگ بین دو تا تک سلولی زیر میکرسکوپ از کاوش بین ستاره های آسمون بهتره، حالا شاید این کار آملیا رنگ بویی از علم داشت اما وضعیت ماتیلدا اصلا جالب نبود.

درست بعد از اونکه که ماتیلدا دیگه مجبور نبود برای یه لحظه دیدن عشقش جرالد، تا گردن توی آتیش شومینه فرو بره، به جاش یا تایپ میکرد یا ایز تایپینگ جرالد و میدید و تهشم تماس تصویری و از این حرفا...
آره دیگه، خبری از صبحونه هایی که صبح ها ماتیلدا درست میکرد نبود، صبحونه های ماتیلدایی تو سرم بخوره اون دختر دیگه خودشو کشته بود!

بین همه ی محفل و محفلیون هاگرید اما استفاده ی درستی از تکنولوژی میکرد، طوری که از اتاق دم دریه هاگرید حتی کوچیکترین صدایی به گوش نمیرسید.
هاگرید روزه ها میشد که محو تماشای سریال جدیدی شده بود و حالا فقط یک بهانه ی کوچیک میگرفت و سعی میکرد با لوس کردن خودش برای دامبلدور صفحه نمایش جدید 8کا رو صاحب بشه تا توی عمق سریال هاش محو شه!
والبته زبان انگلیسیشو کاملا بهبود ببخشه!

و اینگونه بود که محفلیون هیچ وقت نفهمیدند جنبه ی تکنولوژی جدید ماگلی رو ندارن !

البت این رویه تا اونجایی ادامه داشت که جامعه ی جادوگری وقتی خالی از عشق محفل شد مجبور به ممنوعیت دوباره ی استفاده از تکنولوژی ماگلی شد، تا شاید دوباره سر و کله ی عشق بین جادوگرای لندن پیدا شه!

من دسترسی ریون خودم و میخوام!

اخه گوزنام دل دارن و دلشون تنگ میشه خو!


انجام شد.
خوش برگشتی!

چیکار؟ به جوجه هاشون غذا میداد!

سوج وقتی بید کتک زن شکوفه داد روی شاخه های بید با ریموند به جوجه هاشون غذا میداد!