آمدم، نبودید.
بیلیاقتها!
تکلیف کلاس اصول تغذیه و سلامت جادویی:والا اینجا که حوزه تخصصی مامان مروپه...
من فقط بگم شکلات بخورید، خوبه براتون.
و من سوپ شکلاتی و شکلات قرمهسبزی رو هم امتحان کردهم، خوشمزه بودن.
ولی راستش مایونز شکلاتی رو زیاد دوست نداشتم.
بعضی وقتها من و کوین باهم بستنی میخوریم. کوین با طعم توتفرنگی و من شکلاتی. ولی با این وجود کوین روی بستنیش هم سس شکلاتی میریزه. اما خب نمیدونم که واقعا دوست داره یا برای خوشحال کردن منه.
آخه میدونید، کوین خیلی مهربونه. از همون اول که توی خونه گریمولد زندگی میکرد این رو میدونستم. ولی خب، چه کنیم دیگه. انتخابش این بود. دلم براش تنگ شده.
از طرفی یادمه به بار جوزفین یه کرم خاکی رو که تبدیل به شکلات کرده بود برام آورد. ازش گرفتم ها، ولی نخوردمش. آخه معتقدم شکلات باید از کاکائو و طی یه فرآیند شیرین به دست اومده باشه. حالا هر شکلاتی که هست. اصلا غذایی که بخواد با جادو درست بشه نه طعم داره و نه ارزش غذایی. این رو مامان مروپ میدونه. غذا باید جون بگیره تا قوت داشته باشه. باید قشنگ روی گاز قل بخوره، نه این که با دوتا افسون یا یه وسیله ماگلی سریع آماده بشه.
البته جوزفین هم منظوری نداشت. بچه دوستم داره، واسه همین این کار رو برام کرد. شاید یه روز یه شکلات ازش الهام بگیرم و درست کنم. ترکیب پیچوتاب موهای سرخ و جنگل توی عمق چشماش.
من و آلنیس هم باهم خاطره شکلاتی داریم. ولی آلنیس معمولا برامون کیکهایی با طعم تمشک و شاتوت درست میکنه. یادمه اولین بار که موفق شد به شکل یه انسان دربیاد، طعم شکلات براش غریب بود. گرچه بعد مدتی عاشقش شد، اما همچنان ترجیح میده تکههای تمشک توی شکلاتش جا خوش کرده باشن. حداقل تاجایی که من میدونم... راستش شخصیت آلنیس عمیقتر از چیزیه که بشه درجا شناختش یا متوجه هر بخشش شد. با این که بزرگش کردهم، خودم هم گاهی گیج میشن. خدا به مامان مروپ و مالی صبر بده.
حالا شاید براتون سوال شده باشه که چرا به مامان مروپ میگم مامان مروپ. یعنی میدونم که مامان من نیست ها، ولی جای مامانمه.
وقتی با پیشنهادم مبنی بر پخت سوپ شکلاتی موافقت کرد، بیشتر برام مادر شد. من بهش میگن مامان مروپ و مامان مروپ هم بهم میگه ریموسِ مامان. یعنی میدونم ها، جبههمون یکی نیست. ولی خب... دلهامون میتونه یکی باشه.
راستش هنوز افراد زیادی پیدا نکردهم که دوستم داشته باشن. همونایی که دارم هم نمیدونم چقدر دوستم دارن. فقط امیدوارم شکلاتهام بتونه برای چند لحظه هم شده خوشحالشون کنه. احساس تنهایی نکنن. لبخند بزنن.
راستش... فقط همین.
فقط و فقط همین.