تیم "کسایی که با گربه مخالفن (گونی گونی گربه می‌برن!)":

سرباز: سوجی
رخ: گابریل
فیل: پاتریشیا وینتربورن
اسب: ملانی استنفورد

با تشکرات!

سدریک دیگوری

حالا
حالا
حالا حالا
()

ضمن سلام و عرض ادب، این هم گزارش ماموریت اول این جانب!


هنوز از آن بهمنی می‌کشیم که پدرانمان در سال فیلان روشن کردند. آره دایی!
+5

سوجی دفترچه‌اش را باز کرد و مربع دیگری را ضربدر زد. مربع‌های ضربدر خورده را پنج‌تا پنج‌تا شمرد و در ذهنش حساب کرد: «صد و هفتاد و پنج.» صد و هفتاد و پنج دقیقه از شروع تصمیمش برای ترک سیگار می‌گذشت و کم‌کم داشت به این فکر می‌کرد که نکند منطقی‌تر باشد که مربع‌ها به جای دقایق، ساعت‌ها را بشمارند. اما هنوز خوب قضیه را بالا و پایین نکرده بود که دقیقه‌ای دیگر گذشت و دوباره دفترچه را باز کرد تا علامت بزند.
- هوف... اینم صد و هفتاد شیش. پسر ترک سیگار واقعاً سخته.

سردرد خفیفی حس می‌کرد، بی‌حال بود و احساس خارش خاصی در ته گلویش داشت. اما بیشتر از هر حس فیزیکی، این احساس نیاز شدیدش به سیگار بود که آزارش می‌داد. یک ساعت اخیر مدام تصور می‌کرد که از دستشویی بوی سیگار به مشامش می‌رسد. آن قدر اعصابش خرد شده بود که مطمئن بود با هرکسی حرف بزند سرش داد و بیداد خواهد کرد. گوشی ماگلی‌اش را برداشت و پیام‌های آخری که فرستاده بود را دوباره خواند:
- نسخم دایی آرتور.
- نسخم دایی روبیوس.
- نسخم دایی ادوارد.
- نسخم دایی جوزفین.
- نسخم دایی ریتا.
- نسخم دایی رودولف.

نمی‌دانست از اینکه هنوز هیچکدامشان جواب نداده‌اند خوشحال است یا ناراحت. مربع دیگری را ضربدر زد و سعی کرد فکر کند. «نه. اینطوری نمی‌شه. اصلاً این شکلی کنار گذاشتن سیگار صحیح نیست. ترک کردن باید آروم آروم باشه، یه بارکی ضرر داره.» این شد که تصمیم گرفت برود و از پاکتی که در کشوی زیر سینک روشویی داشت یکی بردارد. فقط یک نخ، برای اینکه ترک کردنش یک دفعه نباشد و بدنش نچاید. مطمئن بود که بعد از آن دیگر هیچوقت سمت سیگار نمی‌رود.

به دستشویی رفت و کشو را باز کرد. پاکت سیگار را برداشت و...
- ای بابا. این که خالیه! مطمئنم وقتی اینجا گذاشتمش پر بود. یعنی کی کشیدمشون که یادم نمیاد؟

به اطرافش نگاه کرد. روی کف دستشویی پر از ته‌ سیگار بود و جدی جدی بوی سیگار به مشامش می‌رسید. هنوز یادش نمی‌آمد آن‌ها را کی کشیده. با خودش گفت:
- خب. به هرحال. اینطوری نمیشه، باید برم یه پاکت دیگه بخرم... و... البته فقط یه نخش رو بکشم و بقیه‌شو بریزم دور. ولی... لعنتی. کی حال داره تا سوپر مارکت بره؟

با ناامیدی دستش را در جیبش فرو کرد و ناگهان توجهش به یک شیء فلزی در ته جیبش جلب شد. دستش را دور آن مشت کرد و بیرونش کشید. یک زمان برگردان بود. ناگهان یک ایده‌ی فوق‌العاده به ذهنش رسید:
- عالیه! برمی‌گردم به زمانی که... زمانی که هنوز سیگارای این پاکت کشیده نشده بودن. بعدش یه نخ می‌کشم تا ترک سیگارم یهویی نبوده باشه.»

مشکل اینجا بود که هنوز یادش نمی‌آمد آن‌ها را کی کشیده. پس با احتیاط، زمان‌برگردان را فقط یکبار چرخاند تا فقط یک ساعت به گذشته برود. محیط اطرافش تغییر زیادی نکرد. فقط ته سیگارهای کف دستشویی غیب شدند و بوی سیگار یکباره محو شد. زیر لب گفت:
- عالیه! اینجا هنوز کشیده نشده‌ن! ولی...

نکته‌ی عجیبی یادش افتاد.
- ولی... آخه من که نزدیک صد و هشتاد دیقه تو هال جلوی ساعت نشسته بودم و داشتم مربع ضربدر می‌زدم... چطوری یک ساعت قبل، یعنی الان، اینا کشیده نشده‌ن ولی وقتی داشتم میومدم پاکت خالی بود؟

برایش عجیب بود، اما در آن حال نسخی عقلش زیاد قد نمی‌داد. این فکرها را از سرش بیرون کرد و یک نخ از پاکت برداشت و کشید. اما دیگر دیر شده بود... یک نخ دیگر... یک نخ دیگر... و آن قدر سیگارها را ماتحت به ماتحت کشید که پاکت خالی و کف دستشویی پر از ته سیگار شد.

حالا که حالش جا آمده بود، و از دار دنیا فقط چایی می‌خواست، تازه فهمید که چه اتفاقی افتاده. با خودش فکر کرد: «الان فهمیدم... این یه حلقه‌ی زمانیه! منِ قدیمی الان توی هال نشسته و داره مربع ضربدر می‌زنه، کم‌کم وسوسه میشه بیاد یه نخ بکشه، بعد هیچ سیگاری نیست، زمان برگردان رو برمی‌داره و میره به یک ساعت قبل. و این چرخه تا ابد ادامه داره!» بعد نگاهی به زیر پایش کرد و گفت:
- لعنتی! منم که یه نخ نکشیدم، همه‌شو کشیدم!

اما دیگر دیر شده بود. از بیرون دستشویی صدای جنب و جوش می‌آمد. سوجیِ قدیمی داشت می‌آمد. سوجی وحشت کرد، خاکسترهای رویش را تکاند، سریع به داخل وان حمام که آن کنار بود پرید و پرده‌ی وان را کشید. صدای سوجی قدیمی آمد که وارد دستشویی شد و کشوی روشویی را گشت. سوجی با خودش گفت:
- اینطوری نمیشه! این چرخه تا ابد ادامه داره. اگه این سوجی به گذشته بره و سیگارا رو بکشه دیگه هیچ شانسی برای ترک سیگار وجود نداره. باید جلوش رو بگیرم.

از لای پرده‌ی وان به فضای داخل دستشویی نگاه کرد. سوجی قدیمی داشت زمان برگردان را از جیبش درمی‌آورد. فقط چند ثانیه فرصت مانده بود، پس بدون فکر فریاد زد:
- آهاااای!

سوجی قدیمی از شدت ترس زمان‌برگردان را انداخت، چند قدم عقب عقب رفت و به دیوار چسبید. بعد از جلوی آینه‌ی روشویی یک مسواک برداشت و مثل شمشیر به سمت جلو گرفت. سپس با وحشت گفت:
- کی بود؟

سوجی که نمی‌دانست چه بگوید، فی‌البداهه گفت:
- نباید این کارو بکنی!

سوجی قدیمی گفت:
- چی؟
- سیگار کشیدن. نباید به گذشته بری و سیگار بکشی!
- تو... تو از کجا می‌دونی؟ کی هستی اصلاً؟ ای بابا... بازم توهم زدم؟

سوجی گلویش را صاف کرد، سعی کرد صدایش را بم‌تر کند و با لحن زئوس‌واری گفت:
- نخیر! این صدای مجسم کیهانه که می‌شنوی! من از آخرِ زمان دارم باهات صحبت می‌کنم!
- اممم... پس چرا صدات دقیقاً عین صدای خودمه؟
- من با هرکس با صدای خودش حرف می‌زنم.

سوجی قدیمی با تردید گفت:
- آااا... آها؟

سوجی که اعتماد به نفسش برگشته بود، و برای اولین بار خوشحال بود که اینقدر زودباور است، از پشت پرده‌ی حمام ادامه داد:
- سرنوشت جهان و کل کائنات بر دوش توئه جوان!
- اممم... نمی‌فهمم... چطوری؟ و اصلاً اینا چه ربطی به رفتن به گذشته و سیگار داره؟
- می‌دونی که جهان با بیگ بنگ شروع شد، از یه ذره با جرم بینهایت. و بعد از انفجار بزرگ همه چی از هم دور میشن و جهان گسترش پیدا می‌کنه... اما... اما بالاخره کم‌کم همه‌چی کند میشه، بعد جهان شروع می‌کنه به جمع شدن، کهکشان‌ها در هم فرو می‌ریزن و دوباره یه ذره با جرم بینهایت تشکیل میشه... و دوباره بیگ بنگ!

سوجی قدیمی به طور مشخصی گیج شده بود، اما سوجی از پشت پرده این را نمی‌دید. پس ادامه داد:
- شاید برات سوال باشه که اینا چه ربطی به سیگار کشیدنت داره... راستش خودمم نمی... چیز. نه. فهمیدم. بله! هزاران بار بیگ‌بنگ میشه، هزاران بار جهان از نو تشکیل میشه، و تو هزاران بار یه سیگاری میشی و یه سیگاری خواهی موند. تو هزاران بار قبل از این به گذشته رفتی و کل اون پاکت رو کشیدی، و میلیون‌ها بار بعد از این در بیگ‌بنگ‌های بعدی این کارو خواهی کرد.
- اممم... خب که چی؟
- همینه که الان سرنوشت جهان دست توئه! تو می‌تونه به گذشته بری، اما اونوقت دیگه اختیاری از خودت نخواهی داشت. سرنوشتت تکرار میشه و در جبر به سر می‌بری. تنها راه شکست این حلقه و برگردوندن اختیار و آزادی واقعی به جهان اینه که چرخه رو بشکنی! یه کار متفاوت کنی. به گذشته نری و واقعاً سیگارو ترک کنی.

سوجی قدیمی آهسته یکی دو قدم جلو آمد.
- پس... یعنی تو صدای کائناتی و همه‌چیز رو می‌دونی دیگه؟
- طبیعتاً.
- اون چیه که تو هر قرن یه بار میاد، تو هر دقیقه دوبار، ولی تو هر ساعت نمیاد؟
- حرف ق؟
- کدوم بلیت بخت‌آزمایی هفته‌ی دیگه برنده میشه؟
- اممم... بخت‌آزماییای زیادی هستن... پس...
- چرا هیچ دوستی ندارم؟
- ای بابا! بیست سوالی که نیست، بس کن دیگه. احتمالاً چون بیش از حد زشتی!

سوجی قدیمی بالا سر زمان‌برگردان ایستاده بود. آهسته خم شد و آن را برداشت. سوجی گفت:
- خب؟ پس حاضری که جلوی تکرار تاریخ رو بگیری و جهان رو با سیگار نکشیدنت نجات بدی؟

جوابی از آن طرف پرده نیامد.
- سوجی؟ سوجی؟

هیچ صدایی نمی‌آمد. سوجی پرده‌ی وان را کنار زد و با دیدن دستشویی خالی داد زد:
- سوجی؟ اه! لعنت بهت! لعنت، لعنت، لعنت!

و آن قدر به وان لگد زد که پایش درد گرفت. بعد لباس‌هایش را پوشید که برود از سوپرمارکت یک پاکت دیگر بخرد، آخر این ماجراها بدجوری نسخش کرده بود.

اگه اجازه بدین من جواب سؤال اول و دوم رو با هم بدم، چون اتفاقی که افتاد و رفتاری که داشتم خیلی با شکلی که به خودش گرفت متناسب بود و یکجا بگم بهتره.

1. بنویسید چه اتفاقی میفته و چه رفتاری با گیاهتون دارید؟ (2 نمره)
2. این رفتار باعث میشه برگ های گیاهتون چه شکلی بشه؟ (باید واضح و کامل توصیفش کنید.) (3 نمره)

استاد.
استاد این چه کاری بود که با دل بیچاره‌ی نارنجی من کردین؟ استاد روا بود که به تنها شاگردِ گیاهِ کلاس گیاه‌شناسی شکست عشقی وارد کنید؟
استاد چرا بهم اخطار نداده بودین که اینطوری میشه؟

حقیقتش اول که نزدیکش شدم اتفاق خاصی نیفتاد. یه ذره دورش چرخیدم و اینور اونورش رو نگاه کردم ولی هیچی نشد. زبون‌درازی کردم، بای‌بای کردم، بهش گفتم «پیس‌پیس‌پیس‌پیس» ولی باز هم هیچی به هیچی. ناراحت شدم راستش. فکر کردم این گیاه فقط از آدما تأثیر می‌گیره و پرتقالا براش مهم نیستن.

نزدیکش شدم و درِ گوشش گفتم: «واقعاً نامردی نیست یه کاری کنی تنها پرتقال کلاس، شاید حتی تنها پرتقال سخنگوی دنیا، تو در گیاه‌شناسی صفر بگیره؟ دلت میاد؟ خیلی نامردی متأثر جون. می‌دونی چیه؟ کاش من اینقدر تنها نبودم، کاش پرتقالای سخنگوی دیگه‌ای هم بودن و برای خودمون مدرسه‌ی جادوگری داشتیم و من مجبور نمی‌شدم بیام بشینم سر کلاس آدما. تنهایی بد دردیه متأثر جون، خیلی بد دردیه.»

حرفام که تموم شد، گیاه متأثر که تا الان مثل یه چوب خشک صاف مونده بود و حتی آی ام گروت هم نمی‌گفت دلمون شاد شه، یه تکونی عجیبی خورد. نوکش مثل فیلمای مستند مشنگی که رشد گیاها رو روی دور تند می‌ذارن، سبز شد و رشد کرد.

چند ثانیه بعد از مریستم رأسیش یه سری گلبرگای کوچیک ناز رشد کردن و گل داد. اولش فکر کردم شکل نهاییش همینه و چون خیلی پرتقال گلی هستم ازم تأثیر گرفته و گل شده. ولی بعد یهو گلبرگاش ریختن و از گلش یه میوه‌ی نارنجی گرد کوچولو متولد شد. باز فکر کردم همینه، و چون پرتقالم یه بچه پرتقال ریز بانمک داده. ولی اینجا هم متوقف نشد استاد.

بچه پرتقاله اصلاً بچه پرتقال نبود. آخه هی بزرگ و بزرگتر شد تا اینکه یه پرتقال بالغ شد تقریباً اندازه‌ی خودم. چشماشو باز که کرد، یهو لپاش گل انداخت و مظلومانه بهم سلام کرد. فهمیدم یه پرتقال مونثه. استاد باورتون نمیشه، از خوشحالی تو پوست خودم نمی‌گنجیدم! از تنهایی در اومده بودم استاد. ساعت‌ها گفتیم و خندیدیم، خیلی خوش گذشت استاد.

من که فکر می‌کردم جفت مناسبمو پیدا کردم، گلدونش رو زدم زیر بغلم و بردمش سینما. بردمش کافه. رفتیم تئاتر. رفتیم مرکز خرید. همه جا گشتیم و من از خوشحالی گلدونش رو ول نمی‌کردم. بعدش که حسابی گشتیم و قرار و مدارای ازدواجمون رو هم گذاشتیم، گلدونش رو گذاشتم روی نیمکت یه پارک و بهش گفتم میرم دوتا بستنی بخرم بیام. ولی استاد... وقتی ازش دور شدم و با دوتا بستنی برگشتم، باز برگشته بود به حالت اولش. یه تیکه چوب خشک شده بود. بستنیا از دستم افتادن، سریع قل خوردم سمتش و هرچی بار اول گفته بودم رو تکرار کردم و باز تبدیل شد به پرتقال... ولی اینبار یه پرتقال دیگه بود.

اینجا بود که فهمیدم تاثیرپذیریش موقتیه و هروقت ازش دور شم به حالت اول برمی‌گرده استاد.


3. نقاشی ای از وضعیت نهایی گیاهتون (بعد از تشکیل برگ ها) بکشید. (2 نمره)
بفرمایید... تصویر مال اولین باریه که پرتقال شد... اشک شوق رو می‌بینید تو چشمای جفتمون استاد؟

4. یکی از کاربردهای گیاه متاثر رو بنویسید. (3 نمره)
به جز شکست عشقی زدن به پرتقال‌های بی‌کس و تنها، یکی از کاربردهایی که به ذهنم می‌رسه اینه که هدیه بدیمش به انسان‌های بیشعور. اینجوری ازشون تأثیر می‌گیره و تبدیل میشه به یه گیاه بیشعور... شاید اون انسان‌ها با دیدن اینکه وقتی این گیاه ازشون تاثیر می‌گیره چه شکلی میشه، ناراحت شن، به خودشون بیان و اصلاح شن.

راستش رو بخواین من نگران بودم که اگه روح مزاحم هاگوارتز وزیر شه چی میشه. آیا وقتی میریم وزارت زیر پامون بمب کود حیوانی می‌ترکه؟ آیا وقتی تو خیابون راه میریم رو سرمون جوهر می‌پاشن در می‌رن؟

اما بعد از خوندن برنامه‌های شما جناب پیوز، و از اون مهمتر خوندن برنامه‌های آسلامی ستاد بغل؛ به این نتیجه رسیدم که اگر پیوز رأی نیاره حکومت آسلامیک به قدرت برسه، تو راهروهای هاگوارتز دیوار می‌کشن. هاگوارتز رو تقسیم می‌کنن به دوتا مدرسه‌ی پسرانه‌ی علامه علی بشیر 1 و دخترانه‌ی فرزانگان. هر هزار گالیون میشه یه پوند. اصلاً امروز یکِ جولای 2021 است... پیوز خسته است، مردم اصرار می‌کنند که بیا اما دیگر حال ندارد و این حرفا.

در نتیجه زنده باد آزادی. زنده باد انقلاب بنفش. زنده باد لباس فرم‌های دو تیکه. شوما از حمایت من برخوردارید آقای پیوز.

صداهای مبهمی شنید. مبهم ولی آشنا. حس می‌کرد کلمه‌ای که دارد می‌شنود را قبلاً هم شنیده... کلمه‌ای که با صدای «و» شروع می‌شد... وی... وین.

- وین!

اسمش بود! وین به سختی چشمانش را باز کرد و در خماریِ بعد از بیهوشی، صورت پروفسور دامبلدور را دید که بالای سرش زانو زده بود. نفس گرم دامبلدور را روی صورتش حس می‌کرد.

- وین؟ وین؟ بیدار شدی؟

کم‌کم حواسش سر جایشان آمدند. یادش آمد کجاست و چه اتفاقی افتاده. چشمانش را تنگ کرد و آن کنار، آبرفورث را دید که به او لبخند می‌زد. سرش را دوباره به سمت دامبلدور چرخاند و با صدای لرزانی گفت:
- چه اتفاقی افتاد پروفس؟ فهمیدین چی شده و این جهنم‌درّه که توشیم کجاست؟

پروفسور دامبلدور به طرز عجیبی نگران به نظر نمی‌رسید. لبخند به لب داشت و چشم‌هایش در نور قرمز رنگ و مرموز دالان برق می‌زدند. وین به خوش‌بینی و نترس بودنش غبطه می‌خورد. دامبلدور دستش را به دیوار دالان گرفت و بلند شد. نگاهی به مسیر پشت سر و پیش رویشان انداخت و گفت:
- وین، من نمی‌دونم که چطور شده از اینجا سر درآوردیم. اما یه چیزی رو خوب می‌دونم؛ اینکه شخص یا نیروی قدرتمندی که ما رو به اینجا کشونده قصد کشتنمون رو نداشته. اگر می‌خواست بمیریم، یا حتی آسیب ببینیم، تا الان فرصت زیادی داشت که به هدفش برسه.

وین هم از جایش بلند شد و لباسش را تکاند. او هم مثل دامبلدور به دو انتهای دالان نگاه کرد؛ اما چیزی معلوم نبود. دالان تا جایی که چشم کار می‌کرد ادامه داشت. دامبلدور به راه افتاد و آبرفورث و وین هم پشت سرش شروع به حرکت کردند. بعد از این سکوت چند ثانیه‌ای، دامبلدور ادامه داد:
- هدفش کشتن ما نیست، اما بی‌هدف هم نیست. این به‌نظرم شبیه یه معماست وین، یا یه جور بازی. البته که قطعاً هدفش سرگرمی نیست. به هرحال، برای اینکه از اینجا خارج شیم باید معما رو حل کنیم... و برای حلّش باید اول تشخیص بدیم اصلاً این معما چی هست!

وین که گیج شده بود، پرسید:
- نمی‌فهمم پروفسور... از چه معمایی حرف می‌زنید؟ من که فقط یه دالان طولانی می‌بینم. کاش یه سرنخی داشتیم حداقل.
- اتفاقاً یه سرنخ بزرگ داریم. این توهمِ تصویری‌ای که داره دنبالمون میاد اولین سرنخمونه... یه سرنخ بزرگ! مطمئنم یه جایی برای حل این معما به دردمون می‌خوره.

وین به صورت آبرفورث نگاه کرد. رنگ به چهره نداشت اما لبخند زده بود و بی‌صدا او و دامبلدور را دنبال می‌کرد. تازه متوجه شده بود که چشمان آبرفورث چقدر بی‌روح‌اند.

~امتیازات جلسه‌ی اول ماگل‌شناسی~

ریونکلاو
ربکا لاک‌وود 30
گابریل دلاکور 25
ریموند 28


گریفیندور
آلکتو کرو 24
اما دابز 29
گودریک گریفیندور 15


اسلیترین
رابستن لسترنج 25


هافلپاف
سدریک دیگوری 23

بابت تأخیر عذر می‌خوام.
~امتیازات جلسه‌ی دوم ماگل‌شناسی~

ریونکلاو
ارشدها (نمره‌هاشون از سی محاسبه شده و باید منهای پنج بشه):
گابریل دلاکور 30
چقدر تکلیف مناسب و مرگخوارانه‌ای بود! مخصوصاً دلم می‌خواست برای اون تیکه‌ی کروشیو زدن به ساعت زنگ‌دار، یک نمره اضافه بدم، ولی حیف مطمئن نیستم می‌تونم همچین کاری بکنم یا نه!

ریموند 28
تکلیفت یک لحظه باعث شد یادم بره سر کلاس ماگل‌شناسی‌ایم، و حس کنم که اینجا زنگ انشاست و باید بهت کارت بدم. مرسی رماتیسم.

با این حال یک نکته رو سعی کن مد نظرت باشه؛ استفاده نکردن از شکلک‌هایی مثل:
:) :( :|
مخصوصاً در توصیفات رول‌هات! چون اولاً توی خود سایت براشون شکلک داریم که بهتره از اونا استفاده کنی، دوماً شکلک کلاً مال دیالوگه، نه توصیف.

سال اولی‌ها:
ربکا لاک‌وود 30
نکته‌ی خاصی که بخوام گوشزد کنم وجود نداره. راضی بودم.

گریفیندور
ارشدها (نمره‌هاشون از سی محاسبه شده و باید منهای پنج بشه):
آلکتو کرو 29
خوب بود. یه چندتا اشتباه تایپی و غلط املایی ساده داشتی، که اگر دوباره از روی رولت می‌خوندی حتماً متوجه‌اشون می‌شدی. سعی کن همیشه بعد از اینکه پستت رو تایپ کردی، حداقل یکبار از روش بخونی و ویرایشش کنی. زمان زیادی نمی‌بره ولی کیفیت پستت رو خیلی می‌بره بالاتر.

گودریک گریفیندور 20
گودریک... گودریک! امان از دست تو!
حیف پست به این خوبی نبود که به روی سوالا دقت نکنی؟ تکلیفت به راحتی می‌تونست نمره‌ی کامل بگیره، ولی چون بی‌دقتی کردی و برای سوال دوم رول ننوشتی مجبور شدم ده نمره ازت کم کنم. در واقع از 15 نمره‌ی سوال دو، فقط پنج نمره‌ای که برای ایده در نظر داشتم رو بهت دادم.
حیف!

سال اولی‌ها:
اما دابز 29
اما! تکالیف تو برای آدمی مثل من که تشنه‌ی رول‌های طولانیه واقعا نعمت بزرگی هستن! ولی... هرچند خوشحالم که بین نسل جدید سایت هنوز هم کسایی که حوصله‌ی طولانی نوشتن و طولانی خوندن دارن پیدا میشن، باید یه نکته‌ی اساسی رو بهت بگم.

طولانی نوشتن توی سایت معمولاً توصیه نمی‌شه. باید در نظر داشته باشی که خیلی از اعضای سایت حوصله‌ی خوندن رول‌های چندهزار کلمه‌ای رو ندارن و خیلی از منتقدا و داورا جبهه‌ی سرسختی علیه اینجور پست‌ها دارن. پس باید عواقبشو در نظر داشته باشی؛ هرچقدر طول رول‌هات رو بیشتر می‌کنی، داری از تعداد مخاطب‌هات کم می‌کنی.

نکته‌ی دوم در این رابطه هم اینکه، در پست‌هایی که قراره به هرنحوی نمره‌دهی بشن؛ حالا چه هاگوارتز، چه دوئل، چه کوییدیچ و چه هرجای دیگه‌ای، حتی اگر تصمیم گرفتی طولانی بنویسی (که از نظر من هیچ عیبی نداره و حتی خودم شخصاً ترجیحش میدم)، باید خیلی مواظب حشو باشی. نباید چیزهایی بنویسی که در خدمت داستانت نیستن و اگر حذف بشن، از جذابیت پستت چیزی کم نمیشه.

اسلیترین
ارشدها (نمره‌هاشون از سی محاسبه شده و باید منهای پنج بشه):
رابستن لسترنج 30
یه نسخه از تکلیفت رو به کنفدراسیون بین کهکشانی پرتقال‌ها فرستادم... بزودی حکم جلبت صادر میشه.

سال اولی‌ها: -

هافلپاف
ارشد‌ها (نمره‌هاشون از سی محاسبه شده و باید منهای پنج بشه):
سدریک دیگوری 28
می‌دونی سدریک، در مورد سوال دوم... رولت بد نبود.
فقط خیلی یکنواخت و بدونِ داستان بود. در واقع اتفاق خاصی نیفتاد؛ سدریک می‌خواست فلان کار رو بکنه، فلان کار رو کرد، فلان نتیجه رو گرفت. حتی همین هم می‌تونست نمره‌ی کامل بگیره اگر طنزی داشت که لبخند به لبم بیاره. البته که چندتا ایده‌ی کمی بانمک داشتی، ولی خودت هم قبول داری که انتظار بیشتری ازت میره؟
سال اولی‌ها: -

~امتیازات جلسه‌ی اول ماگل‌شناسی~

هافلپاف
رکسان ویزلی 23
رودولف لسترنج 23
سدریک دیگوری 25
اگلانتاین پافت 19


ریونکلاو
گابریل دلاکور 24
لینی وارنر 25
دروئلا روزیه 23
پنه‌لوپه کلیرواتر 28
ربکا لاک‌وود 25


گریفیندور
فنریر گری‌بک 25
ریچارد اسکای 14
استرجس پادمور 19
آرتور ویزلی 25
اینیگو ایماگو 23
اما دابز 26


اسلیترین
دیانا کارتر 29