راهرو تاريك و خلوت بود . نور ضعيفي از پنجره كوچك ته راهرو به داخل ميتابيد . صداي پايي به گوش ميرسيد… صداي دويدن دونفر و به دنبال آنها فشفش گربه اي عصباني . دزي دانش آموز سال پنجم گريفيندور،به سرعت نور به سوي ته راهرو ميدويد و شايد اگر با همين سرعت به ديوار ته راهرواصابت ميكرد يحتمل ديوار خراب ميشد و باباش بايد پولشو به دامبلدور ميداد. ولي نخورد كه …….. يه قدم مونده به ديوار عين فيلم ماتريكس پاشو زد به ديوار و با يه چرخش سريع از ديوار بالا رفت بعد اسلحشو كشيد و فليچ بد بختو كشت… بعدشم حساب خانوم نوريس و رسيد وقتي بعد از نيم ساعت رو هوا موندن به زمين رسيد ديد كه از ته راهرو يه عده دارن نگاش ميكنن از بين جمعيت هري پاتر اومد بيرون و به اون گفت شما خيلي خوب مبارزه ميكني …. اگه بخواي ميتوني بياي تو ارتش دامبلدور و رئيس ما بشي …. دزي گفت من كارهاي مهمتري از اين مسخره بازيا دارم …. دو سه تا از اين نگهبانان هاگوارز هنوز زندن بايد كلك اونا رو بكنم شايد بعد از كشتن هاگريد يه سري به شما زدم البته به عنوان يه عضو چون فكر نميكنم وقت داشته باشم رئيس شما باشم. مسخره ها..... اونم فقط به خاطر اين كه خود شريني نكنينو قضيه امشبو به دامبل بگين.... خب قبول ... و هري پاتر هم متواضعانه قبول كرد...