کلماتتون ته کشیده یا تایدداتون اگه کلمهاتون ته نکشیده چندتا کلمه بدید ما بنویسیم لذت ببریم تاییدم نمی خوایم که بگید تاییدامون ته کشیده.

پیرمرد کنار پنجره ی کافه نشسته بود و به بیرون نگاه می کرد. پیش رویش معجونی حاوی سم قرار داشت؛ می دانست که لحظات آخر زندگی اش را می گذراند.
همه چیز را در تکه کاغذی نوشته بود تا اولین کسی که جسدش را پیدا کرد بتواند راز را ادامه دهد؛ می دانست کسی که ردیابی اش کرده همین دور و بر هاست و ورود او همان لحظه مرگ پیرمرد است.
مدتی گذشت و در کافه باز شد. مردی که چهره اش را مخفی کرده بود وارد کافه شد. پیرمرد جرعه ای معجون نوشید و سرش روی میز افتاد.
پیشخدمت جوان کافه کنار او آمد و پرسید: آقا حالتان خوب است؟
پیرمرد خیلی آرام به کاغذ درون بالا پوشش اشاره کرد و برای همیشه چشمانش را بست.

تایید شد!
قشنگ نوشته بودید.

پنجره - تکه کاغذ - معجون - پیرمرد - کافه - راز - چهره - مشاجره - مخفی - ردیاب

پشت پنجره ایستاده بود و با نگرانی به خیابان های خلوت اطراف نگاه میکرد. پیرمرد گوژپشتی را دید که با قدم هایی لرزان از انتهای خیابان شرقی به کافه نزدیک می شود. نفسش در سینه حبس شده بود. او میبایست خودش باشد! چند لحظه به این صحنه خیره ماند تا اینکه در کافه با صدای قیژ قیژ بلندی باز شد.
چهره پیرمرد زیر کلاه ردایش مخفی شده بود. لحن سرد صدایش لرزه ای بر اندام او انداخت.
_ کجاست؟!
من من کنان پاسخ پیرمرد را داد.
_ م...من... ب...به ج...جای اون... ت...ت...تحویلش می...میگیرم!
پیرمرد از زیر کلاهش نگاهی به سرتاپای او انداخت و تکه کاغذی را از جیبش بیرون آورد و به سمت او گرفت. پسرک نفس عمیقی کشید و با شک کاغذ را گرفت و در مشتش فشرد.
پیرمرد با بیخیالی شانه هایش را بالا انداخت و به سمت در برگشت.
_ دقیقا عین همونی که نوشته شده عمل کن! این معجون میتونه هرکسی رو به خواب ابدی فرو ببره! ازش درست استفاده کن!


تایید شد!

پیرمردی که از پنجره اویزان شده بود و به طور مخفی روی ملت تفی که در تکه ای کاغذ پیچیده بود را می انداخت، بوسیله ی تف یاب ردیابی شد و زنش با او به طور مخفی مشاجره ی سختی کرد و رازش را ان شب در کافه برملا کرد.

اگه هدفتون از زدن این پست اینه که دوباره به ایفا برگردید شما نیاز به تایید در بازی با کلمات ندارید کافیه در تاپیک معرفی شخصیت پست بزنید.

مرد مخفی در حالی که داشت با همسایه‌اش به سختی مشاجره می‌کرد در کافه راز را شکست و وارد شد و به اطراف نگاه کرد و بعد چون دلش خنک نشده بود معجون یک پیرمرد بدبخت را که آن‌جا نشسته بود برداشته و به طرف پنجره پرتاب کرد. لیوان معجون پرواز کنان پنجره را منفجر کرده و از پنجره خارج شد و سپس در حین خارج شدن از پنجره همین‌طور که داشت از پنجره خارج می‌شد با شدت بسیار شدیدی به سر یه بازرس ردیاب موجودات جادویی برخورد کرد که باعث شد سر بازرس از تن او جدا شود و داخل جوی آب بر روی تکه کاغذی که آن جا ولو بود بیوفتد.

با تشکر
این بود داستان من
:D

اول باید بهتون خوش آمد بگم بابت بازگشت مجددتون به سایت. اگه هدفتون از زدن این پست اینه که دوباره به ایفا برگردید شما نیاز به تایید در بازی با کلمات ندارید کافیه در تاپیک معرفی شخصیت پست بزنید. شما قبل از پیدایش ما در سایت وجود داشتید و مربوط به دوران اولیه حیات جادوگران میشوید(شاید دایناسورها:دی)

آورین... آورین...

پنجره - تکه کاغذ - معجون - پیرمرد - کافه - راز - چهره - مشاجره - مخفی – ردیاب

پیر مرد بطری خالی معجون را روی پیشخوان بار کوبید.در حالی که سعی میکرد با کلاه شنلش چهره اش را از دید مردی که کنار پنجره نشسته بود،مخفی کند،از کافه خارج شد.
مرد پول هنگفتی از او طلب داشت و اگر او را میدید،حتما مشاجره ی سختی را برای دریافت پول آغاز میکرد.
پیرمرد با خود اندیشید:فقط برای چند تکه کاغذ سبز حاضر است با من رنجور هم در بیفتد.کاش او راز زندگی خوش را چیزی بیشتر از دلار میدانست.


خیلی خوب تونستین در عین کوتاهی متن، زیبا بنویسین.
تایید شد!

مخفیانه پشت پنجره ی خانه ی عشقش ایستاده بود. تکه کاغذی را در دست راستش و شیشه ی خالی معجون عشقی که رازش را از پیرمرد آموخته بود در دست چپش می فشرد.

ای کاش موقعی که در کافه خواسته اش را بیان می کرد، با او مشاجره می کرد. اما نمی توانست این عشقش بود که از او درخواست می کرد.

چند ساعت پیش را بیاد آورد که آن شخص را ردیابی می کرد. و به زور معجون را به خوردش می داد؛ با به یاد آوردن آن صحنه ها متوجه شد که دیگر در این شهر جایی ندارد. از لای شکاف پنجره یادداشت و شیشه خالی را درون اتاق قرار داد و به سمت بیابان براه افتاد و قسم خورد هرگز چهره ی عشقش را فراموش نکند.

پنجره - تکه کاغذ - معجون - پیرمرد - کافه - راز - چهره - مشاجره - مخفی - ردیاب

باد سردی می وزید و بیشه زار اطراف برکه در تاریکی محض فرو رفته بود. پیرمرد خسته و با چهره ای خونین در حالی که خود را در شنل نامرئی اش پوشانده بود، آرام آرام به سمت برکه گام بر میداشت. مدت ها بود که خود را از دید آنها مخفی کرده بود. اما خوب میدانست که این وضعیت دوامی نخواهد داشت و درست هم فکر میکرد.
خاطرات چند ساعت پیش را در ذهنش مرور کرد. هنگامی که خادمین پست آن موجود کریه، به کافه ی خیابان نزدیک مخفیگاهش حمله کردند و برای یافتن او تمام حضار را به قتل رساندند. حدس میزد که این بارهم ردیاب های جادویی و بی نظیرشان مکانش را لو داده است. روز های اول که هنوز تجربه ای در فرار نداشت، می ایستاد و به حال مردمانی که به خاطر او کشته میشدند، دل میسوزاند. ولی حال میدانست که تنها فرار راه چاره ی اوست و اگر میخواهد زنده بماند باید بی هیچ تاملی عجله کند. بنابرین بدون اتلاف وقت از پنجره ی شکسته شده بیرون پرید و به سمت برکه گریخت.

هوا انقدر تاریک بود که نمیتوانست جلوی پایش را ببیند. کم کم به برکه رسید و در مقابل آن زانو زد. تکه کاغذی را از ردایش بیرون کشید و به آرامی طلسم نوشته شده روی آن را زمزمه کرد.
ناگهان اب برکه شروع به درخشش کرد و پیرمرد با آخرین شعله های امید در چشمانش به آب خیره شد...اما بعد از چند لحظه درخشش آب صامت و بی حرکت ماند. پیرمرد ناامیدانه در حالی که از درد به خود میپیچید به اب خیره شد. همسرش هرگز باز نمی گردد. پس افسانه دروغ بود. افسانه ای که هم اورا فریب داده بود و هم آن موجود کریهی که طلسم را میخواست.

پیرمرد ناامید بار دیگر از درد به خود پیچید و چشمانش را اینبار برای همیشه بست. دریاچه بار دیگر درخشید..در تاریکی بانویی به سمتش میآمد.
طلسم حقیقت داشت .


با اینکه طولانی بود ولی به خاطر قشنگی متن تایید شد!

پسر از پنجره ی کافه به بیرون نگاهی کرد وپس از اینکه مطمئن شد هیچ کس نیست معجون تغیر چهره را سر کشید.
می خواست نقش نزدیک ترین دوست دشمنش را بازی کند ...!
پس از تغییر قیافه به شکل پیرمردی قوز دار در آمد و سپس از در مخفی خارج شد وپس از خروج از کافه ردیاب کهنه را از جیبش در آورد تا ببیند آن ساحره ی بد ذات کجاست...؟؟؟
بلاخره می توانست بدون هیچ مشاجره ای به رازوی پی ببرد ...و بازی که سال ها پیش شروع کرده بود را تمام کند...!


تایید شد!