به نظر من هری پاتر به هیچ وجه در طبقه سیاسی رده بندی نمیشه گرچه به سیاست به طور عمده ای پرداخته و از دو جنبه مختلف بررسی کرده شخصیت ها و روال داستان رو , از یک طرف محفل ققنوس رو قرار داده و به برنامه هاش هدف هاش و به طور کلی پروسه ی جریان مبارزه از اون طرف , و در یک طرف دیگه لردولدمورت و مرگ خواران و قرار داده و برنامه ها و نقشه های ولدمورت به عنوان طرف دیگه ی قضیه واینهارو انقدر کش داده تا مهم ترین رودر رویشونو نشون بده و اونجا به هدف کل کتلب ها پرداخته ! و چیزی که می خواد بگه در پیروزی هری به عنوان پیروزی آرمان های انسانی , خوبی , شجاعت , ایثار و .. وجود داره و کلا هدف داستان این بوده که به اینجا برسه واین هدف داستانه که اون رو در رده بندی های مختلف قرار می ده نه چیز دیگه ای !

ورونیکای عزیز، همچین میگین «چو» به «هری» نمی اومد، انگار هری چه شخصیت جالب و جذابی بود حالا!

درمورد حذف چو از دایرۀ دوستان هری، منم یه نقد (خیلی عذر می خوام) بچگونه خوندم که ربطش داده بود به روابط انگلستان و چین. اینکه چو با هری دوست شده بود رو ربط داده بود به مساعد شدن روابط این دو کشور و بعد با توجه به تیره شدن مجدد روابط سیاسی اون کشورها، احتمال داده بود که مشاورین خانم رولینگ، بهش توصیه کرده باشن که یه دختر مشرق زمینی رو بیش از حد به هری نزدیک نکنه.

ولی شخصا با این تحلیل موافق نیستم. خودم وقتی قسمتی که مربوط به اولین حضور هری در بارو رو خوندم، به نظرم رسید که خانم رولینگ، جینی ویزلی رو برای دوستی با هری درنظر گرفته باشه.

فکر نمی کنم حذف چو ربطی به سیاست داشته باشه.

فلورانس عزیز از اینکه نظرت را نوشتی ممنون . نظر همه هم

محترم ولی میشه بگی حذف شدن چو چه ربطی به سیاست دنیا

داره ؟

البته من هم چو رو دوست داشتم هرچند که به نظرم به هری

نمیومد و لی شخصیتشو دوست داشتم.(در ضمن خوشگل هم

بود)

ولی اینو همه قبول داریم که چو چانگ با بی انصافی هر چه تمام تر از کتاب حذف شد . نه؟
هیچ کس نفهید چرا چو یک مرتبه به کلی از کتاب رفت ! (البته غیر از اون دلیل مسخره ی کتاب )

هري پاتر مي تونه سياسي باشه.اما به نظر من كتابي نيست كه با اهداف خاص سياسي،مثل حمايت از صهيونيسم نوشته شده باشه.در ضمن اگه بخوام يه تفسير ساده از يه قسمت مهم داستان بكنم،مي شه گفت اين كتاب ضد صهيونيسم هم هست.مثلا شخصيت سياه داستان يعني لرد ولدمورت شباهت زيادي به يه صهيونيست بزرگ يا يه بزرگ فراماسونر داره و حتي اطرافيانش كه شخصيت هاي منفوري هستند.دليل اين حرفمم اينه كه خودش و جادوگرايي كه به قول خودش اصيل هستند رو مالك دنيا مي دونه.درست مثل تفكرات صهيونيست ها در مورد خودشون.البته اين نظر منه!

در كل به نظرم گفته هاي بليز كاملا درسته.

هوم ..
ورونیکای عزیز ما هم خوشحال شدیم وقتی متوجه شدیم که شما از تحلیل ما خوشحال شدید :دی

علت اینکه من نظر خودمو دیگه بیان نکردم این بود که با پست هری پاتر کاملا موافق بودم و دیدم هر چیزی اضافه بر اون بگم همون حرفهاست که دوباره تکرارشون کردم.

در واقع ما نمیتونیم براساس حدس و گمان ها و تفسیرهای دوری که به صرف حقانیت حرفمون میزنیم رای به سیاسی بودن یا سیاسی نبودن یک کتاب بدهیم. بخصوص اینکه بسیاری از این ادعاها هیچ وقتم قابل اثبات یا نفی نیستن.

مانند همون اعدادی که مثال زدید ... بالاخره کسی که بخواد دو چیز رو به هم ربط بده میتونه... اگر 655 به علاوه 11، 666 هم نمیشد مطمئن باشید اونوقت همون افراد مدعی این دو عدد رو در هم ضرب میکردن، یا تقسیم میکردن، یا ضرب میکردن و سپس از سن کتاب هفتم هری پاتر کم میکردن، یا بعدش تقسیم بر تعداد دفعاتی که هری پاتر پاشو به دیاگون یا گرینگوتز گذاشته، میکردن یا از تعداد کتاب های هری پاتر که 7 تاست کم میکردن و.... خلاصه انقدر با این اعداد و ارقام کلنجار میرفتن و شکنجشون میکرد تا یکی دو تا از مفاهیم مورد نظرشونو از داخلش بیرون بکشن و برفرض بگن: دیدید دیدید حق با ما بود و از این حرفا.

مسئله دیگه مسئله محتوایی میباشد که هر کتاب داستان در هر سبک و هر سطحی نوشته شود ناگریز ما میتونیم اونو به بسیاری از مسائل روز دنیای خودمونم پیوند بزنیم، اما این بدان معنا نیست که این کتاب ها سیاسی هستند یا با اهداف سیاسی نوشته شده اند، بلکه این اعمال به طور غیر مستقیم اتفاق می افتن، مثلا شما همین کتاب شنگول و منگول و این گرگه که میگفتن دستشو از زیر در نشون بده رو هم خیلی راحت میتونید ارتباطش بدید با برخی از حوادث روز که در این مدت شاهدش بودیم.

همین موضوع در مورد هری پاتر، تام و جری و سایر داستان هام ناگریز اتفاق می افته که بخشیش برمیگرده به ذات داستان نویسی چون بالاخره ما ذات انسانی رو به شخصیت های کتابهامون نسبت میدیم یا به حیوانات و حتی اشیای داستان روح انسانی میدهیم پس کاملا طبیعیه که ما به شخصیت های کتابهامون رفتارهای انسانی رم نسبت بدهیم و در این صورت بدیهیه که وجود هر رفتار و هنجار و اتفاق یا حتی آداب و فرهنگ داستان ها یا مشابه آنها، در دنیای ما هم میتونه کاملا محتمل باشه.

اما همونجوری که هری هم گفت کتاب سیاسی کتابیه که توش به طور واضح و مشخص چنین مسائلی وجود داشته باشه و به سادگی قابل استنباط باشه و برای ادعاهامونم مثال های مشخصی داشته باشیم که بدون تفسیر های دور و دراز، همه بتونند معانیشونو درک کنند...

بلیز زابینی عزیز

از دیدن پست شما خیلی خوشحال شدم و خوشحالتر می شوم

اگر تحلیل درست خود را از غیر سیاسی بودن هری پاتر ارائه کنید.

سلام
نقل قول:
دوست عزیز اینکه آخه حرف تلوزیون ایرانه در برنامه مستند هری پاتر که اون هم می خواست همین حرف شما را بگه.
به اینا میگن بازی با اعداد شما هر عددی به نویسین با یک عدد دیکه جم و ضرب تقسیم و ضرب کیدیه عدد در می آید این منطق نیست.این استدلال تو هواست.
در راستای تبلیغ صهیونیسم هم نیست چون حتی اگر نظر نویسنده هم تبلیغ صهیونیسم باشه هم در این ام نا موفق بوده ون اکثر مخاطبان آن هنوز به اون حد از ّبلوغ عقلی و اجتماعی نرسیده اند.
=====================================
البته نظر هر کس محترمه و جای تفکر داره

نخیر دوست عزیز ، منظور بنده این نبود...
درواقع طی صحبت هایی که عرض کردم ، گفتم که برای بیان یک مسئله سیاسی به عنوان یک محتوای اصلی و یا حاشیه ای و به طور کلی برای بیان هر محتوایی ، ما نیازمند یک چهارچوب مستحکم هستیم و چهارچوب سری هری پاتر به شدت متزلزل و ضعیف بود ، طوری که حتی در بیان داستان هم ضعف های عمده ای داشت ، خودِ شما قضاوت داستانی با این چهارچوب حتی اگر از مسائل سیاسی حرف زده باشد ، آیا آنها را توانسته منعکس کند.
به عبارتی شفاف تر ، منظور من این بود که نوشته ای با این چهارچوب حتی اگر« اندکی» مسائل سیاسی هم داشته باشد ، قادر به انعکاس آنها نیست...

و اما درباره حرفتون پیرامون کتاب های سیاسی...

در دنیای امروز ، سیاست بی شک محوری ترین بحث جوامع هست و هر فردی در جامعه با توجه به جایگاهی که دارد ، به نحوی با این سیاست درگیر هست ، از این رو در اکثر کتاب ها ، تلنگر و کنایه ای به این سیاست زده شده است . گاهی به صورت نمادی ، گاهی به صورت شفاف و حتی بعضی اوقات در قالب یک جمله کوتاه...
در همین ژانر فانتزی در آثار آنتونی هوروویتس ، حتی بعضی از بخش های سری دیموناتا و بسیاری دیگر از فانتزی ها از جمله کتاب های نویسنده نو ظهور این عرصه ، یعنی استفانی مایر، کنایه هایی به سیاست ها زده شده است ، و این به هیچ عنوان چیز عجیبی نیست.
بیان این نکته را لازم می دانم که بنده به عمد این چند نویسنده را مثال زدم ، چرا که فضای داستان هایشان بی شباهت به رولینگ نیست.

با تشکر...

وینست ولنتاین عزیز:

مگر اگر نویسنده ای دزدی ادبی کنه و داستانش هیچ المان و پروسه یا منطق خاصی نداشته باشه یا به قول خودتون کتابش تغییر ناگهانی روند داستان و از اینجور چیزا داشته باشه ... هرچند من با چندی از فاکتورهایی که گفتید مشکل جدی دارم؛ اما مگه حتی با فرض درستی حرفتون، این مسائل به این معنی هست که کتاب نمیتونه سیاسی باشه؟

در عرصه سیاستم قرار نیست که همه نویسندگان یک چیزی در حد نوام چامسکی باشن تا ما آثارشونو سیاسی ارزیابی کنیم. هر نویسنده ای در حد توان خودش مینویسه، ما، داستان نویس ضعیف داریم، داستان نویس قوی هم داریم، و واضحه که شما میتونید این مسئله رو در عرصه های مختلف نویسندگی هم بسطش بدید.

در کل قصدم این بود که بگم هرچند منم با اصل غیرسیاسی بودن هری پاتر موافقم اما شما در تحلیلتون از راه اشتباهی وارد شدید و این مسائلی که در آخر پستتون عنوان کردید اصلا ارتباطی با سیاسی بودن یا غیر سیاسی بودن یک کتاب نداره و جاشم اینجا نیست.