با کی؟
با نیمه گمشده اش.

خب جواب این سوال به نظر من خیلی واضحه توی کتاب ها همیشه به این مورد اشاره شده بود. بزرگترین ترس ولدمورت مرگ هستش. لرد ولدمورت همیشه به نوعی در حال پیوند زدن خودش با زندگی بود. هوراکسس ها مثال خوبیه. برای این که نمیره روح خودش رو تکه تکه کرد. برای این که اون پیشویی به حقیقت نپیونده به یه بچه 1 ساله حمله کرد. به نظرم لرد ولدمورت به خاطر این که دامبلدور از اون قوی تر بود از رویارویی باهش نمی ترسید. چون دامبلدور لرد رو از بچگیش به خوبی می شناخت و بیشتر راز هایی که از مرگخوار هاش رو پنهان کرده بود رو می دونست بنابراین میشه همون نتیجه گیری پست قبل رو کرد لرد از مرگ و گذشته اش می ترسید.

یکی از بهترین نویسنده ها و ناظران که البته من هنو افتخار نداشتم تو انجمنش رول بزنم. یکی از بهترین جدی نویس ها و یکی از بهترین طنز نویس ها.
ریگولس بلک

یکی از کسایی که واقعا رول هاش و طنزشو دوست دارم. هم فعاله هم نویسندگیش خوبه.
فیلیوس فیلت ویک

از همه شون فعال تره...فندک عزیزم
هم تو تالار خودمون فعاله هم تو ایفای نقش معمولی.

یه معتاد سیاه دل وقتی مرلین به دنیا اومد کنار بید کتک زن با داداشش همدیگه رو می زدن.

جدید:
پسرعموی هدویگ!

ای هکتور دگورث گرنجر، ای معجون ساز بزرگ، ای ویبره زن 9/9 ریشتری، ای هلو، ای شفتالو، اینو نقد کن قربون دستت.

نسخه مخصوص موبایل سایت خیلی خیلی خیلی کنده.
خیلی از پست ها رو هم نمیشه با موبایل درست خوند. لطفا بررسی بشه. برای کاربرایی مثل من که بیشتر با گوشی آنلاین میشیم خیلی سخت و حوصله سر بره.

- عه راس میگیا. ویژی هستم. مدیر پروژه تخریب پارک.
- هر چه زودتر این بلبشو را از بین ببر ویج-ای. سر همایونیمان کم کم دارد درد میگیرد.
- ویژی هستم. از فردا شروع می کنیم.

یک هفته بعد.

لرد همچو زئوسی خسته بر صندلیش لم داده بود و با عصبانیت برعمارتش که حالا تبدیل به یک جنگل تمام عیار شده بود نگاه می کرد.
- پس این مردک ویج-ای چرا نیامد؟ ما دیگر نمی توانیم تحمل کنیم سیو. هرچه زودتر این پارک باید از بین برود.
- جسارتا ویژی بود ارباب. اوه بله همین الان می رم.
منودار اعظم با سرعت هر چه تمام تر از اتاق لرد بیرون آمد و به دفتر ازبین برندگان پارک های درون عمارتی آپارات کرد.

دفتر ازبین برندگان پارک های درون عمارتی.

پاق!
- یا منودار اعظم! این دیگه کیه؟ اوه سلام اسنیپ.
- دفتر ویژی کجاست؟
- انتهای راهرو سمت راست.
اسنیپ زیر لب با خود غرولند کرد.
- مگه بیمارستانه؟
- چیزی گفتی؟
اسنیپ به کارمند درون راهرو اهمیتی نداد و با عصبانیت به سمت اتاق ویژی رفت.

درون اتاق.

- فردا تو کدوم تقویمی یعنی یک هفته بعد؟
- ببخشید اسنیپ، من میخواستم همون روز اول بیام ولی میدونی؟ یه روز کارگر نیست. یه روز ابزار نیست. یه روز مجوز نیست. یه روز بودجه نیست. یه روز حسش نیست. یه روز تعطلیه نمیشه کار کرد. امروزم همه چی هست ولی...
- ولی چی؟
- من دیگه مسئول نیستم. من منتقل شدم بخش به وجودآورندگان پارک های درون عمارتی. امیدوارم با مسئول جدید کنار بیاید.
اسنیپ اصلا نمی توانست بدون راه حل به خانه ریدل ها برگردد. اسنیپ حوصله کنار آمدن با هیچ مسئول دیگری را هم نداشت. باید هر طور شده این پارک را از بین می برد.

درود.
لرد ولدمورتا! نقد میخوام.
به قول لیز مقسی بوکو.


پ.ن: چرا تو انجمنای دیگه هیچ سوژه باحالی پیدا نمیشه؟ من همش همینجام.