ملتِ ارزشمند ترين دارايي به دست، با دهن هاي باز به وينكي كه خيلي جدي، سعي در نابودي اربابشون داشت، خيره شدن.

-وينكى جنِ گيج شده ! وينكى نتونست به چندين دستور، با هم عمل كرد. ارباب بايد اجازه داد وينكي داراييش رو نابود كرد و بعد دستورات ديگه داد! وينكي جن مُعَمِلِ خوب ؟
-آخه جن! اگه مارو نابود كني، ما چطور دستور بعدي رو بهت بديم ؟!

وينكي نتونست راه كار بعديش رو ارائه بده. چراكه ليسا با ظرف محتوي قهر دوني هاش، فرق سر جن بيچاره كوبيد!
وينكي بي هوش روي زمين افتاد و ظرف قهردوني ها هم شكست، قهر دوني ها، با فرياد "قهر،قهر،قهر" خاكستر شدن.

-ببريدش...فقط اين جن رو از اين اتاق ببريد بيرون!

ملت فوري دست به كار شده و وينكي رو پشت در خونه ى ريدل گذاشتن.

-خب...نَفَر بعدي كيه؟ هوم...آستوريا...بيا ببينيم!

آستوريا با دست خالي، در حالى كه سعى ميكرد دست چپش رو قايم كنه، جلو رفت!
-ارباب...من خيلي گشتم...خيلي سعي كردم چيزي پيدا كنم كه برام با ارزش باشه...اما چيزي پيدا نكردم.
-هوم...كه چيزي پيدا نكردي؟!...بيا جلوتر ببينيم...دست چپت رو چرا قايم كردي پشتت؟ بيارش جلو!

آستوريا، با چشم هايي كه هر كدوم اندازه يه گاليون شده بودن، جلوتر رفت و دست چپش رو جلو برد اما اون هم خالي بود!

-دستت رو تكون بده... هوم واقعا چيزي نيست، اما حس ميكنيم چيزي رو پنهان ميكني آستوريا! خيلي خب! حالا كه چيزي نداري واسه نابود كردن، فردا شب خودت رو نابود ميكنيم! حالا برو تا نَفَر بعدي جلو بياد!

آستوريا كه نميدونست از اينكه ارزشمند ترين داراييش، روي ساعد دست چپش، جون سالم به در برده خوشحال باشه، يا بخاطر آخرين شب زندگيش گريه كنه، سر جاش برگشت و نفر بعد، جلو رفت.

-لیسا تورپین!

لیسا خیلی آرام جلو رفت.
لیسا تنها یک شیشه ی جا مربای کوچک به دست داشت.

-با ارزش ترین چیز تو این شیشه مرباست؟
-خیر ارباب چیزی که توی اینه با ارزش ترین چیز منه.

لیسا درب شیشه را باز کرد و 2 چیز عجیب از درون آن در آورد.
-این ها قهردون من هستن ارباب. با ارزشترین دارین دارایی من این ها هستن.
-پس چطور الان زنده ای؟
-ارباب فعلا به جاش قوطی نوشابه گذاشتم!
-ارباب باید رفت توی گونی. وینکی باید با ارزش ترین داراییشو نابود کرد تا جن با نابود کننده ی خوب شد.

همه ی مرگخواران با تعجب به وینکی که سرش پر از خون بود نگاه کردند.وینکی خیلی غیر منتظره وارد شده بود.

-وینکی مگر تورو از پنجره به پایین پرت نشدی؟ اصلا چرا سرت خونیه؟از ما دور شو.

وینکی بدون توجه به صحبت های لرد به سمت او می آمد.
-اگر وینکی با ارزشترین داراییشو نابود کرد، جن خوب شد؟
-خیر جن خوب نخواهد شد. از ما دور شو جن!

لرد سیاه، رودولف را از روی خودش برداشت و با لگد از پنجره شوت کرد بیرون و به وینکی گفت:
- این دفعه به طور استثنا لازم نیست تو با ارزش ترین داراییت نابود کنی؛ حالا تا به سرنوشت رودولف محکومت نکردیم، خودت، خودت محکوم کن!

وینکی رفت جلوی پنجره و خودش پرت کرد پایین. بعد از چند ثانیه صدای وینکی به گوش رسید.
- وینکی خودشو به سرنوشت رودولف محکوم کرد... وینکی جن خوب حرف گوش کن؟

برای چند دقیقه فقط صدای آمبولانسی که رودولف و وینکی را با خود میبرد به گوش میرسید تا اینکه لرد سیاه گفت:
- خب نفر بعدی، آماندا... آماندا چرا انقدر فامیلیت مسخرس؟
- چه کنم ارباب، فامیلیم خودم انتخاب نکردم.
- خب تو برامون چی آوردی؟

آماندا در کیسه ای که با خودش آورده بود را باز کرد و خودش را درون آن انداخت!

- این کار چه معنی داره؟
- من کلی فکر کردم و به این نتیجه رسیدم که با ارزش ترین دارایی من... خودم هستم!
-
- ارباب از اونجایی که من نمیتونم خودم نابود کنم میشه شما منو با اواداکداورا نابود کنید؟
- ما خودمون برای چنین کاری خسته نمیکنیم پس راهی نیست میتونی بری سر جات بشینی!

آماندا که معلوم بود نا امید شده و در دلش دعا میکرد نظر لرد سیاه عوض بشه رفت و سرجایش نشست و مشغول گریه شد! لرد سیاه به لیست نگاه کرد و دنبال اسم نفر بعدی گشت.

رودولف به سرعت دست به كار شد و پيراهن زرشكي را ناپديد كرد.
-ارباب...چشم...پيراهن زرشكي رو فراموش كنيد اصلا! اجازه بدين اين يكي دارايي با ارزشم رو در راهتون نابود كنم!

و به بلاتريكس اشاره كرد!

-رودولف خودت دور ميشي يا دورت كنيم!؟
-ارباب...شما امر كردين و من اگه سرم بره هم از امر شما سرپيچي نميكنم! اجازه بدين...

رودولف با ديدن ملاقه بالا آمده در پشت سر لرد سياه، جمله اش را ناتمام گذاشته و در عوض، خودش را روي لرد سياه پرتاب كرد!
قبل از اينكه كسي فرصت هضم صحنه پيش رويش را بيابد، ملاقه، روي سر رودولف فرود آمد و هيكل ريز نقش وينكي، با لبخند رضايتمندانه اش نمايان شد.
وينكي ابتدا به رودولف، سپس به ملاقه درون دستش نگاه كرد...لبخندش آرام آرام محو شد...ملاقه را بالا برد و... دوباره فرق سر رودولف كوبيد!
-رودولف لسترنج جن بد! رودولف لسترنج به وينكي حسادت كرد! رودولف لسترنج پريد جلوي ملاقه و نذاشت وينكي دارايي با ارزشش رو نابود كرد! رودولف لسترنج مرگخوار بد!

لرد خطرناک بود. لرد به صورت عادی خطرناک بود. اما قرار گرفتن درون یک گونی و بلافاصله دوخته شدن گونی، اصلا از خطرناک بودنش کم نمیکرد. نتیجتا لرد، که به نظر میرسید میکوشد زیاد تکان نخورد تا ابهت لردی‌اش خدشه دار نشود، با صدایی خشن گفت:
- وینکی؟ همین الان مارو آزاد کن تا کل وجودت رو با جوراب نپوشوندیم!

تهدید جدی بود. وینکی به سرعت این را تشخیص داد.
- اما ارباب گفتن وینکی باید با ارزش ترین داراییش رو به ارباب داد تا...
- میدونیم میدونیم... الان فرض میکنیم خودمون رو به خودمون اهدا کردی، درمون بیار حالا تا جن آزاد و بدبختی نشدی!

وینکی به سرعت در گونی را باز کرد و لرد هم که میکوشید اصلا به رو نیاورد که به گونی راه یافته، دوباره با ابهت تمام روی صندلی خودش نشست.
- رودولف؟ چرا تو نمیای جلو؟

لرد دقیقا وسط خال سیاه را با کروشیو هدف گرفته بود. چرا که از این حرف وی، رودولف دچار مقداری رعشه و تشنج شد و حتی کف از دهان به بیرون ریخت. اما بعد با نام و یاد که به سرعت برایش آب قند آورده بود، خود را جمع و جور کرد و به سمت لرد رفت.
لرد با دیدن گونی رودولف که به طرز عجیب و شدیدی تحرک میکرد، اندکی متعجب شد. چرا که مطمئن بود قمه های رودولف توانایی تحرکی به این شدت را ندارند!

- ارباب میبخشید؟
- غیرممکنه رودولف... حالا گونی رو باز کن.

رودولف گونی را باز کرد و بلافاصله از درون گونی یک عدد بلاتریکس خشمگین، که پیراهنی سه برابر اندازه خودش را پوشیده بود بیرون آمد و پرید روی سر رودولف.
رودولف همچنان که داشت بلاتریکس را از خودش جدا میکرد، شروع کرد به توضیح دادن.
- ارباب، همونطور که میبینید، تنها پیراهنم که به رنگ زیبا و سیاهِ زرشکی هستش و همچنین همسر دلبند و دلسوزم بلاتریکس، ارزشمندترین چیزهایی هستن که من دارم و تقدیم شما میکنمشون الان!
- از جلوی چشممون دور شو رودولف. پیراهن زرشکی؟ دور شو!

-بکنم یعنی ارباب؟
-بکن!

آرسینوس ناراحت شد. آرسینوس دلش شکست. یاد تمام آن خاطرات قدیمی با نقابش افتاد. وقتی که در زمان های قدیم از هاگوارتز به خانه می‌آمد تا در آغوش نقابش آرام بگیرد. دستپخت خوشمزه نقابش را هیچوقت فراموش نمی‌کرد. ارزشمندترین خاطرات کودکی‌اش، مربوط به اوقاتی بود که نقاب، موهای آرسینوس را برایش می‌بافت. هربار که آرسینوس اسهال می‌شد، نقاب بود که در کنار مرلینگاه منتظر او می‌نشست و همزمان برای او آب نمک درست می‌کرد. حتی نقاب در انتخاب لباس عروسی آرسینوس هم نقش داشت. نقاب بود که در تمام دوران بارداری از آرسینوس مراقبت می‌کرد. نقاب بود که بچه آرسینوس را مانند بچه خودش بزرگ کرد. نقاب بود که در لحظات پایانی عمر آرسینوس در خانه سالمندان، وصیتنامه او را نوشت. و درنهایت هم نقاب بود که آرسینوس را با دست های خودش به خاک سپرد. نقاب، همدم و یار واقعی آرسینوس بود.

-بِکَن اون لامصبو دیگه.

و درحالیکه گونه های آرسینوس از اشک خیس شده بود، تیر آخر را بر پیکر بی‌جان نقابش زد؛ دست های نمک نشناسش را بالا برد و نقاب را در آورد...

-
-

لرد با دیدن چهره واقعی آرسینوس، به طور نامحسوسی بر خود لرزید.
-خب ما معتقد شدیم که ارزشمندترین داراییت قطعا همون کراواته. بزن نقابتو. کدومتون نفر بعدیه؟

وینکی از زیر دست و پای بقیه مرگخواران رد شد و به لرد رسید.

-جن؛ چقدر گونیت کوچیکه. نکنه میخوای همین گونی رو به عنوان ارزشمندترین... عه... چیکار می‌کنی جن؟ بذارش کنار. بذارش کنار اونو. عه! عــه...
-ارزشمندترین دارایی وینکی، ارباب بود. هرچند ارباب دارایی وینکی محسوب نشد ولی وینکی خیلی باهوش بود و خودشو درگیر معنی کلمات نکرد. وینکی جن خووب؟

و وینکی، لرد را درون یک گونی کرد.

هكتور نيش ليني را گرفت و او را به گوشه ي اتاق برد تا براي ازدواج راضيش كند. نوبت به مرگخواران ديگر رسيده بود. همگي از استرس مثل هكتور ويبره مي رفتند. لرد سياه مجددا دفترش را باز كرد و جلوي اسم ليني و هكتور علامت زد. شرايط سختي بود. مرگخواران مي دانستند كه اگر لردسياه شك كند، همان جا مثل ماه پودر مي شدند و چيزي بجز خاكستر از آن ها باقي نمي ماند. لرد سياه بالاخره نفر بعدي را صدا زد:
- آرسينوس!

آرسينوس از جايش بلند شد و گوني كوچكش را برداشت. هنگامي كه به لردسياه رسيد گوني را در مقابل او قرار داد.

- خب آرسينوس، باز كن ببينيم چه براي ما آورده اي!

آرسينوس دستش را داخل گوني كرد و در كمال تعجب يك كراوات از داخل آن بيرون آورد.

- كراوات؟
- بله ارباب... اين عزيزترين چيزيه كه دارم و آوردمش كه براي شما اون رو فدا كنم تا وفاداريمو به شما ثابت كنم.

همه مي دانستند كه او چيزي را بيشتر از كراوات هايش دوست ندارد... البته، همه بجز لردسياه. آرسينوس چوب دستي اش را بالا برد تا كراوات را نابود كند اما با صداي لردسياه دستش رو هوا ماند:
- صبر كن... تو چطور جرئت ميكني به ما كلك بزني؟
- كلك ارباب؟ من غلط بكنم به شما كلك بزنم!
- به نظر ما تو چيزي ارزشمندتر از كراواتت هم داري... نقابت!

و لردسياه با اين حرفش تير خلاصي را زد.

-بله ارباب.

لرد سياه، جلوس فرموده و مشغول بررسي زواياي قضيه شدند.
به پودر باقي مانده از ماه، به ليني كوچك، به هكتور لرزان و مرگخواران گوني به دست، نگاه كردند.
-خب...ما تصميم گرفتيم.

ليني، نفسش را در سينه حبس كرد و هكتور، با سرعتي بيشتر از هميشه، لرزيدن گرفت!
-موجود مورد علاقه هكتور، لينيه و ليني هم مرگخوار ماست! ما هم كه اصلا راضي به قرباني شدن هيچكدام از مرگخوارانمون نيستيم مگر اينكه اسمش سينوس باشه!

آرسينوس، خود را پشت وينكي پنهان كرد و ليني كه خيالش راحت شده بود، نفس عميقي كشيد.

-ولي...اينجورى هم نميشه كه هكتور قرباني نده. ما تصميم گرفتيم ليني رو به عقد هكتور در بياوريم!

ليني به طور ناگهاني، بال زدن را فراموش كرده و در نتيجه، پخش زمين شد!
-ارباب...ولي...!
‏-
-باشه ارباب ولي خب...!
‏-
-خب آخه ارباب شما خودتون حاظريد زنِ هكتور...چيز يعني...شما حاظريد دختر به هكتور بديد كه حالا مامان باباي من بدن ؟!
-نه ! ما پرنسس زيبامون رو به هكتور نميديم. حق با لينيه! اما كاري هم از دست ما ساخته نيست. هكتور سريعا ليني رو راضي كن باهات ازدواج كنه، ساير مرگخوارانمون منتظر اهداي قربانيانشون هستن!

لینی گونیشو باز میکنه و یهو اتاق پر از نور میشه.

لرد با دستاش جلوی چشماشو میگیره.
-این چی بود لینی؟ ما رو طلسم کردی؟ خیانت؟ خنجر از پشت؟

لینی سراسیمه در گونیشو میبنده.
-نه ارباب. نیشم بشکنه اگه به شما خیانت کنم. این شیء مورد علاقه ی من بود. ماه!

منطقی بود! لینی یه حشره بود و حشرات همیشه به ماه علاقمند بودن. ولی هنوز مشکلی وجود داشت که لرد نمیتونست حلش کنه.
-لینی تو الان رفتی ماهو تو گونی کردی و برای ما آوردی. آیا این چرخه ی طبیعت رو به هم نمیزنه؟

لینی از روی گونی ماهشو نوازش میکنه و چهره ی نگرانی به خودش میگیره.
-چرا ارباب. بدجوری هم میزنه. ولی شما خیلی خوش شانسین که با یه ریونی اصیل طرفین. من ماهو برداشتم. ولی جاشو خالی نذاشتم که.یکی از عکسای شما رو گذاشتم جاش. اتفاقا بیشتر هم میدرخشین. چون تصویرتون از پشت سر بود و نور درخشانی از سر مبارکتون...

لرد متوجه شد که ترجیح میده این بحث زودتر تموم بشه.
-خب لینی...آوردیش.حالا نابودش کن!

-ن...نابود ارباب؟ ارباب ماه...درخشش در شب...جزر و مد...گردش زمین در مدارش...آب و هوا...فصول...

-اینا برای ما کوچکترین اهمیتی نداره لینی! چیزی که مهمه وفاداریه! در مقابل چشمان ما نابودش کن.

لینی آب دهنشو قورت میده. اشک تو چشاش جمع میشه. پشتشو به ماه میکنه. پرواز میکنه و کمی از زمین فاصله میگیره. و یهو به طرف ماه فرود میاد و نیششو توش فرو میکنه!

ماه پودر میشه!

لرد متعجب از قدرت نیش لینی، به طرف هکتور برمیگرده.
-خب...گفتی موجود مورد علاقه ی تو لینیه و لینی رو برای نابود کردن آوردی؟

خلاصه:

وزارتخونه تصمیم می گیره میزان سیاهی مرگخوار ها رو بسنجه و در نتیجه این کار، لرد تصمیم می گیره به مرگخواراش مجددا سیاه بودن رو آموزش بده. لرد شروع به آموزش طلسم های ممنوعه می کنه. ولی مرگخوارا زیاد موفق عمل نمی کنن.
لرد از مرگخوارا می خواد برای اثبات تعصب و وفاداریشون ارزشمند ترین دارایی هاشون رو فدا کنن.
مرگخوارا تصمیم می گیرن لرد رو فریب بدن و چیزایی رو که براشون زیاد باارزش نیست نابود کنن.

...................

-همگی حاضرن؟

مرگخواران حاضر بودند. در مقابل هر یک کیسه بزرگی که بی شباهت به گونی نبود وجود داشت که اشیا و موجودات باارزش خودشان را در آن قرار داده بودند.
اضطراب از چهره همه خوانده می شد. لرد سیاه جادوگری نبود که به سادگی فریب بخورد.

لرد، دفتر حضور و غیاب را برداشت.
-خب...اسماتونو می خونیم. یکی یکی میایین جلو و گونی ها رو باز می کنین. برای ما توضیح می دین که چیزی که آوردین چیه و به چه دلیل براتون باارزشه. و جلوی چشم ما نابودش می کنین. خم به ابرو هم نمیارین! وگرنه از اون به بعد ابرویی نخواهید داشت که خم بهش بیارین. حالا...دگورث گرنجر!

هکتور گونی بسیار بزرگی را برداشت و کشان کشان جلوی لرد برد...گونی به وضوح تکان می خورد.
لرد سیاه پرسید:
-این چیه هکتور؟ پاتیلت؟

قلب هکتور با شنیدن کلمه "پاتیل" در سینه اش بال بال زد! هکتور تعظیمی کرد و به آرامی در گونی را باز کرد. چیزی که از گونی خارج شد، شباهتی به پاتیل نداشت.

-هکتور؟...این...لینی نیست؟

هکتور با خوشحالی تایید کرد.
-بله بله...ارباب هر چی فکر کردم دیدم چیزی با ارزش تر از لینی برای من وجود نداره. اجازه می دین نابودش...

ولی موضوع دیگری وجود داشت که در آن لحظه ذهن لرد سیاه را درگیر کرده بود.
-برای یه حشره، گونی به این بزرگی آوردی؟

این بار لینی جواب داد!
-نه ارباب...آخه منم مجبور بودم گونی مو همراهم بیارم. گونی منم این توئه. اگه هکولی منو نابود کنه دیگه نمی تونم نابودش کنم. پس بگین منو نابود نکنه.

قضیه کمی پیچیده شده بود. ولی لرد سیاه پیچیدگی ها را به سادگی حل می کرد.
-اول تو گونی تو باز کن ببینیم لینی...بعدش درباره زندگیت تصمیم می گیریم.