خلاصه:

لرد به دلیل گرفتن مقداری خون از مورفین معتاد شده. ولی مشخص نیست به چی.
لرد که بطور ناگهانی فلج هم شده ادعا می کنه به یه سفید(محفلی) معتاد شده و باید برن براش یه جادوگر سفید بیارن. مرگخوارا برای پیدا کردن یه سفید، به پیازستان(واقع در ناکترن) می رن و هری پاتر رو می گیرن.
هری پاتر زیاد حرف می زد و مرگخوارا به دهنش چسب زدن.

......................

-خب... اینم که ساکت شد. پیش به سوی ارباب!

همه به راه افتادند. بجز...ربکا!

-من نمی تونم بیام!

مرگخواران که حرکت نکرده متوقف شده بودند، کل ذوق و شوقشان را از دست دادند و دنیا روی سرشان خراب شد.

-چی شده خب؟ لابد انتظار داری تو رو هم کول کنیم.
-می خوای چهار تا چرخ برات بذارم با اونا بیای؟
-این چه قیافه ایه به خودت گرفتی؟

ربکا از جایش تکان نخورد.
-دست و پام سالمه... خودم هم می تونم راه برم. فقط سوالی برام پیش اومده. بپرسم؟

-خیر! در صورت امکان فقط راه بیفت!

ربکا با جدیت مخالفت کرد.
-نمی تونم. وقتی ذهنم اینقدر درگیره، نمی تونم! اغتشاشات مغزی مانع ارسال دستور حرکت به پاهام می شه. حالا بپرسم؟ ... می پرسم! ما چرا کله زخمی رو با طلسم ساکت نکردیم و دو ساعت دنبال چسب گشتیم؟ آیا هوشمون کمه؟

به مرگخواران برخورد... به مرگخواران ریونی بیشتر! ... و به لیسا از همه بیشتر! طوری که درخت تنومندی را که کنارش قرار داشت از جا کند و بین خودش و ربکا قرار داد که چشمش به قیافه او نیفتد.

-نخیر! چون سفیدی که برای ارباب می بریم باید طلسم نخورده باشه. سالم و کامل باشه. حل شد؟


چنین قانونی وجود نداشت...ولی قبول کردنش فعلا به نفع مرگخواران بود. ربکا هم قانع شده به نظر می رسید. همگی در حالی که هری پاتر را حمل می کردند به طرف خانه ریدل ها حرکت کردند.

ربکا که حوصله چندانی برای جر و بحث نداشت چوبدستی را در آورد و در برابر فروشنده گفت:
_سیلنسیو
_چیکار میکنی ربکا؟
_هیچی فقط ساکتش کردم که امون بده ما هم دو کلمه حرف بزنیم...خب آقای فروشنده چسب نواری کلفت محکم مناسب برای بستن دهن آدما داری یا نه لطفا فقط در یک کلمه جواب بده!

و با چوبدستی طلسم را خنثی کرد

_بله داریم
_خب برو برامون بیار
_اسپانیایی بدم , آلمانی بدم , چینی بدم کدومو بدم؟
_هر کدوم دل تنگت میخواهد بده! تو فقط بده!
_نباید اینو بگی ربکا چینی که بنجله !آلمانی هم همیشه زیادی گرونه ! آقا همون اسپانیایی بده
_الان میارم

پس از چند دقیقه

_متاسفانه متوجه شدم که اسپانیایی و آلمانی تموم کردیم ! چینی بدم؟
_باشه بده
_بفرمایید میشه یک گالیون قابل شما رو هم نداره

دو دقیقه بعد پس از خروج از مغازه:
_خوبه دو گالیون هم اضافه اومد بستنی میخوری تام
_اوه زود باش ربکا وقت برای این کارها نداریم میترسم صبر بلا تموم شده باشه
_اوه باشه



_چقدر دیر کردین کم کم داشتم به این نتیجه میرسیدم که وقتی برگشتید بهتون کروش بزنم
_بلا ما فقط داشتیم با یه فروشنده سمج سر و کله میزدیم
_خب حالا چسبو بدین بیاد
_بفرما
_خب خب خب حالا میرسیم به هری پاتر کوچولمون حالا پسر خوبی باش با زبون خوش بزار این چسبو بزنم به دهنت که کل این مدتی که این دو تا نبودن داشتی مغز منو با حرف های احمقانت می خوردی
_یعنی دلت میاد من پدر و ما...

ناگفته پیداست که هری نتوانست بقیه جمله اش را بگوید چون چسب بزرگی با خشونت روی دهنش خورده بود

_آباریکلا حالا خفه شدی و میتونیم با خیال راحت و مغزی آسوده از ورور های تو بریم پیش ارباب

ربکا و تام به دنبال مغازه چسب فروشی در کوچه ناکترن پیش می رفتند . ناگهان ربکا به مغازه ای که در آن حیوانات عجیبی می فروختند اشاره کرد و گفت
_ هی تام فکر کنم اونجا داشته باشه.

_هر وقت چسب جزو جانداران شد اونجا می فروشنش.

آن دو بالاخره بعد از گذشتن از چندین مغازه به جایی رسیدند که به نظر می آمد بتوانند در آنجا چسب پیدا کنند.بالای مغازه نوشته بود

پشت شیشه مغازه پر بود از جعبه هایی که روی آن نوشته بود چسب.

تام با خوشحالی گفت
_ ببین خودشه .بالخره پیداکردیم.این یکی دقیقا همونیه که می خوایم.

تام و ربکا داخل مغازه شدند ، اما کسی آنجا نبود .تمام مغازه را فقط یک چراغ زرد رنگ کوچک روشن می کرد و به شدت بوی عجیبی همه جا را فرا گرفته بود .تام به سمت پیشخوان مغازه رفت و زنگی که روی آن بود را چند بار فشار داد.اما کسی نیامد.
_ بده من امتحان کنم.
ربکا زنگ را به سمت خود کشید و نزدیک به صد بار روی آن کوبید.
_ خیلی حال میده.

_ چه خبره اومدم.
بالاخره مغازه دار از راه رسید .او مردی قد بلند با ریشی متوسط بود و ظاهرا تازه از خواب بیدار شده بود .
_ بفرمایید .چسب می خواستید ؟

_ نه اومدیم چسب فروشی معجون مو بخریم .

مغازه دار حرف ربکا را نادیده گرفت و به تام نگاه کرد.
_ما اومدیم که چسب ..

_چسب موش ، چسب جن گیر ، چسب دو طرفه ،...

_ نه چسب ن..

_چسب نورگیر ؟

ربکا با تعجب گفت
_ چسب نورگیر دیگه چیه ؟

_ چسب نورانی ، چسب نارنجی ، چسب ناخن ...

مغازه دار با هر حرف تام لیستی از چسب هایش را برای او بیان می کرد و اجازه نمیداد او حرفش را تمام کند. تام تصمیم گرفت راه دیگری برای بیان چیزی که می خواهد پیدا کند.

- چسب پیدا کردی ربکا؟

تام به ربکای درحال ویبره زدن خیره شده بود.

- نه! ازینا!

و ردای پوست تسترال را جلو آورد و "ببین! " گویان در فاصله ی نیم سانتی متری از چشمان تام گرفت.
- ربکا! کل پولی که بلا بهمون داده 3 گالیونه.
- اشکال نداره. بذار ببینیم چرقده اصن. آقا! این چنده؟

از شدت ویبره زدن ربکا، پست سرگذشتشان نیز ویبره خورده و "چقدره" به "چرقده" تغییر وضعیت داد!

- خیلی قیمتش مناسبه. 25 درصد هم آف خورده.
- چقدر مناسب دقیقا؟
- 250 گالیون.
- 250 گالیون؟
- قابل شما رو هم نداره.
- بله... مزاحم می‌شیم.

تام این را گفت و با چسبیدن یقه ی ربکا از مغازه خارج شد.
- هروقت گرینگوتز زدیم میایم اینم می‌خریم. دِ آخه 250 گالیون؟!

و با ادامه دادن چسبیدن به یقه ی ربکا جهت جلوگیری از خرید های احتمالی، به دنبال مغازه چسب فروشی به راه افتاد.

بلاتریکس همانجا بالاسر هری پاتر ایستاد و بقیه مرگخواران را نگاه کرد تا مطمئن شود همه به دنبال چسب خواهند گشت.

مرگخواران سریع در کوچه ناکترن پراکنده شدند و از شانس خوبشان کوچه ناکترن پر بود از مغازه های مختلف. بنابراین هرکدوم مغازه ای رو برای خرید چسب انتخاب کردند.

- تام بریم اونجا؟

ربکا بدون آنکه منتظر جواب تام بماند آستین ردایش را گرفت و او را به سمت مغازه ای که با انگشت نشان می‌داد کشید.

-اینا چیه پشت ویترین؟
- نمیدونم. نظرت چیه بریم تو و ازش بپرسیم چسب داره یا نه؟ قبل از اینکه کروشیو بخوریم!

و اینبار تام ربکای محو شده پشت ویترین را به داخل مغازه کشید.

فضای مغازه همانی بود که از یک مغازه ممتاز در کوچه ناکترن انتظار داریم. تنها منبع نور لامپ کوچکی بود که بالای پیشخوان سوسو میزد و مابقی قدرت دید را نوری که از بیرون به داخل می‌تابید تامین میکرد. بوی گندی تمام مغازه را گرفته بود و خامه ی روی کیک تار عنکبوت هایی بالای قفسه کهنه ای بودند.

- سروران من به دنبال چه چیزی به این جا آمده اند؟

فروشنده هم تیپیکال فروشنده های ناکترن بود. کچل، لباس های مندرس و چشمانی که هر لحظه می‌خواهند شما را تیغ بزنند. به عنوان چاشنی هم کمی قوز!

- چسب دار...
- اینا چیه پشت ویترین؟
- اوه! بانوی من از پوست تسترال خوششون اومده؟ چه سلیقه محشری!
- ولی تسترال که پوست نداره.

اما تام خیلی دیر وارد عمل شده بود. فروشنده و ربکا مشغول گفتگوی پرحرارتی درباره زیبایی های پنهان پوست تسترال بودند.

- تام بیا از اینا بخریم!

مرگخواران تصمیم گرفتند ایده چسب را دنبال کنند.

_ حالا این همه محفلی ، باید این گیر ما میومد . هری پاتر از کی اینقدر وراج شده ؟

بلاتریکس این را رو به مرگخواران گفت و بعد به هری گفت
_ ساکت میشی یا ساکتت کنم؟

_ آخه دلت میاد اینطوری با من حرف بزنی . من یتیمم ، پدر و مادر ندارم ، سیریوس هم ندارم ، چشم بابا قوری هم که مرد ، فرد .....

_ بسه دیگه نمی خواد برام لیست کنی . کسی اینجا چسبی چیزی نداره ؟

_ برای چی باید با خودمون چسب بیاریم ؟

بلاتریکس کروشیویی نثار مرگخوار کرد .

_ اگه ندارید پس برای چی اینجا ایستادینو منو نگاه می کنین؟

با این حرف بقیه دریافتند که باید بروند و دنبال چسب بگردند تا شاید بتوانند با آن پاتر را ساکت کنند.

-این گونی تنگ و تاریکه درست مثل همون اتاق زیر پله خونه عمو ورنون اینا! اگر پدر و مادرم زنده بودن هیچ وقت سر از این گونی در نمیاوردم. امان از یتیم بودن...اما از مکان های تنگ و تاریک...امان از...

مرگخواران با تعجب به گونی که دست ربکا تکان تکان میخورد و نق می زد نگاه کردند.

-این گونی، زخم صاعقه مانندمو می آزاره. هـــی...پروفسور کجایین که بگین درد بخشی از وجود بشره هری و با این جملات منو خام کنید؟
-چقدر حرف میزنه! حالا تا بردنش پیش ارباب چطوری باید این همه حرف زدنش رو تحمل کنیم؟
-من زیاد حرف می زنم؟! من؟! من از روزی که یتیم شدم گوشه گیر و ساکت شدم. تازه کتک های عمو ورنون و تحقیر های اسنیپ هم در این گوشه گیری بی تاثیر نبود! از روزی که سیریوس...

مرگخواران که حوصله شان سررفته بود دنبال راهی برای ساکت کردن هری پاتر گشتند.
-من که میگم از گونی در بیاریمش و روی دهنش چسب نواری بزنیم.

خلاصه:

لرد به دلیل گرفتن مقداری خون از مورفین معتاد شده. ولی مشخص نیست به چی.
لرد که بطور ناگهانی فلج هم شده ادعا می کنه به یه سفید(محفلی) معتاد شده و باید برن براش یه جادوگر سفید بیارن.
مرگخوارا اول به خونه گریمولد مراجعه می کنن...ولی محفلی ای که میارن(گادفری) به درد نمی خوره.
مرگخوارا برای پیدا کردن یه سفید بهتر، به پیازستان(واقع در ناکترن) می رن و از دور سفیدی رو می بینن که سرگرم کباب کردن پیازه.

.......................

ربکا از پشت به سفید نزدیک می شد و از شدت هیجان نقشه اش را زیر لب زمزمه می کرد.
-آروم باشم...خیلی آروم...وقتی به اندازه کافی نزدیک شدم، گونی رو می کنم تو سرش و می بندم. سفید گیج می شه. چرا از چوب دستی استفاده نکنم؟ چون تا بخوام ورد رو بگم ممکنه از جاش تکون بخوره و به هدفم نرسم! اول گونی می کنم تو سرش و بعد بیهوشش می کنم. شایدم فقط قفلش کنم. نتونه تکون بخوره.

ربکا زیادی با خودش حرف می زد!

هر چه نزدیک تر می شد، بوی کباب پیاز بیشتر دماغش را می آزرد.

سفید مورد نظر هنوز هم قابل شناسایی نبود، ولی ربکا اهمیتی به این موضوع نمی داد.

جلو رفت و رفت و رفت...
کل حواس سفید، به پیازهای برشته اش بود.

ربکا گونی را باز کرد...و در مناسب ترین فرصت، گونی را روی سر سفید کشید و در حالی که سفید داشت برای آزاد شدن تقلا می کرد، نخ گونی را بست و او را به دام انداخت!

مرگخواران با خوشحالی به ربکا و شکارش نزدیک شدند.
-گرفتیش؟...ایول...عجب حرکتی بود!

سفید برای خودش آواز میخواند. آوازی پر امید و سرور!
-میروم پشت دیورا تنهایــــــــــی! در خیال شب یلدایــــــــی! مینویسم ورود ممنوع است! وارد خانه دلم مشو تنهایـــــــــــــــــــی! لالا لالا لالایی!
-ورود؟ ممنوع؟ اینجا هم؟

همه مرگخواران به سولی نگاه کردند.
تمام امیدشان سولی بود!
-نه سو! برو جلو سو! تو میتونی سو!
-نه... من نمیتونم بیام تو.
-سو.

سو جلوتر نرفت. او نباید وارد میشد. با اینکه مرگخواران هلش میدادند، او حتی قدمی برنمیداشت.
همان قدر برای وارد نشدن ارزش قائل بود، که برای کلاهش هم قائل است!
-نه... من وارد نمیشم!
-یارانت دوبرابر میشه ها!

بلاتریکس برای جلب توجه سولی، حرفی زد که نباید میزد.

-چرا اون، چرا ما نه؟
-باشه باشه! یارانه هیچکی دوبرابر نمیشه.

سولی در اقدامی صلح طلبانه (!) کلاهش را برداشت. روی سینه اش گذاشت و تا میتوانست خم شد.
-من هیچ وقت وارد اینجا نمیشم. با اجازه.

با ناراحتی برگشت و از آنجا دور شد.

-من برم؟ من برم؟
-باشه ربکا. برو... ولی جیغ نزن؛ به ارباب میگم.
-چشم.

ربکا داوطلبانه رفت تا سفید را بگیرد.
اما آیا این بار، سفید میفهمید که کسی پشت سرش است؟

با این حرف بلاتریکس، دوباره همه به راه افتادند ولی کراب هنوز در گیر پاک کردن کف ها و پوشاندن خراش های اسکاجی بود که گابریل روی صورتش ایجاد کرده بود.

سی دقیقه بعد...

_هنوز نرسیدیم؟
_نه.
_هنوز رسیدن نکردیم؟
_نههه.
_بلا رسیدیم؟
_...چرا همتون انقدر علاقه دارین یک حرف رو هر یک دقیقه تکرار کنید؟
_آخه ...خیلی بو میده. من دیگه...نمیتونم تحمل کنم.
_راست گفتن میشه نتونستن میشن بلا. بچه هم داره تلف شدن میشه.
_دیدمش.
_آره راست میگه دیدن شدم بلا... چی؟ چی رو دیدن کردی؟
_یک سفید داره پیاز کباب میکنه.
_حتما داری شوخی میکنی! ما که سیریم اگر میخوای میتونی بری بخوری ولی وقتی برگشتی باید کل وایتکس گب رو سر بکشی. دیگه تحمل بوی پیاز از طرف تو رو ندارم فنر.
_پیاز رو چیکار دارم منظورم سفیدیه که داره اینکارو میکنه.

و تازه همه متوجه شدند منظور فنریر چه بوده. از آنجایی که بوی پیاز هرچه جلوتر میرفتند شدید تر میشد حواسشان هم بیشتر به سمت آن پرت میشد به همین دلیل به اینجا رسیدند و سفیدی را دیدند تازه حواسهایشان را جمع کردند.

_من از جلو میرم حواسشو پرت میکنم. رودولف. تو از پشت برو و غافلگیرش کن.

در حالیکه بقیه مرگخواران پشت خانه ای خود را قایم کردند، سو لی کاملا عادی به سفیدی که دیده بود نزدیک شد.
اما آیا این سفید همان سفیدی است که به دنبالش هستند و یا باز هم با شکست مواجه می شوند؟