در کل من فیلم آخر رو نسبت به هفت تا فیلم قبلی بهتر میدونم. چون تلاش و هزینه زیادی براش شده. با تغییرات زیادی در فیلمنامه، سعی در جذاب کردن داستان داشتن عوامل فیلم. نقاط ضعف هم وجود داشت. اما موارد خوب و مثبت در این فیلم، چشمگیر تر بودند.


اینترو

عوامل فیلم یک مقدمه یا اینترو زیبا رو انتخاب کردند برای فیلم. اینترو مثل همیشه با لوگوی برادران وارنر شروع میشه و به داخل میره و بعدش هاگوارتز رو با فضایی مه آلود نشون میده و دمنتورهایی که بر فراز اون معلق موندن. بعدش در نمایی اسنیپ رو می بینیم که بالای یک برج ایستاده و به حیاط هاگوارتز نگاه می کنه، جایی که دانش آموزان با سکوت کامل، در دسته های منظم و با نظارت، به داخل قلعه هدایت میشن. چهره ی اسنیپ کمی متفکر و مفهومی نشون داده میشه اینجا. آلن ریکمن در ارائه یک قیافه ای که ظاهرا خونسرده ولی در داخلش غوغا و استرسه، خیلی خوب عمل کرد. از جمله بازیگرانی که در این فیلم خیلی قشنگ بازی کردن، آلن ریکمن بود.

چنین صحنه ای رو نمیشه صحنه ای خلاق معرفی کرد. بلکه با این صحنه عوامل در تلاش بودند تا گوشه ای از وضعیت هاگوارتز و دانش آموزان رو نشون بدن که طبق اشاره ام فقط حس اون رو منتقل کردن. خب انتظار نمی رفت که ریز تر به این موضوع پرداخته بشه. چون وضعیت هاگوارتز طبق توصیف های شخصیت ها در داستان، به هری در جنگل دین منتقل شد.(تنبیه دانش آموزان طرفدار هری و ... ) یعنی فقط یه شرح عادی بود. حالا عوامل برای تصور بهتر این صحنه اینترو چند ثانیه ای رو گذاشتن تا بیننده حداقل تصوری داشته باشه. (اگرچه بر اساس داستان، این موضوع می بایست در پارت اول می اومد )

در مورد اینترو، باید بگم که هوای ابری و مه آلود، معلق موندن دمنتور ها، چهره مات اسنیپ و سکوت دانش آموزان در حیاط هاگوارتز، به نوعی القا کننده حس خفقان بود. یه جور حسی پوچی مطلق.

این حس با اون موسیقی متنی که روش گذاشته بودن هم تشدید شده بود. موسیقی متن کلا در این فیلم بحث مفصلی داره. اما خب چیزی که مثل روز روشن بود، این بود که جان ویلیامز در ساخت قطعات موسیقی این فیلم برگشته و این خبر هم رسما تایید شد. یعنی الکساندر دسپلانت و جان ویلیامز این بار هر دو با هم روی موسیقی کار کردند. در اینترو نیز صحنه آخر به لوگوی هری پاتر میره و از اونجا به صحنه آغازین فیلم در کنار ویلای صدفی. تا اونجا یک قطعه موسیقی متن پیوسته و زیبا با ویلنسل می شنویم که ترکیبی از احساسات رو منتقل می کنند. در لوگو، یک سولوی نسبتا غم انگیز که بیانگر حس درد باشه رو می شنویم اما در جدا شدن لوگو و پیوستن به صحنه آغازین ، سولو ویلنسل کاملا از آوای بم و درشت، به آوای زیر میره و حس نوستالوژیک و ارتباط مشترک بینندگان رو برقرار میکنه با دابی. یعنی صوتی هست که نه غم انگیزه نه شاد. بلکه فرمی از بیداری خاطرات رو منتقل می کنه و این قطعه زیبا کاملا با قبر دابی و نوشته حک شده روی سنگ قبرش، توازن داره.

خوب شد یه همچین تاپیکی زدی ریگولوس عزیز...
من فیلمو هفته پیش که البته پرده ای هم بود دیدم... نیمه اول فیلم که هری و دوستانش به دنبال جان پیچهای باقی مانده لرد ولدمورت هستن، نسبت به قسمت دوم اون که دقایق پایانی فیلمه، هیجان کمتر و احساسات بیشتری داره... کلا جلوه های ویژه توی این قسمت از فیلم عالی بود... شما میتونین از جلوه های بانک گرینگوتز، پرواز با اژدهای نابینا، تابلوی آریانا، اتاق ضروریات با دکوراسیون جدید، دوئل اسنیپ و مک گونگال، طلسم های محافظی روی هاگوارتز و مهار اونها توسط لرد ولدمورت، و..... و در نهایت دوئل پایانی لذت ببرین...
این فیلم خیلی خیلی خیلی خیلی با فیلمای قبلی متفاوته... تاثیر گذار ترین قسمت بخش مرگ اسنیپ و خاطرات اون هست که واقعا اشک آدم رو در میاره... همه چیز در نهایت کمال بعد از اینهمه سال درست شده بود... اسنیپ در کنار دریاچه هاگوارتز در یک کلبه کشته میشه ( بر خلاف کتاب)... همین باعث میشه که شما از این صحنه نهایت احساس رو بگیرین و گریه کنین!!!!!!!! همزمان موسیقی متن زیبای این قسمت از فیلم بر حس منتقل شده به شما اضافه میکنه. ما بعد از اون وارد خاطرات اسنیپ کشته شده میشیم ... جایی که صحنه هایی که تابحال اصلا ندیده بودیم ولی مربوط به گذشته بود رو میبینیم. جوونیای لیلی و پتونیا و اسنیپ... جیمز، یک فلاش بک به پیشگویی تریلانی، کمک ها و محافظت های مخفی اسنیپ به هری... همه اینا شما رو شوکه میکنه... بعدشم که هری میره که بمیره!!!!!!! به نظر من از این به بعد هیجان فیلم خیلی خیلی بیشتر میشه... موسیقی متن اوج بهتری میگیره و فضا هم روشن تر میشه. ( بدلیل اشعه طلسمها و ایستگاه کینگزکراس) تعقیب و گریزهای لرد ولدمورت و هری پاتر هم درسته که اضافی بودن اما به فیلم لطمه ای نزدن. بازی رالف فاینس به جای ولدمورت خیلی خوب بود چون جنون شادی از کشتن هری پاتر ینی رقیب دیرینه اش، کاملا توی اون خنده های عصبیش معلوم بود... توی متلکهایی که به نویل میزد...
نمیدونم چرا اما وقتی این فیلم رو دیدم اصلا حواسم به اطراف نبود به عبارت دیگه این فیلم به دلیل سریع بودن روند داستان، موسیقی متن و بازی خوب بازیگرا یه جورایی شما رو میخکوب میکنه... هر چند اوائل داستان کند پیش میره اما بعد در کل، اتمسفر داستان و فضا عوض میشه و یه چیز خارق العاده ای میشه.
اما مسلما هر فیلمی نقطه ضعف هایی داره که به نظر من نپرداختن به مرگ بقیه بود. مرگ شخصیت های فرعی داستان خیلی سریع و بی حاشیه بود و ما فقط جسد بیجان اونها رو میدیدیم... البته بازم زیاد نباید توقع داشت چون اگه به مرگها میپرداختن باید یه قسمت سوم هم تنگش میزدن!!!! نقطه ضعف دیگه، عوض شدن بازیگر نقش کراب ( یا گویل؟؟؟) بود که حتی رنگ پوستشم عوض شده بود!!! این کار اشتباه بود... حتی اگه بازیگر اون نقش فوت کرده باشه ( که فکر میکنم همین طور شده...) دست کم باید بازیگری با چهره ی نسبتا نزدیک به اون رو انتخاب میکردن... و نقطه ضعف دیگه در صحنه پایانی بود... هرمیون خیلی خیلی جوون تر از سنش شده بود. هری شبیه خوره های کامپیوتر ( گیکهای کامپیوتری) شده بود هر چند خیلی باحال بود... و رون هم شبیه یه ادم معمولی با حقوق کارمندی شده بود D:

ولی در کل من از این فیلم نهایت لذت رو بردم خداییش...

سلام

خب همانطور که قطعا همه میدونید آخرین فیلم هری پاتر در 24 تیر اکران عمومی شد در سراسر جهان و الان هم خیلی ها فیلم رو دیدن. آمار فروش بالا و میلیارد دلاری و قرار گرفتن در میان 6 فیلم پرفروش تاریخ سینما هم گواه حداقل موفقیت در جذب مخاطب بوده برای این فیلم.

ما در ایران خب چاره ای نداریم جز اینکه نسخه پرده ای رو ببینیم یا اینکه چند ماه منتظر بمونیم تا دی.وی.دی بیاد. به هر حال نسخه های پرده ای این فیلم آخر هم انصافا از سالهای قبل بهتر بودن و این بار کیفیت بهتری دیدیم. این تاپیک رو زدم تا هر کسی از دوستان اگه فیلم رو دیده، بیاد و نظر یا نقد خودشو درباره فیلم اینجا بنویسه. نسخه های پرده ای الان در بازار خودمون هست.

به هر حال ما ایرانی ها و فارسی زبان ها نظر و نقدهامون خیلی شبیه به هم هست تا نقدهای انگلیسی زبان ها که سرشار از اغراق و جو گیری و این مسائله. . عمدتا ما نظراتمون رو رک میگیم و بر اساس سلیقه فردی مون و کارشناسی نیست که کلی قاعده و اصول بهش وصل باشه. نظر عادی خودمون رو به عنوان یک بیننده میگیم. نه منتقد حرفه ای سینما و تئاتر و اینها. چیزی که کاملا مشخصه اینه که ارزش فیلم های هری پاتر از نظر هنری خیلی خیلی هم بالا نیستن و اصلا با کتاب های رولینگ قابل مقایسه نیستند. اما خب بعضی از این فیلمها ارزش چند بار دیدن و بررسی دارند. قطعا قسمت های زیبایی داشتند و در تصور یک عالم جادویی و هری پاتر خیلی به تخیل ما هری پاتریست ها کمک کردند و لحظات و احساسات خوبی رو با این فیلمها داشتیم.

حالا نمیدونم. تقسیم بندی خاصی در نظر ندارم برای دوستان عزیز. میخواین فیلمبرداری رو از نظر خودتون بررسی و نقد کنید. دوست دارین به جلوه های ویژه بپردازین. یا مثلا موسیقی متن فیلم. بازی بازیگران. خود فیلمنامه که چطور در مقایسه با کتاب تغییراتی داشته یا نداشته و ... . خلاصه دیگه این دست خودتونه که به کدوم مورد فیلم بپردازین توی این تاپیک.

من هم با شروع نظر و نقد و بررسی شما، نظرات خودمو میگم اینجا.

شروع کنید !