نقل قول:
اول از همه اینو بگم من هیچوقت در طول دوران نظارت یا مدیریت هام هیچ فرقی بین هیچ کدوم از اعضا نذاشتم، نمیذارم و نخواهم گذاشت. همونطوری که توی داوری هیچ اهمیتی به اسم نویسنده نمیدم و فقط به خود رول امتیاز میدم، توی برخورد با اعتراضات و... هم هیچ اهمیتی به اسم ها نمیدم. یعنی مطمئناً اگه به جای تو لیلی لونا پاتر یا باری ادوارد رایان هم بودند، دقیقاً به همین شیوه باهاشون صحبت می کردم.
خب شیوه ی اشتباهی رو انتخاب کردی. جواب اعتراض رو فارغ از اینکه معترض هری پاتره یا توحید ظفرپور باید مستدل و منطقی بدی نه اینکه از سرت بازش کنی!
ضمنا اشتباه فهمیدی داداش! منظور من این نبود که چون مورفین گانتم باید ستاد بحران برای رسیدگی به اعتراضم تشکیل بشه. دارم میگم من یه عمره دارم می خونم و می نویسم و واقعا کم پیش میاد توی پست های من غلط املایی-نگارشی وجود داشته باشه کمااینکه توی پست بازی با کیو اشکالی وجود نداره و حالا که شما اومدی بعد عمری تو پست من غلط املایی-نگارشی پیدا کردی بیا توضیح بده کجاشه که یا اطلاعات زبان شناسی من بره بالا یا مال خودت!
نقل قول:
دوم اینکه اعتراضی که به خاطر نتیجه و بازی و اینا نباشه رو خیلی خیلی بهتر از پست های اینجوری و خط و نشون کشیدن و... میشه منعکس کرد. دقیقاً مثل کاری که آیلین پرنس کرد و توی کمتر از 1 ساعت جواب ـش رو گرفت. یعنی یه پیام خصوصی داد و پرسید. منم تا جایی که می تونستم کامل و جامع جواب ـش رو دادم.
شما نتیجه رو تو ملاء عام جار میزنی بعد من بیام یواشکی اعتراض کنم؟ پس کمیته انضباطی و دفتر نظارت برای چیه؟
ضمن اینکه دلیل این اعتراض خیلی مهم تر از نتیجه و بازی و ایناست! غلط املایی-نگارشی برای پست من یعنی ای مورفین گانت! تو بعد از 20 سال خوندن و نوشتن هنوز املا و جمله بندی بلد نیستی!
نقل قول:
به نظر من جمله ای که فعل ـش وسط بیاد و با مفعول تموم بشه غلط دستوری داره.
این حرف برای کسی که داره یه متن علمی می نویسه درسته، نه برای داستان نویس. مثالش هم جلال آل احمده که اگه بخوایم این دستور رو وحی منزل در نظر بگیریم جمله به جمله ی همه ی داستانا و سفرنامه هاش باید بره زیر دست ویراستار!
نقل قول:
توی این یه دیالوگ 6 بار از علامت تعجب استفاده کردی. به نظر من این یه نمونه برای استفاده ی بیش از حدِ علامت تعجب ـه که به نظر من درست نیست.
استفاده ی بیش از حد از علامت تعجب یعنی این:
- سلام!!
و اگه من صدتا جمله توی دیالوگم بنویسم که توی همشون احساس وجود داره و برای انتقال این احساس در آخر هر جمله یک علامت تعجب بگذارم و در نتیجه تعداد کل علامت های تعجب اون دیالوگ بشه صدتا، کوچکترین اشتباهی از نظر دستوری مرتکب نشدم.
نقل قول:
جا انداختن چند تا اسپیس بین عدد 4 و کلمه ی بعدیش
"4تا" در واقع همون "چارتا"ست. فاصله ی بین "چار" و "تا" باعث مکث ناخودآگاه خواننده میشه در حالیکه نویسنده چنین مکثی رو اراده نکرده. حذف این فاصله باعث میشه که کلمه همونطور خونده بشه که منِ نویسنده میخوام، یعنی: /چارتا/ ضمن اینکه عددی نوشتن "چار" باعث میشه خواننده روی "چارتا" که تا حدی یه واژه ی نامانوس از نظر نوشتاری محسوب میشه گیر نکنه.
نقل قول:
در این مورد شما رو ارجاع میدم به کتاب زبان فارسی دبیرستان و کاربردهای علامت ممیز یا همون خط مورب:
1. برای جدا کردن روز و ماه و سال
2. برای جدا کردن مصرع های یک بیت 3. در معنی «یا» و «معادل» برای دو کلمه که حکم واحدی دارند.
با توجه به اینکه هیچگونه غلط املایی-نگارشی توی پستم وجود نداشت درخواست دارم عبارت مذکور از زیر امتیازم پاک بشه.
0.01 یا 100 نمره هم به امتیازم اضافه یا ازش کم بشه، (همونطور که قبلا هم گفتم) برام مهم نیست.