نخستین مرجع فارسی زبان هواداران هری پاتر
نسخه موبایل
ارباب این رو دیدین؟!اگه ندیدین ببینین!و بی زحمت نقدش کنین!
میشه من یکم این مدت زیاد مزاحم شما بشم تو این تاپیک تا بتونم نوشتنم رو پیدا کنم؟!
_آخ!نزن اقا...نزن خانوم...چرا میزنی؟!
_برای اینکه ما رو عاصی کردی و هر شب از ما میخوایی که برات پست بزنیم!
همه مرگخوارها با تعجب به لرد نگاه کردند که به آنها در امر زدن رودولف،ملحق شده بود!
لرد که چشمان از حدقه درآمده مرگخواران را دید،به خودش آمد و پس از اینکه لباسش را مرتب کرد گفت:
_میخواستم تنوع ایجاد بشه،هی نگن لردشون فقط طلسم شکنجه استفاده میکنه!
خب چرا ما اینجاییم؟!چرا سوژه گره خورده؟!چرا تنوعتون باید سر من باشه؟!
_خب ما اینجا اومدیم چون در خواب چنین غاری رو مشاهده نموده بودیم...حالا اومدیم تا تحقیق کنیم این غار چیه که وارد خواب همایونی ما شده!
به نظر میرسید هکتور به زودی به دیگر مرگخوار ها و ماجراهای خطرناکی در داخل غار منتظر آنها بود،میپیوست!
_ببینم...معجون دوس داری خرس دریایی؟!
_خرس دریایی خیلی معجون دوست داشت!
گیبن باید راه جدیدی را آغاز میکرد،پس به سوی کتابخانه لرد رفت، کتابی را برداشت و با مهارت خاصی به سمت لرد پرتاب کرد.او میتوانست از این نامرئی بودن برای آزار و اذیت مرگخواران استفاده کند
آزار و اذیت مرگخواران! و نه لرد! متاسفانه اشتباهی که گیبن از شدت هیجان مرتکب آن شده بود، پرتاب کتاب به سمت لرد و آزار و اذیت او بود.
لرد با دیدن این صحنه، با احتیاط نجینی را در آغوش می‌کشد.
- پرنسس ما، فک کنم مورد حمله قرار گرفتیم.
- نجینی به حالت آماده‌باش قرار بگیر. چوبدستی ما کو؟
) انتخاب بسیار درستیه. چون قسمت مفرح ماجرا سمت لرده و قسمت هیجان انگیز ماجرا سمت مرگخواران...و هیجان، چیزیه که باید حفظ بشه. اگه اول اونو می نوشتین و بعد درباره لرد توضیح می دادین تازگیشو از دست می داد.- وینکی جن خوب! وینکی تار صوتی رو گیر آورد. وینکی مرگخواران رو نجات داد. همه باید به وینکی افتخار کرد.
لردم زیادی از لرد بودن فاصله نگرفته بود؟
وسط نبردی که دوست را نمیشد از دشمن تشخیص داد، طبیعی بود که هر کسی در گوشه ای مشغول باشد. دور از دیگران و تقریباً بی توجه به هر کسی جز حریفش! طبیعی بود که آنقدر چرخ بزنی و از طلسم ها فرار کنی که جز نگرانی برای برخورد انواع طلسم ها، سرگیجه هم به مشکلاتت اضافه شود. و باز طبیعی بود که حواست را بدهی به آدم های مهم زندگی ات که در نبرد حضور دارند.
خیلی طبیعی بود که شنل سوروس اسنیپ در هوا چرخ بخورد و در کمتر از ثانیه ای، برقش محو شود. ولی اینکه سوروس زمین بخورد. اینکه موهای سیاه و روغنی اش، به کناری بخزد و صورت رنگ پریده اش را نمایش دهد، اینکه از درد روی زمین خم شود، اصلا طبیعی نبود.
آنقدر ترسناک که همه جنگ را متوقف کنند. آنقدر ترسناک که مورگانا یادش رفت می تواند بدون نیاز به طلسم کردن، از جلوی لونا رد شود. آنقدر ترسناک که ایلین را میخکوب زمین کرد و آنقدر ترسناک که باعث شد لرد برای چند لحظه نبرد را متوقف کند.
مورگانا نفهمید اول خود و همقطارانش بالای سر سوروس رسیدند یا اول غیب شدند یا اول محفلیون را جایی در آنسوی سرش, جایی که نمی دانست کجاست، جا گذاشتند. فقط می دانست که بیرون اتاق سوروس ایستاده و شفادهنده ها مثل یویو دائم در رفت و آمدند.
هرگز باور نمی کرد به خاطر سوروس تا این حد تحت تاثیر قرار گرفته باشد.
مورگانا نفهمیده بود، چند ساعت گذشته.نفهمیده بود راهرو چند بار از آدم ها, پر و خالی شده.و نفهمیده بود چند بار سوروس را معاینه کرده بودند.
مورگانا اشک های ایلین را می دید... زانوهای لرزان خودش را و لردی که حاضر بود همه آدم های دنیا را قتل عام کند.
مورگانا نمی دانست چند نفر بالای سر سوروس هستند. و هیچ اهمیتی هم برایش نداشت. دیگر هیچ چیز به نظرش اهمیت نداشت. نه وقتی که چشم های شب رنگ سوروس داشت بسته می شد. نه وقتی که....
لرد کنار تخت او ایستاده بود.
آخرین چیزی که در ذهن مورگانا ثبت شد لبخند نایاب و آخرین درخشش برق چشم های سوروس توبیاس اسنیپ بود.
زانوی مورگانا جلوی قبر سیاه رنگی خم شده و صدای گریه دو زن در قبرستان پیچیده بود. هیچکس متوجه سایه ای با چشم های سرخ و صورتی مارگونه، پشت بوته های روبروی قبر سوروس اسنیپ نبود!
منطقه ي تيمز نسبت به بقيه ى نقاط شهر لندن، سرسبز تر و بکر تر بود. يک مکان فوق العاده براى پيک نيک هاى آخر هفته. غذاهاى خوشمزه و بازى هاي دسته جمعي. ولى معمولا افراد از رفت و آمد به آنجا حس خوبى نداشتند. گه گاهى به آنجا سر مى زدند و سريع بازمى گشتند. به همين علت، تيمز اغلب اوقات سوت و کور بود.
صداى آه آلبوس جوان را از پشت سرش شنيد. حتى مطمئن بود که برادرش دندان هايش را به هم فشار داد. مراقبت از يک دختر بچه که سد موفقيت هايش شده بود، برايش سخت بود.
- بس کن! مى دونم! دروغ مى گى!
و از خانه بيرون دويد. گربه ى زرد رنگ حالا شروع کرده بود به لرزيدن. نمى توانست بگذارد گربه همان جا يخ بزند.
گفته بود تا وختى نتونستى جادوت رو کنترل کنى کار اشتباهى نکن!
آريانا دستش را از دست آبرفورث بيرون کشيد و دوباره با گربه مشغول شد. برادرش اما متوجه نشد، يا آنقدر عصبانى بود که نمى توانست متوجه شود. دوباره صداى دعواهاى دو برادر بلند شد. آريانا آرام رو به گربه کرد.
- پدر که بود... از اين دعواها هم نبود... مى دونم يه روز مياد و دوباره همه چى خوب مى شه...
تام آرام به سویش حرکت کرد. این بار صدای سالگو بالاتر رفت.
- با توام... هِی یارویی!
اما همچنان نزدیک تر می شد. چشمانش برق عجیبی داشت و دستانش عرق کرده بودند. همه چیز جز آن در برابر چشمانش در حال محو شدن بود.
سالگو قهوه اش را به دهانش نزدیک کرد و کمی از آن را چشید. باد همچنان شاخه ها را تکان می داد و ابر ها را به این سمت می راند. آتش شومینه با دودی خاکستری رنگ عجیب آرامشی به تام می داد. احساس گرمای آن، فکرش را برای تمرکز روی هدفش کامل آماده کرده بود. می دانست باید چه کار کند ولی هنوز موقع آن نشده بود! هنوز نه...!
در چشمان تام امید روزی که بتواند بدترین کار دنیای جادوگری را بکند، همچنان موج کی زد اما برای این کار لازم بود امشب کارش را تمام کند.
زوزه گرگ ها ترسش را چندین برابر می کرد اما باید به خواسته اش می رسید.
_چی شده؟!
رودولف به دکتر نزدیک و چون در پست های قبلی به جنسیت دکتر مورد نظر اشاره ای نشده بود،شما توقع دارین که که یک خانوم دکتر رودولف رو معاینه کند،اما بنا بر اصل غافلگیری در داستان ها،دکتر مرد بود...با این حال رودولف باید دیالوگش را میگفت!
_چون اینجا نباشم،اینجا هستم!
_چه پرستار باکمالاتی...حال میکنی دکتری ها!
_اسم؟!
_لسترنج...رودولف لسترنج!
_میدونی چرا اینجایی رودولف؟!
_آره!
_چرا اینجایی؟!
_چون اینجا نباشم،اینجا هستم!
_خب...از نظرچیز،عامیانه و سطح پایین،عاره...میشه اینجوری گفت...دیگه چی؟!
شپلق!
قمه رودولف در میز دکتر فرو رفته بود!و دکتر غالب تهی کرده،نتوانست جمله اش را کامل کند!
_ام...اما...ش...شاید...بتونیم با کمک پرستاران همین پرخاشگری شما رو کنترل کنیم؟!
_کدوم پرستارا...همون با کمالات جلوی در؟!
_خب اون یکشونه!
