هری پاتر نخستین مرجع فارسی زبان هواداران هری پاتر

هری پاتر نسخه موبایل


در حال دیدن این عنوان:   1 کاربر مهمان





پاسخ به: كلاس مراقبت از موجودات جادويي
پیام زده شده در: ۱۹:۱۸ پنجشنبه ۵ مرداد ۱۴۰۲

لینی وارنر


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۱:۵۳ شنبه ۳۰ خرداد ۱۳۸۸
آخرین ورود:
۲۲:۰۶:۱۳ سه شنبه ۴ اردیبهشت ۱۴۰۳
از رو شونه‌های ارباب!
گروه:
شناسه های بسته شده
پیام: 5468
آفلاین
1. لینی دست در دست کک به جایی که کلاس آموزش جادوی سیاه فوق پیشرفته برگزار می‌شد و انواع و اقسام ابزار شوم توش قرار داشت می‌ره. کک در حین عبور از بین صندلی‌های کلاس توجهش به اسکلت‌هایی که روی قفسه قرار داشتن جلب می‌شه. برای یک کک تازه به دنیا اومده که تو این دنیای بزرگ بسیار کوچیک بود، حتی کوچیک‌تر از پیکسی‌ای که بالای سرش پرواز می‌کرد، دیدن این اسکلت‌ها چندان آرامش‌بخش نبود. کک با ترس آب دهنشو قورت می‌ده و تصمیم می‌گیره در ادامه به چیزی نگاه نکنه جز حشره‌ی آبی رنگی که به جلو هدایش می‌کرد.

- رسیدیم! یه نگاه به اطراف بنداز، هیجان‌انگیزه نه؟

کک دوست نداشت دوباره نگاهی به اطراف بندازه چون می‌ترسید حتی چیزی ترسناک‌تر از اسکلت ببینه. اون یه کک کوچیک بود که غریزه‌ای تو وجودش ازش می‌خواست بپره روی یکی و رو پوستش لیز بخوره و هی نیش بزنه. قرار نبود با این صحنه‌های خشن رو به رو بشه!

- تو تا سه ساعت دیگه یاد می‌گیری بشی مثل من. یک مرگخوار خفن!

کک هیچ ایده‌ای نداشت مرگخوار چیه و خفن بودن به چه معناست. ولی از ظاهر پر غرور لینی معلوم بود حتما چیز خوبیه. پس مثل یه بچه کک خوب یه گوشه می‌شینه تا ببینه چطوری باید مرگخوار خفنی بشه. اما تنها حرکتی که از لینی می‌بینه اینه که با چشمانی پر از ذوق بهش خیره شده. از لینی نگاه و از کک هم نگاه!

- هی بچه! پس چرا یاد نمی‌گیری؟
- چیو یاد بگیرم؟
- مرگخوار خفن بودن رو!
- چطوری یاد بگیرم؟
- خب ببین کافیه من بشی! درسته که من اعتبار تمام حشراتو خریدم، ولی بازم اعتماد به ما زیاد نیست. پس با ظاهر کک شانس زیادی نداری. باید تو هم پیکسی بشی!

کک با شنیدن این حرف اول یه نگاه دقیق به سرتاپای لینی می‌ندازه و وقتی لینی رو به طور کامل اسکن می‌کنه، به سمت ابزارآلات آبی رنگی که گوشه‌ای ریخته بود می‌ره. همونجا می‌شینه و مشغول کاردستی درست کردن باهاشون می‌شه.

لینی با دیدن ککی که تو هوا منظورشو فهمیده بود احساساتی می‌شه.
- چه دختر باهوشی دارم من. دامبلدور قربونش بره.

از قضای معلوم کک داستان ما بسیار کک کندی بود چرا که دو ساعت تمام کارش طول می‌کشه. لینی هم تصمیم گرفته بود آزادی عمل به ککش بده و بذاره کک خودش با اختیار تام و فراغ بال به کارش ادامه بده. بالاخره اینم یک شیوه تربیتی بود دیگه!

در نهایت کک در حالی که لبخند گشادی رو لباش نقش بسته بود برمی‌گرده و کارِ دستشو رو می‌کنه که خب... بسیار دور از انتظار بود!

کک یک عدد پیکسی مقوایی دو بعدی ساخته بود و جلوی خودش گرفته بود تا چهره ککیش پشتش پنهان بشه.
- من الان یه پیکسی‌ام. هوووو!
- داری با من شوخی می‌کنی دیگه؟
- پیکسی ساختم! پیکسی می‌شم!
- فکر نمی‌کنی راه‌های ساده‌تری برای پیکسی شدن بود؟

کک حتی زحمت فکر کردن به خودش نمی‌ده و سریعا پاسخ می‌ده:
- نه. این بهترین بود.
- آخه بچه تو بزودی شخصیتت شکل می‌گیره و تا الان عملا هیچی یاد نگرفتی!

لینی جلو میاد و این‌بار خودش کنار ابزارآلات آبی‌رنگ می‌شینه.
- برای این که پیکسی بشی فقط دو تا بال لازمه...

لینی به سرعت دو بال از وسط مقوا می‌کشه بیرون.
- و دو تا شاخک!

به کمک چندین نی شاخ‌ها رو هم در عرض چند ثانیه درست می‌کنه.
- بعد اینا رو می‌چسبونی به خودت.

لینی ضمن گفتن این حرف بال‌ها و شاخک‌هارو روی کک نصب می‌کنه. کک که خیال کرده بود همه چی تموم شده به سمت در خروجی کلاس حرکت می‌کنه.

- هی کجا می‌ری؟
- من یه پیکسی‌ام. می‌رم فرم درخواست مرگخواری رو پر کنم.

کک با جدیت تمام در حال خروج از کلاس بود که لینی به موقع سر می‌رسه و از پشت می‌قاپدش.
- کجا بری؟ هنوز مونده.

و قبل از این که کک بخواد بفهمه چی قراره رخ بده، قوطی رنگی روش خالی می‌شه و سر تا پاش آبی می‌شه. کک با چهره‌ای خموده به لینی نگاه می‌کنه که با خوش‌حالی عقب می‌ره و جوری بهش نگاه می‌کنه که خالقی به مخلوقش می‌نگره.
- عالیه! برای مرحله آخر که همه باور کنن پیکسی هستی فقط کافیه بری یه بلندی وایسی و خودتو تو دست باد رها کنی. یکمم ادای بال‌بال زدن در بیار و تمام! حالا بریم رو شخصیتت کار کنـ...

همون موقع صدای زنگی که لینی کوک کرده بود تا اتمام 3 ساعت رو نشون بده به صدا در میاد، اونم در حالی که لینی جز تغییر ظاهر کک، هیچی بهش یاد نداده بود! حتی هیچ گفتگوی خاصی هم با کک نداشت که بخواد الگویی ازش بگیره. لینی دو ساعت تمام کک رو به حال خودش رها کرده بود، یعنی کل دوران کودکی و نوجوانی کک! و تنها چیزی که کک در این دوران آموخته بود، این بود که چطور یه پیکسی مقوایی بسازه!

لینی ککی پیکسیِ مقوایی ساز تحویل جامعه داده بود!

یا شاید هم نه...

به نظر میومد آموخته‌های ساعت پایانی، یعنی دوران بلوغ کک به خوبی پیش رفته باشه و کک یاد گرفته بود که چطور موجودات مختلف رو به شکل پیکسی در بیاره. چرا که لینی تو یک چشم به هم زدن می‌بینه که دو مورچه، یه مگس و حتی ساعت دیواری اون کلاس به شکل پیکسی در اومدن.

لینی حقیقتا نمی‌دونست عکس‌العملش در مقابل ککی که از همه‌کس و همه‌چیز پیکسی می‌ساخت چی باشه!
قضاوت با خودتون.

2. راستش پروفسور... در جریانین که؟ من خودم یه حشره‌م! و این به این معناست که نه‌تنها زبون حشرات رو می‌فهمم و می‌تونم باهاشون صحبت کنم، بلکه ارتباطات حشره‌ای قوی‌ای هم دارم. پس پیدا کردن یه کک برام چندان سخت نبود. کافی بود یه پشه ببینم و بهش بسپرم یه کک برام پیدا کنه. اونم به مگس گفت. مگس هم به عنکبوت گفت. عنکبوت هم به موریانه گفت و در نهایت اون موریانه به دوستاش خبر داد و یکی از دوستاش گفت که از دوستش شنیده که دوستِ دوستش یه ککو دیده که تو ریش دامبلدور تخم گذاشته. این خبر به صورت بازگشتی از موریانه به عنکبوت، از عنکبوت به مگس و از مگس به پشه و از پشه به من رسید و منم پروازکنان وقتی دامبلدور خواب بود رفتم توی ریشش و انتظار داشتم یه تخم بردارم و بیام بیرون، ولی تا رسیدم به دنیا اومدن و منم یکیشونو برداشتم و پریدم بیرون!

3. ایشون!
علاوه بر این همیشه یه کیف پر از بال و شاخک پیکسی که خودش با وسایل مختلف ساخته همراهشه تا هرکیو دید زود تند سریع تبدیل به پیکسی کنه!




پاسخ به: كلاس مراقبت از موجودات جادويي
پیام زده شده در: ۱۰:۴۰ پنجشنبه ۵ مرداد ۱۴۰۲

اسلیترین، مرگخواران

دوریا بلک


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۱:۵۵ پنجشنبه ۲۹ مرداد ۱۳۹۴
آخرین ورود:
امروز ۸:۱۰:۴۲
از جنگل بایر افکار
گروه:
کاربران عضو
ایفای نقش
اسلیترین
مرگخوار
گردانندگان سایت
ناظر انجمن
مترجم
پیام: 312
آفلاین
۱.
ساعت اول:
دوریا از کک‌ها بدش می‌آمد. کک‌ها او را می‌گزیدند و وقتی شروع به گزش می‌کرد تا کهکشان راه شیری را روی پا یا دستش به نمایش نمی‌کشیدند، بی خیال نمی‌شدند. بله، دوریا از کک‌ها خیلی بدش می‌آمد.
به کک جلویش با غضب نگاه کرد. بچه کک معصوم، با چشمانی درشت و بی‌گناه به او خیره شده بود و نمی‌دانست چرا صاحبش، صاحب عزیزش، اینطور به او چشم غره می‌رود. در چشمان بچه کک، اشک جمع شد.
دوریا پشت چشمی نازک کرد.
-فقط سه ساعت باید با هم باشیم و بعدش تمومه.

اشک از چشمان بچه کک جاری شد.
-چرا منو دوست نداری؟
-چون هر چی کک دیدم فقط منو گزیده.
-ولی من تو رو نمی‌گزم. تو مامانمی!

چشمان دوریا، از تعجب، گرد گردویی شد.
-ما...ما...مامان؟
-آره تو مامانمی دیگه!
-کی بهت اینو گفته؟
-یه پسری به اسم سه چکمه یا همچین چیزی بود که ککش بهش می‌گفت بابا! پس تو هم مامانمی.

گردن دوریا دیگر توان تحمل سرش را نداشت؛ سرش ول شد و چانه‌اش به سینه‌اش خورد. آهی کشید و سعی کرد خشمش را کنترل کند. اما نمی‌شد.
-من تا تری بوت رو از صحنه‌ی روزگار محو نکنم بی خیال نمیشم! مگه کک بچه‌شه که گذاشته بهش بگه بابا! اه!
-مامان؟

دوریا می‌خواست بگوید:«مرگ مامان» ولی جلوی خودش را گرفت. درست است که از کک‌ها بدش می‌آمد، اما به هرحال یاد دادن کلمات رکیک به هر بچه‌ای کاری بس ناشایست بود.
چشمانش را بست و آه دیگری کشید.
-فقط سه ساعت! فقط سه ساعت!

وقتی آرامشش را بازیافت، چشمانش را باز کرد و به بچه کک روبرویش که با چشمانی اشک آلود منتظر نشسته بود، نگاه کرد.
-درس اول: وقتی به اندازه‌ی کافی گریه کردی، اشک‌هاتو پاک کن! دنیا قراره خیلی جاها جلوی پات سنگ بندازه و اذیتت کنه. ایرادی نداره گریه کنی. عیبی نداره ناراحت باشی. اما این خیلی مهمه که نذاری این ناراحتی‌ها موندگار بشن. دستتو بگیر به زانوهات و پاشو!
-ولی من که زانو ندارم!

دوریا ماتش برد. بچه کک، باهوش و دقیق بود. به او لبخندی زد. بچه کک هم خوشحال از اینکه مادرش را خوشحال کرده، لبخند زد.
-باشه مامان! منظورتو فهمیدم! از جام پا می‌شم.

و بچه کک با دستانش اشک‌ها و سپس بینی‌اش را پاک کرد.

-درس دوم: از دستمال استفاده کن تا تمیز باشی!

و دوریا تکه‌ای کوچک از دستمال توی جیبش را کند و به بچه کک داد. بچه کک از شادی در پوست خود نمی‌گنجید.

ساعت دوم:
دوریا همچنان داشت دروس مختلفی را به بچه کک آموزش می‌داد.
-درس صد و سیزدهم:...
-ولی مامان! من چرا باید همیشه به حرفت گوش بدم؟

طی صد و سیزده درس گذشته، دوریا فهمیده بود که این بچه کک، بیش از حد باهوش است و سوال‌های سختی می‌پرسد؛ اما این باعث نمی‌شد از سوال بعدیش حیرت نکند.
-خب...
-چرا دلت نمی‌خواد جوابمو بدی؟ چرا همش داری بهم درس میدی؟ مگه من چند سالمه؟ چرا دنیا باید این شکلی باشه؟ ازت بدم میاد!

اگر بچه کک اتاقی داشت، قطعا تاکنون در آن را محکم بهم کوبیده بود.

-وا! چرا اینطوری شدی؟
-من چرا اینطوری شدم؟ تو چرا شدی مامانم؟ چرا من به دنیا اومدم؟ من که نمی‌خواستم اینطوری بشه!

و در یک آن، دوریا فهمید. بچه کک داشت دوره‌ی بلوغش را می‌گذراند.
-عزیز دلم! حالتو می‌فهمم. پرسیدن این سوالات توی دوره‌ی بلوغ کاملا عادیه. بدنت و مغزت دارن رشد می‌کنن و بالغ می‌شن و برای همین...
-آخه چرااااا؟
-بذار حرفمو تموم کنم توله کک!

و بچه کک در حال بلوغ، ساکت شد.
دوریا نفس عمیقی کشید.
-ببخشید که داد زدم عزیزم. حالتو می‌فهمم. بغل می‌خوای؟

او دستانش را باز کرد و بچه کک سرش را روی شانه‌ی مادرش گذاشت و گریه کرد.

پایان ساعت سوم:
بچه کک لباس کارش را پوشیده و آماده بود.
-مامان! به نظرت چطورم؟
-خیلی قشنگ شدی عزیز مامان!

و مادر و فرزند هر دو بهم لبخند زدند.
دوریا در طی این سه ساعت، توانسته بود ککی موفق و دقیق را تربیت کند. آن‌ها در کنار هم خیلی چیزها یاد گرفته بودند. بچه ککِ او، تمیز و خوش لباس بود، در مواقع عصبانیت تا حد ممکن با کشیدن نفس عمیق سعی می‌کرد آرامشش را بازیابد و اگر کسی را می‌دید که گریه می‌کند، با آغوشی گرم او را آرام می‌کرد. بله! او کمی پرخاشگر بود؛ اما هر لحظه تلاشش را می‌کرد تا از لحظه‌ی قبل بهتر باشد. مگر نه اینکه او ککِ دوریا بود؟

۲.
راستش من شبیه جاذب کک عمل می‌کنم. فقط کافیه برم روی چمن‌های جلوی دریاچه بشینم و قطعا یه کک میافته توی پاچه‌ام! برای این درس هم رفتم کنار درختی که روبروی دریاچه است نشستم و منتظر موندم. اما چیزی که انتظار نداشتم، این بود که یه بچه کک گوگولی به جای اینکه بره توی پاچه‌م و شروع کنه اذیت کردنم، پرید و نشست روی زانوم و با چشم‌های معصومش بهم خیره شد. بعدا بهم گفت که مامان تنی‌ش توی جوی آب ولش کرده و وقتی منو دیده که نشستم و به دریاچه نگاه می‌کنم، یه احساس آرامش و امنیت ازم گرفته و برای همین اومده پیشم! (می‌دونم صرفا داره زبون می‌ریزه، ولی دست پرورده‌ی خودمه دیگه!)

۳.
من خیلی تلاش کردم به ککم یاد بدم تا صاف بایسته، سرش رو با غرور بالا بگیره و لباس‌های قشنگ بپوشه. (نمی‌دونستم که طفلی آناتومی بدنش خمه؛ زیادی بهش سخت گرفتم ولی جواب داد!) برای همین وقتی لباس میپوشه و راه میره، خیلی با سوسک هفت رنگ اشتباه گرفته میشه!
موهای سفید و پرپشتش رو مثل همسر فرعون‌های مصر کوتاه کرده و یک کلاه قرمز بلند میذاره سرش. رژ سیاه میزنه و در کل خیلی دلبره! دختر خودمه!
بچم شبیه شاهزاده‌هاست!

پ.ن. چون گفته بودین نقاشی بکشین و من از اینترنت عکس رو گرفته بودم، یه توضیح هم براش نوشتم.


ویرایش شده توسط دوریا بلک در تاریخ ۱۴۰۲/۵/۵ ۱۹:۴۳:۴۰


Tranquil Departure
,Out beyond ideas of wrongdoing and rightdoing
.there is a field. I’ll meet you there
*
.I believe in poems as I do in haunted houses
.We say, someone must have died here
*
You are NOT the main character in everybody's story
*
Il n'existe rien de constant si ce n'est le changement
*
Light is easy to love
Show me your darkness


پاسخ به: كلاس مراقبت از موجودات جادويي
پیام زده شده در: ۲۱:۰۳ چهارشنبه ۴ مرداد ۱۴۰۲

گریفیندور، مرگخواران

کوین کارتر


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۶:۳۴ چهارشنبه ۱۴ تیر ۱۴۰۲
آخرین ورود:
۱۷:۲۳:۳۹ سه شنبه ۲۸ فروردین ۱۴۰۳
از تو قلب کسایی که دوستم دارن!
گروه:
ایفای نقش
گریفیندور
کاربران عضو
مرگخوار
پیام: 155
آفلاین
۱- توی یه رول چگونگی رفتارتون با کک و نحوه‌ی نگهداری و تربیتش و درنهایت، دوران بلوغ و شخصیتش رو شرح بدین. کک شما به چجور موجودی تبدیل شده؟ (۲۰ نمره)

خیلی از ما ها از بی مهرگان منتفریم. خصوصا اگر آن بی مهره، موجودی بیفایده برای انسان و بسیار ضرر رساننده باشد؛ نفرت ما دو برابر می شود. این قضیه برای کوین هم صادق بود. او به قدری با بی مهرگان و مخصوصا کک ها مشکل داشت که ترجیح میداد کلا سر این کلاس نیاید. اما خب از آنجایی که دوستان گریفی اش خواب بودند تصمیم گرفت، شرکت کند.

راستی شنیده اید از هر چیزی بترسید سرتان می آید؟ دقیقا همین اتفاق برای کوین افتاد. همان جلسه ی اول، متوجه شد تکلیفشان نگه داری از کک است. موجودی که بیشتر از تمام بی مهرگان حالش را بهم می زد. نه بخاطر ایجاد خارش های عذاب آور. نه! بخاطر این که اگر حرف اول نام و نام خانوادگی کوین را کنار هم می گذاشتید به این موجود نفرت انگیز می رسیدید و خب قاعدتا کسی دوست ندارد بخاطر اسمش دیگران او را به موجود بدترکیب تشبیه کنند.

با تمام این ها، کوین داخل اتاق رو به روی فرزند ککش نشسته و مانندی پدری شایسته در حال نصیحت کردن فرزندش بود.

- پشر قشنگم. اینو یادت باشه بژرگترین راژ لژت بردن اژ ژندگی اینه که اژ درون بچه بمونی. هیچ وقت تو ژندگی به حودت شحت نگیر و شعی کن اژ تک تک لحژاتت لژت ببری.

مطمئنا هر کسی از آنجا عبور می کرد و این گفتگوی جالب را می شنید؛ مانند ککی کارتر احساساتی می شد و از شادی بالا و پایین می پرید.
به نظر می رسید یک بچه ی سه ساله می تواند پدر خوبی باشد.

- ککی بابا، این دنیا ارژش اژیت کردن حودتو نداره. پش هرجور دلت حواشت ژندگی کن.
- پاپا.

طی یک صحنه ی احساسی، کک پرید و پدرش او را در آغوش کشید. البته این صحنه دوام چندانی نداشت چون استاد این درس مرگخوار بود و به بوس و بغل طولانی نمره نمیداد. کوین طوماری بلند بالا از جیبش در آورد و سمت ککش گرفت.

- حب پشرم بغل بشه.بیا. این لیشت کلاشاییه که ثبت نامت کردم تا اشتعداد هات اونجا شکوفا بشه.
- چی؟
- اینجوری نگام نکن! من الکی این همه خرج نکردم که تهش این نگاهو ببینم!

کک نگاهی به لیست کلاس هایش انداخت. کلاس زبان، موسیقی، ریاضی، زیست، فیزیک، شیمی، گسسته، فلسفه و... هر چقدر فکر کرد نفهمید کلاس زیست رفتن چه تاثیری در زندگی ککی اش خواهد داشت؟ یا اصلا گسسته به چه درد زندگی اش می خورد؟ منتها پدرش مسر بود که همه ی کلاس ها را شرکت کند. حالا دیگر به نظر می رسید یک بچه ی سه ساله نمی تواند پدر خوبی باشد.

- اما پاپا...
- هیچی نگو! بچه نباید نمک نشناش باشه. تو اشلا میدونی من چقدر تلاش کردم که بهترین بچه بشی؟ میدونی چقدر حرجت کردم؟ حتی من و مادرت اژ قبل تنظیم کرده بودیم 1399/09/09 بریم بیمارشتان تو رو به دنیا بیاریم ولی حب قشمت نشد. بعد منتظر موندیم 1402/02/02 بشه بریم بیمارشتان که حب باژم قشمت نشد. فقط لردشیاه ها اژ این شانسا دارن که تاریح تولدشون حوشگل در بیاد.

ککی هیچ حرفی نزد. حتی نگفت بچه انسان که کک نمی شود! از آن مهمتر چطور یه بچه ی سه ساله توانسته ازدواج کند؟ او کلا به حرف های پر تناقض پدرش گوش نمی کرد. تنها حواسش به لیست و ساعت مچی مینی اش بود که اعلام می کرد چقدر به تایم اولین کلاسش مانده.
همین ساعت مچی اش را هم کوین، بهش هدیه داده بود. او پدری وقت شناس و دقیق به نظر می رسید. چند ثانیه مانده بود تا آلارم ساعت به صدا در بیاید و این تها یک معنی داشت.

- بابا کلاس اولم داره شروع میشه میشه منو برسونی؟

پسر با قیافه حق به جانب سمت ککش برگشت و نگاهی به او انداخت.
- این همه پول کلاش میدم بشت نیشت؟ باژم میحوای منو با حودت این ور اون ور بکشی؟
- نه بابا فقط می خواستم که...
- حرف نباشه! با اسنیپ برو. لوکیشن هم داره من اژ اینجا چک می کنم.

ککی با بغض از خانه خارج شد و رفت سوار جاروی اسنیپ شد. با رفتن کک، کوین فوری کت و شلوارش را در آورد و دست از شیک بودن کشید. جای آن تنبان راه راهی پایش کرد و مشغول شکستن تخمه و تماشای کارتون فوتبالیستا شد. واقعا جلوی بچه ها خوب بودن، کار سختی بود.

- مرلین حیرم بده. اژ من پدر بهتری دیدین آحه؟

در واقع هیچکس پدری مثل کوین ندیده بود و مطمئنا نمی خواست هم ببیند.

یک ساعت بعد

ککی که مقدار زیادی قد کشیده بود و حسابی خسته به نظر می رسید به آرامی در خانه را باز کرد و وارد شد. با باز شدن در، کوین که روی مبل دراز به دراز افتاده بود؛ یکهویی از خواب پرید.
- نمی تونشی در رو آرومتر باژ کنی؟ حواب بودم مشلا! چی می حوای حالا؟

کک که انتظار این حجم از محبت و استقبال را نداشت بغض کرده به پدرش نزدیک شد و کاغذی را بالا گرفت. روی کاغذ نمره های رنگارنگ وجود داشت که نشان دهنده ی عملکرد عالی بچه ی کوین بود.

- ببین بابا. ببین چه گلی کاشتم. الان دیگه مایه ی افتخارتم مگه نه؟
- بده ببینم.

کوین درحالی که داشت کت و شلوارش را مجددا می پوشید، کاغذ را که در واقع کارنامه بود؛ از پسرش گرفت. حقیقتا هیچکس نمی توانست در عرض یک ساعت این همه کلاس برود و علاوه بر یادگرفتن کلی مطلب؛ چندین امتحان هم شرکت کند و نمره ی فوق العاده خوبی بیاورد. اصولا کوین باید به داشتن چنین نخبه ای افتخار می کرد ولی او از آن پدرها نبود متاسفانه.
- اینم شد نمره؟ اژ بیشت، بیشت گرفتی کار شاقی نکردی که. تاژه تو ژبان باید تافلی آیلتشی چیژی می گرفتی؛ نه شد اژ شد! نه تنها مایه افتحار نیشتی حتی مایع دشتشویی هم نیشتی!

کک که تحمل این حجم از تحقیر را نداشت، زد زیر گریه. حتی مارولو گانت هم انقدر به فرزند فشفشه اش سخت نمی گرفت که پدر او می گرفت.
کوین حتی با دیدن اشک های پسرش اولش می خواست از حقه ی بی توجهی استفاده کند ولی صدای داد و بیداد بچه اش زیر و حسابی غیرقابل تحمل بود.

- لعنتی تمومش کن! پاشو! مردا که گریه نمی کنن!
- مگه مردا قلب و احساس ندارن بابا؟
- داشته باشنم نباید اینجوری داد بژنن. پاشو می حوام یه فرشت دیگه بهت بدم.

گریه های ککی قطع شد و با تعجب پدرش را که طومار دیگری دستش داده بود؛ نگاه کرد. معلوم نبود این "فرصت دیگر" چه صیغه ای است.

- میدونی ککی اژ قدیم میگن به فرژندان حود، شنا شوارکاری و تیرانداژی بیاموژید. منم به عنوان یه پدر نمونه می حوام اینا رو بهت بیاموژم.
- یعنی با هم میریم شنا و سوارکاری و تیر اندازی؟
- نه دیگه فرژند! اشتباه نکن. من پول کلاشتو میدم تو میری یاد می گیری.

ککی دلش نمی خواست تنها باشد. می خواست لحظات مفرحی را کنار پدرش بگذراند ولی نمی دانست چرا پدرش نمی خواهد با او وقت بگذراند.
دنیای بزرگتر ها جای بسیار عجیبی بود.
اما ککی تصمیم گرفت شانسش را امتحان و پدرش را دعوت کند.

- بابایی میشه با هام بیای کلاس؟
- نه پشرم من کلی کارتون ندیده دارم نکرده دارم. باید پول دربیارم که واشه شماها حرج کنم دیگه.
- بابا میشه حداقل یدونه دوست پیدا کنم با اون برم بیرون؟

با این جمله ای که ککی به زبان آورد، کوین عصبانی شد و موهایش آتش گرفت.
- دوشت؟ دوشت؟تو وقت این کار را رو نداری! وقتت با ارژش تر اژ اونکه بحوای با دوشتات هدر بدی!اینو آویژه ی گوشت کن.اگه با شگا بحوابی با شپشا بیدار میشی! دوشتای این دوره ژمونه هم مگشن دور شیرینی. حرف دوشت بیاد وشط من میدونم با تو.... اوه اشنیپت هم رشید.

ککی فوری از خانه خارج شد تا بیشتر از این باعث خشم پدرش نشود.
اویل اینکه چرا پدرش دوست ندارن او، رفیقی را پیدا کند برایش بسیار عجیب بود. ولی بعد از مدتی کم کم حس کرد می تواند پدرش را درک کند.
نمی دانست چرا ولی بدجور و خیلی با او، در تربیت خودش موافق بود. البته بعضیا می گفتند بس که تحت تحقیر های متوالی قرارگرفته دچار مازوخیسم فکری شده.

به هرحال دقایق می گذشت و ککی هر ثانیه بزرگ و بزرگتر میشد. او توانسته بود داخل المپیاد شنا مقام بیاورد، ولی بعد از بازگشت به خانه؛ باز هم پدش از او ناراضی بود.
در واقع فکر و ذکر کوین فقط کارهای خودش بود و کم کم داشت فرزند نخبه اش را (که پدرش سر کلاس های فشرده در آمده بود) فراموش می کرد.

حالا دو ساعت و نیم از تولد ککی گذشته بود و الان معلوم نبود کجا رفته. در واقع کوین زمانی متوجه غیب شدن ککش شد که شیرتوت فرنگیش به اتمام رسید. درحالی که به آشپزخانه رفته بود تا دوباره برای خودش شیر بریزد؛ متوجه کاغذی روی یخچال شد.
روی کاغذ با خطی بزرگ نوشته بود " نامه ای برای پدر عزیزم."

- نامه نوشته؟ واشه من فرانتش کافکا میشی بچه؟... حالا بژار ببینم چی نوشته.

نقل قول:
برای پدر عزیزم:
بابای خوبم که از زمان تولدم کنارم بودی. خواستم ازت بابت تمام زحمتایی که برای بزرگ کردنم کشیدی تشکر کنم.
راستش میدونم چقدر پول در آوردن تو این زمونه سخته و تو چقدر به فکرمی که کل پول هاتو برای من خرج می کنی تا جلو دوستام کم نیارم.
میدونم چقدر شکست های من باعث سرافکندگیت میشه.
می فهمم چقدر بخاطر کارای من عذاب میکشی.
شاید باورت نشه ولی من هر وقت صورت خسته ت رو می بینم شرمنده ترین موجود جهان میشم. حس می کنم بی عرضه تر از من تو این دنیا نیست.
من نمی تونم مثل تو آدم بزرگی باشم... مهم نیست چقدر تلاش کنم... من جز یه بار اضافی نیستم که فقط بلده خرابکاری کنه.
بابا ازت می خوام منو بابت تمام رفتارهای زشتم و کم کاریام ببخشی. تو این مدت که حصرت دادم و عصبانیت کردم، باور کن خودم د بربابر تو عذاب کشیدم...
می خوام خودمو از این زندگی که هیچی جز پوچی توش نیست حذف کنم. شاید اگه من برم تو زندگی راحت تری داشته باشی. خواستم ازت حلالیت بطلبم.
بابت همه چیز ممنونم بابا.
دوستدار همیشگی تو ککی کارتر.


اشک های کوین آرام آرام روی کاغذ ریخت. پاهایش سست شد و روی زمین افتاد. باور نمی کرد کک عزیزش خودکشی کرده است.

- ککی اژ اول ژندگی کوتاهی داشت. پروفشور می گفت حداکشر میتونه به انداژه ی چهار شاعت عمر کنه. بعد این حرف تشمیم گرفتم کاری کنم که چهار برابر حوشحال تر ژندگی کنه. مشل یه شکوفه ی گیلاش بتونه یه ژندگی کامل داشته باشه حتی اگه کوتاهه.... اما... اما تهش ختم شد به این... به این اتفاق بد...

حالا پسرک حسرت می خورد. حسرت دقایقی که نتوانسته بود با ککش بگذراند. حسرت ثانیه هایی که جای تشویق کردن سر فرزندش داد کشیده بود... ولی حسرت خوردن هیچ فایده ای نداشت.

- نباید ژندگی رو براش سحت می کردم. آحرش من دلیل مرگش شدم.

بچه نامه را محکم در آغوش کشید. نامه ای که تنها یادگاری پسرش بود. نامه ای که هنوز بوی ککی را میداد... همچنین بوی جوهر و...
- شیر توت فرنگی!

کوین نامه را از خودش جدا کرد و نگاه دقیق تری انداخت. قطرات شیرتوت فرنگی به وضوح روی نامه دیده می شد. همین موقع لوستر و چلچراغی بزرگ بالای سرش روشن شد و یاد حرف های سدریک افتاد.

نقل قول:
- این کک می‌تونه از حالات روحی و وضعیت شما الگو بگیره. درواقع، شخصیتتون روش تاثیر می‌ذاره و وقتی که بزرگ و بالغ میشه، تاحدودی تبدیل به یه نسخه‌ی ککی از باطن شما میشه. در ضمن، توجه داشته باشین که رشد این نوع کک فقط سه ساعت زمان می‌بره.


برای اولین بار در عمرش، از اینکه فرد دیگری بی اجازه شیر توت فرنگی اش را سرکشیده بود ناراحت نبود. بلکه خیلی هم خوشحال بود!
در واقع ککی با وجود تمام کلاس هایی که رفته بود، باز هم فرزند کوین محسوب می شد و اخلاق او را داشت و این از علاقه اش به شیرتوت فرنگی کاملا مشخص بود. او همیشه از پدرش پیروی می کرد. مهم نبود که کجا ها رفته، باز هم اولین و آخرین الگویش پدرش بود! چه خوب و چه بد!
حالا کوین می دانست پسرش را باید کجا پیدا کند.


کمی بعد: لندن- سی دی فروشی


کوین نگاهی به پسرش که حالا قد کشیده بسیار بسیار بزرگ شده بود انداخت. ککی جلوی مغازه ی سی دی فروشی جادویی ایستاده بود و داشت با ذوق سی دی ها را نگاه می کرد.
- نوشتن نامه ای به اون غم انگیژ کار درشتی نبود... کم مونده بود شکته کنم.
- ببخشید بابا. فکر کردم این تنها راه فهموندش به تو باشه.

ککی شرمنده سرش را پاین انداخت و منتظر ماند تا دوباره پدرش سرش فریاد بکشد. اما این اتفاق نیفتاد. در عوض کوین با مهربانی دستش را گرفت و او را سمت مغازه سی دی فروشی برد.
- بابا نمی خوای دعوام کنی؟
- چرا باید دعوات کنم آحه؟ کارت ژشت بود ولی یچیژایی رو میشه بدون دعوا حل کرد.

ککی خیلی خوشحال شد و ذوق کرد از اینکه کوین به معنای پدر بودن پی برده. دیگر خیالش راحت بود که می تواند تا ابد با پدرش در آرامش زندگی کند.

- مشلا با شکنجه کردنت بهت می فهمونم که دیگه نباید اژ این غلطا بکنی.

کسی چه می دانست؟شاید هم هیچ وقت قسمت نبود ککی رنگ آرامش را ببیند.

۲- ککتون رو از کجا و چطوری پیدا کردین؟ یه توضیح کوتاه و غیررول بدین. (۵ نمره)

والا پروفسور منم اول رفتم زیر بالشمو نگاه کنم ولی چیزی پیدا نکردم. طبیعی بود البته. آخه از اونجایی که من خیلی به نظافت اهمیت میدم و هفته ای سه بار میرم حموم و شبا قبل خواب دندونامو مسواک می کنم، زیر بالشم کک پیدا نمیشه. فقط شپش و عنکبوت پیدا میشه!
بعدش رفتم کلبه ی هاگرید. به هر حال هر چی نباشه اون موجود غولپیکر با جونورای زیادی در ارتباط بود. منظورم از جونور، همون جانوره نه آدمیزاد، اشتباه برداشت نشه یه وقت.
داشتم می گفتم. رفتم کلبه ی هاگرید اینا و بهش گفتم که کک می خوام. اونم با مهربونی همیشگیش گفت: الان برات میارم!
و بعد از صد ساعت کیک خوردن و خاله بازی با اون خرس گنده، بالاخره "الان" رسید و هاگرید رفت از لابه لای پرهای هیپوگریفش یه تخم کک برام آورد.


۳- یه توصیف مختصر از ظاهر ککتون بعد از بلوغ بدین. یا اگه دوست داشتین نقاشیشو بکشین. هرطور راحتین. (۵ نمره)

از اونجایی که یه کک جادوییه، علاوه بر اعضای بدن خودش یه قسمتاییش شبیه بدن انسانه. مثلا دست و پا و صورت انسانی داره. چون خیلی درس خونده عینکی شده و رنگ از رخش پریده. اون زمانی که کلاس می رفت بخاطر فشار زیاد ازش دود بلند میشد ولی بعد از اینکه با هم صمیمی شدیم دیگه ازش دود بلند نمیشه. برای اینکه جذابتر جلوه کنه یه بسته شکلات تو دهنشه.

به شرح تصویر.


...I hold them tight, never letting go
...I stand here breathing, next to those who are precious to me





تصویر کوچک شدهتصویر کوچک شده



پاسخ به: كلاس مراقبت از موجودات جادويي
پیام زده شده در: ۶:۴۲ چهارشنبه ۴ مرداد ۱۴۰۲

ریونکلاو، مرگخواران

تری بوت


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۳:۲۱ پنجشنبه ۲۰ خرداد ۱۴۰۰
آخرین ورود:
۲۳:۴۲:۳۷ یکشنبه ۹ اردیبهشت ۱۴۰۳
از پشت ویترین
گروه:
کاربران عضو
ریونکلاو
ایفای نقش
مرگخوار
ناظر انجمن
پیام: 268
آفلاین
سلام به پروفسور عز...
الان وقت خوابه مگه؟
خب عیب نداره تکلیفمو میذارم زیر بالشتتون.
من اول سوال دومو جواب میدم با اجازتون.

2-
همونطور که مستحضر هستین بعد خروج شکوهمندانتون از کلاس، همه‌ی بچه ها در حالی که حتی هیچ ایده‌ای در باب اینکه یه کک چه شکلیه نداشتن، داشتن تو کلاس به قصد پیدا کردن ککشون میخزیدن.
منم کم‌کم مشغول گشتن می شدم ها. منتها هوش سرشار ریونکلاویم گل کرد و به این نتیجه رسیدم که کاری بس بی‌معنیه.
واسه همین نشستم پشت نیمکتم و به تماشای تلاش های مذبوحانه بقیه ادامه دادم. حدود یک ربع که به این منوال سپری شد یکدفعه با صدایی که میگفت بابا توجهم به پایین جلب شد و...
بله دیگه.
از قرار معلوم کک مورد نظر هم با تکیه به همون تفکر من تصمیم گرفته بود به جای جفتک انداختن وسط اتاق بیاد و کنار من بشینه.
و اینجوری شد که سرنوشت من و ککی کوچولو به هم گرهی ناگسستنی خورد.

1-
تمام بچه‌های کلاس از اینکه تری‌ای که هیچ تلاشی برای پیدا کردن ککش نکرده بود اولین کسی بود که صاحب کک شده بود عصبانی بودن.
آلنیس در حالی که داشت دمش رو مثل جارو روی زمین میکشید تا شاید ککی رو به دام بندازه گفت:
- این عادلانه نییسسست. من تمیزی و لطافت دم نازنینم رو تو این راه فدا کردم اون وقت این به همین راحتی یدونه پیدا کرده؟

- آلنیس! انتظار این حرف رو از یه ریونکلاوی نداشتم. یاد حرف فیلسوف معاصرمون آلن واتس درباره‌ی قانون تلاش معکوس بیافتین. هرچی بیشتر دنبال چیزی باشین اون چیز از شما دورتر میشه. چون به دنبال چیزی بودن در درجه‌ی اول این حقیقت رو تشدید میکنه که اون چیز رو نداری.

تری بعد از این اظهارنظر فیلسوفانه در حالی که ککش رو در دستش گرفته بود و کوله‌اش رو روی شونه‌اش تنظیم میکرد بدون توجه به قیافه های پوکرفیس همکلاسی هایش از کلاس خارج شد.

تری در حالی که بر روی مبل راحتی‌ای که کنار شومینه‌ی تالار خصوصی ریونکلاو بود مینشست ککش رو روی میز روبه‌رویش گذاشت. هنوز تالار کاملا خالی بود که نشان می‌داد فقط پروفسور دیگوری کلاسش رو در اسرا وقت به اتمام رسونده.
- خب کک کوچولوی عزیزم. قبل از هر جیزی احتیاج به یه اسم داری. گوگولی مگولی چطوره؟
- پدر من، من الان دوم دبیرستانم! خجالت بکش. این جلف بازیا چیه؟

تری با چشم هایی که حالا به اندازه‌ی یک جفت کوافل شده بودن به ککش زل زد.
- یعنی چی؟ تو تا همین ده دقیقه پیش به زور میگفتی بابا؛ الان چجوری رفتی دوم دبیرستان؟!
- تازه کجاشو دیدی؟ الان باید پول کلاس کنکورمم بدی! دقیقا یک دقیقه و سی و سه ثانیه‌ی دیگه فارغ‌التحصیل میشم.

تری در حین تلاش برای هضم کردن شرایط گفت:
- خب... چیزه. اصلا اونو ولش کن! ککی کوچولو چطوره؟ اسم قشنگیه. مگه نه؟
- امم... بذار فکر کنم... اسم جالبیه. یکم بچگونه‌است، ولی دوستش دارم. قبوله!

بعد از انتخاب اسم برای ککی کوچولو تری یک ساعت بعد رو به تعلیم و تربیت اون پرداخت؛ ولی خب با توجه به لجبازی و یکدندگی تری بلوغ برای ککی کوچولو هم به معنی رسیدن به این ویژگی های شخصیتی بود.

ککی کوچولو به سن ازدواج رسیده بود و تری نصف تالار خصوصی رو برای پیدا کردن ککی باکمالات زیر پا گذاشته بود. ولی به لطف دو دلیل محکم به هیچ وجه ممکن موفق نمی‌شد.
۱- از اونجایی که همه‌ی کک ها به صاحباشون رفته بودن و بین بقیه‌ی شاگردا فرد عادی‌ای پیدا نمیشد، پیدا کردن یه کک مناسب تقریبا غیر ممکن بود.
۲- حتی اگر کک مناسبی هم پیدا میشد ککی کوچولو با لجاجت و یکدندگی مخالفت میکرد و همه‌ی پاتیل کوزه ها رو به هم میریخت.


- نمی‌خوام!... اصن من قهرم!
- نمی خوای نخواه. اصلا کی گفته من میخوام‌؟ بابام مجبورم کرده بیام اینجا!
- من قهرم؛ باهات حرف نمیزنم.

تری و لیسا که در ابتدا با اشتیاق به کک هایشان خیره شده بودن. حالا با چهره‌ای گرفته تلاش میکردن که مراسم خواستگاری به میدان جنگ تبدیل نشه.
بعد از جدا کردن ککی کوچولو از کک لیسا تری بی‌توجه به لیسا که ککش رو برای پراندن سومین خواستگارش در این دقیقه سرزنش میکرد به کنار شومینه برگشت و ککی کوچولو رو روی میز گذاشت.
- ببین پسرم! اگه بخوای اینجوری پیش بری باید تا آخر عمرت تنها بمونی ها.
ککی کوچولو انگار حوصله‌اش سر رفته بود.
- خب آخه پدر من. اگه به کک درست و حسابی پیدا بشه که مرض ندارم مراسمو به هم بزنم.
- به هر حال گزینه‌ی دیگه‌ای به جز همینایی که دیدی نداریم. فکراتو بکن تصمیمتو بگیر. تا من میرم توالت و برمیگردم وقت داری. فک کنم تو مراسما چایی زیاد خوردم.
تری با گفتن این جمله از جاش بلند شد و به سمت توالت حمله کرد.

چند دقیقه بعد

- آخیش راحت شدم. من دیگه غلط بکنم اینقدر چایی بخو... ککی! چه‌ات شده تو؟

تری به محض دیدن ککی فهمید که یک جای کار میلنگه. البته همچین کار شاقی هم نکرد. بالاخره هر کسی می بود به طبیعی نبودن اینکه یک کک در حالی که سیگار میکشید، زار میزد شک میکرد.
ککی سرش رو به زحمت بالا آورد و با صدایی بغض آلود گفت:
- بابا... هق
- جان بابا؟
- بابااا... هق
- چی شده؟!
- بابااااا... هق
- دبنال ببینم چه مرگته دیگه؟!

ککی در حالی که از شخصیت های انیمه‌ای هم سریعتر گریه میکرد گفت:
- بابا نامزدم هق بهم خیانت کردهههه هق...
- خب حالا... یه جوری گفتی که انگار... وایسا ببینم! نامزد؟! خیانت؟! من کلا پنج دقیقه تو دستشویی بودم. چجوری میشه؟ اینجا چه خبره؟ تو که اصلا با کسی حرفم نمیزدی! کی نامزد کردی تو؟
- همین هق دو دقیقه و نیم پیش! هق سی و هفت ثانیه پیشم هق فهمیدم بهم خیانت کرده!
- یعنی من اون همه زوری که زدم واسه تربیت تو همش به خاطر یه توالت پنج دقیقه‌ای به فنا رفت؟ یعنی من الان به خاطر پنج دقیقه دارم یه کک افسرده تحویل جامعه میدم؟
- هق
- اصلا حالا که اینجوریه نمیخواد زن بگیری. پاشو بریم بقیه‌ی عمرتو خوش‌بگذرونیم. هر طوری شده از این افسردگی نجاتت میدم.
- هق

تری در حالی که ککی رو در دستش گرفته بود به سمت محوطه مدرسه دوید و یک ساعت بعد رو در حالی که با ککی کوییدیچ بازی میکرد، در کنار دریاچه بازی میکرد و.. گذروند.
ولی از اونجایی که همیشه آخر قصه ها قرار نیست که قشنگ تموم بشن ککی قصه ما هم بعد از سه ساعت و نیم در حالی که داشت تلاش میکرد که رکورد باباشو تو حبس کردن نفس زیر آب بشکونه دار فانی رو وداع گفت و به دیدار مرلین شتابید.

3-
پروفسووور
من واسه ککی هزار امید و آرزو داشتم.
چرا باید اینجوری میرفت؟
آخه چرا ککی؟ چرااا؟
به عکسای دوره‌ی بلوغش که نگاه میکنم بغض میکنم. اون کت و شلواری که واسه خواستگاری پوشیده بود... خودم موهاشو شونه کردم که یه وقت آبروش نره تو مراسم. چقد لجباز بود بچم. آخرشم نتونست ازدواج کنه. بچم ناکام از دنیا رفت.
عکساشو بهتون نشون نمیدم، شخصیه!
ولی خب گوش کنین واستون تعریف میکنم.
اصلا بچم مثل یه دسته گل شده بود.
مرتب، منظم، آقا، خوشتیپ...
مرلین نگذره از اونی که بچمو افسرده کرد.
تو رو مرلین دیگه از این تکلیفا ندین پروفسور. دل من طاقت نداره.
من با اجازتون برم سر خاک بچم!


ویرایش شده توسط تری بوت در تاریخ ۱۴۰۲/۵/۴ ۲۱:۲۳:۱۸



پاسخ به: كلاس مراقبت از موجودات جادويي
پیام زده شده در: ۲۳:۵۸ سه شنبه ۳ مرداد ۱۴۰۲

هافلپاف

نیکلاس فلامل


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۰:۴۳ دوشنبه ۲۴ شهریور ۱۳۹۹
آخرین ورود:
دیروز ۱۴:۴۵:۲۶
از تارتاروس
گروه:
کاربران عضو
ایفای نقش
هافلپاف
ناظر انجمن
پیام: 215
آفلاین
ای کک عزیزم، سلام.
امیدوارم که حال تو خوب باشد. اکنون که این نامه رو مینویسم هزاران فرسنگ از تو دورم. امیدوارم ککفود خوبی جز من پیدا کرده باشی. اکر هم نکرده ای، یکی دو تا سراغ دارم. جدشونو در بیار. حسابی بلرزانشون.

و یک لحظه یاد رز زلر و هکتور از پشت پلک هایش گذشت.

به هر حال باید بگویم بودن با تو بدِ بد نبود. اتفاقا خوب بود. کک عزیزم امیدوارم از تو خوب مراقبت کرده باشم. آن زمان هایی که در خودم مخفی ات میکردم و از پایین تا لب هایم شامل لبخندی ریز و ککی بود. تو خیلی چیز ها به من یاد دادی. مثلا هر موقع جلوی جکی درآمدی باید ککی باشی و ککت را آزاد بگذاری تا بخورد وسط صورت جکی. یا آنروز که حسابی سرم شلوغ بود و همینطور کار داشت میامد با کمی ککی بازی لرزانکی از زیر کار سر خوردم توی سکی. عِـــــــــی یادش بخیر. چه دورانی بود. البته من هم درس های خوبی به تو دادم و حسابی تربیتت کردم تا ککی بزرگ باشی و کلفت و سیاه یا سفید اگر مافیایی؛ اما خوب بودن بهتر است. همیشه کک سفید باش و به همنوعانت کمک کن. ای کک بی باک که تا سخت ترین سوراخ های ممکن نفوذ میکنی تا تخم بگذاری. الان مطمئنم حداقل هفتصد هشتصد جفت بچه داری. آخه از بلوغت خیلی وقت است که میگذرد.

و یاد روزی افتاد که سر کلاس پرفسور دیگوری با کک ها آشنا شده بود.

نقل قول:
فلش بک

استاد دیگوری با بالشتش از در کلاس بیرون رفت و به سمت راست پیچید. و پشت سرش دیوار های کلاس آجر اجر ریخت و پایین آمد و سیل جادوآموز ها از کلاس بیرون ریخت.
و مثل ارتش زامبی ها سدریک را دنبال کرد. سدریک تا جمعیت را از گوشه ی چشمش دید گازش را گرفت و همچنان که بچه هارا از نمره ی منفی و شنک و متکا میترساند. به سمت تخت خوابش دوید تا امروز را سیو کند و هر چه زود تر به کار های فردا برسد. ملت همینطور که کتک میخوردند و کتاب و کیف هایشان را جلوی خود گرفته بودند، با آرایش دفاعی دنبال سدریک میدویدند.

-پروفسور ما کلی سوال داریم.
-منابع این درس چیان؟
-استاد 9 و 3/4 رو 10 میدین پاس شیم؟
-استاد بیشتر راهنمایی کنید. کدوم کک منظورتونه؟

یک لحظه تمام جادوآموز ها ترمز کشیدند و متوقف شدند. نیکلاس صدای ذهنشان را شنید و به کک های بیرون زده از جعبه ای که دستش بود اشاره کرد.سدریک هم سر پیچ بعدی تا دید کسی دیگر دنبالش نمیکند همانجا وسط راهرو خوابید تا حسابی کک برود به جانش.

همه دیگر سدریک را فراموش کرده بودند و در عوض نیکلاس را دوره کرده بودند.

-او...اون کک ها مال توعه نیکلاس؟
-اوهوم.
-
-نه منظورم این بود که برای فروشه. تازه متولد شدند. کسی خواست بدم خدمتش!


انتخاب سختی بود اما بقیه انتخابی نداشتند. بعد از سکوتی طولانی و عرق های سردی که فضای صبح تابستانی را خنک خنک کرده بود؛ یک لحظه همه انگار از خواب بیدار شدند و فهمیدند باید چکار کنند پس کک هایشان را برداشتند و با تعجب آن هارا نگاه میکردند. کک ها هم به آن ها نگاه میکردند. و یک دفعه کک ها در کف دست هر نفر، پنجاه نخم گذاشتند.
-بابایی.
-بابایی.
-بابایی.
-بابایی.
-بابایی.
-بابایی.
-بابایی.
-بابایی.
-بابایی.
-بابایی.
-بابایی.
-بابایی.
-بابایی.
-بابایی.
-بابایی.
-بابایی.
-بابایی.
-بابایی.
-بابایی.
-بابایی.
-بابایی.
-بابایی.
-بابایی.
-بابایی.
-بابایی.
-بابایی.
-بابایی.
-بابایی.
-بابایی.
-بابایی.
-بابایی.
-بابایی.
-بابایی.
-بابایی.
-بابایی.
-بابایی.
-بابایی.
-بابایی.
-بابایی.
-بابایی.
-بابایی.
-بابایی.
-بابایی.
-بابایی.
-بابایی.
-بابایی.
-بابایی.
-بابایی.
-بابایی.
-بابایی.

هر کدام به پنجاه جوجه کک نگاه میکردند که وول میخوردند و دهانشان را باز میکردند و با انگشت به شکم خود اشاره میکردند.

در حالی که بعضی از هوش رفته بودند و بعضی دیگر خودشان را به زمین میمالاندند تا از شر کک ها خلاص شوند، عده ای هم محفلی روی خود شعله افکن گرفتند و سوختند و کلا هیچ محفلی سر کلاس بعدی پروفسور حاضر نشد.

یکی دو نفر هم که با کک ها مبارزه کردند و باختند و غذای فرزندان خود شدند و همینطور که جیغ میزدند و ناپدید میشدند جیغ میزند.

-نیکلاس...همه ی کک ها ماده بودند...لعنتیــــی.


نیکلاس تا به خود آمد تنها کک باقی مانده را در جعبه را جلوی خودش دید. کک به آرامی به این طرف و آن طرف جعبه میدوید و با نیکلاس چشم تو چشم شد.
-چطوری ضعیفه؟

نیکلاس به تنها کک نری که داخل جعبه بود و گیر آو آمده بود نگاه میکرد و نمیدانست خوشحال باشد یا ناراحت.

نقل قول:
پایان فلش بک


-خیلی خوشحالم که با تو آشنا شدم. کک عزیزم تو بسیار خلاقی و همینطور قوی.
همینطور بمان.
دوست تو، نیکلاس فلامل!










تصویر کوچک شدهتصویر کوچک شدهتصویر کوچک شده


پاسخ به: كلاس مراقبت از موجودات جادويي
پیام زده شده در: ۲۳:۴۶ دوشنبه ۲۶ تیر ۱۴۰۲

هافلپاف، مرگخواران

سدریک دیگوری


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۰:۳۳ دوشنبه ۲۸ خرداد ۱۳۹۷
آخرین ورود:
امروز ۹:۲۳:۴۸
از خواب بیدارم نکن!
گروه:
مرگخوار
ناظر انجمن
ایفای نقش
هافلپاف
کاربران عضو
پیام: 707
آفلاین
"تدریس جلسه اول"



تپ تپ تپ

صدای قدم‌هایی سنگین در راهرو می‌پیچید. کسی با عصبانیت حرکت می‌کرد و پایش را با تمام قدرت بر زمین می‌کوبید.

- تف تو این زندگی! تففف! چرا یه چیز توی زندگی من درست پیش نمیره؟

تپ تپ تپ

سدریک با خشمی که پیش از این کسی در وجودش ندیده بود، بالشش را پشت سرش می‌کشید و در حالی که زمین و زمان را به باد ناسزا گرفته بود، به سمت کلاس حرکت می‌کرد.
- هفت سال آزگار تو این مدرسه جون کندم و درس خوندم، هفت ساااالِ تموم صبحا تختمو که وفادارنه بهم خدمت می‌کرد ول می‌کردم و می‌رفتم و خوابمو سر کلاس و رو نیمکت ادامه می‌دادم! من هفت سال به تختم خیانت کردم که تهش چی؟ تهش این بشه؟ باز برای دومین سال متوالی بعنوان استاد صبح زود پامو بذارم تو این خراب شده؟

لگدی که از روحیه‌ی خنثی و آرام سدریک بعید بود، درِ کلاس را باز کرد و به دیوار کوباند. نفس تک تک جادوآموزان حاضر در کلاس در سینه حبس شد و گردن کشیدند تا ببیند کدام وحشی‌ای استاد درس مراقبت از موجودات جادوییشان شده بود.

- عه، استاد دیگوریه که!
- بچه‌ها آروم باشین. استاد دیگوری خودمونه.
- استاد دیگوری مهربونه بابا...سلام استاد!

چشمان قرمز و به خون نشسته‌ی سدریک، چیزی خلاف گفته‌ی جادوآموز آخر را نشان می‌داد.
- ساکت! صدا از کسی نشنوم! اتفاقا بترسین. خیلی از استاد دیگوری‌ای بترسین که کله‌ی صبح یه جغد هوار شده سرش با اون نامه‌ی کوفتی که می‌گفت من باید بیام استاد شما بدردنخورا بشم!

شوکی که به جادوآموزان وارد شده بود، فضا را در سکوتی بهت‌آور فرو برد.

- خوبه. همینجوری خوبه. مستقیم میریم سراغ درس چون اصلا حوصله‌ی مسخره بازیای معرفی و این داستانا رو ندارم. چرا وقتی یکی از استاداشون نمیاد من باید بعنوان جایگزین بیام آخه؟

جمله‌ی آخر را زیرلب و زمزمه‌وار به زبان آورد، به طوری که فقط جادوآموزان ردیف اول آن را شنیدند.

ظاهرا چشمان سدریک نیز به اندازه‌ی خودش خسته و عصبانی بودند؛ زیرا پس از بروز دادن غرغر زیرلبی‌اش، بسته شدند و ادامه‌ی کار را به باقی حواس پنجگانه‌اش سپردند.
بنابراین دستان سدریک ادامه‌ی کار را بر عهده گرفتند و به طرف جیبش حرکت کردند.

همگی منتظر چیزی بودند که دستان استاد قرار بود از جیبش بیرون بکشند. لحظاتی طولانی گذشت. دقایقی دیگر نیز پشت سرش سپری شد. دست‌ها در جیب سدریک می‌گشتند و همچنان جادوآموزان منتظر بودند. هر چه باشد، پیدا کردن چیزی بدون چشم روندی سخت و زمان‌بر بود.

- ایناهاش! پیدا شد بالاخره.

دستان سدریک بیرون آمدند و چشمان جادوآموزان در فضای خالی بین انگشتانش به دنبال چیزی بودند که آن همه زمان صرف یافتنش شده بود. اما جستجوی نگاه‌هایشان بی‌نتیجه بود.

- خب. این کک که می‌بینین، یا شایدم نمی‌بینین، حیوونیه که این جلسه قراره درموردش اطلاعات جدیدی یاد بگیرین.

سدریک لزومی ندید درباره‌ی چگونگی پیدا کردن کک توضیحی بدهد. وقتی در صبح به آن زودی نامه‌ای بر سرش نازل میشد که می‌گفت ناگهان باید جای استادی دیگر را سر کلاس پر کند، چه انتظاری داشتند؟ خب معلوم است که او هم تشکش را بلند کرده و اولین موجودی که زیرش می‌دید را برمی‌داشت و بعنوان پروژه‌ی تدریسش می‌برد!

- این کک، یه کک معمولی نیست. با توجه به چگونگی مراقبت شما، می‌تونه در آینده تبدیل به یه کک موفق و آبرومند با حقوق ثابت یا یه انگل جامعه بشه.

کک را از انگشت اشاره به انگشت کوچکش جابجا کرد.
- این کک می‌تونه از حالات روحی و وضعیت شما الگو بگیره. درواقع، شخصیتتون روش تاثیر می‌ذاره و وقتی که بزرگ و بالغ میشه، تاحدودی تبدیل به یه نسخه‌ی ککی از باطن شما میشه. در ضمن، توجه داشته باشین که رشد این نوع کک فقط سه ساعت زمان می‌بره.

سپس چوبدستی‌اش را تکان مختصری داد تا تکالیف روی تابلو ظاهر شوند:

۱- توی یه رول چگونگی رفتارتون با کک و نحوه‌ی نگهداری و تربیتش و درنهایت، دوران بلوغ و شخصیتش رو شرح بدین. کک شما به چجور موجودی تبدیل شده؟ (۲۰ نمره)
۲- ککتون رو از کجا و چطوری پیدا کردین؟ یه توضیح کوتاه و غیررول بدین. (۵ نمره)
۳- یه توصیف مختصر از ظاهر ککتون بعد از بلوغ بدین. یا اگه دوست داشتین نقاشیشو بکشین. هرطور راحتین. (۵ نمره)


سپس بالشش را محکم در آغوش گرفت و با خشمی که همچنان نمایان بود، از کلاس بیرون رفت و جادوآموزان را با تکالیف و سوال‌های متععد در ذهنشان تنها گذاشت.
_________________


بعد از کلاس، ۹۲ ساعت بی‌وقفه خوابیدم و فعلا تا سه دقیقه کمبود خواب ندارم، بنابراین بی‌خطرم و سوالی اگه دارین راحت باشین و بپرسین.


ویرایش شده توسط سدریک دیگوری در تاریخ ۱۴۰۲/۴/۲۷ ۱:۲۲:۱۱

فقط ارباب!
هستم...ولی خستم!

تصویر کوچک شده


پاسخ به: كلاس مراقبت از موجودات جادويي
پیام زده شده در: ۱۴:۴۵ جمعه ۱۶ تیر ۱۴۰۲

لینی وارنر


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۱:۵۳ شنبه ۳۰ خرداد ۱۳۸۸
آخرین ورود:
۲۲:۰۶:۱۳ سه شنبه ۴ اردیبهشت ۱۴۰۳
از رو شونه‌های ارباب!
گروه:
شناسه های بسته شده
پیام: 5468
آفلاین
ترم سبک 27 تابستانی هاگوارتز


تدریس این کلاس در این ترم برعهده‌ی پروفسور پیکت است.

جلسه اول:
تاریخ تدریس: شنبه 24 تیر
مهلت ارسال تکالیف: تا ساعت 23:59 سه شنبه 3 مرداد

جلسه دوم:
تاریخ تدریس: چهارشنبه 11 مرداد
مهلت ارسال تکالیف: تا ساعت 23:59 شنبه 21 مرداد

جلسه سوم:
تاریخ تدریس: یکشنبه 29 مرداد
مهلت ارسال تکالیف: تا ساعت 23:59 چهارشنبه 7 شهریور




پاسخ به: كلاس مراقبت از موجودات جادويي
پیام زده شده در: ۱۰:۵۶ سه شنبه ۲۲ شهریور ۱۴۰۱

گریفیندور، مرگخواران

کتی بل


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۷:۴۴ دوشنبه ۲۸ مهر ۱۳۹۹
آخرین ورود:
۱۸:۴۹ سه شنبه ۲۵ مهر ۱۴۰۲
از زیر زمین
گروه:
مرگخوار
ایفای نقش
گریفیندور
کاربران عضو
پیام: 454
آفلاین
نمرات جلسه آخر کلاس مراقبت از موجودات جادویی و شبه جادویی:




آستریکس: 30= 15+10+5

موقعی که داشتم کادوش میکردم سوراخ سوراخم کرد.
ولی واقعا پشمالوی مشکی خفنی داری!
کاش قاقاروهم عین پشمالوی تو بود.

آلنیس: 30= 15+10+5

دیدی چی شد؟
بس قاقارو خواست کاپ کیکاتو کش بره، جا به جا شدن.
راستی، کادوی عذر خواهیمو قبول میکنی؟
با پشمالوت ست کنین. بهتون میاد.


ارباب من Lord

گر کسی مرا ببیند نتواند که ببیند چون که او قارقارو نیست!

قاقاروی بدون مو!



پاسخ به: كلاس مراقبت از موجودات جادويي
پیام زده شده در: ۱:۵۷ سه شنبه ۱۵ شهریور ۱۴۰۱

ریونکلاو، محفل ققنوس

آلنیس اورموند


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۲۱:۲۲ دوشنبه ۲۴ آذر ۱۳۹۹
آخرین ورود:
امروز ۱:۱۲:۰۴
از دست این آدما!
گروه:
کاربران عضو
ریونکلاو
ایفای نقش
محفل ققنوس
پیام: 185
آفلاین
سلام کتی! و سلام قاقارو!

1. برای این جلسه، یه نقاشی از پشمالویی که هدیه گرفتین بکشین.
در ادامه لحاظ شده. (پیشاپیش بابت کیفیتش معذرت می‌خوام، همیش تقصیر این برنامه های به درد نخور ماگلیه! )

2. تکلیف این جلسه به صورت روله. ازتون میخوام که در مورد تغذیه و پوشاک پشمالوتون بگین. و اینکه... نژاد پشمالتون از کودوم نوعه؟ از کجا فهمیدین؟

آلنیس پس از اتمام جلسه، به سرعت از کلاس خارج شد و به سمت تالار عمومی ریونکلاو رفت. نمی‌خواست بگذارد حیوان بیچاره در جعبه خفه شود. به محض ورود به خوابگاه، جعبه کادویی آبی رنگی روی تختش که با روبان نقره ای بسته شده بود، توجهش را جلب کرد. روی تخت پرید و روبان جعبه را با دهانش کشید. به محض باز شدن روبان، در جعبه باز شد و موسیقی ای از درون آن به گوش خورد. موجود پر موی کلاه به سری، سرش را از جعبه بیرون آورد. موجود کامل از جعبه خارج شد و با بشکنی، موزیک قطع شد.

- هولا سنیوریتا.

پشمالو در حالی که تعظیم کوچکی می‌کرد، این را گفت. آلنیس با دهانی باز به او خیره شد. از روی لهجه اسپانیایی اش و همینطور کلاه و پانچویی که پوشیده بود، می‌توانست با اطمینان بگوید که او مکزیکی است. ولی متوجه نمی‌شد که چرا کتی با توجه به خلق و خویش این پشمالو را برایش در نظر گرفته. هیچ چیز آلنیس و آن پشمالو به هم نمی‌خورد.
با صدای جیغ دختری از کنارش، سرش را به آن سمت گرداند. متوجه پشمالویی شد که پارچه ای را مثل اساطیر یونانی به خودش بسته و تاجی از برگ زیتون بر سر دارد. با چپه شدن جعبه کادویی، توپی کوچک و چند عدد کاپ کیک هم روی تخت افتادند. دختر از خوشحالی جیغ می‌زد و پشمالو را در بغلش می‌فشرد. آلنیس حدس زد که احتمالا معلم عزیز و حواس جمعش، پشمالوهای او و هم اتاقی اش را جابجا گذاشته. دختر طوری ذوق داشت که آلنیس ترسید به سمتش برود و از او بخواهد پشمالوهایشان را عوض کنند. مجبور بود با پشمالو مکزیکی جدیدش یک طوری سر کند.
- خب... جناب شما حرفای من رو متوجه می‌شین الان؟
- سی سنیوریتا، پرو نو پوِدو هابلار تو ایدیوما؛ ای جِمامه فرناندو.

آلنیس از سیستم ترجمه چوبدستی اش کمک گرفت و متوجه شد که پشمالو اسمش فرناندو است و می‌تواند حرف هایش را بفهمد، فقط نمی‌تواند به این زبان صحبت کند. آلنیس هم خودش را به فرناندو معرفی کرد، و بعد از او خواست همراهش بیاید. ولی فرناندو مخالفت کرد.
- لو سیِنتو، نو پوِدو اَلَنیس. تِنگو هامبره.

فرناندو گرسنه بود. وقتی هم که گرسنه بود نمی‌‌توانست همراه او جایی بیاید. به همین دلیل آلنیس از باقی مانده کیک های داخل کمدش (که سربروس نخورده بود.) برای فرناندو آورد.

- نو تاکوس؟ نو بوریتوس؟ پودو تِنِر اون چیلاکیلس؟

ظاهرا فرناندو غذاهای وطنی خودش را می‌خواست. ولی آلنیس نه تاکو داشت و نه بوریتو. فقط بلد بود کیک بپزد و اینکه آن پشمالوی مکزیکی، از او تقاضای چیلاکیله داشت، انتظار بی‌جایی بود. به هر حال، فرناندو به قدری گرسنه بود که وقتی دید گرگ سفید مثل یک گرگ به او زل زده و هیچ عکس العملی در مقابل خواسته بیان شده‌اش ندارد، شروع به خوردن کیک کرد. او کارد و چنگالی را از زیر پانچویش درآورد و خیلی شیک و باوقار تکه ای از کیک را در دهانش گذاشت؛ ولی کمی چهره اش در هم رفت. ظاهرا به خوراکی های شیرین عادت نداشت.
- ماس پیمیِنتا! پور فَوُر.

فرناندو خیلی محترمانه تقاضای فلفل کرد. او اهمیتی نمی‌داد که کسی در کیک فلفل نمی‌ریزد، ذائقه یک پشمالوی مکزیکی این گونه بود.
آلنیس با استفاده از چوبدستی اش متوجه صحبت او شد. اول متعجب به فرناندو نگاه کرد، ولی بعد با سرعت به سمت آشپزخانه رفت تا خواسته دوست جدیدش را برآورده کند.
دقایقی بعد، با یک فلفل دان برگشت و آن را به فرناندو داد. فرناندو کل فلفل را روی کیک ریخت و بعد برشی از آن را خورد.
- ااااااِی مه گوستا!

آلنیس لبخند رضایت را روی صورت فرناندو دید. او بقیه کیک را با ولع خورد و بعد روی تخت لم داد. کمی در سکوت گذشت. هر دو حوصله‌شان سر رفته بود. آخر سر فرناندو به حرف آمد:
- توکار لا موزیکا!

او از آلنیس خواسته بود موسیقی را پخش کند. بعد به جعبه ای که از آن بیرون آمده بود اشاره کرد. آلنیس که نمی‌دانست باید چه کار کند، در جعبه را بست و باز کرد. با باز شدن دوباره در جعبه، موسیقی پخش شد و فرناندو از خوشحالی بالا پرید. بعد کلاهش را وسط اتاق گذاشت و دورش شروع به رقصیدن کرد. آلنیس هم از شدت بیکاری به او ملحق شد. یک گرگ و یک پشمالو که دور یک کلاه، مکزیکی می‌رقصیدند، صحنه ای نبود که هر کس بتواند در زندگی اش ببیند.
شاید داشتن یک پشمالوی خانگی واقعا جذاب و سرگرم کننده بود.

3. در آخر... نگهش داشتین یا فروختینش؟

آیا حقوق حیوانات برای شما یک لطیفه است؟!
اول اینکه فرناندو خیلی پشمالوی مهربون و بامزه ایه کی دلش میاد اونو رد کنه بره؟ بعدشم اگر هم نمی‌خواستم نگهش دارم، هیچ وقت نمی‌فروختمش! این خیلی غیراخلاقیه که روی یه موجود زنده قیمت بذاری!
من بهش حق انتخاب دادم که اگه می‌خواد از پیشم بره و برگرده به زادگاهش؛ ولی خودش خواست پیشم بمونه چون خانواده ای اونجا نداشت. تا هر موقع بخواد می‌تونه تو خوابگاه من زندگی کنه و وقتایی هم که می‌رم خونه گریمولد، زیر تختم یه جای مخصوص داره برا خودش! البته که من به چشم یه دوست بهش نگاه می‌کنم نه یه حیوون خونگی! و باهم هم به توافق رسیدیم؛ اون هر از گاهی می‌ره مکزیک چون با آب و هوای اونجا سازگارتره، اگه منم کاری نداشته باشم باهاش می‌رم. اگرم اینجا بمونم، همیشه برام از اونجا خوراکی های خوشمزه (و البته تند!) میاره.
هر موقع هر موجود دیگه ای رو دستت مونده بود، با آغوش باز پذیرای وجود گرمشونم. در خونه من همیشه به روشون بازه.
(سربروس و فرناندو هم سلام می‌رسونن!)


Though we don't share the same blood
You're my family and I love you, that's the truth


پاسخ به: كلاس مراقبت از موجودات جادويي
پیام زده شده در: ۱۹:۱۷ دوشنبه ۱۴ شهریور ۱۴۰۱

گریفیندور

آستریکس


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۹:۱۹ شنبه ۱۸ شهریور ۱۳۹۶
آخرین ورود:
امروز ۱۲:۵۱:۱۳
از شبانگاه توی سایه ها.
گروه:
ایفای نقش
کاربران عضو
گریفیندور
پیام: 283
آفلاین
1-برای این جلسه، یه نقاشی از پشمالویی که هدیه گرفتین بکشین. 15 نمره
قابلتون نداره.


2-تکلیف این جلسه به صورت روله. ازتون میخوام که در مورد تغذیه و پوشاک پشمالوتون بگین. و اینکه... نژاد پشمالتون از کودوم نوعه؟ از کجا فهمیدین؟ 10 نمره

آستریکس بعد از باز کردن بسته نسبتا بزرگ روی تخت اش با یک موجود سیاه و با خط های سرخ روی بدنش و چشم های قرمزی روبرو شد. چیزی که به کام آستریکس خیلی خوش اومده بود این بود که هم از لحاظ پوشش و هم از لحاظ تغذیه خیلی شبیه پشمالوی مشکی رنگش بود.

وقتی آستریکس درحال بررسی پشمالوی جدیدش از زوایای چپ، راست، بالا، پایین، جلو و رو بود متوجه دندون های نیش تیز پشمالو شد؛ با دقیق تر نگاه کردن و دیدن نوع نیش هاش بلافاصله فهمید که پشمالوش هم مثل خودش خون آشام هست. آستریکس با فهمیدن این قضیه بسی خوشحال شد، چرا که از این به بعد میتونه شب هارو کنار دریاچه باهاش بساط کنه شیشه خون هارو بهم بزنن.
درمورد پوشاک هم که آستریکس کاملا راضیه. ترکیب رنگ های مشکی و قرمز تیره جلوه خفنی بهش داده قراره شب ها حسابی ملت رو باهم پیش پیش کنند!
آستریکس که فردای گرفتن پشمالو برای ثبت ملی کردنش به اداره ثبت احوال موجودات پشمالو به وزارت سحروجادو رفته بود با سوال عجیب نژاد پشمالو شما چیست مواجه شد که خود مسئولان وزارت با بالا بردن دم و نگاه به قسمت پشتی پشمالو متوجه نژادخون اشامش شدند واصلا هم آستریکس تعجب نکرد که چرا از دندون های نیش و علاقه شدید پشمالو به مکیدن خونشون متوجه نشدن.


3- در آخر... نگهش داشتین یا فروختینش؟ 5 نمره

خیر اقا. چیچیو فروختین! اتفاقا شبا کنار دریاچه باهم بساط می کنیم. ملت رو پیش پیش می کنیم. جاده شمال میریم. شبا تو راه روی های قلعه ول مگردیم و... خیلی هم راضی هستیم. دوست فروختنی نیست! تازه، اسمش رو گذاشتیم هاژتگی. خیلی هم برازندشه. چشم نزنید بی زحمت.


In the name of who we believe, We make them believer.







شما می ‌توانید مطالب را بخوانید
شما نمی توانید عنوان جدید باز کنید
شما نمی توانید به عنوان‌ها پاسخ دهید
شما نمی توانید پیام‌های خودتان را ویرایش کنید
شما نمی توانید پیام‌های خودتان را حذف کنید
شما نمی توانید نظر سنجی اضافه کنید
شما نمی توانید در نظر سنجی ها شرکت کنید
شما نمی توانید فایل‌ها را به پیام خود پیوست کنید
شما نمی توانید پیام بدون نیاز به تایید بزنید
شما نمی توانید از نوع تاپیک استفاده کنید.
شما نمی توانید از HTML در نوشته های خود استفاده کنید
شما نمی توانید امضای خود را فعال/غیر فعال کنید
شما نمی توانید صفحه pdf بسازید.
شما نمی توانید پرینت بگیرید.

[جستجوی پیشرفته]


هرگونه نسخه برداری از محتوای این سایت تنها با ذکر نام «جادوگران» مجاز است. ۱۴۰۳-۱۳۸۲
جادوگران اولین وبسایت فارسی زبان هواداران داستان های شگفت انگیز هری پاتر است. به عنوان نخستین خاستگاه ایرانی ایفای نقش مبتنی بر نمایشنامه نویسی با محوریت یک اثر داستانی در فضای مجازی، پرورش و به ارمغان آوردن آمیزه ای از هنر و ادبیات برجسته ترین دستاورد ما می باشد.