نقل قول:

نمی دونم چند درصد افراد اینو قبول دارن ولی من یکی که باهاش موافقم.
خیلی کارای مهم تو دنیا هست که ما نمی بینیمشون. یکیش همین کاریه که مدیرای سایتمون دارن انجام میدن. اکثرمون نمیدونیم برای اینکه بتونیم یه فعالیت کوچولو تو سایتی که دوستش داریم بکنیم، مدیرا چقدر زحمت می کشن.
هیچ کدوممون واقعا از پشت صحنه سایت و اتاق مدیریت خبر نداریم و متوجه تلاش های شبانه روزی مدیرا نیستیم. اینکه برای بهبود سایت هی ایده پردازی می کنن... نظرسنجی میذارن... با آدمای مختلف مشورت می کنن... دنبال راه حل ها متفاوت میرن...
تابستون امسال طرح "فکر می کنی جادوگری؟" و "گالیون" اجرا شد که هردوشون خیلی جالب بودن. ما ها فقط یه طرح آماده رو دیدم و نشستیم از اجراش لذت بردیم. درحالیکه مدیرامون روزها روشون فکر کردن و وقت گذاشتن تا عیب و ایراداشونو پیدا کنن و به بی نقص ترین شکل ممکن در بیارنش.

این همه زمان گذاشتن و زحمت کشیدن اونم بدون گرفتن هیچ هزینه یا دستمزد خاصی. فقط برای اینکه ما ها بتونیم راحت تر فعالیت کنیم و از نوشتن تو جادوگران لذت ببریم. اون وقت بعضی سایتا هستن که نگم براتون مدیراش میلیونی دستمزد میگیرن ولی واقعا عرضه رفع کردن یه مشکل کوچولو رو ندارن.

برای همین از همینجا از مدیرامون تشکر می کنم که انقدر تلاشگر و به فکر سایت هستن.
خدا قوت میگم بهتون و کلی ازتون ممنونم که مراقب خونه عزیزمون هستین و هر روز برا پیشرفتش تلاش می کنین.
امیدوارم جواب تموم زحمتاتون یه روزی به بهترین نحو به خودتون برگرده. متشکرم بابت همه چی.

من قبل از این که به مرحله تشکر برسم، لازم می‌دونم از حسن عذرخواهی کنم و دوست دارم مستقیما خطاب به خودت صحبت کنم. می‌دونم چندین بار چقد سرت تو دنیای واقعی شلوغ شد که مجبور شدی از سایت بری و با اصرار من به زور حاضر شدی بذاری اسمتو نگه دارم تو سایت.

هردفعه که مشکلی پیش اومد، و خب... مشکلات کوچیکی نبودن و حداقل دو بارش یادمه کل تیم مدیریت رفته بودن... ناچارا برگشتی و خودت امور سایتو تنهایی دستت گرفتی. واقعا خیلی خیلی خیلی خوش‌حالم که سایت دست کسی مثل توئه که اینقد بهش علاقه داره که حتی در بدترین شرایط حاضره برگرده و دوباره دستش بگیره تا نابود نشه. اگه یکی دیگه جای تو بود شاید تو تمام این دفعات ناامید می‌شد و سایتو به حال خودش رها می‌کرد. ولی تو نکردی. چندین بار وقتی حس کردی همه چی خوبه، واقعا خواستی که سایتو کاملا بسپری و بری، ولی همیشه گوشه چشمت، نگاهت به جادوگران بود چون برات اهمیت داشت. اعضا باید بدونن که اگه تو نبودی، جادوگران تا الان نمی‌موند. واقعا ممنونم که اینقد به جادوگرانمون اهمیت می‌دی.

یادمه با این که اولین‌بار که مدیر شدم مدیر نبودی و منوی مدیریت جادوگرانو نداشتی، اما سعی کردی از روشای دیگه بهم یاد بدی چطور باهاش کار کنم. خب چنین کسی مشخصه وقتی خودش مدیر بشه چه‌ها که برای سایت نمی‌کنه، و کردی. چند بار عوض کردن قالب سایت که با این سیستم قدیمی چقد سخت بود کم‌ترین کاریه که کردی. تو اکثرا پشت صحنه بودی و مثل من جلوی صحنه نبودی که اعضا ببینن داری چه زحمت‌هایی می‌کشی و چقد وقت می‌ذاری. چندین بار حاضر شدی مسائلی که دخالتی توش نداشتی رو به گردن بگیری و همه تقصیرات رو به اسم خودت بنویسی تا همه چیز به خیر و خوشی تموم شه. هرکسی حاضر نیست چنین از خودگذشتگی‌ای بکنه.

دقیقا به همین علتم هست که به تصمیمات و باورهایی که برای سایت داشتی و داری احترام می‌ذارم. درسته که اگه نظر مخالفی داشتم همیشه بیان کردم (و امیدوارم جایی زیاده‌روی نکرده باشم که اگه کردم واقعا شرمنده‌م و عذر می‌خوام)، ولی اینطوری نبوده که اگه چیزی که من نخواستمو انجام بدی درکت نکنم یا بهت حق ندم.

من وقتی از مدیریت استعفا دادم بلکه بتونم لرد رو راضی به موندن کنم، این تصمیم رو فقط به خاطر لرد نگرفتم. به خاطر تو هم بود. یعنی اینطوری نبود که بگم اهمیتی نداره علیو دارم تنها می‌ذارم... نه. به تو هم فکر کرده بودم و فکر می‌کردم برای تو موندن لرد (به خاطر تمام تلاش‌هایی که این همه سال برای سایت کرده) مهم‌تر از هرچیزی تو سایته، مهم‌تر از این که من بمونم. پس با رفتنم به خیال خودم هم باعث می‌شدم لرد بمونه و هم مانع تو برای انجام هر ایده‌ای که در آینده هم باعث دلخوری لرد نشه، نمی‌شدم.
من خواسته‌هام واضح بود. برای همین نمی‌خواستم با موندنم تو هم در تلاش برای راضی کردن لرد باشی و هم با من سر و کله بزنی که تو رو خدا کوتاه بیا. الان می‌فهمم که رفتنم هم برای لرد بدتر بود و هم برای تو. واقعا متاسفم.

با هیچ حرفی نمی‌تونم فشاری که تنهایی تحمل کردی و تنهایی به امور سایت می‌رسی رو جبران کنم. فقط می‌تونم بگم معذرت می‌خوام. می‌دونم تصورات اشتباهی داشتم. ازت ممنونم که همیشه حمایتم کردی. تو همیشه برای من عزیز بودی و هستی و راحت حرفامو بهت می‌زنم و مجبور نیستم خودمو یا نظراتمو سانسور کنم، چون همیشه حاضر به شنیدن حرفام هستی حتی وقتی نظری مخالف با خودت دارم.


پ.ن: اگه احیانا برای کسی سوال پیش اومده چرا پست حسن خطاب به لینی‌نامی هست ولی گابریل‌نامی داره جواب می‌ده، باید بگم همونم. شناسه جدید و اینا.

شاید یه کم نسبت به بقیه دیرتر دارم تشکر می‌کنم، ولی واقعیتش شرایط فکری و روحیم به همراه فشارهایی که بود، نذاشت زودتر دست به کار بشم.

بدون هیچ مقدمه و تعارفی می‌خوام از لینی وارنر بابت سال‌ها لطف و محبت بی‌دریغش به خودم و این سایت تشکر کنم.

می‌دونم قطعاً هر کدوم از اعضای این سایت که مدتی توی ایفای نقش یا هر قسمت دیگه‌ای از سایت فعال بودن، خاطرات گرم و صمیمی از لینی دارن و جز محبت و کمک و راهنمایی چیزی ازش ندیدن. ولی نوع ارتباط من با لینی یکم فرق می‌کرد. من قدیم‌ترها لن صداش می‌کردم. یادمه رز ویزلی هم چند باری لن صداش کرده بود. ولی بعد از مدتی لینی و لن دیگه برام معنی خاصی نداشت. ندا صداش می‌کردم.

ما از سال ۹۰ با هم دوستیم، یعنی ۱۳ سال. نمی‌گم که من صمیمی‌ترین دوستش در جادوگران بودم اما بی‌شک صمیمی‌ترین دوست من در این سایت بوده و هست. بارها بحث کردیم، بارها دعوا کردیم، دلخور شدیم از هم، بارها چیزهای پشت پرده و رازها دیدیم و در مورد چیزایی بحث کردیم که شک دارم هیچکسی اینقدر به اندازه ما دیده و شنیده باشه. اختلاف نظر زیاد داشتیم و هنوز هم قطعاً داریم در روش‌های مدیریت سایت یا شیوه‌های برخورد. من همیشه خیلی بهش مدیونم که کم نذاشت برای سایت. با اینکه آشنایی و تخصصی هنوز نداشت اولش تو مسائل فنی و مدیریت کل سایت (یک بار مدت کوتاهی قبل از من توی سال 90 مدیر شده بود)، من به شکل ناجوانمردانه‌ای هلش دادم توی این مسیر. نه برای اینکه خودم شونه خالی کنم از مسئولیت یا اینکه اصلاً فرصت نکنم. برای اینکه به هیچکسی جز خودش این اعتماد کامل رو نداشتم که جادوگران رو بهش بسپارم. اصلا پشیمون نیستم و هیچ وقت ناامیدم نکرد. بعضی از شما اعضا شاید در جریان نباشید ولی سیستم مدیریت این سایت خیلی منسوخ‌ شده و مانع خیلی از پیشرفت‌های فنی و امکانات می‌شه و مدیریتش خیلی خیلی دشواره. تمام تغییراتی که بعد از سال ۹۱ تو سایت به وجود آورده بودم، خودکار نبودن و همه از نو کد نویسی شده بودن و متاسفانه لینی در چنین فضایی بین انبوه کدهای پیچیده و کثیف، مجبور شد مدیریت سایتی رو بر عهده بگیره که کلی بحران و چالش پشت سر گذاشته بود. ساعتها وقت می‌ذاشت و راهنمایی‌های منو یا می‌خوند یا گوش می‌داد و ساعت‌ها هم صرف این می‌کرد که از من یاد بگیره کامل. چندین بار با ناراحتی و حتی گریه (درست می‌خونید! گریه واقعی!) می‌اومد میگفت باز خراب کردم. فلان چیزو ترکوندم یا فلان چیزو اشتباه زدم. من قدردان این صداقت هستم چون خیلی‌ها رو دیده بودم در گذشته به جای اینکه وقت صرف کنن و یاد بگیرن چیزی، با گستاخی همه چیزو به گردن سیستم مینداختن یا اصلا صداشو در نمی‌آوردن و وقتش مچشون رو می‌گرفتم، با پررویی انکار هم می‌کردن.

من قدیما خیلی اذیتش کردم با رفتارهام و می‌دونم دلشو شکوندم یکی دو باری. فراموش‌کاری خودمو مینداختم گردنش که تو که پا به پای من حواست بود به همه چیز چرا فلان چیزو یادم ننداختی دوباره انجام ندم یا چرا یادآوری نکردی فلان چیزارو. مدتی گذشت تا به این شعور برسم که لینی منشی من نبود که برنامه‌های تخصصی و فنی منو بچینه یا رهگیری کنه که من مرتب پیش برم اگه وقفه‌هایی پیش می‌اومد. بلکه دوست خوب من و یک مدیر بسیار با شخصیت و مهربون و از خود گذشته بود. واقعاً جا داره بابت اون پرخاش‌هایی که می‌کردم باز هم عذرخواهی کنم ازش.

از وقتی چنین مسئولیت بزرگی رو بر عهده گرفت، هیچ وقت ندیدم آروم بشینه. حرص خوردنش خیلی بیشتر شد. خیلی اذیت شد برای هماهنگی بین مدیران داخلی و مدیران و ناظران ایفای نقش. تو شرایطی که وبسایت‌های مشابه از آخرین امکانات و ویژگی‌ها استفاده می‌کردن چه در خود وبسایت چه در سوشال مدیا، لینی همچنان با یک سیستم پوسیده سعی داشت همه چیزو آپدیت نگه داره. تلاش می‌کرد هم اعضای جدیدو جذب کنه و هم قدیمی‌ها رو همراه کنه با خودش در بررسی نگرش‌ها و ایده‌های جذاب و جدید. کلی وقت صرف این می‌کرد که همه نکات فنی رو به بقیه مدیران یاد بده. من متوجه گذر عمر هستم ولی خیلی جا خوردم وقتی چهره‌ش رو تو عکسای جشن تولد سایت دیدم. احساس کردم با اختلاف بیشتری نسبت به خیلی‌ها شکسته شده. اینجا بود که فهمیدم اصلاً بهش راحت نگذشته چند سال اخیر. احساس کردم خیلی وقته از خودش و حال دلش بی‌خبرم. قبل از استعفاش، اخیراً هم که خیلی بیش از اونچه که باید با مدیران دیگه به هماهنگی فوق‌العاده‌ای رسید و ایده‌های خیلی جذابی رو طراحی کرده بود.

بابت سال‌ها لطف و محبتش به خودم و سایت ازش خیلی ممنونم. من به تصمیمش برای جدا شدن از مدیریت احترام میذارم ولی دلیل نمی‌شه دل‌شکسته و دلخور نباشم که من رو تنها گذاشت.

بله درسته سنم قد نمی ده و تو زمان فعالیت خیلی هاشون نبودم ولی این دلیل نمی شه که نرم پستاشونو بخونم و ازشون چیز میز یاد بگیرم.
از همشون واقعا ممنونم!

من از رودولف لسترنج تشکر میکنم!
من از رودولف لسترنج تشکر میکنم بابت بودنش، حتی وقتی که نیست...بابت صفات نیکویی که داره...همون صفاتی که این روزا کم پیدا میشه...بابت ثابت قدم موندنش، بابت پررو بودنش، من ازش تشکر میکنم!
من ممنونم از رودولف لسترنج که جهان رو یک تنه زیبا کرده...ممنونم از رودولف که که با تمام کم لطفی ها، با اینکه یک هزارم اونچه که شایستگی قدردانی داره، قدردانی نمیشه، ولی باز هم خودش رو در دسترس عوام الناس و ماگل ها قرار میده!
من بسیار از رودولف لسترنج سپاسگزارم که بهترین آدمی هست که وجود داره...که اینقدر خوبه، برای نود و نه درصد آدم ها حیفه....که خودش رو میشناسه و مردونه پای زندگی وایسادی!

رودولف لسترنج...خودت هم اینو میدونی...که تو بهترین اتفاقی هستی که برای تک تک اطرافیانت رخ داده! هرچقدر هم ازت تشکر بشه،تعریف و تمجید و فلان و بیسار بشه، باز هم حق مطلب ادا نمیشه!

و با تشکر از تو...رودولف لسترنج!

سلام به همه‌ی اعضای خوب توی خونه‌ی مامان، از میوه‌‌‌ تا صیفی‌جات!

قطعا برای هممون پیش اومده که بخوایم از فعالیت برخی از اعضای سایت تشکر کنیم اما موقعیت و جای مناسبی برای این قدردانی وجود نداشته باشه.

تاپیکی که در حال حاضر مشاهده می کنین جاییه برای قدردانی از تلاش و فعالیت های اعضایی که فکر می کنیم با یک ایده، با یک پست، با انجام یک مسئولیت به نحو احسن یا از هر طریق دیگه ای، برای سایت مفید واقع شدن یا از فعالیتشون لذت بردیم.

همه ما می تونیم از طریق پست زدن توی این تاپیک، به باقی اعضا یادآوری کنیم که فعالیتشون دیده می شه. مثلا تازه واردی که در حال پیشرفته یا ناظری که زحمت زیادی واسه ی انجمنش میکشه. می تونیم توجه دیگران رو هم به بعضی موارد جلب کنیم. مثلا پست زیبایی که کمتر خونده شده یا سوژه جالبی که به تازگی شروع شده.

تعارف نکنید! از همین حالا میتونید این جا پست بزنید. بدون محدود بودن به تعداد تقدیرها یا عناوین خاصی. فقط به جهت این که تبدیل به اسپم نشه، سعی کنید همه‌ی موارد رو جمع آوری کنید و توی یک پست بهش بپردازید تا بین پست‌هاتون مدت معقولی فاصله وجود داشته باشه.

ممنون از صد دانه یاقوت دسته به دسته مامان که با نظم و ترتیب یک جا نشستن و صحبت های مامان رو خوندن.