دو مرگخوار به طرف طبقه پایین حرکت می‌کنند ، در ذهن هر دو نقشه های مختلفی برای شروع کار می‌گذرد اما هر کدام به گونه‌ای مسخره و بی معنی جلوه میکند . برای رسیدن به حد مریضی لرد بایستی ناخوشی های زیادی را تحمل کرد که در عرض چند ثانیه امکان پذیر نبود .

- میگم خیلی فکر کردی این حرف رو زدیا !
-
- بوقی دارم مسخرت میکنم ! این فکر آخه ؟ چطوری خودمون رو دقیقاً مثل لرد کنیم ؟ لرد دوماه اینطوری شده ها !
- خب من چکار کنم . ما هم میگیم تو خیلی وقته اینطوری هستی ... بیا گابر داره برمگیرده خودت رو بنداز روی زمین ...

ایوان خودش رو سریع روی زمین میندازه و مورگان هم با قیافه‌ای دستپاچه بالای سرش آه و ناله میکنه ، گابریل که از دور آن دو نفر رو می دید سریع به طرفشون آمد و با دیدن نعش ایوان فریاد بلندی رو سر داد که کلیه اعضای محفل خبر دار شده و به آنجا آمدند .

با سر رسیدن اعضای محفل و دیدن ایوان که نقش خودش رو به خوبی بازی میکرد ، نقشه ای که دو مرگخوار برای رسیدن به معجون کشیده بودند در حال عملی شدن بود . طوری که تد ریموس آنچنان از دیدن نعش دلرحم شده بود که ایوان را همچون ویکتوریا در آغوش میکشد و بالای سرش آه و ناله سر می‌داد .
در همین لحظه مری از راه رسید و جمعیت دور ایوان را کنار زده و بالای سر او رفت .

مری : ببینم این دوست مسخرت چش شده ؟
مورگان : نمیدونم الان دوماهه که اینطوری میشه .
مری : ببینم گابر جای جیغ زدن این رو بررسی کردی ببینی چشه ؟ مثلاً دکتری میدونی !
گابریل : آره ... آره از همون اول که دیدمش فهمیدم ... همه علائم رو داره ... بلکبری گرفته !
مورگان :

و سپس در فکرش : « لرد راست میگفت این محفلیا خنگن ها ، ایوان هنوز دو ثانیه نشده رو زمینه ، ای باب! »

بنگ ( افکت پس گردنی )

مری : تو داری به چی فکر میکنی؟ شنیدی چی گفتم ؟
مورگان : هیچی ... هیچی ... نه لطف کنید یه بار دیگه تکرارش کنید !
مری : گفتم هیچی دیگه . تا چند روز دیگه میمیره ... ببر تحویل لرد بدش بگو بکشتش ... بعد بگو برای این کار خوبت بهت اجازه بده دوباره مرگخوار بمونی ! ...
مورگان :
مری : اینجوری نگاه نکن . راهی برای درمانش نیست ،ببر بندازش سطل آشغال این پشت ... شنیدم خیلی جا داره !

مورگان اندکی ترسیده بود ، گویی معجونی از ابتدا وجود نداشت و حرفهای پیتر همگی اشتباهات محض بود ، اکنون او و ایوان در حال اخراج از محفل و کافه بودند . اما این چندان خوشایند نبود ، برای همین سریع بلندشده و به دست و پای مری افتاد ...

مورگان : خواهش میکنم ... خواهش میکنم نجاتش بدین ... تورو خدا . جون مادرت . جون مرینا !
مری : هووووووووووم... تو مرینا رو از کج میشناسی؟
مورگان : نمیدونم از همین جاها اسمش رو شنیدم !
مری : خب حالا که اسم اونو آوردی میتونم تو رو نگه دارم . این رو بندازین دور ... سریع !
مورگان :

محفلی‌ها سریع به طرف یوان رفتند تا او را به سطل آشغال راهنمایی کنند که ناگهان آلبوس از راه رسید !

آلبوس : نبینم با دوستای جدیدمون بد رفتاری کنین . مری نگفتم باید اونا رو مثل خودتون ببینین ؟ چی شده شنیدم بلکبری گرفته ... ایوان رو ببرین اتاق سوم ، من معجون شفادهنده‌اش رو دارم .
مری : ولی آلبوس آن فقط برای سفیداس !
آلبوس : مشکلی نیست خودم اول سفیدی ایوان رو امتحان میکنم و بعد معجون رو بخوردش میدم ...

آلبوس و ايوان بطرف اتاق دامبل به راه افتادند.مورگان هم آماده حركت شد.

مري:آهاي!تو كجا؟

مورگان با ترس و لرز برگشت.
-جانم؟منم همراه بيمارم.

آلبوس ايوان را به داخل اتاق هل داد و در را پشت سرش بست.

مري جاروي بزرگي را به دست مورگان داد و گفت:
آلبوس موقع معالجه همراه قبول نميكنه.بگير اينجا رو جارو كن.حرف اضافي هم نزن.

مورگان با نگراني مشغول جارو كردن شد ولي تمام حواسش به صداي جيغ و داد ايوان بود كه از اتاق دامبل به گوش ميرسيد.

اتاق دامبل:

ايوان درو اتاق ميدويد و دامبل به دنبالش.
دامبل:صبر كن ببينم.تونبايد بترسي.پس تام اونجا چي بهتون ياد ميده.خجالت بكش.مرد به اين بزرگي.

ايوان پشت كمد پناه گرفت.
-نه خواهش ميكنم.جلو نيا.من نميتونم.ميترسم.


دامبل با لبخندي پدرانه به ايوان نزديك شد:بيا عزيزم.نترس.اين كه ترس نداره.باهاش به ضربان قلبت گوش ميكنم.معاينه بايد كامل باشه.

ايوان در حاليكه در دلش آرزو ميكرد كاش لرد سياه زودتر ميمرد و جامعه جادوگري راحت ميشد به دامبل نزديك شد.

اتاق جلسات سري محفل:

مورگان جاروي بلندي را در دست گرفته بود و زير لب غر ميزد:
-اي خدا.زندگي منو ببين.الان داشتم تو كافه سياه خون گلاسه ميخوردما.اي ارباب.الهي مرلين بزنه نصفت كنه.هشتصد تا هوركراكس داري خسيس.ما رو براي چي فرستادي اينجا.


جيرينننننگگگگ

صداي شكستن چيزي افكار مورگان را برهم زد.تكه هاي شكسته شيء عجيبي كه با برخورد جاروي مورگان شكسته بود روي زمين به چشم ميخورد.چيزي شبيه بوق.
مورگان اهميتي نداد.به نظر نميرسيد چيز باارزشي باشد.تكه ها را غيب كرد و به كارش ادامه داد.

گابريل با آرامش وارد اتاق شد.
گابريل:هي تو.مرگخوار.جهت ياب باارزش دامبلدورو نديدي؟

مورگان به شيءبوق مانند فكر كرد و آب دهانش را به سختي فرو داد.
مورگان:هوم؟نه.من چيزي نديدم.

گابريل با عصبانيت مشغول گشتن شد.
-بايد پيدا بشه وگرنه دامبل هممونو قلقلك ميده.

مورگان به كروشيوهاي متعدد ارباب فكر كرد:هوم...اينجا مجازاتا اينجوريه؟

اتاق دامبل:

دامبل به سختي سعي ميكرد چوب بستني جيمز سيريوس را درگلوي ايوان فرو كند.
-باز كن.بيشتر.بايد مطمئن بشم تو بلكبري گرفتي وگرنه خوردن اون معجون عوارض وحشتناكي ميتونه داشته باشه.

ايوان وحشتزده به عوارض احتمالي معجون فكر كرد.

بازم فكر كرد و بيشتر ، اما به هيچ نتيجه اي نرسيد، بالاخره به خودش جرأت داد و از آلبوس پرسيد:

- مثهن حه هواعضي هي توعه داحته باهه؟

- چي ميگي ؟ نمي توني يه لحضه وايسي اين چوب بستني رو از حلقومت بيارم بيرون بعد حرف بزني؟

- بله... ببخشيد.

- خب؟

- مي خواستم بگم مثلا" چه عوارضي مي تونه داشته باشه؟

- عوارضش خيلي حاد نيست، فقط ممكنه بلكبري بگيري و بعد هم كه خودت مي دوني نه؟...حالا دهنت رو باز كن.

- أ‌.... (افكت باز كردن دهان)

ايوان دوباره به شدت در فكر فرو رفت: يعني ممكنه سرم كچل بشه؟ صورتم زشت بشه دماغم بره تو ؟ يعني ممكنه مثل لرد بشم؟ اونوقت همه بهم مي گن بوقي كچل، چي كار كنم؟

- متاسفم...خيلي متاسفم

آلبوس نگاهي به ايوان انداخت و وقتي با يك انسان خز كه بسيار در فكر فرو رفته و هيچ توجهي به وي نمي كنه مواجه شد؛ به شدت عصباني شد و...

- اوي...اووي...اوووي با تو بودما اين همه برات احساسات به خرج دادم يعني تو اينقدر نمي فهمي؟ مري...مري بيا تو

- نه...جون مادرت، بي خيال، باشه ديگه تكرار نمي شه

- مري...مري نيا تو.داشتم مي گفتم تو بلبكي گرفتكي و بايد از اون معجون بخوري.

- مطمئني؟

و دوباره در فكر فرو رفت:اي لعنت به اين لرد لامصب كه ماداريم؛ آخه تو مثلا خيلي خوشگلي كه منم بايد مثل تو بشم.

همه نقشه ها داشت به خوبي پيش مي رفت كه ناگهان مري وارد شد و ايوان به سرعت صوت به پشت كمدكي(كمد كوچك) فرار كرد.

ايوان: مگه نگفتي اين نياد؟ بگو بره

مري بالاخره روي مبارك رو با حالت ايــــش به سمت دامبل برگردوند و گفت:

- آلبوس اون دروغ مي گه.

و دوباره رو به ايوان لبخند مليحي زد:

- (يو هاهاها)

ادامه دارد...

مری به آرامی به سمت در رفت و از اتاق خارج شد . بیرون از اتاق مورگان در حال جارو کردن بود و روبروی او ، گابریل با پریشانی و نگرانیِ خاصی این سو و آن سو را نگاه می کرد .
مری به سمت گابریل رفت و با این شکل گفت : چیکار داری می کنی ؟
- دارم دنبال جهت یاب آلبوس می گردم . لازمش داریم ... تو هم بیا کمک .

مری با سر جواب مثبت داد و به سرعت به سمت گابریل رفت و جلوی مورگان نشست تا به صورت بوق واری به دنبال جهت یاب به اصطلاح مهم آلبوس بگرده .


در آن سوی دیوار ، آلبوس نگاهی به ایوان انداخت و سپس به سمت قفسه هایش روانه شد . ایوان که کمی ترسیده بود ، به آرامی گفت : می خوای چیکار کنی ؟
- میخوام مواد این معجون رو آماده کنم . تا بدم بخوری .

ایوان به شدت خوشحال شد ، اما با شنیدن ادامه ی صحبت آلبوس ، ناراحتی و ترس تمام وجودش را فرا گرفت ... صدای آلبوس در ذهنش شنیده می شد که می گفت « تا بدم بخوری ... تا بدم بخوری ... » ، اما کنترلش را بدست گرفت و همه چیز را به دست تقدیر سپرد . به صحبت های آلبوس گوش کرد که شروع به خواندن اسامی مواد کرده بود ...

- پودر ناخون تک شاخ ، پوست رویی موی پوزه پهن سوئدی (اژدها) ، گوشت دم انفجاری ، پودر دندون سگِ سه سر ، موی لرد ولدمورت () ، مقداری آب و قاچقاریک ...

آلبوس که اسامی همه ی مواد رو از روی کاغذی که در دستش بود ، خوانده بود و از وجود همه ی آنها آگاهی پیدا کرده بود ؛ مشغول مخلوص کردن آنها و درست کردن معجون شد و ایوان نیز به نحوه ی کار او نگاه می کرد و دقت خاصی را خرج می کرد .


پس از ده دقیقه ، آلبوس مقداری از آن معجون کم را در لیوانی ریخت و رو به ایوان گرفت . ایوان در حالیکه آب دهانش را قورت می داد ، نگاهی حاکی (؟!) از ترس به معجون آبی رنگ انداخت و یک قدم عقب تر رفت . ایوان :
اما آلبوس که دست بردار نبود ، با قدم هایی محکم (؟!) به ایوان نزدیک تر شد ، تا معجون را به او بخوراند () و موفق شد ... ایوان معجون را تا ته خورد .

ایوان با کله رفت تو سقف و مثل توپ به زمین اصابت کرد و چندین بار بهمین منوال میرفت بالا میومد پائین تا اینکه پخش زمین شد و خون از همه جای بدنش سرازیر شد.

آلبوس که تا حالا خون ندیده بود جا در جا غش کرد!

ده دقیقه بعد

_آلبوس جان،عزیزم،لطفا استند آپ شو گلم!
_اوه هری توئی؟دوباره اومدیم تو کینگزکراس؟فقط خودم و خودت؟
_نه بابا ملوسم،من ایوانم!

ناگهان آلبوس از جا پرید،چشماشو مالوند و خوب به دختر زیباروی روبروش نگاه کرد.چطور ممکن بود اون ایوان باشه؟...یاد اثرات جانبی معجون افتاد!

ایوان چند بار با ناز و غمزه پلکهاشو تند تند به هم زد و گفت:چی شده لوسی؟
آلبوس:اول اینکه من لوسی نیستم آلبوسم!تازه شم من با جماعت نسوان اصلا آبم تو یه جوب نمیره!

ایوان که دلش شکسته بود بغض کرد...

آلبوسم که حساس!...رفت پیش ایوان و موهاشو نوازش کرد و دلداریش داد.

در همین حال مورگان که دید خبری از ایوان نشده نگران شد و نگرانیش بخاطر هشدار آلبوس در مورد عوارض وحشتناکی بود که ممکن بود معجون در صورت استعمال اشتباه به جا بذاره!بخاطر همین رفت پشت پنجره اون اتاق و آلبوس رو در حال نوازش دختری دید که بی شباهت به ایوان نبود!

مورگان كه طاقت ديدن اين صحنه را نداشت به حالت اسلوموشن به داخل اتاق پريد و با يك حركت يقه ايوان را گرفت و از دامبل دورش كرد.
-نه ايوان.بهش اجازه نده.شرافت مرگخواريت...چيز يعني محفليت كجا رفته؟

ايوان با حالتي گيج به مورگان نگاه كرد.
محفل چيه بابا؟ما كه مرگخواريم.مگه قرار نبود معجونو براي ارباب...

مورگان با عجله اولين چيزي را كه روي ميز دامبل بود در دهان ايوان فرو كرد.يك سيب بزرگ...
-بيا بريم.تو حالت خوب نيست.
و ايوان را از اتاق خارج كرد.
-تو چت شده؟چرا داشتي نقشه رو لو ميدادي؟

ايوان همچنان با حالتي گيج به روبرو خيره شده بود.
-خوب.حقيقته ديگه .مگه نيست؟

مورگان كم كم متوجه عمق فاجعه ميشد.
-ببينم اسم اولين عشق من چي بود؟

ايوان بدون لحظه اي فكر جواب داد:نارسيسا مالفوي

رنگ مورگان پريد.
-اي واي.اينو جلوي لوسيوس نگي ها.بدبخت شديم.چرا هر چي ميپرسم راستشو ميگي؟

سر ميز شام

همه دور ميز نشته بودند و ايوان در كنار مورگان كه مدام رنگ به رنگ ميشد با حرارت سرگرم تعريف خاطره بود.
-آره داشتم ميگفتم.بعد من و بارتي نصفه شب رفتيم تو اتاق ارباب.ما فكر كرده بوديم رفته بيرون ولي نگو ارباب داره دوش شبانه شو ميگيره.همينطور كه روي تخت ارباب دراز كشيده بوديم و دي وي دي "باسيليسكهاي دست آموز "رو تماشا ميكرديم ارباب از حموم پريد بيرون.اونم تو چه وضعي...آقا اين حولش...

مورگان كه كم كم به رنگ شرابي متمايل شده بود تكه نان بزرگي را در دهان يوان جا كرد.
-بخور حرف نزن.آبرو نذاشتي برامون.از سالگرد ازدواج رودولف و بلا تا كچل شدن ارباب همه چيو گفتي.خفه شو ديگه.

ايوان موقتا خفه شد.

مورگان در طول شام به مسئله مهمي فكر ميكرد.مسئله اي كه به او اجازه رفتن از كافه محفل را نميداد.چيزي كه در طبقه دوم ديده بود.شيشه اي كه رويش عبارت "انديشه هاي مهم و سري من"حك شده بود.
انديشه هاي مهم و سري دامبلدور چه ميتوانست باشد؟اين موضوع مهمي بود.فعلا تا برطرف شدن عوارض جانبي معجون قادر به جدا شدن از دامبل نبودند.

مورگان تصميم گرفت بعد از خوابيدن همه به سراغ شيشه برود.
با اين فكر لبخندي زد و لقمه سي و نهم را در دهان ايوان گذاشت.

در همان لحظه مالی در حالی که هیکل گوشتالویش را تکان تکان می داد بالای میز امد و لبخند ملیحی زد و بشقاب گرد بزرگی را وسط میز گذاشت:
_ اینم دسـر کیک شکلاتی برای عزیزان من.
آلبوس لبخندی زد و یکی از کیک های غورباقه ای شکل را برداشت و در دهان گذاشت و بعد به ایوان و مورگان هم تعارف کرد .
مالـی دستان تپل و گوشتالویش را روی شانه ی البوس گذاشت و با مهربانی گفت :
_ چطوره آلبوس ؟

آلبوس که از مزه ی کیک دچار حالت تهوع شده بود خودش را کنترل کرد و به ارامی پاسخ داد :
_مثل همیشه عالی شده نازنین!

مالـی لبخند دیگری زد و در حالی که سه کیک را به طور همزمان در دهن مورگان فرو می برد گفت :
_ بخورین عالیه دست پختم مگه نه ایوان؟
ایوان :نـه حالم بهم خورد چی ریختی تو این؟

ناگهان نفس ها در سیـنه حبس شد .مالی با خشم به ایوان نگاه می کرد آلبوس خشک شده بود و مورگان ترجیح داد چند لقمه دیگر در دهنه ایوان فرو کند تا حرف نزند .مالی دستانش را مشت و دندان قرچه ای کرد.باد از دو سوراخ دماغش بیرون جهید و بعد با عصبانیت غرّید :
_نشنیدم چی گفتی!
ایوان_خب یک بار دیگه می گم اشکالی نداره که ،گفتم خیلی دست پختت افتضاحه پودینگاتم حالم رو بهم می زنه.نمی دونم اینا چطوری تحمل می کنن اییش

مورگان که متوجه شده بود ایوان اگه ادامه بده اوضاع خیلی خراب میشه و با بیاد اوردن دست پخت انی مونی اهم اهمی کرد و با صدای بلندی گفت
_ گستاخی ایوان رو ببخشید.حالش اصلا خوب نیست .من که گرسنه نیستم فکر می کنم که اینم سیر شده باشه پس ما رفتیم!

ایوان :اوووووی!اوووش.من گشنمه اگه منو ببری به همه می گم که تا چن سالگی جاتو خیس می کردی!
مورگان:هییییس .

مالی که حس خودشکوفایی اش دوباره گل کرده بود و کمی ارام شده بود اخمی کرد و گفت :
_ببینم ازچه پوشکی استفاده می کردی؟ راستش من برای رون از پوشک های آلبوس دو هزار و هشت استفاده کردم ولی برای بقیشون پوشک های گودریگ نینی ! جنسش خیلی خوبه با قابلیت جذب بالا!
ایوان :نه نه ما از پوشک های مای لرد استفاده می کنیم با چسب چیک چیک .

مورگان با نگرانی دست ایوان رو کشید و به طرف اتاق رفت .

در اتاق :
مورگان :ببین ایوان من یک شیشه در طبقه دوم دیدم در مورد خاطرات سری دامبلدو ما باید شبانه بریم سراغش نظر چیه؟!

ایوان اخمی کرد و گفت :خیلی بده.اخه مگه صبحو ازمون گرفتن که شب بریم؟!

مورگان با به خاطر اوردن عوارض معجون با دیگر سکوت کرد و آهی کشید.

اواسط شب!

دیگر صدای بشقاب جمع کردن مالی از طبقه پایین شنیده نمی شد...
ایوان کنار پنجره نشسته و داره به ماه نگاه میکنه و راز و نیاز میکنه.
_ آی ولدی! تا وقتی که من این ماهو میبینم ، یاد کله ی براقت میفتم ... یاد اون روزایی میفتم که بلاتریکس با وایتکس کلتو می سابید!()

مورگان که حوصلش سر رفته میره و روی تختش دراز میکشه و خطاب به ایوان میگه:
_ ایوان می تمرگی سرجات؟ اگر یکی از محفلی ها متوجه این حرفا بشه چی؟ بهتره همینجا بتمرگی سر جات!باید صبر کنیم تا دو سه ساعت دیگه ! اون موقع تجسس ما شروع میشــــ...

هنوز حرف مورگان به اتمام نرسیده که در باز میشه و آلبوس در آستانه در قرار میگیره :
_ سلام عزیزان! وقت بوث شب به خیره!

مورگان و ایوان :

هرچند هیچ یک از مرگ خوار ها فرصت نیافتند تا در مقابل سیل عظیم بوث های آبدار دامبلدور مقاومت بکنند ، بعد ها در دفترچه خاطرات خود ، این صحنه را با فاجعه سونامی مقایسه نموده ، سونامی را برگزیدند!

تالاپ( افکت ماچ = مورگان ) شالاپ ( افکت ماچ = ایوان )

سپس دامبلدور با یک عدد جمله شب خوش ، از اتاق خارج میشه و در رو پشت سرش میبنده.

مورگان که با حوله لپش رو خشک میکرد به ایوان گفت : حالا کپتو بزار! تا دو ساعت دیگه که خونه به خواب رفته باید استراحت بکنیم! بعدش دوباره میریم پیش قدح! خودم میدونم باید چی کار بکنم!

دو ساعت بعد! آشپزخونه!!
_ خدا مرگتون بده! اخخخخخ! بزار ...
در تاریکی شب نیز میشد موهای بلند و بلوند گابریل دلاکور رو در آشپزخونه روئیت کرد.
گابریل در یخچال رو باز میکنه و دو قلپ آب میخوره و بعدش میخواد برگرده که ...
چلیک! ( افکت خورد شدن شیشه های کوچیک! در حد و اندازه های دو سه سانت! )
گابریل خم میشه و شیشه رو بر میداره ... داخل شیشه یک نصف عقربه به چشم میخوره.
گابر :

در همان موقع! طبقه بالا!
ایوان و مورگان ، پاورچین پاورچین در سیاهی شب ، این ور و اون ور میرفتند .
_ ایوان .. ایوان ... من نمیتونم هیچ جارو ببینم!
_ هـــــــــــیس! مورگان دیگه! آروم! منم نمیتونم هیچ جارو ببینم!صبر کن ... چرا یک در سفید رو میبینم!

---------------------------------------

پ.ن : مثلاً ایوان و مورگان میتونند برن به یک اتاق اشتباهی و یا گابر پیداش بشه و ...

مورگان که به شدت از یافتن در سفید رنگ خوشحال به نظر می رسه ، سرعتش رو زیادتر می کنه و ایوان رو هم به دنبال خودش می کشه .
در رو به آرامی باز می کنه و برای اولین بار در محفل ققنوس ، حس می کنه که درجه غلظت سفیتی (؟!) هوا خیلی زیاد شده و کمی حالش بهم می خوره . اما به روی مبارک نمیاره و به خاطر اهداف مهمتر ، یعنی همان لرد و اینا به راهش ادامه می ده .

... ایوان که توی اتاق واسه خودش ول شده و از مورگان که در حال گشتن بدنبال شیشه ی مذکور هست ، جدا شده و فاصله گرفته ازش . به سمت شئ مجهول الحالی می ره و نگاهی بهش می کنه .
از اون سمت اتاق ، مورگان که ایوان رو کشف نمی کنه . به پشت سرش نگاه میکنه و ایوان رو می بینه که روی یه چیزی نشسته ... ناگهان چیزی توجهش رو جلب می کنه . پلاکاردی که روی آن نوشته « سفید کننده ی سیاهان » و ترس و وحشت به سرعت به تمام بدنش رخنه میکنه و به این شکل در میاد .

صحنه اسلوموشن می شه و مورگان که از دهانش صداهای نامفهومی بیرون میاد ، به سمت ایوان می دوه و اونو از جاش بلند می کنه . اما گریه از چشمانش سرازیر می شه .

- ای بابا . ایوان ! چرا اون اشعه رو به خودت زدی ؟
- چی می گی مورگان ؟ چرا گریه می کنی ؟ من فهمیدم اون معجونو آلبوس چجوری درست می کنه .
- ها ؟ تو حالت خوب شده ایوان ؟ ایول ایوان . این اشعهه تو رو درستت کرد ؟

و همینجوری که داره صحبت می کنه ، چشمانش بین ایوان و دستگاه در حرکته و دستانش هم روی صورت و بدن ایوان کشیده می شه و پایین و پایین تر می ره . اما نویسنده به خاطر اینکه اصلابی ناموس نیست . سوژه رو همینجا نگه می داره و به ادامش می پردازه ...

- خب ایوان . باید در اولین فرصتی که گیرمون میاد بریم خانه ریدل . اوکـ ...

در با صدای آرامی باز می شه و گابریل که به شدت تعجبیوس ، خفنیوس زده ؛ وارد می شه و نگاهی به مورگان و ایوان که اون وسط در آغوش هم نشستن می اندازه و می گه : اینجا چیکار می کنین ؟ کی به شما اجازه داده بیاین اینجا ؟
- ما ؟ اینجا ؟ کجا ؟ آها ... گابر جان ، راستش ایوان که یکم قاطی کرده بود . اومده بود اینجا و منم از خواب بلند شدم دیدم ؛ نیست . همه جا رو گشتم و تو اینجا پیداش کردم
- حالا می ریم پیش آلبوس . معلوم می شه ...

گابریل با یک چماغ یک و نیم متری ، ایوان و مورگان رو به طرف اتاق دامبلدور همراهی میکنه.
ایوان :
مورگان که زیر چشمی ایوان رو می پایید هیچ چیزی نگفت ... ممکن بود که خون سیاه ها از بدنش بیرون رفته باشه ولی دیگه دستور العمل ساخت معجون رو میدونه!

چندی بعد!
گابریل با چماغ میزنه پس کله هر کدوم از مرگ خواراا و باعث میشه که داخل اتاق دامبل شوت بشن!
صدایی از داخل اتاق شنیده شد.
_ عمو دامبل! اینا کین؟ این موقع ...

دامبلدور در حالیکه روبدوشامبر قرمز رنگی پوشیده با چهره ای عصبانی میره به طرف دو تا مرگ خوار.
ایوان : سلام بر ریش ریشان! بگذار ریش هایت را شانه کنم!
دامبل که از این جمله بدش نیومده بود روشو کرد به طرف گابر .
_ اینا واسه چی اینجان؟

گابر با چماغ یکی میزنه پس گردن ایوان که باعث میشه چماغ از وسط دو نصف بشه!
_ همین بوقیا! همین بوقیا اومده بودن تو اتاق من! بعدش ...

گابر میره دم گوش دامبل و توضیحاتی رو ارائه میکنه.
دامبل : تو دیگه مرخصی! این مورگان رو هم ببر!

گابر یک چماغ دیگه از تو جیبش در میاره و یکی میزنه تو سر مورگان دوباره چماغ خورد میشه!

سپس جنازه مورگان رو کشون کشون از اتاق میبره بیرون.

دامبل دستاش رو به هم دیگه می ماله و به ایوان که همچنان روی زانو هاش ایستاده میگه.
_ خیلی خب! پس سفید شدی ها؟!

ایوان : نه اونجور که شما از سفیدی متوجه هستین! به عبارتی دیگه اون خون سیاهی توی رگ های من نیست!

دامبل دستی به ریشش میکشه و میگه.
_ خوبه!قرار بود در هیبت یک ناشناس برم به خونه ریدل ها ولی چم خمش رو بلد نبودم! حالا که تو یکی از افراد کامل ما شدی گفتم که با هم بریم خونه ریدل ها!

ایوان :