من کاری به کل کلاتون ندارم من یه تحقیق جامع درباره ان جی سی 3370 ارائه بدم::::::(بسیار جدی و واقعی و مشنگی)::::::
کهکشان باشکوه مارپيچی ان جی سی 3370 در صورت فلکی اسد، آخرين شيئی است که دوربين پيشرفته مطالعات جامع (ای سی اس) تلسکوپ فضايی هابل مطالعه می کند.
رصدهای اخير هابل آشکارکننده ساختمانی متشکل از بازوهای ظريف مارپيچی با حلقه هايی از گاز و غبار و رودهايی از جنس ستارگان با خال های آبی رنگ است. اين خال ها در واقع سحاب های داغی است که ستارگان در آنها پا به هستی می گذارند.
"ای سی اس" به منجمان امکان داده است ستارگان منفرد، به خصوص ستارگان متغير معروف به "سيفيد" (Cepheid) را رديابی کنند. ميزان تابندگی اين ستاره ها در دوره های تناوبی ثابت تغيير می کند. دانشمندان با اندازه گيری اين تغييرات فاصله آن را از زمين تعيين می کنند.
ستاره های "سيفيد" ان جی سی 3370 از جمله دورترين ستاره های متغيری هستند که تاکنون رديابی شده اند.
هرچند بازوهای مارپيچی اين کهکشان عمدتا از ستاره های جوان و آبی رنگ تشکيل شده است، اما امکان مشاهده کهکشان های سرخ رنگ دوردست تر از ورای آنها وجود دارد.
در ماه نوامبر سال 1994، يک ابرنواختر يا سوپرنوا در يکی از بازوهای اين کهکشان مشاهده شد که دانشمندان مطالعات وسيعی روی آن انجام داده اند
-------------------------------
-------------------------------
خوب یه تحقیق دیگه برای ولنتاین در فضا::::
تلسکوپ فضايی اسپيتزر عکسی از يک سحابی آسمانی را که به يک گل رز صورتی شباهت دارد به زمين ارسال کرده است. دانشمندان اين عکس را هديه والنتاين توصيف کرده اند.
تلسکوپ فضايی اسپيتزر که سال گذشته به فضا پرتاب شد و چند ماه قبل در مدار خود قرار گرفت اين عکس را از خوشه ای از ستارگان نوزاد که در دل يک سحابی به نام "ان جی سی 7129" جای گرفته اند تهيه کرده است. اين سحابی از نوع انعکاسی (Reflection nebula) است.
توماس مگيت، منجم مرکز هاروارد اسميتسونين، می گويد: "اين عکس نه فقط زيباست، بلکه به درک چگونگی تشکيل ستارگان در محيط پرازدحام سحابی ها ياری می رساند."
خورشيد نيز ميلياردها سال قبل در چنين محيطی متولد شد.
تشکيل سيارات
"ان جی سی 7129" که به غنچه گل رز شباهت دارد در فاصله 3330 سال نوری از زمين در صورت فلکی "سيفيوس" (گروه ستارگان شمالی) واقع است. ابعاد اين سحابی 10 سال نوری است و حدود 130 ستاره جوان در آن جای گرفته است.
البته تلسکوپ های زمينی در گذشته عکس هايی در طيف نوری قابل رويت از اين سحابی گرفته بودند، اما تلسکوپ اسپيتزر که در مقابل تشعشعات مادون قرمز حساس است، جزئيات بسيار غنی تری را ظاهر می کند.
بخش صورتی رنگ سحابی حاوی ستارگان بالغ است که لايه هايی از گازهای داغ از آنها فوران می کند، درحالی که ساقه سبزرنگ آن حاوی ستارگان نوزاد است که تشعشعات آنها گازهای اطراف را ملتهب کرده است.
دانشمندان با تحليل مقدار و نوع تشعشعات مادون قرمز ساطع شده از تقريبا تمامی ستارگان اين خوشه، می توانند آن دسته از ستارگان دارای حلقه های مدور را شناسايی کنند. اين حلقه ها نهايتا به تشکيل سيارات منجر خواهد شد.
اين مشاهدات در نهايت به ستاره شناسان کمک خواهد کرد تا متوجه شوند منظومه های متشکل از سيارات چگونه در اين سحابی ها شکل می گيرند.
و یک تحقیق در مورد راه شیری:::::
عمر راه شيری به کمک دو ستاره رقم زده شد
راه شيری يکی از نامعدود کهکشان های مارپيچی در کيهان است
ستاره شناسان با اندازه گيری برخی خصوصيات دو ستاره دوردست در کهکشان راه شيری موفق شده اند عمر اين کهکشان را رقم بزنند.
تيمی از محققان که با موسسه "وی ال تی" (Very Large Telescope) در شيلی کار می کند در پی تحقيقات اخير عمر کهکشان راه شيری را 13 ميليارد و 600 ميليون سال رقم زده است. ميزان خطای اين محاسبه به علاوه يا منهای 800 ميليون سال است.
اين رقم با اندازه گيری ميزان عنصر بريليوم در اين دو ستاره که در يک خوشه کروی از ستارگان قرار دارند به دست آمده است.
ميزان عنصر بريليوم موجود در ستاره ها با گذر زمان افزايش می يابد، بنابراين می توان از آن به عنوان يک "ساعت کيهانی" برای محاسبه عمر آنها استفاده کرد.
پژوهشگران دو ستاره به نام های "ای 0228" و "ای 2111" در خوشه کروی "ان جی سی 63 97" را مطالعه کردند.
برخی از قديمی ترين ستاره های راه شيری در خوشه های بزرگ ستارگان به ويژه خوشه های کروی يافت می شود.
شکاف نسلی
ستارگان خوشه های کروی همزمان متولد می شوند
کليه ستارگان موجود در اين خوشه ها، همزمان و از يک سحاب واحد آسمانی متولد شده اند. اما اينها نخستين نسل از ستارگانی نيستند که در کهکشان راه شيری تشکيل شده اند.
اين ستاره ها حاوی مقدار اندکی از عناصر پيچيده شيميايی هستند که به اعتقاد دانشمندان در نسلی حتی قديمی تر از ستارگان عظيم تشکيل شده است. نسل قديمی تر ستارگان عظيم پس از سپری کردن عمری کوتاه و فعال، طی يک ابرنواختر منفجر شده و موادی که در اثر اين انفجار در فضا متراکم می شود به تولد نسل تازه تر ستارگان که در خوشه های کروی يافت می شود منجر می شود.
اخترشناسان موفق نشده اند ستارگان کم جرمتر از اين نسل اول را که برخی از آنها هنوز می درخشند بيابند بنابراين نمی توانند زمان تشکيل آنها را مستقيما رقم بزنند.
اما يک تيم بين المللی از ستاره شناسان با اندازه گيری مقدار بريليوم موجود در دو ستاره کم نور در داخل خوشه کروی "ان جی سی 6397" اختلاف زمانی ميان تشکيل نخستين نسل ستارگان کهکشان راه شيری و تشکيل ستارگان اين خوشه کروی را تعيين کردند و به رقم 200 تا 300 ميليون سال دست يافتند.
مدل های علمی در زمينه نحوه تکامل ستارگان به ما می گويد که عمر ستارگان خوشه "ان جی سی 6397"، 13 هزار و 400 ميليون سال با ميزان خطای به علاوه يا منهای 800 ميليون سال است.
به اين ترتيب دانشمندان عمر راه شيری را 13 هزار و 600 ميليون سال رقم زدند.
نتايج اين مطالعه قرار است در يکی از شماره های آتی نشريه "نجوم و اخترفيزيک" (Astronomy & Astrophysics) منتشر شود.
--------------
در اینجا من احساس میکنم سینی اسمو از روی این ورداشته.
--------------
تا اینجا فک کنم کل هرمی و وگا رو خوابوندم.(وگا فک نکون تو خودت تو سحابی وگایی ما هم اونجاییم تو اردواات)
-------------
توجه:خارج از سایت دوستام به من میگن کتاب خور
-------------
=======
یه تحقیق کوچولوی فیزیک شیمی در مورد نانو تکنولوژی:
فرض کنيد که يک جعبه از آجرک‌هاي ساختمان سازي در اختيار داريد، مثل اين:
و مي خواهيد با آن يک ديوار به ارتفاع 10 سانتي متر بسازيد. براي ساختن ديوار چند راه مختلف داريد:
راه اول: مي توانيد آجرک‌ها را همين طوري روي هم بريزيد تا يک پشته 10 سانتي متري درست شود. دراين حالت ديوار شما کاملا بي نظم و غير يکنواخت است. مثلا ضخامت ديوار در قسمتهاي پاييني خيلي بيشتر از قسمتهاي بالايي است.(تصویر شماره 1):
راه دوم: ممکن است کمي حوصله به خرج دهید و آجرک‌ها را چندتا چندتا به هم وصل کنيد. مثلا قطعاتي به اندازه جعبه کبريت بسازيد و بعد اين قطعات را همين طوری روي هم بريزيد تا يک پشته 10 سانتي متري درست بشود، اين بار هم ديوار شما بي نظم و غير يکنواخت خواهد بود؛ اما به طور قطع از ديوار قبلي منظم تر و قدري هم خوش قيافه‌تر است.(تصویر شماره 2):
راه سوم: اگر خیلی آدم صبور و باحوصله اي باشيد، آجرک‌ها را دانه به دانه به هم متصل مي کنيد تا يک مستطيل به ارتفاع 10 سانتي متر بسازيد. اين ديوار کاملا يکدست و منظم خواهد بود. به عنوان مثال اگر از وسط آن را بشکنيد، هرکدام از نصفه ديوارها نظم اولیه خود را حفظ خواهد کرد.(تصویر شماره 3):
حالا به تصوير شماره 4 نگاه کنيد، به نظر شما اين تصوير شبيه کداميک از ديوارها است؟
فکر میکنم در این مورد شما هم با من موافقید، بله! تصویر شماره 4 بیش از همه به دیوار دوم شبیه است. حتما مي پرسيد که تصوير شماره 4 چه چیزی را نشان می‌دهد؟ بايد بگويم که این تصویر، عکس واقعي سطح يک ميله مسي کاملا صيقل داده شده در زير ميکروسکوپ است! اگر سطح يک فلز را خوب صيقل دهيم، بعد آن را به خوبي بشوييم، و سپس زير ميکروسکوپ بگذاریم چنين ساختاری را مشاهده خواهیم کرد. (البته نه به اين وضوح!) به هرکدام از چندضلعي‌هاي تصوير، يک «دانه» مي گوييم. هر دانه در واقع مجموعه اي از هزاران اتم فلز است که به طور منظمي کنار هم قرار گرفته اند. هرکدام از اين اتمها قطري در حدود «يک نانومتر» يعني يک ميليارديم متر دارند.
خوب، حال بگذاريد که تشابه بين ديوارهاي شما و سطح فلز را بررسي کنيم:
آجرهاي ساختمان سازي مانند اتم ها هستند و قطعات به اندازه جعبه کبريت در ديوار دوم هم مانند دانه ها. در واقع اتمهاي درون يک دانه مانند آجرک‌هاي يک قطعه به هم متصل شده اند. اما ديوار سوم شبيه چيست؟
از يک نظر مي توان گفت که ديوار سوم شبيه يک تصوير بزرگ از درون يکي از دانه ها است. اما آيا در عمل مي توانيم فلزي داشته باشيم که همه اتمهاي آن مانند ديوار سوم به شکل منظم به هم متصل شده باشند؟ يعني همه سطح فلز يکدست باشد نه اينقدر تکه تکه ونامنظم؟
بايد دانست که تا چند سال پيش نه تنها هيچ فلزي، بلکه هيچ ماده مصنوعي هم وجود نداشت که در ابعاد بزرگ، حتي مثلا در ابعاد چند ميلي متر در چند ميلي متر، يکدست و منظم باشد. فکر مي کنيد چرا؟
دليلش اين است که ما انسانها در بيشتر مواقع، وقتي مي خواهيم يک جسم جديد بسازيم، آن را از روش ساختن ديوار اول درست مي کنيم! شاید روش ساختن يک قطعه فلزي را در تلويزيون ديده و يا در کتابي خوانده باشيد: "ابتدا فلز را ذوب مي کنيم و بعد به وسيله ظرفهاي مخصوصي فلزمذاب را درقالب قطعه مورد نظر مي ريزيم." اين کار دقیقا مانند ساختن ديوار به روش اول است؛ کاملا کيلويي!!!
حتي همان دانه هايي هم که در تصوير 4 ديديد، به طورطبيعي و بدون دخالت انسان ايجاد مي شوند و ما در اکثر روشهاي معمولِ ساختنِ چيزها، توانايي نظم دادن و يا شکل دادن به اتمها در ابعاد کوچک را نداريم. البته بايد به اين نکته هم اشاره کرد که در بسياري از کاربردها، به موادي شبيه به ديوار اول يا دوم نياز داريم. براي مثال فلزات که ساختاري شبيه به ديوار دوم دارند (مثل مسي که عکسش را ديديد)، قابليت چکش خواري و شکل پذيري بيشتري از خود نشان مي دهند.
اما در چند سال اخیر روشهايي ابداع شده‌اند که به ما اجازه مي‌دهند که اتمها ومولکول‌ها (آجرک‌ها) را به طور منظم وبه دلخواه خودمان به هم متصل کنيم. دانشمندان اين روشهاي جديد را «نانوفناوري» نامیده‌اند. به تصوير شماره 5 توجه کنيد:
شايد در ابتدا، شکل 5 ، تصویر يک ميله توپر به نظر برسد، اما اين ميله که قطر آن درحدود 0.3 ميلي متر است، از هزاران رشته ايستاده کربن تشکيل شده است که قطر هرکدام در حدود چند نانومتراست. اين دسته رشته هاي منظم و يکسان براي اولين باردر حدود 10 سال پيش ساخته شدند و خواص و قابليت هاي حيرت آور و متعددي دارند.
شايد بپرسيد كه چرا اين روشهاي جديد را "نانوفناوري" نامیده‌اند؟ جواب اين است که در شیوه‌های فوق با ساختارهايي سروکار داريم که از تعداد کمي اتم و مولکول ساخته شده اند و اتمها و مولکولها هم ابعادي در حدود نانومتر دارند.
همانطور که مي دانيد خواص مواد به نوع اتمهاي تشکيل دهنده آنها و نوع اتصال اين اتمها به یکدیگر بستگی دارد. بنابراين اگر بتوانيم اين اتمها را به شکل مورد نظر خودمان به هم متصل کنيم، مواد جديدي با خواص و توانايي هاي مورد نظرمان، به دست آوریم؛ اين کار، مهمترين هدف در نانوفناوري است. مثلا مي توانيم ماده اي بسازيم که هم خيلي محکم باشد و هم خيلي سبک و يا ماده‌ای که در ابعاد بزرگ هم يکدست و منظم باشد.
در اين سايت مطالب مختلفي درباره نانوفناوري و کاربردهاي آن خواهيد يافت. سرگرمي ها و فعاليت هاي مختلفي هم خواهيد ديد که مي توانيد با انجام آنها نانوفناوري را بهتر بشناسيد.
يادداشت: اين مقاله با قدري تفاوت در مجله "کاوش، شماره دوم، آبان 1382" منتشر شده. انتشار مجدد آن با اجازه مجله کاوش انجام گرفته است.
متاسفانه تصاویرو نتونستم بزارم.
=============
=============
=============
بسه دیگه زیادیتون میشه حالتونم که یه کم گرفتس برید گریه کنید.
نخستین مرجع فارسی زبان هواداران هری پاتر
در ضمن آدم که می خواد غلت املایی بگیره خودش غلت املایی نداره که جمله را جنمله بنویسه البته من در غلت املایی داشتن مقام اول دارم ولی ادعا ندارم که غلت ندارم من چون افغانیم غلت املایی دارم چون زبان ما دری شما چرا؟
حالا هم دار فانی را ودا گفته و...
البته ممکنه که از دعوا کردن بدم نیاد ولی در حال در این تاپیک " نجوم و اختر فیزیک " به هیچ وجه قصد کل کل یا بقول شما دعوا رو ندارم و به این قصد هم در این تاپیک پست نمی زنم . منتها می بینی که من شروع کننده نبودم .
می مونه 
