- Every Night In My Dream"jh"... I " sHee " You... I Feeeeeel Youuuu ! That " iJh " How I Know You... Go Onnnn !

عزیزان ِ من. اشتباه نکنید. اثری از سلن‌دیوم نیست. شخصی که صداش رو انداخته بود روی سرش و موجبات ِ ویبره‌ی کلیه‌ ساکنان کشتی رو فراهم آورده بود، بانوی با صدای شگفت‌انگیز یا حتی " رز ِ تایتانیک‌اینا " نبود. بالا و پایین رفتنای کشتی روی آب که حال همه رو خراب می‌کرد، باعث شده بود مورفین فک کنه آخرین جنس ِ دریافتی، از کیفیت مرغوب و اینایی بهره‌مند بوده که همینطوری می‌ره تو فضا و برمی‌گرده. بنابراین در راستای انجام وظیفه‌ش که همانا دیده‌بانی و تلاش برای مشاهده‌ی گینه‌ی نوست، واساده بود روی کله‌ی کشتی و دستاشو از هم باز کرده و زده بود زیر آواز!

بلاتریکس همونطور که از کنار نارسیسا رد می‌شد و می‌رفت سری به انبار کشتی بزنه [ اداشه، می‌خواست از جلوی اتاق فرزند گرانقدر ما رد بشه تا تشعشعات ِ قدرت غنچه‌ی نوشکفته‌ی ما، ایشون رو به فرمت ِ در بیاره! ] گفت:
- دارم فکر می‌کنم ارباب از این که دایی‌شون ناغافلی از عرشه پرت شن پایین، ناراحت می‌شن؟!

نارسیسا که چوب‌پنبه‌ی نوشیدنی کره‌ای ملوان‌ها رو توی گوشش فرو کرده بود، جوابی نمی‌ده و بلاتریکس با این معمای ازلی تنها می‌مونه که واقعاً فلسفه‌ی آفرینش ِ این خاندان گانت چی بوده؟! رولینگ متوجه شد که اینا حضورشون به داستان صدمه می‌زنه! سریع حذفشون کرد! چرا اینجا اینطوریه! چرا مرده‌ها به زندگی برمی‌گردن؟! چرا دامبلدور زنده‌س؟! چرا دایی ارباب انقدر بد صداس؟! چرا مادر ِ ارباب... چرا لیــــــست؟!

بلاتریکس بعد از عبور از جلوی در اتاق ارباب [ ] به قسمت انبار ِ کشتی می‌رسه که بر اثر ِ پوسیدگی...

- یا ریش ِ سالازار ِ شوت!

بلاتریکس درسته ظاهرش یه‌کم شیرین‌عقل می‌زنه، ولی بلافاصله متوجه هم‌آوایی هر یه فرکانسی که مورفین تولید می‌کرد و پیشرفت ترک‌های انبار ِ کشتی شد!

- یکی دایی ِ اربابو ساکت کنــــــــــــــــــــــــــــــــه!

- Neeeeeeaaarrrrrr ! Faaaaaaarrrr ! Where Ever We Areeee ....!

- نـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــه!

بوشومـــــــــف!!

- کشتی داره غرق می‌شـــــــــــــــــــــــههههه!!

کشتی همچنان به آرامی در اقیانوس پهناور به سمت غروب خورشید در حرکت. باد ملایمی میوزید و باعث میشد بادبان ها همانند شلوار سندبادی های جادویی شش پیله، باد کرده به نظر برسند. مرغان دریایی در بالای کشتی به زیبایی چرخ میزدند و هر از چند گاهی به واسطه برخورد طلسم های مورفین به آنها یکی یکی به کف عرشه میفتادند.

لرد که احساس میکرد فضای کشتی بیش از حد رمانتیک و چندش آور شده کروشیویی حواله رز که مشغول غذا دادن به کوسه ها بود کرد و گفت:همه جمع بشین وسط عرشه!میخوام براتون سخنرانی کنم.
رز که اصلا نفهمید از بین این همه مرگخوار چرا اون مستحق دریافت کروشیوی آخر ارباب شده بود به بقیه پیوست و در کنار لودو که چاه باز کنی را به سر زانویش بسته بود تا ادای دزدان دریایی را در بیاورد قرار گرفت.

لرد:همون طور که میدونین ما عازم گینه بی صاحب، نه یعنی همون گینه نو هستیم.این سفر اکتشافی بسیار حساس و مهمه و من به هیچ وجه نمیتونم تحمل کنم مرگخوارهای بی خاصیتم که الان در نقش ملوان ظاهر شدن برای خودشون روی عرشه ول بچرخن و هیچ کاری انجام ندن.برای همین وظایف رو تقسیم میکنم تا وقتی که به گینه نو رسیدیم از شدت تن پروری و علافی در حال چرت زدن نباشین.

بعد از گفتن این جمله لرد چشم غره ای به دایی در حال چرتش زد و با صدای بلند شرح وظایف را اعلام کرد:لودو و مورفین عرشه،دکل،کابین ها و سایر سوراخ و سنبه های کشتی رو تمیز میکنن...
بلا وسط حرف لرد پرید و گفت:ولی ارباب!لودو و مورفین چطوری اومدن اینجا!؟وقتی ما آپارات کردیم غیر از شما و من فقط رز و آیلین و ایوان و اسنیپ و نارسیسا و آنتونین اینجا بودن!که البته اسنیپ رو استرالیایی ها بردن بشورن!

لرد دستی به سر نجینی کشید و بار دیگر مرگخوارها را از نظر گذراند.حق با بلا بود،بعضی از مرگخوارها قرار نبود اینجا باشند.یعنی توی چند پست قبل نبودند ولی الان بودند!لرد که نمیخواست اعتراف کند حق با بلاتریکس بوده کروشیویی به سمت فرستاد و گفت:وقت من رو با این جزئیات بی اهمیت نگیر!...تقسیم وظایف اینطوری شد.یه عده کشتی رو تمیز کنن،یکی بره روی دکل هر وقت به گینه نو رسیدیم با عربده به بقیه خبر بده و یه عده ای هم برن برای هدایت کشتی و نقشه خوانی. منم میرم کمی استراحت کنم.مشکلی نیست؟
مرگخواران: نَـــــــــــــــــــــخیـــــــــــــر!

یک مرگخوار ممد گفت: ارباب با کشتی جادویی بریم.

لرد یک آوادا حرام ممد کرد و گفت: یک مشت خنگ دور خودم جمع کردم! معلومه که چجوری می ریم. با کشتی جادویی می ریم... کشتی جادویی رو آماده کنید!

یک مرگخوار صغری گفت: ارباب، کشتی جادویی نداریم باید بریم یکی بخریم. ببینید. اونجا یه مغازه ی کشتی جادویی فروشی هست!

لرد صغری را هم فرستاد پیش ممد و به سمت مغازه ی کشتی جادویی فروشی به راه افتاد و وقتی به فروشنده رسید گفت: عمو کشتی فروش!
- بله!
- کشتی کم فروش!
- بله!
- کشتیت محکمه؟
- بله!
- بادِبان! داره؟
- بله!
- دکل و سکان داره؟
- بله!
- اسمش تایتانیکه؟
- بله!
- خیلی آنتیکه!
- بله!
- این قیمتشه؟
- بله!
- 800 گالیون؟!
- بله!
- آواداکداورا!
مرگخوارانی که همه به حالت درآمده بودند به جای عمو کشتی فروش مرحوم یکصدا فریاد زدند: بله!

لحظاتی بعد - سوار بر کشتی تایتانیک

لرد که کلاه رییس مرگخواران دریایی بر سر گذاشته و به جای چشم بند دماغ بند زده بود و نجینی را روی شانه اش نشانده بود و به افق های دوردست خیره شده بود و قهقهه های پیروزمندانه می زد به بلاتریکس گفت: بادبان ها رو بکشید!
بلاتریکس فریاد زد: بادبان ها رو بکشید!
مروپی از روی عرشه فریاد زد: بادبان ها رو بکشید!
لینی جیغ زد: بادبان ها رو بکشید!
مورفین نالید: بادبان ها رو بکشید!
رز ویزلی و نارسیسا داد زدند: بادبان ها رو بکشید!

تا یک ساعت و نیم بعد از فرمان لرد، فریاد بادبان ها رو بکشید از گوشه گوشه ی عرشه و انبار و دکل و اتاقک ها به گوش می رسید تا اینکه زمانی که چاخانوف و بگمن برای بار سی و ششم فریاد زدند: بادبان ها رو...
با دیدن چهره ی ارباب پایان جمله ی خود را به این شکل تغییر دادند که: از کجا می کشیدن؟!

لحظاتی بعد کشتی جادویی با بادبان های برافراشته به سوی غروب آفتاب و گینه ی نو در حال حرکت بود.

یک ربع سکوت... هیوم؟! یک ربع بعد، به احترام رول ِ سینیسترا

پاق!

پاق! پاق!
پاق! پاق! پاقـ... شپلخ! پوف! فرت!

صدای ظاهر شدن ِ به ترتیب لرد ولدمورت، نارسیسا و بلا در حال گفتگو مِن باب ِ قصر ِ مالفوی، رز ویزلی روی ویبره، سوروس و مادرش که روی روغن موی حاصل از سر اسنیپ لیز خورده بود، ایوان که صدای ظاهر شدنش قطعاً به جمود ِ صدای سایرین نیست و آنتونین به شیوه‌ی خاص خودش.

نارسیسا برای یک لحظه، دست از گیس و گیس‌کشی با خواهرش برداشت و کمی متفکرانه به اطراف نگاه کرد:
- ارباب؟!

لرد ولدمورت با دقت به سرش دست کشید تا گرد و غبار حاصل از سفر به استرالیای جادویی ( ! ) را بزداید و توجهی نکرد. ولی بلّا متعجب از عدم پاسخگویی سیسی، توجهش جلب شد:
- ارباب...؟!

لرد ولدمورت که ترجیح می‌داد تا حد امکان به اون شمایل مو وزوزی نگاه نکنه، تلألوء چشمان سرخش رو در چاله‌ی آب ِ زیرپاش بررسی کرد. این بار رز وارد عمل شد:
- اربـــــــــــــــــــــــــــــــــــاب!

- کروشیو رز! تو به کروشیوخور ِ اعظم ِ ارباب مفتخر می‌شی ویبره‌دار کوچک! کروشیو مجدد چون شما نسبت به کروشیو... اوه... چرا این‌ها همه به ما خیره شدند؟

هر هفت مرگخوار با ترس و لرز پشت اربابشون پناه گرفتن و به خیل ِ مشنگ‌هایی نگاه کردن که با حالتی مخلوط از و جلوشون صف بسته بودن.

لرد ولدمورت کم‌کم احساسی مثل نگرانی در دلش جوونه زد. البته نه به علت اون همه مشنگی که دورشون جمع شده بودن. به علت این که ممکن بود هر لحظه چند نفری داوطلب شن تا به لیست مادر ارباب اضافه شن. اونوقت تسترال بیار و کدو حلوایی بار کن!

و البته لرد ولدمورت متوجه مسئله‌ی دیگه‌ای هم شد:
- آیلین. به نظر می‌رسه این افراد به شما زُل ... اوه... به چیزی پشت ِ شما زُل زدن..

همین لحظه مشنگ‌های خشمگین از آلودگی محیط زیست استرالیا توسط سوروس اسنیپ، مثل گله‌ی هیپوگریف ِ رم کرده هجوم آوردن، سوروس رو از دامن ِ مامانش کندن و « یا مادر ِ طبیعت» و «زنده‌باد زمین ِ پاک» گویان، بردنش حموم!

اهم. لرد سیاه، البته کمی آزرده‌خاطر شد از این که نتونست خودش ترتیب سوروس رو بده، ولی انگار نه انگار که موج ِ مشنگ‌ها لحظه‌ای پیش این موجود چرب و چیلی رو شسته و بُرده، با خونسردی برگشتن سمت ِ شش مرگخوار باقی‌مونده:
- خُب؟ چطور باید بریم گالیون... هوووم! گینه‌ی نو؟!

آنتونین:ارباب همین الان بریم ?

لرد : پ ن پ سال دیگه

نارسیسا : ارباب شمام پ ن پ بلدین ؟

لرد :نه فقط تو بلدی؛ خب این حرفا بسه راه بیافتین

ایوان بی توجه به کیسه ی صفرای فلور مرحوم پاشو روی آن گذاشت و سمت لرد اومد
:ارباب الان شبه تاریکه خوفناکه اگه الان بریم بده ها تازه وسائلو هنوز درست جمع نکردیما

کروشیو رز ؛اولن رو حرف ارباب حرف نزن دوما شما مرگخوارین شما خود تاریکی و خوفین پس از این چیزا نباید بترسین ؛وسایل خاصی هم لازم نیس همه چیزو سر راه میخریم

رز : حق باشماس ارباب ولی چرا منو کروشیو کردین

-کروشیو رزخواستیم تو هم یه نقشی داشته باشی

-ارباب جسارتا اون کروشیو دومو واسه چی زدین ؟

- برای این که تو حرف ارباب پریدی میخواستم بگم با این همه جهت رفاه حال مرگخواران عزیز الان راه نمی افتیم یه ربع دیگه راه میافتیم

پس از اینکه ولدمورت چند کروشیوی دیگر را روانه مرگخوارانش کرد، رو به آنها گفت :
-خب فکرکنم بسِــتونه دیگه... جای هیچ بهونه و حرفی نمیمونه مرگخوارایی که اسم میبرم میان بقیه همینجا خواهند موند.

مرگخواران در حالیکه نفس هایشان را در سینه حبس کرده بودند به دهان ولدمورت چشم دوخته بودند تا اسامی را از زبان او بشنوند. ولدمورت خم شد و نجینی را که دور پایش حلقه زده بود بلند کرد و دور گردنش انداخت و مهربانانه سرش را نوازش کرد. در همان هنگام نگاه لرد با نگاه بلاتریکس گره خورد.
- بسه بلا ؛قیافتتو اینجوری نکن. تو حتی به مار ما هم حسادت میکنی ؟

بلاتریکس به صورت غیرعادی ای بالا و پایین میپرید و تقلا میکرد تا چیزی بگوید اما حتی نمی توانست نفس بکشد. ولدمورت با تعجب به چهره بلاتریکس که کم کم رو به کبودی میرفت نگاه کرد و گفت :
- این چش شد ؟ تا این حد یعنی ؟


بــــــووووووووم !!!
در همان حین صدای بلند و مهیبی به گوش رسید و تکه های ریز ریزشدهء شیئی به گوشه و کنار سالن پرت شد...

ولدمورت با عجله به پشت نزدیکترین مبل موجود پرید و فریاد زد :
- بهمون حمله شده!! مرگخوارا به پیش! همگی از خودتون که نه ؛ از من دفاع کنید!

ایوان با نیشخندی سرش را به پشت مبلی که ولدمورت پشتش پناه گرفته بود برد.
- نگران نباشید چیزه خاصی نبود ارباب. یه فلور داشتیم که اونو دیگه نداریم! ترکید

ولدمورت با تعجب از پشت مبل بیرون آمد و به سالن رو در رو و مرگخوارانش که همگی با صورت هایی کبود شده بالا و پایین میپریدند ، نگاه کرد.
- چرا اینجوری شدن اینا ؟

ایوان همچنان به صورتجواب داد :
- ارباب اینا نفس هاشون رو در سینه حبس کردن که شما اسامی رو بگید! فلور طاقت نیوورد ترکیدمرلینا شکر که من یه مشت استخونم و اعضا و احشا ندارم

ولدمورت با عصبانیت و غرش کنان رو به همگان دستور داد تا نفس بکشند. همان موقع بود که مرگخواران، شاهد نمایان شدن دودهای عجیبی از طرفین اتاق بودند که آرام آرام به هم پیوستند و به طرف سقف رفتند...و روح فلور بدینگونه آنها را ترک گفت

ولدمورت به مرگخوارانش که اندکی رنگ به چهره هایشان برگشته بود، نگاهی انداخت.
-روحش با شیاطین محشور باد بلا، رز، آیلین، ایوان، اسنیپ، نارسیسا، آنتونین با من میان. زود باشین دیگه وقت تلف کردن کافیه

چن ساعت بعد
عموم ساحرگان مشغول آماده کردن وسائل سفر و گذاشتن آن در چمدان های بزگ (خیلی بزرگ نه ها بزرگ)بودند بلا هم که چمدان نداشت همه ی وساپل اعم از ناخون گیر و پستونک و نامه های عاشقانه ارباب را در موهای انبوهش جا میداد همون موقع ارباب که نجینی رو جلوی صورتش گرفته بود و یواشکی بینی نداشته شو تمیز میکرد با دیدن وسائل سفر مرگخوارا گفت: کروشیو اینا چیه ?
مرگخوارا که تا حالا خیلی کروشیو خورده بودن با مهارت جاخالی دادن و کروشیو به مورفین که داشت چرت میزد خورد مورفین لحضه ای از خواب پرید بعد دوباره خرو پفش به هوا رفت

ارباب : گفتم اینا چیه ؟ لودو : باره ارباب لرد که دید مرگخوارا از مقابل کروشیو جاخالی میدهند و نهایتا خودش ضایع میشود بدون کروشیو گفت :خب تسترالا شما با این سنتون نمیدونین اضافه بار موقع مسافرت عوارض داره حالا هم بارتونو سبک کنین بلا توهم با نمیای

بلا : من که بار ندارم ارباب : اون موها چیه به نظرت از ریش دامبلدورم سنگینتره
بلا : من کروشیو میزنم بمونم
ارباب : نه تو بیا ماری نمیاد
ماری :ارباب من که اسید میپاشم برات بمونم
ارباب :خب نه توهم بیا ایوان نیاد
ایوان : ارباب من که موجبات شادی و خنده ملتو فراهم میکنم بمونم
ارباب : میخواین من بمونم شمما برین
ملت :
ارباب کروشیو

لرد یه نگاه به نقشه انداخت و بعد انداختش اون طرف.

- خب؟ الان اینا کجان؟

- یکیش نزدیک گینه ی نو، اون یکی نزدیک قطب شمال.اول کدومو بریم ارباب؟

در همین لحظه نجینی عطسه کرد و مقداری زهر از دهنش به بیرون پرتاب شد و این زهر به چند تا از ساحره ها پاشیده شد و اون چند تا ساحره هر کدوم به یکی از شیوه های خوردگی پوست، فلج شدن عضو زهر دیده، گرفته شدن دسترسی گروه مرگخواران و یا حتی مرگ درجا، به شکل در اومدن. یکی دو مورد هم تبدیل به مارمولک و مار های باریک و اینا شدن.

- نجینی! چی شده؟ سرما خوردی؟

نجینی :

لرد یه نگاه به نجینی کرد یه نگاه به نقشه و گفت:

- پس میریم اونی که گرم تره. کدومشه؟

لینی با صورتِ شبه اسید پاشیده شده ش جواب داد:

- ارباب تو این برهه از سال، گینه ی نو گرمتره. ولی ما نمیدونیم کجاس که آپارات کنیم که. میدونیم نزدیکای استرالیا و مالزی و ایناس.

دافنه که دست نیمه فلج جادوییش رو آورده بود بالا، نظرِ جادویی خودشو اعلام کرد.

- آپارات میکنیم وسط استرالیای جادویی، از اونجا میریم گینه ی نوی جادویی.

رز که تازه برگشته بود و با دیدن بقیه ی ساحره ها داشت هلگا رو شکر میکرد که لحظه ی زهرفشانی نجینی اونجا نبوده، اضافه کرد:

- البته اونجا یه بیماری ای هست که یه قارچه که آدمو کچل میکنه بدجور و دیگه هم مو در نمیاد! خطرناکه یه کم

همه ی ساحره ها به علت نگرانی برای اربابشون مضطرب شدن و نفسشونو توی سینه حبس کردن،بعد یه نگاهی به لرد انداختن و با پی بردن به اینکه همینجوری کچل هست و چشماشم قرمزه تازه، بدون نگرانی از حرف رز، به نفس کشیدن ادامه دادن.
لرد یه نگاه دیگه به جمع ساحره ها انداخت و در حالی که جادوگر ها تازه داشتن از پله می اومدن بالا، موافقت خودشو با طرح اعلام کرد.

ساحره ها به صف جلوی لرد مرتب و منظم وایمیسن.

فلور خیلی آروم از بقیه ساحره ها میپرسه: کی اول رسید؟ من دیگه؟ :pretty:

دافنه بدون اینکه کسی متوجه بشه یک قدم مورچه ای به جلو برمیداره و میگه: خب معلومه هرکی جلوتره اوله که اونم منم. :zogh:

آیلین لگدی به دافنه میزنه و اونو عقب تر میرونه و جواب میده: نخیرم من برنده م. همه میدونن من تو مسابقات دو همیشه اول میشدم!

اما برخلاف اونا، چند قدم فیلی به عقب برمیداره و میگه: خدافظ دوستان، من محو شدم، مشنگا نذاشتن بیشتر بمونم. باااای ارباب!

و لحظه ی ماقبل نابود شدن تعظیمی به لرد میکنه و ناپدید میشه. رز با هیجان میگه: یک رقیب کمتر، احتمال پیروزی بیشتر! اول اول!

لرد که تمام مدت با چهره ی به اونا زل زده بود و کم کم به شکل و سپس در اومده بود، حالا چشم غره کنان تک تک ساحره هارو از نظر میگذروند.

- اولا ارباب وسیله ای برای تفریحات شما نیستن. دوما هیچ کس سر ارباب شرط نمیبنده.

ساحره ها که منتظر شنیدن سوما هستن با بسته شدن شکاف لب های لرد شوکه میشن. رز انگشتشو بالا میبره و میپرسه: اجزه ارباب؟ سومندش یادتون رفت!

لرد میخواد کروشیوی حواله ی رز کنه اما یادش میاد شب ها چوبدستیش در دهان شریف نجینی محافظت میشه و هنوز برش نداشته پس موضوعو عوض میکنه.

- چرا خلوت و خواب همایونی اربابو به هم زدین؟

ساحره ها با سردرگمی به هم خیره میشن و به یاد میارن که وقتی وارد اتاق شدن لرد بیدار بود. پس سقلمبه ای به رز میزنن و طبق معمول رز بدون نگرانی شروع به صحبت میکنه:

- اما ارباب وقتی ما اومدیم شما بیدار بودینا!

لرد اشاره ای به نجینی میکنه و اون فش فش کنان جلو میاد و دهنشو باز میکنه و چوبدستی لرد نمایان میشه. چشمای رز از اون طرف اتاق ده برابر عادی میشه و دوتا پا دیگه غرض میگیره و سریعا از اتاق جیم میشه بیرون.

ساحره ها آب دهنشونو قورت میدن و فلور قبل از اینکه بلایی سرشون بیاد نقشه رو جلوی لرد باز میکنه و میگه: بفرمایین ارباب! ما دو غار با مشخصاتی که شما میگفتین پیدا کردیم. مشاهده بفرمایین!

و نقشه رو جلوی لرد میگیره.

خلاصه:
مرگخواران بواسطه خواب لرد ولدمورت ماموریت پیدا کرده اند که غاری در اعماق آب ها را پیدا و کشف کنند. بعد از تلاش های فراوان و آنالیز نقشه های جغرافیایی رو و زیر سطحی که توسط ماهواره های جادویی گرفته شده اند مرگخواران در نهایت از مجموع چند هزار غار به دو غار میرسند که مشخصات آن ها با مشخصات گفته شده توسط لرد ولدمورت مطابقت دارند...


لوکیشن داخلی - اتاق لرد سیاه - هشت و سی دقیقه صبح یکشنبه

آفتاب تابان تابستان از پنجره های بزرگترین اتاق عمارت ارباب مالفوی آرام آرام به داخل میخزد. نور از پایین ترین قسمت تخت شروع به خزیدن به سمت بالا میکند. اینقدر بالا می آید تا به چشمان لرد ولدمورت میرسد. لرد چشمانش را باز میکند، ناخودآگاه لبخند میزند، دهن دره ای میکند، بدنش را کش و قوسی میدهد و با لباس های خوابش از تخت بلند میشود تا برای شروع یک روز خوب و آفتابی آماده شود که ...

بوووووووووووووووووووووم!
(تکه های خرد شده در مانند باران، در اتاق پخش میشود)


لرد ولدمورت:
ساحره ها:

.
.
.
پانوشت: واقعا خرسندم که اینقدر سوژه را پیش بردم