-حرفتون خیلی زشت بود و کاری که قصد انجامشو دارین، خیلی خیلی زشت تر!

صدایی ضعیف و نازک بود. این صدا نمی توانست متعلق به یک مرگخوار یا حتی انسان باشد. مرگخواران کمی اطراف را جستجو کردند که بفهمند این چه کسی است که با ایده ای چنین علمی و کارامد، مخالفت نموده!

و او را یافتند!

مورچه ای بالدار با مژه های بلند و فر خورده.

-تو دیگه کی هستی؟ لهت کنم؟

مورچه، مغرورانه جواب داد.
-جرات داری له کن! ملکه هستم....به تازگی تاجگذاری نموده ام و مایلم در این خانه سکنی بگزینم. مرا آزار ندهید که ارتشی بی کران پشتم ایستاده.

مرگخواران نمی فهمیدند که مورچه چرا خودش را قاطی بحث آن ها کرده است.

-ذره بین آقا! ذره بین و نور خورشید لعنتی! هم نوعان من سالهاست که از این شکنجه رنج می برند. الان این پیشنهاد بود شما دادین؟

پیشنهاد، هنوز هم به نظر مرگخواران عالی بود و هیچ مورچه و ملکه ای نمی توانست جلویش را بگیرد.

-ما کاری با شما و هم نوعات نداریم. برو تو لونه بشین تا کار ما تموم شه. با چراغ قوه کار می کنیم. نورش ضعیف تره.

لرد سیاه خسته شده بود. به طرف تخت سلطنتش رفت تا روی آن بنشیند. ولی مورچه، قبل از او دوان دوان خودش را به تخت رساند.
-اینجا می شینم. شما کارتونو بکنین. اگه ایرادی دیدم بهتون گوشزد می کنم. هی...حواست باشه رو من نشینی.

-من پیش ارباب میمونم،شما برید بیرون!

کریس بعد از گفتن این حرف از آشپزخانه بیرون رفت اما با کروشیوی لرد دوباره به آشپزخانه پرتاب شد،پلن یک قبل از شروعش با شکست مواجه شد.

-فهمیدم!

دوباره سو فهمیده بود و دوباره لامپ آشپزخانه بالای سرش اتصالی کرده بود.
-ما نمیریم بیرون،بیرون میاد تو!

مرگخواران که حسابی توی ذوقشان خورده بود،پوکرفیس به سو خیره شدند،سو بعد از آن پیشنهاد طلایی که داده بود پیشنهاددانش خراب شده بود،او در آن لحظه آرزو کرد کاش بعد از پیشنهاد طلایی اش در اوج خداحافظی میکرد.

پلن دو حتی قبل از بیان شدنش هم شکست خورده بود،مثل اینکه روز روز مرگخواران نبود،پلن ها پشت سر هم شکست میخوردند و مشکل پس از مشکل بر سر مرگخواران میریخت.
-با سنگ آتیش درست کنیم؟
-سنگم باید از بیرون آوردن کنیم کراب.

بعد از این پاسخ رابستن به صورت خیلی الکی و ناگهانی همه چشم ها به سوی او برگشت،رابستن از این همه توجه ناگهانی هول شد و دید اگر پاسخی برای حل مشکل پیدا نکند،آبرویش میرود.
-فهمیدن کردم!

سپس دستش را در جیبش کرد و چراغ قوه ای دراورد.
-اینو تو اتاق رودولف پیدا شدن کردم،رودولف شبا قایمکی با این مردمو دید زدن میکرد،چون اگه لامپا رو روشن کردن میکرد زن داداش بلاتریکس...

مرگخواران دیدن صحبت های رابستن درحال خارج شدن از محدوده است،پس سریع او را ساکت کردند و سپس به پیشنهادش فکر کردند:آِیا میشد با چراغ قوه و ذره بین آتش درست کرد؟

مرگخوارانی همچون هکتور و کراب خیلی سعی کردند روی پیشنهاد سو ایراد گذاشته و آن را رد کنند. حتی مرگخواری به نام کریس سعی کرد ادعا کند که این پیشنهاد خودش بوده که سو دزدیده و قبل از او بیانش کرده.

ولی همه این ها بی فایده بود.

پیشنهاد سو، پیشنهادی بود زیبا و درخشنده.

-بریم بیرون؟
-بیرون یعنی خطر برای ارباب!
-خورشیدو بیارم تو؟
-زده به سرت؟ اشعه فرا بنفش! میخوای ارباب سرطان بگیرن؟

مرگخواران با نگرانی به لرد سیاهی که خسته و بی حوصله در سطح خانه تردد میکرد نگاه کردند.

توجه لرد به یک پریز برق جلب شد و به طرفش رفت.

نفس مرگخواران در سینه حبس شد.

لرد سیاه با عصبانیت رو به مرگخواران کرد.
-ما جادوگران پریز برقمان کجا بود آخه؟ همگی پاک خل شده اید! غذای ما را آماده کنید.

بعضی از مرگخواران نفس های حبس شده را رها کردند و بعضی فراموش کردند این کار را بکنند و همان جا مردند.
و صد افسوس که لینی یکی از آن ها نبود. حتی بانز هم نبود.

مرگخواران نگران داشتند فکر میکردند که چگونه بدون تنها گذاشتن و به خطر انداختن لرد سیاه، از نور خورشید برای گرم کردن آب استفاده کنند.

مرگخواران پاتیل را برعکس کردند و محتویاتش را درون سینک ظرفشویی خالی کردند.

-باید دوباره دست به کار شیم،دفعه بعدی کسی تف کنه خودم میکشمش!

صدای فریاد لرد از بیرون آشپزخانه آمد.
-ما گشنمونه!کروشیو!

کروشیوی مذکور به کریس خورده بود که تازه کار شستن دست هاش تمام شده بود و از شانس بدش از جلوی لرد عصبانی عبور میکرد.
هکتور دوباره پاتیل رو از آب پر کرد و مرگخواران شروع به ها کردن کردند.
...
نیم ساعت گذشت،مرگخواران فریاد و کروشیوهای لرد را میشنویدند اما مجبور بودند تحمل کنند،آب باید به جوش میامد.
بالاخره آب قل زد،مرگخواران با خوشحالی خندیدند،اما نباید اینکار را میکردند،به محض اینکه دست از ها کردن برداشتند،آب دوباره به حالت اول خود بازگشت.
-نه!
-چرا آب با ما لج کردن میباشه؟

مرگخواران نشستند و زانوی غم بغل گرفتند،زانوی غم هم آنها را بغل گرفت،صحنه داشت بسیار احساسی میشد که لامپی بالای سر سو روشن شد.
-فهمیدم!
-لامپم بالا سرت روشن شد!

بلاتریکس با تاسف به کریس نگاه کرد.
-نه،این لامپ آشپزخونس،قطع و وصل میشه،باید عوضش کنیم.

سو بین بلاتریکس و کریس قرار گرفت و به آنها اشاره کرد بگذارند صحبت کند.
-تو هاگوارتز که بودیم،یه درس اختیاری داشتیم به اسم((چگونه بدون چوبدستی زندگی کنیم؟))برای مواقع بحرانی بود،توش گفته بود که اگه یه ذره بین رو زیر نور آفتاب بذاریم آتیش روشن میشه...
-ولی آتیش یعنی خطر برای ارباب!
-خب همین دیگه،همون اول که به مرحله آتیش نمیرسه،اول گرم میکنه،بعدم داغ میشه،قبل از اینکه آتیش بگیره آب جوش اومده!

مرگخواران دست هایشان را زیر چانه شان زدند و به پیشنهاد سو فکر کردند.

مرگخوارا برای دقایقی سعی می‌کنن به هکتور بی‌توجهی کنن و ایده‌های ناب خودشونو جایگزین ایده‌ی هکتور کنن، اما به نتیجه خاصی نمی‌رسن.
پس تصمیم می‌گیرن برای دومین بار تو عمر گران‌قدرشون، دو بار پشت سر هم به ایده‌های هکتور رای آری بدن. این از اون دسته لحظاتی بود که باید حتما تو تاریخ مرگخوارا ثبت می‌شد!

بنابراین به سرعت حلقه‌ی مرگخوارا دور پاتیل تشکیل می‌شه و همگی به صورت همزمان شروع به ها کردن می‌کنن.

بلاتریکس بعد از اینکه برای شصت هزارمین بار دستشو می‌شوره و اطمینان حاصل می‌کنه که ضد عفونی شده، انگشتشو هر چند ثانیه یه بار داخل آب می‌کنه تا ببینه دماش چه تغییری کرده.

- به نظر یخورده داره گرم می‌شه!

مرگخوارا که دیگه داشتن نفس کم میاوردن و حتی چند تاییشون سرخ شده بودن و گوشه‌ای ولو بودن، با شنیدن این حرف کمی کارو شکل می‌کنن. اما با فریاد بلاتریکس انرژی از دست رفته‌شون ناچارا برمی‌گرده و ها کردن‌ها از سر گرفته می‌شه.

- گفتن ها کن مرد حسابی، نه اینکه تف کنی تو صورت من!
- تو صورت تو؟ نکنه ریخته باشه تو پاتیل؟
- اگه حامل بیماری باشی و تفت اونو به ارباب انتقال بده چی؟

به نظر مشکلات برای مرگخوارا تمومی نداشت!

مرگخوار ها فورا مشغول تحلیل این پیشنهاد شدن.
- غذا پختن اونم بدون جادو؟
- یعنی استفاده از چاقو؟
- چاقو یعنی خطر برای ارباب!
- غذا پختن بدون آتیش جادویی؟
- آتیش تو خونه ریدل؟
- آتیش یعنی خطر برای ارباب!
- مواد اولیه بدون ضدعفونی جادویی؟
- میکروب یعنی خطر برای ارباب!
- اصلا اینجا کسی آشپزی بلده؟

سوال مهم و خوبی بود و باعث شد سکوت سنگینی بر مرگخوار ها حاکم بشه.

- ما گشنمونه!
- گرسنگی یعنی خطر برای ارباب!

مرگخوار ها بعد از فرو کردن کله ی فرد گوینده توی دیوار، تصمیم مهمی گرفتن.
- بیاین مرحله به مرحله پیش بریم. اولین مرحله توی پخت غذا کسی میدونه چیه؟
- پاتیل رو بذاریم رو گاز و آب رو جوش بیاریم.

درسته که مرگخوار ها در حد جوش آوردن یه پاتیل هم به هکتور اعتماد نداشتن ولی خب به نظر نمیرسید چوش آوردن یه پاتیل آب تونه خطر چندانی داشته باشه. بنابراین این مرحله رو به اون سپردن.
- خب بدون آتیش چجوری قراره آب جوش بیاریم؟
- با ها ی زنجیره ای!
- باهای چیه دیگه هکتور؟ معجون بی معجونا!
- فوت خنک میکنه، ها گرم. با هم دیگه ها میکنیم تا آب جوش بیاد!

-ما گرسنه ایم!

مرگخوارها که به سختی از صاعقه و باران اسیدی جان سالم به در برده بودند، با شنیدن این حرف از جایشان پریدند و هر گونه زخم و جراحت و قطع عضو را فراموش کردند.
-ارباب خیلی گرسنه اید؟
-چند ساعته چیزی میل نکردن؟
-از گرسنگی تلف شدن نشن!

منظور همه همین بود، اما رابستن کمی صریح بیان کرده بود. همین بیان صریح، نگرانی مرگخواران را بیشتر کرد.
لینی شنیده بود پروتئین خیلی زیادی در بدن حشره ها وجود دارد. در این موقعیت حساس، حاضر بود از جانش بگذرد تا خطری لرد سیاه را تهديد نکند.
-ارباب، منو بخورید. خیلی مفیدم. با سس خیلی خوشمزه میشما!

لرد سیاه چندشش شد. برای اینکه دیگر به خوردن لینی فکر نکند، رویش را آن طرفی کرد و سعی کرد به چیزهای منفی فکر کند.

باران ایده ها در راه بود.
-سریع زنگ بزنین بگین یه پیتزا بیارن.
-فس!
-دو تا پیتزا بیارن!

بلاتریکس خیلی موافق به نظر نمی رسید.
-نه خیر! معلوم نیست با چه موادی اونا رو درست می کنن. غذای بیرون اصلا مطمئن نیست.
-خودمون غذا بپزیم؟

- لینی می‌شه بگی دقیقا داری چی کار می‌کنی که این همه وقت می‌بره؟

مرگخوارا امید داشتن که حداقل با دونستن علت این تاخیر، انتظار براشون راحت‌تر بشه. اما پاسخ لینی هیچ‌چیزی رو براشون راحت‌تر نمی‌کنه.

- عه هولم نکنین بذارین تمرکز داشته باشم. دارم با نیشم قفلو باز می‌کنم!

و از شدت تمرکز زبونش از دهنش می‌زنه بیرون.

مرگخوارا که اون بیرون داشتن زیر بارون اسیدی پودر می‌شدن، با وحشت به صداهای رعب‌انگیزی گوش فرا می‌دن که خبر از رعد و برق می‌داد. اوضاع بهتر که نمی‌شد هیچ، در حال بدتر شدن هم بود!

- نگران نباشین. تا وقتی صاعقه نزده در امان هستیم!

طولی نمی‌کشه که به امر روونایی صاعقه‌ای از آسمون نازل می‌شه و یکراست بر فرق سر مبارک مرگخوار مذکور فرود میاد. در یک چشم به هم زدن تمام موهای سر و بدنش سیخ می‌شه و خودشم برای چند ثانیه به شکل اسکلت در انظار عمومی دیده می‌شه.

- لــــــــــیــــــــنــــــــــی یا اون درو باز می‌کنی یا خودتو تبدیل به در می‌کنم!

همون موقع در باز می‌شه و لرد بسیار جنتلمنانه به داخل قدم می‌ذاره و سایر مرگخوارا سایه‌بونشونو رها کرده و از رو هم سر می‌خورن و تلپی دوباره روی هم میفتن!