wand

روزنامه صدای جادوگر

wand
مشاهده‌کنندگان این تاپیک: 1 کاربر مهمان
پاسخ به: بحث های سر میز غذا
ارسال شده در: شنبه 29 مهر 1396 23:00
تاریخ عضویت: 1387/01/09
تولد نقش: 1396/07/16
آخرین ورود: پنجشنبه 5 مرداد 1402 05:06
از: محفل ققنوس
پست‌ها: 615
آفلاین
خلاصه:
دامبلدور به سرش ضربه ای وارد شده و هویت خودش رو از دست داده. چون ولدمورت هم دیگه تو خونه ریدل رهبری نمیکنه، موجودی به نام دامبلمورت به وجود اومده که هم خصوصیات دامبلدور رو داره هم ولدمورت.
مرگخوارا و محفلی ها به خاطر اینکه رهبراشون یه نفر شده مجبور شدن تو خونه ریدل با هم زندگی کنن و همین باعث کلی درگیری و دعوا شده. مینروا پیشنهاد میکنه که یه مهمونی بزرگ بین مرگخوارا و محفلی ها برگذار بشه تا همه با هم آشنا و به مرور زمان دوست شن.

---
در حالی که ساحره های مرگخوار و محفلی مشغول انتخاب ردای مناسب برای مهمونی بزرگ بودن، چندین جادوگر که معمولا اولین چیزی که تو کشوی اتاقشون پیدا میشد رو میپوشیدن و به مهمونی ها میرفتن ، دور هم جمع شده و به بحث فلسفی شکنجه ماگل ها برای تفریح مشغول بودن. رودولف صداش رو بلند کرد تا بقیه ساکت شن.
-به نظر من اگر ماگل خانوم باشه ، شکنجه درست نیست.

آرسینوس که چند دقیقه پیش توسط پروتی و جینی تحقیر شده و به شدت از تمام ساحره ها ناراحت بود ، از این پیشنهاد رودولف خوشش نیومد و گفت.
-به نظر من اتفاقا ماگل خانوم ها رو بیشتر از ماگل آقایون باید شکنجه کرد.

رودولف و آرسینوس به سمت کالین برگشتن که به سرعت داشت از همه چیز عکس میگرفت. مورچه ای که روی زمین میرفت ، تنه درخت، چوب جادوی شکسته شده رون ویزلی، شلوار هری پاتر و تا داشت دوربینش رو به سمت اتاق ساحره ها میگرفت ، آرسینوس دوربین رو از دستش کشید و روی زمین پرتاب کرد و چندین لگد به دوربین زد تا غیر قابل تعمیر بشه. وقتی سرش رو بالا آورد کالین رو دید که دوربین جدیدی دستش بود و این بار با سرعت بیشتری عکس میگرفت.
آرسینوس و رودولف که متوجه نشدن دوربین دوم رو کجا قایم کرده بود و کمی میترسیدن که بفهمن ، ناامیدانه به جیسون خیره شدن و منتظر نظر اون شدن.
-من تازه از سفر برگشتم.

جدا از این ساحره و جادوگرهایی که درگیر مشکلات خودشون بودن ، عده ای از اونها در اوج فداکاری پیش مک گوناگل رفته تا برای برگذاری مهمونی بزرگ کمک کنن. بعضی ها هم تمام تلاششون رو میکردن که این مهمونی هیچوقت برگذار نشه. سوال اینجا بود که در نهایت کدوم گروه موفق میشدن؟

افرادی که لایک کردند

اولین لایک را ثبت کن!
پاسخ به: بحث های سر میز غذا
ارسال شده در: شنبه 29 مهر 1396 20:25
تاریخ عضویت: 1395/06/25
تولد نقش: 1396/03/13
آخرین ورود: شنبه 14 خرداد 1401 10:21
از: پشت بوم محفل!
پست‌ها: 503
آفلاین
- آملیا!
- نه!

با کمال تعجب، دورا و جسیکا را دید که از جلو می آمدند. جسیکا که موردی نبود اما... دورا؟! آنها که هنوز مرگخوار نبودند؛ اما امان از روزی که رقیب شما، ذهن خوان باشد!
- اینو که دامبلدمورت نمیدونه!
- کی اصلا بهت گفت لرد نیست و پروف دامبلدمورت شده؟ پروف!
- برو از ستاره هات بپرس ...

و جسیکا در تمام مدت، سرش را در گوشی مشنگی اش فرو برده بود؛ اتفاق بسیار مهمی که در همان لحظه افتاد، باعث شد تا اجازه ندهد دورا و آملیا، به گفت و گویی که آخرش به دعوا ختم میشد را ادامه دهند:
- ببین کی عکسمو لایک کرده؟!

دورا با عصبانیت رو به جسیکا کرد که در این لحظه سر از پا نمیشناخت. دلش هم نمی آمد در ذوق کسی بزند که برای دراوردن حرص آملیا با او میگشت؛ پس با لبخندی زوری گفت:
- کی لایکت کرده؟
- بانو نجینی!
-

در فاصله ای که دورا میخواست به جسیکا حالی کند که در ایفای نقش نجینی نداریم، آملیا با سرعت به اتاقش که حالا همان اتاق لیسا بود، رفت و در کمد را باز کرد. با خوشحالی به ستاره ها گفت:
- خوب، چی بپوشم؟ ردای آبی تیره با نقش ستاره؟ یا ردای سیاه سیاره ای؟ یا...

و در همین لحظه...

به دلیل سرّی بودن، قابل نگارش نمیباشد. لطفا فضولی نفرمایید!

و از آن طرف، عده ای دیگر...

افرادی که لایک کردند

اولین لایک را ثبت کن!
پاسخ به: بحث های سر میز غذا
ارسال شده در: شنبه 29 مهر 1396 15:02
تاریخ عضویت: 1391/02/27
تولد نقش: 1391/03/09
آخرین ورود: پنجشنبه 15 آبان 1404 22:16
از: آغازی که پایانم بود...
پست‌ها: 484
آفلاین
بعد از تصویب برگزاری مهمونی مرگخوار ها و محفلی ها گروه گروه از اتاق خارج میشدند. کتی در حالی که هر سه قدم یکبار کفش لیسا رو لگد میکرد گفت:
_میگم لیسا تو این مهمونی پیداشون میکنیم؛ مگه نه؟
_کفشمو خراب کردی برو اونور.
_خب ببین الان قهردونات نیست نمیتونی قهر کنی! تو مهمونی پیدا میشه نه؟منم نقطمو پیدا میکنم.چرا انقدر کفشات جلوی پای منه؟
_کتی بل از جلوی کفشای من برو اونور.
_کفاشتو از جلو راه بردار .

در همین حین که کتی و لیسا درگیر بودن جینی و پروتی از کنارشون رد شدن.
_جینی.
_هوم؟
_چیزه، میگما تو لباس داری؟
_اوهوم.
_ولی من ندارم.
_چییییییییییییییییییییییییییی؟تو همین الان ده دست لباس نو داری که حتی یه بارم نپوشیدیشون.
_نه خب اونا واسه این مهمونی مناسب نیست؛ تازه جینی موهامم نمیدونم چی جوری درست کنم.
_پروتی!
_هوم؟
_دلم میخواد خفه ات کنم.
_اگر بخوای من میتونم این کارو برات بکنم.

پروتی و جینی به سمت آرسینوس که خونسرد کنارشون ایستاده بود نگاه کردند.جینی خواست جیغ بزنه اما شخصیت محفل مآبانه ی خودشو حفظ کرد؛ دست پروتی رو کشید و گفت:
_لازم نکرده.

افرادی که لایک کردند

اولین لایک را ثبت کن!
قدم قدم تا ‏ روشنایی، ازشمعی در تاریکی تا نوری پرابهت و فراگیر!
می جنگیم تا آخرین نفس!!
می جنگیم برای پیروزی!!!‏
برای عشق!!!!‏
برای گریفیندور.

پاسخ به: بحث های سر میز غذا
ارسال شده در: شنبه 1 مهر 1396 00:38
تاریخ عضویت: 1384/09/08
تولد نقش: 1396/06/22
آخرین ورود: دیروز ساعت 23:46
از: هاگوارتز
پست‌ها: 893
مدیر مدرسه هاگوارتز، معجون‌ساز، استاد هاگوارتز
آفلاین
طولانی تر شب زندگیش به نظر میرسید و هرکاری میکرد خوابش نمیبرد. یه ذره گوشیش رو در آورد و اینستاگرام محفلی ها رو باز کرد. دافنه فقط عکسای کمک هاش به مردم مظلوم لندن ، مینروا عکس از آموزش تغییر شکل به هزاران جادوگربچه و رز در حالی که با استفاده از منوی مدیریت به ملت جادوگر کمک میکرد رو گذاشته بودن.
دامبلمورت دستی به ریش های سفید بلندش کشید ، بعد دست به جای دماغش که از بین رفته بود و بعد چوب دستیش رو نوازشی کرد و پیش خودش فکر کرد.
-حداقل دیگه درگیری که دامبلدور یا ولدمورت این چوب دستی رو داشته باشه نداریم.

همینطور که عکسارو کنار میزد ، به پروفایل مرگخوارا رسید و این بار صفحات اینستاگرام اونارو نگاهی کرد. آرسینوس در حالی شکنجه یه بچه یتیم، کراب در حال کشتن حیوانات اهلی و لینی مشغول استفاده از منوی مدیریت برای شکنجه هرچه بیشتر جادوگران.
کمی به فکر فرو رفت. هر دو نوع این عکسا خوشحالش میکرد ، هم خیرخواهی محفلی ها ، هم مرگخواری مرگخواران . یه مشکلی اینجا وجود داشت و میدونست که بقیه هم متوجهش شدن. صدای زمزمه محفلی ها و مرگخوارها هر موقع وارد اتاقی میشد مغزش رو با آتش کشیده بود. سوال اصلی که باید جوابش رو پیدا میکرد و هیچ قرص خواب یا طلسمی بهش کمک نمیکرد تا قبلش به خواب بره این بود که آیا میشه هم ارباب مرگخوارا بود و هم یه محفلی ؟ اونم نه هر محفلی ، رهبرشون.
از روی تختش بلند شد و به طرف پنجره رفت. نگاهی به بیرون انداخت و قبرستان ریدل نظرش رو جلب کرد. اتفاقاتی که برای هری پاتر بعد از جام آتش افتاده بود یادش افتاد و لبخندی زد. چقد اون موقع زندگی راحت تر بود. خوب و بد وجود داشت ، میدونست عضو کدوم طرف هست و با طرف مقابل میجنگید ولی الان همه چیز بهم ریخته و هیچ چیز سر جاش نبود. سریع باید یه فکری میکرد تا این مشکل رو حل کنه.

کمی اونطرف تر ، در جریان جلسه چهارم مرگخواران/محفلی ها ، وضعیت مذاکرات بدتر میشد که بهتر نمیشد.

-من نظرم اینه که امروز جلسه رو تعطیل کنیم بریم یه ذره شکار ماگل ها هممون آروم شیم.
-شکار ماگل ها ؟ برو خجالت بکش ، اونا چیکارت کردن که اینقد دنبال اذیتشونی ؟
-یعنی میخوای به من بگی که تو هیچوقت به این فکر نکردی که یه ذره اذیت کنی ماگل ها رو و بخندی؟ به توئم میگن انسان ؟ میگن جادوگر اصلا ؟ خجالت آوره.

مینروا از جاش بلند شد تا حرفی بزنه ولی کراب از این موقیت استفاده کرد و سریع رفت جاش نشست.
-پاشو باو اونجا جای منه.
-جای تو چیه ؟ من الان 2 هفتس اینجا نشستم و تکون نخوردم. حرفی میزنیا ، جای منه. خیالاتی شدی.

مینروا سری تکون داد و به وسط اتاق رفت و با چوب جادوش اشاره ای کرد تا همه ساکت شن. دوری زد و به همه نگاه کرد و شروع به توضیح نقشش کرد.
-بهترین راه حل اینه که یه مهمونی بزرگ بگیریم تو خونه ریدل ، همه خانواده هاتون رو هم دعوت کنید ، همه با هم یه غذایی بخوریم ، بگیم بخندیم تا با هم آشنا شیم.

همه به هم نگاهی انداختن و بعد سرشون رو به نشانه تایید نشان دادن. مرگخواران به این امید که خانواده محفلی ها رو چنان بترسونن که خودشون فراری شن و محفلی ها به امید که اینقد مهربون و دوست داشتنی باشن که مرگخواران آرزوشون این باشه که پیش هم زندگی کنن.

افرادی که لایک کردند

اولین لایک را ثبت کن!
Read to Awaken. Eat to Endure. Train to Dominate
پاسخ به: بحث های سر میز غذا
ارسال شده در: دوشنبه 27 شهریور 1396 13:50
تاریخ عضویت: 1393/03/15
تولد نقش: 1393/04/16
آخرین ورود: دوشنبه 29 آبان 1402 01:31
از: رنجی خسته ام که از آن من نیست!
پست‌ها: 1125
آفلاین
- مینروا! ما اینجا تو خونه‌ی ریدل گل نشستگی رو تحمل نمی‌کنیم.
- که این طور!
- بله...همین طور.
- پس دیگه اینجا جایی برای من نیس.

جینی، پروتی و کتی پا به پای کشتی های در گل نشسته‌ی حرکت می‌کردند که با سرعت صفر کیلوبات بر ثانیه به سمت در خروجی توسط مک گونگال هل داده می شدند.
- ولی پروفسور! ما رو اینجا با این مرگخوار های سنگدل ول نکنین. بمونین.

مرگخوارهای سنگدل، در همین لحظه به همدیگر چشم و ابرو می‌رفتند. اولین محفلی داشت با پای خودش خارج می‌شد. اگر از معجون شانس هکتور نمی‌خوردند، به زودی اتاق هایشان آزاد می‌شدند.

ده دقیقه‌ی بعد

محفلی‌ها کسل و ناراحت روی مبل نو برتی بات می زدند. تازه مینروا آنها را تنها گذاشته بود و حالا دست تنها باید پروفسورشان را برمی‎‌گرداندند.

- زینــــــــــــگ!
- مینروا! ما اینجا برگشتن رو تحمل نمی‌کنیم!
- یه روباهی رو سر کوچه ندیدم. روباهه هم بهم نگفت که نیام اینجا. منم نیومدم. چیپس دوست ندارین یا پفک؟

دامبلمورت انتظار دیدن گربه‌ای را داشت ولی نه این یکی! گربه‌ی در نظر او، راه راه با عینک مستطیلی بود نه این موجود از هم گسیخته‌ی زرشکی که حتی بلد نبود جلوی او نیشش را ببندد.
- ما اینجا اصلا گربه ها رو تحمل نمی‌کنیم!
- می‌کنین؟
- نه! گفتیم نمی‌کنیم!
- خب نگفتین که نمی‌کنین.
- ما اینجا هیچ جونوری رو تحمل نمی‌کنیم!

نصف غیر انسان مرگخوارها ارباب جدیدشان را نگاه کردند. یکی اینجا نیاز به تعویض داشت!

همان شب- جلسه ی چهارم!

- اینجا جای منه. ممنون می‌شم از جام پاشین.
- من جلسه‌ی اول نشستم رو اون صندلی!
- کی صندلی منو دزدید؟

با اضافه شدن جمعیت محفل به جلسه، کمبود جا به شدت به چشم می خورد. حتی خانه‌ی ریدل هم به اندازه ی ویزلی ها فضا نداشت.

- هیش! دامبلمورت بیدار می‌شه.
- قهرم!
- هیـــــــش! این جوری نمی شه! دامبلمورت باید عوض شه. ما ارباب خودمون رو می‌خوایم.
- ما هم پروفس رو می‌خوایم!

افرادی که لایک کردند

اولین لایک را ثبت کن!
ویرایش شده توسط رز زلر در 1396/6/28 1:50:29
ویرایش شده توسط رز زلر در 1396/6/28 1:51:31
ویرایش شده توسط رز زلر در 1396/6/28 1:52:06
پاسخ به: بحث های سر میز غذا
ارسال شده در: دوشنبه 27 شهریور 1396 13:35
تاریخ عضویت: 1396/03/29
تولد نقش: 1396/04/10
آخرین ورود: سه‌شنبه 9 مرداد 1397 14:52
از: کنار گوشیم
پست‌ها: 43
آفلاین
-وای مرلین چیکار کنم ؟ دامبلو بیدار کنم. وای چه کنم آی چه کنم چه طور اونو پیدا کنم ؟

-اهم، اهم.

مینروا فکر کرده بود و فکر کرده بود تا اینکه در نهایت از فکر کردن خل شده بود. در این بین دافنه مالدون با ادب و متین وسط شعر (دامبلو چیکار کنمش؟) اثر پروفسور مهربانشان پریده بود و سعی داشت آخرین خبر های فکر کردن ایشان را زودتر از غیره بگیرد که با این وعضی که از او دید به طرف بقیه محفلیون شتافت.
در این حین مرگخواری قهرقهرو از کنار آن پیرزن به گل نشسته بگذشت و وقتی آن پیر را که قصد داشت دامبلدمورت، رهبر جدیدشان را از آنها جدا کند ولی خل و دیوانه شده بود، دید با خوشی به سمت و سوی مرگخواران بشتافت تا این خبر دسته دوم را به آنها بدهد.

افرادی که لایک کردند

اولین لایک را ثبت کن!
قدم قدم تا روشنایی، از شمعی در تاریکی تا نوری پرابهت و فراگیر !
میجنگیم تا آخرین نفس !!
میجنگیم برای پیروزی !!!
برای عـشـــق !!!!
برای گـریـفـیندور !!!!!

تصویر تغییر اندازه داده شده

#اتحاد_گریف
پاسخ به: بحث های سر میز غذا
ارسال شده در: یکشنبه 26 شهریور 1396 14:27
تاریخ عضویت: 1396/03/26
تولد نقش: 1396/05/08
آخرین ورود: یکشنبه 9 مهر 1396 15:54
از: این دنیا اخرین چیزی که برایم باقی می ماند،خودم هستم.
پست‌ها: 229
آفلاین
خلاصه:
از اونجایی که دامبلدور طی ضربه مغری شدن بی هویت شده، محفلی ها انواع شناسه ها را روی او امتحان می‌کنند تا به دامبلدور می‌رسند. ولی این دامبلدور جدید مثل قبلی نیست. میکس شده‌ی ولدمورت و دامبلدوره که بهش دامبلمورت می‌گویند. حالا چون لرد هم رفته، مرگخوار ها تصمیم می‌گیرند که دامبلمورت را به عنوان رهبرشان قبول کنند که مساوی است با راه دادن محفلی ها به خانه‌ی ریدل. 
محفلی ها هم به سرعت هم اتاقی های خود را انتخاب می‌کنند...خب به طور دقیقتری، اتاق هایشان را تسخیر می‌کنند.
مک گوناگل هم به درخواست جینی به خانه ی ریدل امده تا مشکل رو حل کنه.
--------------------------------------------------------------
--------------------------------------------------------------
بله بیشتر اتاق های خونه ی ریدل توسط محفلیان تسخیر شده بود.هرکس میرفت و اتاقی رو میگرفت و برطبق سلیقش انرا تزئین میکرد.
در این بین مرگخواران دوباره جلسه ای برپا کردن.
جلسه ی سوم در دستشویی خونه.

-اهم اهم...
-اه چرا ما اومدیم اینجا.
-حرف نباشه.خوب داشتم میگفتم،یاداوری موضوعات جلسه ی پیش:همون جور که قبلا هم گفتیم محفلیان اومدن و دارن گند میزنن به همه چیز و ما تصمیم گرفتیم که دامبلدورت رو به عنوان رهبر جدیدمان معرفی کنیم.

همین حین در قسمت پذیرایی خونه ی ریدل.

مک گوناگل روی صندلی نشسته بود و خیلی از محفلی ها هم دور او جمع شده بودن.
-پروف حالا چیکار کنیم؟
-دارم فکر میکنم جینی.
-پروف نکنه رفتارهای مرگخواران روی ما محفلی ها اثر بذاره؟
-نه جینی نمیذاره.

افرادی که لایک کردند

اولین لایک را ثبت کن!
تصویر تغییر اندازه داده شده
پاسخ به: بحث های سر میز غذا
ارسال شده در: سه‌شنبه 7 شهریور 1396 19:03
تاریخ عضویت: 1391/02/27
تولد نقش: 1391/03/09
آخرین ورود: پنجشنبه 15 آبان 1404 22:16
از: آغازی که پایانم بود...
پست‌ها: 484
آفلاین
پروتی نگاهی به جینی انداخت و کلافه گفت:
_با این قانون مسخرشون! الان یعنی منو تو باید بگردیم یه مرگخوار گریفی پیدا کنیم؟اصلا داریم؟
_جیگر.
_جینی! اون پسره ما دختریم.
_مرسی از تذکرت بابت جنسیتمون؛ خو چیکار کنم؟گریفی مرگخوار از کجام بیارم؟
_نیوتم هستا!
_پروتی! خوبی تو؟میگم جیگر میگی پسره اونوقت نیوت پسر نیست؟
_بابا اون بره پیش جک جونوراش بخوابه.
_خب جک و جونوراش تو اتاقش میخوابن دیگه!
_عه! خب نمیشه یه طویله بسازیم براشون؟
_نمیدونم؛ وای من خستم یه اتاق پیدا کن.
_گشتم نبود؛ نگرد نیست.
_ خو پس ما کجا سکنا بگزینیم؟
_ نمیدو... آها، بلاتریکس رفت دنبال شوهرش؟
_نمیدونم آره فکر کنم.
_خب پس خوبه دیگه پاشو بریم اتاق اون...
_اتاق لسترنج؟
_آره دیگه خالی از سکنه است.
_ باش بریم.

پروتی و جینی جلوتر از چمدون هاشون که معلق در هوا دنبالشون می اومدن حرکت کردن؛ اتاق بلاتریکس طبقه ی دوم بود در حین اینکه از مله ها بالا میرفتند جینی گفت:
_راستی اتاق پالی هم بودا!
_بابا اونم دنبال رودولف رفت دیگه، بی عشق اون که اینجا بند نمیشد.
_آره راست میگی.

در اتاق بلاتریکس خیلی مقاومت کرد تا باز بشه؛ انواع اقسام طلسم ها رو نوش جون کرد تا آخر کلید رو وا داد و دختر ها وارد شدند.

_چه قدر تاریکه!
_چه قدر سیاهه.
_خوشم نیومد.
_تغییر دکوراسیون لازم داره.
_اوهوم.

و بدین صورت بود که چند ساعت بعد اتاق بلاتریکس لسترنج تبدیل شد به اتاقی با دیوار های یاسی که گل های ریزی روی کاغذ دیواریشون نقش بسته بود؛ دوتا تخت یک نفره در اتاق به چشم میخورد با رو تختی های بنفش پر رنگ و کتاب خونه ای که یکی از طبقه های اون پر بود از نامه های هری پاتر به همسرش!

افرادی که لایک کردند

اولین لایک را ثبت کن!
ویرایش شده توسط پروتی پاتیل در 1396/6/7 19:08:28
قدم قدم تا ‏ روشنایی، ازشمعی در تاریکی تا نوری پرابهت و فراگیر!
می جنگیم تا آخرین نفس!!
می جنگیم برای پیروزی!!!‏
برای عشق!!!!‏
برای گریفیندور.

پاسخ به: بحث های سر میز غذا
ارسال شده در: سه‌شنبه 7 شهریور 1396 16:58
تاریخ عضویت: 1396/03/29
تولد نقش: 1396/04/10
آخرین ورود: سه‌شنبه 9 مرداد 1397 14:52
از: کنار گوشیم
پست‌ها: 43
آفلاین
مینروا مک گونگال با خستگی و از کول افتادگی به محفل می رسد. چندبار زنگ را فشرد و وقتی جوابی نیافت، چوب دستی اش را در آورد و رو به قفل در گرفت:
- ریداکتو.

پس از این که قفل در را بشکافت در را به آرامی باز کرد و با صحنه ای تعجب برانگیز روبرو شد. خانه ی درب و داغون و خالی از محفلی ها. همانطور با تعجب همه جا را می نگریست تا اینکه جغدی نامه ای را که با خود آورده بود را روی سر او کوبیدو مینروا را با تعجبش تنها بگذاشت.
مینروا با همان حالت تعجب به نامه نگاهی انداخت. پشت نامه نوشته شده بود((جینی ویزلی)). نامه را باز کرد وبه دستخط جینی چشم دوخت.

نقل قول:
سلام بر پروفسور خودم. پروف کجایی که به دادمون برسی؟ فقط امیدوارم که زودتر به خانه ریدل ها برسی.


نیم ساعت بعد


جینی با چشمانی گریان در بغل مینروا فرو رفته بود و ماجرا را می گفت. محفلی ها همه دور آن دو جمع شده بودند و گریه و زاری می کردند. جینی بینی اش را بالا کشید وگفت:
-همش همین بود.

مینروا دوست داشت رفتاری فراتر از خشن با آنها بکند ولی وقتی چشمان اشکیشان را دید منصرف شد و روی اولین صندلی نزدیک به آنجا نشست. همان موقع صدای دامبلدمورت همه را به خودشان آورد.
-این پیرزن فسیل شده در خانه ی ما چه می خواهد؟

جینی دستانش را به هم زد و گفت:
- پروفسور مینروا مک گونگال هستند ایشون. یکی از فرزندان سپید و سیاه شما.

افرادی که لایک کردند

اولین لایک را ثبت کن!
قدم قدم تا روشنایی، از شمعی در تاریکی تا نوری پرابهت و فراگیر !
میجنگیم تا آخرین نفس !!
میجنگیم برای پیروزی !!!
برای عـشـــق !!!!
برای گـریـفـیندور !!!!!

تصویر تغییر اندازه داده شده

#اتحاد_گریف
پاسخ به: بحث های سر میز غذا
ارسال شده در: یکشنبه 29 مرداد 1396 08:30
تاریخ عضویت: 1396/05/21
تولد نقش: 1396/05/22
آخرین ورود: دوشنبه 5 خرداد 1399 06:30
از: این گردش گردون، نصیبم غم و درده!
پست‌ها: 38
آفلاین
- روله جان ... یه لحظه ...

مورفین که بی خبر از همه جا داشت پاورچین پاورچین به سمت منقل می‌رفت، برگشت تا ببیند چه کسی مچش را گرفته.

- می‌شه یه کمکی بدی من این چمدونو ... اِوا خاک عالم! چرا این شکلی ای؟

- کی؟ من؟ من که چیژیم نیش!

- چرا زیر چشات گود شده؟ چرا انقدر لاغری؟

- ولمون کن ننژون! اینا همش بهتونه! من چیژی نمی‌ژنم! خرژو خانم می‌دونه ... تو بگو بهشون!

- چرا چرا ... می‌زنی! با گِرَنی تعارف نداشته باش بِیبی. سینه من صندوقچه اسراره. اگه مشکلی داری بگو.

- ای بابا عژب گیری افتادیما! شما اشلا معلومه ژرفیتت تکمیله ننه! نمی‌شه بهت راژ گفت.

- گلم راه‌های بهتری هم واسه رفع نیازهات هست ...

- شنتی حال نمی‌ده ننه. فقط شنعتی!

- صنعتی؟ به حق چیزای ندیده و نشنیده! گم شو پسره‌ی وقیح! منو بگو می‌خواستم واسش آستین بالا بزنم!

خانم فیگ که از نعمت آپارات محروم بود، ابتدا قصد داشت به وسایل حمل و نقل عمومی متوسل شود اما شهردار سابق مشنگ لندن در روز آخر شهرداری‌اش، برق مشنگی را قطع کرده بود تا در کار شهردار جدید مشنگ لندن بگذارد و نه متروی مشنگی کار می‌کرد نه چراغ راهنمایی‌های مشنگی کار می‌کردند و در تمام چهارراه‌های مشنگی تصادف شده بود! در نتیجه او مجبور شد مسیر را پیاده طی کند و در حالی که از درد مفاصل رنج می‌برد، آهسته آهسته چمدانش را پشت سرش می‌کشید و حیاط خانه ریدل را به سمت در ورودی طی می‌کرد.

- عشقا؟ کجایین؟ یه جوون مرد جیگر دار بینتون پیدا نمی‌شه یه کمکی بده؟

آرسینوس از ناکجاآباد وسط حیاط ظاهر شد تا یادآوری کند که «گافش مکسوره!» اما پیش از آن که فرصت کند حرفی بزند خانم فیگ شروع به صحبت کرد:

- به به! چه جیگری! چه ماسک نازی! هم اتاقی کی بودی تو؟ بیا گلم ... بیا این چمدونو بگیر ببر تو اتاقمون.

قاعدتا هر کسی باید از این اشتباه مهلک امتناع می‌کرد. اما آرسینوس تصمیم داشت نزد ارباب جدیدش مقرّب شود و در حالی که سایرین توفیق چندانی در اجرای دستورات دامبلدورت نداشتند، همکاری با مهمان‌های ناخوانده می‌توانست در این راه به او کمک کند. پس چمدان را برداشت و جلوی خانم فیگ به راه افتاد تا اتاقشان را نشانش دهد.

افرادی که لایک کردند

اولین لایک را ثبت کن!
Do You Think You Are A Wizard?
جادوگری؟