بررسی کنار هزاران پیرزن معجون فروش قوز کرده که توی یه کوچه‌ی تاریک و کثیف، بدون هیچ نظم و ترتیبی بساطشونو پهن کرده بودن، اصلا کار راحتی نبود.
اما این کار سخت نبود که مانع ورود مرگخوارا به کوچه میشد.

- امکان نداره پامو همچین جای نامتقارن کثیفی بذارم!
- گابریل! ما برای انجام ماموریت اینجاییم.
- اصلا نمیشه. حتی کثیفیشم نامتقارنه!

کار سخت تموم مدت اونجا نشسته بود و بحث مرگخوارا رو نگاه میکرد. حتی برای جلب توجه سعی کرد حرکات نمایشی اجرا کنه. اما تو اون لحظه، کار سخت، برای مرگخوارایی که سعی داشتن گابریلو هل بدن تو کوچه، کوچکترین اهمیتی نداشت. گابریلم جاروی جادوییشو که از شدت مکش داشت آسفالتای کوچه رو میکند، سفت چسبیده بود.
- به جاروم دست نزن! بیا از تو جیبم دسمال وردار... موهامو نکش! تو جیبم دستکش هست... بهم دست نزنین!

کار سخت خسته شده بود. درمونده بود. کسی بهش توجهی نمیکرد. دیگه ابهتی نداشت. نباید بیشتر از این تحقیر میشد. بدون این که کسی متوجه بشه سریع وارد تنظیمات شد و سختی مرحله رو گذاشت روی "ایزی"، با بغض نگاهی به راسته‌ی پیرزنان معجون فروش انداخت و از اون جا رفت.

حالا کوچه به متقارن‌ترین شکل ممکن دراومده بود. حتی گرد و خاک کف کوچه‌م متقارن پخش شده بود. انقدر متقارن شده بود که بانز برای هماهنگی با اون همه تقارن سعی داشت کلید مرئی-نامرئی شو وسط نگه داره.

- من پامو تو این کوچه‌ی کثیف نمیذارم. اول باید تمیزش کنم.

اما دیگه وقتی برای وسواسی بودن نمونده بود. بلاتریکس با اعصابی خورد شده گابریلو زیر بغلش زد و وارد راسته‌ی پیرزنان معجون فروش شد.

مرگخواران چندلحظه ای میشد که همگی با هم بعلاوه رابستن به کوچه ناکترن آپارات کرده بودند.رابستن هنوز هم مرگخواران را ول نکرده بود و هرلحظه به یکی گیر میداد و از همه بیشتر به کراب.
-چرا تو آرایش کرده باشی؟!

کراب که روی این مقوله خیلی حساس بود،طاقت نیاورد.
یعنی چی؟ارباب ببینش!

لرد پوکرفیس به کراب نگاه کرد و با کروشیویی او را تا بیشترین حد ممکن از خود دور کرد.
-کراب میزنیم میکشیمتا!رباستن...
-رابستن میباشم!

تا حالا کسی از لرد غلط نگرفته بود،لرد همیشه املایش در هاگوارتز بیست میشد و حتی بعد از دفاع در برابر جادوی سیاه تدریس املا در هاگوارتز به او پیشنهاد شده بود.

-میگن به فضایی رو بدی سوارت میشه ها!

همه چشم ها به سمت کلاه متحرکی که ضرب المثل را اشتباه گفته بود برگشت.
-چه کسی حرف زده میباشد؟!
-داستانش طولانیه رابستن،فعلا بیاین بریم اون پیازستان لعنتی رو پیدا کنیم!

با فریاد بلاتریکس همه مرگخواران در صفی مرتب قدم زنان وارد کوچه ناکترن شدند،رابستن هم تصمیم گرفت فعلا به کسی گیر ندهد.
...
هکتور با پشت دست عرق پیشانی اش را پاک کرد.
-پس چرا پیداش نمیکنیم؟!
-حتی پیرزن معجون فروشم پیدا نکردیم،چه برسه به پیازستان بغل پیرزن!

کریس که از پیاده روی متنفر بود،پیشنهادی داد.
-خب از یکی بپرسیم!

همه مرگخواران با تعجب به کریس خیره شدند،لرد هم همینطور.
-یک مرگخوار هیچوقت سوال نمیپرسد کریس!
-ارباب الان شما خسته نشدین؟حیف انرژی شما نیست که صرف گشتن تو ناکترن بشه؟!

لرد کمی نرم شده بود.
-پس خودت این مسئولیت خفت بار را بر عهده میگیری!

کریس دوان دوان و خوشحال وارد مغازه ای شد و چند دقیقه بعد با آدرسی که گرفته بود برگشت.
...
مدتی بعد مرگخواران به آدرسی که کریس گرفته بود رسیدند،سر در کوچه مورد نظرشان نوشته شده بود:راسته پیرزنان معجون فروش.آنها با هزاران پیرزن که معجون میفروختند طرف بودند و فقط کنار یکی از آنها رستوران پیازستان وجود داشت.

-این چیزای سفیدی که روش یکم لکه ی سیاه هست چقد خوشمزه میباشه.

همه ی مرگخواران به سمت کسی که این حرف رو زد،برگشتن. بلا که اون شخص رو شناخت گفت:
-رابستن تو این کاغذ رو خوردی؟
-ینی چه که کاغذ؟اسم این چیز خوشمزه کاغذ میباشه؟اینم باید یادداشت بشه کنم!

لرد نگاهی به رابستن کرد و بعد رو به بلا گفت:
-این کیست بلا؟ما او را تا حالا ندیده ایم!

رابستن صدا را دنبال کرد و شخص گوینده رو پیدا کرد و با تعجب بهش زل زد.

-این رابستنه لرد.برادر ناتنی رودولف!اون یه آ...

رابستن نمیتونست جلوی خودشو بگیره تا با لرد حرف نزنه برای همین وسط حرف بلا پرید.
-من رابستن میباشم.من یکی از طرفدارای شما میشه هستم.من همیشه شما رو از سیاره ی سیرازو دیده میکنم.من انقد شما رو دوست میداشته ام که سعی کردم قیافه ی خودم رو شبیه شما کرده بشم.

لرد از رابستن خوشش اومد و با اخمی این علاقه رو ابراز کرد.

-جایی داره میرین؟

همه مرگخواران از اول تا الان داشتن سعی میکردن که گفته های رابستن رو رمزگشایی کنن.کراب که فکر میکرد موفق شده گفت:
-ما قصد داشتیم جایی داره بریم ولی تو آدرس اونجا رو خورده شدی.
-تو بلد نیستی فارسی حرف بزنه باشی؟این چه وضع حرف زدن میباشه؟

همه میدونستن کراب بعد این حرف دیگه اون آدم سابق نمیشه.

-رابستن تو آدرس جایی رو که ما میخواستیم بریم خوردی.
-نه بلا،من یک کاغذ و لکه های سیاه روشو خورده باشم.من آدرس نخورده باشم.
-اون لکه های سیاه رو یادته که چی بود؟
-آره!من حافظه ی خوبی داشته باشم.اون چیزی که من خورده باشم نوشته بود:کنار اون پیرزنه که معجون میفروشه!

همه ی مرگخواران از اینکه آدرس رو فهمیده بودن،خوشحال بودن.

-یه چیز دیگه هم نوشته بود:سلطان غم مادر!ینی چه که سلطان غم مادر،بلا؟
-زیاد مهم نیست رابستن!
-ما به سمت پیازستان میرویم!
-منم میتونه باشم تا با شما بیام ارباب؟
-از نظر ما مشکلی ندارد!

همه به سمت رستوران حرکت کردن.

سو با هیجان فریادی زد تا توجه بقیه را جلب کند.
-پیاز!

کراب که جلوی آینه رستوران ایستاده بود و مشغول امتحان کردن مدل موهای مختلف بود، فورا به طرف سو چرخید.
-به مو های من میگی پیاز؟! با اون کلاهت... شکل قارچه.
-نه نه! رستوران پیاز؛ امممم... آهان، پیازستان! محفلیا حتما میرن اونجا.

بانز که همیشه از پیاز متنفر بود، با شنیدن اسم آن، صورتش را جمع کرد و زبانش را به حالت چندش شدن بیرون آورد.
اما اهمیتی نداشت. چون کسی توجه نکرد!

-پاشید جمع کنید بریم.
-پاشده بودیم. اصلا ننشسته بودیم که!

بلاتریکس واکنشی به حرف مرگخوار مذکور نشان نداد.
همه از رستوران خارج شدند و راه پیازستان را در پیش گرفتند. اما هر یک به سویی رفتند و برخی هم با دیوار جلویشان اصابت کردند!

-وایسید همه!

با فرمان توقف لینی، همه سر جایشان ماندند و افرادی که با گام برداشتن، در دل دیوار فرو می رفتند، دست از تلاش برداشتند.

-اصلا از کدوم طرف باید بریم؟

سو نگاهی به برگه ای که در دست داشت، انداخت و با دقت بالا تا پایین آن را نگاه کرد.
-نمی دونم؛ آدرس کامل نداره! فقط نوشته کوچه ناکترن.

همه‎ی نگاه ها به انتهای برگه بود. جایی که نشانه هایی از پاره شدن کاغذ به چشم می خورد!

حرف سو خیلی منطقی بود،بنابراین هکتور ظرف معجونش را رها کرد و رو به مرگخواران کرد.
-خب بچه ها،محفلی ها هیچوقت نمیان یه همچین رستوران باکلاسی!

بلاتریکس که درحال مجادله با بانز بود،با سر حرف هکتور را تایید کرد.
-آره...از اولم میدونستم که نباید بیایم اینجا،فقط میخواستم امتحانتون کنم!

لینی بعد از اینکه موفق شد بالهای مگسی را بکند،برای هکتور دست زد.
-آفرین هکتور!تو خیلی باهوشی،رگه هایی از خون ریونکلاوی رو درونت مشاهده کردم!

سو بلند شد و پوکرفیس به مرگخواران خیره شد.
-هی!این من بودم که به هکتور گفتم!

مرگخواران بی توجه درحال بلند شدن از صندلی هایشان بودند.سو شاخک های لینی را گرفت.
-لینی من این رو فهمیدم!

لینی بعد از اینکه دست سو را گاز گرفت و شاخکش را آزاد کرد،به او نگاه ترحم آمیزی کرد.
-ببین سو،میدونم تازه مرگخوار شدی و دنبال راهی میگردی که خودتو بالا ببری،ولی این درست نیست که بخوای هکتورو ضایع کنی و دروغ بگی!

سپس پر زد و رفت و سو را با دهانی باز و صورتی قرمز مانند معجون عشق هکتور تنها گذاشت.

مرگخواران بعد از اینکه قهوه خانه تیغ دار را در نبش خیابان یافتند،تک تک داخل شدند و روی صندلی ها نشستند.
-آخخخ!

صدای مرگخواران به هوا رفت،تازه فهمیده بودند چرا اسم قهوه خانه تیغ دار است،الحق که صندلی های تیزی داشت.
...

مرگخواران حدود یک ساعتی در قهوه خانه تیغ دار سرپا ایستاده بودند و سو اینبار پیش دستی کرد.
-زیرپامون علف سبز شده!
-نمیخواد حرفای هکتورو تکرار کنی سو!

سو که واقعا کلافه شده بود،به بهانه ی اینکه کلاهش بیرون افتاده است،به سمت در خروجی رفت.

-سو من حتی اگه کلاهمم میفتاد بیرون نمیرفتم برش دارم!اینجا محله خطرناکیه!

سو بدون توجه بیرون رفت،به دیواری تکیه داد،آگهی از روی دیوار افتاد.
-رستوران پیازستان،غذاهای خوشمزه با پیاز را تجربه کنید!

دیگر همه میدانستند محفلی ها فقط پیاز میخورند،سو هم با توجه به این نکته آگهی را برداشت و به سمت مرگخواران رفت تا بالاخره هوشش را به آنها اثبات کند!

مرگخواران حرکت کردند. به طرف بهترین رستوران هاگزمید...و دور و برش به امید رسیدن یک جادوگر سفید به انتظار نشستند.

نشستند...و نشستند...و نشستند...

-هکولی...هی...پیست...

هکتور که سرگرم نوشتن کلماتی نامفهوم داخل دفترچه اش بود، سرش را بلند کرد.
-حواسمو پرت نکن. در حال انجام کشف بزرگی هستم. معجونی که به خورد یکی بدی و عاشقت بشه...این معجون، انقلابی در علوم معاجین محسوب می شه.

سو، در حالی که با کلاهش خودش را باد می زد جواب داد:
-اون که قبلا کشف شده. ولش کن. ببین این جا چی هست!

سو به طرف زمین اشاره می کرد. هکتور چند ثانیه به محل اشاره سو خیره شد و ناگهان چشمانش برق زدند.
-ایول...تو بی نظیری سو. همینه. تخم چمن...باید بهش اضافه کنم که تبدیل به معجون شانس بشه. عشق به چه دردی می خوره! همه دنبال شانسن.

سو مسیر باد زدنش را از خودش به هکتور تغییر داد.
-آروم باش بابا...اونم قبلا کشف شده. نظرت چیه که قبل از تلاش برای کشف و اختراع، یه نگاهی به کشف شده های گذشته بندازی؟

نظر هکتور منفی بود. ولی در آن لحظه این موضوع اهمیتی برای سو نداشت.
-من دارم به اینا که زیرم هستن اشاره می کنم. ببین...علف! زیر پامون علف سبز شده. خب مشخصه که سفیدا هیچوقت نمی تونن بیان به همچین رستورانی. به نظرم داریم وقت تلف می کنیم!

مرگخوارا کلمات تنها و سفید و بی دفاع رو کنار هم میذارن و مدتی دربارش فکر میکنن.

صدایی دم گوش کراب فریاد میزنه:
-به نظر تو آدم کی بی دفاع میشه؟

کراب از جاش میپره...لعنت به تویی نثار بانز میکنه و جواب میده:
-خب...من...وقتی بارون بباره بی دفاع میشم.

دلیلش رو همه میدونن و این جوابی نیست که دنبالش باشن.

بانز دور و برشو نگاه میکنه. چشماش دنبال مرگخوار نسبتا عادی و نرمالی میگرده که سوالشو ازش بپرسه.
-این یکی نمیشه...اینم که خل و چله...اینم که اعصاب نداره...این یکی اصلا آدم نیست که نرمال باشه...این یکی هم که همینجوریشم بی دفاعه...آهان...ملانی! از ملانی میپرسم.

و میپرسه...

ملانی کمی فکر میکنه.
-من...وقتی گشنم باشه بی دفاع میشم.

جواب همینه...رستوران! مرگخوارا باید به یه رستوران برن و منتظر یه سفید تنها و گرسنه و بی دفاع بشن.

خلاصه:

لرد توسط قیچی ادوارد زخمی می شه و مقداری خون از دست می ده...خون مورفین رو بهش منتقل می کنن و لرد معتاد می شه. ولی مشخص نیست به چی.
لرد که بطور ناگهانی فلج هم شده ادعا می کنه به یه سفید(محفلی) معتاد شده و باید برن براش یه جادوگر سفید بیارن.
مرگخوارا اول به خونه گریمولد مراجعه می کنن...ولی محفلی ای که میارن(گادفری) به درد نمی خوره.

.........................

لرد سیاه بعد از کمی مکث ادامه داد:
-محفلی یاران من! جادوگر سفید! به خاطر آوردید؟ شما باید یک محفلی برای ما بیارین که ما به محض دیدنش خوب بشیم! درگیر مسائل فرعی شده و این موضوع را به فراموشی سپردید!

-ارباب محفلیا باقالی نیستن که ما بریم جمعشون کنیم و بیار....

مرگخوار گستاخ بی چشم و روی ترسوی تنبل، به درک واصل شد!

بقیه هم فورا ماموریتشان را به خاطر آوردند و تشکیل جلسه دادند.

-خب ما چرا می ریم جلوی در خونشون؟ اونجا اولا بهمون شک می کنن...دوما حواسشون جمعه و چهارما اگه کمک بخوان کل محفل می ریزه بیرون!
-منظورت از کل محفل دانش آموزانی متشکل از کله زخمی و گرنجر و ویزلی و ویزلی و ویزلی و ویزلیه؟
-سوما رو نگفتی!
-مهم نیست...خواستم توجهتونو به نکات مهم تر جلب کنم.

مرگخواران فکر کردند...

یک سفید تنها و بی دفاع را کجا می شد پیدا کرد؟

مرگخواران تمام تلاششان را کردند تا نامحسوس بترسند اما در محضر ارباب کسی حتی نمی توانست به پنهان کردن چیزی از ارباب فکر کند، این سوسول بازیای دروغ و دروغگویی همه اش از برای محفلیان است بس. ارباب پس از اندکی نظاره کردن یاران باوفایش گفت:
-اربابتون رو منتظر می ذارید؟!فرمودم به داوطلب احتیاج داریم!

مرگخوار زیر چشمی به یکدیگر نگاه می کردند و هریک به دنبال یک قربانی کم ارزش تر از بقیه می گشتند اما امت ارباب متشکل از جادوگران برجسته و فریخته بود و سرانجام حتی کراب هم به این نتیجه رسید که بهتر از جادوگران مشنگ زاده و ایتام برای این کار استفاده کنند بنابراین بعد از قربان صدقه رفتن و تعرفات این چنینی گفت:
-ارباب از نظر من بهتره یکی از محفلیا رو بیاریم اینجا به سیخ بکشیم، هم کیفش بیشتره هم از یاران باوفای شما چیزی کم نمیشه.

ارباب بعد از انداختن یک نگاه پر خشم و غضب الود به یاران و الخصوص کراب گفت:
-پس هیچ یک از شما نمی خواهید خوشحالی اربابتون رو ببینید! درسته؟!

مرگخواران با کلمه اخر لرد سیاه به خود لرزیدند و در اخر لینی که شهامت از سر رویش میریخت برای بهتر دیده شدن جلو امد و گفت:
-من حاضرم برای راضی شدن ارباب هرکاری بکنم!

بلاتریکس بعد از دیدن شهامت لینی حرصش گرفت و این کار پیکسی را خودشیرینی دید به سرعت جلوی پای ارباب زانو زد و گفت:
-ارباب من داوطلب بهتری برای این کار هستم.

مرگخوران با دیدن این صحنه جرعت یافتند و یک به یک برای خودی نشان دادن جلو می امدند و ادعای داوطلبی می کردند. به هرحال موضوع حیثیتی شده بود. (:/)
ارباب با دیدن این همه داوطلب برای فدا شدن گل از گلش شکفت و گفت:
-اربابتون ترجیح میده یه یتیم ترجیحا محفلی رو برای این کار بپذیره !

مرگخواران نفس راحتی کشیدند و ارباب دوباره گفت:
-اما چه کسی لایق فدا شدن برای من هست؟

رودولف با بغض به ساحره ها نگاه کرد. با بغض به قمه هاش نگاه کرد. با بغض به ارباب نگاه کرد. با بغض به تابوت و اره برقی نگاه کرد. ولی وقتش را تلف نکرد که با بغض به بلاتریکس نگاه کند. اره برقی و تابوت بیشتر احتمال داشت که جواب بدهد.

- نهههههههههههه!

در آن لحظه، تمام مرگخواران به شکل O___o در آمدند. چند هفته بعد کراب به ریمل BeYu یش قسم می خورد که لرد هم O___o شده بود. احتمالا کراب حق داشت، چون لرد تنها کسی بود که می توانست به جای O__|__o شدن، O___o شود. به هر جهت همه O__|__o شکلی، برگشتند و به بلاتریکس خیره شدند. او خودش را سد راه رودولف به سمت تابوت کرده بود.

- بلاتریکس. ملکه ی قلب من. همیشه می دونستم محبت من در قلب سیاه تو هم اثر کرده. می دونستم بین من و تو یه چیزی خیلی خالص و خیلی عمیق و خیلی... اوی. هی! کجا می ری؟! دارم باهات حرف می زنما!

بلاتریکس داشت به سمت لرد می رفت. درست مثل تمام چهل سال زندگی مشترکش با رودولف، وانمود کرد او وجود ندارد!
- سرورم. من رو به خاطر جسارتم ببخشید. ولی سرورم. خواهش می کنم توی تصمیمتون تجدید نظر کنید. شما واقعاً می خواید رودولف به دو نیم شه؟ و دو تا رودولف داشته باشیم؟ و دوتاشون سر پست دربانی با هم تا ابد دوئل کنند؟ سرورم بعدش ممکنه باز همدیگه رو با قمه نصف کنند، و دوباره، و دوباره، و جهان پر از رودولف شه!

دنیایی پر از رودولف ها! لرد همان لحظه داشت از تصورش عرق می کرد.
- رودولف. از جلوی چشممون دور شو.

صدای لرد ضعیف و مریض احوال به نظر می رسید.
- به داوطلب دیگه ای احتیاج داریم.