- تق تق!

لرد نگاهی به در انداخت .
- کیه؟
- منم منم مرگخوارتون ! چیز آوردم براتون ، یالا در را باز کنید.
- تو مرگخوار ما نیستی! مرگخوارای ما از این لوس بازیا در نمی آرن ! حالا هم نیا تو .
- ارباب یعنی...یعنی... نیام تو ارباب ؟
- نه .
- خب دیر گفتین اومدم .

لرد نگاهی به ساحره ی روبه رویش که نشان « بهترین تازه وارد مرگخواران » روی سینه اش می درخشید کرد .سپس
اخمی بر چهره اش نقش بست .
- ارباب حالا قهر نکنین دیـــه! وگرنه منم گریه می گیره ها .

لرد اخمش را شدید تر کرد . نشانه ی خوبی نبود . اگر ساحره چیزی را که لرد می خواست نیاورده بود ، و این یک شوخب بی مزه بود...
- حالا چی آوردی؟
- نخود و کشمش! با صد..
-
- امم چیز...یعنی خب چیز..چیزه دیگه ..چیز ...
- چی؟

ساحره نفس عمیقی کشید .
- سنگ صبور .
- سنگ صبور ؟

پاتریشیا ( لابد تا حالا فهمیدن تازه وارد مرگخواران کیه !) انگار که از این ایده خوشش آمده سرش را تند تند تکان داد.
- بلی بلی . ارباب من هر تمایل به چیز می کنم یعنی دلم گرفته به همین دلیل می شینم پیش لایتینا دردل می کنم . خیلی خوبه ارباب آخه لایتینا به هیچکس نمی گه چون انقدر صدای آهنگش بلنده اصلا دردل منو نمی شنوه ! حالا منم اینجا می شینم گوش هامو می گیرم تا شما دردل کنین ، منم می شم سنگ صبورتون ! خوبه ارباب؟
-
-بَده ؟
-
- چشم ارباب الان خودم می رم یه وری خودمو ساقط می کنم ، بعد که ساقط شدم می یام خبر می دم که شما خوشحال بشین .
-

لوس کردن نجینی برای لرد کارساز نبود!
لرد بسیار کلافه بود و چیزی میخواست که نمیدانست چیست و اگر تا چند ساعت آینده مرگخوارانش آن چیزی که لرد به آن تمایل پیدا کرده بود را پیدا نمیکردند، اتفاقات خوبی برای مرگخواران رخ نمیداد.

_ارباب!
_اگه چیزی که ما میخواییم رو پیدا نکردی، سریع از این جا دور شو کراب تا پای چپ هکتور رو خشک خشک هُل ندادم تو دهنت!
_نه ارباب...پیدا کردم!

کراب که با ذوق و شوق وارد اتاق اربابش شده بود، با قدمهای ظریف لاکن مطمئن به سمت لرد رفت و یک کیف کوچک رو بروی او گرفت!
لرد هنوز نمیدانست تمایلش به چیست، ولی مطمئنا دیدن آن کیف کوچک خواسته لرد نبود...
_این چیه کراب؟
_حدس بزنید ارباب!
_مثل بچه آدم میگی این چیه یا به جز پای چپ لودو، پای راست رودولف روهم هُل بدم تو دماغت؟

کراب اما میخواست چیزی که فکر میکرد تمایل لرد به آن است را با کمی هیجان به اربابش نشان دهد! به همین منظور کراب به آرامی زیپ کیف کوچکی که همراهش بود را باز کرد...به صورتی که لرد داخل کیف را نبیند نگاهی به داخل کیف انداخت و برای اینکه کنجکاوی لرد بیشتر شود، الکی خنده ریزی کرد...بلاخره ناگهان دستش را در درون کیف کرد و چیز هایی که داخل آن بود را بیرون آورد!
_داد دارا داد دار دارام!
_
_هیجان زده نشدین که خواسته تون رو دیدن ارباب؟
_چی هست اینا؟
_اینا؟ اینا خواسته هر انسانیه...اینا چیزی هستن که تمایل همیشگی انسان به زیبا دیده شدن رو رفع میکنه،خودم چندین بار استفاده کردم و کارساز بوده...این مداد چشمه...این رژ لبه..این رژ گونه اس...این...
_تا غیر از پاهای هکتور و رودولف، جفت پای لودو رو هُل ندادم تو جفت گوش هات، از اینجا دور شو!

کراب پس از کمی فکر کردن وسایل آرایشیش را جمع کرد و با نهایت سرعت از اتاق لرد خارج شد...پای هکتور و رودولف قابل تحمل بود...ولی پای لودو؟

لرد هم دوباره به صندلی اتاقش تکیه زد...او منتظر بود تا مرگخوارانش یا حداقل یکی از مرگخواران، تمایلش را پیدا و برای او بیاورد!

و حالا بشنوید از بقیه مرگخواران

بلاتریکس در حالی که موهایش از عصبانیت بیشتر فر خورده بودند رو به رودولف کرد:
_چطور جرات کردی رودولف؟...چطور گذاشتی این ساحره های بی خرد لرد سیاه رو به نیازداشتن بندازن؟باتو نیستم مگه رودولف؟!

رودولف که گوش اش نسبت به تن صدای غر زدن های بلا مقاوم شده بود با چشمان قلب گونه به ناز و ادای ساحره ی اتاق ازمایش خون هیپنوتیزم شده بود که با لگد بلا از تصورات ماه عسلی خئ با ساحره مذکور به حال حاضر پرت شد.
-اخ چرا میزنی بلا؟!کبودیش تازه خوب شده بود.
_میزنم که سقط شی از دستت راحت شم،برو برای لرد چیز پیدا کن.
_من چرا اخه؟!بانز بره.

از بانز که بعد از شوت شدن سینوس از اتاق،از هر زمان دیگر نامریی تر بود صدایی درنیامد و درنتیجه رودولف با زمزمه ی به کدامین گناه از سنت مانگو بیرون زد.
_چه چیزی چه کشکی اخه...بذارببینم!خودشه.

لحظاتی بعد در اتاق لرد:

_خوبه اون نور سیاه رو بیشتر کن قالیچه بنفش نمای بیشتری پیدا کنه.
_رودولف داری چه غلطی می کنی؟
_صبرکنید ارباب الان می فهمید.تضمینیه ارباب.اوت جوری اخم نکنید ارباب.
_هر غلطی می کنی زودتر.میلمان به چیز زیادتر شد،یک مشت بی عرضه دورمان را گرفته اند...این دیگر کدام کدوتنبلی ست؟

کدوتنبل مذکور پرروتراز این بود که از هیبت لرد بلرزد.
_سل لام!
_اماده شد ارباب.براتون دوئل اوردم ارباب.

ازنظر رودولف منظره ی پرچم های روی دیوار و رقص نورهای بنفش و سیاه همراه با فرش مارنما و رقیبی برای دوئل قوی ترین چیز برای استعمال بود و با غرور به ایده درخشان خود افتخار کرد،ولی چهره چروک خورده ی لرد چیز دیگری نشان می داد.

_عه،ارباب.چیزی شده؟
_نه رودولف،چوب دستی ما کجاست؟
-قربونتون برم اربابخوشتون اومد؟میخواید دوئل کنید؟
-می خواهیم شکل و شمایلت را برای همیشه از این جهان فانی پاک کنیم.
-ارباب.
-مرگ،چوب دستی مان.

ولی رودولف از این تهدید و ترعیب لرد درهم شکسته بود و به دوران کودکی اش وقتی که اولین بار پدرش ذوق اورا برای دوئل کور کرده بود بازگشته بود.

-این چه مسخره بازی ای ست رودولف.بلااا!

بلا در دوثانیه به اتاق لرد پرید.
-جانم لردا....حالتون...

ولی با دیدن رودولفی که بر زمین نشسته بود و مظلومانه انگشت می مکید بقیه حرفش در مغزش بخارشد.

-زود این تسترال مغز را از جلو چشمانمان دورکن تا فرشش را در حلقش فرو نکردیم.چوبدستی مان را هم بیاور.
-چشم ارباب شما آروم باشید من درستش میکنم،این چه وضعیه رودولف،تا کی من از دست تو حرص بخورم.

بلا با حرکت چوبدستی همه چیز را محو کرد و رودولف را هم با اردنگی بیرون انداخت.نجینی جهت ارام کردن اعصاب لرد از پایه تخت بالا رفته و خودش را لوس کرد.

هرچقدر لرد اصرار میورزید که بدنش به چیز دیگری تمایل دارد، رز بیشتر به این موضوع اصرار میورزید که بدن لرد دقیقا به کود مرغوب نیاز دارد.
لرد زمانی که متوجه شد فاصله کود با دهانش هر لحظه کمتر میشود، به سرعت گفت:
- ببین رز... اول برو خودت استعمالش کن. ما اصلا حس میکنیم نیاز بدنمون بر طرف شد.
- جدی ارباب؟ همه‌ش برای خودم یعنی؟
- همه‌ش برای خودت رز... فقط برو، دیگه هم از این چیزا نیار نزدیک بینی ما!

رز با شادی از اتاق خارج شد و لرد دوباره تنها شد، همراه با تمایل شدیدش برای استعمال چیز.

اما در سوی دیگری، آرسینوس با تمام سرعت خودش را به خانه ریدل رسانده بود. او به خوبی میدانست اربابش در این زمان به چه چیزی نیاز دارد. یا لااقل فکر میکرد که میداند!
وی به سرعت وارد اتاق خود شد، و شروع کرد به از جا کندن تک تک کشوهای میزش، سپس کشوها و محتویات درونشان را روی کمد لباس هایش گذاشت، بعد هم همه شان را با یک "وینگاردیوم له ویوسا" از جا بلند کرد، و به سوی بیمارستان آپارات کرد...

سی ثانیه بعد، آرسینوس همراه با کمد و سه عدد کشوی پر، با صدای پاق بلندی، درست مقابل تخت لرد سیاه ظاهر شد.

لرد به شدت از جا پرید و به سرعت دستش را روی قلبش گذاشت.
- چته سینوس؟ واقعا چته؟ تمایلمون به چیز کم بود، تپش قلب هم گرفتیم.
- سلام ارباب. خوبید ارباب؟ کاملا میدونم چی مورد نیازتونه.
- سلام و مرض سینوس... خوبیم و زهر نجینی سینوس. و نقابِ روی صورتت به حالت گریه کنه اگر چیزی که نیاز داریم رو نیاورده باشی برامون.

آرسینوس نفس عمیقی کشید، کراواتش را مرتب کرد، سپس با لحن خوشحالی گفت:
- همه چیز درست میشه ارباب. این شما و این کلکسیون کراوات، نقاب و رداهای رسمی من. همه‌ش تقدیم به شما... باور دارم که با استفاده از اینا، کاملا تمایلتون به مصرف چیز برطرف میشه. اصلا چه چیز دیگه ای امکان داره بخواید استعمال کنید به جز بوی نقاب ارباب؟ من حتی براتون...
- برو بیرون سینوس.
- مطمئنید خوبید ارباب؟ چرا حس میکنم دارید کبود میشید؟
- برو بیرون سینوس!

آرسینوس که دید کبودیِ چهره لرد در حال متمایل شدن به سیاهی است، فرار را بر قرار ترجیح داد. و البته امیدوار بود که بقیه مرگخواران، حداقل به خاطر سلامتی خودشان و اربابشان هم که شده، شانس بهتری داشته باشند.

در کسری از ثانیه اتاق عاری از هرگونه مرگخوار و جنبنده‌ای می‌شه و لرد می‌مونه و تمایلش برای استعمال چیز!

در سمت دیگه صدای تلق‌تولوق حرکت گلدونی بر روی سنگفرش خیابون شنیده می‌شه. از شانس خوبش همون نزدیکی فروشگاهی مخصوص گیاهان وجود داشت که مشخص بود مقصد رز جایی نیست جز همونجا...

دقایقی بعد - اتاق لرد

- رز، با ورودت بوی مطبوعی تو اتامون پیچید. ما بیماریم و نیاز داریم با گل به دیدنمون بیا...

با نزدیک‌تر شدن رز به تخت لرد، نه‌ تنها نطق لرد کور می‌شه بلکه نظرش هم به همون سرعت تغییر می‌کنه.
- اشتباه کردیم. بوی نامطبوعی استشمام می‌کنیم.

رز با احتیاط جلو میاد و کود مرغوب و گران‌قیمتی که تهیه کرده بود و با ارزش‌ترین چیزی بود که یک گیاه می‌تونست استعمال کنه رو روی پاهای لرد می‌ذاره.
- ارباب ولی خودتون گفتین می‌خواین چیز استعمال کنین. منم براتون چیز آوردم.

لرد با اکراه کمی سرشو به جلو خم می‌کنه و وقتی بوی بیشتری از کود وارد بینیش می‌شه به سرعت سرجاش برمی‌گرده.
رز با دیدن عدم علاقه‌ی لرد مشتی از کودو با برگاش برمی‌داره و جلوی بینی لرد می‌گیره.
- ارباب شاید ظاهر خوبی نداشته باشه، ولی یک بار امتحان کافیه تا مشتری شین! فقط کافیه امتحان کنین... امتحان کنین!

لرد که چیزی نمونده بود از شدت بوی کود بیهوش بشه، به سختی می‌گه:
- ولی ما ... ما مطمئنیم که منظور بدنمون چیز دیگه‌ای بود!

خلاصه:لرد توسط قیچی ادوارد زخمی میشه و خون از دست میده... مرگخوارا لرد رو به بيمارستان ميرسونن. اما گروه خونى هيچ كدومشون به جز مورفين به گروه خونى لرد نميخوره. پس مورفين براى اهداى خون ميره.



_خب دکتر...چی شده؟ بگین به ما...ما تحملش رو داریم، ارباب فوت کردن؟ وقتشه که دیگه از بین خودمون یکی رو لرد کنیم؟ خب...من خودم رو کاندید میکنم به دلیل توانایی ها و خفنیتم و...
_رودولف...اول زبونت رو بیار بدم این "کله اژدری یورتمه برو" گاز بگیره و بعد خفه شو بذار ببنیم دکتر چی میگه...بگو دکتر!
_خب...ما همه تلاشمون رو کردیم...از اون دوست عزیز که اسمش مورفین بود، خون گرفتیم و به لرد دادیم و الان دیگه باید بهوش اومده باشن...فقط متاسفانه خیلی از مورفین خون گرفتیم، دیگه خونی تو بدنش نمود، واس همین فوت شد...متاسفم!

واقعا مورفین برای هیچ کدام از مرگخواران کوچکترین اهمیت نداشت..آنها فقط به فکر لرد بودند...
_خب دکتر..میتونیم ارباب رو ببینیم؟
_آره...قطعا!

مرگخواران مانند تسترال رم کرده وارد اتاق لرد شدند و بالای تخت او که تازه بهوش آمده بود ایستادند...
_ارباب...چشمم کف پاتون...بهوش اومدین؟ چقدر نگرانتون شدیم!
_ارباب...واقعا یک لحظه هم فکر اینکه چطور بدون شما به زندگی ادامه بدیم رهامون نکرد تو این مدت!
_ارباب...خوبین؟

لرد به مرگخوارانی که بالای تختش ایستاده بودند نگاه کرد..سپس از حالت خوابیده به حالت نشسته در امد و گفت:
_یاران ما....ما تمایل شدیدی به استعمال یه چیز داریم!
_لعنتی...خون مورفین کار خودش رو کرد؟ چیز ارباب؟
_هوممم...نمیدونم چه چیزی، ولی بهش تمایل پیدا کردیم...سریع برای ما تهیه کنید!

مرگخواران نمیدانستند لرد دقیقا به به چه چیزی تمایل و یا حتی اعتیاد پیدا کرده بود، ولی لردشان دستور داده بود تا آن چیز را بیاورند...پس هر کدام به پیدا کردن چیزی که به نظرشان لرد اعتیادش به آن شده بود، شتافتند!

مرگخواران كه نمى دانستند گروه خونيشان چيست، براى جلوگيرى از خون دادن مورفين، همگى به سمت آزمايشگاه رفتند تا گروه خونيشان مشخص شود.

-خب... فقط خون اين آقا به لرد ميخوره. اما خب اين آقا هم...اهم... گفتين از افراد خانوادش...
-يه دختر دارن!
-خب... چي بهتر از اين!... كوش؟

كراب نجينى را كه پشت شيشه نشسته و با غم به لرد چشم دوخته بود، نشان داد.

-مار؟... از مار خون بگيرم؟! اقوام درجه دو و سه ديگه اى نبود؟!

نبود!

-درجه چهار هم قبوله ها!

نبود!

-چاره اى نيس ديگه! آقاى مورفين!...بيا بريم!

-چى چى و بيا بريم؟! مگه از رو جنازه من رد بشى بذارم خون مورفينى به اربابم تزريق كنى!... اينا دسيسه هاى محفله كه تو از من خون نميگيرى... بعدا حسابت رو ميرسم!... رودولف! بپر برو خون بده ببينم!
-نميخوره خانوم! گروه خونى هيچ كدومتون به لرد نميخــــوره!

دنيا بر سر مرگخواران خراب شد. دكتر و مورفين هم به سختى راهشان را از ميان خرابه ها باز كردند و به سمت اتاق اهداى خون رفتند.

- برین کنار ببینم ... برین کنار! اهم! ببخشید ...

- مــَــــــلــــــــه؟ [بله به زبان منشی ای!]

- اوه! شما وضعیت تاهلتون چطوریاس؟

- برین کنار ... راهو باز کنید ... تو اومدی جلو که اینو بپرسی رودلف؟

- گیر نده تو این وضعیتا! خانم بعدا در اون مورد صحبت می‌کنیم ... ارباب ما رو کجا بردن؟

- اسمشون؟

- ارباب قدرقدرت قوی شوکت!

- کسی به این نام رو این جا نیاوردن.

- خانم این چشمش به توی ورپریده‌ی بی اصل و نسب افتاده معلوم نیست چی می‌گه! بزن لرد سیاه.

- ایشون هم این جا بستری نیستن.

این بار نوبت کراب بود که خودش را از میان سیل بیماران به پذیرش برساند. جمعیتی که این بار بدون نیاز به تنه و طلسم و داد و بیداد، به صورت خودجوش از مسیر کراب کنار می‌رفتند تا مبادا با او برخورد کنند.

- عه وا زن و شوهر خوب به هم میاینا! یکی از یکی خنگ تر. اینا که اربابو به این اسم نمی‌شناسن ... خانومم بزن اسمشونبر!

- اســ ... مشو ... نبر ... نداریم گلم.

- ای بابا! پس اسم ارباب چیه؟

در حالی که مرگخواران به دنبال محل بستری شدن اربابشان می‌گشتند، آمبولانس جادویی حامل اربابشان پشت ترافیک حاصل از تظاهرات مشنگی مانده بود و او هر لحظه خون بیشتری از دست می‌داد.



همچنان خبری از لرد نشده بود و مرگخواران در سنت مانگو ول می‌چرخیدند! مورفین به داروخانه رفته و سعی داشت مسئول مربوطه را مجاب کرده و از او مورفین بگیرد. بانز، سر جادوگری که نیمه بالایی بدنش را از دست داده بود را روی شانه اش گذاشته و او را دلداری می‌داد:

- خیلی زود باهاش کنار میای. معلولیت محدودیت نیست ... من سال هاست هیچی ندارم، هیچ مشکلی هم ندارم. باز تو برو مرلینو شکر کن که یه چیزایی داری!

کراب به بخش زیبایی رفته و از ساحره‌ای که به نظر ورم کرده می‌رسید، در مورد بوتاکس پرس و جو می‌کرد. رودلف نیز در همان نزدیکی نشسته بود و ساحره‌هایی را دید می‌زد که بدون کمالات وارد اتاق عمل شده و با کوهی از کمالات از آن خارج می‌شدند.

- آره خلاصه تو بوتاکس و لیفتینگ کارش حرف نداره ... ولی از کاشت موش اصلا راضی نیستم ... هی می‌گه صبر کن کامل که دربیاد درست می‌شه ... چی چیو صبر کن آخه! الان یک ماه از کاشت گذشته ... معلومه که این موها فره!

از قضا هکتور نیز در آن لحظه از آن بخش می‌گذشت ...

- این که غصّه نداره! معجون مو صاف کن بدم؟

کراب می‌خواست به دوستش بگوید که این پیشنهاد را نپذیرد اما جرات نداشت!

- تو ... یه الف بچه ... چطور جرات می‌کنی به ساحره با اصل و نسبی مثل من بگی ساکت باشه؟ کروشیو! یالا ... بیار پایین دستتو!

حراست سنت مانگو که توان دخالت را در خود نمی‌دیدند، با دارالمجانین تماس گرفتند تا آن‌ها در مورد بلاتریکس وارد عمل شوند.

- همراه آقای ولدمورت ... همراه آقای ولدمورت به بخش پذیرش.

لودو که مشغول بیخ دیواری بازی کردن با یک مورد قطع نخاعی بود، فرصت را غنیمت شمرد و بیخیال سکه‌های لپرکانش شد و دوان دوان خود را پیش از سایرین به پذیرش رساند تا بلکه پس از به هوش آمدن لرد، به عنوان کسی که همراهی او را برعهده گرفته بتواند به وی نزدیک شود.

- همراه آقای ولد ...
- هیس ... همراه ایشون منم! لازم نیست صدا کنید.
- لطفا این فاکتور رو ببرید صندوق و پرداخت کنید تا ایشون رو بستری کنیم. آقا! با شمام!
- بله؟ کی؟ من؟
- بله دیگه! مگه شما همراه آقای ولدمورت نیستین؟!
- من؟! نه!
- مگه الان نگفتین ...
- من فکر کردم با همراه آقای ولدبیگی کار دارین خودمو انداختم وسط!
- خوب پس فاکتور ایشون رو پرداخت کنید!
- فاکتور کیو؟!
- آقای ولدبیگی!
- ایشونم الان دارن بستری می‌شن؟ خانم من غلط کردم! من همراه هیچ ولد...ی نیستم!



لرد سیاه به مانند بادکنکی که خالی شده باشد با بدنی مچاله روی تخت افتاده بود و مرگخواران از پشت شیشه به تماشای او ایستاده بودند. درب اتاق مجاور که روی سر در آن عبارت «اهدای خون، اهدای زندگی» خودنمایی می‌کرد باز شد و چند مرگخوار غرغر کنان خارج شدند.

- ساحره به خون چه ربطی داره آخه! می‌خواین نگیرین خوب بگین نمی‌گیریم ... شیریا!

- بی عرضه‌ها! این همه رگبرگ ... می‌گن رگ پیدا نمی‌کنیم! کورین!

- خون خودتون کمه! من ماه به ماه چکاپ کامل می‌کنم هیچ وقت کم خونی نداشتم!

- مشنگن که مشنگن! ارباب اینطوری رو تخت بیفته بهتره یا با خون من به حیات برگرده؟

دکتر از اتاق اهدای خون خارج شد و رو به مرگخواران کرد گفت:

- آقایون! خانوما! وضع آقای ولدمورت اصلا خوب نیست. ایشون هرچه سریع تر به خون نیاز دارن. اگر نگران ایشون هستین یه کاری بکنین.

- واشتین ببینم ... من که نمردم! اژ من بگیرین.

- شما گروه خونیت چیه؟

- اشیل شیاه! یعنی همون منفی!

- گروه خونی می‌دونی چیه شما اصلا؟!

- آهان ... خیالت تخت! خونم ناب نابه! با یه قطرش می‌ری فژا.

- ول کن آقا ... ایشون اقوام نزدیک و درجه یکی نداره؟

- اونم خودمم!

خلاصه:

مرگخوارا و لرد بصورت اتفاقی سایت جادوگران رو کشف و در اون ثبت نام کردن. انتخابات وزارت تموم شده و الان ترین ها داره برگزار می شه. لرد اصرار داره همه رنک ها رو خودش بگیره. برای گرفتن همه رنک ها تصمیم می گیره زخمی مثل زخم هری پاتر رو پیشونیش ایجاد کنه. ولی با اشتباه ادوارد، زخمش به جای صاعقه شبیه ضربدر می شه.

....................

-اصلاحش کنید. یکی بیاد ضربدر ما رو صاعقه کنه.

ظاهرا لرد سیاه هنوز متوجه وخامت اوضاع نشده بود. برای همین مرگخواران چند ثانیه ای صبر کردند که لرد متوجه وخامت اوضاع بشود!

که شد!

-صورت ما چرا داره خیس می شه؟ بارون می باره؟ ما تمایلی نداریم تو اتاقمون بارون بباره. هواشناسی سیاه چرا در این مورد چیزی نگفت؟ همین امروز هوای اتاق ما رو آفتابی همراه با وزش باد پیش بینی کرد. کو باد؟ باد کو؟

کسی جوابی نداد.

-لال شدین؟ این قطراتی که از سرو روی ما می چکه قطره های بارونن دیگه؟...یکی بگه که بارونن...عصبانی نمی شیم. این قطره ها فقط کمی سرخ هستن. اونم اشکالی نداره. اصلا در اثر شکست نور اینطور به نظر می رسن. رز...بگو که این آبه...بگو این خون اصیل و باارزش ما نیست...

رز زیر لب جواب داد:
-وقتی شما اینطور می فرمایین حتما نیست خب ارباب...

زخم عمیقی روی پیشانی لرد ایجاد شده بود...و لرد همینطور داشت خون از دست می داد.

ادوارد سرجاش خشک می‌شه و نفس مرگخوارا هم تو سینه‌شون حبس می‌شه.

- ای ابله! چطور جرات می‌کنی وسیله‌ای که راه ما رو برای گرفتن رنک باز می‌کرد از دستمون بکشی! ... ما... ما چرا حس می‌کنیم چیزی رو پیشونیمون در حال قل خوردنه؟

به نظر میومد لرد هنوز متوجه اتفاقی که افتاده بود نشده. به آرومی دستشو بلند می‌کنه و به سمت پیشونیش می‌بره.
در این حین مرگخوارا با ایما و اشاره و پیست‌پیست‌کنان به ادوارد می‌فهمونن که بی سر و صدا خودشو از صحنه خارج کنه.

- قرمزه، خونه! ما خونریزی داریم... ما زخمی شدیم! موفقیت از آن ماست. رنکامونو بدین.

اما چهره‌ی نگران مرگخوارا خبر از درست نبودن اوضاع می‌داد. لرد با خشم نگاهی به یکایک مرگخوارا می‌ندازه.
- مایلیم علت قیافه‌های ماتم‌زده‌تون رو بدونیم.

سکوت کرکننده‌ی مرگخوارا، با صدای قیژ در که خبر از خروج موفقیت‌آمیز ادوارد می‌داد شکسته می‌شه.
اما در این لحظه برای لرد چیزی مهم‌تر از فرار مرگخوار گستاخش وجود داشت.

- تا نزدیم تک‌تکتونو به آینه تبدیل کنیم خودتون بگین چی بر سر ما اومده.

مرگخوارا نگاه نگرانی بین هم رد و بدل می‌کنن.

- چیزه... ارباب... حالا دیگه مثل کله‌زخمی، کله‌زخمی شدین.
- می‌دونیم! خودمون اینو خواستیم زخمی همچون اون داشته باشیم.
- بله دارین، دیگه دارین. فقط مال پاتر صاعقه بود، تو راه بود، هنوز به زمین نرسیده بود، مال شما به زمین برخورد کرد. به صورت ضربدر شکافی در زمین ایجاد کرد.

مرگخوارا با وحشت آب دهنشونو قورت می‌دن و به اربابشون خیره می‌شن...