کوسه که شدیدا دچار حالت تهوع شده بود تصمیم گرفت مذاکرات را سریعتر پیش ببرد.
- خب اینو تمیزش کنین. بعد بره تو گلوی من استخونه رو در بیاره و همگی خوشحال بشیم.

لینی که حشره ای وظیفه شناس و فعال بود، پرواز کنان پاتیل بسیار بزرگی پر از آب آورد و روی آتش قرار داد که سدریک را حداقل ده دقیقه بجوشاند.

اگر برای حتی یک لحظه فکر کردید که لینی دارای قدرت های ماورای حشره ای بود، سخت در اشتباه هستید. چرا که پاتیلی که لینی آورده بود فقط برای جثه و هیکل خودش بسیار بزرگ بود و در واقع در اندازه های یک گردوی متوسط محسوب می شد.

ولی نگران نباشید...

سوزانا به سرعت ابعاد پاتیل را گسترش داد که مرگخواران علاف پیدا کردن یک پاتیل بزرگتر نشوند. هکتور هم که پاتیل هایش را نمی داد! همه می دانستند.

- کوسه جان... قربون فلسات، یه کم آب به ما بده. آبی که لینی آورده موند ته پاتیل. دمتو بکوب روی آب، آب بپاشه این تو که پر بشه.

کوسه زیاد خوشحال به نظر نمی رسید.
- ما داریم توی این آب زندگی می کنیما... بدم شما جلوی چشمم تبخیرش کنین؟

- من اینو نمی‌خـ... چیزه یعنی اجازه نمی‌دم وارد گلوم بشه.

سوزانا به یاد آن همه قهوه‌ی غلیظی که قلپ قلپ روانه‌ی معده‌ی سدریک شده بود میفته و شاکی می‌شه. چه شب‌هایی که می‌تونست با اونا بیدار بمونه و چند کتاب بیشتر مطالعه کنه!
نه، این برای سوزانا قابل قبول نبود.
- کوتاه بیاین آقای کوسه. ما این همه قهوه نریختیم تو حلقش که تهش سدریک فایده‌ای برامون نداشته باشـ... تو... تو خوابیدی سدریک؟

سدریک حالت صورت کوسه رو بسیار جدی دیده بود و خیالش از بابت این که کوسه دیگه اونو تو گلوش راه نمی‌ده راحت شده بود. ماموریت او به پایان رسیده بود. خودش را رها کرد و به خواب عمیقی فرو رفت.

سوزانا با ناباوری پوست قهوه‌ها رو پیدا می‌کنه و به برند روشون نگاهی می‌ندازه. اصل بود و درجه یک. پس چطور یک موجود همچون سدریک می‌تونست این چنین به کارایی چنین قهوه‌ای توهین کنه؟

این قابل بخشش نبود.
از نظر علمی هم ممکن نبود!

سوزانا باید بررسی می‌کرد و پاسخی منطقی برای این اتفاق دور از منطق پیدا می‌کرد.

اما پیش از این که سوزانا بتونه کاری از پیش ببره، پلاکس نکته‌ای قابل توجه رو وسط بحث با کوسه می‌ندازه.
- جناب کوسه شما که اینقد به سلامتیت اهمیت می‌دی، بگو ببینم پس چرا بلاتریکس مو پرپشت شپشوی ما رو گرفتی؟ می‌دونی شپش واگیرداره؟ ادعای بیخودی داری؟

هم کوسه و هم مرگخوارا جا می‌خورن. کوسه از بابت گرفتن شخصی شپشو و مرگخوارا از جرات پلاکس برای شپشو خواندن بلاتریکس!

خلاصه:

لرد سیاه متوجه می شه که مرگ خوارا شنا بلد نیستن.
مرگخوارا تصمیم می گیرن شنا یاد بگیرن ولی یهو یه کوسه میاد و بلاتریکس رو می گیره و می بره. یه موج هم پلاکس رو می بره.
مرگخوارا می رن با موج و کوسه مذاکره می کنن. کوسه بهشون می گه که یه استخون ماهی توی گلوش گیر کرده و در ازای آزادی بلاتریکس باید یکیشون بره توی گلوش و استخون رو در بیاره.
مرگخوارا سدریک رو انتخاب می کنن!

......................................


سدریک این پا و آن پا می کرد. حتی برای وقت کشی بیشتر، از پاهای بقیه هم استفاده کرد و وقتی رامودا از کنارش رد شد خودش را روی زمین انداخت و وانمود کرد شدیدا مصدوم شده و تا رامودا کارت قرمز نگیرد از جایش بلند نمی شود.

ولی این حرکات فایده ای نداشت. تصمیم گرفته شده بود.

مرگخواران دسته جمعی دست و پای سدریک را گرفتند. اول او را به سختی از بالشش جدا کردند و بعد، چند فنجان قهوه غلیظ در حلقومش ریختند. او را از زیر کتاب "علامت شوم بر جهان گسترده باد" رد کردند و به طرف کوسه هل دادند.

- جناب کوسه... ایشون وارد می شن.

- ترو تمیزه؟ مریض نشم؟

مشخص بود که کوسه بشدت به سلامتیش اهمیت می دهد.

سدریک فرصت را مناسب یافت!
- همین امروز صبح با کله افتادم تو کانال فاضلاب... به جان همین فلس هاتون.

حال کوسه از سدریک هپلی به هم خورد. اخم هایش را در هم کشید.

به نظر می رسید که سدریک راضی شده.
- قول می دین که از همشون محافظت کنین؟

- آره بابا من خودم عین تخم چشام ازشون محافظت می کنم، تو فقط بــــــــرو!

سدریک لحظه ای این پا و اون پا کرد.
- خـــــب. من اینجوری راضی نمی شم. باید به شلوارک مرلین قسم بخوری.

لینی چنان تعجب کرد که یادش رفت بال بزنه و با سر به زمین خورد.
تام جلو اومد و بعد از اینکه لینی رو با کاردک جمع کرد با تعجب به سدریک زل زد.
- حالت خوبه سدریک؟
- همینه که هست اگه می خواین برم باید قسم بخورین.
- خیلی خب بابا. من به شلوارک مرلین قسم می خورم که از همه ی چیزایی که گفتی مراقبت کنم! الان خوب شد؟ حالا می ری دیگه؟
- خب هنوز نه الان باید به این کتابا قسم بخوری.

سدریک بعد از این حرف دستش رو پشت بوته ای برد و حدودا بیست تا از کتاب های مرلین رو بیرون آورد.
همون لحظه کوسه دیگه صبرش تموم شد.
- آهای! ببینم تصمیمتون تموم نشد؟ اگه قرار نیست بیاین من اینو با خودم ببرم.

کوسه داشت به بلاتریکس اشاره می کرد.
تام سریع به سمت کوسه برگشت تا یک وقت نذاره بره.
- چرا داره تموم می شه. چند دقیقه دیگه میاد خدمتتون.
- منتظرم!

تام با قیافه ای ملتمسانه به سدریک زل زد.
- سدریک، جون هر کی دوست داری برو!
- اول قسم بخور!

_ سدریک جـون؟!
_ بله؟
_ ســـدریـــک جــون!
_ بله؟
_ دهان کوسه دستای خودتو می بوسه!

آلانیس با شادی سرش را رو به سدریک تکان داد.
از قدیم الایام در دنیا به او گفته بودند: "بخور تا خورده نشی!" و او بالاخره توانسته بود این کار را انجام دهد.

مرگخواران نگاهی سرزنش آمیز به آلانیس انداختند.
_ معلوم هست چی کار می کنی؟
_ همیشه دوست داشتم یه بار این کارو با رو یه نفر بکنم، ولی متاسفانه همیشه بقیه اینو روم امتحان می کردن!
_ میگم تو اینجا به چیزی حساسیت نداری؟ گیاه باشی بهتری!

آلانیس با شنیدن این حرف، بهَش برخورد و بر روی ساحل، پشت به مرگخواران نشست.

مرگخواران نه فرصتی داشتند که از آلانیس عذر بخواهند و نه علاقه!
آنها فرصت را غنیمت شمردند و گوش، چشم و حواس خود را به سدریک جمع کردند.

سدریک برای اولین بار در عمرش، در طول بحث مرگخواران نخوابیده بود.

_ ســــد... ریـــــک؟
_ شوخی بود؟ چقدر مسخره! هاوووم، من برم بخوابم!

دستی ریز، شانه سدریک را گرفت.

_ سدریک... شوخی نیست! فهمیدی؟ حالام برو و هر چی زودتر بلا رو نجات بده!
_ اما... اما... اما من بابامو چی کار کنم؟ اگه قرصاشو یادش بره... همینطوری آلزایمرش کار دستش داده!
_ می بریمش خانه سالمندان!
_ اما اون نمی تونه تحمل کنه! روحیه لطیف داره! تازه بد تر از اون! بالشم! بالش عزیزم! از اون کی محافظت می کنه؟! اون نرم تر از پر قو... حتی پر لک لک...

با گفتن لک لک، نارلک چشم غره ای به او رفت.

_ عه... یعنی پشم گوسفند! آره، اشتباه اون از دهنم بیرون اومد! و پشم و پر های ترکیبی دیگه محافظت کنه؟! کی از اون بالشه که عاشق بالش اربابه محافظت کنه؟! کــی؟! هـــا، کـــــی؟!

لینی غرولندی کرد و انگشت اشاره اش را به سمت کوسه ی مذکور که با یکی از باله هایش سفت گلویش را گرفته بود، کرد و گفت:
_ باشه! تو برو، ما از همه اینا محافظت می کنیم! تــو فـقـط بـرو!

دهان مرگخواران از تاثیر حرف آلانیس باز مونده بود.
- چطور شد الان؟
- یعنی الان کوسه رو خر کرد؟
- اینکه شبیه خر نیست!
- منظورم این خر نیست که، اون خرو میگم.

آلانیس داشت فکر می کرد که چطوری درخواستش رو بگه.
- اٍ... خب چیزه، ای پادشاه هفت دریا می خواستم اگه امکان داره اون دوست منو ولش کنین بره. جناب موج اگه شما هم لطف کنین اون یکی دوست منو رها کنین خیلی در حقمون لطف کردید.

کوسه چونه ی نداشته اش رو خاروند.
- خب شما ها در ازاشون به ما چی می دین؟

آلانیس اصلا انتظار همچین چیزی رو نداشت.
- در ازاش؟
- خب معلومه. شما ها که انتظار ندارین همینجوری اینا رو بدیم بهتون.

بلاتریکس که خیلی ساکت مونده بود دیگه طاقت نیاورد.
- ای بابا یه چیزی بدین به این ولم کنه وگرنه همتون رو تیکه پاره می کنم.

آلانیس که اصلا نمی خواست بلاتریکس مورد عنایت قرارش بده به سمت کوسه برگشت.
- خب حالا چی می خوای؟
- من امروز صبح یه ماهی خوردم که تو گلوم گیر کرده. یکیتون باید بره تو دهنم درش بیاره... خب کی میره؟

آلانیس و مرگخواران دو قدم عقب رفتن. ولی یک نفر از جاش تکون نخورد. اون یک نفر سدریک بود.
سدریک که انگار تازه از خواب بلند شده بود خمیازه کشید.
- چی شده؟ چرا همتون به من زل زدین؟

- اهم...اهم...آقای کوسه، آقای موج؟ میشه یک لحظه وقتتون رو بگیرم؟

مرگخوارها با دیدن سطح توانایی مذاکره آلانیس به صورت هماهنگ با کف دست به پیشانی کوبیدند!
-...شترق...

کوسه و موج به شمت آلانیس چرخیدند و با کج خلقی نگاهی به اون انداختند:
- تو دیگه کی هستی؟ شبیه این دوتا به نظر میای. گونه گیاهی جدید جزیره ای؟

آلانیس که کمی به غرورش برخورده بود سینه اش را جلو داد و با غرور گفت:
- نخیر...ما مرگخوار هستیم!

موج با تعجب نگاهی به کوسه انداخت و گفت:
- میگه ما مرگ میخوریم؟ چه رژیم غذایی عجیبی! بعد نهنگ من رو مسخره میکنه!

از آنجایی که حباب‌های بیشتری از دهن نیمه جان بلاتریکس معلق در اب بیرون زد آلانیس سعی کرد مستقیم سر اصل مطلب برود:
- خب رژیم غذایی ما اصلا اهمیت نداره...درواقع من درخواست دارم که دوست هامون رو بهمون پس بدید...لطفا!

کوسه باله اش را روی بلا گذاشت و در حالی که کمی بیشتر او را داخل آب فشار میداد گفت:
- اگه پسشون ندیم مثلا چیکار میکنی؟

آلانیس میدانست فرصت زیادی برای رسیدن به هدفش ندارد برای همین سعی کرد راه حلی که به ذهنش رسیده بود را سریعا امتحان کند، چاپلوسی!
- ای کوسه بزرگ و دانا...ای تبلور عضله در هفت دریا...چه سری، چه دمی، عجب پا...باله ای...!

صدای شترق ناشی از کوبیدن دست به پیشانی مرگخواران دوباره در فضا پیچیده شد!
اما به نظر می آمد راه حل آلانیس آنقدرها هم بدرد نخور نبود چون کوسه باله اش را با لبخند از روی بدن بلا برداشت و گفت:
- هوووووم....خب میگفتی!خواسته ات چی بود؟

_منظورم اینه که میتونیم از علف آب شش زا استفاده کنیم

_کتی ما الان کجاییم؟

_توی یه جزیزه گیر افتادیم

_خب چجوری بنظرت علف آب شش زا پیدا کنیم؟

_نمیدونم.

مرگخواران دوباره به فکر فرو رفتند تا چاره ای برای نجات بلاتریکس پیدا کنند

ناگهان یکی از مرگخوار ها با هیجان از جا بلند شد و گفت:
_اهان فهمیدم. خیلی مودبانه کوسه هه رو مجبور میکنیم که بره بلاتریکس رو بیاره.

و بهترین راه همین بود.
آلانیس داوطلب شد که با کوسه صحبت کند.کمی میترسید ولی به کوسه نزدیک شد و سعی کرد که باهاش صحبت کنه

-جدا؟
-آره! وقتی یه کوسه کوچولو بودم یه ماهی مرکب بزرگ گازم گرفت! جاش هنوز رو دمم مونده!

کوسه دمش را بالا آورد تا آن را به موج نشان دهد. اما بعد خودش کج شد و سرش زیر آب رفت و بلاتریکس از دستش رها شد و از آنجایی که بیهوش بود آرام آرام، در حالی که نفس هایش قل قل می کردند و حباب هایی به سطح آب می فرستادند، به زیر آب رفت.
کوسه و موج توجهی نکردند و به صحبت ادامه دادند.
- اره منم وقتی کوچولو بودم یه بار محکم به یه صخره برخورد کردم! خیلی دردم گرفت و یه هفته طول کشید تا دوباره موج بشم!
-

در آنطرف مرگخواران که شاهد این صحنه بودند، در حال اندیشیدن چاره ای برای نجات بلاتریکس بودند.
-من میگم بلا رو ولش کنیم! ساحره های با کمالات اونطرف منتظرمونن ها!

رودولف با نگاه غضب آلود بقیه ساکت شد.
در این بین کتی که دستش روی چانه اش بود، ناگهان از جا پرید!
- ما شنا بلد نیستیم! ولی زیر آب رفتن که بلدیم!

هر چه به ساحل نزدیک می شدند، قدم هایشان کند تر می شد.
مرگخواران خیلی کارها بلد بودند ولی هنوز یاد نگرفته بودند با یک کوسه و یک موج مذاکره کنند.

-اگه نتونیم مذاکره کنیم، می تونیم روشون طلسم های ممنوعه اجرا کنیم و مجبورشون کنیم برامون باله برقصن.

پیشنهاد وسوسه برانگیزی بود. ولی نه برای یک هافلپافی متفکر.

- ولی اینا موج و کوسه عادی که نیستن. دارن با هم حرف می زنن. اگه با زدن طلسم ها عصبانی تر بشن چی؟

رامودا درست می گفت و مرگخواران چوب دستی هایشان را غلاف کردند.

- خب چیکار کنیم؟ چطوری راضیشون کنیم!
- موجه رو بریزیم تو پاتیل و کوسه رو توش بجوشونیم. اینجوری برای شام هم آبگوشت کوسه داریم.
-عالیه هک. همین کارو می کنیم. برو بیارشون.

هکتور دگورث گرنجر تا حد مرگ هیجانزده و خیلی زود خاموش شد. خودش هم می دانست که نقشه اش غیر ممکن است.

- ای بابا. الانم که نشستن لب دریا دارن از قدیما برای هم می گن. بلاتریکس و پلاکس رو هم سفت گرفتن.

لینی پروازی کرد و اوضاع را بررسی نمود.
- خیلی گرم صحبتن. شاید اگه خیلی آروم از پشت بهشون نزدیک بشیم، بتونیم بلا و پلاکس رو نجات بدیم.