هاگزمید:

لرد از محفلی‌ها خسته شده بودند... خیلی‌ها!

-بیاین بشینین... بشینین و از سیاه ترین کارهایی که تاحالا انجام دادین تعریف کنین.

محفلی‌ها تا مرز سکته پیشروی کردند.
-اوا... پروفسور این چه حرفیه؟
-ما و سیاهی؟ ما در سفیدی غرق شدیم... ببینین حتی موهای ریموس هم یکی در میون سفید شده.
-اصلا این حرف از شما بعید بود!
-دلمون رو شکوندی پروفسور.

برای لحظه‌ای... فقط لحظه‌ای این فکر به سر لرد خطور کرد که چه می‌شود اگر خودشان را در لیوان آب کدو‌حلوایی پیش رویشان غرق کنند و برای همیشه از شر محفلیون خلاص شوند. کار سختی هم نبود... فقط کافی بود به سر همایونی خود دستور دهند وارد لیوان شود...

-پروف؟

لرد افکارشان را پرپر کردند... ایشان لردسیاه بودند... خیلی سیاه! سیاهی بر سفیدی غلبه می‌کند... قطعا!
-ببینین فرزندان دامبلدور، هر انسانی یک بار حداقل یه کار سیاه کرده... بگین به من تا از ببخشمتون و از بار گناه‌هاتون کم شه!

آشپزخانه خانه ریدل:


-


لینی نگاهی به رابستن و سپس به بشقاب لوبیا فرنگی که جلوی او بوده، انداخت.

- الان داری چی کار می کنی؟
- سیاهی کردن می کنم.

لینی که حشره تیزهوش و سیاهی بود به سرعت متوجه منظور مرد فضایی شد.

- هان؟!
- سیاهی کردن می کنم که یک کار سیاه داشتن کردن می شه دارم کردن.

رابستن مسئله را پیچانده و با ادبیات و گرامری دشوار تحویل داده و انتظار داشت لینی متوجه منظور او شود! این از جمله اخلاق های فضایی او بود.

- آهان... خب چجوری؟

رابستن جواب نداده و تنها یک لوبیا را برداشته و نصفش را گاز زده و سپس نصف دیگرش را درون بشقاب گذاشت:
- داشتن دارم که این لوبیا ها را دونه دونه شکنجه کرده و سیاهی خودم رو نشون تر دادن بدم.

سپس دهانش را باز کرده و نصف لوبیا له شده را برای لوبیا های دیگر به نمایش گذاشت. رابستن بسیار خشن، ظالم و سیاه بود! بدون شک لینی تحت تاثیر سیاهی او قرار می گرفت.

- همم، بعدا برو سیاهی رو نشون داکسی های پرده بده. با غذات هم بازی نکن.

لینی این را گفته، بشقاب لوبیا را در دهان رابستن خالی کرده و رفت.

در اتاق مخفی:

- شکنجه‌ی خونم پایین اومده خب!

سکوتی که دقایقی بود جمع مرگخوارا رو فرا گرفته بود بالاخره با این حرف شکسته می‌شه. اما نگاه ترسناک بلاتریکس که با شنیدن این حرف رو مرگخوارا می‌چرخید و دستش که دور چوبدستیش محکم‌تر شده بود، فضا رو مخوف‌تر از قبل می‌کنه. بعید نبود بلاتریکس کمبود شکنجه‌شو با شکنجه کردن مرگخوارا جبران کنه!

مرگخوارا تصمیم می‌گیرن قبل از اینکه بلایی سرشون بیاد هرچه سریع‌تر بحثو دنبال کنن.

- یعنی چرا ارباب همچین می‌کنن بامون؟
- شک داشتن ندارم که ارباب داشتن دارن ازمون سنجش میزان سیاهی گرفتن میگیرن.

جمله همینطوریشم سنگین بود، چه برسه به اینکه گوینده‌ش بخواد رابستن هم باشه که پیچیدگی قضیه رو دو برابر می‌کنه!
پس تعجبی نداره اگه صورت مرگخوارا به شکل علامت سوال در بیاد.

- ارباب هی با اعمال سیاه ما مخالفت کردن می‌کنن!
- می‌خوان ببینن کدوممون تسلیم می‌شیم و یه مرگخوار واقعی نیستیم؟!
- و این یعنی...
- از این به بعد مرگخوارتر از همیشه خواهیم بود!
- باشد که ارباب بیش از پیش از ما راضی باشن.

به نظر میومد شرایط برای لرد دامبلدور حتی سخت‌تر از قبل قرار بود بشه!

- هر لوازمی رو که ما برای اینجا و برای شما ارباب میخریم، قبل از رسیدن به مقصد غیب میشن. بعد از کلی تحقیق فهمیدیم که کار ایشونه.


بلاتریکس: مرررررگ حقشه لرد من


- خانم لسترنج چرا این همه خشونت. فعلا زندانیش کنین تا یک تصمیم به درد بخور براش بگیرم. و به کارای بدش فکر کنه


مرگخواران :


دامبلدور موضوع رو عوض میکنه: این نوشیدنی آتشین چقد خوشمزه س.


مرگخواران با شک به یکدیگر نگاه میکنند و با چشم اتاقی مخفی را نشان میدهند.

- با اجازه ارباب ما باید به کاری رسیدگی کنیم.

دابلدور از خدا میخواهد که آنها بروند تا با خود کمی فکر کند.

در اتاق مخفی :

خلاصه:
جای لرد سیاه و دامبلدور عوض شده...روحشون رفته تو جسم همدیگه.
لرد سیاه به شکل دامبلدور تو محفله و دامبلدور به شکل لرد سیاه تو خانه ریدل ها.
وقتی می فهمن کاری از دستشون بر نمیاد، از یه طرف سعی می کنن با شرایط کنار بیان و از طرف دیگه، اعضای گروه مقابل رو به مسیری که خودشون دوست دارن هدایت کنن.
لرد و محفلی ها در هاگزمیدن و دامبلدور و مرگخوارا در زیرزمین خانه ریدل ها.
.....................

-ارباب من می‌دونم شما چرا اینجوری شدین... نوشیدنی خون شما کم شده! این نوشیدنی آتیشی خدمت شما!

سو در حال گفتن جمله آخر، سعی داشت نوشیدنی را به دست دامبلدور بدهد.

-نوشیدنی آتیشی نه سو... نوشیدنی فقط آب! تهش دیگه آب کدو حلوایی! این آشغال ها برای سلامتی ضرر جبران نا‌پذیری داره. ما در هاگــ... ما اینجا ضرر‌های جبران ناپذیر را تحمل نمی‌کنیم تامــ... تامام!

مرگخواران در بهت و حیرت غرق شده بودند.
-ارباب... چرا یه جوری شدین که نباید بشین؟... یه جوری انگار که مثلا...

دامبلدور جایز نمی‌دید که به مرگخوار اجازه کامل کردن حرفش را بدهد.
-من خیلی هم خوبم... هیچم یه طوری نشدم... برگردیم سر کارمون! خب... گفتین جرم این فرزند روشنایی چیه؟!

خانه ی ریدل:

لرد دامبلدور در این حین که دست هاشو کورکورانه جلوش تکون میداد، گفت:
- یاران وفادار اینجا چراغی، لامپی، لوموسی چیزی نداره؟
- نور ارباب؟
- بله فرزندانم نور همیشه بر تاریکی پیروز... چیزه نه یعنی منظورم اینه که اینجا تاریکه شما یاران تام... نه یعنی من... نمیتونید خوب ببینید. من نگران شما هستم.
- ارباب شما نگران مایید؟

لرد دامبلدور حس میکرد اوضاع در حال خطرناک شدنه ولی از اون جایی که هیچوقت لرد نبود نمیدونست باید چطوری اوضاع رو جمع و جور کنه.
- اممم... خب ببینید حالا من یه اشتباهی کردم شما وفاداران خیلی سخت نگیرید.

ملت مرگخوار چنان در شوک این رفتار لرد دامبلدور فرو رفته بودن که خشکشون زده بود. فقط صدای تلق تلق و قل قلی از گوشه ی اتاق سکوت سنگین اتاق رو میشکست. بلاخره این لینی بود که قبل از همه به خودش اومد.
- ارباب خودتونید واقعا؟
- معلومه که من خودمم فرزندم اگرچه اینجا سفیدی نیست ولی خودمم.

قبل از اینکه مرگخوار ها بتونن بیشتر از قبل شوکه بشن لیوان نوشیدنی لرزونی که ازش بخار بلند میشد همراه دستی لرزون جلو دماغ لرد دامبلدور دراز شد.

هاگزمید

پنه،گریک و گادفری لردامب(لرد در بدن دامبلدور) را به هاگزمید برده بودند و حالا در کافه مادام پادیفوت بودند.

-خب چی میخورین؟
-آب کدو حلوایی!
-مفیدترین نوشیدنی جهان!

لردامب به محفلی ها خیره شد و سپس داد زد:
-آب کدو حلوایی؟شما از این نوشیدنی های سوسولی میخورید؟

گادفری با خرگوشی که از کلاهش درآورده بود سرگرم بود.
-بله!پروف شما خودتون معتقدید نوشیدنی فقط آب!

لردامب با حالت تهدید آمیزی به گادفری خیره شد.
-بچه جون ما کمتر از نوشیدنی آتشین چیزی نمیخوریم!

پنه لیوان آبی که یک زیتون بغلش داشت،جلوی لردامب گذاشت.
-اما پروف اون نوشیدنی ها خیلی براتون ضرر دارن،خواص پیازایی که میخورید از بین میره!
-ما از پیاز متنفریم!

گریک بعد از اینکه نوشیدنی کره ایش را سر کشید وارد بحث شد.
-پروف شما هرروز پیاز میخورید!در ضمن مگه چند نفرید که میگید ما؟

لردامب لیوان آب را روی سر گریک خالی کرد.
-ما یک دنیاییم گریک!

بعد از خوردن نوشیدنی،طبق برنامه گادفری لردامب را برد تا پوستر های فیلم جنایت گریندل والد را به او نشان بدهد.
-این گریندل والدم مثل اسمشو نبر یه جادوگر سیاهه،ولی به مراتب قوی تر...

لردامب پوستری که در دستش بود را از وسط نصف کرد.
-هیچم قوی تر نیست!

گادفری پوستر را برداشت و با روش های شعبده بازی دوباره به هم چسباند.
-پروف من میدونم شما با هردوتای اونا جنگیدید،ولی باید یاد بگیرید که بین دشمناتون فرق نذارید!

لردامب به تلویزیونی که تیزر فیلم را پخش میکرد نگاه کرد.
-ببین پسرک،این احمق گریندل حتی نمیتواند یک نهانی نوجوان را شکست دهد!

گریک که تازه به جمع آنها پیوسته بود،وارد بحث شد.
-اصولا شکست دادن یه نهانی خیلی سخت تر از شکست دادن یه جادوگر سیاه قدرتمند...مثل اسمشو نبره!

لردامب دیگر نمیتوانست محفلیون را تحمل کند،باید زودتر کاری میکرد که آنها مانند یاران خودش سیاه شوند!

خانه‌ی ریدل

بخشِ زیرزمینیِ خانه‌ی ریدل خیلی تاریک بود!
دامب‌لُرد (دامبلدور در جسم لرد) که از ترس می‌لرزید، به همراه مرگخوارا از نرده‌ها پایین میومد.

- ارباب، چرا می‌لرزین؟
- هان؟ من؟ ... یعنی ما؟ ما اربابیم. ارباب‌ترین ارباب! ولی اصلاً معنیش این نیست که از سرما نلرزیم. داشتن نقطه‌ضعف، هرچند کوچک، بخشی از واجباتِ ارباب بودنه.
- ولی ارباب، اجازه‌س بپرسم چرا پُشتِ من قایم شدین؟
- ارباب، اصلاً چرا شما پُشتِ همه‌مون قایم شدین؟!

دامب‌لُرد سر جاش وایساد و وقتی فهمید در واقع پُشتِ شونصدتا مرگخوار داشته راه می‌رفته، فوراً خودشو جمع و جور کرد و به سمت رأسِ جمعیت دوید.
- آآآآخ!
- چی شد ارباب؟!
- کدوم تسترالی وسط این تاریکیِ مطلق این میله‌ها رو گذاشته؟! کلّه‌مون درد گرفت!
- ارباب، ینی میله‌های زندونو ندیدین؟! ینی دیگه چشاتون تو تاریکی خوب نمی‌بینه؟!
- ارباب، معجون حاوی ویتامین A بدم؟ واسه چشماتون مفیـ...
- لازم نکرده، هکتور! ... یکی درِ این سلول رو باز کنه ببینیم.

کراب اطاعت کرد و کلید انداخت ‌و در سلول رو باز کرد.
- بفرمایین ارباب!

بلاتریکس نوک چوبدستیش رو روشن کرد و به دامب‌لُرد کمک کرد که محیط درون سلول رو ببینه.
درون سلول، دختری به چشم می‌خورد که با طناب بسته شده و به دهنش هم چسب زده بودن. این دختر، دُم راسو هم داشت.

- یوآن!

مرگخوارا:

- چیزه... اهم... یوآن...
- ارباب، این راسوئه خیلی اذیت می‌کنه. هرجا میره همه‌ش بوی ناجور پخش می‌کنه! دستور می‌دین چه بلایی سرش بیاریم؟

خانه گریمولد

- ولی من فکر می کنم که اون خود ِ پروفه! فقط یخورده‌... یخورده...

پنه لوپه نگاهی به طرف پروف که در حال کشتی گرفتن با چوبدستیش بود تا حداقل بتواند یک کروشیوی ناقابل بگوید انداخت و ادامه داد:
- ... اعصابش بهم ریخته!

ماتیلدا اما زیاد خوشبین نبود.
- آخرین بار که با اسمشو نبر برخورد داشتیم رو یادته؟ داشت رون رو می کشت ولی چون یکی از مرگخوارا گفت" بزارین" من اینکارو بکنم چوبدستیشو برگردوند و... بنگ! مرگخوارشو تیکه پاره کرد!
- این که دلیل نمی شه آخه!

محفل دچار تنش شده بود؛ پروف خیلی عوض شده بود و این تغییر ترسناک به نظر می رسید.

- من می ترسم! این تغییراتِ پروف...
- ترس نداره که! ما در طول این همه سال در سه انجمن متفاوت و در بیست و سه سوژه و به تعداد هفتاد و پنج بار شاهد این عوض شدنای یهویی بودیم و تونستیم از پسش بربیایم! الانم می تونیم!
- خب حالا چیکار کنیم؟
- بیاین ببریمش گردش! فقط کافیه چند تا آبنبات و چند تا هم پوستر جنایات گریندلوالد نشونش بدیم تا مطمئن بشیم! یه دور ناقابل تو هاگزمید!

ملت محفلی به هوش ریونی گادفری "آفرین، تقدیم با عشق" گفتند و رفتند تا برای گردش آماده شوند.

خلاصه:

جای لرد سیاه و دامبلدور عوض شده...روحشون رفته تو جسم همدیگه.
لرد سیاه به شکل دامبلدور تو محفله و دامبلدور به شکل لرد سیاه تو خانه ریدل ها.
وقتی می فهمن کاری از دستشون بر نمیاد، از یه طرف سعی می کنن با شرایط کنار بیان و از طرف دیگه، اعضای گروه مقابل رو به مسیری که خودشون دوست دارن هدایت کنن.

.............

-ارباب...شما همین چند ثانیه پیش اسم استیک رو اشتباه تلفظ فرمودین. ما یارانتون نگران سلامتی شما...

لرد دامبلدور از سر جایش بلند شد و به طرف مرگخواری که در حال ابراز نگرانی بود رفت...
مرگخوار وحشت کرد...
رنگش پرید و دست هایش شروع به لرزیدن کردند.
-ارباب...م...من نمی خواستم...ببخشید...ارباب...

لرد دامبلدور به مرگخوار رسید. برای لحظه ای ایستاد و بعد با تمام وجود او را در آغوش گرفت!
-فرزند...چیز...یعنی یار وفادار من. تو نگران سلامتی من شدی؟ نگران نباش. تام، یعنی من...هفت جد و آبادمم تبدیل به هورکراکس کردم. هیچ اتفاقی برام نمیفته. بخورین یاران من. بخورین و خوب سیر بشین.

یکی از مرگخواران که دچار شوک ضعیف تری از دیگران شده بود با صدایی لرزان گفت:
-ارباب، بعد از غذا باید تکلیف اون زندانی رو روشن کنیم...

چهره لرد دامبلدور پر از غم شد!
-زندانی؟...اسیر و در بند؟...آخی...بمیرم براش!