من از کلیت فیلمها خوشم اومد.
با همه موافقم "رادکلیف" نخاله فیلمه و کلیم با اون بازی گه و بی احساسش گند زده به داستان. احمق فکر کرده شجاع بودن یعنی این که جلوی آراگوگ و باسیلیسک لبخند بزنه!
اما "آلن ریکمن" که اصلا احتیاج به تعریف نداره. از دلایل جذاب شدن شخصیت اسنیپه. "جیسن ایزاکس" و "کریستین کولسن" هم خیلی خوب تو حس بودن عالی. "تام فلتون" (دراکو) هم واقعا مسلطه. "مگی اسمیت"م انگار که صد ساله مگ گونگاله! "کنت برانا" هم که از بازیگرای مشهوره (برعکس اغلب بقیه بازیگرا) و حرفه ای کامله! بقیه هم در مجموع راضی کننده بودن. راستی "رابرت کالترین" (هاگرید) هم واقعا عالی بازی می کنه.
اما "ریچارد هریس" سر همه بود و از همه بهتر حس می گرفت. بنده خدا انقدر رفت تو حس که از ترس من سکته کرد و مرد

کلّاً این فیلم در مقابل فیلمی که ما از یه همچی کتابی و یه همچی اسپانسری انتظار داشتیم حرفی برای گفتن نداشت.

آره منم موافقم کلا شخصیت ها با شخصیت هایی که ما از کتاب دستگیرمون شده بود خیلی فرق داشت.
ولی مک گونکال،اسنیپ و هرمایونی و حتی پروفسور کویریل به نقشاشون میخوردند.و البته 2 تا مالفوی ها!

از همه بدتر هم این که توی کتاب گفته که لاکهارت خیلی قیافه ی خوبی داره ولی این جا قیافش کاملاً عادی بود.

اين تصوري كه از ارتور ويزلي داشتم ،فكر ميكردم يه مرديه كه پشت كلش كچله و لاغر مردني و قد كوتاهه.اما اينجا چاق بود.در ضمن توي كتاب (اينطور كه من دستگيرم شد) تيپ اقاي ويزلي فقيرانه بود.

در مورد بازیگر نقش لوسیوس مالفوی:
Jason Isaacs
کلا به نظر من بازیگر توانایی هست.
آلن ریکمن هم که تهشه!و من خیلی خیلی دوسش میدارم!
ولی دامبلدور!
اون دامبلدوری که از کتاب به من القا شده بود یک جادوگر بسیار مقتدر؛آروم و خونسرد؛محکم و با شور و هیجان بود.
ولی دامبلدور فیلم بسیار بیش از حد اروم و خونسرد بود!
جوری که من فکر میکنم اگه ولدمورت رو میدید از ترس میمرد!
و یه چیزی در مورد بازیگر نقش آرتور ویزلی
تو کتاب گفته شده آرتور قد بلند و طاس هست ولی تو فیلم تا اینجایی که من یادم میاد چاق و کوتاه بود!

منم معتقدم که دامبلدور روحیه ی پیری داشت.

واقعا براي اسنيپ بازيگر خوبي انتخاب كرده بودند.چون از همه رقم عين شخصيت كتاب بود.و لوسيوس مالفوي كه اخرش بود.دامبلدور هم خيلي پيرتر از اوني كه كتاب گفته بود به نظر ميرسيد.خدا رحمتش كنه.

یادم رفت که بگم مالفوی هم خیلی قشنگ بازی کرد(اسمش چی بود؟).

آخه ریچارد هریس خیلی با آرامش و آروم حرف میزد،یه جوری بود!نمی دونم شاید کلا شخصیت دامبلدور باید اینطوری باشه!ولی یه کم اقتدار کلامی بهتر بود.
آلن ریکمن یک اسنیپ واقعی بود.همون چیزی که ازش انتظار میرفت!همون لحن خشن؛نگاهاش!!!
لوسیوس مالفوی هم به نقشش می خورد.