- باز کیه؟ بیا تو ببینم!
ولی کسی وارد نشد. مرلین باز هم منتظر ماند.
- در میزنن فرار میکنن؟ چه فرزندان بی ادبی.
- خودت بی ادبی!
مرلین چند ثانیه ای به در و دیوار خیره شد. کسی در اتاق نبود.
- تو هم قابلیت بانزو داری؟ از دیوار هم رد میشی تازه؟
با این حرف، در باز شد و دختری دست به سینه وارد شد.
- اصلا هم شکل بانز نیستم. از دیوار هم رد نمیشم. بی ادبم نیستم. کسی به یه دختر متشخص میگه بیا تو ببینم؟
مرلین چشمانش رو دور داد. سپس سعی کرد مهربان به نظر برسد.
- حالا مشکلت چیه؟
لیسا بغض کرد و زل زد در چشمان مرلین.
- یعنی تا الان تغییری تو من حس نکردی؟
او دوباره سر تا پای دختر را نگاه کرد. با قبلش هیچ فرقی نداشت.
ولی او به عنوان یک مرلین باید تغییری را که توی ذهن لیسا بود را حس میکرد؛ وگرنه ابهتش زیر سوال میرفت.
- خب من به بانز هم گفتم. من سعی میکنم نیروهای فرا انسانیم رو پنهان کنم. مرلینی هستم متواضع.
- یعنی خودم بگم؟
- بگو فرزندم.
لیسا دوباره در چشمان مرلین زل زد. بغضش ترکید.
- مرلین! قهردونم ضعیف شده. من رکورد قهرو توی دنیا داشتم. تونستم توی یک ثانیه پنجاه و شیش تا قهر کامل و هفتاد و هشت تا نیمه قهر داشته باشم.
لیسا سعی کرد با دستانش اشک هایش را پاک کند.
- ولی حالا که قهردون هام ضعیف فقط هر چند دقیقه یک بار میتونم بگم قهرم تازه اونم قلبی نیست. فقط کلمس. خودت که دیدی. از اون وقتی اومدم فقط یه بار نیمه قهر بودم.
مرلین فکر کرد. اگر او را خوب میکرد ظلمی به جامعه کرده بود و اگر دعای لیسا را براورده نمیکرد، کارش را به خوبی انجام نداده بود.
تصمیم گرفت کارش را به خوبی انجام دهد.
- فرزندم دعات برآورده شد. میتونی بری. سر راه هم به عصا بگو دیگه کسی رو نفرسته داخل.
لیسا از خوشحالی چشمانش برق زد.
- یعنی الان دیگه میتونم قهر کنم؟ وای مرلین ممنون.
لیسا از خوشحالی نمیدانست باید چه کند.
- وای از خوشحالی باهات ق... باهات ق... هی چرا نمیتونم بگم باهات ق... دیگه حتی کلمشم رو زبونم نمیاد.
- چیزه فرزندم... قهردونات از یه دفعه ای خوب شدن شکه شدن. یه چند ساعت بمونی درست میشه.
لیسا قانع شد و با خوشحالی بیرون رفت.
مرلین با خوشحالی دراز کشید و چشمانش را بست؛ تا شاید بتواند کمی بخوابد.
نخستین مرجع فارسی زبان هواداران هری پاتر
