تمام مرگخوارها به سمت گابریل و الستور برگشتند.
- راست میگه، شماها واقعا چرا مو دارین؟
- با توجه به اینکه اکثر صحبت هاتون مربوط به شام اون شبه، باید بگم که بر خلاف بقیه ما اون غذا رو میل نکردیم.

سرهای بی‌موی مرگخواران نود درجه به سمت چپ چرخید. جایی که مروپ با موهایی کاملا افشان ایستاده بود.
- اینجوری مامانو نگاه نکنین! از کجا معلوم تقصیر غذای مامان بوده؟ شاید اون شب همتون شپش گرفتین.

و با چرخش نود درجه‌ی دیگری به سمت راست کله‌ها دوباره به سمت آن دو نفر برگشت.
- پس چطوری خود شما اونجا حضور داشتین ولی سالم موندین بانو؟
- مامان از کجا بدونه؟ مامان کلی داره زحمت می‌کشه! مامان حتی اون شب خودش هیچی نخورد که غذای گیلاسای کرمو مامان کم نیاد. حالا به مامان تهمت می‌زنن!

مرگخواران دیگر نچرخیدند. پاسخ حاضر و آماده جلوی چشمانشان قرار داشت، هر چیزی که موجب تاسی آنها شده بود قطعا به غذا مربوط می‌شد. از شدت اندوه هرکس در گوشه‌‌‌ای عزلت گزیده و بر سر خودشان می‌زد که ناگهان در با ضربه‌‌ای محکم باز گشت و ماگلی شاد و خندان وارد شد.
- کِرِم معجزه!
- درد بی‌درمون!
- نظرتون چیه جهت تمدد اعصاب همگی با هم شکنجش کنیم؟ تراپی دسته جمعی.

همه با حرکت سر تایید کردند. لبخند های دندان‌نما و شومی بر چهره‌‌ی شان نقش بسته بود. ماگل اگر ذره‌ای ارزش برای زندگی و کمی عقل در کله‌‌اش داشت، جانش را بر‌می‌داشت و بعد از کش رفتن یکی از تسترال های پشت خانه‌، به قاره‌ی دیگری مهاجرت می‌کرد اما ماگل بیچاره اجاره‌‌خانه داشت، قرض داشت، قسط داشت و چهارصد بچه‌ی قد و نیم‌قد هم داشت که همگی پول توجیبی می‌خواستند. از روی ناچاری جلوتر رفت و شامپویی که در دست گرفته بود را با ژست مجسمه‌ی آزادی آمریکا بالا گرفت‌.
- محصولی شگفت از ایران زمین به نام کرم معجزه! یه بار رو سرتون می‌مالین و بعدش بوم! موهاتون می‌زنه رو دست بانو جاپنزل!

خلاصه:

مرگخوارها کچل شدن و دارن دنبال علتش می‌گردن. ناگهان یه نفر اشاره می‌کنه که تموم کسایی که به کچلی دچار شدن از غذایی خوردن که توسط مروپ و تلما پخته شده بود. همون موقع گابریل و الستور هم از راه می‌رسن که برخلاف بقیه هنوز مو دارن. مرگخوارا مروپ رو برای پرس‌وجو صدا می‌زنن و در کمال تعجب می‌بینن که اون هم مو داره.

- ما کچل شدیم مامان مروپ!
- کچل شدنتون رو که از صبح دارم می‌بینم کاهو سالادیای مامان.
- ما همه از غذای شما و تلما خوردیم مامان مروپ!
- یادم نرفته خربزه مشهدیای مامان. خب؟

هیچکس جرئت متهم کردن مادر لرد سیاه و دست‌پخت او را نداشت؛ به همین خاطر ابری که دیالوگ مروپ را حمل می‌کرد آنقدر روی هوا باقی ماند تا زمانی که کاملا تبخیر شد. به نظر می‌رسید که همه امیدوار بودند خود مروپ از گفته های آنان نتیجه گیری کند و در مورد غذایی که موجب کچلی آنان شده بود اطلاعات بیشتری بهشان بدهد، که البته امیدی کاملا واهی بود زیرا او آنقدری که به غذاهایش ایمان داشت به مرلین نداشت.
- انگاری نمی‌تونین حرف بزنین بادوم هندیای مامان، مامان می‌ره براتون تخم کفتر نیمرو کنه.
- میگم، ببخشیدا، مثلا، شاید، به احتمال خیلی کم، روم به دیوار، ممکنه اون چیزی که باعث تاسی ما شده، غذای شما باشه؟

آن مرگخوار از جان گذشته با حرفش بمب ساعتی‌ای را فعال کرد که هر لحظه امکان انفجار داشت. بعد از این پرسش سکوتی سنگین فضا را فراگرفت، بر اثر سنگینی فضا دمای اتاق به شدت افت کرد و لرزی شدید به جان همه افتاد. تمام نگاه ها به مروپ و مرگخوار مجنون خیره شده بود.

- یعنی داری میگی غذا های مامان قاطی داشتن؟

کوچک‌ترین صدایی از کسی بیرون نمی‌آمد، انگار هرگونه صحبتی فقط اوضاع را بد‌تر می‌کرد. مروپ چمدانش را که همواره در چنین مواقعی به طور جادویی ظاهر می‌شد را برداشت و در حالی که زیر لب با خود حرف می‌زد به سمت در خروجی رفت.
- به غذا های مامان انگ فاسد بودن می‌زنن، غذا هایی که با قلبش پخته بود! حالا یه ذره ماهیچه‌ی قلب واقعی هم توش بود که پروتئین بدن نمک نشناسای مامان افت نکنه. مامان می‌ره خونه سالمندان.

اسکارلت در حالی که سعی بر آرام کردن اوضاع و جلوگیری از ایجاد تروما در حضار داشت، جلوی در ایستاد.
- منظورش این بود که شاید یک نفر تو غذای شما چیزی ریخته باشه بانو، مگرنه ما به شما اعتماد کامل داریم.
- مامان کاملا حواسش به غذا بود، تلما هم چیزی تو غذا نریخته.
- شاید اون چیزی که ما رو کچل کرده بعدا تو غذا ریخته شده، اصلا بریم ببینیم چرا بعضیا هنوز مو دارن.

مروپ در چهارچوب در ظاهر شد و به مرگخواران نگاهی انداخت.

- چرا مادر ارباب هنوز مو داره؟ او چیه دور گردنشون؟
- سیلویا ئه. رفته بود با مادر ارباب آشپزی کنه.

همه به سیلویا که دور گردن مروپ بود نگاه کردند. او هم همچنان مو داشت! این اتفاق واقعا داشت مرگخواران را عصبی میکرد. قبل از اینکه کسی بتواند سیلویا را از دور گردن مروپ بگیرد، کفگیری در هوا بلند شد.

- سیلویای مامان رو نزنین! اون تو پاک کردن عرق های پیشونی مامان کمک کرد وقتی داشتم ماهی شکم پر با سبزیجات و میوه ها رو بخیه میزدم.

مرگخواران با حیرت به هم نگاه کردند.

- دیدین گفتم فقط من متهم نیستم.
- همکاری تو این توطئه، تنبیهش کمتر از خود مجرم نیست.

تلما غم زده اول به لرد و بعد به مروپ نگاه کرد. مروپ سیلویا را نوازش کرد و لبخندی به مرگخواران زد.
- خب؟ گوجه گیلاسی های مامان باهام چیکار داشتین؟ داشتم براتون مربای پوست خیار درست میکردم.

بلافاصله بعد از بیرون اومدن کلمات از دهان تلما، صدای قدم‌هایی شنیده شد که بهشون نزدیک می‌شدن.
مرگخوارا حس می‌کردن با اومدن نام مامان مروپ، احضار شده و قراره بهشون حتی غذاهای خوب و سالم‌تری بده، بدون این‌که توجه کنه مرگخوارا به چیزای خوب و سالم حساسیت دارن.
و بعد، در به آرومی باز شد و گابریل و الستور که بستنی توی دستشون نگه‌داشته‌بودن و جفتشون حسابی شاد بودن، وارد شدن.

- شماها چرا مو دارید؟!
- سوال اصلی اینه که شماها چرا مو ندارید؟

الستور سوال به جایی پرسیده‌بود. مرگخوارا حتی بیشتر به فکر فرو رفتن و این به گابریل فرصت داد که تک‌تکشون رو بغل کنه و از روی سر و کله‌شون بره بالا و بپره روی کله الستور.
مرگخوارا مطمئن نبودن که چرا مو ندارن، و جرئت نداشتن نام مادر لرد سیاه رو همین‌طوری الکی به زبون بیارن. ممکن بود زبونشون فلفلی بشه.
و بعد، همون مرگخواری که سرش به یه جایی خورده بود و فرار کرده‌بود، البته اگه دویدن دور خونه ریدل‌ها رو فرار در نظر بگیریم، مرتکب دومین اشتباه اون روزش شد.
- باید کچل بشید!
- باید unalive بشی.

الستور گفت، در کمال خون‌سردی، در حالی که شاخ‌هاش بزرگ می‌شدن و گابریل رو روی زمین می‌‎ذاشت و با قدم‌های بلندی به سمت مرگخوار می‌‍رفت.
مرگخوار که مثل گچ سفید شده‌بود، دو تا پای دیگه هم از مرگخوار بغل دستیش قرض کرد و دوید و از پنجره پرید بیرون.
الستور که قیافه‌ش به حالت عادی برمی‌گشت، صداش رو بلند کرد و گفت:
- پس گفتید مامان مروپ باعث این مو ریزی شده؟
- کسی مامان رو صدا زد؟ مامان گوشاش حسابی تیزه‌ها!

تلما که تا اون لحظه وسط جمعیت مرگخوارانی بود که داشتن چپ‌چپ به بلاتریکس نگاه می‌کردن، حالا با شنیدن اسمش، خودش رو در حالی پیدا می‌کنه که مرگخوارا از دورش پراکنده شدن و در مرکز توجهات در کنار بلاتریکس و لرد قرار گرفته.

با این که تلما مثل هر مرگخوار دیگه‌ای از خشم بلاتریکس می‌ترسید، اما در اون لحظه مرگخواری نبود که با این تهدیدها بلرزه.
- یعنی می‌خواین بگین همه مشکلات به غذا برمی‌گرده؟

این‌بار نه تنها بلاتریکس، بلکه تمام مرگخواران با حرکت سر موافقت خودشون رو اعلام می‌کنن. ولی حتی موافقت همگانی مرگخوارا در مقصر دونستن تلما هم باعث نمی‌شه که تلما بلرزه و بترسه و بگرخه. و این نکته قابل توجهی بود که از چشمان تیزبین هیزل دور نمی‌مونه.
- حس نمی‌کنی الان لحظه‌ایه که باید بر خودت بلرزی؟

تلما با خونسردی جواب می‌ده:
- نه! آخه شما دارین تقصیرو می‌ندازین گردن غذاها!
- خب مگه تو غذاها رو درست نکردی؟ پس تقصیر توئه دیگه!

تلما احساس می‌کنه الان وقت مناسبیه که برگ برنده‌شو رو کنه.
- درسته، من غذاها رو درست کردم! ولی می‌دونین که این کارو تنهایی انجام ندادم درسته؟

مرگخوارا نمی‌دونستن. یا حداقل اولش نمی‌دونستن. ولی وقتی یکم نگاهای متعجب و من که نبودم بین هم رد و بدل می‌کنن، بالاخره دو گالیونیشون میفته که این کدوم مرگخواره که با درصد احتمال بالایی کمک‌دست تلما بوده. تلما فرصت رو از دست نمی‌ده و خودش دست به اعتراف می‌زنه.
- بله مامان مروپ هم به من کمک کرد. یعنی می‌گین مامانِ ارباب هم تو این حرکت دست داشته؟

یکی از مرگخوار هایی که قطعا سرش یه جایی خورده و دیوونه شده بود گفت:
- آخرین باری که ما یه جا جمع شدیم، جشن ده هزارمین شکنجه بلا بوده! تقصیر اونه که موهای ما ریخته!

بلاتریکس اصلا از جاش تکون نخورد؛ فقط یه نگاهِ "از الان خودت رو مرده بدون" به مرگخواری که این رو گفته بود انداخت. اون بیچاره که تازه فهمیده بود چی گفته، از ترسش شروع به دویدن کرد و محکم خورد به دیوار! با این حال بازم بلند شد و شروع به دویدن کرد و از نظر ها محو شد!

سر های همه مرگخوار ها، به طرف بلاتریکس چرخید. همه اون‌ها چپ‌چپ بهش نگاه کردن؛ البته اگه یکی دیگه از مرگخوارا باعث ریزش موهاشون شده بود، قطعا خیلی خشن‌تر برخورد می‌کردن. اما این رو می‌دونستن که اگه یه حرف اضافه بزنن، یا با کروشیو های بلاتریکس مواجه یا توسط اون از پنجره ها بیرون پرتاب میشن! برای همین به همون نگاه طعنه‌آمیز بسنده کردن.

اما بلاتریکس اصلا به نگاه های مرگخوار ها اهمیت نمی‌داد و فقط اینکه لرد سیاه از دستش ناراحت نشه براش مهم بود. برای همین، با حالت مظلومانه و درحالی که سعی داشت خودش رو بی‌گناه جلوه بده، به لرد خیره شد.
- ارباب من بی تقصیرم!

بلاتریکس نگاهی به چهره لرد سیاه انداخت. باید سریع یه چیزی پیدا میکرد تا خودش رو معصوم جلوه بده و تقصیر رو بندازه گردن یکی دیگه!
- اصلا... ارباب! مشکل از غذا ها بوده! غذا های مراسم رو تلما آماده کرده بود!

حالا سر های مرگخوارا به طرف تلما چرخید. اگه اون باعث ریزش موهاشون شده بود، قطعا سالم نمی‌گذاشتنش!

جست و جوی عظیمی میان مرگخوارها صورت گرفت. همه روتین زندگیشان را از زمانی که موهایشان ریزش پیدا کرده بود تا بحال زیر ذره بین قرار دادند تا دلیل این ریزش پشم عظیم و همه گیر را پیدا کنند. همه چیز را مو شکافانه بررسی می کردند. پسمانده غذاهایی که در این چند وقته خورده بودند را بررسی کردند. شاید غذا مسموم بوده! میزان زوری که سر هر کاری زده بودند. شاید از زور زیاد موهاشون ریخته! میزان شگفتی که از خبرهای شگفتی آور شنیده بودند. شاید از شنیدن خبر شگفتی آوری پشماشون ریخته! اما دریغ از ذره ای نتیجه که بتوانند دلشان را به آن خوش کنند. موش و گربه بازی دیوانه کننده ای میان مرگخواران و حقیقت رخ داده بود که حقیقت مانند جری، همیشه از دست مرگخواران که مانند تام خودشان را به آب و آتش میزدند که جری را بگیرند، فرار می کرد.

بار دیگر تمام مرگخواران، که توسط لرد احضار شده بودند، دست از پا دراز تر در ویلای بزرگ جمع شده بودند و هرکدام به نوبه خود، ابراز نا توانی می کردند.

- پدرمون در اومــــد!
- مگه میشه؟ حتی حرفه ای هامونم چیزی نفهمیدن!
- فک کنم دیگه باید بی خیال شیم . باید با کچل بودنمون کنار بیایم.

لرد با ابهت خاص و همیشگی اش وارد شد و تک به تک مرگ خوارانش را از زیر نظر نگاه بی حس و با جذبه اش گذراند.

- اینجا کسی حق ندارد بدون اجازه ما پدرش در بیاد. کسی حق ندارد بدون اجازه ما بی خیال بشود. حق ندارد بدون اجازه ما با چیزی کنار بیاد. کلا کسی حق ندارد! فقط ما حق داریم.

مرگخوار ها سرهایشان را پایین انداختند و سکوت کردند.

- از آنجا که کچل شدن شما بی بخاران، یکتایی کچلی همایونی مارا در خطر گذاشته. تدبیری اتخاذ کردیم که دکتری با تجربه راه درمان شما را کشف کند. دکتر با تجربه ایست. اما نه بیشتر از ما. ما بسیار با تجربه هستیم. تایید کنید.

مرگخواران همه زبان به تایید گشودند. بعضی از تجربه لرد ستایش ها کردند. بعضی داستان های واقعی و یا غیر واقعی تعریف کردند.

- خب دیگر بس است. دکتر همه بز دان را احضار میکنیم.

دکتری با ردای دکتری، گوشی آویزان به گردن دکتری، و ریش بزی دکتری وارد شد.
- درود. من دکتر همه بز...
- دکتر! مگر ما دستور دادیم که سخنی بگویی؟
- معذرت میخوام لرد من! اجازه سخن میدهید؟
- خیر.

چند لحظه در سکوت گذشت.
- حالا می دهیم. بنال ببینیم چه شده مرگخواران مارا؟
- طی تحقیقات بنده، اتفاقی مشترک برای همه افتاده. در روزی مشترک. پس باید همه براساس یک دلیل مشترک، در یک زمان مشترک این مسئله براشون رخ داده باشه.
- یعنی چطور؟
- واضح عرض کردم بانو لسترنج!
- واضح تر میگی یا شکنجه می خوای؟
- غلط کردم. یعنی یه روز و یه جا همتون اینطوری شدین.

با تفسیری که دکتر همه بز دان ارائه داد، هیچ شکی باقی نماند که دلیل این اتفاق توی دورهمی بلاتریکس برای جشن ده هزارمین شکنجه اش افتاده بود.

خلاصه:
مرگخوار ها ریزش مو گرفتن و کم‌کم دارن کچل میشن و لرد از این قضیه ناراضیه؛ ولی متوجه شدن لینی و ایوان روزیه به این مشکل دچار نشدن پس لرد ایوان رو احضار کرد تا ببینه چه اتفاقی افتاده که برای این دو نفر نیفتاده.

***

برای ایوان دیدن ریزش مو مرگخوارها و سر های نیمه کچل آن‌ها عجیب نبود. اصولا او مو نداشت پس مو نداشتن بقیه از نظرش مشکل خیلی بزرگی نبود. تنها چیز عجیب موهای فرفری، مجعد، صاف و با رنگای متفاوتی بود که روی زمین ریخته شده بود. اگر این وضعیت ادامه پیدا می‌کرد احتمالا مرگخواران مجبور می‌شدند در میان سیل عظیم مو شنا کنند!

ایوان روزیه هنگامی که اربابش احضارش کرده بود، به سرعت خودش رسانده بود و حالا مقابل چشمانِ خشمگین لرد، نگران بلاتریکس و بی‌خیال لینی بود.
لینی در هر موقعیت بی دلیل خوشحال و بی خیال بود!

- ایوان بر علیه سایر مرگخوارهای ما توطئه کردی؟ استخوون زند زیرینت رو بندازیم جلوی تسترال ها؟ تو چرا کچل نشدی؟ چه بلایی سر یارانمون آوردی؟

ایوان که تا الان متوجه اهمیت موضوع نشده بود، دچار لرزش شد. برخورد های متوالی تعداد زیادی استخوان صداهای بلندی ایجاد کرد.

- نلرز!

و ایوان دیگر نلرزید. حتی وقتی می‌ترسید هم امر، امر اربابش بود.
- ارباب باور بفرمایید من اطلاعی ندارم. من از اولش مو نداشتم. یه بار رفتم مو بکارم گفتن روی اسکلت در نمیاد نمیشه.

به نظر نمی‌رسید ایوان بتواند کمکی کند.

- همه مرگخوارامون باید فعالیت های چند روز اخیرشون رو بررسی کنن. کجا رفتن، چیکار کردن، چی خوردن و چی پوشیدن. باید علتش رو بفهمیم. البته ما که می‌دونیم و بر همه چیز واقفیم فقط می‌خوایم شما هم بفهمید. اگر کسی دیگه هم دیدید که ریزش مو نگرفته بود برای ما بیاریدش.

هکتور ویبره زنان به میز نزدیک شد و با شور و شعفی که داشت از پشت قرنیه چشم هایش به بیرون فشار وارد میکرد گفت:
- میخوای معجون درست کنی؟ آره میخوای معجون درست کنی! قطعا به تجارب من به عنوان بزرگترین معجون ساز قرن نیاز داری دوریا! بکش کنار!

دوریا که تا این لحظه حتی فرصت نکرده بود دهانش را باز کند سعی کرد با دست جلوی هکتور را بگیرد و در پاسخ گفت:
- جان عزیزت بیخیال شو هکتور! معجون چیه؟ من میخوام روی موهام آزمایش کنم تا علت ریزش مو رو پیدا کنم و به وسیله اون عامل این جنایت کثیف رو پیدا و به جزای اعمالش برسونم!

دوریا برای لحظه ای در هنگام گفتن جملات بالا سینه اش را جلو داده بود و سرش را در زاویه ۴۵ درجه نگه داشته بود و به افقی نا معلوم خیره مانده بود!
هکتور چانه اش را خاراند و گفت:
- خیلی خب حالا! نمیخواد فاز سریال های جرم شناسی آخر هفته تلویزیون های مشنگی رو بگیری!

بعد دستی به سر خودش کشید و با لمس جاهای خالی مو روی سرش با خشم ادامه داد:
- من کنارتم دوریا! بیا اون پست فطرت رو پیدا کنیم!

کمی ان طرف تر لرد داشت داخل اتاقش به صورتی عصبی قدم میزد و بلاتریکس و لینی را که با سری پایین افتاده کنار دیوار ایستاده بودند مورد مواخذه قرار میداد!
- ... واقعا که! چطور نفهمیدین که این توطئه است؟! هر تسترالی که این کار رو کرده قصد شومی داشته! میخواسته ابهت من رو زیر سوال ببره! من ارباب در بین لشگری مرگخوار کچل دیگه چه ابهتی دارم؟ نه خیر آقا نه خیر!

بعد رو به لینی کرد و گفت:
- تو چرا موهات نریخته پیکسی؟

لینی با ترس پاسخ داد:
- آخه ارباب به صورت فنی اگر نگاه کنیم کرک های روی سر من مو حساب نمیشن! یعنی معمولا حشرات مو ندارن...تازه فقط من هم نیستم که. ایوان هم موهاش نریخته! یعنی میدونم که اسکلت ها اصولا مو ندارن، ولی منظورم اینه که فقط...

لرد اجازه نداد حرف لینی تمام شود. به بلاتریکس که داشت دستار روی سرش را جا به جا میکرد نگاه خشمگینی انداخت و گفت:
- ایوان رو سریعا بیار اینجا. باید مشخص بشه چه اتفاقی برای بقیه توی این چند روز افتاده که برای این دوتا نیفتاده!

ناگهان فکری به سر دوریا رسید. هر کسی که این بلا را سرشان آورده بود، حتما اثری از او مانده بود. او شروع کرد به نگاه کردن پسرک، و بررسی اندازه ی اثر انگشت و رد پاهایش. هر کس که این کار را کرده بود، ناخواسته، کوچک ترین اثری از خود به جای می گذاشت.


بعد هم به سراغ دسته ای از موهایش که ریزش کرده بودند رفت. با خود گفت:

- موهای عزیزم! بالاخره کسی که باعث ریزشتون شده پیدا می کنم.

باید موهایش را آزمایش می کرد تا ردی از فردی که باعث این اتفاق عظیم و حادثه ی ناگوار شده بود، پیدا کند.

وسایلی برای آزمایش کردن موها، روی میز گذاشت. در همین حال، هکتور از درب وارد شد.