نسیم خنک شبانگاهی مو های پریشانش را به بازی گرفته بود و با هر وزش پرتو های نوازشش به صورت خسته اش می تابید...نفس عمیقی کشید و به انعکاس عکس ماه در انتهای دریاچه خیره شد...یک آن احساس دلتنگی سراسر وجودش را فرا گرفت...اما نه من چرا باید دلتنگ اون ترسو بشم؟اون مارو رها کرد...دوباره پشیمان از دلتنگی به قهرمان دوران کودکی اش اندیشید...رونالد ویزلی با اینکه چیزی نداشت و هیشه در پس پرده ی برادران و دوستانش مانده بود اما همیشه با شجاعتش بر قلب او حکم رانی میکرد و این رازی بود که تا ان زمان هرگز فاش نشد...به این فکر کرد که ایا قهرمانش هرگز فکر بازگشت دارد؟پاسخی نبود...
هری:هرمیون عزیز؛ایا به من حقیر اجازه ی ورود به خلوت همایونی را میدهید؟
هرمیون پاسخ داد:مسخره بازی درنیار هری...تو اجازه لازم نداری.
هری: اون برمیگرده...مگه نه؟
هرمیون: در این صورت از من یه نفرین پا ژله ای به عنوان کادوی برگشتش میگیره

تأیید شد.
البته باید اون 10 تا کلمه رو بولد می کردی یا با رنگ دیگه ای می نوشتی ولی اینبار اشکالی نداره.
دو تا ایراد بارز توی متن وجود داشت، یکی بولد کردن دیالوگ ها که توی ویرایش پست کارگاه نمایش نامه نویسی مفصل توضیح دادم.
ایراد بعدی هم این جمله ست «هری:هرمیون عزیز؛ایا به من حقیر اجازه ی ورود به خلوت همایونی را میدهید؟»
این کتابی شدن متن و استفاده از ترکیب«خلوت همایونی»، باعث شده فضای جدی متن از بین بره و حالت طنز پیدا کنه و به یکپارچگی پستت لطمه بزنه. به جز این موارد، پست خوبی بود.
موفق باشی.

یک روز قبل از بازگشت ولدمورت و پدیدار شدن نفرین شوم او در آسمان، هری در انتهای دریاچه نشسته بود.دلتنگی برای پدر و مادرش آزارش میداد.
او لازم داشت تا با یک نفر درد و دل کند که ناگهان چو وارد شد. این سوال در ذهن هری به وجود آمد که آیا او به تنهایی آمده یا نه؟و چندی پس از ورود سدریک پاسخ سوالش را گرفت.
او دوست داشت قهرمان جام آتش شود تا بتواند روی سدریک را کم کند.او پس از چند دقیقه پشیمان از آمدنش به آن جا،دریاچه را ترک گفت.

تأیید شد.
یه اشکال کوچیک که داشتی 5 بار استفاده ازضمیر «او» توی پست به این کوتاهی بود. بعضی وقتا می تونی برای قشنگتر شدن نوشته و جلوگیری از تکرار، به جای ضمیر از اسم استفاده کنی.
موفق باشی.

بازگشت - نفرین - قهرمان - انتها - دریاچه - ورود - پاسخ - پشیمان - لازم – دلتنگی

از درب بزرگ اصلی وارد شد. انتهای دریاچه‌ زیر نور ماه جلوه زیبایی ساخته بود. دلتنگی چندین و چند ساله اش را فراموش کرد و همچنین نفرین پنهان وجودش را. نفرینی که قرار بود با ورودش، به جایی که روزی خانه اش بود، پاسخ تمام محبت ها را با ویرانی و هرج‌مرج بدهد. و این کار لازم بود.
عده‌ای، منتظر بازگشت قهرمانشان بودند... نقشه ای که، ریخته شده بود تا او در هاگوارتز بپذیرند. پشیمانی را در چهره اش می دیدند؛ او خوب یاد گرفته بود احساسات اصلی اش را پنهان کند. کوییرل با قدم های استوار و چهره ای که از پس آن ولدمورت قهقهه می زد، به سمت هاگوارتز می رفت.

تأیید شد.
برای یه پست کوتاه بازی با کلمات سوژه و پردازش خیلی خوبی داشتی.اشکالات جزئی وجود داشت توی پستت که بیشتر به نظر غلط تایپی میومدن. لطفاً قبل از ارسال یکی دوبار پست هات رو بخون چون حیفه یه پست خوب رو با غلط تایپی و نگارشی خرابی کنیم.
برای مثال:
نقل قول:
که درستش می شه:
نقشه ای که ریخته شده بود تا او را در هاگوارتز بپذیرند.
موفق باشی.

زیر نور ماه نشسته بود. انتهای جاده ای که به دریاچه ای سیاه ختم می شد. امشب از نفرین گرگینه ها ترسی نداشت. چه بهتر! اگر لازم می شد، دلتنگی اش را با چند زوزه ی بلند و دلخراش پاسخ می گفت.

از ورود دوباره اش به دنیای جادوگران پشیمان نبود. اما می دانست تا بازگشت بهترین دوستش، هیچ اتفاقی در دنیای جادوگران خشنودش نخواهد ساخت. حتی قهرمان شدن در بازی مورد علاقه اش، کوییدیچ.....

شبی از شب ها... بعد از سال ها...از انتهای دریاچه هاگوارتز به سطح آب آمد... مانند یک شبح زنده شده... مانند یک قهرمان. بازگشته بود تا پاسخی باشد بر همه شایعه ها. بر همه دلتنگی ها. پشیمان نبود. رفتنش لازم بود و حالا بازگشتش فرخنده. ورود او مصادف با بنفش شدن و دمیدن جانی تازه در کالبد رو به موت جهان شده بود. با ظاهری جدید. با چوبدستی ای جدید بازگشته بود. او کوییرل بود.

بازي با كلمات نوع ديگري از داستان نويسيست براي كساني كه به نوشتن علاقه دارند
با بكار بردن 10 كلمه يه داستان كوتاه و زيبا بنويسيد

كلمات جدید:
بازگشت - نفرین - قهرمان - انتها - دریاچه - ورود - پاسخ - پشیمان - لازم - دلتنگی

بازی کوییدیچ بین دو گروه اسلیترین و گریفیندور بود.همه جادوگران و اجنه مدرسه برای تماشای بازی آمده بودند.هر کدام از تماشاگران در جای خود نشسته و منتظر شروع مسابقه بود.در رختکن ها،هر دو تیم خود را برای مسابقه آماده می کرد و به آخرین صحبت های کاپیتان تیم گوش میداد.
اولیور وود -کاپیتان تیم گریفیندور- به بچه های تیمش گفت:« این بازی رو نباید دست کم گرفت.اسلیترینیها خیلی قوی اند.هیچکس نباید در مسابقه امروز جلو دروازه ها رو خالی کنه.در این بازی دفاع از همه چیز مهم تره!»
بعد رو به هری کرد و گفت :«البته سرعت عمل جستجوگر برای پیدا کردن اسنیچر هم مهمه!»
بعد درحالیکه از درب رختکن آسمان رو نگاه می کرد گفت:«امروز هوا خیلی خوبه!اگه دوباره به کله اسلیترینی ها نزنه و تقلب نکنن می تونیم بازی رو ببریم.»
در همین موقع بود که داور مسابقات سوت فراخوان رو زد و از هر دو تیم خواست که به زمین بازی بیان.همه سوار بر جارو با امید پیروزی از رختکن خارج شدند...

دروازه_دفاع_تماشاگران_گریفندور_جستجوگر_داور_رختکن_تقلب_جادوگران_اسنیچر

دیروز با بروبچ به مسابقه ی کویدیچ مدرسه رفته بودیم.....حیف دیر رسیدیم چون وقتی رسیدیم غوغایی بود...

تماشاگران از چیزی شکایت میکردند...

دادزدم:(چه خبره؟)

یکی از جادوگران حاضر گفت:(جستجوگر گریفندور برای گرفتن اسنیچر تقلب کرده)

(بروبابا...گریفیندوری ها مرام دارند..تقلب نمیکنن که....)

(راستی؟!؟با پا زده توشکم داور..اونم از رو جارو پرت شده تو دروازه)

کمی فکر کردم..امکان نداشت حرف او را باور کنم....روی نوک پایم ایستادم و سرم را بالا اوردم تا

بهتر شاهد ماجرا باشم...

بازیکن دفاع هافلپاف کسی را روی زمین میگذاشت...دقیق تر نگاه کردم..

داور شکمش را گرفته بود و لنگ لنگان به سمت رختکن میدوید.....

- چـــــــی؟ تو بلد نیستی تقلب کنی؟ من که باور نمی کنم.
- مستر جستجوگر، باور کن...

لی جردن چشم غره ای رفت و حرف داور را قطع کرد.
- اولا مستر جستجوگر نه هٌ مستر جستجوگر ِ ناناز ِ هندسام ِ خوش تیپِ با کلاس.

تام ریدل اخمی کرد و پرسید: اصلا چرا من باید به نفع گریفندور همه تماشاگرا رو گول بزنم؟

لی اخمی کرد و جواب داد: چون ما هم گروهی ایم!

تام ریدل کمی فکر کرد و بعد سرش را بلند کرد و نگاهی به دروازه کرد. سرش را به نشانه تایید تکان داد و لی را که به طرف رختکن گریفندور می رفت؛ تماشا کرد.

با این که با تقلب، احساس شادی خاصی می کرد؛ اما این بار، دفاع از کار های ناشایست گریفندور، سخت بود.

وقتی که لی جردن، می خواست تقلب را شروع کند و سوکسی را در ردای یک ساحره بیاندازد؛ تام ریدل تازه مشکل را فهمید. بعد از جیغ دخترک، او در کمال تعجبِ لی، مستر ریدلف به دیدن پرتاب سوکس ها توسط جردن شهادت داد.

بعد ها، وقتی لی دلیل زدن ـش را پرسید؛ تام ریدل شانه اش را بالا انداخت و غرولند کنان گفت: شاید بخاطر این که من اٌ تو همگروهی نیستیم.

در آخرین فصل کتاب کوییدیچ در گذر زمان درباره ی بازی معروفی بین گروه گریفنـــــــــــــــــــــــــــــــدور و هافلپـــــــــــــــــــــــــــــــاف در جام قهرمانی سال 1970 چند بندی نوشته بود:

«.........حالا توپ به دست بازی کنان گریفندور می رسه....چه ضربه ای و گــــــــــــــــــــــــــــل...........
اون جا رو.............جستجوگر هافلپافی ها گوی زرین رو دیده و داره بهش نزدیک میشه و بلــــــــه....او موفق شد....
تماشاگران به وجد آمدند داور بازی را به نفع هافلپافی ها به پایانــــــــــــــــــ........صبرکنید هر دو دفاع و دروازه بان تیم گریفندور دستشان را به نشانه ی اعتراض بالا برده اند.......گویی تقلب رخ داده داور , جستجوگر هافلپافی ها را به رختکن فرا خوان و بعد از چند دقیقه ی نفس گیر بازی به نفع گریفنـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــدور تمام شد ولی چگونه؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟.............................»