تکلیف:
یک رول با موضوع روبرو شدن با لولوخورخوره مشنگیتون بنویسید...این لولوخورخوره یک ترس مشنگی هست..از چی میترسین؟روبرو شین باهاش..میتونید شکست بخورید و یا شکستش بدین...طنز یا جدی فرقی نمیکنه،مهم این هست که شخصیتتون رو بشناسید و بشناسونید!

اسم دورا ویلیامز خونده شد و او رو در روی پروفسور ایستاد و منتظر ماند تا طلسم را برایش بخواند و البته نا گفته نماند که سعی کرد اصلا و ابدا به اتاق جمع کردن فکر نکند -_- و بالا خره حسی همچون مور مور شدن و تغییر مولکول هایش را در خود یافت ^_^با اندکی نگرانی لای چشمان خود را باز کرد کم کم از دیدن مکانی که بود تعجب کرد چشمانش باز و باز تر شد تا جایی که داشتند از حدقه در میومدنن@_@معلوم بود که درون یک خونست !راه پله های چوبی که جنس خوبی داشتند و این از برقشون معلوم بود*_* میزو... یکی صداش زد:

_هی دختر تا اخر عمرت میخوای همونجا وایسی و هیچ کاری نکنی ؟< "_" >پس چرا باید بهت پول بدن؟$ هاااان؟

ناگفته نماند همون جور که حرف میزد به مرور صداش بالا میرفت و در آخر فریاد میزد.
دورا به خود نگاهی کرد لباس خاکستری پوشیده بود و روش یک پیشبند سفید دالبر بسته بود اه لعنتی خدمتکاررر.

+من باید چکار کنم؟

تمام قاشق ها و چنگال هارو برق بندازی و رختارو بشوری-_-

دورا تو زندگیش دست به سیاه وسفید نزده بود! فقط داداشش کریسیتین که از گروه اسلایترین بوده و چند سالی میشه که فارغ التحصیل شده کمک میگرفت تا اتاقش رو مرتب کنه (داداش بدبختشو بگید که تنها کاربردش همینه) اصلا از این کارا خوشش نمیومد اخه ،والا به خدا این کارا یه وقتی دوباره قراره همه جارو بریزیم؟
همون طور که زیر لب غر میزد قاشقا رو با دستمال مرطوب میسابوند و سر جاش میگزاشت بعد از برق انداختن حدودا صد تا o:o قاشق در حدی که هر مهمون خودشو توی قاشق ببینه به سمت رخت شور خونه رفت و در را باز کرد سرکی به داخل کشید و با خود فکر کرد:

+حالا چی میشه لباسا یکم متفاوت پس داده بشن؟~_~

لباس های سفید را جدا کرد و نگاهی به رنگ های دیگه انداخت آممممممممم خبببب اینا همه خیلی خوشگلن که رنگ لباسا ناز میشن اوهوO_O اون بالا رو نگاههههه ی بسته مایع آبی نفتی(یه چیزی تو مایع وایتکس سازندش نامعلومه فرمولش هم گمشده)هههه *_* دورا با بی رحمی تمام در بسته را باز کرد و لباس هارا همه باهم شست و در آخر تمام لباس های به فنا رفته را با آرامش پهن کرد و تا کسی متوجه خرابی به ار اومده نشده به دنیای حقیقی خودش برگشت و با افتخار از پشت زبانی برای پروفسور دراورد.(آخ ای کاش وقتی مامان منم بهم میگفت لباسارو خودت بشور این بلارو سرش میوردم (: )

با کنجکاویه فراوان دنبال سوژه ای برای تکلیف پرفسور میگشتم

و البطه قسد نداشتم به سوژه خوش بگذره!

با دقت همه جا رو میگشتم تا چشمم به ی ماگل افتاد که ظاهرا دلش میخاست بمیره!

خب مطمعنن قبل مرگش میتونه ی کمکی کنه!

فوری کنارش فرود اومدم و دستمو رو شونش گذاشتم که شده شد و پرت شد تو آب!

اخمو گفتم:عالی شد!حالا باید نجاتش بدم حتما!

سوار نیمبوس دوهزار و یکم شدم و تو سطحه رودخونه پرواز کردم و دسته ماگله رو گرفتم و کشیدمش بیرون

تا خاست چیزی بگه گفتم:حرف نزن!ی چنتا از وسایلتونو نشونم بده ببینم کودوم میترسونتم که درموردش بنویسم!

دهنه باز شدشو بست و بعده یکم فکر گفت:میتونی منو ببری رو همون پلی که ازش پرتم کردی؟

بعد از ی سفره مزخرف(به لطف جیغای ذوق مرگانه ی مگلی که همرام بود)بلاخره به اون پل رسیدیم

ی درو باز کرد و با دیدن قیافش فهمیدم باید برم تو

همه جا پر از چوب بود

با کنجکاوی گفتم:اینجا چوبه جادو میسازین؟

متعجب گفت:نه!میز و صندلی و اینجور چیزا میسازیم!

آهانی گفتم و روی ی صندلی نشتم که در یک ثانیه نصف شد!

اخمو نگاش کردم که درحالی که داشت خندشو میخورد گفت:انگار تحمل وزنتونو نداشته!

میخاستم ی کوریشیو روش پیاده کنم اما با یاد آوریه مجازات انجامش رو انسان ها و تکلیف درس ماگل شناسی پشیمون شدم

با دیدن قیافم آب دهنشو باترس قورت داد و گفت:چطوره ترسای خودمو نشونتون بدم؟

چقد خوبه یکی ازت بترسه!

لرد ولدمورت چه حالی میکنه همه ازش میترسن!

ی چیزی بم نشون داد و گفت:این چکشه!

ی چیزه نک تیز هم بهت نشون داد و گفت:اینم میخه!

دوتا تیکه چوب گذاشت رو هم و نکه تیز میخه رو گذاشت روش و گفت:اگه اینو با چکش به این بکوبم این دوتا چوبو میتونم با این میخ به هم وصل کنم!

گفتم:این کجاش ترس داره؟

جدی گفت:باید انجامش بدی تا بفهمی!

____________
یک ساعت بعد:
____________

بعد از ساخته شدن صندلی گفتم:خب الان میشه بگی کجاش ترسناکه؟

نیشخندی زد و گفت:هیچ جاش! و مرسی! الان کارو جای من انجام دادی!

با خونی به جوش اومده با چسب که ماگله بهم نشون داده بود و چوبا رو به هم میچسبوند میخا رو دسته ماگله دادم و میخا رو مستقیما داخل سوراخی که ماگله گفته بود ازش چیزی به اسم برق در میاد فرو کردم!!!

بعد از ی افسون پاک کردن حافذه درست کردن گند کاریا صندلیو برداشتم و مستقیم رفتم دفتر پرفسور رودلف!

صندلیو همون در ذاشتم و با داد گفتم:من فهمیدم از چی متنفرم!از اسکل شدن توسط ی ماگل و انجام کارای ماگلی!

یک رول با موضوع روبرو شدن با لولوخورخوره مشنگیتون بنویسید...این لولوخورخوره یک ترس مشنگی هست..از چی میترسین؟روبرو شین باهاش..میتونید شکست بخورید و یا شکستش بدین...طنز یا جدی فرقی نمیکنه،مهم این هست که شخصیتتون رو بشناسید و بشناسونید!

- مامان!

مالي با شنيدن صداي جيني به سمت اتاق او رفت و در را باز كرد:
- چيشده جيني؟ چرا جيغ كشيدي؟
- مامان، بيا اينو بكش!
- بكشم؟ كيو؟
- كيو نه! چيو؟
- خب چيو بايد بكشم؟
- اين سوسكه رو!

با گفتن اين حرف توسط جيني، برادرانش كه به تازگي وارد اتاق شده بودند، از خنده روي زمين افتادند! مالي پس از اينكه سوسك را كشت از اتاق خارج شد اما برادران جيني همچنان در حال خنديدن بودند. جيني كه ديگر نميتوانست اين صحنه را تحمل كند، با صداي بلندي گفت:
- چيه؟ به چي هي ميخنديدن؟

فرد با صدايي كه رگه هايي از خنده داشت، گفت:
- قيافه ي تو... خيلي خنده داره جيني!

و دوباره روي زمين پخش شد و به خنديدن ادامه داد. جيني با عصبانيت گفت:
- قيافه ي من كجاش خنده داره؟ اگه به بابا نگفتم كه منو اذيت كردين!

اين بار چارلي به حرف آمد و گفت:
- آخه دختر خوب... كي از سوسك ميترسه؟

با گفتن اين حرف، صداي خنده ي برادران جيني بلند تر شد. جيني جيغ بلندي كشيد و با عصبانيت از اتاقش خارج شد.

چند روز بعد - خانه ويزلي ها:

چند روزي از آن جريان گذشته بود. جيني در حال كتاب خواندن بود كه ناگهان با ديدن سوسكي سياه خواست جيغ بكشد، اما جلوي دهانش را گرفت. به ياد چند روز پيش افتاد كه برادرانش به خاطر ترس از سوسك او را مسخره كرده بودند. پس از جايش بلند شد و تصميم گرفت كه بر ترسش غلبه كند. به سمت سوسك رفت. دمپايي اش را از پايش در آورد. چشمانش را بست و با شدت دمپايي را بر روي سوسك كوبيد. وقتي چشمانش را باز كرد با ديدن موجودي كه تا لحظه اي پيش سوسك نام داشت، چندشش شد، اما خوشحال بود كه ديگر مجبور نيست خنده هاي برادرانش را تحمل كند.

مغازه ي ويزلي ها:

فرد با ديدن سوسك پلاستيكي رو به برادرانش گفت:
- بچه ها... بياين يكم جيني رو بترسونيم.
- فرد ول كن، گوشاي من كه ديگه اصلا تحمل شنيدن جيغاي بلند جيني رو نداره!
- اما به خندش مي ارزه ها!

چارلي كه خودش هم اندكي به دنبال اذيت كردن جيني بود، سرش را به علامت تاييد تكان داد. جرج با صداي شادي گفت:
- آخ جون... امروز كلي ميخنديم!

برادران با لبخند شيطاني دست به كار شدند و سپس به سمت خانه حركت كردند.

ساعتي بعد - خانه ويزلي ها:

- جيني؟

جيني با شنيدن صداي بيل به سمت او برگشت.
- اين براي تويه!
- واسه من؟ به چه مناسبتي؟

پرسي گفت:
- به خاطر اون روز كه بهت خنديديم... به عنوان معذرت خواهي!

جيني لبخندي زد و جعبه را از دست بيل گرفت. با باز شدن در جعبه، برادران هر لحظه انتظار دشتند كه صداي جيغ جيني بلند شود. جيني با ديدن سوسكي پلاستيكي كه در درون جعبه بود لبخند پيروزمندانه اي به برادرانش زد و گفت:
- ممنون... خيلي بامزه ست!

برادران جيني با تعجب به او نگاه كردند. بالاخره صداي رون بلند شد:
- يعني... يعني نترسيدي؟
- نه... ديگه نميترسم!

جيني اين حرف را زد و به سمت اتاقش به راه افتاد.

تکلیف:
یک رول با موضوع روبرو شدن با لولوخورخوره مشنگیتون بنویسید...این لولوخورخوره یک ترس مشنگی هست..از چی میترسین؟روبرو شین باهاش..میتونید شکست بخورید و یا شکستش بدین...طنز یا جدی فرقی نمیکنه،مهم این هست که شخصیتتون رو بشناسید و بشناسونید!



مینروا کتاب های زیادی درباره ماگل ها خوانده بود . ولی این دلیل نمی شد علاقه ای به آنها پیدا کند و از لسترنج هم زیاد خوشش نمی آمد . با این وجود به کلاس ماگل شناسی رفت . به نظر مینروا حرف های لسترنج درباره ماگل ها زیاد از حد مبالغه آمیز بود . وقتی که لسترنج تکالیفشان را نوشت ، بچه ها به صف شدند که او طلسمی روی آنها بکار ببرد تا آنها را به مکان مورد نظر بفرستد . نوبت مینروا که رسید لسترنج پوزخندی به او زد و بعد طلسم را روی او اجرا کرد .
مینروا چشمان خود را بسته بود تا حالش به هم نخورد .وقتی چشمانش را باز کرد، خود را در فروشگاه لوازم برقی ماگل هادید .
در کتاب ((برق ، جرقه ، ماگل )) خوانده بود که وسایل ماگلی نفرت انگیزی مثل چرخ گوشت ممکن است دست بچه های فضول را ببرد یا مثلا جاروبرقی می تواند هر چه را که روی زمین وجود دارد را با یک مکش توی خود جمع کند .
آب دهانش را به زور قورت داد و با سرعت دنبال در خروجی گشت ولی هیچ در خروجی وجود نداشت . نا امید روی صندلی که در آن نزدیکی بود نشست که ناگهان حس کرد چیزی زیرش میلرزد با ترس پا شد و به آن مستطیل عجیب و غریب که رویش عکس یک مرد بود و حرکت نمی کرد ، خیره شد . با ترس از آن شیء ساده اما واقعا خطرناک فاصله گرفت که از پشت به یک خانم چاق خورد .
-آخ
برگشت و تا خانم چاق را دید گفت:
-اوه متاسفم ...من واقعا ... واقعا نمیدونم چی بگم
در حالی که گریه اش گرفته بود با التماس توی دلش اسم لسترنج را صدا زد . وقتی برگشت تقریبا نصف بچه ها توی کلاس بودند .
لسترنج و بچه ها با تاسف نگاهش می کردند . مغموم و ناراحت از کلاس بیرون می رود و به دستشویی دخترها پناه می برد.

یک رول با موضوع روبرو شدن با لولوخورخوره مشنگیتون بنویسید...این لولوخورخوره یک ترس مشنگی هست..از چی میترسین؟روبرو شین باهاش..میتونید شکست بخورید و یا شکستش بدین...طنز یا جدی فرقی نمیکنه،مهم این هست که شخصیتتون رو بشناسید و بشناسونید

یه روز مزخرف آفتابی***
-دوباره...
-اه نه دوبارررررره...
-لعنتی بخدا اینا یه طوریشون میشه
ترزا با عصبانیت سر دختر خاله ی جادوگرش داد کشید:بسسسه شورشو درآوردی هنگ کرده مهم نیست!فردا میریم رو در رو باهاش حرف میزنی !
-
-اینجوری نگاه نکن زود باش بلند شو و یه جوری رفتار نکن انگار از سرزمین دیگه ایی اومدی!

فردا صبح***

-اهم ....اهم جسیکا بیدار شو تو که میدونی خوشش نمیاد منتظر بمونه!
جسیکا با بی حالی چشمانش را باز کرد و اجازه ی ورود پرتو های کور کننده خورشید را به چشمش داد.
البته همه ی تابستان ها اینطوری بود پدرش او را در خانه ی خاله اش رها میکرد و خودش برای کار در لندن می ماند.
از جایش بلند شد و روی تخت نشست.
-متاسفم. من نمیام!
-
-چیه خب نمیام.حال ندارم
-
-خب مچمو گرفتی ازش می ترسم .تازه یکی از ملمامون گفته بود آدما مثله لولوخورخوره ان
-
-اهم.... چیزه یعنی من نمیام صبر میکنم تا اون شبکه ملی فرگیرتون لودینگ کنه.
ترزا که دیگر زیر پایش چمنزار روییده بود دست جسیکا را محکم گرفت و به زور او را از در خانه بیرون انداخت(البته قبلش لباس هم تنش کرد)
سرقرار***
-قربان دو نفر اومدن میگن اومدن شما رو ببینن
قمه ی روی میز برداشته شد مرد سرش را تکان داد و خدمتکار به بیرون رفت.
-اهم من نمیام نمی تونم
-
-شوخی کردم حتما میام
خدمتکار آنها را به داخل راهنمایی کرد...
پس از چند ثانیه صدای شیون دلخراش جسیکا محله را پرکرد..

-عهه اینکه...پروف...رودو...لس... اهم..شما مشق.. لولو...
- خب پس حتما همدیگه رو میشناسین
رودوف و جسیکا:نه..
جسیکا نفس رحتی کشید و گفت:لولوخور خوره نبود پروف... اهم

خلاصه جسیکا و دختر خالش بعد از حرف هایی که معلوم نیست چی بودن از دفتر بیرون اومدن و پروفسور به خوبی و خوشی نمره جسیکا رو وارد دفترش کرد.
و داستان تمام شد

یک رول با موضوع روبرو شدن با لولوخورخوره مشنگیتون بنویسید...این لولوخورخوره یک ترس مشنگی هست..از چی میترسین؟روبرو شین باهاش..میتونید شکست بخورید و یا شکستش بدین...طنز یا جدی فرقی نمیکنه،مهم این هست که شخصیتتون رو بشناسید و بشناسونید


مایکل کرنر علاقه ای به ماگل ها نداشت ، چون بیشتر عمرش رو کنار جادوگرها بود ، با کندی به سمت کلاس ماگل شناسی رفت ، کلاس شلوغ بود و مایکل بر روی صندلی ته کلاس نشست ، پروفسور لسترج وارد کلاس شد و سکوت شکسته شد ، پروفسور لسترنج شروع به صحبت کرد ، صحبت های پروفسور لسترج جالب و منطقی بود ، علاقه مایکل به ماگل ها کمی‌ بیشتر شد ، بعد از جادو کردن تخته توسط پروفسور لسترج و پدید آمدن نوشته ، پروفسور از بچه ها خواست تا همه به ترتیب در صفی بایستند و به سمت تخته بیایند و چشمانشان را ببندند و به تخته دست بزنند و بعد چشمانشان را باز کنند ، هر کس که اینکار را میکرد ناپدید میشد ، آخرین نفر مایکل بود ، با کمی ترس جلو آمد و چشمانش را بست و به تخته دست زد اما وقتی چشمانش را باز کرد خود را در مکانی دید که افراد ماگل با وسیله ای به نام اسلحه یا تفنگ به مایکل شلیک می کنند ، مایکل با بزرگترین ترس خود از ماگل ها رو به رو شده بود ، مایکل چوبدستی نداشت که جادو کند بنابراین در جایی پناه گرفت ، مایکل به یاد حرف پروفسور افتاد

- لطفا بس کنیییییید!!!

دیگر صدای تیراندازی نمی آمد ، همه تفنگ های خود را کنار گذاشتند ، به سمت مایکل رفتند و مایکل را که خیلی ترسیده بود مشاهده کردند

- تو کی هستی!؟
- ممم.ا..ی..کل..کر...نر
- اینجا چیکار میکنی!؟
- ن..میدو..نم
- ترسیدی!؟
- آره
- ما هم ترسیدیم

مایکل تعجب کرد و دلیل ترسیدن آن ها را پرسید و دلیل آن پیدا شدن ناگهانی مایکل بود

- اون ها اسلحن درسته!؟
- آره
- بخوره بهم زخمی یا...
- دیگه نمیخوره بهت

مایکل با آن ها بیشتر صحبت کرد و متوجه شد که بیشتر ماگل ها از آن اسلحه نیز میترسند ، ترسش کمتر شده بود اما باز هم ترس داشت ناگهان باز هم همه چیز عوض شد ، مایکل به کلاس برگشت و هیچکس در کلاس نبود

جلسه اول ماگل شناسی!



مشخص نبود که چرا مدیریت هاگوارتز این ترم تحصیلی تصمیم گرفته بود که کلاس های ماگل شناسی را به بالاترین نقطه برج غربی منتقل کند.ولی به هر حال دانش آموزان بعضی مشتاقانه و بعضی غیر مشتاقانه در کلاس حضور پیدا کرده و منتظر ورود معلم این درس و شروع اولین کلاس ماگل شناسی بودند.
انتظار آنها زیاد طول نکشید،زیرا با باز شدن در و ورود رودولف لسترنج به کلاس،سکوت دانش آموزان نشان از این داشت که کلاس شروع شده بود!

رودولف مستقیما به سمت تخته سیاه جادویی رفت و هنگامی که به سر کلاس رسید،بر پاشنه پایش چرخید و گفت:
_خب...به کلاس ماگل شناسی خوش اومدین...کسی میدونه چرا چنین کلاسی داریم؟...بله پالی؟
_آم..برای اینکه ماگل ها رو بشناسیم؟
_درسته پالی...برای اینکه ماگل ها رو بشناسیم...بشناسیم و این یعنی ما الان هنوز ماگل ها رو نشاختیم یا کامل نشناختیم...کسی میتونه بگه چیزی که ناشناخته اس چه ویژگی خاصی داره؟

همه دانش اموزان به یکدیگر نگاهی انداختند...به نظر میرسید کسی نمیدانست و یا اگر میدانست ترجیح میداد چیزی نگوید!
پس از چند ثانیه سکوت رودولف فریاد زد:
_ترس...ما از چیزی که نمیدونیم چیه میترسیم..ناشناخته ها ترسناکن...در حالی که همه ما احتمالا ماگل ها رو دیدیم...آیا ترسناکن؟خب...نه خیلی...در اصل ممکنه ماگل ها تنها یک پوشش ترسناک دارن،ولی ذاشون ترسناک نباشه!
_مثل لولو خوخوره؟
_دقیقا...مثل لولوخورخوره...منظورم از ماگل ها صرفا انسان های ماگل نیست...بلکه وسایل ماگلی هم هست...فرهنگ ماگلی هم هست...یا بذارین به طور کلی بگم که منظورم دنیای ماگلی هست!

چهره دانش اموزان بی تفاوت به نظر نمیرسید...شیلا بروکس دستانش را بالا آورد و گفت:
_یعنی ماگل ها لولوخورخوره ان؟
_نه...لولوخورخوره یک موجود جادوییه...ولی ماگل ها صرفا شبیه لولوخورخوره ها میشن...تو بعضی چیزا شبیه اونا و در خیلی چیزها متفاوتن!
_آم...میشه مثال بزنید؟
_مثلا دقیقا مثل لولوخورخوره ها باید باهاشون روبرو شد ولی مثل لولوخورخوره نمیشه با یه ریدکلوس باهاشون برخورد کرد...بلکه فقط و فقط باید مقابلشون و ترس وایسین!

رودولف چوب دستیش را در اورد و تخته سیاه را جادو کرد و با این کار،نوشته ی روی تخته مشخص شد!

نقل قول:

رودولف سپس در حالی که از کلاس خارج میشد گفت:
اگه سوالی داشتین در مورد تکلیف و یا ابهامی داشت،میدونید که کجا من رو پیدا کنید...دفتر اساتید...البته جغد هم میتونید برام بفرستین!

کلاس ماگل‌شناسی با تدریس پروفسور رودولف لسترنج در ترم 21 هاگوارتز برگزار می‌گردد.


برنامه‌ی کلاس
جلسه اول » سه‌شنبه، 13 تیر
جلسه دوم » سه‌شنبه، 27 تیر
جلسه سوم » سه‌شنبه، 10 مرداد
جلسه چهارم(آخر) » سه‌شنبه، 24 مرداد

تری بوت

خیلی خوب بود تری...فضاسازی خوبی داشت،البته اوا و هیتلر هردو مردن...بدون اشکال!30!

رون ویزلی

زیبا بود و نتونستم اشکال بگیرم غیر یک دوتا که اوناهم اصن به چشم نمیومد...شاید با توصیفات و کلمات قشنگ تری میتونستی رولتو به پایان برسونی تا تاثیرش بیشتر باشه...30!

ویکتور کرام

بیشتر مثل این بود که بیای و زندگینامه یه شخص رو توضیح بدی..اگه داستان زندگیش رو نه مثل زندگینامه و مثل یه داستان توضیح میدادی خیلی بهتر میشد.28

جینی ویزلی

یسری جاها علائم نگارشی رعایت نشده بود بعلاوه این که دیالوگ رو باید از فضاسازی جدا کنی:
نقل قول:
باید اینجوری بنویسی:
آلویس با دیدن صورت هیتلر نگران شد و از او پرسید:
-چه شده سرورم؟
اما هیتلر صدای او را نشنید، چون غرق در افکار خودش بود.25

رز زلر

چه عجب یکی هم از ناپلئون نوشت،....عالی بود،30 حلالت!

ورونیکا اسمتلی

بوق بهت مرلین حسنی رو خیر بده چه ایده ای بهت داد ....حرف نداشت!30!

آنتونین دالاهوف

توصیفات خوب،فضا سازی خوب...توی یه رول تاریخ رو توضیح دادی!30!


آرگوس فلیچ

چیزی که میخواستم نبود!قرار بود که درباره هیتلر و یا ناپلئون بنویشید اما حیفه به رولت نمره نداد.
زیبا نوشته بودی اما به دلیل این که سوژه اشتباه بود مجبورم ازت نمره کم کنم.20

چهره لاکرتیا کماکان برافروخته بود.با حالتی قهرگونه برگشت تا کیف و گربه اش را از روی میز بردارد که درب کلاس چهارتاق بازشد و پیکری پیچیده در ردایی سیاه در آستانه در ظاهر شد.به نظر نمیرسید آن روز چندان به کام لاکرتیا باشد.لاکرتیا با مشاهده اسنیپ در آستانه در کلاسش به سختی اب دهانش را فرو داد.
- جناب مدیر؟میتونم کمکی کنم؟

اسنیپ بلافاصله پاسخی نداد و ابتدا نگاهی به کلاس و دانش اموزانی انداخت که در سکوت به او خیره شده بودند.زاغ سیاه اسنیپ که از مشاهده چشم هایی که به آنها خیره مانده بود به وجد آمده بود قار قار اشتهاآمیزی کرد.
- دوشیزه بلک؟
- جناب مدیر؟
- شما احیانا زحمت کشیدین این اطلاعیه رو بخونید؟

قلب لاکرتیا در سینه فرو ریخت.او اعلامیه را ندیده بود با این همه پاسخ داد:
-بله پروفسور ...اسنیپ.
- مگه جلسه چهارمی که تدریس کردین این نبوده؟

لاکرتیا در دل اسنیپ را لعنت کرد.مردک چطور جرئت می کرد در برابر چشمان اینهمه دانش اموز از او بازخواست کند؟با لحنی اعتراض امیز پاسخ داد:
- چرا جناب مدیر.
- پس ممکنه برای من توضیح بدین جریان این کلاس چیه؟برنامه امتحانات هم که هنوز اعلام نشده.نکنه سرخود امتحان گرفتین از بچه ها؟بدون هماهنگی با مدیریت مدرسه؟
-جانم؟

اسنیپ نگاه خیره چشمان سرد و کم فروغش را به او دوخت.لاکرتیا علی رغم میلش بار دیگر به سختی آب دهانش را فرو داد.
- لطفا منو مجبور نکنید یه بار دیگه سوالمو تکرار کنم پروفسور.

لاکرتیا این بار در دل برخودش لعنت فرستاد که چرا بار دیگر به اسنیپ فرصت داده تا او را در ملاعام تحقیر کند.میتوانست نگاه خیره دانش اموزان را بر روی خودش حس کند و ضربان تند و سریع قلبش را که دیوانه وار خودش را به قفسه سینه اش می کوبید.هرچه بود او یک بلک بود و هرگز عادت نداشت در ملا عام مورد مواخذه واقع شود.اما مشخص نبود چه چیز در وجود اسنیپ بود که به سادگی میتوانست تمام این باید ها و نباید ها را زیر سوال ببرد بدون اینکه او قادر باشد کمتر واکنشی نشان دهد.صدای ملایم گربه اش او را به خود اورد.به نظر می رسید حتی او هم توانسته بود وضعیت ناراحت کننده ای را که صاحبش در ان گرفتار شده بود را درک کند.
لاکرتیا گلویش را صاف کرد.
- چیز خاصی نبود پروفسور اسنیپ در واقع این یه کلاس نبود.بچه ها خواستن یه سری موارد رو برای امتحان دوره کنن.در واقع یه کلاس رفع اشکال بود.

اسنیپ چیزی نگفت و تنها در سکوت به نگاه خیره اش به لاکرتیا ادامه داد.لاکرتیا نفسش را حبس کرد.این نگاه را خوب می شناخت...ذهن روبی.فن مورد علاقه اسنیپ برای سرک کشیدن به افکار اطرافیانش.

برای لحظاتی طولانی به هم خیره شدند.لاکرتیا بی اراده ذهنش را مهر و موم کرد تا جلوی ورود احتمالی اسنیپ را به ذهنش بگیرد.شاید در چفت کردن به خوبی اسنیپ نبود اما مطمئنا می توانست جلوی او را بگیرد. با اینهمه چیزی در وجودش فریاد می زد اسنیپ می داند که او اعلامیه را حتی نگاه هم نکرده است.دندان هایش را بر هم فشرد.او هنوز هیچ دلیلی نداشت تا خلاف ان را ثابت کند. با این همه بی اراده در دل دعا کرد هرچه زودتر اسنیپ نگاه خیره اش را از او بگیرد.حضور آن زاغ منحوس روی شانه اش به اندازه کافی جو را سنگین جلوه می داد.

عاقبت اسنیپ سکوت را شکست:
- که اینطور.بسیار خب الان دیگه کلاس تموم شده درسته پروفسور بلک؟

لاکرتیا نفس به اسودگی کشید.ظاهرا مراسم بازجویی رو به اتمام بود.
- بله پروفسور دیگه تموم شد.

اسنیپ سر دیگری تکان داد و نگاه دیگری به لاکرتیا انداخت. سپس بدون اینکه چیزی بگوید پوزخندی تمسخر آمیز زدو بی صدا از در کلاس خارج شد.لاکرتیا نفس عمیق دیگری کشید تا بر اعصابش مسلط شود.
- کلاس تعطیله.همه بیرون!هرکس بره چغولی منو پیش مدیریت کنه هرچی دیده از چشم خودش دیده!

دانش آموزان بی سر و صداتر از همیشه از جا برخاستند تا کلاس را ترک کنند.قطعا هیچکس تا این حد ابله نبود که به جریان چند دقیقه پیش اشاره ای کند.چیزی نگذشت که کلاس از سر و صدای بر هم خوردن کتاب و بستن در کیف ها پر شد.لاکرتیا تمام مدت مغرورانه ایستاده بود و می کوشید خودش را خونسرد جلوه دهد.اسنیپ هیچ مدرکی نداشت تا خلاف حرف او را ثابت کند.

صدای یکی از دانش آموزان رشته افکارش را پاره کرد.او به تخته اشاره میکرد.
-پروفسور پس تکالیفمون چی؟یعنی دیگه نیاز نیست بنویسیم؟

لاکرتیا بدون اینکه پاسخی دهد بهت زده به دانش اموز سوال کننده خیره شد.تکالیف؟آهسته بازگشت تا نگاهش را به تخته بدوزد.چطور فراموش کرده بود؟نگاه خیره اسنیپ و پوزخندش در برابر چشمانش جان گرفت و کم کم معنی ان را درک می کرد.پس ذهن خوانی در کار نبوده است بلکه مدرک جرم تمام مدت جلوی چشم اسنیپ بوده است.لاکرتیا در دل خودش را لعنت می کرد.چطور میتوانست انقدر بی دقت عمل کند؟آهسته به طرف تخته سیاه خزید تا تکالیف تعیین شده را از روی تخته پاک کند.با تخته پاک کن و بدون هیچ وسیله ی جادویی.گویی میخواست مطمئن شود که دیگر نشانی از انها باقی نخواهد ماند.
- تکلیف نداریم...کلاس تعطیله زودتر برگردین خوابگاهتون.

دانش آموزان با سرعت هرچه تمامتر کلاس را ترک کردند.