در یک رول بنویسید ارباب ریگولوس چطور تونست موی سر لرد سیاه رو بدست آورد؟(30 نمره)



_باید بالاخره ی راهی باشه. من پیدا میکنم. من ارباب ریگولوسم. من مورد احترام کریچرم. من میتونم. تامام.

ریگولوس بعد اینکه کلی تو دل و ذهن و معده و روده و خلاصه همه ی اندام های بدنش با خودش صحبت کرد به این نتیجه رسید که میتونه خودشو با معجون مرکب واسه جشن هالووین شبیه لرد کنه.

سه روز بعد

_ اررررباب؟
_چی شده ریگولوس؟ چرا مزاحم خوابمان میشوی؟
_ارررررباب؟
_مگر ما با تو شوخی داریم؟ حرفت رو بگو وگرنه با یک اشاره ی چوب دستی به پودر پرسیل تبدیلت میکنیم.
_ :
_
_چیزه... میگم که ارباب. نمیخواین یکم چیز میز به کلتون بزنین یکم مو دربیاره جذاب و دختر کش بشین؟
_ما همین الان هم جذاب و دختر کش هستیم.
_بیشتر خب.
_بیشتر هم هستیم.
_یکم بیشتر از بیشتر خب.
_یکم بیشتر از بیشتر هم هستیم.
_خب خیلی بیشتر از بیشتر.
_دیگه داری اعصابمون رو خورد میکنیا... شانس آوردی امروز حالمان خوب است وگرنه تا الان هزار بار به پودر پرسیل تبدیل شده بودی.
_خب چیزه ارباب... الان پروف رو ببینین چقدر رو کلش چیز میز داره. شما مگه چیتون از اون کمتره که مو نداشته باشین؟

و بالاخره ضربه ی آخر کار ساز بود و لرد به فکر فرو رفت.
بعد از یک ساعت تفکر، لرد گفت:
_راه حلی داری؟

ریگولوس ک پا از سر و سر از پا نمیشناخت مثل قورباغه خودشو انداخت کنار لرد و با خوشحالی گفت:
_بعله که دارم.
_چه راه حلی؟
_عسل!
_عسل؟
_آره ارباب جونم... میمالی به کلت. همچین مو درمیاری که حد نداره. جذاب و دخترکش هم میشی.
_حالا این عسل که گفتی همراهته؟
_بعله... من کاملا مجهز اومدم.

یک ساعت بعد

_ارباب مرگ عمت کم تکون بخور.
_چی میگی زیر لب ریگولوس؟
_هیچی ارباب... میگم چشم حسودا کور چقد کلتون خوشگله. خب ارباب... اینم تموم شد. بذارین یه ساعت رو سرتون بمونه. بعد یه هفته میشی لرد مو دار.
_ از الان بگوییم... اگر مو در نیاوردیم تو رو شبیه مو میکنیم و روی سرمان می‌گذاریم.
_ نه ارباب خیالتون راحت... اثر میکنه.

یه هفته بعد

_مگر تو نگفتی که مو درمی‌آوریم؟ پس کو؟ ما را مسخره میکنی؟ نفرین مرلین و کروشیوی خودمان بر تو باد.
_ارباب به جون شما...
_
_چیزه... اصن به جون خودم... من اینو رو کله یکی دیگه امتحان کردم عمل کرد. نمدونم چرا اینجوری شد. ولی اصن نگران نباشین ارباب جونم. یه راه حل دیگم دارم.
_خفه شو از جلو چشمام!
_ جانم ارباب؟
_میگیم خفه شو از جلوی چشمامون تا به پودر پرسیل تبدیلت نکردیم.
_ارباب یه فرصت دیگه... اگه بازم درست نشد اصن منو به پودر تاژ تبدیل کنین. خوبه؟
_نه تاژ دوست نداریم.
_خب هر پودری ک دوست دارین.
_همان پرسیل را دوست داریم.
_ خب همون پرسیل... حالا بگم راه حل رو؟
_بگو... افتخار می‌دهیم و به چرت و پرت هایت گوش می‌دهیم.
_پیوند مو!
_ چی؟
_پیوند مو ارباب جونم... از زیر بغلتون میکنن میچسبونن رو کله تون. خیلیم شیک و مجلسی.
_خفه شو از جلو چشمام!
_ دوباره چرا ارباب؟
_چیکار به زیر بغل ما داری؟
_ مگه شما نمیخواین جذاب بشین؟
_ما جذاب هستیم.
_خیلی بیشتر.
_خیلی بیشتر هم هستیم.
_خیلی خیلی بیشتر.
_خیلی خیلی بیشتر هم هستیم.
_خب ینی بزنین رو دست موهای دامبل... منظورم اینه.
_خب این پیشنهاد وسوسه کننده بود.
_خوبه دیگه... بقیشو بسپارین به من دیگه.
_از الان به تو می‌گوییم ریگولوس... اگر درست نشه خودت را برای پرسیل شدن اماده کن.
_حله ارباب.

روز بعد _ بیمارستان جادوگران

_خب ارباب... الان بیهوشتون میکنم تا درد نکشید.
_چی؟ درد؟ صبر کن ریگو...

اما قبل از اینکه حرف لرد تموم بشه ریگولوس ماسک بیهوشی رو چسبوند به صورت لرد و نتیجه ش بیهوش شدن لرد بود.
ریگولوس موچین مخصوص رو برداشت و سه تار مو از زیر بغل لرد کند و دو تا پا داشت، دوتا دیگه هم قرض کرد به سمت آزمایشگاهش به راه افتاد.

یک ماه بعد

_ نهههه... این امکان نداره.

ریگولوس جلوی آینه وایساد و ناباورانه به خودش نگاه کرد.
_ من شبیه چی شدم؟

میرتل گریان سرشو از توی یکی از چاه های توالت در آورد.
_ شبیه زیر بغل مار شدی.

سلام و درود به ریش سفید مهربون محفل... پروفسور دامبلدور عزیز.
راستش پروف من یه مدتی بخاطر یه سری مشکلات از محفل و کلا سایت دور بودم. حالا دوباره برگشتم. اگه صلاح میدونین که دسترسی من رو بدین تا دوباره بتونم در کنار بقیه ی بچه ها به محفل خدمت کنم.

ممنون از لطفتون. جینی ویزلی



سلام جینی جان،
اولا که خوش برگشتی، یک جغد برات ارسال شده که امیدوارم به دستت برسه.

با تشکر،
آلبوس پرسیوال والفریک برایان دامبلدور.

نام: جینی
نام خانوادگی: ویزلی
نژاد: اصیل زاده
رنگ مو: قرمز
رنگ چشم: آبی
گروه: گریفیندور

ویژگی های ظاهری:

دختری مو قرمز همچون سایر ویزلی ها با صورت کک مکی اما زيبا . او داراي قدي متوسط و چشماني به رنگ آبي ميباشد

ویژگی های اخلاقی:

دختری کمی لجباز که دست کمی از پیر ها ندارد چون تمام عمرش را با پسر ها گذرانیده است. کمی لوس و باهوش و تقريبا هم ادم توداريه...همين ديگه

معرفي:
جيني ويزلي جوانترین عضو خانواده ی ویزلی است .جینی فرزند آرتور و مالی ویزلی که هفتمین فرزند و تنها دختر آنها محسوب میشود. او خواهر رونالد، فرد، جورج، بیل، چارلی و پرسی ویزلی و همسر هری پاتر می باشد.
جيني و شش برادر بزرگترش قبل از شروع تحصیل در هاگوارتز در خانه ( بارو) توسط پدر خود اقای ویزلی آموزشهای ابتدایی جادویی را فرا گرفت. در یازده سالگی جینی ویزلی اولین سال تحصیل خود را در مدرسه ی علوم وفنون جادوگری هاگوارتز اغاز کرد. جینی دوران بسیار سختی را در اولین سال حضور در هاگوارتز سپری کرد. چرا که در آن زمان تالار اسرار به روی جادو های سیاهی که جینی را تحت تسخیر خود در آورده بودند باز شده بود . طی سال اول و دوم حضور او در هاگوارتز جینی احساسات عاشقانه ای نسبت به بهترین دوست برادرش پیدا کرد. کسی که در جامعه ی جادوگران شهرت بسیاری داشت : هری پاتر.
این موضوع باعث شد او در مقابل هری رفتار متفاوتی از خود نشان دهد مثل : ساکت بودن – خجالت کشیدن یا فاصله گرفتن از هری و صحبت نکردن مستقیم با او در حضور برادرش. تا جاییکه در قسمتی از داستان رون به هری میگوید: "نمیدونم اون چه ش شده؟ در حالت معمولی هیچوقت اینقدر ساکت نیست ." در سال چهارم حضور او در هاگوارتز درست موقعی که او از هری انتظار دارد که برای جشن یول بال از او تقاضای رقص کند هری با دعوت نافرجامی از چو تمام نقشه های جینی را برای شروع دوستی به هم میزند. با این حال جینی جشن رقص را از دست نمی دهد و به ناچار پیشنهاد نویل لانگ باتوم رامیپذیرد.
در ادامه جینی که از رفتار سرد و بی توجهی هری نسبت به خود آزرده شده با یکی از دانش آموزان ریونکلاو به نام مایکل کورنر طرح دوستی میریزد. اما این عمل او نه تنها باعث جلب توجه هری نمی شود بلکه باعث کشمکش و درگیری دائم با برادرش رون میشود. ضمن اینکه مایکل در کوییدیچ رقیب جینی محسوب میشود و موجبات ناراحتی هرچه بیشتر اورا فراهم میکند.جینی به توصیه ی هرمیون به اصطلاح خود را وارد اجتماع کرده و رفتاری خیلی معمولی و عادی ای را با هری در پیش میگیرد. در این زمان هری برای اولین بار متوجه رفتار غیر معمول جینی در برخورد با خود میشود و به این پی میبرد که جینی دیگر آن دختر کوچک خجالتی و کم حرف سابق نیست. جینی برای بار دیگر فرصتی به هری میدهد تا اورا جور دیگری ببیند. به این ترتیب که پس از به هم زدن دوستی خود با مایکل کورنر با همکلاسی هری در گریفین دور به نام دین توماس دوست می شود. آخرین تلاشهای جینی برای جلب توجه هری سر انجام نتیجه می دهد و حس حسادت پسرانه ی هری تحریک میشود. جینی که بالاخره پس از پنج سال به عشق قدیمی خود رسیده است در پایان سال پنجم و پس از گذراندن دوره ی کوتاهی با هری از سوی او طرد می شود. او به خوبی میداند که علت این رفتار هری بی مهری او نسبت به جینی نیست بلکه ترس های پنهانیست که همواره یک قهرمان را آزار می دهد. اما او تصمیم خود را گرفته است و می خواهد تا ابد در کنار قهرمان خود بماند و او را در مشکلاتی که در آینده خواهد داشت همراهی کند.جینی ویزلی سال ها بعد با هری ازدواج کرده و صاحب دو پسر به نام‌های جیمز سیریوس و آلبوس سیوروس و یک دختر به نام لی لی لونا می‌شود. او نمونه ی قهرمانی است که با جسارتی مثال زدنی و مهارتی قابل توجه در کنار قهرمانان دیگر داستان با بی عدالتی ها و ستمگری جبهه ی شر مبارزه می کند.تا جاییکه برادران بزرگتر او که همیشه اورا کودک حساب میکنند از او به عنوان کسی که در آینده جادوگر بزرگی درست به بزرگی خود آلبوس دامبلدور خواهد شد یاد می كنند

تایید شد.
خوش برگشتی.

اولین بار که وارد سایت جادوگران شدم هیچی ازش نمیفهمیدم. اون زمان یادمه خیلی سر رون ویزلی سابق بیچاره غر زدم. چون اون کسی بود که منو وارد سایت کرد. به خاطر همین هر زنگ تفریح تو مدرسه از سر کتابا بلندش میکردم و میبردمش تو کارگاه کامپیوتر و مجبورش میکردم قسمتای مختلف سایتو واسم توضیح بده. اولا با بی میلی میومدم پست میزدم و ممکن بود نزدیک به یک هفته هیچ فعالیتی نداشته باشم. اما کم کم واسم جذاب شد. هر روز چندین بار وارد سایت میشدم و پست میزدم. مدتی گذشت. غیر از رون ویزلی دوستای خیلی کمی پیدا کرده بودم. تا اینکه دو سال قبل یک اتفاق باعث شد بیشتر بچه های گریف رو بشناسم. اونجا بود که فهمیدم جادوگران علاوه بر تقویت نویسندگی، دوستایی رو بهم داد که میتونم بگم جزو بهترین دوستایی بودن که میتونستم داشته باشم. هنوزم هستن و خیلی جاها کمکم میکنن. تو موقعیت هایی که فکر میکردم آخر خطه این فنریر بود که گفت قوی باش. پروتی پاتیل بود که گفت هنوز خیلی زوده واسه خسته شدن. گیدیون پریوت بود که گفت توان تو بیشتر از این حرفاس. آرتور ویزلی بود که گفت اگه زمین خوردی بلند شو و دوباره بجنگ. تاتسویا بود که پای همه ی حرفام نشست و مث یه دوست خوب راهنماییم کرد.
شاید اگه بخوام اسم بقیه بچه ها رو ببرم این متن شبیه یک کتاب بشه. از همشون ممنونم و بیشتر از همه از جادوگران به خاطر اینکه همچین دوستایی خوبی رو نصیبم کرد. امیدوارم این سایت تا همیشه دووم داشته باشه.

سلام جناب مدیر

کیک میل دارید؟

یه ویزلی دیگه؟ شما لامصبا هرچی تولیدتون می‌ره بالاتر کیفیتتون کم که نمی‌شه هیچ، بیشترم می‌شه! الحق که زیباترین دختر خاندانتونی. از کیک هم بدم نمیاد اما دلت میاد مدیر به این خوشتیپی بعد شام کیک بخوره و اضافه وزن پیدا کنه؟ اگر دوست داشتی صبح بیا دفترم تا با هم صبحانه شیر و کیک بخوریم.

+4

- باید تلافی کنم! باید تلافی کنم! باید تلافی کنم!

این چیزی بود که جینی ویزلی حدود سه روز با خودش تکرار میکرد. اما هیچکس خبر نداشت که او چه چیزی را میخواهد تلافی کند.

فلش بک، سه روز قبل

پروفسور مک گونگال جمله را نوشت و گفت:
- خب، کسی جواب این سوال رو میدونه؟

جینی دستش را بلند کرد و گفت:
- پروفسور، میشه جواب این سوال رو من بدم؟

اما قبل از اینکه پروفسور بتواند پاسخی دهد، گرگوری گویل گفت:
- مگه یه ویزلی هم توانایی جواب دادن به سوالات رو داره؟

و به دنبال این حرف، تمامی اعضای اسلیترین شروع کردند به خندیدن. اما جینی هیچ چیز نگفت و تنها زیر لب زمزمه کرد:
- جواب این کارت رو میگیری، گویل.

پایان فلش بک

- پیدا کردم!

جینی همانطور که از پله ها پایین میرفت، جیغ میکشید و با خودش این جمله را تکرار میکرد.

چند روز بعد، جلوی در مخفی تالار خصوصی اسلیترین

گویل در حالی که از تالار خارج میشد، چشمش به تکه کیکی افتاد. با خوشحالی به طرفش حرکت کرد.
اما کیک تکان خورد.
دوباره به سمتش رفت، اما باز هم کیک از جای خود حرکت کرد و به سمت انتهای دخمه، و دور از او رفت.
گویل با تعجب و گرسنگی، به دنبال کیک رفت تا اینکه به اتاقی رسید که بالای در آن نوشته شده بود: "اتاق کیک".

گویل با دیدن این نام بر بالای در اتاق، بسیار ذوق زده شد و به سرعت وارد اتاق شد.
وقتی وارد شد، با مقدار زیادی از انواع کیک ها رو به رو شد. پس به سمت آن ها رفت و شروع کرد به خوردن، به طوری که هر دو لپش باد کرده بود و حتی نمیتوانست نفس بکشد.

پس از چند دقیقه، گویل که کبود شده بود و خیس عرق، و البته تمام کیک ها را خورده بود، عزمش را جزم کرد تا از اتاق خارج شود، اما ناگهان در پنجره کنار در، تصویر خودش را دید. پس با وحشت نعره زد:
- نهههه! این من نیستم!

ناگهان در اتاق با شدت باز شد و جینی با پوزخند معروف خودش وارد شد و گفت:
- وقتی یک ویزلی رو مسخره میکنی، منتظر عواقبش هم باش. حالا که تا یه هفته تمام، شبیه خوکِ دوتا موندی، مطمئن میشم که یادت نمیره. مخصوصا که اون ویزلی، یک دختر باشه.

گویل که فهمیده بود کیک ها با معجون مرکب پیچیده و مقداری دم خوک درست شده اند، مثل خوک ها خر خر کرد، اما دیگر راهی برای بازگشت نبود.
جینی هم از اتاق خارج شد و گویل را که مثل خوک ها خر خر میکرد و سعی میکرد دُم پیچ خورده اش را در شلوارش مخفی کند، تنها گذاشت.

باد شدید موهای قرمز رنگش را به رقص درآورده بود. دخترک بر روی تخته سنگی نشسته بود و به نوشته روی دفترش نگاه میکرد: دفترچه خاطرات
صفحه ی مورد علاقه اش را باز و شروع به خواندن کرد.

فلش بک

نوزدهم جولای

امروز بعد از 2 سال یکی از بهترین روزای زندگیم بود. 2 سال بود که از مرگ صمیمی ترین دوستم می گذشت و من هر روز بیشتر از اطرافیانم فاصله میگرفتم. زندگیم توی تنهایی خلاصه شده بود. میترسیدم. از اینکه به کسی عادت کنم و از دستش بدم میترسیدم. اما امروز اتفاق عجیبی افتاد. با کسایی اشنا شدم که تو همین نزدیکی بودن اما خبر نداشتم. صبح وقتی از خواب بیدار شدم طبق هر روز این دو سال اولین کلمه ای که تکرارکردم این بود: بازم یک روز کسل کننده ی دیگه.
اما ناگهان صدای خنده ی کسی رو شنیدم. یک دختر که از ته دل می خندید. با خودم گفتم کاش منم عین اون میتونستم بخندم.
صدای خندش نمیدونم چرا اما باعث آرامشم شد. کنجکاو شدم تا ببینم اون صدای خنده متعلق به کیه! جلوتر رفتم. تازه متوجه شدم که اون صدا متعلق به پروتی پاتیله. پروتی کنار گیدیون و آرسینوس ایستاده بود که متوجه من شد. جلو رفتم. با مهربونی بهم لبخند زدن. آرسینوس و گیدیون توی سروکله هم میزدن و منو پروتی به کارای اونا می خندیدیم. اما اون وسط تعجب کردم. من بعد از دو سال میخندیدم. دو سال بود که حتی لبخند هم نزده بودم اما الان داشتم از ته دلم میخندیدم!
کل روزو با اونا گذروندم. از بس خندیدم دل درد گرفته بودم. بودن کنار اونا جوری به من آرامش میداد که واسه خودمم عجیب بود. کنار اونا من همه دردامو فراموش میکردم. انگار هیچ اتفاقی واسم نیافتاده. جوری از ته دل میخندیدم که صدام به آسمون می رسید.
آره. من منبع آرامشمو پیدا کردم. من منبع آرامشمو کنار این افراد پیدا کردم.

پایان فلش بک

دخترک پس از اینکه آخرین جمله را خواند، دفترش را بست. درحالیکه اشک از چشمانش جاری بود از روی تخته سنگ بلند شد و به راه افتاد.

بطری بعد از اینکه کلی واسه خودش قر اومد بالاخره از حرکت ایستاد. همه ی گریفندوری ها به حالت پوکر فیس به بطری خیره شده بودن.
بطری خیلی ریلکس گفت:
- چیه؟! منم میخوام بفهمم تو اون نامه ها چی نوشته شده!

و به علامت بزن قدش خودشو جلوی تاتسویا گرفت اما به خاطر ضربه شدید تاتسویا با دیوار یکی شد.
پروت که تا اون موقع ساکت بود گفت:
- حالا مگه توی اون نامه ها چی نوشته شده؟!
آرسینوس:
گیدیون:

پروتی درحالیکه از اون لبخند های مرموز همیشگی بر لب داشت، گفت:
- یا همین الان اون نامه ها رو میارین، یا به عنوان فرمانده ارتش به سربازام دستور حمله ب دوتاتونو میدم.

آرسینوس و گیدیون اما، همچنان سر جاشون نشسته بودن و هیچ عکس العمل خاصی از خودشون نشون نمیدادن. جینی ک اون وسط داشت از فوضولی میمرد یک جیغ کشید و گفت:
- داییییییی!

گریفیندوری ها که به جیغ های فرابنفش جینی عادت کرده بودن با قیافه ی خیلی ریلکس ب سمت گیدیون نگاه کردند. گدیون با حالت متفکر همیشگی خود رو به جینی گفت:
- بره؟!

جینی که نقطه ضعف دایی اش را میدانست صورتش را مظلوم کرد و رو به گیدیون گفت:
- ینی ب منم که خواهر زادتم اون نامه ها رو نشون نمیدی؟!
-
- دایی؟!
-
- خواهش!

گیدیون که نمیتونست در برابر جینی مقاومت کنه گفت:
- خیلی خب. فقط به تو نشون میدم.
- حله!

- گيبن؟
- ها؟
- زهرتسترالو ها! وقتي با يه خانوم متشخص حرف ميزني بايد بگي بله.
گيبن:
- چيه؟
- باشه خب. نزن... بله؟
- ميگم كه... ما اين تابوتو نبرديم بيرون؟
- درسته.
- پس چرا اين هنوز اينجاي؟
- نميدونم!
- شايد اين تابوت تسخير شدس.
- نميدونم!
- تو دقيقا چي ميدوني؟
- اينكه وقتي با يه خانوم متشخص حرف ميزنم، بايد بگم ها!
آمليا:
- چيزي شده آمليا؟ چرا صورتت قرمز شد؟
- نه. چيزي نشده. بيا تا قبل از اينكه پادشاه دوباره بياد از شر اين تابوت خلاص شيم.
- پادشاه چي؟

آمليا و گيبن با وحشت به پشت سرشان نگاه كردند و با ديدن آرسينوس گفتند:
- هي... هيچي جناب پادشاه. داشتيم ميگفتيم كه...
- اين تابوت اينجا چيكار ميكنه؟ مگر ما دستور نداديم كه اينو به سازمان اسرار ببرين؟
- چرا جناب پادشاه...
- مثل اينكه شمام دلتون ميخواد مثل اون آرتور و پروتي و جيني بيوفتين آزكابان.

آمليا و گيبن با وحشت به آرسينوس نگاه ميكردن.

- حالا از اونجايي كه ما پادشاه خيلي خوبي هستيم، اين دفعه رو نديد ميگيريم... الانم زود باشين جسد اين جن مرده رو ببرين سازمان اسرار تا كل وزارت خونه رو بو ورنداشته.

جيني گفت:
- به نظر من...
- مگه تو هم ميتوني نظر بدي؟
- هي رون تسترال! يه بار ديگه وسط حرفم بپري جوري با چوب دستيم ميزنمت كه با تابلوي بانوي چاق يكي بشي. فهميدي؟

رون كه از جيغ جيني مثل يك تسترال ترسيده بود، خودش را جمع و جور كرد و سرش را به علامت فهميدن تكان داد.
جيني لبخند پيروز مندانه اي زد و رو به جمعيتي كه از ابهت جيني انگشت به دهان مانده بودند، گفت:
- خب، داشتم ميگفتم. به نظر من بهترين كار اينه كه معجون بريزيم تو حلق پروف. بلكه مخش ري استارت شه.

محفليون سرشان را به علامت تاييد تكان دادند.
آمليا گفت:
- خب پس بايد يه نفرو بفرستيم تا از هكتور معجون بگيره. اما كي؟

با اين حرف، محفليون همگي به فكر فرو رفتند كه ناگهان صداي جيني بلند شد:
- نيازي به رفتن پيش هكتور نيس.
- يني چي؟ پس از كي ميخواي معجون بگيري؟

جيني و پروتي درحاليكه لبخند شيطاني بر لب داشتند، با هم گفتند:
- آرسينوس!

محفليون با تعجب به جيني و پروتي نگاه مي كردند.
آن دو زير لب زمزمه كردند:
- كار خودمونه!