به جادوگران خوش آمدید

یک رول بنویسید که با مرگ پوشه رو به رو شدید. مهم نیست که کجا و توی چه منطقه ای رو به رو شدید. تنها چیزی که برای من مهمه اینکه شخصیت خودتون باشه و صحنه سازیتون خوب باشه. (30 امتیاز)

در کنار یکی ازرودخانه های زیبای آفریقا قدم رو جلو میرفتم و با خود به این می اندیشیدم که اغلب افراد کشور های خوش اب و هوا تر را برای مسافرت و گزراندن تعطیلات تابستانی انتخاب میکنند نه کشور های گرم و استوایی آفریقا رو!
متاسفانه برادر بنده علاقه ی فراوانی دارند به تجارب جدید و ریسک پذیری و دقیقا نقطه مخالف منی که از هیجان بدم میاد حضور شخصی رو کنار خودم احساس کردم و با بالا آوردن سرم چشمم به کریستین برادرم افتاد که با نیشی باز به قیافه درهم من نگاه میکرد

_هنن؟خوشالی آوردیمون اینجا عین هو چی باس چیلیک چیلیک عرق بریزیم؟

پسره ی پررو کلشو به بالا و پایین تند تند تکون داد و حرفم رو تایید کرد

+کارل جان؟(شخصیت دورا دو تا اسم داره دلایلش تو توضیحات هست) خواهر گلم؟خوشگلکم؟بیه بریم ماهی بگیریم

تو دلم کلیییی ذوق زده شدم بالاخره یه کار باحال پیدا شد بکنیم ولی موضع خودم رو حفظ کردم و با اخم نگاهش کردم و کلافه پوووووفی کشیدم وبا صدای تقریبا خالی از هر حس علاقه ای زمزمه کردم:

_چه میشه کرد ؟بده من اون قلاب رو

دسته قلاب رو به سمتم گرفت و گفت

+طعمه هام کمه تو برو همون جا بشین و شروع کن تا من یکم کرم پیدا کنم.

به سمت لبه ی رودخونه رفتم و نگاهی به آسمون که کم کم داشت رو به خاموشی شب میرفت و خورشید جای خود را به ماه نقره ای و ستاره های چشمک زن میداد ،انداختم .
قلاب رو به سمت خودم کشیدم و پرتش کردم و در انتظار به دام افتادن یک ماهی شدم به رو به روی خودم در اب روون خیره شدم و کم کم پاهام رو درون اب خنک رودخونه سر دادم حرکت اب خنک در میان انگش های پاهام منو وارد خلسه ای شیرین میکرد و باعث شد چشمانم خمار و خمار تر بشوند هوای گرم تنم رو اروم میکرد و سردی هوا از گرمای فراوون نجاتم میداد،خسته از به دام نیوفتادن ماهی ها و شرایط خوب بدنم برخلاف دیشب که از زور گرما نتوانسته بودم چشم روی هم بگزارم مسبب گرم شدن چشمان شد عقلم با خود زمزمه میکرد تا وقتی کریستین برگردد فقط تا وقتی او بیاید...
کمی که گذشت احساس نوازشی رو بر روی گونه هام حس کردم با لخند محوی روی لبام نقش بست و گفتم:

_کریستن نکن

با ادامه ی کارش دستمو همون طور که به سمت صورتم میبردم با خنده گفتم

_داداشیییی نکننن!

ولی دستم به دست همیشه گرم کریستین که نخورد هیچ به پارچه ی شناوری خورد که تا امدم چشمانم رو باز کنم به سمت گلوم رفت و انرا گرفت همین برخورد موجب شد خواب الودگی باز به بدنم برگردد.صدای اشنایی با ترس فریاد زد:

+کارللل،نـــــــــــــــــه سعی کن نخوابی اون...اون مرگ پوشستتتتت!

سعی کردم به چیزی فکر کنم به هر چیزی غیر مسائل خواب تلاش کردم به جای تمرکز بر هوشیاری چشمانم که مطمئنا بیهوده بود تمرکزم را بر گوش هایم بگزارم و به حرف ها و ورد های کریستین گوش کنم اون کارشو بلد بود و من بهش اطمینان داشتم .
صدای لرزون کریسیتین میومد که سعی داشت با ورد های قفل کننده و... اونو از بین ببره.افکارم را به جلسات مراقبت از موجودات جادویی سوق دادم حرف های استاد لوپین،مرگ پوشه،تو ذهنم مطالبو عین گوگل بالا و و پایین میکردم که پیداش کردم باید میگفتم باید حتما کریس با توجه به چشمان بستم نا امید میشه نفس کشیدنم کم کم داشت مرتب میشد مادر بزرگ لورا کمکم کن کمککک فریاد زدم:

_سپر مدافع کریس سپرررر

و دیگع نتونستم دووم بیارم تا نتیجه رو ببینم.

نمیدونم چقدر گذشت ولی وقتی چشمتن رو از هم جدا کردم و پلک زنان به اطراف نگاه کردم تو آغوشی فرو رفتم و

+خواهر کوچولوی من دورا جونم ببخشید که خیلی طول کشید تا بیام ببخشید که ورد یادم رفت میترسیدم از دستت بدم دورا کوچولوی من!قول میدم دیگه از این جا ها نیارمت.

نقل قول:
***

دو-سه هفته ای پیش، توی دفترم نشسته بودم و به اطرافم نگاه میکردم که نا خودآگاه، یاد حرف نیوت، پسر عجیبی که این اواخر به آمریکا اومده بود، افتادم. راجب یه موجودات عجیبی به اسم "مرگ پوشه" هیچوقت فکر نمیکردم یکیشونو از نزدیک ببینم، تا اینکه...

دیروز که با خواهرم کویینی، توی خیابونای نیویورک قدم میزدیم، کویینی به سمت یه شیرینی فروشی رفت. چون تقریبا میتونستم حدس بزنم چرا هر روز میره اونجا، اهمیتی ندادم و به راهم ادامه دادم.

توی کوچه خلوتی پیچیدم و یهو، با دیدن جسد مردها و زن های جادوگر و بی جادو، شوکه شدم و آروم آروم عقب رفتم. درحالیکه با ناباوری به صحنه نگاه میکردم، متوجه حرکتی پشت سرم شدم. نمیخواستم برگردم و باهاش مواجه بشم، اما خب... مجبور بودم دیگه!

رومو برگردوندم و دیدم... خودشه! مرگ پوشه! جونوری که بدن شنل مانند داشت و...
"یه لحظه صبر کن"

نیوت بهم گفته بود که اون موجود، وقتی سراغ قربانی میره که طرف به خواب عمیقی فرو رفته باشه... من از هرچی مطمئن نبودم، ازاین مطمئن بودم که خواب نیستم!

چوبدستیمو جلوش گرفتم و هرجور طلسمی که به ذهنم میومد اجرا کردم، حتی آلوهومورا! همینطور که طلسمای مختلف رو اجرا میکردم و میدیدم که اون جونور، نه تنها عقب نمیره، بلکه جلوتر میاد... یهو ناخودآگاه گفتم:" اکسپکتو پاترونوم!"
و پاترونوسم - شیطان جهنده- جونمو نجات داد و موجود رو در هوا ناپدید کرد.

با احساسی حاکی از ترس و هیجان، پاترونوسم رو به وزارتخونه فرستادم تا بیان و یه طوری قضیه این جسدا رو جمع و جور کنن و از ته دل از خدا میخواستم که کمک کنه تا دیگه هیچوقت یکی از این مرگ پوشه ها رو نبینم!

کلاس مراقبت از موجودات جادویی چهارشنبه 4 تیر

نقل قول:
===================================
هانا درحالیکه در یک دستش، یک کیک پاستیلی و در دست دیگرش، کتاب :"راهنمای موجودات جادویی" را در دست داشت، در کنار دریاچه ای که از کوه های نسبتا کم ارتفاعش نشات میگرفت، قدم میزد.

در حینی که قدم میزد، نگاهی به فهرست کتاب انداخت، گازی از کیک پاستیلی اش زد و با دهان پر گفت:" هوم؟ مرگ پوشه؟"

به صفحه 228 رفت و درحالیکه یک گاز دیگر از کیک پاستیلی اش میزد، با چشمانش کتاب را خواند:" سپر مدافع... پنج ستاره؟ وای!"

به هوا نگاه کرد که رو به تاریکی میرفت. با خودش گفت که فقط 10 دقیقه دیگر مطالعه میکند و سپس به چادر برمیگردد.

========

خانم ابوت، چادر را کنار زد که برود؛ اما به سمت هانا برگشت و زمزمه کرد:" ما تا یک ساعت دیگه برمیگردیم..."

هانا پتو را روی خودش کشید:" باشه، منم یه ساعتی میخوابم."

========

حدود ده دقیقه ای گذشت؛ در این مدت هانا به خواب عمیقی فرو رفته بود. در خواب، دید که مرگ پوشه ای -با تصویری که خودش در ذهنش از آن داشت- وارد شده و سعی در گرفتن گلو و خفه کردن هانا دارد. هانا سعی میکرد با چوبدستی اش آن را دور کند، اما...

ناگهان از خواب پرید. جز نوری که از دهانه چادر داخل میشد، چیزی دیده نمیشد. احساس عجیبی به او دست داد؛ چوبدستی اش را برداشت و تکان داد:" لوموس!"

نوری چادر را روشن کرد و همزمان با آن، هانا خودش را در برابر موجودی عجیب یافت؛ چیزی که به نظر میرسید مرگ پوشه باشد، اما با تصورات هانا، زمین تا آسمان فرق داشت.

مرگ پوشه ابتدا، همانجایی که بود ایستاد اما بعد، به سمت هانا حرکت کرد. هانا از ترس اینکه مبادا خوابش به واقعیت تبدیل شود، چوبدستیش را بی هدف تکان میداد و وردهایی اجرا میکرد:" پتریفیکوس... نه... استیوپه فای!.... نه؟؟ گا..."

ناگهان به یاد کتابی که ساعتی پیش خوانده بود افتاد و درحالیکه موجود نزدیک میشد، چشمانش را بست و خودش را در میان آغوش آملیا و تینا تصور کرد:" اکسپکتو پاترونوم!"

سگی از چوبدستی هانا بیرون پرید و به سمت مرگ پوشه حمله ور شد. مرگ پوشه عقب عقب رفت، اما نتوانست از پاترونوس هانا فار کند و کم کم ناپدید شد.

هانا، سرمست از اینکه توانسته بود موجودی پنج ستاره را شکست داده بود، آن شب تا صبح به خواب نرفت؛ منتظر بعد از ظهر بود تا همه چیز را برای دوستانش تعریف کند.

یک رول بنویسید که با مرگ پوشه رو به رو شدید. مهم نیست که کجا و توی چه منطقه ای رو به رو شدید. تنها چیزی که برای من مهمه اینکه شخصیت خودتون باشه و صحنه سازیتون خوب باشه


مایکل ناراحت بود ، با ناراحتی به سمت کلاس موجودات جادویی میرفت ، به کلاس رسید ، همه مشغول صحبت بودند و بعضی ها به هوا موشک کاغذی جادویی پرت میکردند ، صداهای پاشنه پروفسور تورپین کلاس را به لرزه در می آورد ، پروفسور تورپین وارد کلاس شد و سکوت شکسته شد ، پروفسور تورپین شروع به صحبت کرد ، پروفسور تورپین از موجودی حرف میزد که برای مایکل از صبح آشنا بود ، موجودی پنج ستاره که مایکل چیزی از آن موجود نمیدانست اما چیزی که مایکل را خیلی نگران میکرد این بود که این موجود طبق صحبت های پروفسور تورپین موقع خواب عمیق به انسان حمله میکند ، کلاس تمام شد ، پروفسور تورپین و دیگر جادوآموزان از کلاس خارج شدند ، مایکل شوکه شده از کلاس خارج شد اما چیزی که به او قوت میداد این بود که این موجود با سپر مدافع از انسان دور میشود ، او نفسی عمیق کشید ، میدانستد این موجود هنوز در پی اوست ، به یک خوابگاه خود برای تظاهر خواب رفت ، سعی میکرد خواب نرود و بعد گذشت چند دقیقه متوجه نزدیک شدن آن موجود به خود شد ، صبور بود تا آن موجود بیشتر به او نزدیک شود به بهترین خاطره خودو بعد از چند لحظه

- اکسپکتو پاترونوم

آن موجود با سرعت از مایکل دور شد ، بعد از چند روز که باز نیز مایکل ناراحت بود آن موجود باز نیز مایکل را تعقیب میکرد ، برای مایکل جالب بود که چرا هر وقت احساس ناراحتی میکنم این موجود شروع به تعقیب من میکنه ، مایکل تصمیم گرفت ناراحتی خود را کنار بگذارد و از ته قلب خوشحال باشد ، وقتی او این حس را پیدا کرد آن را به پروفسور تورپین اطلاع رسانی کرد که خوشحالی راهی برای مهار کردن این موجود هست

یک رول بنویسید که با مرگ پوشه رو به رو شدید. مهم نیست که کجا و توی چه منطقه ای رو به رو شدید. تنها چیزی که برای من مهمه اینکه شخصیت خودتون باشه و صحنه سازیتون خوب باشه. (30 امتیاز)

در یک شب که مهتاب در آسمان نبود، پالی و دوستش در جنگل ممنوعه قدم می زدند.

- حالا مطمئنی یه صدایی شنیدی؟
- وقتی می گم شنیدم یعنی شنیدم دیگه!

رز که معلوم بود حرف های پالی را باور نکرده است سرش را به علامت تاسف تکان داد.

-هیس... شنیدی؟
- نه! چیو؟
- یه صدای عجیب غریب.
- خیالاتی شدی. البته شایدم صدای یه سانتور باشه.
- می شه بپرسم سانتور تو محدوده هاگوارتز چی کار می کنه؟ خوبه صد بار واسه ت توضیح دادم اول صداشو شنیدم، بعد دیدم وارد جنگل شد.
- اصلا تو خوبی!

شترق!

- چی شد؟
- پام گیر کرد به ریشه درخت. خیالت راحت شد؟

پالی پای رز را از ریشه درخت جدا و رز را بلندکرد. آن دو به راه خود ادامه دادند. در طول راه با چیز عجیبی برنخوردند. جنگل ممنونه از همیشه ساکت تر و آرام تر بود. آنها رفتند و رفتند تا به جایی پر از درخت رسیدند.
- خب اینجا چه چیز ترسناکی وجود داره؟
-ولی من مطمئنم همینجا اومد.
- دفعه بعدی که خواستی رویا و توهماتت رو به کسی بگی، لطفا به من نگو.
رز به طرف راهی که از آن آمده بودند رفت.

- کجا؟
- میرم قلعه. خیلی خوابم میاد. مگه تو نمی یای؟
- شاید هنوز اینجا باشه.
- کی؟چی؟ لطفا به خودت بیا پالی اینجا هیچی نیست.
- تو برو.ولی من می خوام ببینم اون موجود چی بود.
- باشه بمون. وقتی جک و جونورای جنگل خوردنت بهت می گم!

رز رفت. پالی تصمیم داشت راهی را که در پیش گرفته بود را ادامه دهد. اصلا برایش مهم نبود که رز چه فکری می کند.
هنوز زیاد جلو نرفته بود. که صدای جیغی را شنید. شکی نداشت صدای رز بود. اما او کجا بود؟ از حس بویایی بسیار قوی اش استفاده کرد. او بوی رز را حس می کرد. همانطور که جلو می رفت فریاد زد:
- رز طاقت بیار!

جلو و جلوتر رفت. به جایی رسید که خالی از چیزی بود. رز را دید که به روبه رو خیره شده بود و از ترس غالب تهی می کرد. چیزی که رز به آن نگاه می کرد، چیزی مانند شنلی متحرک بود. آن چیز مرگ پوشه بود. او سعی داشت درس کلاس مراقبت از موجودات جادویی را به یاد بیاورد.

نقل قول:

- اکسپکتوپاترونوم!

قوی زیبای سفیدی پرواز کنان از چوبدستی پالی خارج شد و به سمت مرگ پوشه رفت و آن را از آنجا دور کرد.
پالی به طرف رز، که خیلی ترسیده بود رفت و او را در آغوش گرفت.
- رز تو حالت خوبه؟

رز به تایید سرش را تکان داد. ناگهان چشمانش پر از اشک شد. پالی نیز سعی داشت او را دلداری دهد.
- حالا که چیزی نشده. اون رفته تو هم حالت خوبه!
- باید حرفتو باور می کردم.

پالی با شیطنت گفت:
- خب از این ماجرا دو تا درس گرفتی. یک... از به بعد حرف منو باور کنی، دو... دیگه هیچوقت چوبدستی رو فراموش نکنی!

با این حرف پالی رز اشک هایش را پاک کرد و خندید. دو دوست دست در دست یکدیگر راه هاگوارتز را در پیش گرفتند.

یک رول بنویسید که با مرگ پوشه رو به رو شدید. مهم نیست که کجا و توی چه منطقه ای و به رو شدید. تنها چیزی که برای من مهمه اینکه شخصیت خودتون باشه و صحنه سازیتون خوب باشه. (30 امتیاز)


داشتم با دقت به وسایل باحالی که از فروشگاه شوخیه دو قلو های ویزلی خریده بودم نگاه میکردم

سرمو که بالا آوردم ی شنلو دیدم

تنها چیزی که ازش یادم بود این بود که دیوانه سازا اینشکلین!

با ناله گفتم:آخه الان؟من تازه سال اولم!سال هفتم جادوگره سیاه میشم!از الان اومدین بفرستینم آزکابار؟

بدون توجه به دمای هوا که همچنان عجیب گرم بود و این که خاطرات ضهنم کاملا خودشون بودن یاده کلاس معجون سازیه استاد هکتور افتادم

هنوز یکم از معجونی که مردمو به دیوانه ساز تبدیل میکرد همرام داشتم

اولین آدم دمه دستو گرفتم و معجونو تا ته تو حلقش ریختم

درحالی که منتظر ی دعوا بین دیوانه سازه آزکابار با دیوانه سازه خدم بودم هوا سرد شد و خاطرات بد تو مغزم جولون دادن و فهمیدم اون بخت برگشته ی بی گناه به دیوانه ساز تبدیل شده!

اون شنله مثله ی هاپوی ترسیده یکم لرزید و بعد فرار کرد

تازه اونموقع یادم اومد اگه شنله دیوانه ساز بود باید سردم میشد!

این شد که به سرعت سمته محله اقامته مدیر رفتم تا گذارش کنم یکی دوباره از معجونای کلاسه پرفسور هکتور استفاده کرده!

یک رول بنویسید که با مرگ پوشه رو به رو شدید. مهم نیست که کجا و توی چه منطقه ای رو به رو شدید. تنها چیزی که برای من مهمه اینکه شخصیت خودتون باشه و صحنه سازیتون خوب باشه. (30 امتیاز)

به پیشنهاد پادما برای عوض شدن آب و هوامون دوتایی اومده بودیم جنگل های استوایی! پادما جلوتر از من راه می رفت؛خب اون قبلا اینجا اومده بود ولی من اولین بارم بود و به نظرم این هوای گرم که رطوبتش نفس کشیدن رو سخت میکرد و این جنگل پر از حشره واقعا هیچ جذابیتی نداشت.فقط تو دلم از خدا میخواستم که با هیچ ماری،سمی یا غیر سمی روبه رو نشم.پادما ایستاد و متفکر به اطرافش نگاه کرد منم چون چاره ای نداشتم ایستادم و بی حوصله گفتم:
_چی شد؟گم شدیم؟
_گم؟اوه نه پروتی من اینجا رو خوب بلدم.به نظرت بهتره امشب لب رودخونه بخوابیم یا وسط جنگل؟
_پادما واقعا نمیشه امشب برگردیم خونه و دوباره فردا آپارات کنیم بیایم اینجا؟
_نه،چطور میتونی بیخیال یه شب خوابیدن تو جنگل بشی؟شب های جنگل پر از رازه...
_میخوام صد سال رازیاب نشم.
_چه قدر نق میزنی بیا بریم.رودخونه ی اینجا خیلی قشنگه...

دوباره راه افتاد منم برای اینکه گم نشم دنبالش میرفتم و زیر لب با خودم غر میزدم.
_چه قدر به نظر من اهمیت میده واقعا...من نخوام تو جنگل بخوابم باید کی رو ببینم؟آآآآآخ.....

روی زمین پر از گیاه های مختلف بود و همین باعث شده بود من نبینم که یک چاله جلومه و پام بره توی گِل، پادما اومد به کمکم پامو که احساس میکردم پیچ خورده در آوردم و به پایین شلوارم که خیس و گِلی بود با تاسف نگاه کردم. مشنگ ها بدون جادو چطور زندگی میکنن؟با وردی لباسم تمیز شد و درد پام هم کاملا از بین رفت.پادما که خیالش راحت شده بود اتفاق خاصی نیفتاده غرغرشو شروع کرد:
_جلو چشمتو نمی بینی؟بعد مدامم برای من ادعای بزرگی میکنه...
_انقدر نق نزن رسیدیم.چادرو درست کنم؟
_درست کن.

از توی کوله پشتی خاکی رنگ چادر رو که به اندازه ی دفترچه ای کوچک شده بود درآوردم و با چوب دستیم ضربه ای بهش زدم.کم کم شروع به بزرگ شدن کرد؛گذاشتمش روی زمین و چند دقیقه ی بعد چادر کوچک دونفره ای جلوم بود که داخلش خیلی بزرگ و راحت بود.پادما با مقدار زیادی چوب برگشت که روی هوا با جادو معلق بودند.با تعجب به چوب ها نگاه کردم و گفتم:
_مگه شومینه هیزم نداره؟
_نه تو سفر قبلیم تموم شده بود.
_آها، بیا برو تو.

پادما چوب ها رو هدایت کرد به داخل چادر و جلوتر از من رفت داخل؛ دور چادر گشتم تا اگر چیزی از وسایلامون رو زمینه بردارم که توجهم به سایه ای پشت درخت ها جلب شد.هوا کم کم داشت تاریک میشد برای همین با شک گفتم:
_لوموس.

محیط روشن شد اما هیچ موجود عجیبی اطراف نبود.حتما اشتباه دیدم؛ نگاه سر سری ای انداختم و برگشتم سمت در چادر و رفتم داخل، پادما چوب ها رو گذاشته بود داخل شومینه و روشن کرده بود.هوای بیرون گرم بود اما خب پادما میگفت نزدیکای سحر گرم میشه.رفتم سمت تخت هامون و کیف پادما رو گذاشته کنار تختش،لباسمو عوض کردم و مسواک رو از تو کیفم در آوردم؛ بدون اینکه نگاه کنم پادما چیکار میکنه گفتم:
_درو با طلسم مهر و موم کن.

منتظر جوابش نشدم و رفتم داخل دستشویی، با حوله صورتم رو خشک میکردم و به سمت تخت رفتم که دیدم پادما روی تخت رسما بیهوش شده.ملافه ی نازکی کشیدم روش و دراز کشیدم.طبق عادت همیشگشیم چوب دستیمو گذاشتم کنار بالشتم و از خستگی به خواب عمیقی فرو رفتم.خواب خیلی سبکی نداشتم اما همش احساس میکردم یکی داره توی چادر راه میره.قلتی زدم و دستمو گذاشتم زیر بالشت تا از خنکیش لذت برم.دستم خورد به چوب دستیم ولی دیگه کم کم داشتم هوشیار میشدم.صدا خیلی نزدیک شده بود احساس کردم صدای کنار رفتن ملافه ی پادما امد.لای چشم هامو باز کردم اما از دیدن موجود روبه روم یک لحظه قلبم از حرکت ایستاد.یه موجود که شبیه ردا بود، یک ردای سیاه.مغزم به کار افتاد باید با پاترونوسم دفعش میکردم.این تنها راه بود قبل از اینکه کنار خواهرم دراز بکشه چوب دستیمو از کنار دستم برداشتم و یکدفعه از جام بلند شدم.توجهش به من جلب شد؛با وجود لرزش به خاطره ی آخرین گردشمون با پدرم فکر کردم و گفتم:
_اکسپکتوپاترونام.

پروانه ی قشنگی از چوب دستیم خارج شد و با پر زدنش سمت مرگ پوش اونو از چادر خارج کرد.قبل از رفتم به سمت پادما درو مهر و موم کردم.بعد از اینکه خیالم از امنیتمون راحت شد دویدم سمت خواهرم که با صدای من از خواب بیدار شده بود و با تعجبی آمیخته به ترس به من خیره شده بود.با دیدنش که سالم بود بغلش کردم و حتی به خاطر سهل انگاریش دعواش نکردم فقط آروم گفتم:
_سالمی پادما...خداروشکر.

یک رول بنویسید که با مرگ پوشه رو به رو شدید. مهم نیست که کجا و توی چه منطقه ای رو به رو شدید. تنها چیزی که برای من مهمه اینکه شخصیت خودتون باشه و صحنه سازیتون خوب باشه. (30 امتیاز)

هوا خيلي گرم شده بود و باد بسيار گرمي مي وزيد. تواني براي حركت نداشت. آخرين نگاهش را به پروتي كه اندكي آن طرف تر افتاده بود ،انداخت. پروتي مدتي قبل به خاطر گرما بيهوش شده بود. جيني نيز كم كم در حال بيهوش شدن بود كه ناگهان با ديدن يك شنل متحرك هوشيار شد. زير لب، با خودش تكرار كرد:
- يك شنل متحرك... اون حتما يك مرگ پوشه. اما... اينجا!

ذهنش به كار افتاد. صحبت هاي پروفسور تورپين را به خاطر آورد:
نقل قول:
- خواب؟ نبايد بخوابم! پروتي... پروتي بيدار شو. خواهش ميكنم بيدار شو.

اما صدايي از پروتي بلند نشد. نگاه جيني دوباره به مرگ پوشه افتاد كه با سرعت زيادي در حال حركت به سمت پروتي بود.
- نه... امكان نداره بذارم بلايي سر پروتي بياره!

جيني قدرتش را در پاهايش جمع كرد و آن ها را حركت داد. اندكي از روي زمين بلند شد اما دوباره روي زمين افتاد. قدرتش لحظه به لحظه تحليل مي رفت. مرگ پوشه خيلي به پروتي نزديك شده بود. جيني دوباره پروتي را صدا زد:
- پروتي... خواهش ميكنم بلند شو!

اما باز هم صدايي از او نشنيد. با تمام قدرتش دستش را تكان داد و چوب دستي اش را كه در كنارش افتاده بود، برداشت و به سمت مرگ پوشه گرفت و ورد را گفت. اما جادو اندكي روي آن موجود تاثير نداشت. دوباره و دوباره تلاش كرد اما باز هم بي نتيجه بود. قوي ترين وردش را زير لب تكرار كرد:
- ردوكتور.

اما اندكي تغيير هم در وضعيت مرگ پوشه ايجاد نشد. مرگ پوشه با سرعت هرچه بيشتر به سمت پروتي در حال حركت بود. جيني با خود گفت:
- نه... نااميد نميشم. نميذارم هيچ آسيبي به دوستم برسه.

جيني به چند روز پيش فكر كرد. زماني كه به همراه پروتي و بقيه ي دوستانش سر كلاس موجودات جادويي نشسته بودند. دوباره به ياد حرف هاي پروفسور تورپين افتاد:
نقل قول:
- خودشه... سپر مدافع!

و بالاخره راه حل را پيدا كرد. چوب دستي اش را بالا آورد و با آخرين قدرتي كه در بدنش باقي مانده بود، ورد را تكرار كرد:
- اکسپکتوپاترونام!

و بالاخره جواب داد. مرگ پوشه از پروتي دور شد و به گوشه اي پرتاب شد. جيني به سمت دوستش نگاه كرد و گفت:
-خوشحالم كه نذاشتم آسيبي بهت برسه.
- جيني! پروتي!

جيني با شنيدن صدا به سمت منبع آن، برگشت. آرسينوس با سرعت به سمت هم گروهي هايش ميدويد. جيني با ديدن آرسينوس لبخند خوشحالي زد و از حال رفت.

تکلیف درس موجوداتجادویی = جلسه اول = 14 تیر ماه 1396
========================
نقل قول:
========================

آملیا در حال قدم زدن در کنار دریا بود و به اطرافش نگاه میکرد. موهای قهوه ای تیره اش با جریان باد به اینطرف و آنطرف میرفتند. با خودش فکر میکرد که بعد از کریسمس، برای بهترین دوستش چه چیزی هدیه ببرد...

آن اطراف بسیار خلوت بود؛ آملیا به دور و برش نگاهی انداخت و زمزمه کرد:" هوای اینجا که عالیه، امکاناتش هم خوبه... چرا کسی زیاد نمیاد اینجا؟ من اگه میتونستم اینجا برای خودم یه خونه میساختم..."
اما او هم مانند عده انگشت شماری که آنجا بودند، نمیدانست چه چیزی در انتظارش است...

کنار درخت نخلِ کنار دریا دراز کشید و کلاه آفتابیش را روی صورتش گذاشت تا از مزاحمت گرما جلوگیری کند؛ کم کم خوابش میبرد که ناگهان با صدای فریاد مادرش از جا پرید:" آملیا! از اونجا برو کنار!"

آملیا با ترس، کلاهش را کنار زد و با حیرت وصف ناپذیر، خودش را در برابر موجودی عجیب که شبیه به یک شنل متحرک بود دید؛ اگر این موجود حتی خطرناک هم نبود، ظاهر بی اندازه عجیبش که در نگاه اول، قربانی آن را مانند دمنتور میدید، یه خودی خود آن را خطرناک و ترسناک نشان میداد.
موجود عجیب نزدیک میشد... آملیا تا آمد عقب برود، با درخت برخورد کرد و زمین افتاد. از ترس چشمانش را بست، دست هایش را جلوی صورتش برد و منتظر مرگ شد، اما صدای جیغ یکی از ساحره های اطراف، راه فرار را برای او یاد آور شد:" مرگ پوشه! همه قایم بشین!"
قبلا چیزهایی در باره این موجود، در خوابگاه گفته شده بود... مرگ پوشه...


ناخودآگاه چوبدستیش را بدست گرفت و فریاد زد:" اکسپکتو پاترونوم!" با بیرون آمدن اسب ماده نورانی و شفاف آبی و سفید از چوبدستی اش، موجود مانند برگی که هنگام باد به پرواز در می آید، به هوا رفت و کم کم کوچک و سپس کاملا ناپدید شد.

مادر آملیا ابتدا با حیرت به صحنه نگاه کرد، سپس با سرعت به سمت آملیا دوید و او را، که بدنش میلرزید و از شدت ترس و حیرت، روی زمین دراز کشیده و دستش را روی سرش گذاشته بود، در آغوش گرفت و درحالیکه اشک هایش سرازیر میشدند با صدای لرزان زمزمه کرد:" فکر میکردم دیگه هیچوقت نمیبینمت!"
=========================

سر و صدای بچه ها فضای کلاس را در بر گرفته بود و بچه ها موشک های کاغذی جادویی را به سمت یکدیگر پرتاب میکردند؛ در همین بین صدای پاشنه های کفشش دیوار های راهرو را به لرزه انداخته بود...
در کلاس با شدت بسیاری که باعث ساکت شدن بچه ها شد، باز شد و یک خانم نسبتا جوان در میان چهارچوب در نمیان شد.
او به وسط کلاس آمد و پشت میزش نشست.
-قهرم!

بچه ها تا به حال این استاد را ندیده بودند؛ با او آشنایی نداشتند و دلیل قهر او را نمیدانستند. تنها چیزی که میدانستند، این بود که امسال استاد عجیبی خواهند داشت.

- من لیسا تورپینم که شما من رو پروفسور تورپین صدا خواهید کرد. با هر کاری که بکنید هم باهاتون قهر میکنم هم از گروهتون امتیاز کم میکنم. امسال من استاد کلاس مراقبت از موجودات جادوییتون خواهم بود و باید به خوبی به تکالیف من پاسخ بدید. در اولین جلسه میخوام درباره مرگ پوشه ها صحبت کنم. مرگ پوشه یک موجود جادوییه که در طبقه بندی وزارت سحر و جادو پنج ستاره هست.
- پروفسور یکم نفس بگیرید!

نفس عمیقی کشید.
- خب! نمیگفتی هم به هر حال من نفس میکشیدم! در هر صورت این رو هم باید بگم که اجازه گرفتن توی کلاس من اجباریه.

مکثی کرد و به همه ی دانش آموزان نگاه کرد.
- همون طور که گفتم این موجود پنج ستاره هست و یعنی اینکه ماهر ترین جادوگران هم توانایی مهار اون رو ندارن. البته این موجود با سپر مدافع، دفع میشه ولی خب بسیار موجود خطرناکیه.

شروع به قدم زدن در کلاس کرد.
- این موجود شبیه به یک شنل متحرکه و منتظر میمونه تا طعمش به یک خواب عمیق فرو بره و بعد به اون حمله میکنه.

تنها صدایی که در کلاس میپیچید صدای تق تق کفش های لیسا بود.
-این موجود معمولا در مناطق استوایی یافت میشه اگر زندگی نامه ی فلاویس بلبی رو بخونید ییتونید درباره ی این موجود بیشتر آشنا بشید ون این فرد با این موجود رو به رو شده و زنده مونده.

به جلوی کلاس رفت. جوبدستی اش را در آورد و روی تخته تکلیف را نوشت.

نقل قول:

سپس همراه با صدای پاشنه ی کفش هایش از کلاس بیرون رفت.