مار ها که به حرف بلاتریکس گوش نمی دادند به این طرف و ان طرف می رفتند.
- گفتم برین پیش ارباب
- حال کدام یک از این ها قرار است حیوان جدید ما بشود؟
مار ها که همچنان در پارک به این طرف و ان طرف می رفتند در راه خود هر بار یک نفر را نیش می زدند.بلاتریکس که دیگر از این حرف گوش نکردن مار ها کلافه شده بود به سرعت به دنبال مار ها می رفت
-‌ وایسا ببینم. تو باید به حرف من گوش بدی. وایسااااا
لرد ولدمورت که دیگر از این موش و گربه بازی های بلاتریکس با این مار ها خسته شده بود به سمت یکی از نیمکت های پارک رفت و روی ان نشست و به نجینی فکر می کرد. کمی دلش برایش تنگ شده بود و دلش می خواست باز پیشش باشد.

چندین دقیقه ای بود که لرد روی نیمکت پارک نشسته بودند. به طرز عجیبی هیچ مرگخواری در دید ایشان نبود. لرد تنهای تنها نشسته و حتی نجینی هم دیگر در کنارش نبود.
یادآوری نجینی دوباره باعث شد تا لرد عصبانی بشن! بله! لرد که از غیبت کسی افسوس نمی‌خورن یا دلشون براش تنگ نمیشه؛ بلکه از دستش عصبانی می‌شدند!

هر چند دقیقه یکبار صدای جیغی به گوش می‌رسید. یحتمل بلاتریکس مشغول شکنجه کردن مرگخواران بود تا وظایفشون را به درستی انجام بدن. لرد بسیار از این رویه راضی بودن. همواره تمامی ماموریت ها به این منوال ختم به خیر می‌شد.

اما مورد عجیب تر این بود که لرد احساس می‌کرد که کسی علامت شوم را لمس کرده. چرا و به چه علت؟ آیا مرگخوارانی مشغول خیانت بودند؟ آیا چیزی را از لرد پنهان می‌کردند... ریشه افکار لرد با صدای جیغ دیگری پاره شد.

- بلاتریکس ما ضربه آخر را زد. احساس می‌کنیم که شیلا بوده است.

جادوگران در پارک با حیرت و ترس به این طرف و آن طرف می‌رفتند و گاهی که نگاهشان به لرد می‌خورد مبلغ را پرداخت و قبض را تحویل می‌گرفتند و مرلین هم با عصایش ارواح جدا شده از کالبد هایشان را جمع آوری می‌کرد.

لرد نفس عمیقی کشید و از جایش بلند شد. ردایش را صاف کرد. همواره از رودولف شنیده بود که "برخورد اول خیلی مهمه! "

- مایلیم زودتر با حیوان خانگی جدیدمون آشنا بشیم. پس این بلاتریکس کجاست؟

در گوشه دیگر پارک بلاتریکس، شیلا را روی زمین رها و کیفش را روی زمین خالی کرد. مارهای کوچک و بزرگ به سرعت روی زمین پخش شدند و به هرکس که می‌رسیدند نیشی را حواله اش می‌کردند.

- به سوی اربابم حرکت کنید!

و خب طبیعتاً مار ها از بلاتریکس فرمان نمی‌گرفتن!

شیلا در کسری از ثانیه متوجه شد که رکورد اشتباهاتش را شکسته است. در یک دقیقه و به صورت هم زمان سه خطا چیزی نبود که برای شیلا عادی باشد. او همزمان هم با آیلین موافقت و هم با بلا مخالفت کرده بود ومهم تر از این دو، اینکه الان چشمانش رو بسته بود و تسلیم سرنوشت شده بود. پس مغزش سریعا فرمان داد که چشمانش رو باز کند وگندی که زده بود را اصلاح بنماید.

_یه بار دیگه بگو چی گفتی شیلا.
_هیچی اصلا! غلط کردم! ولی میگما پنجاه تا مار بس نیست؟ آخه بیرون آوردن اون همه مار خیلی طول میکشه؟ ممکنه یک سال طول بکشه.
_شیلا؟
_ها؟ چشم! اما آخه من نگران خودتونم. اگه کنترل مارهام از دستم خارج شه چی؟ اگه یه وقت نیش بزن بقیه رو چی؟ بعضیاشون سمین ها! اگه مرگخوارا رو له کنن چی؟ اصلا مگه نمیخوای مرگخوارا بی سر و صدا جمع بشن خب مار میخوای چیکار؟ اونم صد و چهل تا! مگه میشه ارباب صد و چهل تا مارو نبینن؟ بیا و بگذر از این مار های من.
_
_

شیلا با کیف مار هایش بازگشت.

-بلا؟
-چیه؟
-میسه دو سه تا شون پیش خودم بمونن؟
-نه
-خب، دو تا شون بمونن!
-نه
-یکیشون؟
-نه
-همه شون؟
-بحث میکنی با من؟ کروشیو!

شیلا روی هوا بلند شد و نعره زد.بعد روی زمین افتاد.
-اصلا هیچ کدومشونو نمیدم! زنده باد آیلین که غرورشو زیر پا نگذاشت!
-چی؟

صورت بلاتریکس عین لبو سرخ شده بود. هیچ کس نمیدانست او میخواهد چه بلایی سر شیلا بیاورد.شیلا چشم هایش را بست و منتظر آوداکداورا ماند

بعد از مدتی تفکر، بلاتریکس گزینه ی خوبی رو برای پیدا کردن یه حیوون خونگی پیدا کرد ... شیلا بروکس!
-آهای شیلا!

از اونجایی که مدت کوتاهی از شکنجه شدن آیلین نگذشته بود، و شیلا هم نظاره گر این صحنه بود به سرعت برق خودش رو به بلاتریکس رسوند.
-چی شده بلا؟
-سریع برو کلکسیون مارایی که تا الان جمع کردی رو بیار.

با شنیدن این حرف شیلا یکه خورد؛ اون باید کیفِ سبز رنگی که چند سال پیش با شور و شادی از فروشگاهی در لندن خریده بود، و ماراش رو داخلش قرار داده بود رو جلوی پای بلاتریکس خالی می کرد ... در غیر این صورت حتما به سرنوشت بدی دچار می شد!

-خب؟
-چیزه ... باشه الان می رم میارمشون.

شیلا با اضطراب به طرف اتاقش دوید و در رو پشت سرش بست!

آیلین خیلی خوشحال از اینکه زنده مانده خواست برود تا آرام مرگخواران را بیاورد اما ناگهان غرورش به او گفت:« ای بچه ضعیف نمیتونی ،در مقابل یک آدم وایستی؟» آیلین توجهی نکرد و به راهش ادامه داد اما فریاد های غرورش تبدیل به غرش شد و به او غلبه کرد از راهش برگشت و به سمت بلاتریکس رفت .

-ببخشید ولی من اصلا از اینکه وسط حرف شما پریدم ناراحت و پشیمان نیستم. وسط حرفتان میپرم خوب هم میپرم.

- چی باعث شد به چنین نتیجه ای برسی؟

- غرورم.

-خب مطمعنی که نظرتو عوض نمیکنی؟

- نه اصلا ،می‌خواد مگه چه بشود ؟

- خب پس خودت خواستی!



و بلاتریکس چوب دستی خود را با وقاری توصیف نکردنی در آورد و به آیلین نشانه رفت.

- مثلا میخواهی با آن چوبدستی کجت چه کار کنی؟

رنگ صورت بلاتریکس به قرمزی گرایید . اصلا دوست نداشت کسی به چوبدستی او توهین کند. صد عدد کروشیو نثار آیلین کرد و آیلین جیغ کشید و بلاتریکس هم در همان حین داشت به الیوندر فحش میداد که چرا همچنین چوبدستی به او داده.

- خب تو هم از ماموریت بر کناری.

و آیلین را با درد زیاد تنها گذاشت تا خودش فکر کند ببیند چه کسی لایق این ماموریت است. نگاهش را در اطراف چرخاند که نگاهش به یک خفاش افتاد، فهمید ربکا است.

- هی ربکا میتوانی این کاری را که میگویم انجام دهی؟

- بله بلا بفرمایید.

- خب برو آرام تمام مرگخواران را آرام به اینجا بیاور.

- چشم!

ربکا رفت تا جمعیت مرگخواران را با آرامش به صدا کند ولی ناگهان چند انسان توجه ربکا را جلب کردند. او دقت کرد و دید آنها بوباتونی هستند.

-

- هی چرا داد میزنی؟

و بلا مجبور بود دوباره دنبال مرگخوارا دیگر بگردد.

هر مرگخواری میدانست پریدن وسط حرف بلاتریکس اصلا به نفعش نیست و عواقب جبران ناپذیری در پی دارد.
آیلین مرگخواری تازه وارد بود که کمی بعد از عضویتش، به ماموریت پیدا کردن حیوان خانگی آمده بود. هنوز فرصت کافی برای شناختن بلاتریکس و ویژگی های اخلاقی او پیدا نکرده بود.

- آیلین من میخوام سوالمو دوباره تکرار کنم. بهتره اول خوب فکر کنی و بعدش دوباره جواب بدی. میپری وسط حرف من؟

چهره‌ی بلاتریکس به شکلی شده بود که هر مرگخوار سابقه و دار و تازه واردی و هر جادوگر و مشنگی میتوانست خشم را در چشمان او، با وجود لبخند بسیار ملیحش، ببیند.
آیلین مثل هر مرگخواری از این حالت بلاتریکس ترسید. او باید بین غرور عقابی اش و از بین رفتن توسط بلاتریکس، یکی را انتخاب میکرد.
بعد از کمی فکر تصمیمش را گرفت. غرورش را بعدا هم میتوانست نشان دهد؛ فعلا باید زنده بماند تا بعدا بهترین مرگخوار ارباب شود.
- نه غلط کردم.

بلاتریکس که کمی از تسلیم شدن آیلین و از بین رفتن فرصت شکنجه اش ناراحت بود، سعی کرد دوباره برای آیلین توضیح دهد.
- وقتشه خودتو ثابت کنی. خیلی زود میری همه ی مرگخوارا رو بدون اینکه ارباب متوجه بشن جمع میکنی. میدونی که اگر انجامش ندی اتفاقای خوبی نمیفته.

خلاصه:
لرد دلش برای نجینی تنگ شده و حیوان خونگی می خواد. سو سگی پیدا می کنه ولی لرد قبول نمی کنه. بلاتریکس رودولف را میفرسته تا بی صدا مرگخواران رو بیاره ولی رودولف داد می زنه و همه می شنون. بلاتریکس به جاگسن میگه و اونم مجبوره که انجام بده.

جاگسن دست راستش را مخفیانه داخل ردایش برد و علامت شومش را در حالی که چهار پنج متر با مرگخواران فاصله داشت اندکی فشار داد.

-آخ!

تام که دید مرگخواران به او توجه نکردند کمی محکم تر فشار داد.

-آخ!

-بوق می زنی چرا!

بلاتریکس دید که تام هم دست کمی از رودولف ندارد، از او هم گذشت و به سراغ مرگخوار بعدی رفت.
-آیلین؟

-بعله.

-میخوام بری بی صدا مرگخوارا رو بیاری اینجا وگرنه...

-وگرنه چی؟

-می پری وسط حرفم؟

-آره.

-

رودولف از لرد دور شد، ولی از مرگخواران نه.

- رودولف؟
- بله؟
- اگه یه حیون گنده اونجاس، ما نباید اون رو از فاصله دو متری ببینیم؟
-
رودولف نگاهی به بلاتریکس کرد که چوبدستی به دست به طرفش می‌اومد.

- بلا؟ عزیزم؟ رحم کن.
- از اولشم نباید تو رو مسئول این کار می‌کردم. گفتم بدون جلب توجه! داد زدن جزو کار هایی‌ئه که باعث جلب توجه میشه.
- یه بار دیگه سعی کنم؟
- نمی‌خواد یکی دیگه رو می‌فرستم.
- پس من میرم اون طرف. مثل اینکه اون ساحره های با کمالات راهشون رو گم کردن.
- نه. بشین سر جات.

رودولف ناامید و سرافکنده روی زمین نشست و با حسرت به ساحره هایی نگاه کرد که نمی‌تونست بهشون کمک کنه.

-جاگسن... تو برو بقیه رو خبر کن.
- من؟
- آره! تو. مشکلی داری؟
- اصلا!

- چه حکمتی است در این مُردن؟
- هان؟
- در عاشقانه ترین مُردن؟
- دوباره داره شعر میگه.
- و مغز را به فضا بردن، و گریه را به خلا بردن.

رودولف برای سرنوشت تلخ خودش گریه می‌کرد. بلاتریکس همیشه کاری را به او محول می‌کرد که در آن ضعیف ترین بود و همیشه هم مجازات سختی برایش در نظر می‌گرفت. رودولف اگر اول مرد مظلوم عالم نبود قطعا مظلوم ترین بود. ولی این حقیقت را همیشه پشت چهره خشنش، قمه هایش و شعر گفتن های شبانه پنهان می‌کرد.

- اگه شعر گفتنت تموم شد ما باید بریم دنبال یه حیوون خونگی برای ارباب بگردیم.

رودولف باید سریعاً راهی برای جمع کردن مرگخوارا پیدا می‌کرد.

- اونجا رو نیگا! ساحره های با کمالات اونجا جمع شدن. نظرتون چیه همه بریم یه سلامی بکنیم؟

ولی مرگخواران بدون توجه به حرف رودولف مشغول پراکنده شدن بودند. بلاتریکس اما گوشه ای با چوبدستی آماده ایستاده بود و به رودولف چشم غره می‎رفت.

- رودولف نمیخواهی دنبال حیوانی برای ما بگردی؟

حالا ارباب هم به او چشم غره می‌رفت.

- بله ارباب. حتماً.

رودولف در پارک به راه افتاد. باید به اندازه کافی از لرد دور می‌شد تا جلب توجه نکند. بعد از چندین متر داد زد:

- یه حیوون گنده اینجاست! بیاید کمک!