هری پاتر نخستین مرجع فارسی زبان هواداران هری پاتر

هری پاتر نسخه موبایل


در حال دیدن این عنوان:   1 کاربر مهمان





پاسخ به: قصر خانواده مالفوی
پیام زده شده در: ۱۵:۱۹ یکشنبه ۶ مهر ۱۳۹۹

فلور دلاکور


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۰:۰۱ یکشنبه ۲۴ فروردین ۱۳۹۹
آخرین ورود:
۲۲:۳۷ یکشنبه ۷ خرداد ۱۴۰۲
گروه:
کاربران عضو
پیام: 196
آفلاین
دراکو همین طور به لاوندر که در حال دور شدن بود نگاه می کرد. به نظر می رسید استعداد هایش چندان هم مفید نبودند. پس از مدتی دوباره برای جستجوی یک ضامن به راه افتاد و در طول راه به این فکر می کرد که چه کسی ممکن است ضامن او شود.

-یعنی از کجا می تونم یه ضامن پیدا کنم؟ اگه ضامن پیدا نشه پول هم گیر نمیاریم. اگه پول گیر نیاریم ارباب...ارباب.

-جیغ نزن بچه جان.

دراکو با شنیدن صدای پیرمرد به سمتش چرخید و درست زمانی که می خواست چیزی به او بگوید، توجه اش به تابلویی که بالای یک مغازه نصب کرده بودند، جلب شد.

با ما ضامن به راحتی از دستتان در نمیرود.



دراکو با دیدن کلمه ضامن روی آن تابلو با خوشحالی و به سرعت وارد مغازه شد، اما او فقط بخشی از تابلو را دیده بود که می خواست ببیند و خبر نداشت که در آن مغازه چه چیزی در انتظارش است. او نمی دانست که کلمات همیشه فقط یک معنی ندارند.


آن طرف. قصر خانواده مالفوی


-پروفسور حالا چی کار کنیم؟
-پنج دقیقه و چهل ثانیه ست اومدیم تو ولی به هیچی نرسیدیم.

دامبلدور پس از کمی فکر کردن گفت:
-محفلی های بابا. مگه فقط تو آشپزخونه غذا نگه می دارن. وقتشه یه بازدیدی از این عمارت کنیم.

بار دیگر همه هورا کشیدند و به راه افتادند.


Happiness cannot be found But it can be made


پاسخ به: قصر خانواده مالفوی
پیام زده شده در: ۱۷:۱۹ جمعه ۴ مهر ۱۳۹۹

لاوندر براون


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۸:۲۸ دوشنبه ۱۶ تیر ۱۳۹۹
آخرین ورود:
۱۸:۲۴:۵۴ سه شنبه ۱۲ دی ۱۴۰۲
از عشق من دور شو!
گروه:
کاربران عضو
پیام: 263
آفلاین
لاوندر در حالی که داشت کوچه ها را یکی یکی و بی هدف رد میکرد، مستقیم به پسری با موهای بلوند برخورد.
-دراکو؟
-عه سلام!
-سلام.

سکوت.

-لاوندر میگم چقدر جوراب هات قشنگه منو به یاد خدمتکار بوگندو مون میندازه ...
-چی گفتی؟
-نه به یاد یه خاطره خوش میندازه .
-اوهوم.
-یا موهات منو به یاد جارو های های حصیری میندازه ... چی بود...
-چی گفتی؟ من الان اعصاب ندارمااا!
-نه بابا... میخواستم بگم که... کلا همه چیه تو منو به یاد خاطره های خوبم میندازه .
-واقعا؟
-آره واقعا!

لاوندر شصتش خبردار شد که طرف آن قدر ها هم راستگو تشریف ندارد، اما راستی که این تعریف ها چه دلنشین بود! ولی...
-خب که چی دراکو؟
-اینکه... خب تو الان برای چی توی خونه ی ما نیستی؟
-دلم نمیخواد اونجا باشم.
-آمممم...

دراکو دیگر حرفی برای گفتن نداشت.

-نکنه میخوای مزاحم یه دوشیزه بشی که داره به سمت... یه جایی میره؟
-من؟ نه به مرلین!
-قسم دروغ میخوری؟ اونم به مرلین؟
-نه!
-حرف نزن! کروشیو!

ده ثانیه بعد دراکو روی زمین افتاده بود. لاوندر چوبش را غلاف کرد.
-پسره ی نکبت!

راهش را کشید و به سوی مقصد نامعلومش رفت.


تصویر کوچک شده

دختری تنها در میان باد و طوفان...

آیا او را رهایی خواهد بود از این شب غربت؟

یا مامانش دوباره او را به خانه راه خواهد داد؟

او در کوچه ی سرد قدم برمیدارد ومی اندیشد:

آیا ریختن آبلیمو در قهوه ی مادر کار درستیست؟


پاسخ به: قصر خانواده مالفوی
پیام زده شده در: ۱۶:۳۷ دوشنبه ۳۱ شهریور ۱۳۹۹

دراکو مالفوی old


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۲:۵۹ دوشنبه ۲۴ شهریور ۱۳۹۹
آخرین ورود:
۱۳:۲۰ پنجشنبه ۱۰ مهر ۱۳۹۹
گروه:
شناسه های بسته شده
پیام: 16
آفلاین
دراکو فکر کرد ،کمی بیشتر فکر کرد ، باز هم فکر کرد و وقتی در باره ی اینکه نباید زیاد فکر کند فکر کرد، با خودش گفت دیگر وقت عمل است !
پس تصمیم گرفت از محفلیان استفاده کند! و با وعده های خود آنها را خام کند ولی در آخر موقع حل شدن مشکلات زیر وعده هایش بزند چون فریب ، پاچه خواری و دروغگویی به همراه چرب زبانی از ویژگی های دراکو بود و خود دراکو از ویژگی هایش راضی و خشنود بود !

- لاوندر میگم چقدر جوراب هات قشنگه منو به یاد خدمتکار بوگندو مون میندازه نه به یاد یه خاطره خوش میندازه .
یا موهات منو به یاد جارو های های حصیری میندازه ... چی بود کلا همه چیه تو منو به یاد خاطره های خوبم میندازه .

دراکو که فهمید حرف هایش دارد در دل لاوندر رسوخ میکند یک درود به پدر مادرش فرستاد که او را اینگونه بزرگ کرده اند و یک افرین به خودش بابت استعدادش !


ویرایش شده توسط دراکو مالفوی در تاریخ ۱۳۹۹/۷/۱ ۱۱:۴۶:۱۱


...You must believe me to exist
...wait
God is busy
?Can i help you
***
آری، آن روز چو می رفت کسی
داشتم آمدنش را باور
من نمی دانستم
معنیِ «هرگز» را
تو چرا بازنگشتی دیگر؟


پاسخ به: قصر خانواده مالفوی
پیام زده شده در: ۲۲:۴۳ چهارشنبه ۲۶ شهریور ۱۳۹۹

ایزابلا تینتوئیستل


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۹:۵۳ شنبه ۱۸ مرداد ۱۳۹۹
آخرین ورود:
۰:۴۶ پنجشنبه ۷ مرداد ۱۴۰۰
از ارباب دورم نکن
گروه:
کاربران عضو
پیام: 123
آفلاین
خانه مالفوی ها

_نارسیسا حالا اینکه به من تا حالا نگفتی عشقم به کنار. با این محفلیا چی کار کنیم؟
_من باید اینو از تو بپرسم ،نه تو از من .
_چه فرقی داره تو این موقعیت‌.
پس این دراکو کجاست؟

دراکو ، در راه برگشت به خانه

_بدبخت شدیم رفت ... خدا میدونه وقتی لرد بفهمه پولامون ته کشیده چی کارمون میکنه.
بابا مو میکشه.
مامانمم کیروشیو رو که دیگه داره.
منم...
دراکو سعی کرد به اتفاقی قرار بود برایش بیفتد فکر نکند.
بومب . تق . جیغ.(صدای بهم برخورد کردن دو نفر)
_ جلو تو نگاه کن مالفوی.
دراکو با تعجب به لاوندر نگاه کرد.
_یه محفلی؟
_یه نفر کجا بود . همه مون هستیم ، پروف. ویزلیا...
دراکو به حرف های لاوندر گوش نمی کرد بلکه به افق نگاه می کرد.(از اون حالت هایی که میشه از روش مجسمه ساخت)
سپس جرقه در ذهنش خورد.
_اره داشتم میگفتم دیگه. همه گشنمونه ولی من نرفتم چیزی بخورم.
_چرا؟
_چون من این غذا ها رو دوست ندارم.
_میخوای هر غذایی که دوست داری رو بخوری.
_اره.
_میخوای هر لباسی که میخوای رو بپوشی.
_اره دیگه رون به اون خرخونه نگاه نمیکنه.
_پس باید ضامنم بشی.
_ضامن دیگه چیه؟
_با کیا شدیم جادوگر.


!Warning
Risk of biting


پاسخ به: قصر خانواده مالفوی
پیام زده شده در: ۷:۱۷ یکشنبه ۲۳ شهریور ۱۳۹۹

لاوندر براون


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۸:۲۸ دوشنبه ۱۶ تیر ۱۳۹۹
آخرین ورود:
۱۸:۲۴:۵۴ سه شنبه ۱۲ دی ۱۴۰۲
از عشق من دور شو!
گروه:
کاربران عضو
پیام: 263
آفلاین
خانه مالفوی ها

لوسیوس مثل درخت خشک شده بود. آیا باید خودش با کابوس مخارج آرایش زنش رو به رو می شد؟
-نارسیسا! بیا ببین این ضعیـ... خانم محترم چی میگن.

و پشت بندش کمی رو به مگان خم شد.اما نارسیسا درست پشت سرش ایستاده بود.
-عــــــــــــه! مگان جوووون! از این طرفا!
-الان وقت چاق سلامتی ندارم سیسی جون. پولمو بده من برم.

لبخند خوش آمد گویی روی لب "سیسی جون" ماسید.
-عشقم حالا چرا نمیای تو ؟
-تازه موهامو شنیون کردم .اون یه گله وحشی اون تو خرابش میکنن.
-مگان جون میشه دو روز وقت بدی؟ دراکو رفته وام بگیره خبر مرگش!
-سیسی جون فقط به خاطر گل روی خودت هااا!
-عشقی مگی جون!

و با عجله در را بست. لوسیوس گفت:
-نارسیسا ما بیست و پنج ساله که زن و شوهریم!
-خب که چی؟
-توی این مدت یه بار به من نگفتی عشقم!

نارسیسا چپ چپ نگاهش کرد.اما حسرت یک جمله ی عشقولانه به دل لوسیوس مانده بود.
-من هم حتی یه بار تو رو سیسی صدا نکردم.
-خوشم نمیاد!

و با تنه ای به شوهرش به سمت اتاق لرد رفت.

محفلیا

-بدویین! طبق نقشه!

همه ی محفلی ها از راهرو به داخل دویدند به جز لاوندر. او مثل تکه سنگی بر جا ماند. دامبلدور گفت:
-بیا لاوندر!
-نمیخوام بیام! نمیام!
-

ده ثانیه بعد خودش وارد شد. اما مثل بقیه محفلی ها خشکش زد.کسی از بین جمعیت گفت:
-پروفسور مگه توی قصر نباید کلی غذا باشه؟
-چرا محفلی بابا!

پروفسورخم شد و دو تا پیاز و نصف نان را برداشت.
-همه ش همینه!

پیازها و نان را روی زمین انداخت و بلند گفت:
-ولی محفلی جماعت گشنه از این در بیرون نمیره!

همه هورا کشیدند جز لاوندر، که داشت گشنه از در بیرون میرفت.


تصویر کوچک شده

دختری تنها در میان باد و طوفان...

آیا او را رهایی خواهد بود از این شب غربت؟

یا مامانش دوباره او را به خانه راه خواهد داد؟

او در کوچه ی سرد قدم برمیدارد ومی اندیشد:

آیا ریختن آبلیمو در قهوه ی مادر کار درستیست؟


پاسخ به: قصر خانواده مالفوی
پیام زده شده در: ۰:۴۳ پنجشنبه ۲۰ شهریور ۱۳۹۹

مگان راوستوک


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۲:۰۸ شنبه ۲۰ اردیبهشت ۱۳۹۹
آخرین ورود:
۱۰:۰۲ شنبه ۵ تیر ۱۴۰۰
از ظاهر خودم متنفر نیستم، چون می دونم زیباترینم
گروه:
کاربران عضو
پیام: 109
آفلاین
همان لحظه که لوسیوس و نارسیسا خواستند بروند و دنبال راه چاره ای بگردند زنگ در دوباره به صدا در امد. لوسیوس دیگر تحمل این همه بدبختی را نداشت. اول نمی خواست در را باز کند تا شاید بگذارد و برود ولی دید که فایده ای ندارد و در را باز کرد. زنی با تاج گلی صورتی و لباسی بلند دم در بود. بسیار شاکی به نظر می رسید و چند برگه همراه خود داشت. با عصبانیت برگه ها را رو به لوسیوس گرفت.
- اقای لوسیوس مالفوی برید به همسرتون نارسیسا مالفوی بگید که بیاد دم در باید تصفیه حساب با من بکنه. می دونید چند ماهه که پول ارایشگاه رو نداده و گفته بعدا می ارم. تا الان شما ۶۰۰ گالیون به من بدهکارید. سریعا پرداخت کنید من وقت ندارم.

لوسیوس و نارسیسا بدبخت شده بودند. زیر چندین تا قرض تا حالا رفته بودند. لوسیوس دیگر موتور مغزش کار نمی کرد و نمی دانست چطور این مشکل را حل کند. فقط امیدوار بود که دراکو سریع تر با چند وام برگردد و انها را برای مدتی نجات دهد.
......
بانک:
دراکو روی صندلی نشسته بود و استرس داشت. استرس انکه وقتی نوبت به او برسد وام ها تمام بشوند و دیگر نتواند وام بگیرد. اخر نوبت ۳۴۴ بود. بلاخره بعد از ۲ ساعت تمام در صف نشستن به سمت باجه رفت. به ارامی روی صندلی نشست. حس نشستن روی صندلی با کیفیت را فراموش کرده بود. به ارامی چند برگه و کارت شناسی ها را در اورد و روی میز گذاشت. خیلی بد شانس بود چون نمی توانست وام بگیرد. باید ضامن گیر می اورد ولی از کجا. انگار هر دقیقه به بدبختی های انها اضافه می شد.


Im not just a witch that was put in slytherin. They were always jelous to me but the know im better that them. Im the future of slytherin

تصویر کوچک شده


پاسخ به: قصر خانواده مالفوی
پیام زده شده در: ۲۲:۱۳ سه شنبه ۱۸ شهریور ۱۳۹۹

آلبوس دامبلدور


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۰:۰۳ یکشنبه ۱۹ خرداد ۱۳۹۸
آخرین ورود:
۱۰:۴۶ یکشنبه ۲۹ خرداد ۱۴۰۱
از دست شما
گروه:
کاربران عضو
شناسه های بسته شده
پیام: 454
آفلاین
ولدمورت آرام آرام ابروهایش را پایین آورده و گره زد، لب‌هایش را جمع کرد و سعی کرد جدال سلول‌های عصبی را که با مشعل و چنگک به سمت قسمت صاف سرش حرکت می‌کردند را نادیده گرفته و خاطره‌ای محو از واقعه‌ای مشمئز کننده را کنار بزند و دلیلی برای خشمش از لوسیوس پیدا کند.

دینگ دونگ...دینگ دونگ...

- اِ! ارباب دارن زنگ در رو می‌زنن! بریم درو باز کنیم ارباب؟ ارباب...؟

دینگ دونگ...دینگ دونگ...

- برید.

دینگ دونگ...دینگ دونگ...

لرد ولدمورت حتم داشت تا رفتن و برگشتن مالفوی‌ها دلیل خشمش را به خاطر خواهد آورد.

دینگ دونگ...دینگ دونگ...

همان زمان، جلوی در خانه ریدل‌ها:

- خب... یه بار دیگه مرور می‌کنیم! ریموند و فلور و جوزی، میوه‌ها! آرتی و زاخی و رز، پلو و خورشت، سِر و کریچر و پنه‌لوپه، سوپ و کباب و مایعات، هری هر چیزی دلش خواست، بقیه چیزا رو هم هاگرید پوشش می‌ده، بچه‌ها دقت کنید یک جوری بخورید که تا یک ماه دیگه سیر باشید. یک دو سه، محفل!

حلقه محفلی‌ها بعد از مرور نقشه‌شان از هم گسسته شده.

- چـــــه خـــــبــــــــرتونه! اومدم!

با شنیده شدن صدای مالفوی‌ها، رز که از لحظه رسیدن دستش را روی زنگ گذاشته بود، پا به فرار گذاشت.

- باباجان کجا؟
- پروف خودت گفتی هر موقع صداشون اومد بدوییم، تا نشنیدیمم کسی بگه لعنت بر پدر و مادر مردم‌آزار واینسیم.
- اون مال یه جای دیگه بود، الان اومدیم مهمونی، پلو، خورشت، آجییییل!

با به زبان آورده شدن کلمه آجیل رز به وجد آمده و با شدّت بیشتری لرزید.

- پسته هم داره؟!

دامبلدور با حرکت سر تایید کرد، در همان لحظه در خانه مالفوی ها باز شد و قبل از آن که نارسیسا متوجه چیزی شود، موجودی شبیه به یک طوفان مرتعش از کنار او عبور کرد.

- هووووی! کجا؟!
- به‌به آقای مالفوی عزیز، ببین کی اومده دیدنت! پسرخالهِ عمویِ برادرخوندهِ شوهرعمهِ خانومت، سیریوس!

مالفوی‌ها به یکدیگر نگاهی کرده و به صدای محفلیون که حالا با سر و صدا وارد سرسرا می‌شدند و با همه سلام علیک می‌کردند، گوش سپردند.
- بدبخت شدیم.
- نه عزیزم... بدبخت‌تر شدیم.

نارسیسا این را گفت و دستش را به دور شانه‌های لوسیوس انداخت.



...Io sempre per te


پاسخ به: قصر خانواده مالفوی
پیام زده شده در: ۱۴:۵۷ سه شنبه ۱۸ شهریور ۱۳۹۹

مرگخواران

الکساندرا ایوانوا


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۲۲:۳۸ پنجشنبه ۱۹ تیر ۱۳۹۹
آخرین ورود:
۲۳:۱۰:۳۵ چهارشنبه ۱۳ دی ۱۴۰۲
گروه:
ایفای نقش
کاربران عضو
مرگخوار
پیام: 312
آفلاین
البته لوسیوس که اشک در چشمانش حلقه زده بود، بحران موقعیت را درک نکرده بود و میخواست از مشکلات زندگی و بی پولی هایش بگوید.
-ارباب! نمیدونید که شما! نمیدونید این چند وقت من چه سختی هایی کشیدم! این چند شب به جز نون و پیاز...

نارسیسا که برخلاف لوسیوس بحران موقعیت را درک کرده بود سقلمه هایی دردناک به پهلوی لوسیوس میزد. ولی شوهر احمقش همچنان ناله میکرد:
-... ارباب! حالا اینا به درک! آخ... چند وقت دیگه وقت زن گرفتن پسرمونه! آخ... ولی این زن چی کار میکنه؟ هیچی...آخ... فقط پی مُده! آخ! چی کار میکنی؟!

لوسیوس که تا ان موقع با چشمان بسته مشغول سخنرانی مفصلش بود، با تعجب نگاهی به نارسیسا انداخت. سپس حالت صورتش تغییر کرد و درحالی که با عصبانیت با انگشت نارسیسا را نشان اربابش میداد فریاد زد:
-میبینید؟! حتی الان هم در محضر شما هم قصد آزار دادن من رو داره! میبینید ارباب؟! دیدید؟! راست میگفتم یا نه؟

لرد هیچی نمیگفت... هیچی... حالت صورتش لحظه به لحظه خطرناکتر میشد و نگاهش بین لوسیوس و نارسیسا که در کشمش بودند، در حرکت بود.
نارسیسا مِن مِن کنان و با دستپاچگی سعی در بستن دهان شوهرش را داشت:
-نه...نه... نَ...کُ...ن...اَ...ح...مق... نِ...می...بی...نی؟!
-میبینید ارباب؟! داره ویز ویز میکنه! میبیند چقدر موذی...

نارسیسا که زیر نگاه های سنگین اربابش در حال له شدن بود، دیگر تحمل نکرد و جیغ کشید:
-احمق! مگه نمیبینی ارباب چجوری نگامون میکنن؟! پس خفه شو و بشین!
-میبیند ارباب؟! داره جیغ میکشه! داره تمارض می... چی؟

لوسیوس چشمانش را باز کرد و لرد را دید که با انگشتانش روی دسته ی صندلی ای که مروپ برایش آورده بود ضرب گرفته است.




پاسخ به: قصر خانواده مالفوی
پیام زده شده در: ۱۳:۱۷ سه شنبه ۱۸ شهریور ۱۳۹۹

مرگخواران

دومینیک ویزلی


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۳:۴۲ سه شنبه ۱۱ شهریور ۱۳۹۹
آخرین ورود:
۳:۲۴ چهارشنبه ۸ شهریور ۱۴۰۲
گروه:
کاربران عضو
پیام: 31
آفلاین
- حوصله‌مان سر رفت! ترجیح می‌دهیم به‌هوش بیاییم.

لرد چشمانش را باز کرد و به حالت نشسته در آمد. ردایش را تکاند و ادامه داد:
- دفعه بعد که بیهوش شدیم، دستانمان را روی سینه بگذارید و گل رزی سیاه میانشان قرار دهید. می‌خواهیم زیبای خفته باشیم.

- سَروِ مامان، بالاخره به‌هوش اومدی؟ نارسیسا بدو تو آشپزخونه یه آپ پرتقال مخلوط با کرفس بگیر! پسرم نیاز داره تقویت شه.

و نارسیسا دیگه نمی‌دونست این دفعه چه گِلی به سرش بگیره.

لرد شروع به غرغر کرد.
- آب پرتقال نمی‌خواهیم! دو ساله که ما رو علاف کردین تو این تاپیک! ما برای مرگخوارانمان، اربابی هستیم بسیار فهیم و درک کننده! اگه مشکلی هست، با ما در میان بگذارید.

اشک در چشمانِ خانواده‌ی مالفوی حلقه زد. شاید باید زود تر قضیه رو با لرد در میون می‌ذاشتن. هر چه نباشد، اربابشان بسیار زلال سیاه دل و پاک پلید طینت بود!

- کدوم تسترالی باعث شده پَسِ کله‌ی ما، از خط چشم کراب هم صاف تر بشه؟

البته شاید هم الآن زمان مناسبی برای در میان گذاشتن مسائل مالی‌شان با ارباب نبود!


همتونو بیل می‌زنم!


پاسخ به: قصر خانواده مالفوی
پیام زده شده در: ۱۸:۵۴ پنجشنبه ۶ شهریور ۱۳۹۹

بیدل نقال


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۲:۰۳ سه شنبه ۲۸ مرداد ۱۳۹۹
آخرین ورود:
۱۷:۳۹ سه شنبه ۶ آبان ۱۳۹۹
گروه:
شناسه های بسته شده
پیام: 50
آفلاین
اون ور

لوسیوس در حالی که عرق از سر رویش جاری شده بود و کلا سیستم تصمیم گیریش سوخته بود دنبال چاره ای می گشت .

که ناگهان صدایی به گوشش رسید . کمی که دقت کرد صدای پسرش دراکو بود البته اگه دقت میکرد بیشتر اشتباهات و دردسر ها توسط دراکو انجام شده بود .


- بابا !
-بابا !

- من یه فکری دارم .

- لوسیوس که دیگر تحمل دردسر نداشت به دراکو گفت : دیگه حرف نزن حرف نزنی سبک تری.

- اما بابا فکرم ممکن به کمکتون بیاد .

- لوسیوس که کمی فکر کرد باخود ش فکر کرد و گفت : ممکن فکر پسرش به کمکش بیاید و گفت : بگو

- بابا ! بابا ! چرا وام نگیریم بیدل نقال تو آگهی گفته وام بدون ضمانت مخصوص مرگخوار ها میده .

لوسیوس با خودش گفت : فکر بدی هم نیست و سپس دراکو را همراه با نارسیسا به دنبال بیدل فرستاد .

این طرف

- هلو انجیری مامان بیدار شو .
- اگه بیدار نشی مامان دق میکنه .

و سپس به آیوا را بوس بوس کنان به دنبال لوسیوس می فرستد .








شما می ‌توانید مطالب را بخوانید
شما نمی توانید عنوان جدید باز کنید
شما نمی توانید به عنوان‌ها پاسخ دهید
شما نمی توانید پیام‌های خودتان را ویرایش کنید
شما نمی توانید پیام‌های خودتان را حذف کنید
شما نمی توانید نظر سنجی اضافه کنید
شما نمی توانید در نظر سنجی ها شرکت کنید
شما نمی توانید فایل‌ها را به پیام خود پیوست کنید
شما نمی توانید پیام بدون نیاز به تایید بزنید
شما نمی توانید از نوع تاپیک استفاده کنید.
شما نمی توانید از HTML در نوشته های خود استفاده کنید
شما نمی توانید امضای خود را فعال/غیر فعال کنید
شما نمی توانید صفحه pdf بسازید.
شما نمی توانید پرینت بگیرید.

[جستجوی پیشرفته]


هرگونه نسخه برداری از محتوای این سایت تنها با ذکر نام «جادوگران» مجاز است. ۱۴۰۰-۱۳۸۲
جادوگران اولین وبسایت فارسی زبان هواداران داستان های شگفت انگیز هری پاتر است. به عنوان نخستین خاستگاه ایرانی ایفای نقش مبتنی بر نمایشنامه نویسی با محوریت یک اثر داستانی در فضای مجازی، پرورش و به ارمغان آوردن آمیزه ای از هنر و ادبیات برجسته ترین دستاورد ما می باشد.