آیلین داشت دور اتاق می چرخید؛ این کار همیشگی اش بود. همیشه دنبال این بود که اربابش را خوشحال کند. همینطور می چرخید و می چرخید. یک دفعه خفاش بنفش جیغ جیغو ای وارد اتاق شد.
-داری چیکار می کنی؟
آیلین همین طور که دور اتاق می چرخید گوش دراز خفاش را گرفت و به یک سو پرت کرد.
ربکا گفت:
- آخخخ. نمی خوای بگی چیکار می کنی دیگه چرا منو پرت می کنی؟
آیلین ناگهان به سمت در دوید؛ انگار نه انگار کس دیگری در اتاق بود. او فهمیده بود که باید چکار کند. او غیب و مستقیم در محل برگزاری محفل ظاهر شد. آرام آرام در زاویه خارج از دید محفلیون( ریونی هستیم
) راه می رفت.
پشت مبل های خاک گرفته و قدیمی با خودش فکر کرد :
-اینها هنوز چیزی نفهمیدن. شاید بهتر باشه با استفاده از پشمک آقا چند تایی شون رو بیهوش کنم تعدادشون کمتر شه.
و با این فکر چوبدستیش رو به سمت دامبلدور گرفت و زیر لب گفت:
-ایمپریوس
انگار گرمایی از دستش به سمت دامبلدور جریان یافت؛ اما او احساس خاصی نکرد. او ده ها بار از این طلسم استفاده کرده بود.
دامبلدور که اکنون در اختیار آیلین بود چوبدستی اش را برداشت ولی کسی را طلسم نکرد. آیلین تکانی به خود داد و خودش را جمع و جور تر کرد.
و حالا بود که دامبلدور دستش را بالا آورد و...
-استوپفای
سیریوس بلک نقش زمین شد
آيلین از پشت مبل بیرون پرید و اولین کسی رو که دید نفش زمین کرد. تنها کسی که دست به مقاومت زد لوپین بود اما آيلین که از یک گرگینه ی ننر نمی ترسید بنابرین...
-کروشیو
-پتریفیکوس توتالوس
آیلین لحظه ای سر جایش خشک شد ولی بعد با حرکت موجی پیچ و تاب داری خودش را خلاص کرد لوپین هم تازه بلند شده بود که
-انسندیو
کلاه روی سر لوپین آتش گرفت ولی آیلین به او فرصت نداد که آتش را خاموش کند
-لوکوموتور مورتیس
پاهای لوپین بسته شدند و او حتی دیگر جرات نکرد جیغ بزند
آیلین با خنده های شیطانی یه سمت در خروجی رفت و علامت شوم را شلیک کرد. به محض ظاهر شدن علامت او به خانه ریدل ها برگشت.
ولی بشنویم از محفلی ها؛ دامبلدور تازه به حالت اول خود برگشته بود. او سرش را برگرداند، نگاهی به اطراف انداخت.
او با دیدن کپه ی خاکستر روی زمین و بقیه محفلی ها که کنار هم جمع شده بودند و می لرزیدند با تعجب گفت:
اینجا چه خبر شده؟