هری پاتر نخستین مرجع فارسی زبان هواداران هری پاتر

هری پاتر نسخه موبایل

مسابقات لیگالیون کوییدیچ را قدم به قدم با تحلیل و گزارشگری حرفه‌ای دنبال کنید و جویای نتایج و عملکرد تیم‌ها در هر بازی شوید. فراموش نکنید که تمام اعضای جامعه جادویی می‌توانند برای هواداری و تشویق دو تیم مورد علاقه‌شان اقدام کنند. (آرشیو تحلیل کوییدیچ)


در حال دیدن این عنوان:   1 کاربر مهمان





پاسخ به: دره‌ي سكــــــوت
پیام زده شده در: ۲۲:۵۹ دوشنبه ۱۲ تیر ۱۴۰۲

مرگخواران

سوزانا هسلدن


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۲۲:۰۶ دوشنبه ۲۵ بهمن ۱۴۰۰
آخرین ورود:
۱۷:۵۲ دوشنبه ۱۲ آذر ۱۴۰۳
از بچگی دلم می خواست...
گروه:
جادوآموخته هاگوارتز
مرگخوار
جـادوگـر
پیام: 94
آفلاین
تناقض بین نگاه سرد و پیشانی عرق کرده لوسیوس مانند ترکیب متناقض یخ و آتش ، درون همان یخ های آتشینی بود ،که میشد رد آنها را درون قرنیه ی چشمان بلاترکیس دنبال کرد .
یخ های دربرگیرنده آتش درون چشمانش انگار دقیقا میدانستند چه زمانی باید اطمینان ریموس را منجمد و غرورش را ذوب کنند .

دقیقا در زمانی که این نگاه های خیره داشتند ریموس/لوسیوس را سنگسار میکردند ، ابروان بلاترکیس در هم رفت و برای یک لحظه توجه اش به ساعد منقبض دست راستش که با دست دیگر آن را می‌فشرد ، منعطف شد .
در همان یک لحظه ، مشت های نیمی از مرگخواران در هم قفل شد و صورت های نیمی دیگر در هم کشیده شد .
ریموس هم پیچیدن درد نیزه مانندی را روی ساق دستش احساس کرد ، اما تحمل این درد ناآشنا برای او سخت تر بود .
آن سوزش سریع و کوتاه ولی درد آور ، اما برای سایرین چیز تازه ای نبود .
تقریباً تمامی آنها معنی کد نهفته ی درونش را میدانستند :
«یهودا» (سمبل خیانت و نفوذ )

بلاترکیس در حالی که سرش را به طرف کراوچ می چرخاند ، زمزمه کرد : اول مطمئن شو این یه شوخی مشمئز کننده ، اشتباه یا هر بی‌دقتی دیگه ای نباشه و بعد هر کاری لازمه و در توانت هست در موردش انجام بده تا خودم یه فکری بکنم

بعد نگاهش را بی هدف درون اتاق گرداند ، روی نقطه ای نامعلوم متمرکز شد و نجوا کرد : توی بحرانی که ما الان درش قرار داریم اینجور مسائل نباید کش پیدا کنن

ریموس/لوسیوس که درست روبروی بلاترکیس ایستاده بود ، تمام زمزمه ها و نجوا ها را شنید، اما هیچ چیز از آنها نفهمید .
درون ذهن ریموس چندین سوال در حال رژه بود و کسی نبود که بتواند جوابی به او بدهد .
- منظور لسترنج از اینجور مسائل چی بود ؟ اونا داشتن در مورد چه بحرانی حرف می...

صدای محکم بلاترکیس رشته افکار ریموس را پاره کرد .
- تو هم بهتره حواستو جمع کنی لوسیوس ، این اواخر حتی از کوچک ترین اشتباه ، ساده نمی گذرم
همانطور که بلاترکیس پلکان را طی میکرد ، سوال ها همچنان در ذهن ریموس رژه می‌رفتند .

نزدیکی مقر تاریکی

سوزش تیز و پراکنده علامت شوم دوریا ، باعث شد تلو تلو بخورد و به زمین بیوفتد . درد غریبی درون ماهیچه هایش پیچیده بود که هر حرکت ناچیز را به سخت ترین عکس العمل ممکن بدل میکرد.
خم شد ، سرش را درون دستانش گرفت و سعی کرد وقایع چند ساعت پیش را کاملا به یاد بیاورد .
- اولش فنریر بود و بعد یه نفر دستش رو گذاشت روی دهنم و بیهوشم کرد... اون دست... دست فنریر بود ؟

دوریا درست آن لحظه را به یاد می آورد . دستی که فریادش را در گلو خفه کرده و گونه هایش را فشرده بود ، مطمئنا دست یک گرگینه نبود .
- اون یه ورد خوند ، اما چه وردی؟ زود باش ... زود باش...

بی‌فایده بود . انگار گرد و غبار های روی ردایش درون روح و ذهنش حلول کرده بودند و اکنون همه ی خاطراتش مه آلود بود .
در همان حالت نیمه بیدار و خسته ، دستان کم جانش را به دیوار گرفت و تلاش کرد پیکر کوفته اش را از روی زمین بلند کند .
صدای جیق وحشتناک ترکه های چوب زیر پایش اورا کاملا هوشیار کرد و این باعث شد درد بدنش را بیشتر احساس کند.
او نیاز داشت زود تر از خطری که هر ثانیه نزدیک تر میشد، خود را به مقر برساند.
تمام توانش را درون پاهایش ریخت و با حداکثر سرعتی که از او بر می آمد به سوی مقر حرکت کرد .
روبه‌روی دروازه های مقر ایستاد و همان طور که نفس نفس میزد مشتان سرسختش را به آنها کوبید .
- دیر اومدی ، جلسه تموم شده
- باید برم تو... یه موضوعی هست که... باید گزارش کنم
- رمز عبور ؟
- خون...اصیل و پاک
مرد در را باز کرد و کنار رفت تا دوریا بتواند رد شود.
دوریا از نگاه مبهوت مرد به خودش متعجب شده بود .مسئول ورود و خروج با چشمانی مشکوک به دوریا خیره شده و اطمینان داشت که یک بار به زنی درست شبیه دوریا اجازه ورود داده است .
- دوشیزه بلک ؟
دوریا به چشمان مرد زل زد .
- بله ، خودم هستم
مرد راه دوریا را بست .
- فکر نکنم بتونم اجازه بدم تنهایی برید داخل

نگاه دوریا بین راهرو ها و مرد در حال گردش بود.
- مشکل چیه ؟
- چیز خاصی نیست ، فقط من مطمئنم که شما یکبار از این در وارد شدین و اگه واقعا دوریا بلک باشین باید بدونید که در مقر تاریکی فقط یک در برای ورود و خروج وجود داره که اون هم این دره و شما هم ازش خارج نشدید که دوباره سعی کنید وارد بشید ، نکته جالبش اینجاست که ما تصادفا پیش پای شما یه کد به مضمون این که یه نفوذی بین مونه دریافت کردیم !
- سو تفاهم شده ، من...
- فکر نکنم من اون کسی باشم که اجازه داره در این باره قضاوت کنه

«یهودا»: همراه مسیح که به او خیانت کرد و محل اختفای او را برای دشمنانش فاش کرد .


ویرایش شده توسط سوزانا هسلدن در تاریخ ۱۴۰۲/۴/۱۲ ۲۳:۱۶:۳۷
ویرایش شده توسط سوزانا هسلدن در تاریخ ۱۴۰۲/۴/۱۲ ۲۳:۲۶:۵۳

خواستن توانستن است.


پاسخ به: دره‌ي سكــــــوت
پیام زده شده در: ۱۳:۳۸ یکشنبه ۱۱ تیر ۱۴۰۲

اسلیترین، مرگخواران

دوریا بلک


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۱:۵۵ پنجشنبه ۲۹ مرداد ۱۳۹۴
آخرین ورود:
امروز ۲۳:۴۶:۲۷
از پشت درخت خشک زندگی
گروه:
جـادوگـر
جادوآموخته هاگوارتز
اسلیترین
مرگخوار
مدیر دیوان جادوگران
شـاغـل
مترجم
پیام: 502
آفلاین
کمی آن طرف‌تر، یکی از سلول‌ها تاریک

دوریا از جایش بلند شد، چشمانش سیاهی رفت و دوباره روی زمین افتاد. چشمانش را بهم فشرد و تلاش کرد تا هجوم خاطرات را کنترل کند. هر لحظه‌ای که به یاد می‌آورد باعث می‌شد تا نفسش سنگین‌تر شود. هوای داخل سلول کم شده بود و ترس گلویش را می‌فشرد. باید حرکت می‌کرد. باید به همه می‌گفت که چه اتفاقی در حال افتادن است.
دوباره از جایش بلند شد؛ باز هم سرش گیج می‌رفت اما خودش را به دیوار چسباند و سعی کرد قدم بردارد. از سلول خارج شد. می‌خواست فریاد بکشد اما اضطراب صدایش را بریده بود.
-نکنه بلایی سر بلا اومده باشه؟ نکنه به ارباب آسیبی رسیده باشه؟

نه این فکر احمقانه بود. امکان نداشت به ارباب یا بلا آسیبی رسیده باشد. اگر فنریر به آن‌ها رسیده بود، به بدترین شکل ممکن تقاص رفتارش را می‌داد اما...
-اصلا خود فنریر بود که با من حرف زد؟

«اصلا خود فنریر بود؟» این فکر در ذهنش پژواک یافت. هزاران بار تکرار شد و باز هم عین گلوله‌ای سنگی به دیواره‌های جمجمه‌اش خورد و بازگشت.
عرق سرد از پشت گردنش جریان پیدا کرد و دستانش مثل درختی که در طوفان گیر کرده باشد، می‌لرزید.
به دنبال چوبدستیش گشت.
-باید همه رو خبر کنم. کد خطر... هر چی... چوبدستیم...

و برای یک لحظه فکری در ذهنش گذشت. باید علامت شوم روی دستش را لمس می‌کرد. باید گرمای نشان وفاداریش را حس می‌کرد. اما اگر اشتباه کرده بود چه؟ اگر واقعا فنریر گری بک دیوانه شده باشد و او با خود فنریر ملاقات کرده بود و نه یک نفوذی چه؟
اما... اگر حدسش درست باشد، اگر یک نفوذی وارد مقر شده باشد، سرنوشتی که برای همه‌شان رقم می‌خورد بسیار بدتر بود. نه! نمی‌توانست اینجا عقب بکشد. نباید به محفل می‌باختند. باختن در این نقطه به معنای جهنم بود. درست یا غلط، باید وفاداریش را ثابت می‌کرد.
دستش را به سمت نشان شوم روی ساعدش برد، چشمانش را بست، نفس عمیقی کشید و آن را لمس کرد.

راهروهای تاریک مقر ارتش تاریکی

ذهن ریموس سریع در حرکت بود. دیگر نمی‌توانست بوی تعفن مرگخواران و نگاه‌های چندش آور آن‌ها را تحمل کند. اما او با یک هدف وارد اینجا شده بود و نمی‌توانست بدون دستیابی به اطلاعات مناسبی از این فضای تاریک و نمور خارج شود. با شتاب حرکت می‌کرد.

-لوسیوس! اینبار چه اشتباهی کردی که با این سرعت داری ازش فرار می‌کنی؟

ریموس سریع برگشت. تعداد ضربان قلبش به شدت بالارفته بود و احساس می‌کرد تمام محتویات معده‌اش در گلویش گیر کرده است. جلسه‌ی اضطراری لرد سیاه با بلاتریکس و اسنیپ پایان یافته بود.

-خانم بلا! چرا باید اشتباهی کرده باشم؟

لحنش بیش از حد محکم بود. لوسیوس مالفوی هیچ وقت با چنین شدتی با بلاتریکس لسترنج صحبت نمی‌کرد. ریموس با ترس به بلاتریکس چشم دوخت. پلک‌های بلا بهم نزدیک شد و چشمانش چنان به صورت لوسیوس خیره ماند که گویی آتشی یخین را به سمت او می‌فرستند. گلوی ریموس می‌سوخت و ریه‌هایش از حرکت باز ایستاده بودند. یکبار توانسته بود خودش را از دست بلاتریکس لسترنج نجات دهد. اما آیا بار دوم امکان پذیر بود؟


ویرایش شده توسط دوریا بلک در تاریخ ۱۴۰۲/۴/۱۱ ۱۳:۴۲:۵۸
ویرایش شده توسط دوریا بلک در تاریخ ۱۴۰۲/۴/۱۱ ۱۳:۴۴:۲۵

All sins are attempts to fill voids


تصویر کوچک شده

تصویر کوچک شده تصویر کوچک شده



پاسخ به: دره‌ي سكــــــوت
پیام زده شده در: ۲۲:۳۵ چهارشنبه ۷ تیر ۱۴۰۲

ریونکلاو، مرگخواران

ایزابل مک‌دوگال


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۰:۲۵ یکشنبه ۱۸ دی ۱۴۰۱
آخرین ورود:
امروز ۱۹:۴۹:۳۹
از حدشون که گذشتن، از روی جنازشون رد میشم...!
گروه:
مرگخوار
جـادوگـر
ریونکلاو
جادوآموخته هاگوارتز
پیام: 217
آفلاین
-لوسیوس؟

لوسیوس لحظه ای شوکه شد ولی با نگاهی که درک مفهوم ورای برای ریموس سخت بود، برگشت و به او چشم دوخت.
-بله، خانم بلک؟

ریموس نفس کوتاهی کشید. ولی آیا عملی کردن این نقشه واقعا ارزشش را داشت؟ ریموس برعکس اکثر مواقع این بار کمی بدون فکر عمل کرده بود. و خطری که این کار برایش رقم می زد او را عمیقا می ترساند.
اما، مگر وقتی ریموس در میان مرگخواران قدم گذاشت، نمیدانست که دارد با جان خودش بازی می کند؟
-میشه یه لحظه دنبال من بیاین؟

-حتما

ریموس/دوریا لوسیوس را به داخل راهرو کشاند بلکه بتواند بار دیگر مرگخوار ها را گمراه کرده و با دادن اطلاعات غلطی که به نظر واقعی می آید جنگی داخلی به وجود آورد تا آنها از داخل نابود شوند. او میخواست با باز کردن پای فنریر گری بک به این ماجرا انتقام تمام افراد بی گناهی که در این مسیر کشته شده بودند و جنازه هایی که با دستان خودش خاک کرده بود را بگیرد.

-مدتیه به نظر میرسه فنریر کارهاشو درست انجام نمیده ... بلاتریکس از دستش راضی نیست ... ظاهرا دیگه تمایلی به حضور در جمع مرگخواران نداره چون ، از کم کردن تعداد زندانی ها امتناع میکنه.

- مطمعنی که همه ی اینا درسته؟ ارباب از ما اطلاعات دقیق میخواد.

- احتمال میدم که ... بوی گوشت خوش مزه تری به مشامش خورده ... محفل کارشو خوب بلده ... دست کمشون نگیر لوسیوس ...

- داری قدرت لرد سیاه رو زیر سوال میبری دوریا ... ما این همه مرگخوار جذب نکردیم که تو بگی اون محفل مسخره قدرتمنده ... کار محفل دیگه تمومه.

ریموس به خوبی در نقش خود فرو رفته بود و تقریبا هرچیزی که به ذهنش می رسید را به زبان می آورد بلکه بتواد رد گم کنی بکند ... سعی داشت تا قبل از رسیدن دوریای واقعی کار خود را انجام دهد و بتواند وارد جسم لوسیوس شود.

- بفهم چی میگی لوسیوس ... من اگه به قدرت ارباب شک داشتم خیلی وقت پیش میتونستم نشان روی دستمو نادیده بگیرم ... اما به ارزش هامون وفادار موندم... این تویی که ترسیدی ... آدمای ترسو واقعیت رو نادیده میگیرن و قدرت محفل واقعیت محضه ...

- داری منو متهم به خیانت میکنی؟

-هرگز ... اما قدرت داشتن و نور چشمی ارباب بودن کورت کرده لوسیوس ... نزار وفاداریت زیر سوال بره ... بزار وفاداریمو ثابت کنم...

-خیلی خب ... زود بگو چی توی آستین داری...؟

-شاید نظریه اول که محفل اونو جذب خودش کرده یکم مسخره باشه ... بنابراین ...
دوریا/ریموس حرفش را قطع کرد تا حواس لوسیوس را پرت کرده و ورد تغییر شکل را اجرا کند ... زیرا بیشتر از این توضیح دادن و معطل کردن در آن زمان حساس کار درستی نبود. دستش را آماده روی لباسش گذاشت تا در اولین فرصت چوبدستی بکشد.

- فکر کنم یه نفر داره میاد ...
در همان لحظه که لوسیوس سرش را برگرداند ریموس/دوریا چوب دستی کشید و دست لوسیوس را گرفته و ورد را اجرا کرد و لوسیوس بی هوش روی زمین افتاد و ریموس/ لوسیوس به سرعت صحنه را ترک کرد تا کسی آن دو را در آن وضعیت نبیند.


The loudest scream in the world is a tear that silently flows from the corner of the eye
تصویر کوچک شده



پاسخ به: دره‌ي سكــــــوت
پیام زده شده در: ۴:۱۱ پنجشنبه ۱ تیر ۱۴۰۲

ریونکلاو، مرگخواران

آیلین پرینس


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۲۰:۳۲ پنجشنبه ۲۴ بهمن ۱۳۹۸
آخرین ورود:
دیروز ۱۶:۰۱:۳۵
از من به تو نصیحت...
گروه:
جـادوگـر
جادوآموخته هاگوارتز
ریونکلاو
مرگخوار
پیام: 313
آفلاین
مرگخواران با فشار و سرعتی که حاکی از هیجان منفی حاکم بر جو بود، از در خارج میشدند. ریموس از در بر اثر فشار جمعیت به بیرون هل داده شد، اندکی تلو تلو خورد و در نقطه ای ثابت ایستاد. یعنی لرد متوجه چه موضوع مهمی شده بود؟ وقتی برای پرداختن به حواس پرتی های گذرا نداشت. شروع به پردازش موقعیتی کرد که در آن قرار داشت. در حال حاضر بزرگ ترین خطری که وجود داشت به هوش آمدن دوریای اصلی بود که اگر به موقع به محلکه میرسید، در مرگ ریموس تردیدی وجود نداشت.
در مورد موضوعی که لرد، بلاتریکس، اسنیپ و کراوچ در مورد آن حرف میزدند، اسنیپ آنجا بود، میشنید و بعد از جلسه ریموس اسنیپ را در گوشه ای پیدا می کرد و از او میپرسید. پس در این مرحله مشکل اصلی ریموس که باید به آن فکر میکرد دوریا بود. نفس عمیقی کشید و صدای ترسش را برای لحظه ای خاموش کرد.
ناگهان مغزش جرقه ای زد... به فرض ریموس در میان آن آشفته بازاری که برقرار بود کسی را به کناری میکشید و در خفا به شکل او در می آمد، و دوریا در همین میان بیدار میشد و به مرگخواران خبر میداد که در بین آنها یک نفوذی وجود دارد. امکان نداشت کسی در آن واحد تشخیص دهد که او، کسی است که به دنبالش می گردند. با این کار، مرگخواران به جان هم می افتادند و ممکن بود بتواند اندک اعتمادی را که بین آنها برقرار بود را نابود کند. می توانست با تبدیل شدن به کسی که مورد اعتماد لرد و بقیه بود، گمراهشان کند.
البته که این کار ریسک بسیار زیادی وجود داشت. مورد توجه قرار دادن خودش، گر چه در عمل دست او را باز تر می کرد، اما خطر را هم به طور قابل توجی افزایش می داد.اگر کوچک ترین خطایی از او سر می زد، به قیمت جانش تمام می شد. پس این کار اصلا و ابدا بی خطر هم نبود...
سرش را بلند کرد. معلوم نبود چند ثانیه یا چند دقیقه به فکر فرو رفته بود. به سرعت دست و پایش را جمع کرد و به اطرافش نگاه کرد. همه پراکنده شده بودند و با حالتی عذاب آور انتظار میکشیدند.
ریموس تصمیمش را گرفت. به هر حال نمیتوانست آنجا بایستد و منتظر بماند تا دوریا ی واقعی سر برسد. عزمش را جزم کرد و جلو رفت و ضربه ی آرامی به دست لوسیوس زد.
-لوسیوس؟

لوسیوس لحظه ای شوکه شد ولی با نگاهی که درک مفهوم ورای برای ریموس سخت بود، برگشت و به او چشم دوخت.
-بله، خانم بلک؟

ریموس نفس کوتاهی کشید. ولی آیا عملی کردن این نقشه واقعا ارزشش را داشت؟ ریموس برعکس اکثر مواقع این بار کمی بدون فکر عمل کرده بود. و خطری که این کار برایش رقم می زد او را عمیقا می ترساند.
اما، مگر وقتی ریموس در میان مرگخواران قدم گذاشت، نمیدانست که دارد با جان خودش بازی می کند؟
-میشه یه لحظه دنبال من بیاین؟




پاسخ به: دره‌ي سكــــــوت
پیام زده شده در: ۲۰:۴۲ پنجشنبه ۱۸ خرداد ۱۴۰۲

گرینگوت


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۶:۵۴ دوشنبه ۲۸ آذر ۱۴۰۱
آخرین ورود:
۱۵:۳۰:۴۵ یکشنبه ۲۵ شهریور ۱۴۰۳
از شما به ما چیزی نمی ماسه
گروه:
مـاگـل
پیام: 40
آفلاین
لرد آهسته قدم میزد، از پشت مرگخوارانی که بر صندلی تکیه داده بودند آرام آرام از دوریا بلک دور میشد و به سمت صندلی اش که در راس میز بود حرکت میکرد.
اسنیپ دو دستش را در هم تنیده بود و آن را روی میز گذاشته و کمی خم شده بود و برای ارائه گزارش آماده میشد؛ کمی مکث کرد سرش را پایین انداخت و سپس بالا گرفت تا سخن گفتن را شروع کند.
_به لطف زمزمه سایه ها و البته ناهماهنگی محفلی ها در اجرا یک عملیات ما مطلع شدیم اونها تحرکاتی رو بر علیه ما انجام دادن تا بصورت مخفی درون عمارت نفوذ کنن...

اسنیپ با گفتن تک تک کلمات همزمان سرش را میچرخاند و به مرگخوار ها نگاهی مینداخت و رد میشد. وقتی که جملاتش تمام شد آخرین نگاه را روی دوریا انداخت.
با حرف های اسنیپ پچ پچی در میان مرگخواران به راه افتاد و اسنیپ را وادار به نیمه کاره رها کردن حرفش کرد، کمی مکث کرد، نگاهش را دوباره پایین انداخت و سپس شروع به ادامه حرفش کرد. لوپین از اینکه نگاه اسنیپ دیگر متوجهش نبود راضی بود اما کماکان بلاتریکس او را زیر نظر داشت و این کافی بود که احساس ناخوشایندی داشته باشد.
_درسته، شاید چنین روش مقابله ای از طرف اونها زیاد متداول نباشه و ما تجربه نبرد های رو در روی زیادی رو داشته باشیم اما ما میدونیم که چنین اتفاقی افتاده اون هم در شرایطی که محموله بسیار مهمی به تازگی وارد عمارت شده. نیاز نمیدونم که در این مورد توضیح بیشتری بدم، شما هم نیازی ندارید ولی اونچیزی که باید بدونید اینه که کاملا حواستون رو جمع کنید و همچیز شک داشته باشید و مراقب اعتماد هایی که میکنید باشد... هر شخص با هر جایگاهی که برای ما داره.

باز هم مرگخواران حاضر شروع به پچ پچ کردند با این تفاوت که اینبار کمی بلندتر بود و پرسشگرایانه تر بنظر میرسید. اینبار هم در بیان آخرین کلماتش رو به دوریا کرد اما اینبار لوپین که در باطن دوریا بود سعی کرد که با اسنیپ رخ به رخ نشود و از چشمانش فرار کند.
بلاتریکس ایستاد تا سخنی بگوید، احتمالا یک جمع بندی که جلسه را به اتمام برساند که با ورود ناگهانی بارتی کراوچ پسر نتوانست سخنی بگوید. بارتی کراوچ سراسیمه نگاهی به مرگخواران و سپس لرد انداخت.
_عذر می خوام که جلسه رو بهم زدم.

بارتی کراوچ به سمت لرد میرود و چیزی را در گوش او که پشت صندلی اش ایستاده زمزمه میکند. لرد لحظه ای سرش را به پایین می اندازد و انگشتانش را روی سرش میکشد و سپس رو به مرگخواران میکند.
_همه بیرون...الان... اسنیپ، بلاتریکس شما بمونید.

لوپین از موقعیت ایجاد شده هاج و واج شده بود. باقی مرگخواران به سرعت در حال خارج شدن از اتاق بودن پس لوپین هم تصمیم گرفت که همین کار را بکند، به سمت خروجی حرکت کرد ولی به دلیل فشار روانی و عدم کنترل بدنی که در آن بود سکندری خورد و پایش پیچ خورد، لنگ لنگان شروع به ادامه راه رفتنش کرد و می توانست سنگینی نگاه بلاتریکس را حس کند. اتفاقاتی در جریان بود، اتفاقاتی که میتوانست به ضرر او تمام شود، او باید میفهمید که چخبر است و کاری عاجل تر از آن، باید در نقش شخص دیگری قرار میگرفت.

آنطرف تر دوریا بلک بیهوش کم کم در حال به هوش آمدن بود. دستش را به سرش گرفت و آخرین اتفاقاتی که در حال رخ دادن بود در ذهنش مرور شد، هزاران پرسش در سرش وجود داشت که بی جواب باقی مانده بود اما میدانست هرچه زودتر باید بقیه را مطلع کند.



پاسخ به: دره‌ي سكــــــوت
پیام زده شده در: ۱۸:۲۰ پنجشنبه ۱۱ خرداد ۱۴۰۲

ARTINWIZARD


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۷:۱۱ جمعه ۱۰ تیر ۱۴۰۱
آخرین ورود:
۹:۳۰:۱۸ سه شنبه ۲۹ اسفند ۱۴۰۲
از جایی در ناکجاآباد
گروه:
مـاگـل
پیام: 20
آفلاین
لوپبن بعد از این سوال به چشمان سیاه لرد خیره شد. چشمانی که سیاهی آن مثل هزارتوی تاریکی انتهاناپذیری است که هر کسی را اعم از جادوگر و ماگل در خود غرق می‌کند. لوپین می‌ توانست تاریکی را در چشمان،وجود و حرف های لرد احساس کند. تا به الان هیچ وقت لرد را با این فاصله ندیده بود. احساس مناسب برای این لحظه فقط و فقط ترسناک بود.
هرچه بیشتر به سوالی که از او پرسیده شده بود فکر می کرد کمتر به نتیجه می رسید. نه جوابش را می دانست و نه می توانست حرفی را در هوا بگوید که شاید درست در بیاید تا...
_‌سرورم. دوریا از خاندان بلک، خاندان من، به خوبی ماموریتش رو انجام داد و هدف رو شناسایی کرد.
‌ بلاتریکس با این حرفش که از تک تک کلماتش غرور می بارید او را نجات داد.
_ خوبه. خیلی خوبه. می‌ دونستم تو رو نباید دست کم گرفت. از این خاندان اصیل همینطور انتظار میره. مگه نه، دوریا؟

چشمان لرد بار دیگر ذهن لوپین رو قفل کرده بودند. ذهنش خالی شده بود. درست مانند برگه سفید. تنها صورت لرد را می دید اما تصویر نگاه سوروس از ذهنش گذشت. همان نگاه... نگاهی که به دلایل نامعلومی به او قوت می داد.
_ بله همینطوره سرورم.

این بار صدایش مطمئن بود. به مانند دوریا بلک واقعی،بدون ترس. هرچه باشد لوپین از گروه گریفیندور بود. به نظر لرد از جوابی که دوریا_لوپین داده بود راضی بود. برگشت و به وسط جمع‌ مرگ‌خواران رفت. تمام صورت ها را تک به تک بررسی کرد. موقع گذشتن از صورت لوپین کمی مکث کرد. بعد از اینکه آخرین نفر هم از چشم هایش گذشتند به بلاتریکس اشاره داد. بلاتریکس منظور لرد را متوجه شد و گفت:
از این لحظه به بعد جلسه به طور رسمی آغاز میشه. موضوع این جلسه طرح نقشه برای هدف پیش رو هست. سوروس، با تو شروع می کنیم.


سرم را کلاه گذاشتند گفتند کلاه گروهبندی است، گروهم را مشخص کردند و کلاه برداری کردند، دیدند ردایم پاره است به من وصله چسباندند، دیدند کفش ندارم برایم پاپوش دوختند، ریاضیات حالیم نبود پس حسابم را رسیدند، روزگار واقعا جادویی است زیرا هیپوگریفمان تخم نمیگذارد اما شیردالمان هرروز می زاید! آری اینگونه بود که جادوگر شدم...


پاسخ به: دره‌ي سكــــــوت
پیام زده شده در: ۱۶:۲۴ دوشنبه ۱۸ اردیبهشت ۱۴۰۲

مرلین old


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۲۱:۵۹ جمعه ۱۷ آبان ۱۳۹۸
آخرین ورود:
۱۶:۱۲:۱۸ دوشنبه ۲۴ اردیبهشت ۱۴۰۳
از بارگاه ملکوتی
گروه:
مـاگـل
پیام: 116
آفلاین
اکثر انسان ها تصور می‌کنند مرگ مفهمومی است در دور دست ها که به زودی سراغ آنها نخواهد آمد. آن عده قلیل کسانی هستند که چاقویشان را کشیده اند و یا چوبدستی خود را به ظرافت تکان داده اند. آنها می‌دانند مرگ با هر کس تنها حرکت دستی فاصله دارد و این پیکره ساخته شده از کیسه بزرگ گوشت و خون به راحتی متلاشی خواهد شد.
دسته دوم اما قربانیان همان افراد قبلی هستند. کسانی که در آستانه مرگ قرار دارند و دریافته‌اند تنها قدمی با تاریکی بی پایان مرگ فاصله ای ندارند.

ریموس می‌دانست که در لبه پرتگاه مرگ ایستاده است و تنها نیاز به یک فشار کوچک از سمت لرد سیاه دارد تا به درون آن پرتاب شود. اما همچنان آن نگاه عجیب سوروس به او به جرئت می‌داد تا در واپسین لحظات نیز خودش را استوار نگه دارد. با خودش فکر می‌کرد که اگر اسنیپ از ماجرا بو برده است پس بی شک بزرگترین جادوگر تمام دوران تاریکی ها نیز از این مسئله آگاه است.

لرد با هرقدم به ریموس نزدیک و نزدیکتر می‌شد، اما در نظر عضو شجاع محفل ققنوس گویی هر قدم رو به جلو ارباب تاریکی را از او دورتر می‌کرد. دورتر و دورتر تا هنگامی که چشمان لرد ولدمورت به چشمان ریموس رسیدند.

- دوریا بلک!

بالاخره لب های سرد و بی رنگ لرد شروع به حرکت کرده بودند. ریموس می‌دانست فردی که با او چشم در چشم شده سلطه‌گر بی همتای اذهان است. سعی کرد افکار خودش را عقب براند و به جای آنها افکار تسخیر شده دوریا را بر روی پرده نمایش چشمانش بیاورد.

- سرورم، برای خدمت گذاری آماده ام.
- باید هم باشی، یاران ما همیشه آماده خدمت گذاری به ارباب خودشون هستند، درسته؟
- بله سرورم!

لرزش صدای ریموس در دو کلمه آخر کاملا نمایان بود. گویی جملات سوالی لرد طلسمی قوی همراه خود داشت که مخاطب را مجبور به شکستن مقاومت می‌کرد.

- منتظر شنیدن گزارش ماموریت آخرت هستم.

لرد در حالی که خم شده بود جملات را در گوش دوریا-لیموس- زمزمه کرد ولی امواج صدای این گفتار در تمام اتاق پخش شد.


شروع و پایان با ماست!


پاسخ به: دره‌ي سكــــــوت
پیام زده شده در: ۱۹:۴۶ دوشنبه ۴ اردیبهشت ۱۴۰۲

اسلیترین، مرگخواران

دوریا بلک


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۱:۵۵ پنجشنبه ۲۹ مرداد ۱۳۹۴
آخرین ورود:
امروز ۲۳:۴۶:۲۷
از پشت درخت خشک زندگی
گروه:
جـادوگـر
جادوآموخته هاگوارتز
اسلیترین
مرگخوار
مدیر دیوان جادوگران
شـاغـل
مترجم
پیام: 502
آفلاین
پس از آن‌که ریموس (با ظاهر دوریا) و سوروس سر جای خود مستقر شدند، چشمان سرد لرد سیاه به آرامی تک تک چهره‌ها را از نظر گذراند و سپس روی ریموس ثابت ماند. ریموس می‌توانست وحشتی را که از چشمانش سرازیر می‌شد لمس کند و با گذر هر ثانیه احساس می‌کرد این نگاه رعب انگیز که روی او متمرکز شده است به زودی او را خواهد کشت.
کم کم تمام نگاه‌ها به سمت او برگشت. همه چهره‌ی دوریا را می‌دیدند که از رنگ تهی می‌شود و لرزش بی اندازه‌ی بدنش غیر قابل چشم پوشی بود.

بلاتریکس برای جلوگیری از یک آبروریزی که مربوط به خاندانش می‌شد دهانش را باز کرد تا حرفی بزند اما لرد سیاه بلافاصله دست سفید و استخوانی‌اش را به نشانه‌ی سکوت بالا آورد. نفس‌ها چنان در سینه‌ها حبس شده بود که گویی به یکباره تمام اتاق را وارد دنیایی بی خلا و تاریک کرده بودند.

ریموس می‌توانست عرق سردی را که از پشت گردنش می‌غلتید و پایین می‌رفت را حس کند. با خودش چه فکری کرده بود؟ ورود به جلسه‌ای که تاریک‌ترین، ترسناک‌ترین و پرقدرت‌ترین جادوگر قرن در آن وجود دارد؟ لحظه‌ای با خود فکر کرد که شاید این افراد جسور نیستند که وارد گریفیندور می‌شوند بلکه احمق‌هایی هستند که فرق جسارت و حماقت را نمی‌فهمند. اما او تا اینجا آمده بود و پا پس کشیدن بی فایده بود. حداقل می‌توانست تا پای وجود بجنگد حتی اگر نمی‌توانست اطلاعات مفیدی را به محفل برساند. مگر نه اینکه شجاعت در برابر ترس معنا پیدا می‌کرد؟ درست به مثابه‌ی روشنایی که در مقابل تاریکی دیده می‌شد. پس تمام تلاشش را کرد تا جرئتش را جمع کند. چشمانش را بست و دم عمیقی کشید و موقع بازدم چشمانش را باز کرد؛ این اولین اشتباه او بود.

به محض باز کردن چشمانش با لرد سیاه چشم در چشم شد و به سرفه افتاد؛ گویی ارباب تاریکی‌ها در این مدت حتی پلک هم نزده بود. صدای سرفه‌هایش چنان در اتاق طنین انداخت که انگار کسی بر طبلی محکم می‌کوبید. لرد ولدمورت از جایش بلند شد و به سمت او حرکت کرد. ریموس می‌دانست که این آخر کار است و ملتمسانه به سوروس اسنیپ چشم دوخت.
اسنیپ به او نگاهی انداخت و ناگهان لوپین احساس کرد نفرت آشنایی در چشمان سوروس در حال شکل‌گیری است. اما این بار، این نفرت عمیق، گرما را به وجود ریموس هدیه داد.
لوپین می‌توانست گرمای شجاعتی را که از قلبش سرچشمه می‌گیرد و سلول به سلول به تمام گوشت و خون و پوستش می‌رسد حس کند.

او دوباره داشت قدرت می‌یافت.


All sins are attempts to fill voids


تصویر کوچک شده

تصویر کوچک شده تصویر کوچک شده



پاسخ به: دره‌ي سكــــــوت
پیام زده شده در: ۲۲:۴۸ سه شنبه ۱۹ مهر ۱۴۰۱

جیانا ماریold


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۰:۰۰ جمعه ۸ مرداد ۱۴۰۰
آخرین ورود:
۱۸:۱۲:۴۱ جمعه ۲۲ دی ۱۴۰۲
از ایران_اراک
گروه:
مـاگـل
پیام: 174
آفلاین
گرچه راه رفتن با آن کفش ها و اندام برایش سخت بود ولی هرچی بود بهتر از بدن گری بک بود . ناگهان شمایل سیاهی با موهای سیاه و چرب روبرویش ظاهر شد.
- دوریا بلک...فکر می کردم الان دیگه تو جلسه باشی.
-س..سوروس...
- اسنیپ ...گرچه این که یکی از خاندان بلک من رو به اسم کوچک صدا بزنه باعث افتاخره ولی...
ریموس گیر افتاده بود دیگر وقتی نداشت تا همه چیز را برای سوروس توضیح دهد و از طرفی به همین راحتی هم نمی شد از او گذشت. ناگهان یاد نگاه عمیق دوریا افتاد او اکنون دوریا بود نه ریموس.
-فکر می کردم لرد تنها شخصی هستن که اینجا لیاقت احترام کامل رو دارن.
- در این شکی نیست.
- همون طور که میدونین داره دیر میشه و لرد از دیر کردن متنفرن.

تا جایی که می شد سعی کرد صدایش نلرزد و با اعتماد بنفس ولی سرد به نظر برسد و گویی که جواب داده باشد سوروس سرش را به نشانه تایید خم کرد.
- امیدوارم رمز رو بلد باشین.
- البته ...خون اصیل و پاک.

دری که چند ثانیه پیش وجود نداشت تکان مختصری خورد و باز شد. راه پله نسبتا بلندی نمایان شد که به سمت تاریکی می رفت ، نفس ریموس در سینه حبس شد بالاخره موفق شده بود.
- اول شما...
- البته...اسنیپ.
هر دو سرازیر شدند. سنگ های راهرو نمور بودند ولی هیچ تار عنکبوتی دیده نمی شد. با جادو تمام راه پله را طلسم کرده بودند تا حس وحشت و احترام همه را برانگیزد. کم کم به محل جلسه می رسیدند صندلی ها به طور منظم دور میز بزرگی چیده شده بودند و شخصی با پوست سفید و چشمان قرمز و رعب انگیز در انتهای میز نشسته بود و در اطراف او بلاتریکس لوسیوس مالفوی و عده دیگری از مرگخوارها نشسته بودند.حس سردی تمام وجودش را در بر گرفته بود ولی باید به این حس غلبه می کرد. چوبدستی اش را لحظه ای لمس کرد تا مطمئن شود نزدیکش است.
- خب بهتره که جلسه رو شروع کنیم.


اکسپکتو پاترونوس


قدم به قدم تا روشنایی از شمعی در تاریکی تا نوری پر ابهت و فراگیر!!
می جنگیم تا اخرین نفس!!
می جنگیم برای پیروزی!!
برای عشق!!
برای گریفندور!!




پاسخ به: دره‌ي سكــــــوت
پیام زده شده در: ۲۰:۲۳ یکشنبه ۲۷ شهریور ۱۴۰۱

اسلیترین، مرگخواران

دوریا بلک


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۱:۵۵ پنجشنبه ۲۹ مرداد ۱۳۹۴
آخرین ورود:
امروز ۲۳:۴۶:۲۷
از پشت درخت خشک زندگی
گروه:
جـادوگـر
جادوآموخته هاگوارتز
اسلیترین
مرگخوار
مدیر دیوان جادوگران
شـاغـل
مترجم
پیام: 502
آفلاین
خلاصه «سوژه جدی»:
ریموس لوپین طلسمی کشف کرده که به وسیله اون، با لمس هر شخصی می تونه شبیه اون بشه.
تصمیم میگیره از این طلسم برای نفوذ به ارتش سیاه استفاده بکنه.
درحال حاضر ریموس به شکل فنریر در اومده و سعی داره کلمه رمز رو برای ورود به جلسه مهم مرگخوار ها پیدا کنه؛ اما طی برخورد با کتی که خودش رو شبیه سیریوس بلک کرده بود، کمی نقشش رو لو میده و به سختی میتونه از زیر شک کتی و بلاتریکس عبور کنه. حالا توی فکر اینه که دوباره عوض بشه... .

***

ریموس لحظه به لحظه گیج‌تر می‌شد.
همانطور که به دیوار تکیه داده بود، احساس می‌کرد می‌تواند تک تک موهای بلند و گرگ مانند فنریر را حس کند که با هر نفسش می‌لرزند.
نمی‌دانست باید چه کار کند و به چه کسی تبدیل شود؛ به بن بست رسیده بود.
آه عمیقی کشید، سرش طوری روی گردنش خم شد که گویی نیرویی شیطانی با تمام وجود او را به سمت زمین هل می‌داد.
وقتی صدای پایی را شنید که به او نزدیک می‌شد، تلاش کرد از آخرین نفس‌هایش لذت ببرد. دیگر بریده بود.

-فنریر گری بک؟

سرش را بلند کرد و چهره‌ای ناآشنا در چهارچوب نگاهش نمایان شد. دختری با موهای صاف قهوه‌ای سوخته‌ و چشمانی درشت که از آن تردید می‌بارید، روبروی او ایستاده بود.

-اینجا چه کار می‌کنی؟ نمی‌خوای به جلسه برسی؟

ریموس گزینه‌های روبرویش را بررسی کرد؛ یا می‌توانست به این دختر جوان تبدیل شود و خطر لو رفتن دوباره را به جان بخرد، یا با استفاده از حماقت ذاتی فنریر، رمز را از زیر زبان او بیرون بکشد و سپس اگر لازم بود به او تبدیل شود.

-می‌خوام... عه... راه و رمز رو یادم رفته.

سیل ناگهانی شگفت زدگی در چشمان دختر خروشیدن گرفت.
-یادت رفته؟
-آره... چیزه... چندوقته یه شکار خوب نداشتم برای همین ذهنم کند شده.
-که اینطور.

دختر مستقیم به چشمان ریموس خیره شد. ریموس درست مشابه همان احساسی را تجربه می‌کرد که هنگام خیره شدن بلاتریکس لسترنج به چشمانش تجربه کرده بود؛ ترسی آمیخته با تحقیر.
این احساس به ناگاه جرقه‌ای در ذهن ریموس زد.
فقط کسی می‌توانست چنان به چشمانت خیره شود که گویی تمام گناهانی که در آینده خواهی کرد را هم می‌بیند و تنها با نگاهش به خاطر تک تک آن‌ها تو را سرزنش کند، که از وابستگان بلاتریکس لسترنج باشد.
این به او اعتماد به نفس داد. حالا می‌توانست شانسش را امتحان کند.
-خانم بلک! شما نمی‌تونید بفهمین یک گرگینه وقتی شکار نکنه چه حالی میشه! پس چطور اینطور اتهام آمیز با من برخورد می‌کنید؟

ریموس می‌توانست ببیند که تردید به آهستگی از چشمان دختر رخت بر می‌بندد؛ گرچه نه کامل.
دختر سرش را بالا گرفت و سرش را به سمت مخالف او چرخاند تا از او دور شود.
-به هرحال من اجازه ندارم تا رمز رو بهت بگم.

به محض اینکه دختر به او پشت کرد، ریموس چوبدستیش را درآورد و یک بازوی او را گرفت. صدای جیغ دختر در گلویش خفه شد و چندی بعد بدن بی‌حرکتش روی زمین افتاد.
بعد از مخفی کردن بدن او در نزدیکترین اتاق، ریموس شروع به جستجو در ذهن جدیدی که به او هدیه داده شده بود کرد.
-اسمش دوریا بلکه. هممم... ذهنش خیلی از ذهن گری بک بهتره. رمز کجاست؟

ریموس چشمانش را محکم به هم فشرد تا بتواند تمرکز کند. کم کم ترس اینکه نکند دوریا رمز را در ذهنش مخفی کرده باشد یا اصلا رمز را نداند، داشت در جانش رخنه می‌کرد.
نفسش به شماره افتاد و دوباره ناامیدی داشت به سمتش هجوم می‌آورد که از خوشحالی فریاد کشید.
-اینجاست! پیداش کردم!

دیگر وقت آن رسیده بود که در جلسه شرکت کند.


All sins are attempts to fill voids


تصویر کوچک شده

تصویر کوچک شده تصویر کوچک شده








شما می ‌توانید مطالب را بخوانید
شما نمی توانید عنوان جدید باز کنید
شما نمی توانید به عنوان‌ها پاسخ دهید
شما نمی توانید پیام‌های خودتان را ویرایش کنید
شما نمی توانید پیام‌های خودتان را حذف کنید
شما نمی توانید نظر سنجی اضافه کنید
شما نمی توانید در نظر سنجی ها شرکت کنید
شما نمی توانید فایل‌ها را به پیام خود پیوست کنید
شما نمی توانید پیام بدون نیاز به تایید بزنید
شما نمی توانید از نوع تاپیک استفاده کنید.
شما نمی توانید از HTML در نوشته های خود استفاده کنید
شما نمی توانید امضای خود را فعال/غیر فعال کنید
شما نمی توانید صفحه pdf بسازید.
شما نمی توانید پرینت بگیرید.

[جستجوی پیشرفته]


هرگونه نسخه برداری از محتوای این سایت تنها با ذکر نام «جادوگران» مجاز است. ۱۴۰۳-۱۳۸۲
جادوگران اولین وبسایت فارسی زبان هواداران داستان های شگفت انگیز هری پاتر است. به عنوان نخستین خاستگاه ایرانی ایفای نقش مبتنی بر نمایشنامه نویسی با محوریت یک اثر داستانی در فضای مجازی، پرورش و به ارمغان آوردن آمیزه ای از هنر و ادبیات برجسته ترین دستاورد ما می باشد.