فلش بک ساعت هشت صبح تالار گریفندور


- پاشید ببینم تنبلا.
-جیسون بیخیال بابا بذار بخوابیم برادر من.
- من برادر تو نیستم آستر! پاشید ببینم تظاهراته امروز.

اعضای تالار که کلمه ی تظاهرات به گوششان خورده بود بلند شدند و به یکدیگر نگاه کردند.

- جیسون چی شده تو اینقدر مشتاق به نظر میرسی حالا؟
-من همیشه طرف حقم گوگو. وزارت حق ویلبرته!‌
-همیشه طرف حقی جیسون؟ علاقت به لرد سیاه چیه پس؟
-حق تر از لرد سیاه میشناسی لوسی؟ ایشون سر تا پا حقه!

لوسی متعجب نگاهی به جد ویزلی ها ارتور انداخت که با عجله لباس های خاکی اش را به تن میکرد تا از تظاهرات جا نماند.
-پدر بزرگ؟
-چیه لوسی؟
- شما هم؟ وزارت حق ایواست! اون رای اورد اخه.
-نشنیدی جیسون چی گفت ؟ باید طرف حق بود لوسی. همیشه حق با کسیه که پیازه داره اینو فراموش نکن! به گوشم رسیده تو تظاهرات دارن پیاز میدن! بدو بپوش دو تا کیسه هم بردار بیار.پیش به سوی پیاز!

لوسی ناباورانه به جدش نگاه میکرد.
-بابابزرگ جیسون لرد سیاهم حق میدونه یعنی شما میگی اگه لردم پیاز داشته باشه....
-لوسی ... بحثو منحرف نکن.نمیخوای بیای بگو نمیام.

جیسون رو به بقیه اعضای تالار کرد.
- من دارم میرم یا تا ساعت ۱۱ خودتونو میرسونید یا خونتون شام شبم میشه!

جیسون شنل مشکی رنگش را پوشید . ماسک مورد علاقه اش را به صورتش زد و کلاه شنل را بر سرش انداخت و پس از آن که دوشیشه خون در جیب ردایش جاساز کرد برای اخرین بار نگاهی توام با تهدید به تک تک اعضا انداخت و از تالار خارج شد.
تالار به تکاپو افتاده بود عده ای میخواستند سریع به راهپیمایی برسند و عده ای دیگر سعی در اقناع بقیه داشتند که این کار را انجام ندهند.

پایان فلش بک


-خوش اومدی به اغوش آسلام جیسون.

جیسون نگاه سردی به هاگرید و تراورز انداخت.
- خودت میدونی نزدیک من بشی یه اودا حرومت میکنم.
- جیسون تعارف نکن. در اغوش آسلام برای همه جا هست.

جیسون کمی خودش را عقب کشید.
- نه اشتباه نکن برای من جا نیست.تراورز تا حالا بهت گفته بودم از دور چقدر جذاب تری؟ پس دور شو تا جایی که میتونی دور شو از من.

جیسون نگاهی به جمعیتی که کم کم زیاد تر میشدند انداخت و به فکر فرو رفت. او واقعا اینجا چه میخواست؟ میخواست خون تظاهرات کنندگانی که زیر دست و پا له میشدند را به دست اورد؟میخواست با حمله به محفلیان طرفدار ویلبرت توجه لرد سیاه را جلب کند؟ میخواست حوصله اش سر نرود؟ خودش هم نمیدانست. گوشه ای نشست و شیشه خونش را در اورد و غرق افکارش شد.

سوژه جدید

-دابش ساندیسا چی شد؟ گرما زد ما رو.
-چه‌قدر غر می‌زنی تو. یه کم صبر داشته‌باش حاج‌آقا. سپرده‌م الان انبار حوزه رو بار وانت می‌کنن می‌آرن.
-بگو توند باشن. مغز تو اوکسیژن من نیست. مردوم همگی گوشنه‌ن.
-حاج‌آقا هنوز کسی نیومده که. کی گشنه‌س؟
-من.
-بگیر بالا بنرت رو!

هاگرید بنری که توش، عکس ویلبرت چاپ شده‌بود رو بالاتر گرفت و ادامه داد:

- من به عونوان تنها کسی که اومده، که می‌شه همگی کسانی که اومده‌ن، گوشنه‌م.
-گشنگی بکش... خوبه... گشنه‌ها رو می‌برن بهشت.

هاگرید و تراورز، تنها و بی‌سبب، تکیه داده‌بودند گوشهٔ یه خیابون رندوم وسط لندن و منتظر بودن که بقیهٔ هواداران ویلبرت هم به‌شون ملحق بشن. مدیریت سایت حاضر نشده‌بود دسترسی نظارت ویلبرت به وزارت سحر و جادو رو بده و همین باعث خشم هاگرید شده بود و قرار یه راه‌پیمایی سکوت رو ترتیب داده‌بود. قرار بود خیابون‌های شهر لندن رو در سکوت و صلح طی کنن و به سمت ساختمان وزارت برن. اطلاعیه‌ش رو این‌جا و اون‌جا، توی خیابونای شهر تف‌کاری کرده بود و دو سه نفری حتی قول داده بودن که بیان.


-وای تراورز! اونجا رو نگاه کن. یه دوس‌جونی داره می‌آد. سایه‌شو من می‌بینم.
-به‌به. بریم استقبال.



توضیح: ایوا در انتخابات به‌عنوان وزیر سحر و جادو انتخاب شده. اما عده‌ای ادعا دارن حق ویلبرت اسلینکرد که چند مدتیه غیب شده و روحش هم از هیچ‌چی خبر نداره خورده شده و او باید وزیر می‌شده. ابتدا به ساختمون وزارت حمله می‌برن و تصرفش می‌کنن اما ایوا به‌کمک نیروهای زوپسی و دیوانه‌سازها و ملاقهٔ مروپ، اون‌هایی رو که موفق به خوردنشون نمی‌شه از ساختمون بیرونشون مي‌کنه. از همین‌رو معترضان تصمیم می‌گیرن توی شهر شلوغ و پر از ماگل لندن، راه‌پیمایی سکوت برگزار کنن.

- به نام نظافت و تقارن! درود به روح تاژ کبیر!

صرفا ثانیه ای فکر کردن نیاز بود تا بفهمی هیچکس جز گابریل دلاکور نمی‌توانست کارش را با چنین جمله ای شروع کند، بعد از آن ثانیه، 4ثانیه دیگر برای این نیاز بود تا تشخیص دهی از کدام سمت می‌آید و بعد انجام عمل حرکت به سمت عکس. 5ثانیه! صرفا 5ثانیه نیاز بود تا رابستن بتواند از چنگ گابریل و تیررسش خارج شود. 2ثانیه اول به درستی پیش رفت. صدا را شناخت و تشخیص را شروع کرد، اما امان از دقایق و ثانیه ها. زیرا درست قبل از اینکه به پایان سه ثانیه ی بعدی برسد و فرار را بر قرار ترجیح داده و به زندگیِ با دخترش در حومه ی شهر ادامه دهد، سنگِ پرتاب شده ی گابریل به فاصله ی میلی متریِ چهره اش رسید.

- دختر بابا... مثل اینکه بابا به دیار باقی شتافتن میشه.

رابستنِ فداکار دخترش را به روی طاقچه ی پارچه ای کارناوال انداخت و درست زمانی که بچه روی طاقچه افتاد، سنگ سخت به سر رابستن برخورد کرد.

بووووم!

رابستن متلاشی شد... البته نه آن تصوری که شما از متلاشی دارید. زیرا رابستن فضایی بود. نباید که به مانند زمینیان متلاشی میشد! متلاشی شدن رابستن به این صورت بود که بعد از انفجار کله اش، بدنش نیز در سوگ و غم کله منفجر شده، شکمش سفره شد و اعضا را درخود جمع کرد.
گابریل هنگامی که متلاشی شدن رابستن را دید فریادی از شادی کشید... اما امان از باد! باد شدیدی به پشت شکم سفره شده ی رابستن زد و آن را به سرعت به طرف گابریل هدایت کرد.
- نه!

درست است که دنیای جادویی است. اما باد که حرف حالی‌اش نمیشد. حالا اگر باد هم فضایی بود شاید به شکل فضایی ای می‌شنید. آها! در فضا باد نداریم اصلا. پس این هم منتفی‌است. القصه، باد هم نشنید و به وزیدن ادامه داد و سفره ی پر برکت رابستن را به روی گابریل خالی کرد.
ماجراهای بعد از این اتفاق را باید در مطالب ترسناک و هالووینی دنبال کرد. زیرا مناسب سن دنبال کنندگان این تاپیک نیست. اما خلاصه ی ماجرا با جدا کردن قسمت های ترسناکش، این بود که گابریل به دیافراگم و روده ی رابستن مزین شد. یکبار دیگر تکرار می‌کنم. گابریل دلاکور، پیرو پاکیزگی و تقارن مزین به دیافراگم و روده ی فرد دیگری شد. فکر نمی‌کنم به تکرار سه باره ای هم نیاز باشد. پس ادامه می‌دهم، بعد از این ماجرا گابریل که دیگر از تمیزی اش ناامید شده بود. رخت سفر آخرت را بست. استخری در کنار وزارتخانه اجاره کرد و آن را با وایتکس و کلر پر کرد و آخرین دیالوگش را سر داد.
- لعنت به قبرت کریس که باعث شدی وزیر شم و این بلاها سرم بیاد!

بعد درون استخر پرید و چنددقیقه بعد... دنیای جادویی بی وزیر شده بود!

پایان سوژه.

وزارتخانه

_خانم وزیر حالا دستور چیه؟
_دستور؟

گابریل فکر کرد و باز هم فکر کرد آنقدر که در فکر خود داشت غرق میشد که...

_خانم؟
_یافتم. ما توی شهرمون به یه بادکنک فضایی آبی عجیب و غریب نیازی نداریم. ناسلامتی شهر دارمونه ولی ببین چه بساطی درست کرده. هر کس بتونه زودتر اون رو بیاره پایین جایزه ی خوبی پیش من داره. این اعلامیه رو توی کل شهر پخش کن.
_اطاعت.

شهر بازی

_بابا من چرخ و فلک خواستن شدم چرا پرواز کردن میکنی؟ اینطوری میخوای چرخ و فلک رو پیچوندن کنی؟
_نه بابا جان من خودم هم میخواستم رفتن کنیم تازه پول بلیط هم دادن کرده بودیم ولی نمیدونم چرا کلم یدفعه باد کردن شد!

نزدیک غروب شده بود و هنوز رابستن و بچه سر گردان در آسمان از این سو به آن سو میرفتند و به در و دیوار های لندن برخورد میکردند. تا حدی این موضوع خسته و آشفته شان کرده بود که متوجه جمعیتی که بر روی زمین دسته دسته برای شکارشان آماده میشد، نشدند. تا اینکه صدای فردی از میان جمعیت توجه همه ی آنها را به خود جلب کرد.

کریس با استرس داخل دفترش قدم می زد. نمی دانست نقشه اش می گیرد یا نه! ولی مجبور بود صبر کند تا ببیند نتیجه چه می شود; ناگهان چشمش به جغدی افتاد که به سمت او می آمد.
- جغد اومد!... گابریل بیا جغد اومد.
- چی شد جناب وزیر؟
- جغد رسید گابریل.

کریس جغدی را که با دو دست گرفته بود، به گابریل نزدیک کرد.
- بیا نامه رو از پاش باز کن. بعد... بعد متنی که داخل نامه نوشته بخون; باور کن من طاقتش رو دارم.

گابریل بدون اینکه چیزی بگوید نامه را از پای جغد باز کرد و سپس به سمت در رفت.
- کجا داری می ری؟ گفتم که، طاقت شنیدنش رو دارم!
- ولی من فقط می رم استریلش کنم...
- نمی خواد گابریل! بی خیال استریل کردن!
- اما این نامه کلی...

در این موقع کریس نامه را از دست گابریل قاپید و نگذاشت گابریل ادامه حرفش را بزند.
- اصلا حالا که اینطور شد خودم می خونمش.

کریس سرفه ای کرد و با صدایی لرزان شروع کرد به خواندن:
نقل قول:

- رابستن رفت هوا؟
- آره گابریل! رفت هوا و این یعنی؟...
- یعنی رابستن به فروزماید آلوده شده؟
- نه! این یعنی رابستن رفته هوا. پس دیگه واسه ما هیچ خطری نداره.

کریس این را گفت و به سمت کمدش رفت.
- بالاخره تونستیم از شر دشمن راحت بشیم! حالا دیگه هیچی وزارتخونه رو تهدید نمی کنه.

کریس از داخل کمد دو تا چمدان سیاه و بزرگ بیرون آورد.
- اینا چیه جناب وزیر؟ می خواین جایی برین؟
- آره گابریل. می دونی، این چند روز من استرس زیادی کشیدم به خاطر همین تصمیم گرفتم یکم به خودم استراحت بدم.

گابریل با تعجب کریس را نگریست.
- چی؟ می خواین برین مسافرت؟ وزراتخونه رو هم همینطوری رها کنید؟

کریس که داشت چمدان ها را بیرون می برد رو به گابریل کرد.
- قرار نیست وزارتخونه رو همینطوری رها کنم; مگه تو اینجا نیستی؟
- چرا، هستم.
- خب تموم شد دیگه! اصلا تا وقتی من بیام تو وزیر باش... خداحافظ!

کریس این را گفت و گابریل را تنها گذاشت. گابریل هم که حالا وزیر شده بود، تصمیم گرفت خودش دستور بعدی ( در رابطه با رابستن) را صادر کند.

در درون بدن رابستن

صدای آجیر خطر در سر تا سر بدن به گوش میرسید ، اسید های معده با وحشت به این طرف آن طرف میرفتند؛در همان هنگام صدا هایی از بلندگو شنیده میشد.
_یک دو سه کردن میکنیم... یک دو سه کردن میکنیم... امتحان کردن میکنیم... دوستان عزیزان اسید های معده،آرامش خودتونو حفظ کردن کنین، متاسفانه ماده ویروسی وارد بدن شدن شده و به بخش هایی از بدن از جمله شش ،پانکراس ، و بخش هایی از مغز نفوذ کردن کرده و گاز های هلیوم تو مغز در حال پخش شدن بشه ، حالا کم کم باید از بدن خارج شدن بشین چون کاری دیگه نشدن بشه .

خارج از بدن

رابستن با کله آبی و بچه بر سر در صف چرخ و فلک ایستاده بود و با بلیتی دستش منتظر شد که نوبتش بشه که احساس سوختن در گلو کرد؛ در همان هنگام اسید های معده را بالا آورد و چند دقیقه ای طول نکشید تا کله اش باد کند و به هوا برود.
در میانه های صف ماموری وزارت خانه بصورت نامحسوس(مثلا) در حال گزارش تمام اتفاقات ممکن بود ؛ جغدی را در همون هنگام به سمت وزارت فرستاد.
نقل قول:

.



ماده، سعی کرد از راه دیگری وارد شود و دلبری کند.
به موهای بلوند شده ی تازه وارد اشاره کرد و چشمهایش به شکل قلب در آمد.
_چی گفتن کردی؟ رنگ موهام قشنگ شدن کرده؟ تازه آرایشگاه رفتن کردم.

ماده، سری به نشانه ی تایید پایین آورد و این بار به لباس های تازه وارد اشاره کرد.
_لباس هام قشنگ بودن میشه؟ وای که چقدر من تو رو دوست داشتن میشم عزیزم.

ماده، تیر آخر را زد و به قیافه ی تازه وارد مونث اشاره کرد.
_جوون بودن میشم؟ آخه میدونی کردن؟ من خیلی خوب موندن شدم. میدونی چی فکردن کردم؟ چرا تو رد نشدن بشی؟ رد شدن کن عزیزم.

البته که هرکس رگ خوابی دارد.
ماده با خوشحالی از ایست بازرسی گذشته و به طرف هضم شدن حرکت می کرد.

شهربازی:

بچه که کم کم درحال بغض کردن بود، با صدایی جیغ مانند گفت:
_من چرخ فلک خواستن شدم.
_سوار شدن کردن میشیم.

رابستن به طرف باجه ی بلیط فروشی رفت و روبه مرد بلیط فروش گفت:
_دوتا بلیط چرخ و فلک دادن کنید.
_ببخشید؟
_دوتا بلیط چرخ و فلک دادن کنید.
_من متوجه نمیشم.

رابستن خواست بار دیگر حرفش را تکرار کند. که بچه پیش دستی کرد:
_دوتا بلیط چرخ و فلک.

مرد بلیط فروش لبخندی زد و بلیط هارا به بچه داد.
_از کجا این جوری حرف زدنو بلد شدن کردی؟
_فقط باید فعل هارو نگفتن بشی.

رابستن غمگین شد. حالا بچه اش هم داشت از او جلو می زد.

- چه ماده با کمالاتی بودن میشی!

فروزماید که دید کارش جواب میده، به دلبری کردن ادامه داد. و حواسش به تازه واردی که اون ور تر، این تازه وارد رودولف مانند رو زیر نظر داشت، نبود.

- وضعیت تاهلتون چجوری بودن میشه؟

ماده نمیتونست حرف بزنه. سعی کرد به تازه وارد بفهمونه مجرده. انگشتاشو به حالت گوشی تلفن گرفت و یه فوت کرد. تازه وارد سر از پا نمیشناخت.
- مگه میشه گذاشتن نکرد همچین ماده با کمالاتی رد نشدن بشه؟ شما رد شدن بشین، مرخصی گرفتن شدم، خدمت رسیدن میشم...
- تو مگه خودت زن نداشتن میشی؟ دکه نگهبانیتو دم در معده که خراب کردن شدم، متوجه شدن میشی!

تازه وارد مذکر، به تازه وارد مونث که موهای زیاد، بلند و فر داشت نگاه کرد و دستپاچه شد. تازه وارد مونث، اسید معده ای که توی دستش بود رو روی سر تازه وارد مذکر ریخت.
- عه، من حالا شوهر نداشتن میشم.

فروزماید خودشو به اون راه زد و اومد رد بشه که تازه وارد مونث، جلوشو گرفت.
- کجا رفتن میشی، خانوم خانوما؟ من با شما کار داشتن میشم!

بدن فضایی ها خیلی عجیبه. به طوری که اگه مغز، اسم چیزی رو که از مری رد بشه ندونه، بهش اجازه هضم نمی‌ده.

فروزماید هگ از این دسته بود.
مغز رابستن نمی‌دونست فروزماید چیه!

شربت به همراه فروزماید وارد معده شد.
اسید معده هم ترشح شد.

سر دسته اسید های معده به لیستی که دستش بود نگاهی کرد.
-خب دیدن کنم که امروز چیکار قراره کردن بشیم...دیدن کنین بچه ها امروز شربت خوردن شده...با تجربه ها لازم نیستن می‌شه که وارد عمل شدن بشن...شربت مایع بودن می‌شه و هضم راحت...تازه کارا شما جلو آمدن کنین...این لیست امروزه...دقت کردن بشین که بین شربت یه چیز ناشناخته بودن می‌شه. اونو هضم شدن نشین!

اجزای بدن رابستن هم فارسی بلد نبودن.

تمام تازه وارد ها وارد معده شدن!
یکی از تازه وارد ها به یه فروزماید رسید.

فروزماید برای تازه وارد دلبری می‌کرد...تازه وارد، خصلت های رودولف‌طور داشت.

تازه وارد نمی‌تونست جلوی خودشو بگیره!

- فهمیدم!

شهرداریِ لندن
- بچه دوست داشتن میشه بره شهربازی.

رابستن به بالاسرش نگاه کرد و لبخندی عمیق به بچه زد.
- بابا کار داشتن میشه بچه. بعدا رفتن می‌کنیم.

بچه ی رابستن دوباره داشت به روش های شیطانیِ شکجه پدرش فکر می‌کرد و فجیح ترینشون رو انتخاب کرد!
- اوعه! اوعه!

و مثل هر پدر دیگه ای رابستن هم نمی‌تونست جلوی گریه ی بچه اش دووم بیاره.
- باشه! باشه! فقط گریه کردن نشو.

شهربازیِ لندن
- بابا! بابا! من دلم چرخ و فلک خواستن میشه.

رابستن بچه به دوش به سمت چرخ و فلک می‌رفت که پدافند غیرعامل وزارت‌خانه وارد عمل شد!
- سلام جناب! امروز تولد بچمه بفرمایید شربت!

هر کس دیگه ای بود به رنگ شربت و همچنین شکل تعارف کردن اون مرد شک می‌کرد، اما خب کس دیگه ای نبود و رابستن هم شربت رو سر کشید.
کریس چمبرز وزیر دانایی بود! اثر "فروزماید" حل شده توی شربت به زودی نمایان می‌شد...