بی صدا وآهسته گام برداشت . همیشه به هیچ چیزی اهمیت نمی داد اما الآن به طور مضحکی با کوچکترین صدای عجیبی که می شنید خودش را در پس دیواری پنهان می کرد.در آن شبی کخ سکوت همه جا را فراگرفته بود حتی نمی خواست کوچکترین جلب توجهی کند.دیگر هیچ چیز برایش مهم نبود.به خودش اطمینان داشت پس به راهش ادامه داد. از هاگزمید گذشت.هاگوارتز فقط دیگر به صورت یک نقطه دیده می شد.وقتی که به خود آمد در حال دویدن بود.اضطراب سراسر وجودش را دربرگرفت.عرق سردی از روی پیشانی اش جاری شد.زخمش به شدت درد گرفته بود.میترسید اماهری باید کاری می کرد در انتهای راهروی بخش اسرار سیریوس در حال شکنجه شدن بود.

اخطار : کلمات مشخص شده را رنگی بنویسید.

سیریوس دلش می خواست برای همیشه آن جا را ترک کند ولی گویی هیچ راه فراری وجود نداشت ... بوی مشمئز کننده ی اجساد تمام فضای سرش را پر کرده بود و کم کم امکان نفس کشیدن را از او می گرفت ... با چشمانش همه ی دیوار ها را از نظر گذراند کم کم سرگیجه نیز به اوضاع وحشتناکش اضافه می شد ... در حالی که سعی می کرد خودش را سر پا نگه دارد که به زمین لزج زیر پایش نیفتد ناگهان چیزی عجیب توجهش را جلب کرد ترکی در آن دیوار های نفوذ ناپذیر ایجاد شده بود که تا چند لحظه ی پیش آن جا نبود آهسته و محتاط جلو رفت و از روی اجساد گذشت سعی می کرد به موجودات پنهانی که زیر پایش بودند فکر نکند ... جلوی دیوار رسید ترک را بررسی کرد و اطمینان حاصل کرد که دیوار در آن قسمت پوسیده شده است ... سپس پایش را عقب برد و ضربه ی محکمی به دیوار زد انعکاس صدای برخورد پایش با دیوار در آن فضای سرد و خالی مضحک بود امیدوارانه به دیوار خیر شد ... و ناامیدانه متوجه شد تغییری در آن حاصل نشده ... او تا ابد پیش اجساد پشت پرده می ماند ...

گوشش را به دیوار چسباند...صداهایی عجیب از آن طرف به گوش می رسید. همیشه منتظر این لحظه بود...حالا دیگر می توانست توجه و اطمینان اسنیپ را به خود جلب کند....کمی نزدیک تر رفت ..بله یک سوراخ آن جا روی دیوار بود.....!
سرش را نزدیک تر برد...دابی آنجا با قیافه مضحک ایستاده بود...انگار سعی داشت چیزی را پنهان کند...زمان به سرعت می گذشت ...!
یک نفس راحت کشید....چند ضربه به در زد!
-بیا تو دراکو!
-پروفسور من پیداش کردم ...اون جن خونگی برش داشته بود مطئنم پاتر هم با اون هم دسته!
اسنیپ لبخندی موذیانه زد و گفت : بریم که طبق معمول از گریفیندور امتیاز کم کنیم!!!

________________________________________________

با تشکر:

سامانتا ولدمورت.................................!!!!

اخطار : کلمات مشخص شده را رنگی بنویسید.

کلمات جدید:
توجه - همیشه - عجیب - پنهان - دیوار - گذشت - اطمینان - جلب - ضربه - مضحک

از خیابانهای شلوغ و پر رفت آمد لندن گذشت.سعی می کرد خود را بپوشاند تا توجه کسی را به خود جلب نکند.قد متوسطی داشت و با لباس عجیبی که به تن داشت خیلی مضحک بنظر میرسید.
به اطراف نگاهی انداخت بعد از اطمینان از عدم توجه دیگران وارد پاتیل درزدار شد.کافه تقریبا شلوغ بود.پس از میان آنان عبور کرد و خود را به حیاط پشتی رساند.چوبدستیش را از جیب پالتویش خارج کرد و چند ضربه بر دیوار آن بروی آجرها زد.دیوار شکافت پس داخل شد.
کوچه دیاگون شلوغ تر از همیشه بود.تعداد زیادی از دانش آموزان به همراه والدینشان برای خرید مدرسه به آنجا آمده بود.از کنار دیوار حرکت کرد چون نمیخواست با تنه زدن به دیگران از آنا عذرخواهی کند و این باعث شناسایی او شود.تقریبا به انتهای کوچه رسیده بود جاییکه بانک گرینکوتز در آنجا قرار گرفته بود.ماندانگاس خوشحال بود چون امنترین جایه ممکن برای پنهان کردن وسایل دزدیش را پیدا کرده بود.

به طرف (شمع) رفت. چند (دقیقه) به آن خیره شد. خواست با (دست) (شمع) را بردارد ناگهان نامه ای را دید. آن را باز کرد و دید (کاغذ)ی در آن است.روی آن با خط خرچنگ قورباغه نوشته بودند در (لندن) ........ ناگهان صدای پای کسی را شنید . نگاهی به (پنجره) انداخت و باعجله بیرون رفت و راه خود را (ادامه) داد.

دوباره به نوشته هاي كاغذ روي ميز خيره شد تا چند دقيقه ديگر او را ميديد شمع روي ميز هم خسته از انتظار فراوان در حال خاموش شدن بود يعني ممكن بود پس از دو سال دوري دوباره او را ببيند دستش را به پنجره ي بخار گرفته كشيد و به بيرون نگاه كرد پس از اعلام نتايج امتحانات سمج اين بهترين خبر بود يعني ممكن بود راه را گم كرده باشد فكر نمي كرد تا كنون به لندن آمده باشد صداي خش خشي مانع از ادامه آن افكار و بال و پر دادن به آنها شد مي توانست او را ببيند كه راه خود را از ميان برف سنگيني كه به زمين نشسته بود باز كند هرميون با خوشحالي به استقبال ويكتور رفت .

سرش را بلند کرد و به ساعت برج لندن خیره شد . تنها یک دقیقه باقی مانده بود.کاغذ را در میان دست هایش به سختی فشرد . گویی سال ها منتظر این لحظه بود.....
برای لحظاتی چهره او را در نور شمع پشت آن پنجره در شب پیش به یاد آورد!
عقربه ساعت بر روی عدد 8 قرار گرفت . مبهوتانه لبخند زد و در میان سیاهی گم شد....

وزارت سحر و جادو کشته شدن 636 نفر در انفجار شب پیش را اعلام نمود.همچنین این وزارت خبر داد:
این انفجاد ها توسط باند مرگخواران تروریسم همچنان ادامه دارد.........!

______________________________________________

سامانتا ولدمورت...............................!!!!

کسی که چیزی می نویسد... شمع... دست سفید و ترس ناک... سرمایی که تا استخوان رخنه می کرد... آتش سوزی نا گهانی... صدای جیغ... صدای فریاد... هلهله ی مردمی که جمع شده بودند... صدای مردی که به آرامی با زنش صحبت می کرد... صدای فریاد مرد... و صدای جیغ زن... و نوبت او بود... چهره اش را دید... و باران آمد... نجات یافته بود... مردم دورش جمع شده بودند... کمک به موقع رسیده بود... ققنوس در آسمان پرواز می کرد...
از خواب بیدار شد... عرق کرده بود...
می لرزید... چند دقیقه ای طول کشید تا به خودش مسلط شد... هنوز چیزی برایش مشکوک بود... توی لندن... شهر به این بزرگی... چرا پدر و مادرش را کشتند... دنبال چه می گشتند... از آن ها چه می خواستند...
به فکر کردن ادامه داد... به ساحل نگاه کرد... و به دریای آرام... و به آسمان... گویی ستاره چشمک می زد... هر وقت دلش می گرفت به ساحل می رفت... و حتی وقت هایی که دلش هم نمی گرفت به ساحل می رفت... چند سالی بود آن جا زندگی می کرد...
باد زد و پنجره به آرامی باز شد... پنجره ی خرابی که معمولا بازش نمی کردند... کاغذ افتاد...
همان که آن شب نوشته بودند...!!!

چند دقیقه ایی از وارد شدن به لندن نگذشته بود که هری کاغذی را بر روی زمین دید آنرا برداشت و در میان دست لرزانش قرار داد نوشته بر روی آن اعلام میکرد که هری چند سالی از دنیای جادویی محروم شده ! و دیگر راهی برای بر گشت نیست ! هری همانطور که این نامه را در جیبش قرار میداد . دستش به شمعی خورد که جینی آنرا به او داده بود تا با آن دیوار محافظ تشکیل بدهد . و در مقابل والدمورت از خودش دفاع کند . هری شمع را از جیبش در آورد و ادامه ی آن را لمس کرد و آرام گفت : جینی من هر طور شده برمیگردم !

به كلمه هايي كه روي كاغذ نوشته شده بود نگاه كرد و وقتي مطمئن شد آن ها را حفظ كرده كاغذ را سوزاند.
تاريكي لندن را احاطه كرده و شهر در خواب فرو رفته بود. جف ماموريت داشت تا آن شب يكي از طرفداران دامبلدور را كه كم كم داشت مزاحم كارهاي ارباب مي شد، از ميان بردارد. چند دقيقه ي ديگر بايد كار را تمام مي كردند اما هنوز توماس، كسي كه بايد با او همكاري مي كرد، پيدايش نشده بود. اگر توماس تا دو دقيقه ي ديگر نمي رسيد مجبور بود كار را به تنهايي انجام دهد.
وقتي به خانه ي مورد نظر رسيد ايستاد و منتظر شد. بعد از مدتي فكر كرد به مدت كافي صبر كرده و توماس نخواهد آمد پس به طرف در خانه رفت. چوبدستي را در دستش فشرد و نفس عميقي كشيد. براي يك حمله ي درست و حسابي آماده بود و به خود مي گفت كه خودش از پس اين ماموريت بر خواهد آمد و ارباب به لياقتش پي خواهد برد.
در به راحتي و بي دردسر باز شد و اين جف را متعجب كرد. به داخل خانه نگاهي انداخت. اگر مطمئن نبود كسي آن جا زندگي مي كند فكر مي كرد خانه چند سالي است كه خالي مانده. داخل اتاق شد و در را پشت سرش بست. با احتياط جلو رفت و وارد اتاق ديگري شد. چشمش به شمعي افتاد كه روي ميز قرار داشت. آن را لمس كرد: گرم بود. پس تا چند لحظه قبل كسي در اتاق بوده. به گشتن ادامه داد. در طبقه ي اول چيزي پيدا نكرد و وقتي مي خواست از پله ها بالا برود صدايي شنيد. برگشت و به اطراف با دقت نگاه كرد. ناگهان چشمش به شاخه هاي پشت پنجره ي بازي افتاد كه تكان مي خوردند و صداي خش خش ايجاد مي كردند. باد نمي وزيد پس به احتمال زياد كسي از راه پنجره فرار كرده بود. به سمت پنجره دويد اما قبل از آنكه به آن برسد صدايي از پشت سرش فرياد زد:
-آوادا كداورا!