اینجاس که مسئله ی تعالی روح به وجود می آید.
در هجوم طغیان چشمان تو ،
دیگر خیالی نیست،
چه با تو چه بی تو!
چه با سلامت جسم ، چه با تکه تکه ها تن ؛
مساله وصل است!
در این فروغ تابناک چشمان تو!

-چی گفتی ؟!گفتی فروغ؟!
-نه نه!من گفتم شکوه!
-نه گفتی فروغ!

بوووووووم...( افکت برخورد دمپایی)


بووبو و سرژ ، همان موجود اسطوره ای پست قبلی ، به سمت در می رفتند. گامهایشان سست و سست تر می شد. سرژ نعره می زد " امپراطور ، امپراتور! " و باز بیشتر به سمت درمی رفتند. راه درازبود. فرسنگ ها...
آری ، این چنین است برادر!

-هوو بووبو امپراطور کجاس!؟
-نمی دونم!

وهر دو به یاد چت باکس افتادند. همان محل افسانه ای برای فرند شیپ!

.....


فقط پیام های "فرندشیپی" را ارسال کنید!


سرژ اسطوره ای : اینجاس چقدر سرده! هوووو امپراتور کجایی؟!
بووبو: کجایی امپی ؟!منو تنها نذار روی قلبم پا نذار!
امپراطور: Help me!
ممد بلک:نازتو برم و برگردم!
عسل پاتر: قربونت!زنگ بزنیا منتظرتم!
...


و این چنین ، بووبو و سرژ ، این موجود اسطوره ای ، بیشتر به سمت در رفتند و فهمیدند امپی در خطره! نور از پس روزنه ی در خارج می شد وآنها را ترغیب می نمود و این چرندیات.

قرررررررررچ...

سرژ ، موجودی بس اسطوره ای ، در را گشود.صدای سرد زنی درفضا پیچید.( هری پاتری)

-زیر زمین، محل شکنجه دادن کاربرای معمولی با سیم سرور ، بدون بازگشت!

و از پس آ ن صدای قه قه ی عله ،آتشفشان بزرگ !
هر دو به سالن نگاهی انداختند.سالن مرمری شده ی زیر زمین از کاربرانی که به علت خطاهای متعدد در چنگال عله اسیر شده بودند ، جلوی چشمانشان اند. و بعد چیز گرم و داغ و لزج مانندی را در زیر پاهایشان احساس نمودند. گدازه ها!

-اوه امپی ِ من!

سرژ ، این موجود اسطوره مانند، از پس همه ی انها امپی را دید ،خسته و بی رمق!
سرژ خیلی عصبانی شد. نعره زد،بیشتر بیشتر و توان خود را از دست داد. تصاویر گذشته مثل فریم از جلوی چشمانش گذشت.


پنج ساله بود. ققی سوار دوچرخه قر مز خوشگلی شده بود و قلبش از حسادت آتش گرفت.

کلاه قاضی را بر سرش گذاشت.راونکلا!

شما یک حذبی شدید!


سرژیا نزدیک می شد...خیلی نزدیک....خیلی خیلی نزدیک...

گوشی ِ امپراطور ِ تاریکی که خیلی گوشی ِ خفنی بود روی زمین افتاده بود. کوشی امپراطور ِ تاریکی که خیلی گوشی خفنی بود روی زمین افتاده بود.
گوشی ِ امپراطور ِ تاریکی که خیلی گوشی ِ خفنی بود روی زمین افتاده بود.
گوشی ِ امپراطور ِ تاریکی که خیلی گوشی ِ خفنی بود روی زمین افتاده بود.

گول نخورید خواننده‌ی عزیز! این صدای زنگ ِ موبایل ِ بووبو نبود!‌گوشی امپراطوری ِ تاریکی مثه مجسمه‌ی ابولهول افتاده بود زمین و بعد یهو شروع کرد به ویبره کردن.

دیش دیش دیش مگه نگفته بودم که چه... دیش دیش دیش!

زنگ ِ گوشی امپراطور ِ‌کبیر همه‌ی زیر زمین ِ بیمارستان سوانح جادویی رو تسخیر کرده بود. صدای دنگ و دونگ از طبقه‌های بالا به گوش می‌رسید و یه‌طورایی آدم فکر می‌کرد بیمار‌های سانحه دیده دارن دنبال ِ منبع ِ صدا می‌گردن. البته برخی صاحب نظران گفتن بیماران و شفادهنده‌ها که از قبل مشغول ِ کار‌های شبانه‌ی معمول خود در بیمارستان سوانح سوخته‌گی بودن با شنیدن ِ ریتم ِ تاریک ِ آهنگ، بهتر و با ریتمی خوش‌تر به کار‌های خود رسیدن و با هم هماهنگ شدن و سراسر ِ بیمارستان ِ سوانح هم صدا با هم نوسان می‌کرد و جزر و مد می‌کرد و بالا و پایین می‌رفت. آهنگ ماه‌ای بود که باعث می‌شد همه روی تخت‌ها جزر و مد کنن!

و بالاخره آهنگ ِ مربوطه قطع شد!
(صد‌های جیغ و داد و ناله از طبقه‌های بالا توی پس‌زمینه! )

بعد سری از توی سوراخ ِ گوشی بیرون اومد. بعد از اون شونه‌ها، سینه و شکم. بعد تنه‌ی بیرون آمده که تا نیمه از توی گوشی بریون اومده بود کمی زور زد و کمی سرخ شد و بعد صدای سقوط ِ جسمی سنگین به گوش رسید و بالاخره هیبت ِ مهیب کاملن از توی گوشی امپراطور بیرون اومده بود. هیبت تو مایه‌های ترمیناتور ِ دو روی زمین زانو زده بود و می‌خواست بلند شه که بره تو کافه یه لباسی چیزی جور کنه. ولی بعد یادش افتاد که جادوگره:

«رداییوس!»

و سه ردای سیاه و خاکستری و سفید دور ِ‌او پیچیدن گرفتند!
بووبو که تازه از گوشی بیرون اومده بود، چشم‌ش رو روی سوراخ ِ گوشی گذاشت و داخل‌ش رو نگاه کرد:
« بیچاره! کجا هم که پرت نشد! به‌ش گفتم ول کن باید برم! »

او البته این‌ها رو توی ذهن‌ش گفت. همون ذهنی تنگه، برای شاپرک‌ها یه لونه‌ی قشنگه! کدوم کدوم شاپرک؟ همون که...اهم!


ذهن ِ بووبو کاملن آماده بود و می‌دونست چی کار باید بکنه! آخه بووبو خیلی خفن بود. حتا از آرشام هم خفن‌تر بود. همین موقع که او به سمت ِ ماموریت ِ سیاه‌ش رهسپار داشت می‌شد یهو یه چیزی روی دیوار ظاهر شد:

« من روح ِ باباتم! عموت منو کشت! انتقام ِ منو بگیر! این‌جا محیط ِ هری پاتریه! از طریق تلفن جایی ظاهر شدن مال ِ ماتریکسی‌های ص.ه.ی.و.ن.ی.س.ت می‌باشد. من روح ِ باباتم! تو باید هری پاتری جا به جا بشی! الان به درک واصل‌ت می‌کنم آخه من روح ِ باباتم!»

آن شبح ِ مادی ِ روی دیوار چه وحشتناک بود! وای! بووبو گفت:

« نه اخوی! من که هملت نیستم! من ر.ا.ب هستم که تو کتاب ِ هفت معلوم می‌شه کی هستم و من تمام ِ سعی‌م رو می‌کنم یه اسپویلر نباشم! من افشا نمی‌کنم! ضمن اینکه ما توی دوران ِ آینده زندگی می‌کنیم. این گوشی‌ها در واقع تلفن نیست. شومینه‌ی دیواریه! آره پدر جان! »

« آهااااا باشه! پس من دیگه نمی‌خورمت! فقط روح ِ‌باباتم که عموت منو کشته!»

« آره؟»

و بووبو به سمت ِ شبح رفت. او را گاز گرفت و تیکه‌ای از او را کند. کدام تکه‌ را؟ نه به خدااااا سوگند که نمی‌گووویم!
شبح جیغی کشید:
« من بابات بودم ابله! حالا مامانتم که عموت منو...»

اما بووبو بی توجه به این خزعبلات( اوهو اوهو) همون‌طور که تکه‌ی کنده شده‌ی شبح رو تو دهن‌ش داشت به سوی خاکستر ِ سرژ پیش می‌رفت. تکه مثل ِ دم ِ مارمولک که وقتی کنده می‌شه هنوز زنده‌س، خودش رو پیچ و تاب می‌داد و از آینده‌ی شومی در انتظارش بود می‌ترسید.

***

بووبو بالای لکه‌ی خاکستر‌ ِ سرژ ایستاده!
« ای گوشت ِ شبح ِ بالای دیوار که نگاه می‌کنی! تقدیم شو!»

و تکه‌ی کنده شده‌ی شبح رو روی خاکستر‌ها ریخت و خاکستر‌ها جلز ولزی کردن که نگو!

« ای اشک ِ استاد یه حالی به‌ش بده! »

و بووبو به یاد ِ روزهای خوشش با سرژ و دوستان در جنگل‌های آلبانی افتاد و به یاد اورد که هیچ‌وقت تو زندگی‌ش بدون ِ سرژ دیگه نمی‌تونه خواب ببینه و یادش اومد که او-بوویو- همون پسر ِ دکتر فرانکنشتاینه و پدرش هرگز به‌ش نگفته که اون کیه و اسم‌ش چیه. یادش اومد که او - بووبو - در گذر زمان حتا کوزت و پرین و حنا دختری در مزرعه هم بوده. یادش اومد که ....! خب این به هر حال ربطی به کسی نداشت و یواشکی یادش اومد!(واااه! راوی هری پاتری و عین ِ فصل ِ چفت شدن ِ هری و اسنیپ اومد این تیکه رو! ) همین موقع بود که گریه کرد و قطره اشکی روی خاکستر‌ها ریخت و جلز و ولزی کرد که نگو.

« ای موی ِ خفن تقدیم شو»

بعد از فضاهای بین ِ کهکشانی و زیر‌کهکشانی تار ِ مویی بیرون کشید و آن را بو کرد و روی خاکستر‌ها انداخت و لکه‌ی خاکستر‌ها جلز و ولزی کرد که نگو!

« باشد که سرژ تانکیان از نو برخیزد»

و جلز و ولزی کرد که نگو!

***

موجودی با نیم‌تنه‌ی سرژ و پایین تنه‌ی سگی سفید رو به روی بووبو ایستاده بود.

« این موی چی بود که تقدیم شد راستی؟»
این سرژ بود که با غرور به پایین تنه‌ی تازه‌اش نگاهی می‌انداخت.

« درس نمی‌دونم سرژ پسر! به نظرم باید مال ِ چیزی به جز فضاهای بین کهکشانی و زیرکهکشانی باشه! به هر حال! بزن بریم جو! »

و سرژ که نیمه سرژ بود و نیمی جو، سرژ که موجودی اسطوره‌ای بود، آن نی‌زن بر دروازه‌ی سپیده‌دم، دنبال ِ بووبو راه افتاد. آدم یاد ِ بازی نینجا و همراه‌ش می‌افته!!


آن‌ها به سوی دری می‌رفتند که امپراطور ساعتی پیش از آن درگذشته بودی! آیا در پس ِ ان در جنگلی در آلبانی در انتظارشون بود؟ آیا آن تو جنگلی بود مربوط به یه دنیای موازی که مال ِ زمان ِ جنگ جهانی دوم بود و توش هری پاتر بچه بود؟ آیا چی؟

مکان: زیرزمین سنت‌مانگو
زمان: با توجه به مکان بعد از ساعت دوازده
-----------------------------------------------------------------------------------
خرت خرت خرت خرت .... (صدای نوعی خرت خرت)

- باز شد؟!
- نه ارباب!
- بی‌مصرف! برو کنار خودم بازش می‌کنم!
- هر چه شما بفرمایید ارباب!
- نوکلئوس بمباردوم!

شپلخبادامبوداراگاندوبابمگارامب! (یه صدای انفجار وحشتناک خفن!)

- ماااااااااااااااااااااااااااااا!
- خفه صدامون رو می‌شنون! این یه عملیات اینفتراسیونه خفنه!
- ارباب شما الان یه قارچ هسته‌ای ایجاد کردین! صداش بیشتر نبود؟!
- بی‌مصرف ِ کم‌سواد! صداش فقط در حد یه "شپلخبادامبوداراگاندوبابمگارامب" بود نه بیشتر!
- ........!
- واسه من نقطه‌چین مي‌زنی؟! آواداکداوارا!
- خ خ خ خ خ خ خ .......
- ایول من چقدر شیطانیم! من..... من امپراطور تاریکی هستم!
(پخش موسیقی مسابقه‌ی ردپا به عنوان موسیقی اساطیری!)

امپراطور تاریکی سپس در مخفی زیرزمین بیمارستان را باز کرده و وارد بیمارستان شد. در آن‌جا او با خطرات فراوانی روبه‌رو بود. آیا رد گدازه‌های پاتر به این‌جا رسیده بود؟ ایا پاتر به علت اعتیادش در سنت‌مانگو بستری بود؟ سؤالات همچون علامت سؤال‌هایی عظیم از سرش خارج گشته و روی زمین پخش می‌شدند.

- ها؟ بسه دیگه بابا! یکی بیاد این علامت سؤآل مقواییا رو جمع کنه! در ضمن فک نکنین نفهمیدم امپراطور تاریکی رو با فونت صورتی نوشتین! بعداً حال همتون رو می‌گیرم!

امپراطور همین‌طوری در حالی که یک علامت سؤآل مشکی رنگ را در دست گرفته بود به پیش می‌رفت. محیط تاریک بود و برق مهتابی‌های طبقه‌های زیرین بیمارستان مرتباً خاموش و روشن می‌شد. او با تعجب به اطراف و داخل دوربین نگاه می‌کرد و به پیش رفت. خاموش روشن شدن چراغ‌ها همین‌طور بیشتر و بیشتر می‌شد و ناگهان کل راهرو در تاریکی فرو رفت.

- وات د هل؟! من کی اومدم توی راهرو؟! من که توی زیرزمین بودم!

ناگهان آ‌خرین چراغ انتهایی راهرو با صدای جیز بلندی روشن شد. در انتهای راهرو هیبتی تاریک ایستاده بود و سرش رو به پایین بود. در پس او دربی دو لنگه‌ی آبی رنگ با علامتی عجیب شبیه به مثلث دیده می‌شد.

- از این فاصله؟!

امپراطور بسیار ترسیده بود و علامت سؤال را بالاتر گرفت. که ناگهان مرد سر خود را بالا آورد. صورت بی‌حالت هری پاتر نمایان شد.

و آنان که مسیر گدازه را دنبال کنند بدانند که درب‌های جهنم بر آن‌ها گشوده خواهد شد و از برای آنانی که بر ما شرک ورزند عذابی بلاک‌گون خواهیم فرستاد که بر آنان افزوده خواهد شد!

- اوه فا(...!) آیم فا(...) آپ!

امپراطور به استاتوس بووبوو نگاهی انداخت و این حرف را زد و به سمت مقابل راهرو شروع به دویدن کرد.

- واقعاً چرا؟! مگه من امپراطور تاریکی نیستم؟! چرا آخه؟! تا کی؟! نه! من می‌ایستم من مبارزه می‌کنم!

ولی اون نتوانست زیرا پایش به علامت سؤآل‌ها گرفت و با مغز روی زمین افتاد و دنیا در برابرش تیره و تار شد....
...
.......
..........

امپراطور: آخ سرم من کجام؟
سرژ: توی کنفرانسی!
امپراطور: ها؟!
بووبو: چیه خب برگشتی داخل کنفرانس!
سرژ: چقدر این‌جا هوا سرده! من دارم همین‌طور خجالت می‌کشم که با شماها چت مي‌کنم!
بووبو: هه هه! من برم با دختر همسایه برف‌بازی کنم! اینا همش ایدس ازش داخل پستت استفاده کن .... استفاده کن.... استفاده کن...

و صداها در گوش او تکرار شدند...

- نه صب کنین! من نمی‌خوام برگردم. اکسیو سرژ!
- نـــــــــــــــــــــــــــــــــــــه! بووبو کمک!
- هه هه چه خوب گوله برفی می‌زنی ای شیطون! چــــــــــــــی؟! بورخس بخونم واست؟! باشه عزیزم!

هووووووووووووووووووووووووووووووووشت --- (خب می‌دونین صدای چیه دیگه!)

سرژ: آخ سرم من کجام؟!

و امپراطور اول پست را نشانش داد.

سرژ: پس چرا راهروئه؟!

و امپراطور شانه‌هایش را بالا انداخت!

سرژ: او کیه اون ته!

و او هری پاتر بود!

امپراطور: او هری‌پاتر است!

سرژ: عجب! چقدر به نظر شاکی میاد! از اطرافش داره آتیش بلند میشه! از دیوارا داره خون می‌ریزه! چه صداهای وحشتناکی می‌یاد! آهنگ فیلم گراج هم داره پخش میشه! آتیش‌ها دارن درها رو می‌ترکونن و توی راهرو جلو میان! امپراطور....؟ نــــــــــــــــــــــــه! اوووووووووَ (صدای به طرز فجیعی کشته شدن!)


امروز جان یکی از یارانت را گرفتم تا بدانی که راه ما یکیست و آن موافقت با ماست! آهاهاهاهاها

هری پاتر این را گفت و ناگهان در میان دود و آتش ناپدید شد و از ردی از گدازه بر جای گذاشت. چراغ‌های راه‌رو یکی یکی روشن شدند و فقط در میان راهرو خاکسترهای سرژ باقی مانده بود. امپراطور نگاه غمناکی به آن‌ها انداخت و علامت سؤال را از دستانش رها کرد....

علامت سؤال بزرگ شفاف نقره‌ای رنگ با حرکتی اسلموشن از دستان امپراطور رها شد و بر روی خاکسترهای سرژ افتاد و بعد دوباره از زمین بلند شده و از صحنه به بیرون پرت شد.

در محل خاکسترهای سرژ علامت سؤالی دیگر درست شده بود.

سرژ راز معما را برملا خواهد کرد.

امپراطور: اصلاً حال نکردم! چرا باید حتماً سرژ باشه همه‌جا! یه جور حس مازوخیستی بهم دست می‌ده!

امپراطور شنل پرشکوه بلند خود را برکشید! و با گام‌هایی بلند چکمه‌های آهنین خود را بر کف زمین کوفتید و به سمت درب بلند با علامت V آبی رنگ حرکت کرد. در آخرین لحظه گوشی تلفون همراه خود را بیرون کشید و دکمه‌ای را فشار داد و تلفون همراه را بر روی زمین رها کرد.

در صفحه‌ی تلفون در حال سقوط عبارتی جادویین نقش بسته بود:

Calling Ariuman The Dumb

راهروی سنت مانگو مملو از جمعتی بود که هر کدام دچاری مرزی عجیب شده بودند!
مردی در گوشه ای ایستاده بود !موهای سرش سیخ شده بود چشمانش از حدقه بیرون جسته بود و بجای دو پا رو ی یک پا ایستاده بود!و دستی نداشت!(این چطوری میخواد بره دبیلیو سی؟اخه دست نداره که افتابه رو بلند کنه پس نجس میشه!)
و فرد دیگری که روی صورتش را مایعه ای سبز رنگ پوشانده بود!همه انها از دماغش خارج شده بودند!غلیظ و چسبناک مینمود!(من نفهمیدم چی بود شما فهمیدید؟)
فنریر در راهرو پیش میرفت در دستش بسته ای قرار داشت و دنبال اتاق 666 میگشت!در چند متر انورتر پیرمردی خمیده قرار داشت که معلوم بود لوح فشرده کمر داره و به هیچ وجه نمیتونه راست بایسته ! این منظره فنریر را هیجان زده کرد!
-ببخشید اتاق 11 میدونید کجاست؟
پسرکی این را از فهنری پرسید و او را از افکار حماسی اش دور کرد!
-رو زمین نوشته!خم شو میتونی از رو زمین بخونی!
پسرک بدون هیچ حرفی خم شد و چه بد کرد که خم شد!
فنریر در کسری از ثانیه کار خورد را کرد و پسرک که با چشمانی باز بیهوش شده بود را رها کرد و به جمعیت نگاه کرد!
همه مردم از دیدن این منظره در شگفت به سر میبردند!پیرمرد خمیده نیز از ترس راست ایستاده بود!!!

فنریر بلاخره به اتاق 666 رسید!و در را باز کرد در اتاق 13 تخت وجود داشت که رویشان 11 نفر قرار داشتند!فنریر به سرعت توانست دامبلدور را از میان افراد تشخیص دهد!دامبلدور دیگر پشمالو نبود!
-سلام پسرم چقدر از این که دوباره میبینمت خوشحالم!
و دستانش را باز کرد!
فنریر بسوی دمبل رفت و حال که دقت میکرد بوی بد وی را استشمام میکرد!
-منم از دیدنت خوشحالم!راستی چی شده چرا به این روز در اومدی؟
دمبل دور که انگار در افکار خود جستجو میکرد بعد از مدتی گفت!
-همون شبی که به تو پشمک دادم بعدش نمیدونم چی شد یهو چشمام رو از دردی شدید بستم!دردش اشنا بنظر میرسید انگار یه بار دیگم چشیده بودم!بعدش دیگه وقتی چشام رو باز کردم اینجا بودم!

فنریر که خوب میدانست چه شده است بسته را باز کرد و بر روی تخت دامبل دور قرار داد!رک افتابه مرلین نشان اصل بود!
-وای پسرم چقدر از این هدیه خوشحال شدم!راستی نمیدونی چرا همه واسه من افتابه میارن؟
و به کوهی از افتابه اشاره کرد!
فنریر تنها کسی نبود که این موضوع رو فهمیده بود!!!

دکتر فیلی باستر به شدت مشغول تماشای آلبوسه و پیدا کردن روشی برای مداوای این مریض پشمک مانندشه.

پرستار شماره 1: جناب دکتر. من میگم یه آمپول بهش بزنیم
پرستار شماره 2: جناب دکتر من میگم دو تا آمپول بهش بزنیم
دکتر: اول ببریدش یه آمپپول تست بهش بزنید . اگه نمرد بعد دو تا آمپول بهش بزنید .

به این ترتیب آلبوس را به سمت بخش تزریقات حرکت دادند . ( البته لازم به تذکر نیست که ریش مربوطه را به دور برانکارد پیچیده بودند تا مشکل حرکتی ایجاد ننماید . )

پرستار شماره 1: پرستار شماره 2 الان پزشک کیشیک بخش تزریقات کیه؟
پرستار شماره2: دکتر گلیدی

پرستار شماره 1 مثل یه مامان مهربون به دامبل میگه .
- دامبل جون . عزیزم . ببین دکتر گیلی از قزوین اومده اینجا بهت آمپول بزنه . گریه نکنی ها .

دامبل با شنیدن اسم آمپول به شدت میزنه زیر گریه

____________________

بخش تزریقات . دکتر گیلی

در بخش تزریقات دکتر گیلی بلاتریکس و رودلف نشستن و منتظر اینن که نوبت آمپول زدن رودلف بشه . دکتر از پرستار میپرسه که بیمای دامبلدور چیه.

پرستار: جو گرفتگی حاد داره.

دکتر گیلی بزرکترین آمپولش رو برمیداره و با مایه ای بنفش رنگ ان رو پر میکنه و به سمت دامبلدور میره .
لازم به ذکر نیست که دامبلدور در حال سکته کردنه

دکتر گیلی از یک روش ابتداری برای آرام کردن دامبل استفاده میکنه:

دکتر بعد از اشاره به بلاتریکس میگه.:
ببین خاله اومده آمپول بزنه نمیترسه؟

بلا: رودلف رو آوردم آمپول بزنه دکتر بوقی

در این بین که توجه دامبل به خشانت بلا جلب میشه . سوزش شدید آمپول رو احساس میکنه.

در یک لحظه همه خاطره های عمرش یادش میاد.

دامبلدور جوان با ریش قرمز رنگ در حال دویدنه. داره از یه چیزی فرار میکنه . یه نفر داره دنبالش میکنه . یه لحظه دوربین میره رو صورت یارو .....

بيو بيو بيو بيو(صداي آمبولانس)

ناگهان ماشين سفيدي در ابعاد گراپ با سرعت ميپيچه جلوي بيمارستان و با همان سرعت ترمز ميكنه و مي ايسته!در آمبولانس توسط يك فرد لباس سفيد پوشيده باز ميشود و يك ماده سفيدي شبيه به پشم ابتدا از آمبولانس بيرون مي آيد.

10 دقيقه بعد!
بالاخره آن ماده سفيد تمام ميشود و ناگهان ملت كپ ميكنند.اون ماده سفيد چيز نبود جز ريش و پشم دامبلدور.او را سوار بر برانكارد با سرعت تمام به طرف بيمارستان بردند.

در راه اتاق بخش اورژانس،سارا اوانز بالا سرش حركت ميكرد و جيغ و داد ميكرد:
-آي خدااااا.دامبلدورمو بهم بده.تازه قول طلاق از مك گوناگل رو ازش گرفته بودما..خدااا من دامبلدورمو از تو ميخوام!خدا يا،من سفيد فداكار لندن رو از تو ميخوام.خدايا اين مرد آسلام را به ما برگردون!

در همين هنگام كه دامبلدور عصباني شده بود و به اين شكلك شباهت زيادي داشت()از حالت بيهوشي در آمد و به چوب دستيش به طرف سارا گفت:
-خفشيوس جريوس!
به اين ترتيب بود كه ورد جديدي توسط دامبلدور اختراع شد و سارا اوانز هم به دليل اينكه ضايع شدن،خيلي بد چيزيه از بيمارستان به بيرون اخراج شد.دامبلدور دوباره افتاد و بيهوش شد.


اتاق اورژانس،دكتر فيلي باستر در كنار تخت دامبلدور!
دامبلدور:من ميخوام عضو مرگخواران بشم..تو رو خدااااا..نهههه،اسمشو نبر،منو نكش!من ميرم تو آشپزخانه كار ميكنم برات!تو رو خداااا!
ملت:

دامبلدور هر از گاهي حرف ميزد و در مورد بخشش از لرد سخني ميگفت و دوباره به بيهوشي فرو ميرفت.همه گان به ذات پليد قزويني وي آگاه شدند و دريافتند كه او جاسوس لرد در مخمل بوده است و اسنيپ هيچ گناهي نداشته است!
همچنين ملت متوجه شدند كه ريش هايي كه بر صورت دامبلدور تقلبي است و همه ي آنها را فقط در تخم مرغ شانسي در اورده است!

بلیز : من چرا اینجوریم ؟!
با این فریاد همه رویشان را به سمت بلیز برمیگردانند .
هوریس : ببین بلیز! الهی که قربونت نشم ایشالا ، فدات نشم ! همه بالاخره یه روزی براشون یه اتفاقی میفته دیگه ! حالا یه اتفاق برای صورتت افتاده ! این که غصه نداره !
بلیز : اما اما من زشت شدم !
و بعد شیونی کرد و مثل بچه کوچولو ها به شکم رو زمین دراز کشید و با دست و پاش زمین رو نوازش کرد !
هوریس : ای بابا مرتیکه ی ... . صورتت زشت شده که شده ! ارث بابات که نبوده !
بلیز با شنیدن این جمله کمی آرام شد و بعد با ادبانه از روی زمین بلند شد و ردایش را تکان داد . سپس دماغش را بالا کشید و گفت : آره راست میگی ! صورت من شبیه مامانم بود . من تمام اجزای صورتم رو از مامانم به ارث بردم . حتی یه مژم هم شبیه بابام نبود !!!
هوریس که دید کمی آدم شده است او را در آغوش کشید و گفت : آه که تو چقدر بچه ی حرف گوشکنی هستی . خوش به حال مامانت که یه همچی بچه ی خوبی داره !
بلیز با شنیدن کلمه ی مامان سرخ و برافروخته شد . خود را از آغوش اسلاگهورن بیرون کشید ، چوبش را در آورد و گفت : اوهوی مواظب حرف زدنت باش ها ! تو به ننه ی من چیکار داری پر رو ؟ فکر کردی من مثل پسرای دیگه بی غیرت و بی ناموسم ؟ هان ؟ حالا یه طلسم آوداکداورا حرومت میکنم تا دیگه با ناموس مردم بازی نکنی . مردک چشم سفید !
آوداکداوراااااااااااااااااااااااااااااااااااا !
اما اسلاگهورن یه جاخالی باحال داد و طلسم سبز رنگ به شیشه ی اتاق عمل برخورد و اون رو شکست .
دکتر : نهههههههههههههههه ! من میترسم ! جون عزیزتوندیگه زا این شوخی ها نکنید . تو روخدا .. .
بلیز که تصویر خودش رو بار دیگر بر روی شیشه خورد شده ها دید این دفعه بد تر از قبل از خود بی خود شد و فریاد زد : نههههههههههههههههههههههههههههه !
بعد به طرف دکتر دوید و گفت :
صبر کنید خانم دکتر من دیگه نمیتونم با این صورت زندگی کنم . شما رو به خدا قسم میدم که اونو مرده رو که میخواین از اعضای بدنش برای لرد استفاده کنید بندازینش همون جایی که بود ! من حاظرم جونم رو برای لرد عزیزم فدا کنم ! خواهش میکنم التماس میکنم ! دستم به رداتون !اجازه بدید که من برای لرد بمیرم !
همه از این همه از خود گذشتگی بلیز یکه خورده بودند و در حالی که اشک در چشمانشان حلقه زده بود گزیه شان را شروع کدند .
استر دماغش را با گوشه ی ردای رابستن پاک میکنه و میگه : خانم دکتر خواهش میکنم بلیز رو به آرزوش برسونید . اون تو زندگیش به اندازه ی کافی زجر کشیده !نذارید که بازم بکشه !
فرد مجهول الهویه که همونطور شکم باز روی تخت شاهد ماجرا بود با حرکت سر حرف استر را تایید کرد !
دکتر : خوب باشه اما اول بذارید که من شکم این بنده ی خدا رو بخیه بزنم بعد شما هرجا که میخواید بندازیدش .
سپس با حرکت چوبدستی اش شکم مرده رو دوخت .
پسران اسلاگهورن در حالی که خون خونشان رو میخورد لارتن رو شانه هاشون گرفتند و بردند به نزدیک ترین سطل آشغال آن اطاف انداختند ! روی در سطل هم سنگ عظیمی گذاشتند تا مو نارنجی نتواند فرار کند .
و اما بیمارستان ! دقایقی به عمل اهدای عضو بلیز پیش نمانده بود که ییهو در باز میشه و هیکل عظیمی نمایان میشود . او کسی نبود جز ...

دکتر در حالی که داد میزد خارج شد:آقا سیبیلووو کمک....این که بره اهدای عضو اوردید از شما هم بی ناموس تره
بلیز در حالی که به هوش اوومده بود اوومد بیرون.
بلیز:بچه ها این دکتره می خواست جیگر منو در بیاره منم فکر کردم می خواد بی ناموس بازی در بیاره ولی انگار اصلا جنبه نداره ،حالا چرا من رو فرستادید عمل؟؟
بورگین:شما کی هستید که به این راحتی با مرگخوارا پسرخاله میشید؟؟
بلیز:منم دیگه بلیز
ملت:
پرسی:ببین بلیز همه تو زندگی یه تغییراتی میکنن،اگه یه موقع رفتی جلو آینه تعجبب نکنیا
بورگین:حالا کی بره اهدای عضو بفرستیم
در همین لحظه که ملت مرگخوار دوباره از زنده موندن لرد ناامید میشن نگاه هووریس به محفلیا میفته که از خنده در حال انفجار بودن
تو فکر هوریس:فهمیدم ،همش تقصیر این لارتنه.بهترین گزینه برای اهدای عضو خودشه.
هووریس رو به بچه هاش:بچه ها بیاید اینجا میخوام یه واقعیتی رو براتون بگم.راستش اصلا مقصر اصلی تو به دنیا اوومدن شما این لارتن هست،اصلا این بلیز رو هم لارتن اغفال کرد وگرنه بلیز پسر خوبی بود
بچه های هووریس به طرف لارتن میرن
بچه های هووریس:جناب لارتن میشه با ما بیاید بیرون بیمارستان یه کار مهم داریم
و به این ترتیب لارتن با بچه های هووریس به بیرون بیمارستان میرن
..........................نیم ساعت بعد................................
در حالی که مرگخوارا دیگه قطع امید کرده بودن یکدفعه دوباره بچه های هووریس در حالی که یک جادوگر مجهول الهویه(لارتن) رو میارن طرف اتاق عمل
انسان مجهول الهویه:
محفلیا:چه جالب موش مثل لارتن نارنجیه،این خراش رو صورتشم مثل ماله لارتنه.این کیه؟؟
بچه های هووریس:تصادفیه ،از تو خیابون جمعش کردیم
ملت مرگخوار:بره اهدای عضو ببرینش اتاق عمل تا لرد بیچارمون زنده بمونه
و بچه های هووریس به سرعت لارتن رو به اتاق عمل میبرن
یک ساعت بعد در حالی که همه منتظر پایان عمل بودن یکدفعه بلیز به طور اتفاقی خودش رو در یکی از آینه های بیمارستان میبینه و لحظه ای بعد فریاد بلیز سنت مانگو رو به لرزه در میاره.
بلیز:من چرا اینجووریم

بعد از ده دقیقه دکتر در حالیکه شلنگ بلندی دستش گرفته که به نظر میاد یه روده باشه ، با پاش درو باز میکنه و میگه : جون مادرتون بیاید کمک ، من دستیار نمیخوام ، بیاید این سیبیلوهه رو ببرید !

مرگخوارا با دیدن وضع پرستار هول میشن و با کله میریزن توی اتاق عمل ؛ هوریس در حالیکه با دو دستش دو طرف سیبیلش رو گرفته بود ، با شکل نامناسبی روی زمین ولو شده و داره چرت و پرت میگه !

مرگخوارا با دیدن این وضع عصبانی تر از قبل شدند .
دالاهوف در حالیکه از خشم میلرزید چوبدستیش رو در آورد گفت : پاشو بیا برو گمشو بیرون مردک ...
مالسیبر همانطور که چوبدستی اش را از زیر ردا خارج میکرد : فریاد زد : میای بری بیرون یا جادوت کنم ؟
پرسی که لحظه به لحظه بر افروخته تر از قبل میشد ، چوبدستی اش را بیرون کشید و فریاد زد : ایمپریوس کارس !
لحظه ای سکوت در اتاق برقرار شد ، هوریس که تعجب کرده بود ، مثل فنر از روی زمین بلند شد و در حالیکه دستانش رو مثل صلیب دور سیبیلش حلقه کرده بود از اتاق فرار کرد !
پرستار که چیزی نمانده بود گریه اش دربیاید ، با صدای بمی گفت : واقعا ممنون ، واقعا !!! میخواید همتون همینجا بمونید که اون دیگه برنگرده !

پرسی سری تکان داد و گفت : خیالتون راحت باشه ، دیگه بر نمیگرده ، و با اشاره به مرگخواران گفت که از اتاق عمل خارج بشن و برای کمک به پرستار در اتاق جراحی ماند !

دقایقی با سکوت و آرامش گذشت ؛ ولی پرستار این بار ، که چیزی شبیه کلیه در دست چپش بود ، در اتاق رو باز کرد : آقا سیبیلوووووو ، جون مادرت بیا منو از دست این نجات بده

ملت هری رو به سوی اتاق عمل میبرن و بچه های هوووریس دورش جمع میشن
یکی از بچه ها که همانا سبیلش از بقیه پر پشت تر بوده در حالی که بغض در گلوش جمع شده:یعنی چی پدر؟؟
هوووریس:یعنی اینکه شما الان چند روزتون بیشتر نیست ونه ماه زودتر به دنیا اوومدید و اینکه تو این سن انقدر بزرگ باشید که حرف بزنید.....تازه اون سیبیل های ضایع خیلی غیر عادیه،شما به خاطر اوون (و به بلیز اشاره میکرده) به وجود اووومدید وگرنه من و مادرتون توافق کردیم شما به دنیا نیاید.
فرزندان هووووریس در حالی که بسیارخشمگین بودن به سمت بلیز که همانا با جینی هنوز تو کف سجده و رکوع بودن میرن
بچه ها:جناب بلیز میشه چند دقیقه وقتتون رو بگیریم
-------------------دروون بیماستان-----------------------------
ملت هری رو به سمت اتاق عمل میبردن که ناگهان محفلیا جلوی اووونا سبز میشن
لارتن:هری رو کجا میبرید اینو اگه بردید ملت جادووگری کارش میخوابه
بورگین:برین اوونور جون اربابم در خطره
پس گذشت دقایقی نبرد سختی بین محفلی ها و مرگخوارا در میگیره و در طی این نبرد هری خودش رو آزاد میکنه و در میره.پس از اینکه ملت به خودشون میان میبینن هری اوونجا نیست
ملت مرگخوار:چی شد
ملت محفلی:فرار کرد
ملت مرگخوار که حالا نمیدونستن باید چی کار کنن دنبال یک داوطلب میگشتن.درهمین لحظه دکتر میاد و میگه اگه تا سه دقیقه دیگه یکی داوطلب نشه ولدیتون میمیره
در همین حال که ملت مرگخوار در اووج ناامیدی بودن ناگهان بچه های هوووریس در حالیکه فرد مجهول الهویه ای که اوضاش بسیا وخیم بوده رو میارن طرف اتاق عمل(البته بعد ها معلوم میشه این فرد مجهول الهویه بلیز زابینی بوده که توسط بچه های هوریس به این وضع افتاده بوده و صورتش از بس ضربه دیده بوده قابل تشخیص نبوده)
بورگین:ایل خودشه همینو رو بره اهدای عضو میفرستیم
پرسی:این کیه ؟
بورگین:بدجوری کتک خرده معلوم نیست.ولی یه خورده آشناست.
و رو به بچه های هوریس میگه:از کجا اوردینش؟اصلا کیه؟
بچه های هووریس:اینو بره عمل اوردیم.از تو خیابون پیداش کردیم، نمیدونیم کیه.
مرگخواران به سرعت بلیز رو به داخل اتاق عمل انتقال میدن.و تنها دکتری که حالا تو بیمارستان مونده بوده و یک ساحره بوده به داخل اتاق عمل میره
هووریس در حالی که به دنبال دکتر به داخل اتاق عمل میره:شاید کمک بخواد، تنهاست
چند دقیقه بعد صداهایی از تو اتاق عمل میاد
دکتر:گفتم با دستمال عرقمو پاک کن...این کارا چیه...سیبیلوی بی ناموس ولم کن .....ولم کن الان لردتون میمیره هاااااا